Abby's appartement

“Prima. Een pinky promise.” Zachtjes lachte de man ondanks de serieuze blik van Abby. Hij  beloofde het haar en glimlachte haar vriendelijk toe. “Het is maar goed dat ik je kan verrassen want anders dan zou het saai worden. Maar ik zal mijn uiterste best doen Abby, zeker voor jou.” Beloofde hij haar toe en hij glimlachte even. Hij was blij met hoe ze deed, dat ook zij haar best wilde doen om hem te vertrouwen. Glimlachend keek hij naar haar en bleef rustig staan bij haar.
“Ga maar onderzoek doen ja!” Lachend keek hij naar haar en keek hem aan. “Hm, dat worden dus cadeautjes in Parijs, een leuk souvenirtje of een trui.’ Hij grinnikte even en keek naar haar. Het was geweldig hoe vrolijk ze kon zijn en hij keek naar haar. Zachtjes streelde hij door haar haren heen en glimlachte tevreden. “Waar hou je nog meer van? Qua eten en drinken? Dan zorg ik dat het aanwezig is in het vliegtuig voor dat korte momentje en dat alles op de hotelkamer aanwezig is. Wil je een eigen kamer hebben?” James wilde alles tot in de puntjes geregeld hebben voor haar zodat ze die dagen niets tekort zou komen.
Het was fijn om het tegen haar te zeggen, hij zag dat het binnenkwam. Toch hield ze zich sterk en hij was haar daar dankbaar voor. James was niet goed met huilende vrouwen, er kwamen dan emoties aan te pas en dan ging hij zeker vluchtgedrag vertonen. Bij haar knikje werd zijn blik iets zachtjes. Ze vertrouwde hem, ze vertrouwde hem genoeg om zijn woorden te geloven. Uiteindelijk had hij de kus verbroken en knikte. “Dat begrijp ik, dat hoeft ook niet. Ik wil je ermee helpen. Er met je aan werken als je dat wilt.” Hij kuste zachtjes mee en daarna op haar haren. “Geloof me, ik wil echt zorgen dat je gelukkig bent.” Hij glimlachte toen ze in zijn hand kneep. Abby was iemand die hem nu al dierbaar was ook al zei hij nog zo vaak dat hij niet om mensen gaf. “Geen dank.” Hij streelde zachtjes haar haren goed en knikte.
“Ja, het is tijd.”

Ze deden een pinky promise met elkaar. Nog zo kinderlijk. Toch vond ze dit prettig. Dat gaf haar meer zekerheid. Hij ging gewoon in haar waanzin mee. Het was maar goed dat hij haar humor kon waarderen. "Ik ben heel makkelijk te verrassen zelfs. Ik krijg niet vaak cadeautjes. Eigenlijk alleen met mijn verjaardag. En meestal zijn dat dingen die ik niet nodig heb." Haar vader vertikte het om schaatsspullen voor haar te kopen of met haar creativiteit mee te gaan. Hij vond het altijd verschrikkelijk als ze haar kleding een nieuw jasje wilde geven. "En het moet niet duur zijn hé! Want dat kan ik niet aannemen."
Moest ze ook souvenirs kopen voor haar familie en het dan vanuit Parijs toesturen? Dat kon toch wel? Nu herinnerde zich nog dat ze David had beloofd om te sparen. Maar een beetje van haar spaarrekening snoepen voor cadeautjes kon toch geen kwaad? Daarbij wilde ze James ook wat kopen. Maar wat kocht je iemand die alles had? "En als we daar zijn kunnen we aan de brief werken voor je vader."
Bij zijn vraag glimlachte ze lief. "1 kamer gekkie! Anders kunnen we toch geen sleepover party houden. Wel twee aparte bedden graag." Ze schonk hem een engelachtige glimlach. Zo kon je haar niet weigeren. Zijn woorden boden haar troost. "Dat waardeer ik ook echt aan je James. Alleen je kan iemand zoals mij niet helpen.En vind het lief dat je het aanbiedt maar niemand kan mij daarmee helpen."
Ze liep naar de voordeur en opende de deur. "Dan zie ik je dus woensdag." Ze hoopte dat ze woensdag wat beter in haar vel zat. Ze ging James niet nog meer lastig vallen met haar innerlijke issues.

“Nou Parijs is natuurlijk al een beginnend cadeautje maar dat weet je nu al, de rest zie je vanzelf wel.” Hij zou absoluut leuk de dingen voor haar regelen. James besloot dat hij uit wilde pakken en haar goed verrassen. Hij kreeg vrijwel nooit iets dat hem verraste dus hij vond het leuk om anderen wel te verrassen. Nou ja, ook niet iedereen maar Abby zeker wel. “Oh ja, ik vertel gewoon niet hoe duur het is en dan neem je het maar gewoon aan.”Lachend keek hij naar haar en grijnsde tevreden.
“Ah ja, dat is wel een goed idee. Lekker op een terrasje met een glas wijn.” Hij keek even naar haar en glimlachte tevreden. “Nog verdere plannen? Eiffeltoren bezoeken natuurlijk, alle hoogtepunten van Parijs even langs? Wil je het Louvre nog in?” James had alles wel een keer gezien, hoewel niet heel het Louvre. “Maar misschien voel je meer voor Versailles? Er zijn zoveel mogelijkheden.” Hij grijnsde even en moest lachen.
Eén kamer, dat was best logisch. Haar engelenglimlach was zo prachtig en hij glimlachte even. “Prima, ik  regel alles voor je jongedame. Jouw wens is mijn bevel.” Rustig keek hij even naar haar en knikte. Hij moest het accepteren dat ze geen hulp wilde van hem, goed, dan was dat maar zo. Hij glimlachte nog even en volgde haar naar de voordeur. “Tot woensdag Abby, ik app je nog wel.” Hij kuste haar nog even waarna hij zijn schoenen aan deed, zijn autosleutels pakte en rustig weg liep.

"Eigenlijk is dat al een veel te duur cadeau om aan te nemen." Abby schuifelde ongemakkelijk met haar voeten en haar ogen waren neergeslagen. Kon ze nu wel met hem er heen? Ze ging een speciaal cadeautje voor hem maken! Ze wist zeker dat James daar sprakeloos van zou zijn. En hopelijk schrikte ze hem dan ook niet af.
"James je hoeft echt niet zoveel voor mij te kopen hoor!" Ze glimlachte wat onzeker. "Als het dure cadeaus zijn dan word ik heel kwaad op je." Abby probeerde hem streng aan te kijken. Dat mislukte volledig door haar nieuwsgierige glimlach.
Bij de opmerking van de wijn begonnen haar wangen een rode gloed te krijgen. "En dit keer moet ik echt niet teveel glazen wijn drinken. Dat loopt verkeerd af." Ze deed verlegen een blonde lok achter haar oor. Bij al de benamingen keek ze hem verward aan. Hier had zij nog nooit van gehoord. Ze krabbelde deze benamingen dan ook snel bij haar notitie stukje in haar agenda. Dan kon ze dat ook opzoeken. "Ik laat mij volledig door jou verrassen. Ik ben echt een leek op dit gebied. Ik wil alles zien wat je echt moet zien als je in Parijs bent." Ze glimlachte met enthousiasme. Dadelijk kon ze dagen niet slapen door haar opwinding.
"Jouw wens is mijn bevel? Zooooo" Abby floot eventjes. "Daar kan ik zeker aan wennen. Zo mag je vaker tegen mij doen James." Je zag duidelijk de trots en tevredenheid op haar gezicht.
"Tot woensdag!" Ze kuste hem terug en sloot heel even haar ogen. Dit zou vast hun laatste kus zijn.
---------
Nicoletteeeee.
Kan jij de plaats maken en dan tevens de eerste post?
Dankjewel!

https://silverwoodacademy.actieforum.com/t159-shangri-la-hotel-parijs#3189
Tadaaa