Het donkere parkje

Shane had een sigaret aangestoken en inhaleerde diep in en blies de overige rook uit. Hij zat op een bankje, voorover gebogen en hij had een hand door zijn haren gehaald wanneer hij zijn ogen even sloot. Hij keek weer op en keek even op zijn telefoon. Geen berichten van Ellen, geen berichten van Eliza... niemand. Hij zuchtte even en stak zijn telefoon weg, hield zijn hand in zijn jaszak en keek even om zich heen. Hij hoorde regelmatig wat voetstappen, maar zag nooit echt iemand verschijnen. Hij herinnerde zich iemand, die geld van hem eistte. Nou ja, had gekund, maar hij had nooit echt de intentie om het te betalen. Hij wist dat hij dat ooit wel zou moeten doen, maar gelijk die dag? Nee... Hij wilde zelf meer weten over de vrouw die hem had opgezocht en opgespoord. Ja... Wanneer hij haar weer zou ontmoeten, zou hij een deal maken. Informatie over haar, in ruil voor het geld.

Kate draaide een beetje met haar linkerschouder, haar arm was nog steeds gevoelig en nog niet helemaal genezen. Toch was het veel sneller dan een gemiddelde genezing gegaan. Ze moest alleen vooral uitkijken dat ze het niet open liet gaan. Er lag nu een netjes gaasje over de wond dat ze dagelijks ververste om infecties te voorkomen. Ze had in ieder geval wel maatregelen genomen om herhaling te voorkomen. Met haar handen in haar zakken liep ze door het parkje heen, ditmaal geen te korte jurkjes, maar wel haren in een strakke paardenstaart. Iets verderop zag ze Shane in het flauwe licht van een lantarenpaal zitten, tevreden dat ze inderdaad de juiste persoon was gevolgd liep ze recht op hem af. "Je weet dat de Torino's er niet zo van houden om belazerd te worden." zei ze toen ze eenmaal in duidelijke gehoorafstand van Shane was gekomen. Kate liep nog een stukje verder en hield ongeveer een meter van Shane af halt.

Shane keek rustig op wanneer een stem zijn gedachten onderbrak. Hij rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd even. "Ik hou er niet van om gevolgd te worden omdat mensen opeens opduiken." Hij nam nog een trek van zijn sigaret en keek daarna naar haar. "Je ziet er zo opeens heel anders uit, weet je?" Ze had tenminste afstand van hem gehouden. Hij waardeerde dat wel, een beetje. "Ik wil een deal met je maken. Elke keer, als jij wat over jezelf verteld aan mij, krijg je het geld. Contant." Hij haalde een rol met geld uit zijn jaszak en keek naar haar. "Ik wil meer over jou weten. Jij krijgt het geld voor je familie. Klinkt eerlijk toch?" Hij ging wat beter op het bankje zitten, nam nog een trekje van de sigaret en gooide deze weg. Hij zuchtte eens. "Kijk, ik ben nu eenmaal geïnteresseerd in jou. Iets wat je hebt gedaan, hoe je kijkt of iets dergelijks heeft mijn interesse gewekt en nu wil ik meer over je weten. Ik ga het heus niet tegen anderen doorvertellen."

Kate haalde haar schouders op, zij hield er niet van als mensen hun afspraken niet nakwamen. Zo had ieder zo zijn ding. Bij zijn woorden verscheen er een spottend lachje op haar lippen, "Een deal..." herhaalde ze langzaam, terwijl ze met haar ogen het lichtgevende restje sigaret volgde, waarna ze haar blik weer op Shane richtte. Informatie over haarzelf, die jongen had zeker zelf ook wat van het bijzondere witte spul genomen en gaan hallucineren, dacht Kate bij zichzelf. "Het lijkt me dat jij al voldoende hebt gekregen, de deal is dat jij nu dat geld geeft zodat er geen vervelende dingen met je gaan gebeuren." Kate's gezicht vertrok geen spier terwijl ze die woorden uitspraak. Ze hield haar hoofd wat schuin, toen ze hem strak aankeek. Ze had het geld wel gezien, maar dat geld werd pas echt van belang als ze het overhandigt zou krijgen en dat maakte niet uit op welke manier. "Begrepen?" Bij dat woord zette ze een klein stapje naar voren, nog steeds was de afstand ruim voldoende, Kate had geen behoefte aan meer brandwonden en net als een ezel, stootte Kate zich ook geen twee keer aan dezelfde steen.

Shane leunde wat meer naar achteren wanneer ze eigenlijk tegen de deal die hij wilde maken in ging. Ze wilde gewoon het geld en daarmee basta. Hij zuchte even verveeld en stopte het geld weer terug in zijn zak. "Jammer Kate... Ik hoopte eigenlijk dat we het gewoon op die manier af konden handelen." Rustig stond hij op en keek hij naar haar. Zijn hoofd kantelde een beetje naar rechts. "En geloof me... Wat jij mij aan kan doen zal niks zijn in vergelijking met de anderen die me wat aan hebben gedaan." Hij sloot daarna kort zijn ogen en keek daarna weer rustig naar haar. "Kom op zeg... ik weet je naam. Ik weet dat je krachten hebt. Ik ben geen mongool ofzo die dat niet doorheeft. Het enige wat ik wil weten is waarom ze jou erop uit sturen om het geld te ontvangen. En waarom het zo lang heeft geduurd. Meer niet. Waarom is het zo erg om informatie te geven?" Hij raakte geïrriteerd en het was te horen. Hij keek even weg en draaide weg van haar. "Ik ben bereid te betalen, dat is geen probleem. Ik wil gewoon meer over iemand als jij weten. Ik ken veel vrouwen, geloof me. Maar sinds de eerste ontmoeting ben je in mijn hoofd blijven steken en wilde ik gewoon meer weten." Hij pakte het geld uit zijn binnenzak en haalde de helft er al vanaf en draaide zich nu om. Hij stopte de andere helft weg en liep daarna naar haar toe. Een redelijke stapel met biljetten van 50 in haar hand drukkend. "Denk er op zijn minst over na." Meer zei hij niet, maar uit zijn houding was wel duidelijk dat hij dit keer geen kwaad in zich had.