Het bos met de vervallen kerk

Ergens op een kleine busrit van de universiteit licht een groot bos. In dit bos zijn er veel planten die gebruikt kunnen worden voor potions, maar het is ook een mooie rustgevende plek waar je even de drukte van de stad kunt vergeten. En van de wandelroutes gaat langs de vervallen resten van een oud kerkje.
Het kerkje is al heel oud en heeft nog een paar glas in lood ramen. Het dak is deels ingestort en het geheel is behoorlijk begroeid met mos en planten.

Meestal komen er niet heel veel mensen in het bos.

regels:
- vervuil de boel niet -> afval neem je gewoon weer mee tot aan een prullenbak.
- let op ook niet magische mensen kunnen voorbij komen, dus geen opvallende magie, tenzij je zeker weet dat geen mens het kan zien.

Het was een mooie najaarsdag en Maya had gehoord dat er in de buurt een prachtig bos moest zijn. Ze was die zaterdagochtend opgestaan en had een grote behoefte om te gaan tekenen. Ze had haar haren ingevlochten zodat het niet in de weg zou zitten. Omdat ze had besloten dat ze het bos eens zou gaan bezoeken had ze simpele kleding aangetrokken.

Spoiler:

Na haar ontbijt had ze een schetsblok en potloden in haar tas gedaan. Samen met een flesje drinken en wat lekkers om de dag door te komen.
Rond een uur of 10 was ze haar appartement uitgelopen en op de fiets gestapt. Het was niet handig om met een taxi te gaan en zelf rijden kon ze niet. Dus een klein kwartier later kwam ze aan bij het bos. Maya fietste langs een van de fietspaden toen ze verderop een kleine ruïne zag staan. Ze stapte af en parkeerde haar fiets langs het fietspad. Ze liep over een smal paadje richting de ruïne. Toen ze dichterbij kwam zag ze dat het geen gewone ruïne was maar een oud vervallen kerkje. Het licht viel er zo mooi op, dit was wat Maya wilde gaan tekenen. Met haar nieuwe telefoon maakte ze er een foto van, zodat ze haar tekening altijd af kon maken, ook als ze nu weg moest, om wat voor reden dan ook. dit was een gewoonte geworden van Maya. Het was haar meerdere keren gebeurd dat het ineens was gaan regenen of dat ze de tijd vergat en naar huis moest.
Na het maken van de simpele foto ging ze zitten op de grond, haar benen opgetrokken voor haar uit. (Met haar prothese is het te doen om in kleermakers zit te gaan zitten, en zo waren haar benen een mooie tafel voor haar schetsboek.)

Emily was van plan om vandaag foto's te gaan maken. Maar waar? Ze is eerst naar het campuspark gegaan, maar dat was niet echt de locatie om mooie foto's te maken nu. Totdat iemand haar vertelde over een ruïne, een vervallen kerkje. Ze had verteld waar het was, maar Emily wist het niet precies meer. Ze had eerst getwijfeld of ze lopend zou gaan of met de auto, het werd de auto. Ze kon het zich niet veroorloven om een beenblessure op te lopen, aangezien ze morgen een auditie had.
Ze stapte in en volgde de geschreven instructies van de jongen die het voorstelde, waarom had ze de jongen zo vertrouwd? Misschien omdat hij ook magisch was. Ach wat maakte het uit. Ze startte de auto, de radio sprong aan op een rock zender. Ze vond rock en metal veel en veel leuker dan dat ze had gedacht, niemand zou van haar verwachten dat ze het ontzettend gaaf vond.

Ze reed over het zandpad en zette halverwege de auto aan de kant en deed hem op slot. "Zo. Nu op zoek naar die ruïne." ze keek even rond. Waar moest ze ook alweer zijn? Op haar blaadje had hij een tekeningetje gemaakt: een beuk en een berk naast elkaar, daar tussendoor, slootje, bosjes, ruïne. Ze keek omhoog naar de bomen, een aantal meter van haar af stonden de beuk en de berk. Ze liep ertussendoor en kwam inderdaad bij een slootje uit waar ze overheen sprong. Ze gleed half uit waardoor ze in de bosjes viel. Toen ze opstond staken er een paar blaadjes en takjes in haar haar en een grote ladder in haar lichte panty.

spoiler:

beukberk? >.<
-----

Maya was rustig aan het tekenen. Ze had al een redelijk deel van het gebouw geschetst toen ze geritsel hoorde in de bosjes. Nog meer geritsel en een geluid alsof iemand uitgleed. Ze keek op van haar schetsblok, maar zag niemand. "Is daar iemand?" riep ze. wow, dat is echt de meest standaard zin. In een gemiddelde film komt er nu een groot eng gevaar op je af. soms hield Maya echt niet van haar eigen gedachtes, waarschijnlijk was er niets aan de hand, maar toch moest ze zichzelf weer het slechtste scenario inbeelden. Ze legde haar schetsblok op haar tas, stond op en liep in de richting van het geluid .

OOhhh wacht, dan ben jij díé Loes hai! Ja klopt, kan het niet helpen XD

Emily stond net half toen iemand wat vroeg "Is daar iemand?". Ze schrok zich helemaal kapot en keek geschrokken rond, niemand te zien. Ze vond dat dit echt zo uit een film of serie kon komen. Are you my mommy? moooommmyyy??? schoot door haar hoofd. Ze krabde even achter haar oor. "Ligt eraan wie het vraagt," begon ze weifelend terwijl ze haar benen en jurkje afklopte. Ze liep automatisch in de richting van de Stem en zag vaag iets van een gebouw. Ze vroeg zich af of dat de beloofde ruïne zou zijn. Ze duwde de laatste paar bosjes en takken aan de kant.

jup, Er is maar 1 Loes op dit forum btw, is dat een reverence naar DW? awesome ^^

Maya was bijna aan de andere kant van het gebouw toen ze zachtjes een weifelend antwoord hoorde "Ligt eraan wie het vraagt" Het was een vrouwenstem. Wat moet ik daar nu op antwoorden? dacht Maya. Ze hoorde nog wat geritsel in de bosjes en voor ze een goed antwoord kon formuleren zag ze een meisje tussen de bosjes vandaan komen. Ze had een groen jurkje aan en een groen vestje, in haar rode haar zaten verschillende blaadjes een in haar panty zat een ladder. " Hi" zei Maya twijfelend. Ze wist zich even geen houding te geven. "Gaat het? Ik wilde je niet laten schrikken" ratelde ze. dat gebeurde nu altijd als ze niet wist wat ze moest doen, ze begon dan altijd snel dingen te zeggen. Mentaal gaf ze zichzelf een standje. Doe normaal, Maya. Gedraag je eens niet als een paniekvogel.

Toen Emily uit de laatste bosjes kwam zag ze een vrouw, ze leek meer op deze locatie gekleed te zijn dan zijzelf was. Maarja, Emily had misschien één broek.. Emily was een groot fan van jurkjes.
"Hi, Gaat het? Ik wilde je niet laten schrikken." zei ze terwijl ze steeds sneller begon te praten, alsof ze zenuwachtig werd. "Nee, nee, nee, nee," zei Emily redelijk snel en wees in de richting van het slootje "Je liet me niet schrikken, ik struikelde een beetje over dat slootje daar!".
"Ik was van plan hier wat foto's te maken, en was op zoek naar de ruïne.. Maar die is dus hier." zei ze en keek naar de overwoekerde beelden die naast hen stonden. Het waren mooie beelden, daar zou ze zo ook foto's van gaan maken.

jazeker dat dat een DW referentie was, Emily kijkt het ook haha. Ben nog niet heel ver though... Maar wel veel losse afleveringen gezien.

Na haar mentale standje was Maya al weer iets rustiger. Het meisje verzekerde haar dat ze haar niet had laten schrikken. Ze was alleen gestruikeld over een slootje. "Ik was van plan hier wat foto's te maken, en was op zoek naar de ruïne.. Maar die is dus hier." zei ze terwijl ze naar de beelden keek die om haar heen stonden. Die waren mij nog helemaal niet opgevallen "Het is zeker een mooie locatie of foto's te maken..." Zei Maya met een vriendelijke glimlach. "aan de andere kant van de ruïne zei je nog een deel van het oude glas in lood. De lichtval is erg mooi" Ze wist wat het was om foto's te maken, zelf had ze immers ook vaak een camera mee om daarna te foto's na te kunnen tekenen.

Hey Loes, ben een tijdje behoorlijk inactief geweest... Maar ben er weer

He meisje vond ook dat het een mooie plek was, waarom zou ze er anders zitten, sukkel..
"Aan de andere kant van de ruïne zei je nog een deel van het oude glas in lood. De lichtinval is erg mooi," tipte ze Emily, cool, daar moet ik zo gaan kijken! Wacht... Is zij hier ook al om te fotograferen? Emily bekeek haar nogmaals, ze zag geen camera...
"Ben je ook aan het fotograferen?" vroeg Emily belangstellend aan het meisje, Emily vroeg zich af hoe ze heette en stelde zich daarom ook redelijk snel voor. "Ik ben trouwens Emily!" zei ze vrolijk terwijl ze haar hand uithield.

Nadat Maya het meisje had getipt over de lichtinval voelde Maya de blik van het meisje over haar heen gaan. "ben je hier ook aan het fotograferen?" vroeg ze. Maya herkende belangstelling in haar stem. "Nee, vandaag niet. Ik was bezig om de ruïne na te tekenen."
Maya nam de hand van Emily aan en schudde die "Hallo Emily, Ik ben Maya." Zei ze met een vriendelijke glimlach. Maya keek om en bedacht dat ze eigenlijk zo wel naar haar spullen terug wilde lopen... En ze hoopte dat de wind niet haar tekenblaadjes weg had gewaaid.

Ik ben ook een aantal weken niet online geweest hoor.... >.< probeer nu ook weer een beetje te schrijven....