Kamer van Dean en Aidan

De man keek op toen hij zijn kamergenoot binnen hoorde lopen. Hij draaide zich om met zijn bureaustoel zodat hij Aidan kon aankijken. "Juist... Ik dacht al dat het door gisteravond kwam." Dean draaide zich weer om en schreef iets af. Hij legde zijn pen neer en rekte zich uit. "Zo alles weer bijgehouden. Ik heb volgende week al tentamens." Een zucht rolde over zijn lippen. Testen waren een pain in the ass.
"Dat was verstandig geweest. Ik voel me nu stukken beter." Dean grijnsde en stond op. "Dus je hebt niet toevallig zin om een magie te gaan beoefenen?" Dean deed zijn armen over elkaar. Het was een vriendschappelijke uitnodiging. "Ik wil kijken of ik vooruit ben gegaan met mijn vuur en illusies." Maar als Aidan wilde gaan liggen of genoeg andere dingen te doen had, ging Dean wel alleen.

"Nee hoor, dat moet me nog wel lukken," zei Aidan glimlachend, al was het flauwtjes. Hij gebruikte enkel zijn buikspieren om rechtop te gaan zitten. "Door lopen is het best dat je op zo'n moment kan doen, anders worden je benen helemaal stijf." Maar toch met duidelijk wat moeite stond hij op. "Toch zou het niet heel vervelend zijn als ik gewoon kon blijven zitten en mijn deel kon doen." Hij glimlachte vrolijk en gebaarde dat Dean even moest wachten. Snel schoot hij in gemakkelijker kleren, een strak, wit T-shirt en een zwarte trainingsbroek.

"Hell yeah!" Af en toe had Dean nog wel eens kinderlijke trekken. Heel af en toe nog kwajongens streken. "Zo mag ik het horen. Een kerel naar mijn hart." Hij sloeg de jongen op zijn schouders. Niet bepaald zacht maar ook niet bepaald hard. Een echte kerel kon het wel hebben.
Dean begon zijn rugzak in te pakken. Daar gooide hij een fles water in, een schone t-shirt en nog een joggingsbroek. Hij wist niet in welke staat hij na het magisch beoefenen zou zijn. Het kon zijn dat zijn joggingsbroek in de fik zou komen te staan. Dan had hij wel een extra paar nodig.
"Neem de tijd, neem de tijd. Vind het al gaaf dat je meegaat." Hij stopte wat boeken in zijn rugzak voor bepaalde vuurspreuken.

Aidan deed inderdaad erg rustig aan. Ook hij pakte nieuwe kleren in, al had hij geen idee van wat Dean van plan was en waar ze heen zouden gaan. "Fijn om te weten dat je mijn aanwezigheid waardeert," zei hij lachend. "Wat gaan we doen? En waar?" Hij pakte drie keer zoveel water in als Dean, omdat daar zijn specialiteit lag, omdat hij daarmee een betere tegenstander zou kunnen zijn. En wat te eten, ook veel te eten. Dat hij misschien niet aan zijn huiswerk toe zou komen, maakte hem niet uit. Hij was er inmiddels achter dat hij LOL kon hebben met Dean en voor LOL schoof hij graag dingen aan de kant.

"Zeker. Nu ik je heb leren kennen ben je toch niet zo'n vreemde knul." Hij keek heel even Aidan met een uitdagende blik. Hem plagen was echt heerlijk. Mensen in de zeik zetten was Dean favoriete bezigheid buiten zijn passies. "Wat gaan we doen? Nou misschien een magic duel? Alleen denk ik dat jij een voorsprong op me hebt. En misschien techniek lesje? Beetje samen sparren, oefenen en elkaar wijze op fouten? Positieve feedback is altijd handig." Bij de vraag waar grijnsde de man. "Laat de plek aan mij over. Ik weet nog wel een aantal goede locaties." Dean wist bijna de hele stad en buiten de stad uit zijn broekzak. Hij had al bijna alles bezocht wat je kon bezoeken. "Eten! Slim van je." Hij gooide ook van alles van voedsel in zijn rugzak. "Nu ben ik klaar." Knikte Dean tevreden.

"Hmm, dat klinkt als een goed excuus om vanmiddag geen huiswerk te maken," zei Aidan lachend en hij slingerde ook zijn rugzak op zijn rug. "Maar wel ergens bij een meertje. Ik hou van meertjes. Bovendien, als je echt wil oefenen, zul je mijn water magie moeten kunnen trotseren." Hij glimlachte vrolijk. In water voelde Aidan zich thuis, zonder dat hij echt wist waarom. Hij controleerde nog even of hij zijn toverstaf ook wel had en gelukkig was dat zo. "Ik ben er ook klaar voor, wijs maar de weg." Nog steeds glimlachend stapte hij de kamer uit en volgde Dean, waarheen dan ook.

“Je komt uit je comfort zone Aidan. Plezier en magie boven huiswerk. Zo mag ik het horen!” Hij slingerde de rugzak over zijn schouder en liet het aan een schouder hangen. Dean vond het altijd een beetje lame als jongens hun rugzakken op hun rug droegen volledig. En ook dan zo hoog.
Dean trok een wenkbrauw op. “Hmmm. Vuur en water. Ik ben duidelijk in mijn nadeel.” Water. Dat was nu een van de elementen waar Dean weinig voor interesseerde. En ook duidelijk geen aanleg voor had. Met water moest hij veel meer moeite doen dan met vuur of zijn illusies. “Ik weet wel iets, komt goed.” Hij schonk de jongen een vriendelijke glimlach terug. Daar gingen de beide heren. Tijd voor een nieuwe avontuur en meer met magie. Dat was soms ook een fijne afschakeling.
---
Ik maak aan, jij eerste post
thanksss

Maar waar gaan ze heen dan?