Kamer van Dean en Aidan

"Nou, als het zo lang duurt, dan doe je het maar ergens anders," zei Aidan met opgetrokken wenkbrauw, maar ook met een brede grijns op zijn gezicht. "Dat sluit wel mooi aan bij je droom," ging hij verder op het breakdancen. Ook stond hij weer op en plofte weer op bed. Hij draaide op zijn rug, zodat hij Grey aan kon kijken. Hij speelde met zijn toverstaf, die hij kennelijk nog in zijn hand had en was verder even volledig futloos. Daar lag hij dan in zijn onderbroek, lui te zijn. Maar lui zijn was niets voor Aidan en hij ging weer rechtop zitten. "Mocht ik ooit de spreuk ervoor leren, mag ik je muurschildering dan laten bewegen?" vroeg hij uit het niets. Als hij moe was, kon hij de meest random ideeën hebben.

"Ik ben het sowieso niet van plan om het hier te doen. Je moet namelijk betalen voor de show Aidan. Zelfs jij." Dean schonk de jongen een arrogante knipoog maar zijn grijns zei genoeg. Hij was wat aan het dollen met hem. De man dacht dat hierbij de conversatie was afgelopen. In tegendeel zelfs. Aidan kwam met een hele, vreemde vraag. Echter leek Dean dat juist heel gaaf! "Kan dat? Bestaat dat?" Dean keek naar Aidan in bewondering. "Ik kan illusies creëren maar geen muurschilderingen laten bewegen. " Dean wilde een grap uithalen met Aidan. De man sloot zijn ogen want dit ging veel energie kosten. Naast Aidan zat opeens een vrouw met een dubbel F in haar lingerie. Ze had lang, zwart haar. Haar handen waren om de middel van Aidan gerust. "Speel met mij Aidan. Ik ben zo alleen."

"Ik kan het ook niet," zei Aidan blozend. "Het is een heel gevorderde spreuk." Hij keek op toen hij naast een vrouw zat, maar hij was te gewend aan magie om illusies te trappen. "Sorry gast, maar je moet beter je best doen om mij te foppen met illusies." Hij lachte en wapperde de vrouw weg, ze was toch niet echt aanwezig. Zachtjes mompelde hij een spreuk. In de badkamer draaide de kraan open en even later weer dicht. Daarna kwam er water de kamer invliegen en Aidan stuurde het in het glas dat naast zijn bed stond. Iets zei hem dat hij deze nacht wel dorst zou krijgen. Hij had meer dan genoeg gezweet. Daarna legde hij ook zijn staf weg en nam weer een perfecte zeesterformatie aan, op het moment zelfs even te lui om onder de dekens te gaan liggen. Dat kwam straks wel.

"Je moet mij de spreuk eens laten zien. Misschien kunnen we derdejaars vragen of vierdejaars om het eens voor ons te demonstreren? Hoe cool zou dat zijn." Dean keek dromerig naar zijn muur. Een echte artiest probeerde zijn kunstwerken al zo realistisch mogelijk te maken. Om te spuiten alsof het echt uit de muren kwam. Maar als het echt zou bewegen... Dat was van totaal ander niveau. Dan werd Dean zijn droom gewoon werkelijkheid. De man moest zachtjes lachen. "Aww... Heb je eens een chick." Hij keek de jongen even brutaal aan voordat hij de badkamer in liep om zijn tanden te poetsen. Na dat toverkunstje van Aidan uiteraard. Daarna kwam hij terug de kamer in en ging hij onder de tekens. "Bevalt je de school tot nu toe?" Ja, voor het eerst vroeg Dean een vraag aan Aidan. Een vraag waar hij benieuwd naar het antwoordt was.

Aidan rolde met zijn ogen en reageerde gewoon niet meer. Ooit kwam die dag dat Grey slechts met open mond toe zou kunnen kijken. "Ja, het bevalt me hier prima," antwoordde hij op de andere vraag, zonder te laten blijken dat het krijgen van een vraag hem verbaasde. Hij bedacht zich dat zijn tandenpoetsen tijdens het douche net eigenlijk geen zin had gehad, omdat hij daarna nog eten had gekregen, maar hij besloot toch niet meer op te staan. "Dat water naar een glaasje brengen zonder het eerst te zien, kon ik twee weken geleden nog niet." Hij glimlachte, enigszins van trots, anderszins om zijn positiviteit kracht bij te zetten. Ondertussen kroop hij met zo min mogelijk beweging onder de dekens en ging daar weer verder met languit liggen. Het was een beetje koud geworden in zijn onderbroek.

Aidan had helemaal niet gereageerd op zijn voorstel. Dat met zijn ogen rollen irriteerde hem wel. Als iemand uit de hoogte bij hem ging doen begonnen zijn handen te jeuken. Niet dat hij vaak sloeg, bijna nooit. Alleen dit sloeg nergens op. Dean negeerde nu Aidan gewoon en draaide zich om. Hij deed niet eens te moeite om te luisteren op het antwoordt van Aidan. Aidan had attitude? Dan kon je Dean niet. "Laten we niet vergeten dat je nergens bent zonder je stokje." Wierp die naar Aidan toe.

Ik heb werkelijk geen idee waar je de attitude vandaan haalt?

Aidan keek de ander nog even aan. Waar had hij deze opmerking dan weer aan verdiend? Hij had, bijna zo blij als een kind, gezegd hoe het met hem ging en dat hij het hier leuk vond op school. Nu kreeg hij een antwoord terug alsof hij volledig uit de hoogte had gedaan en terug op aarde gezet moest worden. Iets in Grey's blik op andere mensen zat fout, heel veel dingen zag hij niet of verkeerd. "Nou welterusten," zei Aidan alleen nog maar en hij draaide zich om. Hij was heel snel heel ver weg, uitgeput als hij was, en 's nachts bereidde hij zich onbewust voor op de moordende spierpijn van de volgende dag.

Dat is Dean. Hij kan er niet tegen als mensen met de ogen rollen.
He feels offended by that. Zie dat als een rare gewoonte waar Aidan nu achter komt :p
---
Dean begreep ook wel dat Aidan met zijn ogen had gerold over zijn opmerking. Hij was begonnen daarmee. Maar ogen rollen daar kon hij zo niet tegen. Dat bracht zoveel irritatie bij hem naar boven. Hij zou het in de ochtend wel uitleggen. Althans uitleggen? Hoe viel zo iets uit te leggen?

De volgende ochtend
De wekker van de man ging al vrij vroeg af. 8 uur om precies te zijn. Hij liep de badkamer in om zich te verzorgen, even snel te wassen en zijn tanden te poetsen. Om zijn excuses aan te bieden voor zijn gedrag van gisteren ging Dean vers belegde broodjes halen. Hij zette het neer op het bureau van Aidan en krabbelde snel iets op een leeg blaadje.

Moet wat inleveren bij een docent en daarna wat boeken terug brengen naar de bibliotheek.
Smakelijk eten.

Grey

Aha...

Aidan was niet wakker geworden van Grey's wekker, maar werd een uur later wel wakker van zijn eigen. Alles deed pijn, maar zijn uitputtingsslag zou geen succes hebben als hij nu bleef liggen. Dus kwam hij zonder mekkeren overeind en vond daar eten. Gulzig viel hij aan terwijl hij het briefje erbij las. Hoe moest hij dit nu opvatten. Voelde Grey zich ergens schuldig over of was hij bang geweest dat Aidan van uitputting weer geen moeite zou doen voor eten? Die laatste besloot een gegeven paard niet in de bek de kijken en werkte het brood snel achter de kiezen. Daarna fatsoeneerde hij zichzelf en kleedde zich aan, om niet veel later naar zijn eigen lessen te gaan. Zowel kwantumfysica als magische vakken stonden vandaag op het programma.

Dean besloot toch eens wat lessen te gaan volgen. Vandaag was het sowieso muziek en magie en kunst en magie. Beide iets wat hem interesseerde. Na de lessen ging de jongen nog wat breakdancen en in de avond moest hij weer zoveel huiswerk maken. Dachten docenten nu werkelijk dat hij geen leven had? Ze konden van hem de boom in. Vanavond ging hij de stad in. Misschien kon hij Aidan mee vragen? Of Aidan kon deze kans gebruiken om een lady op bezoek te krijgen. Hij liep terug naar de kamer, ging zich even douchen en wachtte tot Aidan terug zou zijn. In de tussentijd deed die wel een beetje huiswerk maken en uiteraard eten.

Aan het eind van de middag kwam Aidan ook weer terug. Hij groette Grey en ging direct op zoek naar eten. Veel magie en veel scheikunde maakten hem hongerig. Niet heel veel later plofte hij neer aan het andere bureau en keek naar Grey. "Nog bedankt voor die broodjes van vanmorgen," zei hij opgewekt. "Ze waren erg lekker." Rustig nam hij een paar happen van zijn groenten. "Fijne dag gehad?" Al etend keek hij de ander afwachtend aan. Net als met de lijn had hij besloten verder niets over de broodjes te zeggen. Niet te vragen waar hij dat aan had verdiend. Want de avond ervoor had het wel geleken alsof Grey hem de kop in had kunnen slaan, toen stonden er 's morgens opeens broodjes voor hem klaar.

Grey keek op toen Aidan sprak. "Goedmakertje." Hij draaide zich om naar de jongeman. "Ik heb een rare gewoonte. Als mensen met hun ogen rollen. Dat is echt een trigger bij mij." Dean deed zijn armen over elkaar. "Echter had ik niet zo kinderachtig hoeven te doen." Dean verontschuldigde zich een beetje wel zonder echt sorry te zeggen. Dat zei hij haast nooit. De man knikte. "Gewoon school en gedanst. Zin om vanavond op stap te gaan? Vrouwenjacht?" Zei Dean er plagend achteraan.

"Aha, nou, excuses aanvaard," zei Aidan. "Maar je had dat ook gewoon mogen zeggen. Ik zal in elk geval niet meer met mijn ogen rollen." Hij glimlachte vrolijk. De volgende vraag verraste hem wel. "Haha, lijkt me leuk," antwoordde hij lachend. Daarna stond zijn blik meteen op ondeugend. "Wedden dat ik makkelijker meer meisjes vind dan jij?" Hij provoceerde de ander nu expres, omdat Grey eigenlijk daarmee was begonnen door de toon te veranderen toen hij over vrouwenjacht begon. Dus dat kreeg hij nu terug.

Dean kon het waarderen dan Aidan daar nu op ging letten. "Dat is fijn." De jongen had altijd zo'n vrolijke uitstraling. Werd die wel eens kwaad? Vast niet. "Serieus?" Hij had eigenlijk niet gedacht dat Aidan het voorstel aannam. Dus de twee heren gingen vanavond op stap.Bij de weddenschap van Aidan keken zijn donkere ogen hem aan. Er stond een zelfverzekerde schittering in zijn ogen. "Dat zullen we nog wel eens zien mister babyface." Grapte Dean.

"Nou, let jij maar eens op wat deze Babyface allemaal kan," zei Aidan uitdagend. "Als ik mijn best doe, wil jij me zelfs zoenen aan het eind van de avond." Met een ondeugende knipoog en de boodschap dat hij zich klaar ging maken, stond hij op en liep hij naar de badkamer. Een halfuur later kwam hij terug. Zijn haar was warrig, uitdagend en het was duidelijk dat er veel tijd in was gestoken. Uit zijn kledingkast koos hij een stoere, zwarte broek, een strak, wit T-shirt met een redelijke V-hals en daar overheen een soort blouse die hij open liet hangen. Hij trok zijn sportieve sneakers aan, deed een leren armband om en hing de zilveren ketting om zijn nek met het teken van zijn sterrenbeeld, de schorpioen. Voor nu leek hij eerder negentien dan zestien, maar hij had nog steeds een babyface waar je u tegen zei. Niet dat het onderdeed aan de outfit, met een paar woorden zou Aidan je kunnen overtuigen van zijn streven van die avond.

"Pfff... Eerst zien dan geloven." Hij plaagde Aidan. Dat vond hij nu echt leuk om te doen. Dean keek hem met verontwaardigde ogen aan. Whut? Did he just say that? Nu moest Dean daar wel op in gaan. "Aidan. Je wilt niet weten." Hij schonk de jongen een flirtende knipoog en liep grijnzend naar zijn kledingkast. Hij begon al kleding uit te zoeken en begon zich in de kamer om te kleden. Aidan had namelijk de badkamer in bezet. Dean droeg een zwarte jeans met een zwarte shirt met een kleine v-hals. Daarop droeg hij een beige lerenjack. Daarop droeg hij een zilveren ketting met een rode steen. Het had iets duisters zijn look. Daarop droeg hij nette, bruine schoenen. Niet echt sneakers. Soort van halve laarzen. Toen Aidan de badkamer uit kwam bekeek Dean hem. "Oké niet slecht." Hij liep nu de badkamer op en deed zijn haren in een warrige soort schuine kuif. Hij poetste nog gauw zijn tanden en deed parfum op. "Zijn we klaar?"

Ergens hoopte Aidan heel erg dat de flirtende knipoog van Grey slechts een grap was geweest, maar dat liet hij niet merken toen hij erop inging. "Pas als ik volledig stomdronken ben en me de avond de volgende dag niet meer kan herinneren, mag jij me zoenen," zei hij lachend. Daarna wachtte hij nog even terwijl de ander in de badkamer bezig was. "Jup, ik ben er helemaal klaar voor," zei hij. Hij pakte zijn leren jack als jas en liep naar de deur. "Waar gaan we naar toe?" 

(Deze vraag stelt Jorn zelf nu ook  )

Haha, een magische discotheek!
Ik maak wel aan.
----
Dean keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Aidan. Al was je de laatste man op deze wereld, dan wilde ik je nog niet." Hij deed de sleutels in zijn broekzak. "Naar een leuke discotheek waar niet alledaagse mensen komen. Let's go"

Aidan liep naar binnen en plofte direct neer op zijn bed, net als hij de dag ervoor had gedaan. Hij keek nog even achterom naar Dean en begon zich toen uit te kleden, zonder teveel te bewegen. Zijn benen waren echt kapot en zijn hoofd duizelde een beetje van de alcohol. Toen hij uiteindelijk toch alles behalve zijn onderbroek uit had, draaide hij op zijn rug en keek over zijn buik heen naar Dean. "We zouden dit best vaker kunnen doen," zei hij, lachend, omdat de uitspraak zo in contrast was met hoe hij op bed lag.

Hey Jorn.
Ik ga proberen een nieuwe schrijfstijl in te voeren vanaf vandaag. IK wil creatiever zijn, meer onvoorspelbare plots hebben en kan nog in het begin een beetje chaotisch zijn. Maar ik wil een beetje uit mijn saaiheid haha! :p als het irriteert moet je het aangeven
----
Dean kwam de kamer binnen gelopen en voelde nu pas hoe moe hij in de werkelijkheid was. De vermoeidheid leek zijn hele lichaam over te nemen. Hij liep naar de badkamer, trok zijn kleren uit, verschoonde zijn boxershort en poetste zijn tanden. Dit duurde langer dan gewoonlijk omdat Dean toch wel een beetje aangeschoten was.
Hij liep terug en keek naar Aidan en zijn positie op het bed. "Gast..." Dean legde zijn hand tegen zijn gezicht. "Dit komt echt verkeerd over." Hij plofte op bed, legde zijn armen achter zijn hoofd en keek naar zijn kunstwerk. "Al bedacht wat ik moet gaan doen of slaap je er een nachtje over? Ik wil mij namelijk wel kunnen voorbereiden."

Ach, dat komt vast wel goed.  

"Wat, ik lig gewoon op mijn rug," zei Aidan nonchalant. "En ik was van plan er nog even over te gaan slapen." Hij bewoog zichzelf onder de dekens. "En misschien nog wel meer nachten, tot de perfecte aangelegenheid." Hij glimlachte vrolijk en legde zijn hoofd op zijn kussen. Binnen twee minuten was hij volledig onder zeil.
De volgende ochtend ging zijn wekker toch gewoon om half negen. Nu klinkt dat niet laat, maar vanwege de korte nacht kostte het Aidan een paar minuten om echt wakker te worden en die wekker uit te slaan. Hij hoopte dat Dean niet kwaad zou worden, maar hij had gezegd dat hij er vroeg uit moest. Hij hees zichzelf uit bed, greep een onderbroek uit zijn kledingkast en ging douchen en zichzelf klaarmaken voor een nieuwe dag. Zijn benen voelden als lood en lopen deed zichtbaar pijn toen hij terug de kamer in liep om zijn kleren aan te trekken en te eten.

"Ja. Je weet toch dat ik een apart geval ben of niet dan?" Hij ging ongemakkelijk door zijn haren. Het was een beetje beschaamd om te zeggen. Dean voelde zich opgelaten door zijn opmerking. Maar dat was snel verdwenen. "Wat?" Zijn bruine ogen werden groter. Ja, Dean wist nu voor het eerst in tijden niets terug te zeggen. De perfecte aangelegenheid? Wat betekende dat? Toen hij er iets over wilde zeggen lag Aidan al te slapen. "Juist..." Hij ging zelf op zijn rug liggen om naar het plafond te kunnen staren. Langzaam viel ook hij in slaap.
De wekker ging vroeg af waardoor ook Dean geschrokken wakker werd. "Ahh..." Hij deed zijn kussen over zijn hoofd en draaide zich om. Hij ging nu echt niet naar de les. No way. Hij had lichte koppijn. De sterke drank had toch zijn tol gewogen. "Ik blijf liggen." Mompelde de man. Misschien konden ze straks eens iets met magie doen? Dean wilde namelijk zijn illusies naar een hoger niveau gaan brengen. Er meer uithalen dan er nu bij Dean er in zat.

Aidan voelde zich toch ongeveer hetzelfde als Dean, maar hij ging gewoon. Hij keek wel hoe ver hij zou komen. "Ik geef je geen ongelijk," antwoordde hij toch lachend, terwijl hij op keek van zijn brood. "Maar ik wil zelf gewoon niets missen. Glimlachend ging hij verder met eten, maar hij at wel minder dan normaal. Na het eten ging hij terug naar de badkamer om zijn tanden te poetsen en hij kwam terug met een glas water, dat hij naast Dean neerzette. "Succes vandaan," zei Aidan grinnikend, voor hij zijn spullen pakte en de kamer uit ging.

"Jij bent echt een goody twoshoes. Maar je motivatie is wel goed." Hoorde je mompelend onder de kussen vandaan komen. Als Dean meer zoals Aidan was werd hij nog beter in magie. Wat Aidan nog niet wist was dat Dean meer met vuur bezig was geweest.
Dean keek verrast op van onder zijn kussen toen Aidan een glas water op zijn nachtkastje zette. "Thanks." Dat had hij wel nodig vandaag. Toen Aidan de kamer uitliep viel Dean in een lange slaap.

Tijdskip

Rond een uur of een kwam de man zijn bed uitgestrompeld. Het glas wat er stond was inmiddels al leeg. De man nam een lange douche, ging zich verzorgen en besloot daarna een ontbijtje voor zichzelf te maken. Hij droeg een joggingsbroek die losjes om zijn heupen hing. Daarop had hij geen shirt. Gewoon lekker ontbloot. Hij was toch alleen in zijn kamer. Hij vroeg aan zijn klasgenoten het huiswerk en begon dat te maken. Zo verstreek de tijd wel.

"Au au au," mompelde Aidan toen hij aan het eind van de middag de kamer binnen hinkte. Hij keek even naar Dean voor hij zijn tas afgooide en weer op zijn bed plofte. Daarna trapte hij snel zijn schoenen uit en stroopte de rechterbroekspijp van zijn toch al korte broek op tot zijn heup. "Mijn been slaapt inmiddels al bijna een uur," legde hij kort uit voor hij begon met masseren. Hij begon bovenaan en drukte vooral op de plekken waar hij goed bij zijn aderen kon, om de bloedstroom te stimuleren. Zo ging hij steeds verder naar zijn voet, net zolang tot alles had getinteld en hij zijn tenen weer gewoon kon bewegen. Vervolgens liet hij zich achterover op zijn bed vallen en bleef liggen. "Misschien had ik ook gewoon moeten blijven liggen vanmorgen," mompelde hij.