Kamer van Dean en Aidan

Dean zijn donkere ogen leken voor kort te glinsteren. Dit vond hij stiekem wel leuk. Dat zou nog wel even duren voordat hij zijn naam tegen Aidan zou vertellen. Bij zijn woorden keek hij met een expressieloos gezicht naar de jongen. Hoe moest hij dat opvatten? Blijkbaar bedoelde Aidan het niet verkeerd. Hij probeerde het op een vrolijke wijze bespreekbaar te maken. Dean moest zachtjes lachen toen Aidan vertelde dat hij onder de douche deed zingen. "Juist." Had Dean nog vreemde gewoonten? "Ik val op mannen en vrouwen." Hij stond op, deed het mondkapje weer op en begon verder met spuiten. Of was dat geen rare gewoonte? Nu moest hij even nadenken. "Ik... Hmm." Hij wist echt niet of hij een rare gewoonte had. De man had daar nooit bij stilgestaan.

Aidan merkte de blik in Grey's ogen en besloot er maar niet verder op door te gaan. Natuurlijk vroeg hij zich wel af wat 'waardig genoeg zijn' inhield, maar dat was voor later zorgen. Net als de lijn, die nog steeds op de grond gespoten was. Nu daarover beginnen, was waarschijnlijk niet de beste optie. Bij die ene rare gewoonte die de ander opnoemde, wist hij even niets te zeggen. "Gast, wat is daar raar aan?" vroeg hij uiteindelijk, om aan te geven dat hij er helemaal geen probleem mee had. "Zolang je ze niet meeneemt en het hier recht voor mijn neus gebeurt, vind ik het prima." Hij lachte vrolijk, maar gaf Grey toen de tijd om na te denken, wat hij blijkbaar wel echt was gaan doen na deze vraag. Was dan een goed teken?

Dit gaat nog wat worden op die kamer. Als ze elkaar maar blijven aftasten, kan het nog heel gespannen worden.

Hahahahaha! Jorn. Volgens mij vat ik dit heel anders op dan de bedoeling is
----

Bij de woorden van Aidan keek hij heel even over zijn schouder. Hij was uiteraard gestopt met spuiten. "Mwkwmwya" Hoorde je mompelend onder het masker. "Ik bedoel." Zei die terwijl hij het mondkapje even van zijn mond af deed. "Niet iedereen is daar van gediend. Het verbaasd mij dat je het niet... ranzig vindt." Hij deed zijn mondkapje weer terug erop om weer verder te kunnen spuiten. Heel even stopte die weer om een ijzige opmerking terug te gooien - uiteraard met het mondkapje af: "Als het niet recht voor je neus gebeurd. Je weet wat ze zeggen. Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel." Hij knipoogde naar Aidan voordat hij weer verder ging met zijn werk. Als hij met iemand naar bed wilde deed hij dat gewoon. Uiteraard wel als Aidan niet hier was. Maar niet dat Dean met iedereen naar bed ging. In tegendeel. Vrouwen waren vaker stalkers en meestal ging hij met de mannen mee naar huis. De meeste homoseksuelen hadden hun eigen plek.

Ik heb eigenlijk geen idee wat jij nu denkt dat ik bedoel...

"Nope, ik heb er geen problemen mee," zei Aidan. Homoseksualiteit was zelfs aan bod gekomen bij het vak biochemie, dus hij zag het als iets volkomen natuurlijks. "En wie zegt dat ik niet ook van plan was op tafel te dansen als jij van huis bent." Hij glimlachte ondeugend, maar hield verder zijn mond om de jongen verder te laten schilderen. Hij zat achterstevoren op zijn bureaustoel en zag een ware meester aan het werk. Hij snapte wel waarom deze jongen een eigen school op wilde richten en als Aidan er ook maar een beetje gevoel voor zou hebben, zou hij zich persoonlijk als eerste aanmelden. Maar hij kon alleen maar zingen. Wat hem eraan deed denken dat hij eigenlijk best wel zin had in een douche. Dat meldde hij even, pakte een onderbroek en een handdoek en verdween in de badkamer. Niet veel later stond hij zingend onder de douche. En niet zomaar zingend, Aidan zong echt geweldig, welk liedje hij ook aanhaalde.

Umh... ik dacht in het aspect van aantrekkingskracht spanning. Niet gespannen als in negatieve zin. Hahahaha. It's just my dirty, little mind.
----
Dat was wel fijn om te horen dat Aidan zich nu niet anders ging gedragen. Hij vond het altijd zo vervelend als mensen dat deden. Dean was Dean. Hij ging zich ook niet als een homo gedragen of allemaal gedetailleerde details vertellen. Dat ging niemand wat aan. Ook niet als je met een vrouw in bed lag. Sommige dingen bleven gewoon achter gesloten deuren. Dean liet bijna zijn spuitbus uit zijn handen vallen. Hij keek Aidan aan op de manier van: Jij???. Hier moest Dean gewoon een opmerking op maken. Anders was Dean - Dean niet. "Onze eeuwige virgin gaat op vrouwenjacht?" Dean keek Aidan met een plagende grijns aan voordat hij het mondkapje weer op deed. Jup. Dean geloofde echt niet dat deze jongen al ontmaagd was. Met zo'n babyface? Vrouwen zouden hem misschien zien als hun kleine broertje. Dean was nu zo in concentratie dat hij niet eens merkte dat Aidan de kamer had verlaten om te gaan douchen. Hij was nu bij het gigantische toverstaf die precies op die van Aidan leek. Op de toverstaf zaten kleine kinderen te wijzen naar de eenhoorns die op de achtergrond als in een kudde renden. Langzaam hoorde hij een aangenaam geluid. Was dat Aidan? Damn. Die jongen kon dus echt zingen. Het klonk zeker niet verkeerd en maakte het spuiten veel ontspannender.

Ik bedoelde die tweede, maar dat hoeft ook niet negatief te zijn.  

Voor het de douche inlopen, had Aidan nog geen goed antwoord kunnen bedenken. Toen hij tien minuten later in zijn onderbroek de badkamer weer uitkwam, keek hij de ander even aan. "Wat dacht jij dan, dat ik nog steeds maagd was?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Mijn babyface is mijn charme, maar er zo uitzien, betekent niet dat je je ook altijd zo gedraagt." Grey had inmiddels ook wel kunnen zien wat er onder de kleren van deze Aidan zat en dat was minder 'babyface'. Hij liep door naar zijn klerenkast en begon zich, opnieuw zingend, aan te kleden. Hij hees zichzelf in een makkelijke trainingsbroek en een simpel wit T-shirt. Hij vond het eigenlijk wel grappig dat Grey zo over hem dacht, want dan kon hij de jongen nog vaak versteld laten staan. Dat soort dingen vond hij ook wel leuk. Hij liet zich op zijn bed ploffen en volgde hoe de ander de nieuwe muurschildering afmaakte, zachtjes door zingend. Soms moest hij gewoon zingen.

Nu snap ik het woord gespannen niet. Hoe kan gespannen iets positiefs zijn haha? Razz
----

Dean hoorde de jongen naar binnen lopen maar keek niet op. Hij moest nu even door anders was hij dadelijk nog niet klaar. Dit stuk kostte hem ook veel tijd want ieder detail moest perfect zijn. Niets mocht mislukken aan dit kunstwerk. Hij knikte alleen simpel ja op zijn woorden. Dat bevestigde dat hij nog steeds niet geloofde dat Aidan ontmaagd was. Nu moest Dean wel omdraaien om een scherp antwoord terug te werpen. Weer dat mondkapje verschuiven en: "Aidan. Het gaat niet om het uiterlijk, om wat je hebt, het gaat erom wat je er mee doet." Dean knipoogde naar hem. "En geloof mij. Een jochie van 19 zoals jij zal in de eerste instantie het in het verkeerde gaatje duwen. Dus voordat we verder praten man tot man moet je er eerst er voor zorgen dat je weet hoe je er mee moet omgaan." Hij draaide zich om en gooide er nog een scherpe opmerking achteraan: "Bij de bibliotheek kun je een boek lenen How to please a women voor dummies. Is misschien iets voor je." En met deze woorden ging hij weer verder met zijn kunstwerk.

Dit soort gespannen is leuk voor ons als schrijvers.  

Aidan had zijn mond geopend om beledigd te reageren, maar hij liet het rusten. Als Grey hem niet geloofde, dan moest hij dat zelf maar weten. Hij wist zijn uiterlijk geweldig te gebruiken, maar ging meer voor relaties waarin hij dan met zijn vriendin naar bed ging. Of een ONS, maar dat minder. Hij zou bijna willen dat de ander een meisje was en hij kon laten zien dat hij echt wel wist hoe het werkte. Maar hij hield wijselijk zijn mond en zong verder. Ja, oké, dat deed hem ook niet ouder lijken, maar toch had hij nog steeds een heel volwassen denkbeeld. Waarschijnlijk volwassener dan Grey, die op deze manier naar anderen keek. Maar hij hield zich in en liet niets merken. Hij liet de ander maar schilderen, zodat hij nu ongestoord zijn werk af kon maken.

Hahahaaha! Inderdaad.
-----
Heerlijk dat hij geen commentaar terug kreeg. Spreken is zilver, zwijgen is goud was hier zeker niet van toepassing. Aidan kon gewoon niets terug zeggen omdat Dean vast ergens een punt had. Hij zag Aidan sowieso niet als een player type. Eerder zo'n jongen die handjes vasthield, romantische strandwandelingen wilde maken en zeker vrijen met van dat zwijmel muziek op de achtergrond. Jup, zo zou die Aidan vast in elkaar zitten. Beetje saai eigenlijk. Zo gewoontjes als iedere man. Dean daar in tegen. Ook al realiseerde hij zich net zo goed dat hij zelf ook vrij kieskeurig was in zijn bed partners. En relaties? No way in hel! Vrouwen waren lastig, kosten alleen geld en namen heel veel tijd in beslag. Forever alone was zijn motto. Na een uurtje of twee, ondertussen was het half 11.Was Dean klaar met het geheel. Hij nam een aantal stappen terug en bekeek met trots het resultaat.

Dus eigenlijk moet Dean Aidan een paar keer betrappen...

In Aidans geval was zwijgen echt veel beter dan spreken op dit moment. Hij verlaagde zich niet tot discussies met mensen die toch te koppig waren om iets van een ander aan te nemen. Hij zou Grey eens wat laten zien de komende jaren.
Aidan had rustig zijn eigen ding gedaan terwijl Grey doorging met schilderen. Hij had een boek opengeslagen toen hij klaar was met zingen en had op zijn rug gelegen. Toen hij Grey achteruit zag stappen, kwam hij overeind en keek met hem mee. "Het is echt geweldig," zei hij, toen hij alles in zich op had genomen. Echt alles waar hij over had verteld, was in deze muurschildering verwerkt. "Dus, nu zijn er nog twee blanco muren, heb je daar al plannen voor?" vroeg hij vrolijk en hij gaf de ander een goedkeurende knipoog.

Haha ja!
Zou wel echt grappig zijn.
---

Dean bewoog een aantal keren met zijn armen, kraakte zijn vingers en begon alles al op te ruimen. Hij wilde namelijk nu zelf gaan douchen. Hij schoof het bed van Aidan weer netjes terug. Alleen nog wel enkele centimeters van de muur vandaan. Het moet nog drogen. Hij liep langs Aidan naar zijn kant. Hij haalde een handdoek uit de kast en keek op. “Hmm… Ik weet niet of dat te druk word. Teveel graffiti is niet mooi. Ik denk dat we de andere muren wit moeten laten. Anders wordt het een gehele vlek. Dan zie je het verschil niet meer.” Dean knikte bij zijn woorden. Het klopte wat hij hierop zei. Vond Dean zelf. “Ik ben douchen.” De man gingen douchen en na ongeveer een half uurtje kwam hij terug. Hij had alleen een handdoek om zijn middel. Hij liep naar zijn kast op zoek naar een boxershort. Dean zijn hele lichaam was afgetraind. Hij trok zijn boxershort aan en plofte op bed. “Ben kapot.”

"Hmm, daar zul je wel gelijk in hebben, jij bent de meester," beaamde Aidan lachend. Terwijl Dean ging douchen, ging hij verder in zijn boek. Hij keek niet op toen de ander terugkwam, maar wel toen die weer ging praten. "Dat snap ik wel," zei hij lachend. "Twee hele muren op één dag." Niet dat het een heel groot kamertje was, maar het was niet niks. "Zal ik je in slaap zingen?" grapte hij nog, maar daarna liet hij zich weer achterover vallen en ging verder met lezen. Niet heel veel later kleedde hij zich zelf uit tot op zijn onderbroek en kroop onder de dekens, waar hij nog even verder las.

Hij had zijn tanden al in de douche gepoetst. Hij sloeg de deken om zijn lichaam en staarde naar het plafond. Hij had zijn armen achter zijn hoofd gerust. Hij sloot zijn ogen met een glimlach. "Dat mag hoor. Ik moet toegeven dat ik dacht dat je niet echt kon zingen. Verkeerd ingeschat. Doe je daar iets mee of is het puur als hobby? Gewoon alleen de douche performance."

Ik moet naar de les!
X

Aidan legde het boek weg en moest even blozen. "Ehm, ik denk dat je het als een hobby kan zien," zei hij. "De douche-performance, maar als ik er zin in heb ga ik ook zingend de dag door. Ik wordt altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd en dat gaat pas weg als ik het hele liedje uit heb gezongen. Dan komt er een nieuw liedje voor in de plaats en kan ik in principe verder zingen, maar niet dat ik dat echt de hele dag doe, hoor." Hij glimlachte. "Ik zal nu ook niet zingen, is misschien een beetje raar." Hij schaamde zich nooit als hij zong, had er al een paar mooie meisjes mee verdiend en niemand vond het ook erg als hij zong. Maar geld ging hij er niet mee verdienen, dat was niets voor hem. Hij was wel goed met melodieën en kon nieuwe liedjes bedenken, maar deed dat alleen voor speciale mensen.

"Je zou mensen les moeten geven. Met zo'n stem, is zonde als je er niet alles uithaalt wat er in zit. En dan bedoel ik niet op commerciële vlakte. In het algemeen. Gewoon mee doen aan een koor of in een band gaan. Gewoon voor de leukigheid. En je leert mensen kennen die ook kunnen zingen. Ieder stem is weer uniek." Dean luisterde aandachtig naar de jongen. Die Aidan was een beetje een rare vogel op sommige aspecten. Wie moest perse nu iedere ochtend verplicht een lied zingen? Dean hield zijn gedachten voor zich. Hij wilde niet iedere keer de jongen bekritiseren. Zo oppervlakkig was hij ook weer niet. "Je gezang is aangenaam." Dean rolde nu op zijn zij en kon de jongen nu aankijken. Ja, Dean kon wel complimenten geven als hij wilde. "En misschien moet ik terugkomen op mijn vooroordeel. Vrouwen houden namelijk van mannen die kunnen zingen." Hij schonk Aidan een knipoog en ging op zijn buik liggen. "Ik ga slapen. Welterusten."

"Hmm, ik heb daar gewoon nooit de moeite voor genomen," zei Aidan nadenkend, want hij nam het wel eens in overweging. De opmerking over vrouwen deed hem lachen. "Het is wat je doet met je uiterlijk en alles wat je in je mars hebt," antwoordde hij dan ook lachend. "Welterusten." Daarna draaide hij zich ook om en viel snel in slaap.
De volgende ochtend was hij op een vrij normale tijd wakker. Hij kwam uit bed, liep naar het raam en deed hem open. Daar bleef hij staan, in zijn onderbroek, even nog niet goed wetend wat hij ging doen. Hij had gister de hele dag aardig gedaan tegen Grey, terwijl die dat zelf bij tijd en wijlen niet was. Na vijf minuten besloot hij wat hij zou gaan doen vandaag. Hij moest zijn ontlading kwijt. Uit zijn tas nam hij een appel en een bidon. Hij zette zijn tanden in de appel en vulde de bidon met sportdrank die hij ook in zijn tas had zitten. Nadat hij de appel op had, trok hij een korte sportbroek aan, zijn sportschoenen en een hemd zoals basketballers die droegen. Aidan ging vandaag rennen, net zolang tot zijn benen hem niet meer konden dragen en als dat moment daar was, zou hij gaan zwemmen. Hij nam nog een appel en stopte die in zijn zak. Zijn bidon kon hij aan zijn broek vastmaken en hij was klaar om te vertrekken.

Dean had als een blok geslapen. Niets wist hem in de nacht wakker te houden. Ook had de man geen enkel last gehad van dromen of is die een paar keer wakker geworden. Meestal werd hij vaker in de nacht wakker. Het kwam vast doordat hij zoveel had gedaan gisteren, dat de man zo uitgeput was geweest. De man werd langzaam wakker toen hij wat roermoer hoorde. Aidan deed het vast niet expres. En Dean zijn lichaam had nu wel genoeg slaap gehad. Hij werd niet voor niets wakker. Hij knipperde een aantal keren met zijn ogen. Wreef er zelfs met zijn handen in zodat hij niet meer wazig zag. Hij zag Aidan bij de deur en stond klaar om te vertrekken. Deze jongen ging sporten. “Ga je altijd zo vroeg?” zei Dean met een hese stem. Dat had hij vaker als hij pas wakker werd.

"Ehm, het is bijna tien uur," zei Aidan glimlachend. "Dat valt toch wel mee?" Ze waren niet laat gaan slapen de vorige dag, maar Aidan snapte ergens ook wel dat Grey volledig uitgeput was. "Maar ja, ik vertrek vaker rond deze tijd. Je hebt vast geen zin om mee te rennen?" Hij moest lachen en keek naar hoe de ander eigenlijk nog te slaperig leek om zelfs dit gesprek te voeren. Eigenlijk kon hij dus beter gewoon omdraaien en gaan, maar hij vond het wel zo netjes om op een antwoord te wachten. Hij verwachtte, en hoopte, dat Grey niet mee zou gaan en dat zou voor Aidan ook betekenen dat hij waarschijnlijk niet door zou rennen tot zijn benen hem niet meer konden dragen en dat was dan een mislukte poging om zijn frustratie kwijt te raken.

"Tien uur? Hmm..." Dean maakte niet bepaald een aanstalten om op te staan. "Dat valt inderdaad wel mee." Bij zijn vraag keek hij Aidan een tijdje aan. Zijn mondhoeken gingen iets omhoog. "Iets zegt mij dat je niet wilt dat ik mee ga." Dean sloot zijn ogen en projecteerde zichzelf in een illusie naast Aidan. Aangekleed in sportkleding, met een bidon aan zijn broek vast en een hardloopmeter aan zijn arm vast. "Misschien wilt mijn dubbelganger wel met je mee." Hij knipoogde naar Aidan en de illusie verdween. "Veel plezier." De man draaide zich weer om en sloot zijn ogen. Nog een uurtje kon hij wel blijven liggen. Dat had die wel verdiend na gisteravond.

Aidan moest lachen. Hij zou het niet ontkennen, maar hij zou het ook niet bevestigen. Als Grey er nog over zou beginnen, zou hij het wel uitleggen. Dus draaide hij zich om.

Buiten de campus begon hij te rennen. Niet richting de stad, maar richting de uitgestrekte heuvels, weiland en bossen. Hij nam een goed tempo aan en ging gewoon. Zijn gedachten zette hij op nul, hij was alleen bezig met de continue beweging van zijn voeten. Zo rende hij al snel tussen de weilanden door, heuvels over en daarna snel door de bossen. Om twee uur had hij toch een goede 35 kilometer afgelegd en kwam hij bij een meer. Aan de andere kant zag hij een dorp, maar dat was erg ver weg. Snel ontdeed hij zich van zijn kleren en hij begon te zwemmen. Anderhalf uur lang zwom hij door, met regelmatig een stevige schoolslag en borstcrawl afwisselend. Daarna kleedde hij zich weer aan en begon aan de terugweg, zich nog steeds tot hetzelfde tempo dwingend.

Zo kwam het dat hij rond acht uur 's avonds de kamer weer binnenwandelde. Als hij naar zijn lichaam had geluisterd, zou hij rond één uur gestopt zijn, maar puur op wilskracht en frustratie hield hij zo'n dag vol. Zijn groet naar Grey was enkel een blik met een gepijnigde glimlach. Hoewel hij het liefst op zijn bed zou ploffen, dwong hij zichzelf nog tot een douche. Toen hij terugkwam in zijn onderbroek, liet hij zich wel direct achterover op bed vallen. Verder deed hij niets meer.

Dean zijn dag was niet veel bijzonders. Hij was wat gaan oefenen met breakdancing, vervolgens de stad in geweest en in de avond kwam hij simpel terug. Dean was op tijd de douche in gesprongen. Al twee keer vandaag omdat hij dat wilde. Hij vond het lekker om zo vaak onder de douche te gaan. Daarna zat hij aan zijn bureau zijn huiswerk te maken. Als hij wat meer over illusionisten wilde weten moest hij er ook wat voor doen. En hij kreeg al een toets over magische wezens volgende week. Dus hij was druk aan de gang. De man keek op toen de deur openging. Had Aidan van zo vroeg tot nu gerend? Jup, Dean bleef erbij. Deze jongen was echt een hele, heleeeee rare vogel. Je lichaam zo belasten kon niet gezond zijn.

Alsof Aidan de gedachten van Grey kon lezen, zei hij: "Ik heb ook gezwommen, hoor." Maar meer niet. Grey hoefde niet te weten dat hij renden om zijn frustratie kwijt te raken, dat die verdween met de pijn. Zou hij waarschijnlijk toch niet begrijpen. Aidan kwam overeind zonder zijn armen en benen te gebruiken, want die waren te zwaar, en keek om zich heen. Eigenlijk moest hij wat eten. Loom boog hij zich naar zijn tas en haalde nog een appel tevoorschijn. Brood zou er op het moment toch niet in gaan en hij voelde niet de behoefte om te gaan koken in zijn ondergoed, laat staan dat hij op wilde staan om te koken. Dus met de appel viel hij terug op bed en bleef liggen in zeesterformatie. "Heb jij nog interessante dingen gedaan?" vroeg hij, wel behoefte hebbend aan een 'normaal' gesprek. "Heb je op tafel gedanst?" Hij glimlachte ondeugend tegen het plafond, omdat hij echt niet meer van plan was zijn hoofd ook maar op te tillen.

De man keek met een opgetrokken wenkbrauw op. "Kun je nu ook gedachten lezen? Waarschuw mij van te voren even." Hij ruste met zijn kin in zijn handpalm. Hij had moeite met een opgave. Hij had in jaren nooit zijn hersenen nooit zo hoeven te kraken. Bij de vraag van Aidan legde Dean zijn pen neer. Hij zou nu toch niet aan school toe komen. Hij keek op toen hij zag dat Aidan alleen een appel ging eten. Dit was echt niet gezond. Met een zucht stond Dean op en verliet hij de kamer. Na ongeveer 10 minuten kwam hij terug met een bord vol met bami, gewokte groente en een gebakken eitje erover heen. "Hier." Hij zette het bord gewoon op de buik van Aidan neer. "Je moet wel goed eten als je je zelf uitput." Dean ging weer terug zitten aan zijn bureau. De man schudde zijn hoofd. "Vandaag niet. Heb sowieso niet zo vaak behoefte aan seks." Ja, Dean zei het gewoon zonder schaamte. "Heb wel gebreakdanct. Dat was echt weer fijn om te doen."

"Nee, dit was een goed gokje," zei Aidan. Hij keek naar de ander, die eruit zag alsof hij iets wilde zeggen, maar toen de kamer uitliep. Een beetje raar was dat wel, maar hij was toch te moe om er teveel van te denken. Hij keek Grey toch wel dankbaar aan toen hij een bord met eten uit zijn buik kreeg. Hij kwam overeind. "Weet ik, maar dan ben je te uitgeput om voor eten te zorgen," zei hij nog, voor hij binnen vijf minuten het hele bord vol had weggewerkt. Daarna stond hij, lichtelijk aangesterkt, op en zette het bord op het bureau, waar hij het schoon toverde. "Maar nu weet je het, de volgende keer als ik ga rennen heb je de hele dag," zei hij lachend en hij ging in de stoel zitten. "Ik heb er zelf ook geen tijdje voor op een dag als deze," ging hij verder, zonder dat het hem uitmaakte wat Grey erover ging zeggen. "Had je zolang niet gedanst, dan? Of is het gewoon altijd fijn?"

Dan had de jongen goed weten te gokken. Was Dean zo makkelijk te lezen? De meeste wisten nooit wat hij dacht. Dit verontruste hem wel. Hij wilde niet dat iedereen wist wat hij dacht of althans in welke richting. Hij draaide in zijn bureaustoel met zijn pen in zijn mond. Hij stopte de stoel zodat hij Aidan kon aankijken. De man vroeg zich af wat de reden geweest kon zijn dat Aidan zichzelf zo deed uitputten. Het waren zijn zaken niet en de jongen was oud genoeg om zelf zijn beslissingen te nemen. Dean keek hem met een ondeugend glimlachje aan. "Ik heb meer dan een dag nodig." Waarom moest Dean altijd even zo'n opschepperige opmerking maken? Dat zou hij nooit afleren in zijn leven. "Altijd." Dean begon met de pen te spelen. "Een dag niet gedaan, een dag niet geleefd. Breakdance is top prioriteit. Tevens wil ik ook beter worden."