The Irish Pub

Eliza slikte en keek naar hem, zachtjes bijtend op haar onderlip en ze keek naar hem. Ze stond in zijn armen en werd er langzaam rustiger door. Tot ze zijn lippen weer voelde over haar voorhoofd, haar oor tot ze haar weer kusten. Genietend kuste ze zachtjes mee en keek naar hem. "Ja, dat snap ik, dat had je gezegd." Fluisterde ze zachtjes en ze stond er weer, wat onzeker en onhandig. "Wat als je ik mee ga naar je kamer? Dan zie je me erna niet meer? Als dat zo is dan kies ik voor het netjes thuis af zetten want ik wil je graag nog zien." Ze glimlachte zwakjes en beet hard op haar onderlip. Ze wist totaal niet wat ze wilde, aan de ene kant wilde ze mee met hem, naar zijn kamer, maar ze twijfelde. Ze wilde niet het idee hebben dat het gewoon een keertje was en dat hij daarna gewoon weg zou zijn, dat zou ze niet echt leuk vinden. Dan zou ze kiezen voor vriendschap want ze mocht Dean graag, hij was erg aardig en gezellig als ze niet gek van hem werd.

Haar onzekere en onhandigheid maakte haar nog mooier. Het maakte haar menselijker. Eliza had haar schoonheid al mee. "Heb ik dat gezegd?" Hij glimlachte mysterieus naar haar. "Ik wil je ook graag zien, vaker zelfs." Hij speelde met een lok van haar haren. "Als je op mijn aanbod ingaat, dan ben ik van jou en jij van mij. Ik zal dan ook niet met andere vrouwen op zo'n manier afspreken behalve met jou. (dit lijkt echt zo op de film xD) Heb er eigenlijk nooit bij nagedacht om gewoon alleen met een vrouw te zijn. Qua je snapt mij wel." Hij kwam dichter tegen haar aanstaan. "Dan zijn we vrienden en meer." Meer kon hij haar ook niet geven. Dean wilde gewoon genieten van zijn leven zonder verplichtingen. Hij wilde niet weer de fouten herhalen als in het verleden. Tevens kon hij ook geen relatie onderhouden. Dit daar in tegen? Was elkaar verwennen in de avond en overdag gewoon gezelligheid.

Omg dat plaatje
--
Eliza schudde zachtjes haar hoofd en bloosde toen hij aan haar haren zat. Ze beet even op haar onderlip en slikte. "Mag ik je nummer? Ik wil het overdenken Dean." Fluisterde ze zachtjes en twijfelend, hoewel het aanbod zo aanlokkelijk klonk om direct op in te gaan. "Nooit over nagedacht? Misschien zal het je wel goed doen." Ze giechelde verlegen en keek hem aan. Ze knikte even en nam zijn hand vast, hier in het donker kon dat wel even vond ze. Zachtjes beet ze op haar onderlip, hij maakte haar gek. De gedachte wat hij met haar lichaam zou kunnen doen, langzaam keek ze omhoog in zijn ogen. "Ik moet er over nadenken, ik wil ook kunnen zeggen dat je de enige man bent met wie ik zoiets doe." Ze keek hem onzeker aan, ze was er zeker van dat hij niet wilde delen dus wilde ze ook zeker van zijn dat ze dat kon zeggen. Liefjes trok ze hem daarna weer mee. De frisse lucht deed haar even goed en ze liep verder, richting haar kamer. Hopelijk accepteerde hij het.

I knowwwwww
----
"Zeker." Hij pakte zijn telefoon uit zijn broekzak, tikte het wachtwoord in en overhandigde het aan haar. Op zijn achtergrond zag je prachtige graffiti art wat hij zelf had gespoten. Ze mocht zo lang nadenken als zij wilde. Dat betekende wel dat Dean gewoon in de tussentijd ging doen wat hij wilde. Gewoon zijn eigen vrijheid. Bij haar woorden schudde hij zijn hoofd. "Dat wil ik mijn vriendin niet aandoen. Want ben zoveel dingen tegelijkertijd bezig. Ze zou dan nooit op de 1ste plaats staan. En dat willen vrouwen toch?" Graffiti ging voor hem boven alles. Ook zijn dansen. Dus als hij een vriendin kreeg kwam ze sowieso pas op de derde plaats. Zijn passies waren zijn dromen, zijn levensdoelen. "Je moet doen wat jij het beste vindt." Hij glimlachte bemoedigend. Dean wilde haar echt niet opdringen. Hij was zoals gewoonlijk heel relax. Alleen moest het niet te lang duren want dan werd die toch een beetje ongeduldig. Een week had ze wel de tijd. Niet langer.

Ik kwijl steeds een beetje meer :c
--
Eliza nam zijn telefoon aan, nieuwsgierig keek ze naar de achtergrond en glimlachte even. Ze klikte op de fotocamera. Zachtjes trok ze Dean tegen hem aan en kuste hem op zijn wang waarbij ze een foto maakte. Nadat ze die gemaakt had keek ze er even naar en glimlachte hem vrolijk aan. "Dat vind ik wel een leuke foto om in te stellen bij mijn naam." Rustig ging ze naar zijn contacten waar ze haar nummer intoetste met haar naam en de foto die ze net had gemaakt. "Ik weet niet, ik zou nu ook niet de tijd hebben om mijn vriendje op de eerste plaats te zetten. Ik ben druk bezig met mijn studie en de magie ernaast. Ik ben veel meer bezig met leren." Ze glimlachte even. "Het ligt ook wel aan de vrouw, als die geen eigen leven heeft dan wel maar goed, veel vrouwen hebben dat inmiddels ook wel. Ik denk dat op sommige momenten ze gewoon op de eerste plaats willen komen. Als ze problemen hebben of verdrietig zijn." Ze keek naar hem en glimlachte even. "Ik heb maar een paar dagen nodig, ik moet gewoon even bijkomen van jou." Bekende ze zachtjes en ze gaf hem zijn telefoon weer terug. Ze glimlachte liefjes naar hem.

Dean keek verrast toen hij opeens naar Eliza werd toegetrokken. Hij verstijfde opeens omdat hij dit niet zag aankomen. Ze drukte een kus op zijn wang en hij zag de flits. Blijkbaar had ze de foto gemaakt om in te stellen bij haar naam. Origineel. Dat had nog nooit iemand gedaan. Hij vond het fijn om te horen dat ze ambitieus was. Hij hield van vrouwen die ergens op focuste. Een doel hadden in hun leven. Hij had dat namelijk ook. Dean wilde dat kunnen delen. Dean dacht na bij haar woorden. "Ik kan goed luisteren." Zei hij op een simpele toon. Misschien kwam dat ook omdat hij niet veel sprak of met net de juiste woorden kwam die je nodig had. Ook al wilde sommige het in de eerste instantie niet horen. Dean was nu eenmaal direct. Bij haar woorden keek hij haar vreemd aan. Hij nam zijn telefoon zwijgzaam aan en stopte het weg. Wat betekende dat? Negatieve zin of positieve zin? "Het klinkt alsof ik een kater ben." Alsof ze teveel had gedronken en daar van moest bijkomen.

Eliza moest even lachen om zijn verraste reactie en keek vrolijk naar hem. "Zo erg is het toch niet als ik een foto van je neem? Je bent er knap genoeg voor." Ze keek naar hem en liep rustig door. "Dat is een hele goede eigenschap Dean, een vrouw houdt er nou eenmaal van om naar geluisterd te worden door een man." Ze glimlachte hem even toe en bloosde. Eliza keek naar hem toen hij zo zwijgzaam bleef. "Zo bedoelde ik het niet." Haar stem werd zachter en verlegen keek ze weg. "Je bent zo overweldigend, knap en.. Jeetje Dean. Je hebt zelf gezegd wat je met me doet. Denk je nou echt dat dat me niets doet?" Haar wangen werden rood van schaamte. "Dat jij nou niet zo overweldigd meer bent door vrouwen, dat betekent niet dat ik dat niet ben door mannen zoals jij. Kijk mij nou, ik kom van het platteland, ik heb nauwelijks mannen gehad en dan ben jij er." Ze keek hem aan. "Of vind je het erg dat ik het zo voel?" Onderzoekend keek ze naar hem.

Dean moest eerlijk bekennen dat hij nauwelijks foto's van zichzelf maakte. Hij zag daar niet zo het nut van in. Hij zag zichzelf al vaak genoeg in de spiegel. Nog meer zichzelf zien zou hem alleen irriteren. "Je ben de eerste die zo iets doet." Hij wist niet of hij dat wel tegen haar had moeten zeggen. Dan gaf die juist zijn zwakte toe.
Bij haar soort van compliment moest de man wel tevreden glimlachen. Deed die toch nog iets goeds in zijn leven. De man keek op toen Eliza een verlegen houding kreeg. Dat vond hij wel schattig aan haar. Ene moment kon ze een tikkeltje brutaal zijn, en het andere moment terughoudend. "Nou nou. Niet nog meer zeggen voordat het naar mijn hoofd stijgt." Grapte de man. Of dat nu precies een geschikt moment was om te doen? Bij haar woorden begon hij zachtjes te lachen. "Nee nee. Alleen beetje overdonderd. Ben ik echt zo anders als al die andere mannen?"

Eliza grinnikte even en keek hem vrolijk aan. "Nou dan gaan we het dus nog veel vaker doen." Ze keek naar hem en bleef bij hem lopen. "Misschien is het ook niet zo'n mannending, dat kan natuurlijk ook. Foto's van jezelf maken vind ik ook wel wat meer voor vrouwen." Ze keek naar hem aan en moest toch zachtjes grinniken om zijn grap. 'Goed, ik zal mijn mond houden." Eliza rolde grinnikend even met haar ogen en liep door. "Niet lachen. Ja, je bent anders. Je bent niet verlegen en je neemt overduidelijk de leiding. Hoeveel mannen doen dat nou?" Ze haalde haar schouders op en keek even weg van hem. "Voor mij ben je anders in ieder geval, misschien voor andere dames niet maar zoals ik al zei. Ik ben opgegroeid tussen de koeien en de weilanden. Niets spannends te beleven daar." Eliza voelde zich toch een beetje ongemakkelijk bij haar bekentenis. Misschien was ze iets te eerlijk tegen hem? Ze zei wat ze dacht en nu twijfelde of hij dat wel wilde horen.

Dean keek haar met een blik aan van: liever-niet. Hij hield totaal niet van foto's. Hij maakte meestal alleen foto's van zijn leerlingen die prachtig hadden gespoten of vette dansmoves maakte op dat moment. Dean knikte instemmend. Selfies waren inderdaad meer voor vrouwen. Of mannen die iedere keer foto's wilde maken van hun progressie in sport. "Dat hoeft ook weer niet." Toen ze met haar ogen rolde keek hij weg. Hij hield er niet van als mensen met hun ogen rolde. "Daar heb je een punt. I'm one of a kind." Zei hij op een simpel toontje. Alsof het gewoon een feit was. Hij begon zachtjes te lachen. "Koeien kunnen vast ook gezellig gezelschap zijn." Hij gaf haar een plagend duwtje, heel zachtjes maar. "Heb je nog geen ander student ontmoet, mannelijk student die je interesse opwekt? "

Eliza keek naar hem. "Je zal er niet onderuit komen. Als we iets leuks doen samen dan wil ik daar een foto van hebben." Ze glimlachte hem even toe. Rustig liep ze door. "Alleen misschien daarover een beetje.' Zacht grinnikte Eliza. "Zeg dat eens niet zo, ik ben ook one of a kind en daar hoor ik je helemaal niet over." Ze liep door en keek even naar hem. "Oh zeker, ze keuren al mijn slechte plannen in ieder geval af met hun boegeroep." Eliza moest even lachen toen ze een duwtje kreeg en keek naar hem. "Denk je dat als dat zo is ik dat met jou ga delen Dean?" Er lag een serieuze blik in haar ogen. "Ik denk niet dat je het zou willen horen als het wel zo was en buiten dat gaat het je niets aan wat ik tot nu toe gedaan heb." Ondanks haar woorden hield ze hem nog steeds wel vast. Ze bekeek zijn expressie even waarna ze rustig weer glimlachte. "Ik hoef het in ieder geval niet van jou te horen, dan praat ik mezelf nog een complex aan straks.'

Dean zuchtte eens diep. "Omdat jij het bent." Anders zou Dean het nooit doen. Vrouwen en foto's maken. Daarom had Dean ook geen facebook. Allemaal veel te veel moeite. Hij zou er ook niets mee doen. Bij haar opmerking verscheen er een lichte grijns op zijn gezicht. "Tja ik kan er niets aan doen dat ik haast perfect ben." Hij keek haar met speelse ogen aan. Dean ging het nooit af leren om mensen beetje te plagen of op de kast te jagen.
Dean vroeg zich af hoe ver het nog was. Het was echt slecht maar op dit moment wist die even niet waar ze waren. "Dan ben je niet lief genoeg voor ze." Blijkbaar had hij een gevoelige snaar geraakt. Hij moest zijn best doen om niet te lachen. Hij probeerde net zoals haar serieus terug te kijken. "Duidelijk." Hij had niet bepaald een expressie op zijn gezicht. Het was niet bedoeld om haar aan te vallen. Hij vroeg zich gewoon af of er meerdere studenten ook goed in flirten waren of iets in die richting.

Eliza glimlachte. "Dat vind ik fijn om te horen." Ze glimlachte even en keek even om zich heen. Ze zag de campus langzamerhand al in beeld komen. "Goed, goed. Bijna perfect, ben blij dat je het zelf ook inziet.' Ze grinnikte zachtjes en keek naar hem. "Niet lachen jij," mompelde ze toen ze hem moeite zag doen zijn lach in te houden, zacht gaf ze hem een duwtje, "ik hou er gewoon niet van om met vreemde mannetjes andere mannen bespreken die mij aandacht hebben geschonken." Ze glimlachte even en schudde haar hoofd. "Maar ik zal niet ontkennen dat er wel een paar waren ja." Eliza kon het niet laten, niet om hem te pesten maar hij was heus niet de enige met wie ze het gezellig had gehad. Ze waren er bijna en ze liet hem even los om in haar tas haar sleutelbos te zoeken zodat ze er zometeen direct in kon zonder teveel geluid te maken.

Dean begon nu wel te lachen toen Eliza zei dat hij dat juist niet moest doen. Hij kon het gewoon niet meer inhouden. "Sorry. Ik vond je reactie zo amuserend." Hij kneep haar speels in haar zij. "Ik begrijp het." Niet dat Dean dat erg vond want voor nu hadden Eliza en Dean niets. Ze mocht doen en laten wat ze wilde zo lang ze niet op het aanbod van Dean in ging. "Is toch goed. Je moet genieten van je leven. Je leeft maar 1 keer." Hij zag dat ze al bijna waren aangekomen. Eliza begon in de tussentijd haar sleutelbos te zoeken. "Dit was wel een gezellige avond. Niet verwacht eigenlijk." Dean deed zijn handen nu weer terug in zijn broekzakken.

Eliza keek hem aan en moest lachen doordat hij in haar zij kneep. Dat kietelde en vrolijk greep ze zijn hand vast. "Niet doen, ik kan daar niet tegen." Ze grinnikte en keek naar hem. "Ja dat is ook wel zo maar als ik op je aanbod inga dan vind ik het niet zo netjes om het daarover te hebben." Ze glimlachte even naar hem en hield haar sleutels vast. "Nee, ik had het ook niet verwacht, maar ik vond het zeker voor herhaling vatbaar." Eliza deed de sleutel vast in de deur en kuste hem nog even. 'Ik zal zeker aan je denken de komende dagen. En je hoort nog van me, beloofd." Ze glimlachte even naar hem en bleef even verlegen bij de deur staan. Ze was weer volledig tot rust gekomen van hun nachtelijke wandeling en niet meer zo.. Ja, hoe had ze zich eigenlijk gevoeld? Opgewonden was misschien wel het beste woord, zijn aantrekkingskracht was enorm geweest en als dat nu gebeurd was dan had ze niet geweten of ze nee had kunnen zeggen.

"Daarom is het juist leuk." Hij vond het leuk dat hij een zwakke plek van Eliza had gevonden. Iets waar zij dus duidelijk niet tegen kon. "Touche. Ik zal het niet meer vragen." Het betekende wel dat ze het aanbod in gedachte hield. Dat was een goed teken toch? Het was tevens ook voor herhaling vatbaar vanuit beide kanten. Dean wilde Eliza graag nog eens zien. "Mee eens." Hij kuste haar dit keer op een tedere manier terug. Beheerst en haast liefdevol. "Nu moet ik mij dus vereerd voelen." Hij schonk haar een plagend knipoogje. Ze waren beide gekalmeerd. "Dan spreek ik je snel Eliza." Hij drukte nog een laatste kus op haar lippen voordat de man wegliep.

nieuwe meeeet

Waaaar zullen ze meeten haha?

zeg maar?

Het terras op de campus?

Ik vind het prima
begin jij?

Is goed, dan is dat wel pas na 8 uur want ben nu aan het werk

-New-

Shane duwde de deur die naar binnen leidde rustig open. Het was vroeg op de avond en dus nog erg rustig. Hij nam plaats aan de bar en haalde een hand door zijn haren. Hij had gedoucht maar kwam er te laat achter dat hij zijn haren niet of niet goed gedroogd had. Hij keek even om zich heen. Een Irish pub in Londen. Ierland zou zich beschijten wanneer ze dat zouden horen. Hij gniffelde even en keek toen op. Hij bestelde een goed koud biertje en keek even ontspannen de pub rond. Op zoek naar leuke gezichten die misschien wat gezelschap konden gebruiken. Hij tikte op de bar met zijn vlakke handen en zodra hij zijn biertje kreeg nam hij er dankbaar een slok van.
Kort keek Shane naar buiten en zag hoe de hel los brak buiten. Een gigantische stortbui brak los boven Londen en Shane? Shane die zat binnen, in een Irish pub, biertje in zijn hand... Lekker genietend van iedereen die schuilplaatsen zochten. Ja... Leed vermaak... daar wilde hij wel voor wakker blijven zo nu en dan.

Fuck, fuck! Die regen had ze niet verwacht. Nu moest ze ergens gaan schuilen. Gauw rende ze door voor ze helemaal doorweekt was. Haar ogen waren groot, ze herkende dat bord. Ze kende de pub. Gauw rende ze er heen en opende de deur.
Dit kende ze, hier was ze al eens eerder geweest. Ze was blij dat ze tenminste een plek in Londen kende. Ze had haar haren los gelaten deze avond, jammer genoeg waren deze doorweekt geraakt, een strakke spijkerbroek en een losse blouse, hoewel ook deze tegen haar lichaam was geplakt. Ze liep de pub binnen en liep rustig naar de bar toe. "Een glas witte wijn alsjeblieft." Ze nam plaats op de barkruk en keek even om zich heen. Ze moest hier maar opdrogen. Diep zuchtte ze en keek naar het glas wijn dat ze toen kreeg. Zoals altijd zaten er wel oudere mannen maar er waren ook genoeg jongere mannen dit keer. Ze glimlachte even naar de jongeman naast haar.

Shane keek glimlachend toe wanneer er iemand, duidelijk overvallen door de regenbui, binnen kwam in de pub. Ze liep door naar de bar en bestelde een witte wijn. Shane gebaarde naar de bartender dat het op zijn kosten was. Zodra ze naar hem glimlachte knikte hij even. Zowel naar haar als naar het glas wijn. "Je ziet eruit alsof je daar aan toe was." Hij nam zelf een slok van zijn bier en bekeek haar eens van top tot teen. Hij keek weer naar buiten. "Nogal onverwacht, vind je ook niet?" Hij kon een glimlach niet onderdrukken en draaide zich terug naar de bar waar hij het glas bier op een viltje zette. Hij leunde nu op de bar en keek naar haar. De regenbui was onverwacht, maar hij had hem al aan voelen komen. Het was een soort instinct... En hij gaf er aan toe. Hij haalde een hand door zijn haren die nu al redelijk droog waren en nam zijn bierglas om er een flinke slok van te nemen. Hij pakte zijn pakje sigaretten en stak, ondanks de regels waar hij duidelijk lak aan had, één ervan aan. Hij dronk nogmaals van zijn bier waarna deze op was. De bartender leek hem al te negeren en dat was precies wat Shane wilde.

Eliza was ontzettend blij dat ze eindelijk zat. Ze nam eerst een slokje van haar witte wijn voor ze antwoord gaf aan de jongeman. "Niet heel gek als er ineens zo'n regenbui over je heen komt was haar vlotte antwoord. Het was niet bot bedoeld maar het kwam er niet echt lekker uit. Rustig nam ze nog een slokje en knikte. "Ja, best wel. Het was de hele dag heerlijk weer." Ze zag hem glimlachen en schudde haar hoofd. 'Zo grappig is dat niet hoor." Ze schudde haar hoofd en dronk rustig van haar wijn. Ze bekeek de jongeman even. Hij zag er goed uit en wel duidelijk als iemand waar niet mee te sollen viel. Ze fronste toen hij binnen begon te roken en schudde haar hoofd. Dit leek haar nu al een onmogelijke jongen. Kalm bleef ze zitten. Ze deed haar haren rustig uit haar gezicht, ze wapperde een beetje met haar blouseje om die toch een beetje droog te krijgen. Ze zuchtte diep. Dit had Eliza dan ook totaal niet voor ogen gezien. Ze pakte haar tas en opende die. Gauw pakte ze een spiegeltje erbij en bekeek zichzelf. Ze veegde haar make-up iets weg op de plekken waar het uitgelopen was. Ze hoefde er immers niet als een verregende kat bij te lopen ook al was ze dat wel. Kort gleed haar blik even opzij naar de jongen.