The Irish Pub

"Helaas wel." Dean vond de mens echt iets verschrikkelijks. Zo destructief aangelegd. Mensen waren alleen maar op geld, macht en geweld uit. Alles moest wijken voor de mens koste wat het kost. Echter ging hij deze gedachten niet met Eliza delen. Dit was iets voor zichzelf. Je maakte ook niet bepaald vrienden als je zei tegen personen dat voor jou alle mensen op de wereld weg mochten. Een planeet zonder mensen was 10 keer beter. Het verbaasde hem niets dat Eliza zo verlegen reageerde. Vrouwen reageerde vaker zo als hij ze wat speciale aandacht schonk. Niet dat hij dat veel gaf in de eerste instantie. Eliza was de eerste in misschien maanden die zijn interesse deed opwekken. "Dat zullen we nog wel eens zien." Hij keek op hoe ze net een bal erin wist te krijgen. Dean grijnsde een klein beetje. "Daar had je toch even geluk." Eliza hoefde nog een bal erin te krijgen en dan stonden ze weer gelijk.

Eliza keek verbaasd even op. Ze kon zich niet voorstellen waarom iemand het jammer vond om een mens te zijn, ze vroeg er ook maar niet naar. Ze was bang dat het een te zwaar onderwerp zou zijn voor een gezellige avond dus liet ze het rusten voor een andere keer. Langzaam keek ze even naar hem en glimlachte hem toe waarna weer naar de ballen keek. Zachtjes beet ze op haar onderlip en knikte. "Mag ik ook een keertje meneer geluksvogel?" Ze keek even grinnikend opzij en vervolgens richtte zij zich op de ballen. Ze vloekte zachtjes toen ze miste en er niets in ging maar maakte ruimte voor hem. "Ik had het natuurlijk ook gewoon allemaal moeten afkloppen." Ze grinnikte en keek vrolijk naar hem. Eliza vond het ontzettend gezellig met hem, dat moest ze zeker toegeven. Ze nam wat afstand en ging even met een hand door haar haren heen. "Ik heb er alle vertrouwen in dat ik je nog in ga halen hoor."

"Hoogmoed komt ten val zegt men." Je moet nooit van te voren denken dat je al gaat winnen. Dat was een wijze les wat Dean geleerd had vroeger. Het spel kon altijd nog keren. Ook situaties konden altijd nog veranderen. Je kon altijd nog verliezen of winnen. Hij schoot dit keer ook mis. Hij wilde namelijk niet dat de voorsprong te groot werd. "Dat geloof ik ook wel. Komt door de whisky. Dan zie ik niet zo goed." Gebruikte Dean als excuus.

---
ik schrijf als krap haha ! xD moet zo werken

Hahaha I can handle that.
--
Eliza grinnikte zachtjes. 'Misschien en misschien heb ik gewoon een geweldig inzicht in dat ik ga winnen." Ze keek hem vrolijk aan en lette rustig op zijn spel. "Och te veel gedronken Grey? Dat is niet goed..' Eliza kon een glimlach niet onderdrukken en stootte er zelf al wel gauw een bal in. Ze begon er steeds handiger in te worden en keek naar hem. 'Nog maar een whisky voor jou dan of liever iets anders?' Vroeg ze hem rustig, zelf wilde ze zo nog wel een glaasje wijn en dan was het ook weer mooi geweest met de alcohol, Eliza was daar nog niet zo goed van. In haar oude dorp werd er maar weinig drank geopend, alleen met speciale feestdagen als Pasen en Kerstmis. Ze keek even naar de andere ballen. Ze moest er nog twee en deed haar best waarna ze er een instootte maar de laatste miste ze jammerlijk genoeg.

I know you can
----
Dean keek haar met een speels glimlachje aan. "Daar is geen twijfel over mogelijk. Ik zou het niet erg vinden om te verliezen van jou." Hij schonk haar een knipoog. Ja, hij ging met haar flirten. Dat wilde hij gewoon. Bij haar plagende woorden leunde hij naar achteren zodat hij tegen de muur aanstond. "Dadelijk moet je mij nog dragen naar huis." Bij haar vraag of hij nog wat wilde drinken reageerde hij: "Doe mij een dubbele whisky on the rocks want de dame heeft belooft om mij naar huis te dragen." Uiteraard ging hij voor de drankjes betalen. Eliza mocht verwend worden vanavond omdat haar broer haar had laten zitten. Hij keek hoe zij de laatste bal miste. Ze stonden nu gelijk. Om het toch even spannend te maken schoot hij nu de bal er wel in. "Ah. One to go." En dan hoefde hij alleen nog de zwarte bal. Hij miste dit keer de bal terecht. Er was geen opzet in het spel. Dean had het gewoon verkeerd ingecalculeerd.

Haha, mister Grey is zooo slecht
--
Eliza grinnikte zachtjes en bloosde bij zijn knipoog. "Je mag ook best winnen en me gewoon je naam vertellen hoor." Ze keek hem rustig aan en haalde haar schouders op. "Ik ben heel sterk, dat kan ik heus wel." Natuurlijk kon ze dat niet, ze zou hem niet eens mee kunnen slepen. Eliza was echt een watje wat dat betrof, totaal niet sterk. Ze knikte hem toe. "Is goed meneer, komt eraan." Ze liep even weg van de biljarttafel en bestelde aan de bar zijn whisky en voor zichzelf nog een glas wijn waarna ze terug liep. Ze zouden zo bij hun gebracht worden. Op het moment dat ze terug kwam speelde hij net en ze beet even twijfelend op haar onderlip. Het werd spannend en ze keek langzaam op. "Don't you dare Grey." Mompelde ze hem toe en ze moest even lachen toen hij miste. Dat gaf haar tenminste nog een kans. Ze liep er heen en boog weer voorover. Ze wist nog maar net de bal erin te krijgen. Nu de zwarte bal nog. Even keek ze omhoog naar zijn donkere ogen, om te zien hoe hij het vond. Ze stond goed en stootte langzaam de zwarte bal erin. Ze ontspande duidelijk doordat ze gewonnen had.

Bij haar woorden schudde de man zijn hoofd. “Daar moet je toch iets voor doen.” Hij grijnsde. Heerlijk als hij in zo’n macht positie zat. Eliza wilde duidelijk heel graag zijn naam weten. Dat ze dit potje ook maar won. Hij bekeek haar even. Dean geloofde dat helaas niet. Hij was ten eerste langer dan haar, zwaarder en ze was een vrouw. Haar polsen zouden zo overbreken. “Laten we dat maar niet doen. En sowieso. Ik wil niet als een watje worden gezien.” Hij nam de whisky aan en nam er een grote slok van. Dat branderige gevoel van de whisky maakte alles nog beter. Whisky, biljarten en een mooie dame. Wat wilde Dean nog meer?
Eliza vond het blijkbaar leuk dat hij had gemist. Hij keek haar met samen geknepen oogjes aan. Hij probeerde dreigend over te komen. Echter hielp dat glimlachje er totaal niet bij. Toen zij de ballen er allemaal wist in te krijgen begon Dean in zijn handen te klappen. “Heel goed gedaan. Had het eigenlijk niet verwacht.” Hij zette de stok weg en liep naar haar toe. Voorzichtig deed hij haar bruine lokken naar achteren om haar oor vrij te maken. Hij fluisterde zachtjes in haar oor: “Dean.” Zijn warme adem streelde haar oor en deed weer een stap naar achteren. Hij bracht het glas naar zijn lippen en nam een zelfvoldane slok. Hij was benieuwd naar haar reactie.

"Maar je bent geen watje hoor, wees niet bang." Hij glimlachte zo mooi en ze keek er genietend naar. Ze deed er iets voor, dat was wel duidelijk. Ze had haar uiterste best gedaan en ze had gewonnen. Dat wist ze nu zeker. Ze zou zijn naam te horen krijgen, eindelijk! Ze keek naar hem terwijl hij whisky dronk en bekeek hem. Ze leunde met haar hand op de biljarttafel en stond daardoor nog wat voorover. Hij was zo knap, ze moest er echt aan wennen. Eliza probeerde er wel tegen te vechten want ze wilde hem absoluut niet aan blijven staren. "Dankjewel, ik ben blij met het compliment." Ze grinnikte zachtjes. Ze verstijfde toen eigenlijk een beetje doordat hij zo dicht bij haar stond. Ze kreeg kippenvel toen ze zijn handen voelde en boog haar hoofd iets naar hem toe. Ze rilde een beetje en keek langzaam over haar schouder naar hem. "Aangenaam Dean.." fluisterde ze zachtjes en ze draaide langzaam om nar hem. Ze moest haar ademhaling even onder controle houden en keek naar hem. Zacht beet ze op haar onderlip. "Dean Grey.."

Zeker was Dean ging watje. Hij wilde daar echt niet mee geassocieerd worden. Mensen moesten tegen hem opkijken. Vandaar dat hij zijn eigen dansschool wilde en graffiti school in 1. Dat was zijn droom. Uiteraard hielp een beetje magie zeker mee om zo iets op te starten. Het kon hem veel geld besparen en het inrichten ervan stuk gemakkelijker maken. Hij had gezien hoe sommige studenten zoals zijn kamergenoot Aidan, met bepaalde spreuken dingen laten zweven of pannen zichzelf laten af wassen. En nog meer van die bijzondere spreuken. Dean had wel gemerkt dat Eliza een tijdje naar hem stond te staren. Was ze tot hem aangetrokken? Dit was echt niet goed want dat streelde zijn ego nog meer. Hij peilde haar reactie. Ze rilde een beetje. Haar stem klonk fluisterend. Zijn donkere ogen bleven in de hare gericht. Dit vond hij zo leuk om te doen. De man merkte de verandering in haar ademhaling. Hij daar in tegen bleef haar nog steeds aankijken. "Dat ben ik." Hij schonk haar een charmante glimlach terwijl hij met zijn vinger langs haar onderlip streek. "Zo te zien bevalt de naam je."

Dit was vreselijk, dit was absoluut niet goed. Dat hij zulke soort gevoelens bij haar omhoog haalde. Ze keek naar hem, zeker op het moment dat zijn donkere ogen in de hare bleven hangen. Ze knikte even en slikte. "Ja, het is een mooie naam. Een fijne." Ze voelde zijn vinger langs haar onderlip en keek hem aan. Zachtjes legde ze haar hand op zijn blouse en slikte. "Ik denk dat je naam me heel erg goed bevalt, makkelijk uit te spreken." Ze keek weer in zijn ogen waarna ze zich losmaakte van zijn blik. "Mijn god Dean dit is echt niet oké, je bent te overweldigend." Ze voelde haar hart sneller kloppen en ze bleef staan. Hij stond zo dicht bij hem en hij rook zo lekker. Ze wilde dicht tegen hem aan staan maar dat kon toch niet zomaar? Ze pakte maar gauw haar wijn en dronk ervan. Ze moest echt even rust in haar hoofd hebben en keek weg. Ze had knalrode wangen door wat hij deed, hij maakte haar zo verlegen.

De man keek naar haar hand die zij nu op zijn blouse deed rusten. Hij vond het heerlijk wat voor effect hij op Eliza had. Dean had dat wel vaker bij vrouwen. Niet om op te scheppen, maar omdat hij vrij charmant kon doen als hij werkelijk wilde. Hij grijnsde bij haar woorden. “En vrij aantrekkelijk of niet?” Een naam kon soms echt iemand maken of breken. Als hij nu Piet had geheten of Harry. Dean rolde met zijn ogen bij dat idee. Bij haar woorden leunde hij simpel met zijn whisky in zijn hand tegen de muur. Hij nam simpel nog een slok van zijn drinken. “Dat hoor ik wel vaker.” Hij wilde Eliza niet op het verkeerde spoor zetten. Deze man werd nu eenmaal niet verliefd. Deze man was ook niet geschikt voor relatie materiaal. Moest hij dat tegen haar zeggen? Misschien was dat wel beter. Hij zette het glas op de rand van de biljarttafel. Hij trok Eliza dichter naar zich toe. Weer fluisterde hij wat in haar oor: “Ik ben niet de man die je zoekt.” Hij streelde expres met zijn lippen heel zachtjes langs haar oorschelp. Zijn vingers gleden langs haar heup en nam weer afstand. Hij dronk zijn whisky op. “Ik ga even betalen.” Hij liep naar de bar om alles af te rekenen. En om zijn hoofd af te koelen.

Nouhou Oriella je geeft zelfs mij een onderbuik gevoel
--
Eliza knikte instemmend, natuurlijk was de naam aantrekkelijk. Ze kon zich voorstellen dat vrouwen makkelijk zijn naam kreunden. Haar wangen werden rood bij de gedachte en gauw keek ze weg. Daar mocht ze niet aan denken, was ze gek geworden. Zachtjes beet ze op haar onderlip en keek hem aan. Ook dat leek haar logisch, ze zag best dat hij dat van zichzelf wist. Langzaam werd ze weer rustig tot hij haar naar zich toe trok. Haar hart was net een beetje bekomen van hem maar sloeg algauw weer een slag tover. Zijn lippen gleden lans haar oorschelp en zijn vingers raakten haar heupen aan. "Hoe weet je nou wat ik zoek?" Wist ze nog snel terug te fluisteren want erna was het moment al gauw voorbij. Lily keek hem na terwijl hij naar de bar liep. Ze draaide zich weg en keek boos een paar starende mannen aan. Ze had het enorm warm gekregen en bewoog een beetje met haar hand, ze werd gek van wat ze voelde als hij zo dichtbij haar stond. Dat had ze nog nooit zo gehad maar het was geen verliefdheid en anders zeker niet zoals ze die kende. Het was iets anders en ze kon het niet goed beschrijven, ze wilde gewoon heel dicht tegen hem aan zijn. Zijn geur hing nog wat hier en ze ademde diep in om het niet te verliezen.

Haha! Hoe moet ik dat opvatten? :p Ae you getting in love with my mister Grey?
---
Dean hoorde hoe haar hart sneller begon te kloppen. Je hoorde het overduidelijk. Iedere handeling die hij verrichte leek een bepaalde uitwerking op Eliza te hebben. Hij wist zo goed vrouwen te bespelen dat het gevaarlijk werd. Hij wist alles vrouwen helemaal gek te maken. Nu begreep hij ook waarom hij daar stalkers aan over hield. Alleen Eliza... Daar had hij een ander gevoel bij. Een goed gevoel. "Ik ben niet de man van de rozenblaadjes en kaarslicht." Hij tilde haar kin op dat moment op om haar met zijn donkere, bruine ogen doordringend te kunnen aankijken. Alsof de hele wereld om hun heen leek te verdwenen, zo keek die.

Doordat hij daarna de rekening had betaald, had ook Dean zichzelf weten af te koelen. Dean kwam naar haar toe gelopen en glimlachte. "De rekening is betaald Eliza." Hij rekte zich uit. "Waar woon je? Op het campus of buiten het campus? Want ik ben niet van plan om je alleen naar huis te laten lopen."

Uh ja ofcourse
--
Eliza haatte het idee dat hij precies wist hoe hij haar moest bespelen. Alsof ze een poppetje zonder eigen wil was. Ze keek in zijn ogen, ze waren zo doordringend dat haar buik samentrok bij het gevoel. "Dat hoef ik ook niet.." Bijna had ze eraan toegevoegd dat ze dat bij hem niet hoefde, maar dat was te veel. Ze was blij dat hij haar los had gelaten om de rekening te betalen. "Volgende keer betaal ik." Was haar korte gemompel en ze draaide zich weer naar hem toe. "Ik woon op de campus." Haar hart maakte even een sprongetje dat ze nog wat langer bij hem kon zijn. Rustig deed ze haar jas aan en hield haar tas vast. Ze was haar broer allang weer vergeten. Langzaam liep ze de pub uit en keek even om naar hem met een glimlachje. "Zou je nog een keer ergens wat willen drinken? Je lijkt me iemand die wel van een revanche houdt." Ze beet even op haar onderlip en keek afwachtend naar hem, zonder hem teveel te bekijken dus keek ze gauw weer weg. Voor zich uit om in de gaten te houden waar ze liep.

Dean keek haar met een verontwaardigde blik aan. meende zij dit nu serieus? "Zie ik eruit alsof ik mij door een vrouw laat betalen?" Hij kneep haar speels in haar zij. "Dat zal dus nooit gebeuren Eliza. Wen daar maar aan." Soms kon Dean heel autoritair zijn en heel principieel. Vrouwen zouden hem nooit trakteren. Hij vond altijd dat de man moest betalen. Ze vertelde dat zij op het campus woonde. Hij glimlachte en opende de deur voor haar zodat ze naar buiten konden. Bij haar vraag keek hij haar voor kort aan. Daarna keek hij weer vooruit. Hij gaf niet gelijk antwoordt. Dean leek even in gedachten bezonken te zijn. Zijn mondhoeken gingen iets omhoog toen ze de volgende zin zei. "Dat klopt." Eliza wist hem wel een beetje goed in te schatten. "Wat verwacht je als wij gaan drinken Eliza? Eerlijk?" Hij deed zijn handen in zijn broekzakken. "Ik doe niet aan daten. Dit wil ik je bij voor hand al mededelen."

Eliza keek naar hem. "Ik kan het toch prima betalen, wat is daar nou mis mee?" Ze schudde haar hoofd en liep mee met hem. Het kneepje in haar zij kietelde een beetje en ze grinnikte zachtjes. Eliza liep rustig naar buiten, even rilde ze door het veschil met binnen en wachtte tot Dean weer sprak. Ze liep langzaam richting de campus. "Gewoon een gezellige avond. En als je niet aan daten doet moet je ook niet zo achter me gaan staan. Dan moet je het gewoon vriendschappelijk houden en kunnen we prima wel eens wat gaan drinken en biljarten." Ze keek voor zich uit. Ze had het gezegd na even nadenken. Eliza deed haar best niet te laten doorklinken dst ze het best jammer vond maar hij had het al eerder gezegd. Hij deed niet aan daten.

You don't wanna annoy mister Grey
---
Dean keek haar aan. "Ik vind dat niets als een vrouw voor de man betaald. Alleen als jij er zo op staat, zie ik het voor deze keer in de vingers. Dan mag je 1 drankje voor mij betalen goed?" Hij knipoogde naar haar ter compensatie. Bij haar volgende woorden kreeg hij een vreemde glans over zijn ogen door de lichtinval van de man. "Eliza..." Hij trok haar een steegje in, keek om zich heen en duwde haar tegen de muur. Hij pakte haar kin vast en keek haar aan. "Hoe denk je dat dit vriendschappelijk gaat uitwerken? Ik zie wel hoe je naar mij kijkt. Alles aan je schreeuwt om mijn aanraking of zie ik het verkeerd?" Hij gleed met zijn vingers door haar donkere lokken. "Je leek niet te klagen toen ik achter je stond." Hij kwam dichterbij met zijn gezicht en drukke zijn lippen net bij haar mondhoek. "Als je het niet wilt moet je mij weg duwen." Zijn stem klonk nu iets heser wat zijn sexappeal alleen nog maar versterkte.

Omygod
--
Eliza keek hem aan. "Prima." Het voelde als een kleine overwinning en ze glimlachte er dan ook tevreden bij. Ze liep rustig door, wachtend op een antwoord tot hij haar een steegje in trok. Een geschrokken kreet was even over haar lippen gegleden. Ze keek in zijn donkere ogen en beet hard op haar onderlip om haar gehaaste ademhaling onder controle te krijgen. Een zachte rilling gleed over haar lichaam doordat zijn vingers door zijn haren gleden, beschaamd keek ze weg want ze wilde hem geen gelijk geven. Echter, ze had inderdaad niet geklaagd toen hij zo tegen haar aan had gestaan, net als ze dat ze nu niet klaagde. "Dean.." Fluisterde ze zacht zijn naam, smekend. Zijn lippen voelde ze bij haar mondhoek en ze smolt van binnen. "Is dit het dan?"Ze wilde dit niet ineens loslaten. De hele avond had hij haar gek gemaakt met zijn woorden en zijn daden en dan.. Ze keek weg. Eliza haalde diep adem, zijn sterke geur was overal en langzaam sloot ze haar ogen, wachtend op zijn antwoord.

Haha
----
Doordat Eliza niets terug zei wist hij gelijk hoe laat het was. Hij gaf haar gelijk. Dean sloeg de spijker op zijn kop. De man dacht wel na en wist altijd de juiste woorden te zeggen om iemand de mond te snoeren. Niet dat hij het dit keer deed uit vijandigheid. Hij wilde alleen laten zien in welke positie hij was en waar Eliza stond. Dat hoorde bij Dean's dominerende karakter. Haar lichaam reageerde gelijk op iedere aanraking van hem. Wanneer ze zijn naam fluisterend uitsprak, haast smekend voelde hij een rilling over zijn rug. Eliza wist hem heel goed te verleiden. Verlangens wat hij langere tijd niet heeft gehad, werden opeens aangewakkerd. "Is het dit?" Hij streek met zijn lippen langs haar kaaklijn. "Misschien." Zijn vingers gleden nu langs de zijkant van haar gezicht en rustte het nu achter haar hoofd. "Nee." Zei hij op een hese toon wat de atmosfeer nog gevaarlijker maakte. "Ik geef je een cadeautje, alleen voor vanavond." Op dat moment drukte hij zijn lippen op die van haar. Zijn arm ging om haar middel en trok haar dicht tegen zich aan.

Eliza keek naar hem en slikte moeizaam, haar keel voelde droog aan. Ze moest omhoog kijken naar hem, hij maakte indruk op haar. Genietend sloot ze haar ogen even een moment, ze voelde zijn lippen langs haar kaaklijn glijden en rilde een beetje. Ze kreunde zacht van tegenzin toen hij het woord 'misschien' uitsprak, daar was ze het niet mee eens. Eliza opende haar ogen maar een klein beetje en keek door haar wimpers naar hem. Zijn hese stem deed rare dingen met haar gevoel, haar buik kromp ineen. Bijna wilde ze zich losmaken van hem, bijna was het teveel. Zijn geur, zijn stem, zijn blik. Alles kwam binnen bij haar op een manier die ze niet kende, waardoor ze ging twijfelen aan haar eigen handelen. Ze wist dat als ze zich nu overgaf aan hem dat ze het erna zou missen, ze twijfelde. Tot ze zijn lippen voelde. Het voelde als een opluchting, heerlijk hoe het voelde. Dean drukte haar tegen zich aan, het voelde fijn, hij was warm. Genietend sloot ze haar ogen weer en kuste mee. Ze gaf zich over in zijn armen, kon ze anders? Eliza dacht van niet en anders zou ze het nu absoluut niet willen.

Hij nam haar geur in zich op. Een zoete geur van een heerlijke parfum. Hij wilde al te graag weten wat zij droeg. Of misschien was Eliza van zichzelf wel zoet (haha!). Hij gleed met zijn tong langs haar onderlip en streelde nu met zijn tong de hare. Hij was zelfs in het kussen de dominante. Zachtjes gleed hij met zijn vingers door haar haren, trok er speelsjes aan. Niet al te hard uiteraard en tilde haar nu op. Hij verbrak de kus en trok aan haar onderlip. Zijn donkere ogen doordringend in de hare gericht. Zijn ademhaling versneld. Zijn handen onder haar kont gerust waar hij in kneep. Hij kuste haar nu iets sensueler en liet haar weer los zodat ze stond weer tegen hem aangedrukt. Daarna verbrak hij de kus en nam hij een stap achteruit. "Dat is je beloning omdat je hebt gewonnen en omdat je gewoon zo uber sexy bent." Hij schonk haar een knipoog. "Kom."

Ze genoot van zijn dominante gedrag, ze vond het fijn dat hij de leiding nam maar ze probeerde hem wel bij te houden. Ze maakte een zacht geluidje op het moment dat hij aan haar haren trok. Eliza liet zich optillen en hield hem genietend vast. Ze keek in zijn ogen en kreunde zachtjes. Zijn handen voelde heerlijk en verlangend kuste ze mee. Tegen hem aan gedrukt, overweldigd door al zijn handelingen. Pas toen hij de kus verbrak kon ze een beetje op adem komen. Ze leunde tegen de muur om af te koelen. Ze had niets meer te zeggen op zijn woorden en beet op haar onderlip. Ze deed haar jas goed en liep met hem mee. Het steegje uit, in het licht van de lantaarnpaal. "Ik dacht al, was je naam de enige beloning." Fluisterde ze hem toe en ze schonk hem een kleine glimlach. Ze moest toch een opmerking maken, anders zou ze helemaal niets meer zeggen. Haar stem klonk ietwat hees en ze keek beschaamd weg. Ze klonk veel te verlangend in haar ogen en dat wilde ze niet, dacht ze. Opnieuw die twijfel en ze bekeek hem even voor zover dat kon.

Hij grijnsde bij haar woorden. Hij sloeg zijn arm om haar schouders terwijl hij door liep. Nee, de naam was niet de enige beloning geweest. Haar stem klonk iets heser dan toe net. Ook leek ze hem niet te durven aan te kijken. Hij voelde zich daarna bekeken en stond even tot stilstand. "Eliza..." Hij keek haar met een onderzoekend glimlachje aan. "Volgens mij wil je meer of niet?" Hij streek met zijn vingers over haar bovenarm tot haar hand. De hand bracht hij naar zijn lippen waar hij een kus op drukte. "Je hersenen zeggen: niet doen en je lichaam hunkert om door mij te worden aangeraakt. Of zit ik totaal verkeerd?" Hij bleef haar nog steeds aan kijken met zijn donkere ogen.

Eliza liep met hem mee en slikte. Ze voelde zich klein bij hem en liep mee. Verlegen keek ze naar hem toen hij stil stond en haar naam uitsprak. Er verspreidde zich kippenvel over haar lichaam toen ze zijn vingers voelde. Ze leunde nog net niet verlangend naar voren toen ze zijn kus op haar hand voelde. "Nee.. Je hebt gelijk.." Fluisterde ze zachtjes, ze bleef in zijn ogen kijken terwijl er een rode blos op haar wangen verscheen. Ze schaamde zich dat ze dat zo zei en langzaam keek ze weg, liegen tegen hem had toch geen zin, hij zou het herkennen, dat wist ze zeker. Hij leek haar lichaamstaal zo makkelijk te kunnen doorgronden, ze wilde niet weten wat hij allemaal aan haar zou kunnen zien. Hij vond het vast gewoon leuk om haar zo te zien twijfelen, te zien strijden tegen zijn aanrakingen en de verlangens die ze voelde.

"Ik heb altijd gelijk." Zei hij op een speels toontje. Hij vond het heerlijk hoe hij Eliza haar expressies kon af lezen. Haar verlangend naar hem. Hij vroeg zich af of ze dat ook had bij andere mannen? Echter was Dean er sterk van overtuigd dat niemand aan hem kon tippen. Hij nam haar in zijn armen. "Ik wil geen misbruik van je maken of valse hoop geven." Hij kuste haar haren terwijl zijn lippen gleden langs haar voorhoofd, haar oor waar hij zachtjes in beet en vervolgens weer zijn lippen op de hare drukte. "Het klinkt grof, ik ben alleen goed in 1 ding." Hij liet haar los. "En daar vallen relaties helaas niet onder. Dus je kunt kiezen vanavond. Of we gaan naar mijn kamer of ik zet je netjes thuis af. Dan houden we een vriendschappelijke verstandshouding en gaan we volgende week wat drinken als vrienden. En zal ik niets meer doen om je in de war te brengen."