Kust Zeven Zusters

Eliza keek naar hem. Ze grinnikte even vrolijk. "Ja, wees maar blij dat je je naam gegeven hebt." Ze keek naar hem en liep met hem mee. "Nou liever niet, ik zwem liever in een bikini en in een zwembad." Ze keek op naar hem, hij was groter dan zij was, zoals de meeste mannen waren. Eliza keek naar hem en liep gauw met hem mee. Het eerste stukje volgde ze hem omdat ze nog niet naast hem kon lopen maar erna kwam ze naast hem lopen. Ze keek met een glimlachje even op toen hij begon over Silverwood. "Dat klopt.." Verbaasd keek ze hem aan. "Hoe weet je dat?' Haar ogen werden groot. Ze glimlachte even naar Jay, toch was ze wel erg verbaasd over hoe hij het wist en ze liep door. Ze keek om naar de golf en slikte even. Ze vond het niet zo grappig om zichzelf voor te stellen, ze zou het zeker niet overleven namelijk. 'Liever niet als je dat niet al te erg vind." Ze keek hem aan en glimlachte even. Rustig kwam ze naast hem lopen en keek naar hem of voor zich uit. De plek bekijken waar ze liepen.

Jay haalde zijn schouders op bij haar verbaasde reactie. "Het is een gevoel. En daarnaast, ik ga er ook heen. Kan dus zo zijn dat ik je een keer heb gezien." Hij tikte tegen de zijkant van zijn neus en daarna naar haar. Met andere woorden: Ik lijk wel niets te zien, maar ik zie het. Hij liep rustig verder en stopte even bij een grot welke een beetje verlicht werd door vuurvliegjes. "Nu is het hier nog licht, maar vannacht zijn de vliegjes weg en wil je er niet in hoor." Hij keek even naar haar. "Je kan er even binnen kijken? Veel gebeurt er nu nog niet. Het is best wel spectaculair." Hij ging haar voor en liep een paar meter naar binnen maar stopte daarna. Het geluid van golven was hoorbaar. Onder in de grot zag je het witte schuim heen en weer bewegen. "Onderaan is nog een opening. Met vloed kan je erin vallen, maar met eb?" Hij kreeg zelf al een beetje een rilling bij het idee. "Heb jij nog dingen die je wil zien? Het is best groot, maar misschien ken je een plek van naam. Dan kan ik je erheen brengen." Hij keek over zijn schouder naar haar. Ze leek.... Anders... zo in het donker...

Eliza volgde hem en knikte. Dat kon best, dan kon hij haar best eens gezien hebben. Ze glimlachte en volgde hem. Verbaasd keek ze naar de grot, daar had ze helemaal niet over gelezen. "Vuurvliegjes? Wat gaaf!" Dat hij zoveel van deze plek wist vond ze maar al te gaaf. Langzaam volgde ze hem de grot in. "Ja, dat lijkt me wel gaaf." Haar stem was zacht en ze volgde hem. Ze luisterde naar de golven en keek naar onder. Ze beet op haar onderlip. "Dat lijkt me niet echt prettig.' Mompelde ze en ze liep nog iets verder. Zacht gleed ze met haar hand over de steen heen en sloot haar ogen even. Hier voelde ze zich wel prettig. Langzaam keek ze even op naar Jay en glimlachte verlegen. "Het is een fijne plek dit." Rustig keek ze naar hem en glimlachte even. Vanuit haar plek keek ze de grot uit, het zag er mooi uit vanuit hier. Ze werd merkbaar rustiger van deze plek en ze keek naar Jay. Vriendelijk keek ze om naar hem. "Bedankt dat je me meenam hier heen, ik vind het echt heel erg mooi."

Jay glimlachte om haar reactie over het naar beneden vallen. "Ik denk inderdaad dat het alles behalve prettig is." Hij keek even naar de kleine vuurvliegjes en daarna naar haar. Hij merkte dat ze een beetje verlegen werd en Jay ging rustig in de grot zitten, keek naar beneden naar de golven en daarna naar haar. Hij zag hoe ze om haar heen keek en hoe ze merkbaar rustiger werd. "Het is een fijne plek om na te denken en rustig te worden. Je hebt geen zorgen over de golven of het water. Dat komt nooit zo hoog. Alleen de vuurvliegjes, die zijn er niet te hele nacht. Maar daarom heb ik..." Hij had maakte een soort kuiltje in het zand wat op was gewaaid de grot in. Hij maakte een soort bol en legde het in het kuiltje. De grot werd verlicht door blauw licht. "Mijn gaven zijn soms wel handig. Niet altijd, maar soms..." Hij keek even om zich heen en maakte het zichzelf gemakkelijk. "En daarnaast... een plek als deze is alleen leuk als je het met sommige mensen kan delen." Hij haalt zijn schouders kort op en klopte daarna op de plek naast hem, haar uitnodigend gewoon te gaan zitten. "No worries... ik doe niets wat je niet wilt..."

Eliza keek naar hem en glimlachte. Ze waardeerde zijn reactie op haar. "Ja inderdaad, het is hier gewoon heerlijk rustig. Ik vind het wel prettig." Ze glimlachte naar hem Ze keek rond en verbaasd keek ze naar wat hij deed. "Wow.. Wat gaaf, je hebt echt gave krachten.." Ze keek met grote ogen naar hem. Het werd verlicht door een blauwe gloed wat de grot iets moois gaf. Ze keek naar hem en knikte. Dat kende ze wel, speciale plekken waren soms nog extra mooi als je ze met iemand kon delen. Verlegen kwam ze bij hem zitten. "Daar ben ik niet bang voor hoor. Als ik bang was geweest dat je iets geks zou doen dan was ik niet met je mee gegaan een grot in." Eliza grinnikte even en kwam zitten bij hem. Eliza ging met een hand door haar haren heen. Ze was in de kleermakerszit gaan zitten en keek de grot rond. "Kom je vaak op deze plek Jay?" Vroeg ze rustig en ze keek langzaam opzij naar hem. Ze mocht hem eigenlijk nu al wel.

Jay haalde zijn schouders op over zijn krachten en glimlachte een beetje verlegen zelfs.. "Je bent er mee geboren. Je kan het niet kiezen. Al zijn ze soms ook een hel. Geloof me." Hij dacht even terug aan een fragment uit zijn verleden. De bloedtests, al die naalden... Een rilling trof hem. Bij haar woorden op zijn 'ik doe je niets' gaf hij een kort lachje. "Raak gesproken Eliza." Hij keek daarna naar haar wanneer ze vroeg of hij hier vaker kwam. "Ik heb het meer per ongeluk ontdekt. Ik wist zelf ook niet dat het hier zat hoor. Maar ik vind het prima zo. En het is geen geheim. Je mag het rustig met meer mensen delen. Ik kom hier misschien één keer in de twee weken ofzo." Hij haalde rustig zijn schouders op en keek naar haar. "Soms is het al leuk om een plek met iemand te delen. Met jou? Ik zou het met jou elke dag wel delen. Met sommige mensen niet." Hij liet even een spottend geluidje horen en keek daarna voor zich. "Sommige mensen nemen ook de tijd niet om van zoiets moois te genieten."

Eliza knikte, dat was wel zo. "Ja, je kan er niet voor kiezen maar goed, ik vind het wel gaaf dat je het al enigszins goed beheerst hoor. Zo ver ben ik nog lang niet." Ze glimlachte even naar hem. Ze vond het leuk hoe hij reageerde. Zijn lach kon aangenaam en verlegen kreeg ze naar hem. Ze beet even op haar onderlip en glimlachte erna naar hem. "Hm.. Ja dat snap ik wel maar ik heb niet echt veel mensen om het mee te delen." Ze keek naar hem. Ze had enkel Dean of Maya die ze vaak zag en natuurlijk haar kamergenote. Ze keek toen naar Jay en glimlachte verlegen. "Dankjewel, dat vind ik leuk om te horen." Ze vond het erg vriendelijk dat hij het wel met haar wilde delen en het deed haar een beetje blozen. "Dat klopt, niet iedereen wilt hier zitten en ervan genieten. De meesten genieten van hun mobiele telefoon waar alles op staat. Ik heb zelfs nog hier over gelezen. Deze plek dan." Bekende ze eerlijk en verlegen.

Jay keek naar haar, maar kon niet plaatsen waarom ze zo verlegen was. Hij was meestal de rust zelve. Dus waarom de verlegenheid? Bij haar antwoord op het genieten van simpele dingen lachte hij kort. "Dat is de tijd waarin we nu leven. Telefoons... Maar pak zo'n apparaat af en iedereen is in paniek." Hij keek daarna naar haar en streek een lok van haar haren achter haar oor en keek naar haar. Hij kon het niet laten haar nu goed aan te kijken. "Niet te geloven dat ze zo verlegen is... Ze heeft niets om verlegen voor te zijn." hij verwonderde zich erom. Ze was alles behalve arrogant of zelfingenomen. Ze is... gewoon... aardig... En daarnaast, ziet ze er goed uit. Eerlijk was eerlijk... Hij leunde rustig naar haar toe en kuste zonder aarzeling haar mondhoek waarna hij zich weer terug trok. "Ontspan... Je hoeft niet verlegen te zijn..." Hij glimlachte vriendelijk naar haar.

Eliza knikte instemmend. "Dat is wel zo maar toch ben ik best blij dat ik toch zo'n ding heb hoor." Ze keek op toen hij aan haar haren zat en kleine blosjes verschenen op haar wangen. Zachtjes beet ze even op haar onderlip en bekeek hem. Tot de kus op haar mondhoek. Oh en dat zou haar minder verlegen moeten maken? "Nou, dat helpt niet echt hoor Jay." Ze fluisterde het haast en keek verlegen in zijn ogen. Hij was zo aardig en ze keek hem aan. Hij was zo rustig en ze ontspande wel maar het maakte haar niet minder verlegen, hij maakte haar verlegen. Hij deed het vast niet expres, of wel want hij kuste haar mondhoek. Ze speelde een beetje met haar haren en genoot ervan. Het gaf haar een fijn gevoel.

Jay glimlachte en legde zijn hand op haar hoofd, heel kort maar en ging gewoon rustig zitten. "Mensen hebben allemaal haast tegen woordig. Maar heel af en toe moet je gewoon de tijd nemen om te genieten van de kleine dingen." Hij sloot zijn ogen en ademde eens even diep in. Haar woorden dat het niet hielp tegen haar verlegenheid lieten hem glimlach. "Je moet er soms minder achter zoeken. Als ik meer had gewild was dat niet één van de plekken waar ik persoonlijk je zou zoenen. Dit was meer om je te laten weten dat ik je mag." Hij haalde zelf zijn schouders op alsof het niets ergs was.

Eliza keek naar hem en glimlachte verlegen. 'Dat is waar. Genieten van de kleine dingen is soms wel het beste." Ze beet even op haar onderlip en knikte. Zijn glimlach was leuk om te zien en ze haalde haar schouders op. "Dan nog, ik word niet dagelijks gekust door mannen ten teken dat ze me mogen hoor.' Ze keek hem aan, ze vond het niet erg, in tegendeel, ze kon er wel om lachen. Ze glimlachte dan ook liefjes naar hem. Rustig bekeek Eliza hem en trok haar benen een beetje op. Ze sloeg haar armen erom heen en legde haar hoofd erop. "Ik vind jou ook aardig Jay, ik mag je ook." Zei ze als laatste en ze keek in zijn ogen.