Het terras

Dean liep in een leren jack met een beigeachtige sjaal naar de zuidzijde van de school. Hij droeg een muts die de kou weghield. Het was vrij frisjes namelijk. Onder zijn leren jack droeg hij een zwarte blouse met een grijze jeans eronder. Dean zag er altijd wel verzorgd uit op school. Hij besloot om naar het terras te gaan. De zon scheen maar een beetje echter had de man behoefte aan frisse lucht. Hij ging zitten aan een van de lege tafels. Echt veel studenten zaten er niet. De meeste waren wel slim genoeg om binnen te zitten. De man leunde wat naar achteren en keek naar het zonlicht.

(haha ben moe)

Er was een reden geweest dat Lilian vooral landen had aangedaan met een warm klimaat, of in iedergeval tijdens de warme zomerperiode. Ze hield niet van kou en soms kon ze een echte koukleum zijn. Toch liet ze zich niet uit het veld slaan, enkele dagen terug had ze een poncho gekocht met een zwart-wit patroon wat haar aan Ijslands patronen deed denken en die had ze nu over haar shirt geslagen. Een jas was beter geweest, aar die jas was nog ergens op een vliegveld in haar koffer. Het had haar niet meegezeten, met eerst meer dan 12 uur vertraging, dan een turbulente vlucht, eeuwen wachten op een trein en daardoor veel te laat aankomen op je nieuwe universiteit, zonder kleding. Maar goed, het zou vast allemaal goed komen. Ze had in ieder geval mensen geen nat pak meer bezorg, bedacht ze zich nadenkend. En alsof het zo had moeten zijn liep ze net langs een van de tafel waar de jongen zat die ze eerder bevuild had met cola. "Is het er nog uitgegaan?" was de fantastische openingszin van Lilian. De jongen zou waarschijnlijk geen idee meer hebben wie ze was, maar Lilian was redelijk goed met gezichten, dus daarom had ze hem weer herkend.

Wanneer Dean een stem hoorde keek de man naar de richting waar het vandaan kwam. Hij gleed met zijn hand over zijn arm die hij daar liet rusten. Hij leunde wat naar voren zodat hij de dame beter kon bekijken. Dat was de dame geweest van het feest natuurlijk. Zeker was hij haar niet vergeten. Zij had per ongeluk toen cola op zijn shirt geknoeid. Niet dat dat heel veel voor hem had uitgemaakt. Het geld wat gestolen was die avond had hem meer geïrriteerd. Dean moest zachtjes lachen. Dat was vrij uitzonderlijk omdat hij haar toch niet echt kende. "Vanish doet wonderen." Hij rekte zichzelf simpel uit en schoof met zijn voet de stoel wat tegenover hem stond naar achteren. "Kom erbij stranger." Hij wilde haar wel beter leren kennen. Sowieso hadden hun nooit hun conversatie kunnen continueren door het gehele portemonnee issue.

Ah, hij herkende haar nog, constateerde Lilian tevreden. De grap/zin was toch deels verloren gegaan als ze het had moeten uitleggen. "Mooizo!" dat meende Lilian, die ondertussen ervaringsdeskundige was met hoe het voelde als je kleding ineens onbruikbaar was door een stomme fout. Lilian's blik ging naar de stoel die voor haar naar achteren geschoven werd. Waarom niet, ze liep hier toch doelloos rond. Er was wel genoeg te doen, maar die boeken waar ze in zou moeten studeren trokken haar niet echt en ze vond die jongen wel interessant. Nadat het meisje zijn portemonnee op het feest had teruggegeven was hun gesprek stil gevallen en niet veel later had Lilian haar kamer opgezocht. Zonder haar handbagage een plekje te geven was ze toen direct in slaap gevallen. "Deze stranger heet Lilian," stelde ze zichzelf voor, terwijl ze plaats nam op de stoel tegenover hem. Eigenlijk was het veel te koud om nu buiten op een terras plaats te nemen, maar de poncho die ze droeg hield haar tenminste redelijk warm.

Dean bekeek haar aparte poncho die zij droeg. Zij durfde wel want niet veel liepen er zo rond. Hij vond het ook wel wat hebben. Hij was de enige gek die in een leren jack hier rond zat te rennen. Hij had dan wel een sjaal maar nog was het vrij frisjes. Zijn mondhoeken gingen iets omhoog. Op het feestje hadden ze niet eens de tijd gehad om elkaar de namen te kunnen zeggen. En hij was toch nog benieuwd over de vlucht. Ja, hij had de zin gehoord maar die had hij nooit kunnen afhoren. "Grey." Zei hij simpel. Dean bleef erbij. Hij ging zijn voornaam niet zeggen tegen strangers. Het voelde ook een beetje superieur als mensen zijn achternaam gebruikte. Een soort machtspositie gaf het hem. "Als je het koud hebt moet je het zeggen. We kunnen altijd naar binnen verhuizen en op zo´n bankje gaan zitten." Dat waren veel woorden in 1 zin. Het verraste hem keer op keer dat hij meer begon te spreken.

"Mister Grey is ready to see you now"
-
"Grey." herhaalde Lilian even, het was haar duidelijk dat dit niet zijn voornaam was, maar het was niet aan haar om erover te oordelen. Misschien haatte hij zijn voornaam, of hij vond dit interessanter klinken. Haar achternaam was voor de meeste niet goed uit te spreken, dus die liet ze juist achterwegen. "Nice to meet you," reageerde ze met een glimlach, "Maar, ik zit prima." Lilian keek hem even aan, "Het is maar kou, moet ik toch aan gaan wennen hier in Engelad." sprak ze dapper. Op een strand slapen als het maar tien graden was, was minder en dat had ze ook overleeft, alleen dat was in de wetenschap dat het de volgende dag weer +25 graden zou zijn. "Hoewel het prettig zou zijn als mijn jas er eindelijk zou zijn." vervolgde ze met een zucht. "Maar Grey," ze ging wat verzitten om een meer comfortabele houding te vinden in de stoel, "Waar kom jij vandaan?" Lilian was redelijk nieuwsgierig ingesteld en ze was altijd in om nieuwe plekjes op de wereld te leren kennen waar ze ooit naar toe zou kunnen gaan en om dan mensen uit die omgeving te kennen was altijd een pluspunt.

You know it
-----
"Van hetzelfde." Hij leunde met zijn kin in zijn grote hand terwijl hij de dame nogmaals bekeek. Ze had een vrij mooie glimlach. Bij haar dappere woorden moest die een klein beetje lachen. "Engeland. Niet bepaald het warmste land om in te wonen." Hij had liever Bulgarije maar ook daar konden ze koude winters. Maar hier had je geen echte warme zomerdagen. Engeland was altijd koud. "Wat is er eigenlijk met je vlucht gebeurd? Door dat incident met mijn portemonnee hebben we het er niet meer over kunnen hebben." Hij keek haar met een geïnteresseerde blik aan. "Ik kom uit Bulgarije. Vandaar dat ik ook altijd een beetje getint ben." Hij glimlachte. "En jij Lilian, waar kom jij vandaan?"

"Nee zeker niet." verzuchte ze, hoewel die zucht meer voor de vorm was. Je kon haar beter in een mediterraan land neerzetten. "Niet veel bijzonders, eerst 12 uur te laat vertrekken en daarna mijn bagage overal naartoe sturen, behalve naar hier." Ze lachte weer even, "betere start van een nieuw leven kun je je niet wensen, niet waar?" Het was maar goed dat Lilian redelijk positief ingesteld was, anders had ze waarschijnlijk allang wanhopig in een hoekje lopen huilen, omdat alles mis leek te gaan. "Maar, wat was dat met die portemonnee..." er verscheen een denkrimpel toen ze dat beeld voor zich haalde, "En dat meisje?" ze had er onschuldig uitgezien, maar nadat ze zijn geld teruggegeven had, was het gesprek afgelopen en het was duidelijk dat er wat mis was geweest. En nu impliceerde hij dat ook duidelijk. "Bulgarije, dat heeft prachtige plaatsen, heb jij even geluk, Grey, dat je daar hebt mogen wonen." Zelf was ze er wel eens geweest, maar dat was enkel voor een week of 2 geweest. Ze bestudeerde hem, ja, nu hij het zij herkende ze wel wat typische oost-europese trekjes in hem, maar het viel niet te ontkennen dat hij boven gemiddeld knap was."En ik ben geboren in Hongarije." gaf ze antwoord op zijn vraag. "Dus we zijn "bijna" buren." zei ze met een knipoog. Het was dat Roemenië en Bosnië er nog tussen zaten.

De toon in haar stem maakte genoeg duidelijk. Zij leek niet zo blij te zijn dat het universiteit hier in Engeland was gelegen. Met haar kon hij wel de handen schudden. Voor hem had het ook in een land gemogen waar veel zon, strand en zee was. Het goede leven. Dean keek verbaasd op toen hij hoorde hoeveel pech zij tot nu toe had. "Ik zou niet in jouw schoenen willen staan." Hij knikte als bevestiging op zijn eigen woorden. "Je weet wat ze zeggen. Everything happens with a reason. Misschien is het wel iets positiefs." Probeerde hij nu haar toch op te peppen in plaats nog meer zout op haar wond te gooien? Bij haar vraag hield hij simpel zijn schouders omhoog. "Er miste opeens 50 pond. Dus je bent niet de enige met pech." Hij zuchtte eens diep. Toen ze over dat meisje begon keek die haar aan. "Hoe bedoel je? Denk je dat zij misschien...?" Zou het kunnen? Maar waarom zou je dan een portemonnee terug brengen? Als je in de eerste instantie er toch geld uit hebt gestolen? Of zou dat allemaal een plan zijn geweest? Het maakte haar juist verdacht nu Dean er verder over nadacht. "Ja eigenlijk wel. Ook al is er heel veel armoede. De mensen werken daar alleen maar." Je kon het zien als een geluk bij ongeluk. Ieder land had zijn voor en nadelen. "Hallo buurvrouw." Hij schonk haar een plagende knipoog.

Lilian keek hem bij die woorden nadenkend aan en begon toen te lachen, "Laten we het hopen!" Ze zou niet direct weten wat het positieve was, maar misschien bouwde ze nu wat karmapunten op, of iets dergelijks. De lach verscheen van haar gezicht toen zijn uitleg kwam over het geld wat in zijn portemonnee had gezeten en even later niet meer. 50 pond was niet niets. "Het klinkt als de oudste truc ter wereld..." zei ze voorzichtig, want ze wist dat het volledig fout zou zijn om random personen ervan te verdenken dat ze geld jatten. Nouja in Lilians portemonnee mocht ze zijn, naast een briefje van 5 pond (als die bestaan, haha) en wat euro's had je er vrij weinig aan. "Van stranger naar buurvrouw, in vijf minuten." Lilian sloeg tevreden haar benen over elkaar heen, en merkte dat ze het behoorlijk koud kreeg. "Maar Grey, toch maar naar binnen gaan?" stelde ze voor, hij liet niets van de kou merken, maar deze koukleum begon haar dapperheid te verliezen.
-
oké heel saai stukje, beetje brak xD

Ik ken het. Heb ik ook vaker
-----
“Dat is wel het beste wat je kunt doen.” Je kon het beter altijd van de positieve kant bekijken. Net zoals op het feest. Ook al was er drank op hem geknoeid, flippen had toch geen enkele zin. Ook met het missen van het geld. Je kan de hele avond daardoor laten verpesten of je zet je innerlijke frustraties aan de kant. Dan maakte je er het beste van. Dean knikte zachtjes. “Je hebt een punt. Ik heb helaas geen bewijs. Misschien als ik dat meisje ooit nog tegenkom, kan ik haar confronteren.” Dean kon vrij intimiderend overkomen. Soms niet altijd heel positief. Hij knikte bij haar woorden. Daarna schonk hij een plagende knipoog. “Ja. Ook al zitten er nog landen tussen. Dus in feite over buurvrouw.” Hij knikte. Hij schoof zijn stoel naar achteren en ging staan. Hij schoof zijn stoel weer netjes aan. Daarna opende hij de deur voor Lilian. “Het begint inderdaad fris te worden.”

Haha, uitgaan is zo gevaarlijk op een doordeweekse dag als je de volgende dag vroeg moet beginnen xD
-
"Soms is dat het beste." ze bekeek hem nu even met andere ogen, hij was redelijk lang en gespierd, dus zij zelf zou misschien toch wel weke knieën krijgen als hij haar eens flink zou confronteren met iets wat ze eventueel gedaan zou hebben. Maar op het moment kwam hij niet bedreigend over, in tegendeel, ze vond hem wel interessant en lekker down to earth.
Ook Lilian stond op om daarna haar stoel aan te schrijven, als een echte gentle men werd de deur voor haar open gehouden. Ze zond hem een glimlach, "Thanks, mister Grey" op dat moment viel er een kwartje, de enorme boekenhype die de wereld over ging. Ze draaide zich om toen ze beide binnen stonden. "Klinkt wel een stuk spannender zo, mensen hebben toch bepaalde associaties met de naam Grey," zei ze plagend. Haar gedachten konden redelijk snel gaan en random zijn en zonder context was de opmerking misschien vreemd, maar daar kwam ze later wel achter.

Haha! Dat is inderdaad niet zo verstandig. Wij hebben hier dadelijk carnaval. Ook heel gevaarlijk!
----
Hij kon het niet laten om trots te glimlachen. Dean kreeg altijd een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht als mensen tegen hem: mister Grey zeiden. Het gaf hem gewoon een superieur gevoel. Gevoel van macht. Een gevoel alsof hij er echt toe deed op deze planeet. “You’re welcome.” Hij sloot de deur netjes achter hem dicht. Bij haar woorden sloeg hij speels een arm om haar schouder. Hij keek haar met zijn donkere ogen aan. “Dat klopt. Voldoe ik een beetje aan de naam mister Grey of maak ik de karakter in het boek ter schande?” Dean moest eerlijk toegeven dat hij zelf nooit de boeken gelezen had. De vrouwen daar in tegen lustte er wel pap van. Hij zocht een plaatsje uit op een gezellige bank met allemaal kussens. Hij ging er lekker nonchalant zitten. “Wil je misschien wat te drinken?” Nu moest hij toch een beetje in de gentleman trant blijven.

Ahh, heel veel plezier! Ik ben jaloers op mijn huisgenoot, die gaat vandaag al naar huis en dan gewoon de komende dagen alleen maar feesten haha
-
Lilian deed alsof ze er flinke moeite mee had om daar een antwoord op te geven, ze keek op naar Grey die zijn arm om haar heen heeft geslagen. "Dat zou ik je pas kunnen zeggen, nadat ik je in bed heb gezien." ze stuurde hem een plagende knipoog, "Of als ik ooit verder lees dan de eerste 30 pagina's." voegde ze er aan toe. Ooit was er iemand in een hostel die het boek bij zich had, toch wel nieuwsgierig waar die hele hype over was gegaan die in vele landen zichtbaar was had ze het boek open geslagen. Het was een doktersromannetje met een donkere cover geweest, niet helemaal Lilians ding. Lilian plofte ook neer op de bank die vol kussens lag. Ze verplaatste enkele kussens op de bank om meer comfortabel te zitten. Nu ze binnen was, was het toch een stuk meer comfortabel. "En ja, lijkt me lekker." nam ze het aanbod van Grey aan. "Kun je hier leuk drinken?" Lilian was hier wel langs gelopen, maar nog niet wezen zitten.

Waarom ben je niet meegegaan haha? Jullie hebben vast nog geen vakantie of wel?
----
Dean begon te lachen. Ze durfde het wel gewoon te zeggen. De man had veel over het boek gehoord. Dat het een porno schijnt te zijn, althans het eerste boek. Veel s&m en die trant. Dean was inderdaad af en toe van het ruige maar met een zweep een vrouw slaan? Niet bepaald iets om opgewonden van te raken. "Misschien moeten we dat eens testen. Eens kijken of ik slaag." Hij knipoogde speels naar haar terug. Dean kende geen schaamte. Hij lachte. "Ik wil dat boek ook wel eens lezen. Een klein stukje dan." Dean was sowieso niet echt een lezer. Bij haar vraag keek Dean haar glimlachend aan. "Vast wel. Alleen het is wel zelfbediening. Dus wat wilt Lilian hebben dan ga ik het wel halen." Dean stond op en wachtte haar antwoord af.

nope, sowieso geen vakanties buiten kerst en zomer ;c
-
Lilian lachte, ze het het antwoord wel verwacht van de jongen. Hij was niet het type die rood zou worden en iets zou gaan stotteren en snel van ander onderwerp veranderen. "Of misschien niet." zei ze met een glimlach, zo makkelijk was ze ook weer niet te krijgen. "Maar succes, het geeft je vast veel nieuwe inzichten, hoewel in de eerste tien pagina's er zowaar is getracht een verhaal op te bouwen." het was al een tijd geleden dat ze het had gelezen, maar ze wist wel dat veel vrouwen op een gegeven moment de seksscènes hadden overgeslagen en voor het verhaal verder lazen. "Verras me," antwoordde Lilian, "alleen niet met thee met melk." ze rilde al bij het idee van die Engelse gewoonte.

Meen je niet? Wooow. Waarom zo weinig?
----
"Vast niet." Hij grijnsde naar haar. Dacht ze nu werkelijk dat hij met iedere vrouw naar bed ging? Noway in hell. Hij had genoeg stalkers in zijn leven meegemaakt. Liever zijn linkerhand gebruiken dan een vrouw die dacht dat gelijk na een avondje hij al een relatie met degene had. Vrouwen waren vreemde wezens. Ook geen Dean niet aankondigen dat hij van beide walletjes at. "Er moet wel iets van een verhaallijn inzitten. Anders is het vast niet interessant." Hij glimlachte en liep naar de bar. Hij bestelde twee cappuccino met extra suiker en melk omdat die niet wist wat Lilian lekker vond. Daarbij bestelde hij voor de zekerheid nog twee gezonde smoothies. Misschien lustte ze geen koffie. Na 5 minuutjes kwam hij terug. "Ik hoop dat je een van de twee dingen lust of allebei."

I dunno, hebben uni's geloof ik niet, maarja daarom hoop ik gewoon al mijn vakken te halen ^^
-
Ze kon Dean geen ongelijk geven, anders kon je net zo goed de eerste de beste erotische site gaan doorscannen als je het zo interessant vond. Toen Dean er van door liep om voor hen wat te drinken te halen, controleerde ze even haar mobiel. Er waren wat apjes van wat vriendinnen, Jack die een foto van hem en zijn vriendin stuurde met een cocktail aan het strand en een berichtje van haar zusje, snel beantwoorde ze de belangrijkste berichtjes en ze was precies klaar toen Grey weer terug kwam gelopen. In zijn handen hield hij een cappucinno en een smoothie, beide deden haar het water in de mond lopen. "Ah, je bent mijn held, beide zijn heerlijk," de koffie om op te warmen en de smoothie omdat het gewoon lekker was. Toen bedacht ze ineens iets heel anders en zoals wel vaker gebeurde, stelde ze ook direct de vraag die in haar op kwam, "Hoelang woon jij hier al?" vroeg ze ineens, misschien kon hij haar wat leuke plekjes showen, eigenlijk kende ze tot nu toe alleen een dichtstbijzijnd restaurantje, maar de uitgaansplekken en goede winkeltjes kende ze grotendeels nog niet.

Owja de meeste hier doen uni! zo jaloers. Allemaal slimme mensjes hier. Op de uni heb je inderdaad minder vakantie
----
Een zucht van opluchting verliet zijn lippen. Hij was werkelijk een genie af en toe. Hij stond gewoon versteld van zichzelf. Uiteraard hield hij deze gedachten gewoon puur voor zichzelf. Dean wilde Lilian niet misselijk maken met zijn zelfverzekerdheid. Andere noemen het arrogantie. "Dat is fijn." Hij scheurde het papiertje open van de suiker en deed er extra veel suiker in. Hij roerde door zijn cappuccino om er vervolgens een slok van te nemen. Opeens kreeg hij een vraag in zijn schoot toegeworpen. Hij nam nog een slokje voordat hij haar antwoordt gaf. "Niet zo heel lang. Ik ben hier een dag voor de grote opening aangekomen. Hoe lang zitten we nu op school?" (ik gok eventjes...) "Week of twee nu?" Dean glimlachte voordat hij nog een slok nam."Hoezo? Wil je een rondleiding door de school?" Grapte de man.

Lilian roerde met een stokje door de koffie, meer om het te laten afkoelen, want ze had er geen suiker in gedaan. Voorzichtig blies ze in de warme drank en nam vervolgens een slokje, om daarna voorzichtig het schuimkraagje rond haar lippen weg te halen, een melksnor zou niet erg charmant zijn. "Ah, oké," antwoordde ze, "Nou de school ken ik nu wel, thanks to de bordjes en de paar lessen die ik heb bijgewoond, eerder de omgeving." gaf ze toe, "Ik houd ervan de leukste plekjes te ontdekken, en wie beter kan die plekjes showen dan iemand die hier al langer woont." meestal ging ze op zoek naar locals, maar die had ze nog niet echt leren kennen. Tevreden nam Lilian ondertussen een grotere slok van de kop.
-
haha, maar jij hebt toch ook ondertussen al hbo gehaald? ^^

Nee nee, ben pas begonnen met hbo hahahaha!
---
Hij begreep nu waarom zij hem die vraag had gesteld. Ze wilde meer van de stad zien. Dean was daar de juiste persoon voor. De man hoorde zo vaak studenten over bepaalde plekjes praten. Ook over dingen in de omgeving die geheim hoorde te zijn. Of wat niet iedereen mocht weten. Het zou je verbazen hoeveel Dean oppikt van andermans conversaties. "Ik kan je wel wat dingen laten zien. Ik weet alleen niet wat je precies in gedachte hebt."

Lilian keek hem opgetogen aan, "Van alles, leuke cafeetjes, uitgaansplekken of gewoon koffietentjes." legde ze uit. Ondertussen ging ze met haar hand door haar aan en was ze begonnen met een plukje invlechten. Ze hield van d'r haren, maar aan de andere kant was ze niet iemand die altijd netjes gekapt was, er waren regelmatig veertjes, kraaltjes of vlechtjes in te vinden, die ze dan weer vergat er uit te halen. "Is het een beetje leuk uitgaan hier?" vroeg ze toen, waarna ze de koffie leegdronk en het kopje op de tafel zetten.

Daar kon de man zich wel in vinden. “Dat moet wel lukken. Heb veel gehoord hier in de wandelpaden.” Hij bekeek hoe ze haar haren begon te vlechten. Vrouwen waren zo goed in dat soort dingen. Dean vond het prima dat hij alleen wat wax erin hoefde te doen. Hij ging zich echt niet zoveel moeite doen. Bij haar volgende vraag kreeg hij twinkeling in zijn ogen. “Daar gaan we vanavond achter komen.” Hij keek haar met een speelse blik aan. Dean was altijd van de spontaniteit. Hij wilde wel eens op stap gaan. Hij had alleen niet echt een student gevonden waar hij mee samen daar naartoe wilde. Lilian daar in tegen leek hem juist leuk om mee te gaan. Ze was gewoon lekker zichzelf. Het zou vast geen drama worden.

Op Lilians gezicht verscheen een brede grijns, "Dat klinkt veelbelovend." Ja, ze had wel behoefte aan leuke plekken ontdekken en echt wat leuks te gaan doen. Lilian was een allemansvriend, kon met iedereen wel een praatje maken, maar echt mensen om wat mee te gaan doen had ze nog niet gevonden. De afgelopen twee jaar had ze altijd Jack wel gehad en haakte er regelmatig mensen aan, maar je had standaard iemand om op terug te vallen als ze wilde, nu was ze alleen en dat was nog steeds behoorlijk wennen. Ondertussen had Lilian de smoothie gepakt en ze nam een teug van rozekleurige drank. "Zal ik je dan even mijn nummer geven? Zodat we contact kunnen houden?" het was wel het einde van de middag, maar ze ging er niet vanuit dat het uitgaansleven los gaat om acht uur.