De drukke winkelstraat

"Klinkt goed." zei Charlie. "En, uhm," Charlie haalde een portemonnee uit haar tas en keek naar de naam op de creditcard. "F.D.C. Marlowe betaald."

“Mooi niet,” zei David kortaf. “Als je bij mij bent, gebruiken we ons eigen geld. Of ja, ik gebruik mijn eigen geld.” Hij gaf Charlie een knipoog. “Of we zorgen dat Kelly onze lunch regelt,” fluisterde David erachteraan.

"Ik gebruik mijn eigen geld!" zei Charlie met gespeelde schok. "Ik heb het eerlijk verdient, en ervoor moeten werken en zo. Maar als jij je charmes op Kelly los wil laten, be my guest. Ik wacht hier wel."

Ondanks het feit dat David geen aanstalten maakte om weg te lopen, draaide Charlie zich toch om. Ze kwam ook soms naar de kringloopwinkel om kleine magische spreuken in het dagelijks leven te oefenen. Ze checkte dat er niemand keek, en focuste zich op een kaars die op de verdieping boven haar stond. "Comburet" mompelde ze, en lachte zachtjes toen de kaars ging branden.

David zat te denken wat hij wilde doen. Zou hij inderdaad Kelly gebruiken om eten te scoren? ‘Nee,’ dacht hij. ‘Dat kan ik niet maken.’ Ondertussen draaide Charlie zich om. “Comburet,” fluisterde ze. Heel langzaam ging er een kaars in in de buurt branden. “Bijzonder,” zei David toen hij zijn hoofd bijna op haar schouder legde. “Ik wist niet dat je magie kon.” Een ondeugende glimlach krulde op Davids lippen, zoals heel vaak bij hem te zien is.
-
Maj, wil je de volgende keer niet gaan godmodden? ^^’

Sorry ^^"

--

Charlie schrok. "Ik weet niet waar je het over hebt." zei ze zo kalm mogelijk. David had weg moeten zijn. Niemand had haar moeten zien of horen. "Ging jij geen lunch regelen?" vroeg ze luchtig.

“Niet?” vroeg David en deed een stap naar achter. “Oke dan. Dan zorg ik wel voor eten.” Maar voordat hij dat ging doen, wilde hij eerst even iets uitproberen. Er stond een jonge vrouw tussen een rek met tassen te kijken. Ze had lang, blond haar, droeg een zwart jasje, skinny jeans en droeg rode hakken. David bracht zijn vuist naar zijn mond en deed alsof hij hoestte. In feite zijn hij: “Ag.” Het tasje naast de vrouw vatte vlam.
De vrouw raakte in paniek, maar David had dit verwacht. Hij snelde naar de rek met tassen, griste de brandende tas van de rek en gooide deze op de grond. Nadat hij de tas had uitgetrapt, wendde David zich tot de vrouw. “Dat scheelde niks,” zei David met een lachje. “Dank je,” zei de jonge vrouw en lachte naar David. “Hoe wist je wat je moest doen?” David haalde zijn schouders op. “Ik ben brandweer geweest,” antwoordde hij. “Maar ik ben nu met mijn zusje op stap.” David wees naar Charlie. “We wilden net wat gaan eten.” “Oh,” zei de vrouw. “Dat betaal ik wel. Is het minste wat ik kan doen voor een held.” De vrouw liep voorop richting de kantine. David liep mee, maar keek eerst achterom en gaf Charlie een knipoog.
-
Maakt niet uit ^^ Dit is ook een beetje erg...

Charlie rolde met haar ogen, maar volgde David en de vrouw toch. De kantine in de kringloopwinkel was niet heel groot, maar het eten was vers en het was beter dan instant noodles. Of dat had Charlie horen zeggen.

"Wat willen jullie?" vroeg de vrouw.
"Een broodje gehaktbal voor mij, alstublieft." zei Charlie.

Bij de kantine aangekomen, wilde de vrouw weten wat David en Charlie wilden eten. Charlie wilde een broodje gehaktbal. “Dat lijkt me ook wel wat,” zei David met een glimlach. “Ik zoek wel alvast een tafeltje om te gaan zitten.” Er waren niet veel tafels in de kantine, maar David vond er eentje waar ze met z’n drieën konden zitten. Hij ging in het hoekje zitten zodat hij alles kon overzien en wachtte op de twee vrouwen.

"Wat leuk dat je met je broer op stap bent." glimlachte de vrouw nadat ze het eten had besteld. Charlie glimlachte terug, terwijl ze hard probeerde geen opmerking te maken. Zijn zusje? OK, leeftijd-technisch gezien kon het, maar ze leken niet eens zo veel op elkaar. Toch?
"David is een geweldige grote broer. Hij heeft het beste met me voor." lachte Charlie. Please, laat ze opschieten met het eten.

Niet veel later liepen ze met twee dienbladen richting David. "Ik zou graag willen bidden voor dat we beginnen, als u daar geen bezwaar tegen heeft." zei Charlie lieflijk nadat iedereen zijn eten voor zijn neus had, en op het punt stond te beginnen. "We zijn katholiek, snapt u."

David sloot zijn ogen. 'Wat een kutstreek is dat,' dacht hij. 'Ik krijg haar nog wel.' Want David wist dat hij als oudere broer het gebed moest maken. "Ik hoop dat je het niet erg vind?" vroeg David met een glimlach. Hoewel het gemaakt was, kon hij zijn emoties vaak goed in check houden. "Wij zijn opgegroeid in het verste puntje in Ierland, en ik heb van onze vader geleerd wat we moeten zeggen." De vrouw leek hem een lokale bewoonster. Waarom zou ze anders naar een kringloop in het centrum van Londen gaan winkelen?
David sloot zijn ogen en vouwde zijn handen in elkaar. Dat had hij ooit een keer op de televisie gezien. "Beidh mé a gheobhaidh tú ar an," zei hij en opende zijn ogen. "Eet smakelijk."

Charlie had dat gebed nog nooit eerder gehoord. Niet zo raar ook, sinds de laatste keer dat ze naar de kerk was geweest was 13 jaar geleden...
"Eet smakelijk." zei ze, en nam een hap van haar gehaktbal.

"Je had gelijk." zei Charlie toen haar mond weer leeg was. "Deze gehaktballen zijn heerlijk."

Maj, je weet dat dat geen gebed was? XD
-
Ze begonnen alle drie met eten. "Je had gelijk," zei Charlie toen haar mond weer leeg was. "Deze gehaktballen zijn heerlijk." David slikte zijn tweede hap door en zei: “Natuurlijk heb ik gelijk. Heb ik toch altijd.” Hij gaf Charlie een plagende knipoog, zoals alleen een broer kan doen. Op dat moment voelde David iets op zijn knie, iets zachts. ‘Krijg ik dit weer,’ dacht David en rolde met zijn ogen.

Ja Volgens google transelate is het Ik zal je krijgen op de in het Iers, dus ik vermoed Ik krijg je nog wel met een juiste vertaling. Maar Charlie verstaat geen Iers XD
--

Charlie keek David aan. "Of course you do." zei ze zo lief mogelijk. Op hetzelfde moment voelde ze iets warms en zachts langs haar been glijden. Ze keek onder tafel en zag een zwarte tabby cat onder tafel lopen. Ze glimlachte, en wilde terug recht gaan zitten toen haar blik op de onderkant van de tafel viel. En vooral op het stukje tafel bij David's knie. Een groot stuk kauwgom zat vastgekleefd tussen de tafel en zijn broek.

Charlie ging weer recht op zitten. "Ik heb de kat gevonden." zei ze vrolijk, terwijl ze een hap van haar lunch nam.

Toen Charlie zei dat ze de kat had gevonden, keek David verward onder de tafel. Zijn blik viel op de zwarte kat die daar liep, en het kauwgom op zijn knie. ‘Gelukkig,’ dacht hij. ‘Ik dacht dat de vrouw met me wilde flirten.’ David pakte de mes die aan de rand van de tafel lag zo onopvallend mogelijk en sneed het kauwgom tot bij zijn broek af. Er zat nog wel wat kauwgom op zijn broek, maar dat krijgt hij er wel uit.
“Heb je weer de deur open laten staan?” vroeg David toen hij weer opdook boven tafel. “Ik zei toch dat jouw kat je overal volgt.”

"Ik dacht dat ik de deur goed had dicht gedaan." zei Charlie terwijl ze haar schouders ophaalde. "Misschien heb ik een raam open laten staan of zo. Maakt ook niet uit, ik heb d'r gevonden."
Charlie wendde zich tot de vrouw die het eten had betaald. "Nogmaals bedankt dat u betaald heeft." zei ze met een vriendelijke lach.

De vrouw lachte naar Charlie. “Geen dank hoor,” zei ze nadat ze haar laatste hap had doorgeslikt. “Alles voor iemand die andere mensen red.” Ze legde een hand op Davids schouder en lachte naar hem. David lachte terug. “Dank je. Maar ik sta laatste maand op non-actief, omdat ik een extra opleiding volg. Dat willen ze van het bureau.”

Charlie lachte. "Ach ja, dat is onze David. Altijd de held." Charlie nam haar laatste hap en slikte hem door. "David, hoe gaat het eigenlijk met je opleiding?"

De man haalde zijn schouders op. “Ach,” begon David. “Het gaat hetzelfde als gisteren. Dat heb ik toch gezegd? Maar nu we het toch over opleidingen hebben, hoe gaat het op je opleiding Techniek als non zijnde?” David keek Charlie geïnteresseerd aan, net als de vrouw die haar hand weer terug had getrokken.

"Leuk dat je het vraagt." zei Charlie terwijl ze David nog eens goed bekeek. Waar was hij mee bezig, 'techniek als non'? "De die van Hematologie en oncologie heeft weer een kind gekregen. De halve zaal doet mee aan de weddenschappen voor de naam van het kind." Charlie lachte. "Mijn geld staat op Charlie bij een zoon, en Iseabail bij een dochter. Maar wie weet, misschien noemt prof zijn zoon wel Iseabail."

David moest lachen om Charlies reactie. Zo te horen kon ze goed improviseren. De vrouw naast hem daarentegen keek David sceptisch aan. “Een non op een techniekopleiding?” vroeg ze David. ‘Uh oh,’ dacht hij en boog zich naar de vrouw om haar iets in haar oor te fluisteren. In de fractie van een seconde had hij een logische verklaring bedacht. “Sorry hiervoor,” fluisterde hij zodat alleen de vrouw het kon horen. “Maar mijn zusje is een beetje speciaal. Wil je alsjeblieft meespelen?” De vrouw knikte en beide mensen gingen weer goed zitten. “Het klinkt alsof je een hele leuke opleiding hebt,” zei de vrouw met een grote glimlach.

"Het is een leuke opleiding, dat geneeskunde." zei Charlie. Waar de hel was David mee bezig? Hij had iets tegen de vrouw gezegd, iets dat haar attitude veranderde. Maar wat? "Niet zo leuk als mijn mijn huidige baan, maar sommige dingen kun je niet voor altijd doen. Niet waar, David?" Charlie gaf de vrouw een lachje. "David heeft ooit een geweldige parttime baan gehad. Wat was het ook al weer? Iets met vrachtwagens?"
Charlie had Kelly wel gehoord, en ze was nieuwsgierig naar de dirty little details.

‘Serieus?’ dacht David. ‘Wil ze dat ze ons doorheeft?’ “Bedoel je vorige week?” vroeg David. “Toen hielp ik Gerard mee met verhuizen. Hij heeft eindelijk een plekje gevonden die zijn honden wel accepteert. Ik wilde er straks heen gaan, maar ik kan je niet alleen naar huis laten lopen.”

Fine, don't tell me. dacht Charlie geïrriteerd. Ik kom er wel achter.
"Oh, natuurlijk." zei Charlie luchtig. "Gerard. Hoe is het met hem?"

David haalde zijn schouders op. “Je kent Gerard,” zei hij non-galant. “Hij vroeg de hele tijd om jou.” De vrouw naast David keek op haar horloge. “Oh help,” zei ze geschrokken. “Ik moet mijn zoontje ophalen van school.” Ze gaf David gauw een kus op zijn wang. “Ik zie je snel weer, hoop ik.” Ze draaide zich naar Charlie. “Doe jij heel voorzichtig?” vroeg ze op een langzame manier en met een glimlach. De vrouw lachte nog even naar allebei en liep weg. “Dat was... Interessant,” zei David die haar nakeek.

"Interessant is een manier om het te noemen." zei Charlie denkend. "Ik ben persoonlijk meer voor wat de hell, maar interessant is ook goed..."
Charlie opende haar tas en haalde er een breiwerk uit. Ze was bezig met een muts, compleet met pom-pom's
Ze keek verlangend naar David. "Dus, broertje lief," ze gaf het 'broertje' extra nadruk. "Leg uit. De non op de techniekopleiding. Wat houd dat precies in?"