De drukke winkelstraat

"Hoe was jouw raarste relatie?" vroeg David. "Mijn raarste relatie?" Charlie lachte. "In groep 4 was ik het vriendinnetje van alle jongens in de klas. Tegelijkertijd. Maar mijn raarste 'echte' relatie was een meisje in mijn examenjaar. Ze was heel erg into kinky."

Charlie zette haar lege kopje neer. "Mijn beurt. Als je een gratis studie kon doen, maakte niet uit wat of waar, wat zou je studeren?"

Dat vond David ook wel kinky en dat was te zien aan zijn gezicht. Hij wilde er wel meer over weten, maar hield zich in. Hij wilde zijn afspraak niet weer verbreken. “Wat ik zou studeren?” vroeg David zichzelf of en wreef peinzend over zijn lichte stoppelbaard. “Dan zou ik iets met reizen doen,” zei hij ten slotte. “Iets waarmee ik de wereld kan ontdekken, nieuwe mensen kan ontmoeten en de pracht van de natuur kan aanschouwen.” David leek in gedachte verzonken. Het duurde even voordat hij zijn aandacht weer op Charlie richtte. “Maar goed,” zei hij ten slotte. “Waar zou jij graag een keer naar toe willen op vakantie?”

"Spanje." zei Charlie zonder aarzeling. Spaanse steden stonden bekend om hun zakkenrollers. "Een city trip, of zo. Misschien een beetje werken hier en daar." Charlie speelde met haar lege kopje. "Wat is het raarste dat je ooit heb gegeten?"

David lachte flauwtjes. Hij pakte zijn kopje koffie, die ondertussen al koud was geworden. "Frin," fluisterde David tegen zijn kopje. "Ik hoef niet meer zo nodig naar Spanje," zei hij terwijl hij achter zijn oor krabde. "Je hebt net gehoord hoe het ging." Hij nam een slok van zijn koffie, die ondertussen rookte van de warmte. "Het raarste wat ik ooit heb gegeten, zijn stroopwafels." Hij lachte ondeugend naar Charlie. "Heb jij familie?" vroeg hij aan haar.

"Zolang je niet naakt voor stieren uit rent is het toch niet zo erg? En ik heb connecties in Spanje." zei Charlie. Of die zou ze krijgen, als ze de juiste personen rolt. "En wat zijn stroopwafels? Het klinkt heel vaag." lacht Charlie. "Ik ben alleen. Ik bedoel, Allan is veel, maar hij is niet mn vader. En jij? Groot gezin?"

"Touché," zei David en hief zin kopje. "Dus geen familie?" vroeg David zich af. "Ach ja, daar kan ik over mee praten. Ik heb wel familie, een tweelingbroer en een vader, maar die heb ik al 4 jaar niet gezien." Even bleef David stil terwijl hij nadacht. "Maar ja, maakt ook niet zoveel uit." Hij nam een slok van zijn koffie, maar brandde zijn tong. "Heet!" riep hij en zette snel zijn kopje neer.

Geschokt keek Charlie naar David. "Gaat het?" vroeg ze terwijl ze haar linkerhand over zijn kopje draaide. Dat zou de koffie moeten afkoelen tot een drinkbare temperatuur, maar hoe de koffie na zo lang nog kokend heet kon zijn was Charlie een raadsel. Zou David magie hebben?

David voelde aan zijn lippen. Ze voelden warm aan, maar het was niet verbrand. “Ik red me wel,” zei hij met een glimlach. “Ik ben hete dingen gewend.” David gaf Charlie een knipoog om haar te laten weten dat hij haar plaagde. “Maar het is mijn beurt met een vraag. Wat doe je hier in Londen?”

"Wat doe ik niet in Londen?" Charlie gaf David een ondeugend glimlachje. "Nee, ik studeer geneeskunde aan UCL."
Charlie signaleerde de serveerster dat ze nog een koffie wilde, en terwijl ze wachtte vroeg ze aan David: "Wat is het illegaalste wat je ooit hebt gedaan?"

Daar moest David over nadenken. Was dat iets wat hij met een vreemde wilde delen? Hij had zijn koffie al weg gezet. "Wat versta je onder illegaal?" vroeg David om tijd te rekken om na te denken. "Want ik heel veel dingen gedaan waar mensen niet blij mee waren."

"Strafbare feiten of delicten die vallen binnen de grenzen van de wettelijke delictsomschrijving, en wederrechtelijk en verwijtbaar zijn." reciteerde Charlie. "Heb een vriend die ooit rechten gestudeerd heeft, maar dat beantwoord de vraag niet." Charlie gaf weer een ondeugende glimlach.

David moest even lachen. Hij mocht Charlie wel. "Oke," zei hij uiteindelijk. Hij had genoeg tijd gekregen om over een goed antwoord te denken. "Het meest strafbare wat ik heb gedaan, zijn kooigevechten. Ik heb er veel geld aan verdient en ben gelukkig nooit opgepakt." Het was de halve waarheid die David vertelde. Hij zei hij er niet bij dat de gevechten niet in kooien plaats vonden, maar op straat en hoe oud hij was.

Charlie keek naar David. Ze wist niet precies wat ze had verwacht toen ze hem had gevraagd wat het illegaalste was wat hij ooit had gedaan, en ze werd gered van iets zeggen door de serveerster die haar koffie kwam brengen.

Ze bedankte de serveerster, gleed casually haar linkerhand over het kopje en nam een slok. "Jouw beurt." zei ze tegen David.

"Ja," zei David. "Het is nu mijn beurt." Hij dronk zijn koffie op, die nu genoeg was afgekoeld. Na zijn blunder van net, wilde hij niet nog een keer bijna ontdekt worden. "Als we nu toch persoonlijke vragen gaan stellen," ging David verder, "dan wil ik weten wat het meest beschamende is wat jij hebt meegemaakt."

Het meest beschamende ding dat ze had meegemaakt. dacht Charlie. Haar vriend overtuigen dat ze thuis bij Allan zat, terwijl ze eigenlijk 3 zalen verder hem aan het beroven was. Charlie glimlachte bij de herinnering aan Jonathan de museum bewaker. Het was niet alsof Charlie hem echt leuk vond, ze vond zijn werkplek gewoon veel interessanter. Maar ze kon David moeilijk vertellen dat zij achter de diefstal zat, terwijl de zaak nog niet verjaard was. Dus koos ze voor het tweede.
"Vreemd gaan op mijn, destijds, vriend met zijn zus." zei Charlie. "Maar in my defence, ze was out en hij had te veel gezopen."

Charlie moest even nadenken over haar antwoord. Dat vond David niet vreemd, want het was ook een lastige vraag om antwoord op te geven. “Is dat alles?” vroeg David. “Dat valt nog mee. Ik dacht dat je zou zeggen dat je een groepje kleuters had overtuigd dat ze mochten poepen in de zandbak.” David hield snel zijn mond. Dat was namelijk iets wat HIJ had gedaan toen hij in groep 6 zat. Maar dat hoefde Charlie niet te weten. “Oke,” zei David daarna. “Jij bent weer.”

"Oke." zei Charlie, en dacht even na. Wat wilde ze nu echt van David weten? "Wat is jou grootste angst? En nu niet aankomen met dood gaan, want dat ga je toch wel."

“Waarom zou ik bang zijn voor de dood,” vroeg David met een lachje. “Dat is toch een avontuur? Je weet niet wat er gaat gebeuren tot het zover is.” David leunde naar voren toe. “Niet dat ik dat nu wil weten, hoor.” Hij gaf Charlie een knipoog.
“Mijn grootste angst,” begon David terwijl hij naar achteren ging leunen. “Dat zal zijn dat mijn leven geen betekenis zal hebben voor andere mensen.” Dit was niet zijn grootste angst, omdat die al was uitgekomen. “Wat is jouw fetisj?” vroeg David om van het onderwerp af te komen.

"Zal ik je het vertellen, of wil je er zelf achter komen?" vroeg Charlie. Ze kreeg het idee dat er meer achter zijn vraag zat dan puur interesse.

Lachend schudde David zijn hoofd. ‘Wat had ik anders kunnen verwachten,’ dacht hij. ‘Ze is waarschijnlijk net als de meeste andere vrouwen. Ze kijken alleen naar mijn uiterlijk. Ik had echt gehoopt dat zij anders zou zijn.’ David keek Charlie diep in haar ogen aan. “Pas als jij antwoord geeft om mijn vraag, ga ik antwoord geven op de jouwe.”

"Pas als jij antwoord geeft om mijn vraag, ga ik antwoord geven op de jouwe." zei David.
"Fair enough. Weet je nog die vriendin die into kinky was?" zei ze met een glinster in haar ogen. "Ze is niet degene die erover begonnen was."

“Nu weet ik nog steeds niet wat je vanavond wilt,” zei David met een plagende knipoog. Hij stond op en pakte zijn tas. Het was te warm voor hem om een jas aan te doen. “Ik was eigenlijk in de stad om dingen voor mijn kamer te halen. En ik belde Melody om me te helpen. Zou jij me anders kunnen helpen.” Voordat David wilde afrekenen, checkte David eerst of de slot nog op zijn tas zat. ‘Gelukkig,’ dacht hij. ‘Die ben ik niet kwijt.’

"Sure." zei Charlie terwijl ze een portemonnee uit haar tas pakte. Het was niet haar portemonnee, maar dat maakte niet uit. Ze hoefde haar ID niet te laten zien. Toen viel het slot op David's tas haar op. "Je hebt een slot op je tas..." zei ze. "Waarom heb je een slot op je tas?"

David gooide zijn tas op zijn rug. "Ooit een keer alles kwijt geraakt?" vroeg hij met een klein lachje. "Ik heb langs de westkust van Europa gereisd met niks anders dan mijn rugzak. Hier zitten al mijn waardevolle spullen in die ik niet kwijt wil." David ging naar binnen om af te rekenen en betaalde ook direct voor Charlie. Zijn portemonnee hing aan een ketting en stopte hij weer terug in zijn kontzak.

"Europeese westkust.. Toe maar! Ik ben de UK nooit uitgeweest." En ik ben de rede dat sommige mensen alles kwijt zijn. dacht Charlie. Maar dat hoeft hij niet te weten.

Charlie rolde met haar ogen. David bewaarde zijn portemonnee in zijn achterzak. "Slechtste plek ooit." zei ze, terwijl ze de portemonnee die ze vast had terug in haar tas leed glijden.