De bibliotheek

De bibliotheek is een grote rustgevende ruimte die duizenden en duizenden boeken heeft. De muren en vloeren bestaan voornamelijk uit mahonie-hout in donkere bruine tinten. Er zijn rijen met regulieren boeken, waarachter je ook een grote studieruimte kunt vinden. Hier kan je rustig een boek lezen of studeren. Er is een trap die naar een hogere verdieping leidt, echter mag je hier alleen naartoe met een speciale pas omdat hier boeken liggen die kostbaarder zijn. Deze speciale pas kun je aanvragen bij de balie. De boeken uit dit gedeelte mag je ook niet zomaar lenen.

Regels: Wees stil, voorzichtig en breng je geleende boeken op tijd weer mee terug.

Rustig deed ze haar haren in een hoge staart en glimlachte een beetje. De bibliotheek was natuurlijk een plek naar haar hart. Ze liep langs de rijen op zoek naar geschiedenis boeken voor haar reguliere studie. Voor Eliza was de normale studie even interessant als haar magische studie omdat ze het maar wat graag zou combineren later. Grijnzend keek ze naar de boeken. "Dit is de perfecte plek voor me.. Mijn god." Fluisterde ze zachtjes voor zich uit. Ze legde haar tas en laptop bij een perfect plekje. Een beetje afgezonderd en zonder al te veel dingen eromheen. Ze wilde allerlei geschiedenis boeken erbij pakken en grijnsde breed. Ze liep tussen de hoge kasten door en pakte een boek, erna nog een en nog een. Al gauw was de stapel in haar armen zo hoog dat ze wel terug moest lopen naar haar plek. Zachtjes grinnikte ze in zichzelf. Ze was ook gewoon gek op boeken, ze kon er maar weinig aan doen.
De tafel waar ze aan zat was een lange houten tafel, ze glimlachte tevreden en legde de boeken neer. Rustig spreidde ze ze uit, over de stoel en over de tafel. Niet dat ze anderen niet naast haar wilde hebben maar ze had gewoon de ruimte nodig anders raakte ze totaal de controle kwijt en werd het een ongecontroleerde chaos waar het nu nog een gecontroleerde chaos was. Met een glimlach opende ze haar laptop om verschillende verslagen af te gaan maken.

Met rustige passen struinde Marina langs de vele boekenkasten. Thuis had ze ook een bibliotheek en dat was zo'n beetje waar ze altijd was. Maar nu moest ze het hiermee doen en deze bibliotheek was nog veel groter. Dat was heerlijk. Marina hield van lezen. Fictie boeken omdat ze het heerlijk vond om in andere werelden te stappen, maar ze vond boeken ook heerlijk om haar kennis over de wereld te verbreden. Een aantal boeken pikte ze uit de kasten om een beetje door te kijken. Met de boeken in haar handen liep ze naar het studie gedeelte. Helaas haakte ze haar voet per ongeluk achter een stoel. Ze ving haarzelf op tijd op, maar liet de boeken vallen wat zorgde voor iets teveel lawaai voor een bibliotheek. Verontschuldigend keek ze op naar de enkele mensen die er al zaten en lachte even zachtjes in haarzelf. Ze ging door haar hurken om de boeken op te pakken en ging met een kleine zucht aan een tafel zitten, waar een meisje haar boeken had uitgestald. Marina legde haar boeken op de stoel naast haar en haalde een hand door haar haren.

Ze was gaan zitten en was achter haar laptop gedoken. Zelfs het geluid dat iemand viel dat liet haar niet opkijken. Ze moest even terug denken waar ze ook alweer gebleven was, desondanks kon ze er weer goed in komen. met een glimlach typte ze verder. Haar vingers raasden over de toetsen heen tot ze een beweging in haar buurt opving. Er kwam iemand bij haar aan tafel zitten. Gauw keek ze op naar de persoon en glimlachte. Ze zag dat het een jongedame was. "Oh sorry, zal ik mijn boeken even wat aan de kant leggen? Ik neem ook zoveel ruimte in beslag!" Met een vrolijke glimlach keek ze naar de jongedame en grinnikte even. Ze kwam overeind en legde haar boeken wat meer ineen. Eliza keek even naar het meisje. 'Ik ben niet de enige die dol is op lezen." Ze keek naar haar stapel boeken en glimlachte vrolijk naar haar. Ze vond het leuk dat ze niet de enige was die met stapels boeken rond liep, dat gaf haar een fijn gevoel. Ze was dus geen weirdo zoals haar broer haar nog wel eens plagend wilde noemen.

Met een vriendelijk glimlachje keek Marina naar het meisje dat tegen haar sprak en haar boeken een beetje aan de kant legde om ruimte voor haar te maken. "Dank je wel," zei ze tegen haar en Marina plaatste haar boeken op de tafel. Ze lachte zachtjes om de opmerking van het meisje en keek naar haar stapel boeken. "Dat klopt. Ik snap niet hoe iemand hier een hekel aan kan hebben," zei ze terwijl ze een boek over magisch koken opende. Boeken waren het beste van de wereld, op welke vorm dan ook. Fictie was een afleiding van de echte wereld, waarin ze zichzelf kon verliezen en even over niets na hoefde te denken. Terwijl non-fictie haar de mogelijkheid gaf in een korte tijd veel over de echte wereld te leren kennen of in dit geval over magie. Hoewel dit in de oren van velen klonk als fictie. Als kind las ze al veel over magie in de bibliotheek in haar ouderlijk huis toen ze te horen kreeg dat ze bezat over magische krachten. Rond deze tijd kon ze deze krachten alleen nog niet gebruiken, nog steeds niet zo goed. "Ook druk bezig?" vroeg ze aan het meisje met een blik op de laptop en de vele boeken.

Eliza keek met een glimlachje naar de jongedame en knikte haar toe bij diens bedankje. Het was geen probleem voor haar om even wat ruimte te maken voor een ander, ze was absoluut de beroerdste niet en keek even van haar naar haar laptop. “Nee, ik snap het ook absoluut niet. Ik vind het heerlijk, lezen en gewoon even weg zijn van de wereld.” Ze glimlachte naar haar. “Het scheelt dat de studieboeken ook interessant zijn om te lezen dus dat doe ik ook graag, ik denk dat mijn broer in aanraking is gekomen met saai studie boeken en er erg allergisch voor werd.’ Eliza giechelde zacht om haar eigen grapje, het was misschien stom maar ze vond hem wel leuk. Zijzelf en haar broer verschilden zo enorm van elkaar dat ze dat eigenlijk alleen maar ontzettend leuk kon vinden. Rustig keek ze terug naar haar laptop en typte nog een stukje alvorens het meisje haar iets vroeg. “Ja, ik ben bezig met wat verslagen voor mijn studie. Ik studeer geschiedenis en enkele professors hadden om wat verslagen gevraagd aangezien ik met sommige vakken ervan een klas hoger zit dan normaal. Ze willen zien dat ik het ook wel echt aankan.” Eliza keek even verlegen naar de studieboeken, het was vast teveel informatie en ze wilde absoluut niet opscheppen over zichzelf, haar antwoorden waren vaak gewoon wat uitgebreid.

Marina luisterde geïnteresseerd naar het meisje terwijl ze een boek over Japanse recepten voor haar nam. Authentieke Japanse gerechten, die best moeilijk te maken waren. Ze hield van kookboeken en op deze manier nieuwe dingen te zien en te ontdekken. "Geschiedenis he? Dat klinkt best interessant. Ik zou er niet genoeg geduld voor hebben alleen," zei ze tegen het meisje terwijl ze het boek opensloeg om een beetje te gaan kijken. Er stonden een aantal recepten over sushi in en daar ging Marina zich maar eens in verdiepen, want ze was dol op sushi. "Ik ben trouwens Marina," stelde ze haarzelf vriendelijk voor aan het meisje. Het was soms zo ongemakkelijk om te spreken met mensen als je hun naam nog niet kende. Maar het was leuk om nieuwe mensen te leren kennen, vooral omdat ze natuurlijk nog niet veel mensen kende hier.

Eliza moest even lachen en knikte. "Dat heb ik ook niet altijd hoor, soms is het vreselijk saai en droog en daar moet je dan maar naar luisteren." Ze grinnikte even en bladerde haar boek rustig door op zoek naar interessante dingen die ze in haar verslag kon gebruiken. "Oh, aangenaam Marina, ik ben Eliza." Ze keek weer op naar de jongedame en glimlachte even. "Hou je van koken?' Vroeg ze met een knikje naar het boekje van de jongedame. Ze glimlachte haar even toe en liet haar boek open liggen op een pagina en begon informatie van dat boek om te zetten naar haar eigen woorden. Het was erg nuttige informatie dus ze was blij dat ze in ieder geval wat gevonden had.

Marina grinnikte om wat Eliza zei en knikte. Op de middelbare school had ze ook examen gedaan in geschiedenis. Ze vond veel dingen wel super interessant, maar andere dingen zorgden er vaak voor dat ze in slaap viel in de klas. "Jazeker, koken is heerlijk. Ik doe naast al dit magische gebeuren ook een opleiding tot kok," zei ze met een glimlachje en wist dat dit heel anders was dan geschiedenis of andere wat serieuzere opleidingen. Die had zij niet nodig alleen. Geld was er toch wel en daarom had ze besloten voor iets te gaan dat ze echt leuk vond, bovendien waren er als kok best goede banen te vinden. Dit zei ze tegen veel mensen, en veel mensen hadden het arrogant en te hoog gegrepen gevonden. Het was lastig om echt een succesvol kok te zijn, haar maakte het niet uit.

Eliza keek naar haar en luisterde vol interesse. "Echt? Oh wat gaaf! Dat lijkt me echt ontzettend leuk om te doen hoor.' Vrolijk keek ze naar haar en beet op haar onderlip. Ze was wel dol op koken maar ze zou er nooit haar werk van kunnen maken, daar was haar interesse erin niet genoeg. Gelukkig ook maar anders zou het veel te saai zijn op de wereld. "Kook je thuis ook allerlei verschillende dingen dan? En heb je een specialiteit?" De interesse van Eliza was nu dan ook gewekt en ze wilde er graag meer over weten. Vrolijk keek ze naar Marina en liet haar boeken gewoon even voor wat ze waren, dat was toch niet zo nodig, die liepen toch niet weg.

Marina glimlachte naar het meisje en vond het fijn dat iemand zoveel interesse toonde in wat ze deed. Ze had een aantal mensen gehad die het niet zoveel aan vonden en haar studie veel te makkelijk vonden. "Ja, in mijn appartement heb ik gelukkig de beschikking over een aardige keuken," zei ze met een glimlachje en sloeg de bladzijde om naar een stukje dat ging over hoe je het beste zeewier kon gebruiken met sushi en salades. "Ik bak het liefste. Dus taarten, cakes en koekjes," zei ze met een lachje. Ze was een ongelofelijke zoetekauw maar dat vond ze niet erg, als het te veel werd dan sportte ze het er wel weer af.

"Oh dat lijkt me voor jou helemaal fijn, dan kan je lekker je gang gaan." Eliza keek vrolijk naar haar en grinnikte eventjes. "Wat leuk, ik heb er nooit het geduld voor en ik ben er eigenlijk ook veel te onhandig voor." Zachtjes grinnikte ze even en keek naar Marina, ze vond het ontzettend leuk dat iemand zo'n passie voor eten kon hebben, dat vond ze knap. Zelf was Eliza niet zo van het koken, zo lang het maar niet te moeilijk was wilde ze het nog wel doen maar het moest zeker niet teveel werk worden want dan zou ze zich mooi terug trekken en een ander laten koken. Dat betekende natuurlijk niet dat ze niet van andermans kookkunsten kon genieten want ze waas wel degelijk dol op het eten zelf, ze genoot van verschillende smaken, maar dat hoefde ze Marina natuurlijk niet uit te leggen. Als iemand het zou begrijpen dan zou zij het wel zijn want anders zou je er nooit je beroep van willen maken. Eliza bladerde rustig door haar boeken heen en keek soms nog even op naar de jongedame, wachtend op een antwoord.'

new:

kleding:

Maya gooide haar rugzak over haar schouder, Hij stond bijna helemaal vol met allemaal kleine tekeningen. Ze kwam net uit haar enige les van vandaag. Ze had zichzelf voorgenomen om na de les nog wat te gaan doen aan leeswerk. Ze was bij met haar huiswerk en had net tijdens de les al een deel kunnen doen voor volgende week, dus had ze wel tijd om zich in te lezen in andere magie vormen dat wat ze toe nu toe beoefenden in de lessen. De meesten van haar jaargenoten schenen zich toch niet te houden aan het curriculum, dus waarom zou ze niet alvast extra leeswerk gaan doen? Ze kwam de bieb binnen en zag dat het erg rustig was. Ze liep naar een van de boekenkasten en keek tussen de titels die er stonden.

Dwaine liep door de bibliotheek heen op zoek naar een leuk boek om daar maar eens lekker in te gaan lezen. Omdat hij nieuw was op school wilde hij wat op verkenning gaan en wilde daarom bij de bibliotheek gaan kijken wat er allemaal te bieden was.
Hij liep eens rustig op zijn gemak door de bieb heen en ging van gang naar gang tot hij daar een meisje zag staan druk aan het kijken naar alle boeken die er stonden. En haar kleding zag er ook zeer mooi uit erg netjes "Zal wel iemand zijn die hier werkt" dacht hij. Dwaine liep naar haar toe "Kan u het vinden" zei hij voorzichtig "wat voor soort boek zoekt u hier? Oja trouwens mijn naam is Dwaine ik ben nieuw hier op school."

Maya zocht naar een boek wat haar aansprak, misschien iets over telekinese, het was een onderwerp waar ze wel interesse in had, het klonk in ieder geval heel gaaf om te kunnen. Opeens hoorde ze een stem naast haar, een mannen stem die voorzichtig vroeg of ze het kon vinden en wat voor boek ze zocht. Maya schrok even en deed een paar passen achteruit. Ze keek de man aan en hij stelde zich voor als Dwaine, hij vertelde dat hij nieuw was op school. Maya herpakte zich snel en antwoordde de man: " Aangenaam Dwaine. Ik ben Maya ook een eerstejaars student." Zei ze met een glimlach. Ze ging er van uit dat de man een eerstejaarsstudent was, hij vertelde immers dat hij hier net nieuw was. "Ik was op zoek naar een interessant boek over telekinese." Antwoordde de vrouw op zijn andere vraag. "Ben je op zoek naar iets speciaals om te lezen?" vroeg Maya voorzichtig, misschien kon ze de man in de goede richting helpen, er waren hier ook zo vel boekenkasten.

Dwaine keek aandachtig naar de meid en luisterde goed naar wat ze vertelde "telekinese dat klinkt interessant" zei Dwaine "ik op zoek naar een boek nee nog niet helemaal was wat aan het rond kijken en toen kwam ik jou tegen en dacht ga eens kijken waar jij naar op zoek was" Dwaine keek wat rond en zat een boek er tussen staan met daar op als titel "Telekinese en zijn geschiedernis" Dwaine pakte het boek en keek er nog eens goed naar. "Maya is dit toevallig een boek die je zoekt?" Hij keek nog een keer goed naar het boek en naar Maya, ''Mooie meid is het wel en dat met zo'n boek wat schuilt er in haar dan?" Dacht hij. Hij stak zijn hand uit naar het meisje en keek haar diep in haar fel blauwe ogen.

dwaine leek aandachtig te luisteren toen maya vertelde dat ze op zoek was naar een boek over telekinese. Hij vond het interessant klinken. Zelf was de man niet actief op zoek naar een boek, meer aan het rondkijken. Hij pakte een boek uit de kast en liet het aan Maya zien. "telekinese en zijn geschiedenis" had hij gepakt. Maya nam het boek aan van de man en bladerde er vlug doorheen. "Dit ziet er inderdaad wel interessant uit." merkte ze op. Ze keek de man aan en zag dat hij haar een hand reikte. "Dank je, Dwaine" zei ze terwijl ze zijn hamd schudde. De vrouw voelde de directe blik van de man. Maya voelde zich er niet heel gemakkelijk bij, het voelde alsof de man door haar heen kon kijken. ze keek daarom snel naar het boek in haar handen.

"Alsjeblieft"zei Dwaine "ik hoop dat dit het is wat je zocht?" "Sorry dat ik je zo aankijk maar ik ben nog al nieuw hier en weet ook nog niet echt wat ik kan verwachten hier" Dwaine keek wat rond en zag in de schappen een boek liggen Magie en haar grenzen hij pakte het boek en nam het in zijn hand. "Zullen we daar gaan zitten" zei hij tegen Maya en wees naar een grote tafel met een paar stoelen erbij. "Dan kunnen we samen eens kijken wat de boeken inhouden en misschien kan je me wat uitleg geven over jou boek? het klinkt namelijk erg interessant wat jij wil gaan lezen" Dwaine liep alvast naar de tafel toe en ging bij een paar stoelen staan.

Dwaine vroeg of het boek was wat ze zocht. Maya knikte, "Eigenlijk wel." De man verontschuldigde zich voor de manier waarop hij haar aan keek, omdat hij nieuw was en nog niet wist wat hij kon verwachten. Hij pakte ook een boek en hij stelde voor om aan een tafel te gaan zitten. Maya keek naar de plek die hij aanwees. "Ehm sure. Ik weet alleen niet hoeveel uitleg ik kan geven, Ik weet zelf ook amper wat van het onderwerp af." Ze volgde Dwaine naar de tafel en legde het boek op tafel. Deed haar rugzak af en zette deze neer naast een stoel. Daarna ging ze zitten op een van de stoelen. Wat ze van de man vond wist Maya nog niet helemaal, maar ze bleef vriendelijk zoals altijd. "Hoe lang ben je hier al?"vroeg ze aan Dwaine. Ze was benieuwd, hoe langer hij hier was, hoe meer hij zou kunnen weten.