Discotheek Rebel

Bij de vraag keek Dean heel even weg. Of hij kon het eerlijke antwoordt zeggen of hij kon de jongen schokkeren? Dat maakte het voor de man wel leuker. Hij wist wel niet of Aidan hem zou geloven. Maar een poging wagen kon wel. Hij nam een slok en keek Aidan met een geheimzinnige blik aan. "Ik hoop dat je de waarheid aan kan." Dean had nu een staal gezicht. Hij kon heel goed liegen. "Ik wilde eigenlijk seks met je hebben in onze kamer. Althans poging proberen." Hij keek Aidan direct in zijn ogen aan.

Aidan deed zijn best om zijn schrik niet te laten zien. "En waarom zou je dat willen?" vroeg hij. "Niet dat ik je dat ga laten doen om mijn winst in te willigen." Hij keek Dean nieuwsgierig aan. De jongen kon niet serieus zijn, Aidan hoopte vooral dat hij niet serieus was. Ja, Dean viel op jongens en daar had Aidan geen probleem mee, maar dit overviel hem. Verder wist hij niets meer te zeggen. Wat moest je hier ook op zeggen?

Dean begon moeite te krijgen om zijn lach te onderdrukken. Hij wilde eens kijken hoe ver hij met deze grap kon gaan. Hij ging dichter bij Aidan staan. "Waarom? Is dat niet duidelijk dan?" Hij keek Aidan diep in zijn ogen aan. Het kostte hem zoveel moeite om niet te lachen. Hij hoopte ook niet dat het van zijn gezicht af te lezen was. "Ik ben tot je aangetrokken Aidan. Misschien moet je het eens een poging wagen. Wie weet vind je het wel heel erg lekker." De reactie van Aidan was goud waard. Precies zoals Dean had gewild.

Aidan begon te lachen, meer omdat hij niet wist wat hij anders moest doen. "Nee, gast, even serieus," zei hij simpel. Toen Dean dichterbij kwam staan, ging Aidan niet achteruit. Het leek hem het verkeerde beeld geven als hij dat deed en hij hoopte nog steeds dat het allemaal een grap was. Hoe Dean nu deed, klopte niet met hoe hij tot nu toe gedaan had. Verder deed Aidan zijn best niet in te gaan op de opmerkingen en de lichaamstaal van zijn kamergenoot, maar dat kostte moeite. In zijn gezicht hield hij zich sterk. Ook kreeg Aidan het gevoel dat Dean helemaal nog niet zo dronken was.

Het verbaasde hem dat Aidan niet direct achteruit ging toen Dean hem benaderde. De jongen was duidelijk argwanend. Beter ook. Maakte dit allemaal nog een tikkeltje leuker. "Gast... Ik ben serieus. Heb je het nooit willen proberen?" Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht. Een uitdagende glimlach terwijl die een slok nam van zijn whisky. "You only live once Aidan."

"Dus profiteer ik van het leven op mijn manier," zei Aidan met opgetrokken wenkbrauw. "En dat is niet op die manier met jongens." Hij nam een slok van zijn biertje en keek Dean met eenzelfde uitdaging aan. "Maar leg mij eens uit, waarom vond je me vanmorgen nog een kinderlijke jongen, bijna minderwaardig, en wil je me nu opeens je bed in slepen?" Weer trok hij zijn wenkbrauw op, terwijl hij Dean heel diep in zijn ogen keek, maar die verraadden niks. Juist dat gaf Aidan het gevoel dat de ander acteerde, al verwachtte hij dat ook weer niet.

"Ja... Maar soms moet je je grenzen verleggen. Iets doen wat je normaal nooit zou doen. Drink je nog eentje dan kom je veel losser. Morgenvroeg denk je: boh dat had ik vaker moeten doen." Dean glimlachte. Zijn gezicht vertrok echter toen Aidan de rest van de zinnen zei. Oké... Dat had Dean niet zien aankomen. Ook toen Aidan gewoon terug keek in zijn ogen voelde het een beetje ongemakkelijk. "Oké oké" Dean hield zijn handen omhoog. "Het was maar een grapje. Kijk me alsjeblieft niet zo aan." Dean lachte zachtjes. "Daar had ik je wel bijna of niet dan?"

Aidan lachte maar gewoon een beetje mee. "Jup, ik geloofde dat je het echt meende," zei hij, terwijl hij nu wel een stapje achteruit zette. "Maar goed, ik heb dus nog geen echt antwoord. Wat zou je mij hebben laten doen als je had gewonnen?" Hij glimlachte en nam nog een slok van zijn bier. Om de een of andere reden was een simpel biertje vaak veel lekkerder dan al die verschillende mixdrankjes of pure sterke dranken.

Dean grijnsde. "Missie geslaagd." Hij gaaf Aidan een boks tegen zijn schouder. "Je mag wraak op mij nemen als je wilt." Dean nam nog een slok. Bij de woorden van Aidan haalde hij simpel zijn schouders op. "Gewoon. Je een beetje in de zeik zetten. Niet veel bijzonders. Eigenlijk wilde ik je ergens laten aanbellen en dat soort kinderachtige spelletjes. " Dean grijnsde. "Maar dat gaat waarschijnlijk niet lukken vanavond."

Die wraak zou er wel komen, maar dat vertelde Aidan niet aan de ander. Hij keek Dean weer aan. "Echt joh, ik had eigenlijk wel wat meer verwacht," antwoordde hij lachend met een knipoog. "Dan ga ik ook maar over nadenken, ik laat het je nog weten." Hij keek even op zijn horloge. Half drie. "Hmm, denk je niet dat het tijd is om te gaan? Morgen begint de dag weer vroeg en ik voel zo langzamerhand mijn benen niet meer." De ronde die hij de dag ervoor had gerend, was niet helemaal weg. Op een gegeven moment hielp zelfs drank niet meer tegen dat soort pijn, maar dat wilde Aidan ook helemaal niet. De pijn was onderdeel van het proces en hij moest het helemaal uitzitten.

"Ja? Wat had je dan verwacht? Dat ik je in je naakkie over straat zou laten rennen? Ook al was dat wel grappig geweest." Dean was benieuwd over wat Aidan ging nadenken. Wat zijn plannetje zou zijn? Dean keek nu op zijn telefoon en floot. "De tijd gaat vlug zeg. Niet verwacht dat het zo laat was." Dean schudde zijn hoofd. "Dan wordt het tijd om te gaan voordat ik je dadelijk moet dragen. Denk niet dat ik daar nog voor in staat ben."

"Geen idee," zei Aidan. "Wel meer iets in die trant. Ik bedoel, we zijn studenten." Hij haalde zijn schouders op. Nu was het ook niet zo dat Aidan zoiets ging verzinnen. Hij zat alleen te broeden op iets om Dean terug te pakken met die grap. Misschien zou hij zijn winst verder ook helemaal niet inwilligen, aangezien hij niet geheel eerlijk had gewonnen. Hij gooide het laatste beetje van zijn bier achterover. "Hmm, mooi," zei hij. "Ik word er zelf ook niet blij van als ik getild word." Hij wachtte tot Dean er ook klaar voor was en liep daarna naar buiten, terug naar de campus.

"Als je in je naakkie wilt rondrennen, ga je gang! Ik denk dat mensen zich kapot zullen schrikken. Ook al zullen er niet veel mensen rond deze tijd over straat rondlopen." Hij zette zijn lege glas weg en grijnsde naar hem. Hij volgde de man terug naar de campus. Dean kon niet wachten op de opdracht te horen.

Gaan we verder in hun kamer?

Ik vind het prima!