Discotheek Rebel

"Gast, ik sta aan jouw kant hoor," zei Aidan verdedigend. Hij had niet gewild dat Dean zich aangevallen zou voelen of zo. "Het is gewoon balen dat het zo heeft moeten lopen, maar ik ben het eens met je besluit. Wat mij betreft ben je voor haar test geslaagd?" Hij glimlachte voorzichtig en bemoedigend. Bij Deans opmerking over alcoholgebruik maakte hij een snortend geluidje haalde zijn schouder op. Hij kon best wat hebben en wist wat hij wel en niet moest doen. In tegenstelling tot wat de ander blijkbaar nog steeds bleek te verwachten, verkeerde hij al langer in dit volwassen wereldje dan zijn uiterlijk deed verwachten. Hij pakte zijn staf van de bar en draaide hem in het rond, terwijl hij weer een drankje bestelde, maar nu met minder alcohol, omdat zijn kamergenoot zich blijkbaar zorgen maakte.

"Het was ook niet aanvallend bedoeld?" Had het zo geklonken? Dat was Dean zijn bedoeling niet geweest. Hij waardeerde het hoe Aidan het zag. Hoe een buitenstaander het zag. Hij had dit namelijk nog nooit aan iemand verteld. "Haha! Dat kan best kloppen." Hij dronk zijn glas leeg en bestelde nu een lekkere bacardi gold. Een van de beste rum die de man kende. De man trok zijn wenkbrauw op. "Dit brengt mij op een nog leukere weddenschap Aidan. Ben je bang om er nog eentje uit te gaan of heb je echt ballen en ben je klaar voor de tweede?"

"Hmm, waar gaat deze weddenschap dan weer over?" vroeg Aidan nieuwsgierig, maar gretig. Hij was niet de persoon om weddenschappen af te slaan, maar hij wist nog niet waar Dean heen wilde. Wel waardeerde hij het dat hij als een normaal mens behandeld werd, vooral doordat hem blijkbaar een gevoelig verhaal was verteld. Aidan had zo'n idee dat zijn kamergenoot dat niet met veel mensen deelde. Dat hij sowieso niet veel met andere deelde. Misschien kon Aidan daar verandering in brengen, Dean meer vertrouwen in de wereld geven.

Dean keek naar het glas van Aidan. "Het heeft niets met dames te maken. Het heeft te maken met onze mannelijke trots." Dean zette zijn glas neer op de bar. Hij vond het heerlijk hoe Aidan hierop reageerde. "Wat dacht je van een drank weddenschap? Eens kijken wie van ons twee nu de meeste alcohol kan verdragen. We gaan door maar stoppen op het punt dat het echt genoeg is. Dat we beide niet straks over het toilet hangen. Ik wil wel eens zien wie van ons als eerste schuin begint te lopen"

Daar dacht Aidan over na. Drankspelletjes waren leuk, maar hij ging nooit echt over tot drankweddenschappen. Aan de andere kant kon hij Dean dan opnieuw laten zien uit wat voor hout hij gesneden was. Dus uiteindelijk knikte hij dat hij mee zou doen. Hij zat nog vrij stevig op zijn kruk. "Maar als je dat wil doen, is het misschien maar goed dat we in hetzelfde huis wonen," zei hij lachend, bedenkend wat voor situaties dat op zou kunnen leveren. Van zichzelf wist hij dat hij goed tegen alcohol kon, maar hij verwachtte dat voor Dean hetzelfde gold.

Dit werd leuk. Aidan leek heel zeker in zijn zaak. Dean wenkte naar de barman. "We beginnen eens met wat shotjes. Doe mij 2 sambucca shotjes, 2 shotjes fireball, 2 shotjes fireman en 2 shotjes jagermeister." Hij keek met een speelse knipoog naar Aidan. Dit waren niet bepaald de lekkerste shotjes. Dit waren meer de shotjes in zwaardere categorie. De heren konden beter sterk beginnen en Dean was van plan ook nog eens sterk te eindigen. "Ik draag je met alle plezier naar huis. Wat krijgt eigenlijk de winnaar van dit weddenschap?"

Aidan kende de drankjes en wist hoeveel alcohol erin zat, maar besloot stoer te doen en onverschillig te kijken naar hoe ze voor zijn neus gezet werden. "Geen idee," zei hij. "Een ander drankje? Misschien is het verstandiger om daar over na te denken als we morgen nuchter zijn, of juist als we straks compleet stomdronken zijn." Hij glimlachte vrolijk en richtte zich daarna op de shotjes. Hij telde af en gooide ze één voor één achterover. Dat voelde hij wel en na de laatste trok hij even met zijn gezicht om de nare smaak weg te krijgen, maar hij keek toch nog vrij vast naar Dean, dacht hij.

Dean knikte. Hij was het niet vaak met Aidan eens maar Aidan zei nu wel iets waar Dean bij kon aansluiten. "Dat is een goed idee. Maakt de weddenschap nog leuker!" Hij keek er naar uit om een stomdronken Aidan te zien. Dean had nu al allemaal plannetjes met hem als die zat was. Nadat de jongen had afgeteld kiepte ook Dean het ene shotje naar het andere shotje. Het ging op een snel tempo en eindigde samen met Aidan. Dean had een staal gezicht van begin tot eind. Hij glimlachte zelfs bij zijn laatste shotje. "Heerlijk! Dit zijn nu dingen waar ik van hou. Weg met die vrouwelijke shotjes." Hij bestelde voor hun nu beide gin tonic. "Laten we hier maar eens mee beginnen."

Deans blik beviel Aidan niet echt, maar ook dat liet hij niet merken. Ook vroeg hij zich af wanneer hij zou stoppen, aangezien hij nooit doorging tot hij zich niets meer herinnerde. Met de gin ging het hetzelfde als met de shotjes, tegelijkertijd werden ze achterover gegooid. Daarna bestelde Aidan de volgende sterke drank voor hen beide. Ergens leek dit allemaal heel erg doelloos, gewoon wat alcohol achterover kwakken om een weddenschap te winnen. Veel lol zat er eigenlijk ook niet aan. Maar zo gingen de heren dus een tijdje door.

Hij keek een beetje om zich heen in de tussentijd. Sommige dames keken nieuwsgierig naar wat de mannen aan het doen waren. Andere mannen keken Dean echter belachelijk aan. Die dachten vast: wie doet er nog drank spelletjes tegenwoordig? In een dans kon hij hun zeker ook verslaan. De meeste mannen konden niet dansen zoals Dean.
Het duurde even en in de tussentijd was er al een uur verstreken. "En Aidan? Begin je het al te voelen?"

"Met mij gaat het prima," antwoordde Aidan en hij stak zijn tong uit. Wat hij niet zei, was dat hij tot nu toe alle kleurloze drankjes in water had veranderd. Niet dat het er veel waren geweest en dat hij nog volledig nuchter was, zijn hoofd draaide een beetje. Maar hij had Deans blik niet vertrouwd. Aidan wilde juist weten wat de ander met hem van plan was. Hij hoefde de spreuk niet meer uit te spreken en niemand zou het doorhebben. Er was geen verschil te zien met de echte drankjes. Natuurlijks zou hij het Dean ook niet vertellen. Ooit misschien een keer, als die zijn lesje al geleerd had.

Dean zelf kon veel alcohol verdragen. Echter begon hij het nu langzaam te voelen. De beide hadden er ook veel gehad. "Met mij ook." Hij stak zijn duim uit en nam nog een laatste slok met de drank. "Ik denk dat we over gaan naar de rum. Denk je dat je dat aankunt Aidan of moeten we voor jou deze ronde een watertje bestellen?" Hij plaagde de jongen maar wat. Hij bestelde voor hun beide een lekkere oude rum. Rijk van smaak zoals Dean het lekker vond. "De volgende ronde mag jij weer zeggen wat we drinken."

"Oh nee hoor," zei Aidan. "We gaan gewoon door." Hij merkte dat hij aangeschoten was, maar toch had hij het gevoel dat Dean al verder was. Dus zo gingen ze door. Als het kon, veranderde Aidan een kleurloos drankje in water, maar door de hoeveelheid alcohol lukte dat op een gegeven moment niet meer. Dan smaakte het naar water met een smaakje, met een klein beetje alcohol. Toch had Aidan het gevoel dat Dean nog steeds verder was naar dronkenschap. Om het te testen, stond hij op een gegeven moment op en liep een paar meter. Kaarsrecht. Hij hoopte maar dat Dean al bijna dronken was en dan loslippig zou worden. Dan zou Aidan hem vragen wat hij van plan was geweest.

Je weet dat rum geen doorzichtige kleur heeft hé?
Maakt niets uit welke? Dus drankjes veranderen kan niet meer
-----
Dean zat even wat meer naar achteren. Hij keek naar de flessen die achter de bar hingen. Tot nu toe zag hij alles nog vrij helder. Hij begon het wel een stuk warmer te krijgen. De rum was namelijk minimaal 40%. Dus dat voelde je op een gegeven moment wel.
Hij keek op toen Aidan kaarsrecht liep. Onvoorstelbaar. Dat kon echt niet. Dat was niet mogelijk toch? Dean stond op en probeerde recht te lopen. Het ging goed totdat hij terug liep naar zijn kruk. Toen was het toch een beetje scheef. "Hmm... Vreemd. Het lijkt net alsof je totaal niet bent aangeschoten. Dat is echt onmogelijk. Heb je zitten knoeien met de drank jochie?" Hij Aidan met een scherpe blik aan.

Dat weet ik, maar er komt vast meer bij dan rum.  

"Aangeschoten hoeft niet te betekenen dat je niet recht meer kunt lopen," antwoordde Aidan scherp. "Bij veel mensen, tenminste in mijn ervaring, komt het zwalken pas als ze echt dronken zijn, of als ze hun best er niet op doen. Sommigen zwalken ook gewoon omdat ze daar zin in hebben, niet omdat de alcohol daar een rol in speelt." Hij glimlachte vrolijk naar Dean om zijn verklaring te onderbouwen waarom hij nog kaarsrecht liep. Al begon de rum er wel in te tikken en moest hij niet meer te snel bewegen.

Enne Jorn!
Zuipschuit xD
----
De man begon zachtjes te lachen. "Je bent af en toe wel een wijsneus Aidan. Maar datis fijn want ik kan je volgens mij alles vragen. Je hebt veel kennis over zaken." Hij toostte met zijn glas tegen Aidan. "Zullen we zo verder gaan? Ik heb eigenlijk zin om even te dansen." De man sprong van zijn kruk en trok Aidan mee de dansvloer op. "Misschien scoren we vanavond wel een dame die we echt leuk vinden."

Aidan glimlachte nog voor hij werd meegetrokken. Snel opstaan was nooit een succes, al helemaal niet als er veel alcohol in was gegoten. Maar hij volgde braaf en nog steeds vrij recht liep hij achter Dean aan. Hij nam een plekje op de dansvloer in en danste mee. Hij kon ook wel dansen, natuurlijk lang niet zo goed als Dean, maar hij kon het wel. Hij zag er in elk geval niet belachelijk uit als hij op de dansvloer stond. Hij keek ook om zich heen naar de meiden in de ruimte, maar hij had eigenlijk al genoeg (leuke) meiden gesproken. Voor vanavond was hij klaar. Ergens knaagde het schuldgevoel nog aan hem.

Dean keek naar Aidan die niet bepaald aandacht leek te hebben voor de dames. Dean zwaaide met zijn hand voor zijn gezicht. "Aarde aan Aidan. Ben je ziek? Je moet je niet schuldig voelen voor toe straks. Nu kun je met een schone lei beginnen met misschien een hele leuke dame?" Dean keek rond en zag een blondine en een brunette wat verderop dansen. Die stonden al een tijdje naar de heren te kijken. "Wat vind je van die?"

Wat was er aan de hand. Dean gedroeg zich volledig anders dan Aidan tot nu toe van hem gewend was. Kwam dat door de uitslag van hun weddenschap, of was Dean al heel erg aangeschoten? Maar Aidan luisterde wel en hij keek met hem mee. "Hmm, die zijn inderdaad niet mis," antwoordde hij lachend. "Alleen ik heb hun nummers al." Hij gaf Dean een vrolijke knipoog en bedacht zich toen iets. "Wanneer stopte deze tweede weddenschap eigenlijk?" Misschien kon Aidan al iets uit de ander lospeuteren over wat al die blikken hadden betekend.

Dean keek verrast op. "Dat meen je niet? Je bent echt een held vanavond Aidan." Hij sloeg de jongen tevreden op zijn schouders. Bij zijn vraag keek Dean heel onschuldig. "Tot degene niet meer zelf kan teruglopen." Grapte hij. "Nee, laten we maar stoppen. Jij hebt deze keer gewonnen Aidan. Jij liep nog kaatsrecht. Dat kan ik niet meer over mijzelf zeggen."

Aidan glimlachte tevreden naar Dean en zijn ogen bedankten voor zijn compliment. "Dat is weer zoiets dat ik leuk vind om te horen," lachte hij. "Maar als je het niet erg vindt, ga ik dan wel weer over op lichtere drankjes. Het duurt niet lang meer voor ik er aan toe ben als jij." Met die boodschap liep hij naar de bar en haalde voor hen allebei een simpel biertje. Daar zat veel minder in dan in shotjes en mix-drankjes. Daar was Aidan even aan toe, aan een echt goed biertje.

"Ja, meestal complimenteer ik niemand of geef ik nooit mijn verlies toe. Het zal de alcohol wel wezen! Dus geniet er van zo lang het duurt." Dean bleef wel aan de whisky. "Haal mij een whisky on the rock!" hij danste weer lekker en gebruikte zijn illusies om het nog leuker te maken. Iedereen gebruikte magie tijdens het dansen.

Aidan nam een whiskey mee voor Dean en danste daarna weer naast hem. Hij zag hoe goed de ander was en deed zelf dus maar niet verschrikkelijk zijn best, omdat dat er waarschijnlijk zielig en pijnlijk uitzag naast Dean, die duidelijk wist hoe hij moest dansen en daar muziek bij moest gebruiken. Aidan kende alleen een Ierse volksdans die tovenaars hadden omgevormd tot een toverdans. Dan kwamen er daadwerkelijk vonken van de voeten gevlogen en bij veel armbewegingen vlogen er regenbogen en klavertjes-vier in het rond. Tja, de Ieren waren een goedaardig volkje.

Dean genoot van de muziek, de sfeer en het goede uitzicht. Hij keek op toen Aidan terug kwam met de drank. "Op je overwinning Aidan! Je moet trouwens wel zeggen wat ik moet doen. Dat was de prijs van deze weddenschap toch?" Hij danste gewoon vrolijk door en moest toegeven dat Aidan ook wel kon dansen. Misschien niet zo goed als hem maar dan nog. Hij deed tenminste iets. Dean kon niet tegen mensen die altijd stilstonden.

Aidan keek Dean lang en onderzoekend aan. "Wat zou jij gedaan hebben als je had gewonnen?" vroeg hij nieuwsgierig. "Ik bedoel, wat zou je mij hebben laten doen?" Het leek een onschuldige vraag, alsof Aidan zelf niets kon verzinnen, maar in feite wilde hij weten wat die blik van Dean had betekend. Iets in die duistere ogen had hem voor een moment niet aangestaan en Aidan wilde weten wat het was. Misschien was Dean al ver genoeg heen om niet na te denken en hem vrijelijk te vertellen wat hij van plan was geweest, al verwachtte Aidan dat de ander nog wel na zou denken.