De Karaoke bar: Sing along

plaatjes:

In de stad zit een karaoke bar. Deze bar heet "Sing Along". Gewoonlijk is de bar open voor iedereen, maar er is 1 avond in het jaar wanneer er alleen eerstejaars magie studenten van Silverwood binnen mogen komen. Dit feest wordt georganiseerd om de leerlingen elkaar beter te leren kennen en om een goede tijd te hebben.
De bar bestaat uit 1 grote ruimte, er is een podium en er zijn aan de zijkant verschillende hoge tafels met krukken. De tap zit achter in de zal en schenkt van allerlei soorten drank.

Regels: - houd het gezellig!
- niet vechten ( anders gooit de uitsmijter je eruit)
- niet roken en geen open vuur binnen ( er is een overdekte plaats om te roken)
- als je karakter een liedje gaat zingen is het leuk omeen youtubelink erbij te zetten ( just for ideas)

Melody had in haar eerste week op Silverwood een baantje kunnen regelen. Om haar studie te kunnen bekostigen werkte ze 3 avonden in de week (do, vrij & za) bij de karaoke bar. Ze vond het fijn werk om in de bar te staan en een beetje mee te kunnen feesten.
Vanavond was het wel een speciale avond, Er kwamen vanavond alleen eerstejaars studenten van Silverwood. Melody kende er nog niet heel veel, maar verwachtte dat ze wel een aantal bekende gezichten zou herkennen.
Op school hadden er veel posters gehangen met uitnodigingen voor vanavond. Een zeker kleurrijk persoon had ze opgehangen in de school ( <- ) Iedereen die vanavond binnenkwam hoefde alleen entree te betalen en kan de rest van de avond drinken wat ze willen.
Mels had haar haar in een kleurrijke knoet gedaan en stond achter de bar te kletsen met haar collega's toen de eerste mensen binnen kwamen.

Spoiler:

Daykota bekeek zichzelf in de spiegel. Een zwart satijnen jurk met een huidskleurig panty eronder en daarop van die platte, zwarte schoenen. Jup. Haar fashion sense was nog steeds niet optimaal. Ze wilde gewoon toch altijd iets aparts aan want anders voelde zij zich gewoontjes. Anders was Daykota zichzelf niet. Ze droeg make-up in natuurtinten en had wel zwarte lippenstick op. Beetje een dare actie van haar.

Eenmaal aangekomen bij de karaoke bar betaalde zij de entree en liep naar binnen. Ze ging haar jas ophangen en zag eerst een meisje met regenboog haar. Die had ze ook op het feest zien dansen. Echter liep Daykota naar een hoekje zodat ze eerst de kat uit de boom kon kijken. Benieuwd wie er allemaal zouden komen vanavond.

Dean style:

Spoiler:

Dean kwam met zijn handen in zijn broekzakken nonchalant aangelopen. Hij vond het altijd leuk als er feestjes werden georganiseerd. De man kon nu best wel een aantal mensen. Sommige wat leuker dan de anderen. Tot nu toe had hij met niemand aanvaardingen gehad. Hij betaalde de entree en liep naar binnen. Hij ging gelijk op zoek naar de gratis drank. Althans drank wat onbeperkt was. Hij ging naar de bar waar hij een meisje zag met regenboog haar. Dit keer haar haren in een knot. Nee, daar ging hij de drank niet bestellen. Dean wist gewoon dat hij dan een rot opmerking zou maken met zijn persoonlijkheid. Hij bestelde bij een jongen een whisky met ijs. Zijn favoriete drankje. Hij hoefde niet eens zijn ID te laten zien. Hij was al oud genoeg. Hij keek rond en zag Abby in een hoek staan. Dean knikte naar haar. Hij had haar wel eens vaker gezien met Aidan.

Spoiler:

Rustig keek ze op, ze was hier duidelijk goed aan de muziek te horen. Eliza had de posters zien hangen en besloot om het toch een kans te geven. Misschien zou het een stuk leuker zijn dan het openingsfeest. Ze betaalde haar entree en liep rustig naar binnen toe. Langzaam gleed haar blik door de karaoke bar, niet zozeer gericht op mensen maar vooral gericht op hoe het eruit zag. Was dit nou wel zo'n goed idee geweest? Rustig liep ze richting de bar en vroeg om een colaatje. Ze had nog geen zin in alcohol hoewel ze het wel nodig zou hebben als ze hier los en vrolijk mee wilde gaan zingen met allerlei liedjes. Eliza was ondanks dat het nog niet echt lekker ging deze avond heus wel een gezelligheidsmens. Ze vond het ontzettend leuk om mee te doen met zulke dingen als ze maar niet de enige was. Zodra ze in een groep mensen was kon ze er alleen maar om lachen. Ze kreeg haar glas en nam tevreden even een slok waarna ze een rondkeek, scande op mensen die ze misschien wel kende.

Eigenlijk had Alan geen zin om naar de karaoke avond te gaan, maar een paar jongens uit zijn klas drongen aan dat hij ook ging. Uiteindelijk gaf Alan het op en zei dat hij ging. Nu hij voor de bar stond, wenste hij dat hij niet was geweest. "Ik ben er nu toch," zei hij tegen zichzelf. "Kan ik er net zo goed voor gaan." En Alan liep naar binnen.
Zodra Alan naar binnen stapte, besloeg zijn bril. "Fijn," mopperde hij. "Heb ik altijd." Alan poetste zijn bril schoon aan zijn overhemd. Hij had zich niet anders gekleed dan anders. Gewoon een wit overhemd en een donkerblauwe broek. Voor deze gelegenheid had Alan een stropdas om gedaan. Toen hij zijn bril weer opzette, zag Alan dat het best druk was. Er stonden maar weinig mensen te dansen en het zingen was ook niks. Alan besloot bij de muur te staan, zo ver mogelijk van de karaokemachine vandaan.

Dean had Eliza zien binnen komen. Zelfs in haar alledaagse kleding zag zij er nog prachtig uit. Blijkbaar had ze hem niet zien staan. Dat irriteerde hem wel een beetje. Ze stonden beide aan de bar. Echter ging hij haar niet als eerste aanspreken. Hij wilde haar niet irriteren of claimen. Daarbij zag hij Alan binnenlopen. Dean besloot daar op af te lopen. "Alan my man." Hij zwaaide naar hem en liep op de jongen af. "En? Al mooie dames gezien?" Hij keek de jongen met een vriendelijke blik aan. Het zag er vrij vreemd uit. Dean zo'n playerboy, althans zijn looks leken zo met een jongen die heel onzeker was over zichzelf. Daarom had Dean juist besloten om op Alan af te lopen en niet Eliza. Eliza was bloedmooi dus zij vermaakte zich vanavond vast wel zonder hem.

Samen met Maya kwam David aan bij de bar. Er liep al genoeg volk, maar het zag er rustig uit volgens David. Hij lachte naar Maya. "Heb je er zin in, schoonheid?" vroeg hij aan haar. En samen liepen ze naar binnen.
Eenmaal binnen besloot David drinken te bestellen voor hen beiden. Terwijl ze liepen, nog steeds arm in arm, keek David rond. Hij zag Eliza bij de bar staan met een cola. 'Verdorie,' dacht David. 'Als dit maar goed gaat.' Ook zag David dat Abby in een hoekje stond. Zijn schouders zakten in elkaar. 'Niet nog een bekende,' dacht hij en rechtte zijn schouders weer. David wist dat hij problemen zou kunnen krijgen met het flirten met meerdere vrouwen en hij had het vermoeden dat de problemen vanavond al begonnen. "Ik heb een whiskey nodig," zei hij tegen de serveerster. David had expres Melody ontweken, want aan 3 vrouwen had hij zijn handen wel vol. "En wat wil jij, Maya?"

Nadat David haar zo had verrast door bij haar thuis op te dagen en haar mee te vragen naar een feest, was ze vergeten te vragen WAT voor een feest precies. Ze was vroeger veel naar chique feestjes geweest en daarom had ze een jurk aangetrokken en haar haar vluchtig opgestoken.

Spoiler:

Maar als ze nu om zich heen keek was ze behoorlijk overdressed. Hij had haar meegenomen naar de karaoke bar... ze had de posters wel zien hangen op school maar er niet bij nagedacht er heen te gaan. Zingen was niet iets wat ze deed voor een publiek en uitgaan algemeen deed ze niet zo vaak meer. Vroeger wel, maar er was in twee jaar tijd veel veranderd...
Ach nu ik er toch ben kan ik er maar beter het beste van maken. Samen met David liep ze naar de bar, ze merkte dat hij een beetje gespannen reageerde toen hij om zich heen keek. " Is er iets mis? " vroeg ze hem zachtjes. Om zich verstaanbaar te maken zonder hard te hoeven praten, boog ze zich naar zijn oor. "Ik heb een whiskey nodig," zei David "En wat wil jij, Maya?" Maya keek om zich heen. Ze zou er maar het beste van maken. "Doe maar een Bacardi-cola" Als ik wat alcohol op heb ben ik tenminste minder zelfbewust

Alan deed zijn uiterste best om niet op te vallen. Net toen hij dacht dat niemand hem zou opmerken, kwam Dean eraan gelopen. “Alan, my man!” zei hij tegen Alan met een vriendelijke lach. “En? Al mooie dames gezien?” Alans gezicht werd rood door de plotselinge vraag. Hij had er helemaal nog niet naar gekeken, maar dat hoefde Dean niet te weten. Dit was het moment voor Alan om ook een beetje stoer te doen. “Nou uuhhmm..” stamelde hij. “Er is genoeg om naar te kijken.” Het klonk meer als een vraag dan als een stelling.
Twee nieuwe mensen kwamen binnen gelopen. Alan zag alleen hun ruggen. De een was een vrouw met een mooi figuur, vond Alan. Zijn wangen werden warm van het kijken. Maar de man met ze liep kwam hem bekend voor. Hij had lang haar, brede schouder en was non-galant gekleed. Even had Alan de neiging om naar ze toe te lopen, maar besloot er tegen. Niet nu hij eindelijk iemand had om mee te praten.

Abby keek op toen Dean naar haar knikte. Ze glimlachte zelfverzekerd naar hem. Ze wist dat Dean intimiderend kon zijn. Echter was hij tegen haar altijd aardig. Ze keek waar Dean naartoe ging. Dit vond ze wel leuk. Waarom ging ze er niet bij staan? Op dat moment zag ze David binnen lopen met een andere vrouw. Verleden achter je laten. Juist David. Dit onthou ik. Om voor de rest haar avond daardoor niet te laten verpesten liep ze gauw na de bar. Ze stond gewoon naast David. "Ik wil graag een wodka met 3 sneedjes limoen, wat suikersiroop. Owja doe maar een dubbele." Ze keek nu recht naar David. Toen ze haar glas kreeg reikte ze hem omhoog naar hem. Even te laten zien dat ze hem wel had opgemerkt. Haar blauwe ogen stonden niet meer zo vriendelijk als voorheen. Ze liep gelijk weg richting de jongen die bij Dean stond. "Hoi." Ze glimlachte lief naar de jongen. "Dean..." Ze keek hem aan. "Wie is dit?" Bij Dean kon ze gewoon lekker brutaal zijn.

----
Nicolette,
je moet er ook bij komen hahahaha!

Dean begon te lachen toen de jongen zo rood werd. "Jij bent niet echt iemand die zo op een dame afstapt." Hij grijnsde. Zijn donkere ogen waren even gericht op Eliza. Had ze hem nu wel gezien? Bij het antwoordt van Alan keek hij hem plagend aan. "Juist ja.... Juist." Dean volgde de blik van Alan. Het was duidelijk op de koppel gericht die binnenliep. "Hey. Dat is Maya, weet je nog?" Hij grijnsde. "Ziet er goed uit in de jurk." Hij had liever Maya samen met Alan gezien. Dean wist ook niet waarom. Toen Abby naar hun toe kwam keek hij gelijk naar haar glas. "Abby." Zijn toon klonk waarschuwend. "Ik ga je niet dragen naar huis. Dat je het weet." Bij haar vraag keek hij naar Alan. "Dit Abby is Alan, Alan dit is Abby." Dean had een idee. Hij ging Abby met Alan koppelen vanavond. "Abby en Alan. Jullie zijn beide verlegen. Ik ga jullie aanmelden voor een lied om samen te zingen!" En Dean liep weg om dat voor elkaar te krijgen.

Haha, ze komt eraan.
--
Eliza had rondgekeken en haar blik was op Dean gevallen. Een kleine glimlach spreidde zich rond haar lippen. Ze pakte haar glas en liep weg van de bar. Langzaam richting hem en de twee anderen die bij hem stonden. Tot ze hem zag weglopen. Ze ging in zijn wandelpad staan en hield hem staande. 'Hey, vind je het erg als ik me bij jullie voeg?" Ze glimlachte hem even toe. Eliza voelde zich toch nog een beetje ongemakkelijk maar keek hem rustig aan. Ze wilde best andere mensen ontmoeten, ze leken haar erg gezellig en dan zou ze zich vast minder opgelaten in zijn buurt voelen, er waren dan zoveel anderen om haar heen. Ze schonk Dean nog even een glimlach en wachtte op zijn antwoord, ze zou het raar vinden om ineens bij de twee anderen te gaan staan dus ze hoopte dat het opviel dat ze met Dean sprak, dan was het misschien minder raar als ze er zo bij kwam.

Melody zag dat de bar al aardig volliep. Dit zag eruit alsof het gezellig zou gaan worden. Ze zag al steeds meer gezichten die ze ook in de lessen had gezien... Maar geen mensen die ze eerder had gesproken. Tot op het moment dat ze pretty boy binnen zag lopen dan, Hij liep samen met het meisje waarmee hij op het openingsfeest had zitten kletsen, Die ziet eruit alsof ze naar een of ander sjiek feest moet, staat haar wel weer goed. Ze zag hem naar de bar lopen en bij een ander barmeisje een bestelling plaatsen. Zelf maakte ze haar bestelling af en daarna liep ze naar Pretty Boy toe. Ze leunde over de bar, en zei "Hi there pretty boy! leuk dat je er ook bent! waarom heb je niet gebeld?"

"Is er iets mis?" vroeg Maya in zijn oor. David schudde zijn hoofd. 'Dit kan niet erger worden,' dacht hij. Natuurlijk had hij het mis. Melody kwam er ook aanlopen. "Hi, pretty boy," zei ze. "Leuk dat je er ook bent. Waarom heb je niet gebeld?" David leunde met zijn hoofd op zijn hand en maakte van zijn bestelling een driedubbele. Hij dacht dat hij dat vanavond wel nodig zou hebben. "Ik was je nummer kwijt," zei David tegen het regenboogmeisje.
Naast hem hoorde David iemand een wodka bestellen. Omdat David de stem herkende, keek hij opzij. Het was Abby. Aan haar gezicht te zien was ze kwaad op David. Dat kon hij haar ook niet kwalijk nemen. Hij had het echt verpest. Eliza was ondertussen ook al weg gelopen. Waarschijnlijk had zij nu ook een hekel aan hem gekregen. 'Er is maar 1 manier om het goed te maken,' David sloeg zijn whiskey die hij net had gekregen in 1 keer achterover en wende zich weer tot Maya. "Heb je zin om te zingen?" vroeg hij haar met een gemaakte glimlach. "Want ik wel." En David liep naar het podium.
Eenmaal bij het podium, pakte hij de microfoon. "Ik wil mijn excuses aanbieden aan iedereen die ik vanavond heb teleurgesteld," zei hij in de microfoon. "En dat wil ik doen door een nummer voor hen te zingen."
https://www.youtube.com/watch?v=caAzX3rtSEw
Toen David klaar was, wachtte hij op reactie. Hij zag een jongeman zijn kant op komen lopen. Zijn ogen werden groot. Hij herkende de jongen, maar David wist dat hij hier niet kon zijn.

"Maya," zei Alan zachtjes. "Ze is prachtig." Er kwam een andere vrouw naar hen toe. Dean stelde haar voor als Abby. Zoals gewoonlijk werd Alans gezicht rood. "Hoi," zei hij verlegen. Zijn ogen werden groot toen Dean voorstelde om hen samen een lied te laten zingen. "Nee, nee, nee," zei Alan snel en wuifde zijn handen om zijn woorden kracht bij te laten staan. "Ik...Uhhmmm... Ik moet naar de W.C." En Alan snelde ervandoor.
Hij hoefde helemaal niet, maar het werd hem te heet onder de voeten. Bij een wasbak aangekomen, keek Alan in de spiegel. "Rustig aan, Alan," zei hij tegen zichzelf. "Het komt goed, je overleefd het vanavond wel." Intussen was er iemand op het podium gaan zingen. Alan meende de stem te herkennen en liep de W.C. uit om te gaan kijken.
Zijn ogen werden groot toen hij David zag staan. "Dat meen je niet," zei hij en al zijn nervositeit verdween uit zijn lichaam. Het enige waar Alan aan kon denken was David en hij liep op hem af. David stond nog op het podium en Alan stapte er ook op. Alan bracht zijn rechter arm helemaal naar achter en sloeg David zo hard hij kon tegen zijn kaak. En luide *krak* was te horen door de microfoon. Alan kromp even in elkaar van de pijn, maar ging snel weer recht staan. Hij keek naar zijn hand en zijn duim die uit de kom lag. "Goed stoot, broertje," zei David tegen hem.

Lilian was eigenlijk helemaal niet van plan geweest om te gaan. Maar nadat ze wat was gaan drinken met wat vriendinnen was het idee van een karaoke bar een stuk leuker geworden. 1 probleem: ze was haar vriendinnen kwijt geraakt en ze stond nu alleen voor de bar. Nouja, dan maakte ze er zelf wel een leuke avond van. Ze had, in tegenstelling tot het openingsfeest, nu wel wat aan haar uiterlijk gedaan. Haar lange haren sierde haar gezicht en als je dichterbij stond kon je zien dat ze haar haren had versierd met enkele veertjes, haar ogen leken extra blauw door de donkere make-up. Verder droeg ze eindelijk iets van haar garderobe die eindelijk aangekomen was. Een feestelijk, zwart jurkje met enkele gouden armbanden die het een losjes effect gaven. Ze kwam binnen toen iemand een uitgebreid nummer zong (kan het niet zien via mijn mobiel) en besloot dat er nog wel een drankje bij kon. Dus zette ze koers op de bar. Haar koers werd enkel verbroken door een opstootje bij het podium. Maar Lilian kon van deze afstand niet precies zien wat er gebeurde.

Maya zag Melody aan komen lopen, blijkbaar werkte die hier.... Die begon meteen tegen David te kletsen. "waarom had je me me niet teruggebeld?" Had het meisje gevraagd. Ze keek naar het gezicht van David, hij voelde zich duidelijk niet lekker in deze situatie. Hij vertelde tegen Melody dat hij haar nummer was kwijtgeraakt. Hoe kun je dat kwijtraken? het stond met stift op zijn hand? Daarna zag ze hem kijken naar een meisje achter haar. Toen hij zijn Whiskey kreeg sloeg hij hem in een keer achterover. "Heb je zin om te zingen?" vroeg hij haar "Want ik wel." En David liep naar het podium. Maya was blij dat hij niet op een antwoord had gewacht, zingen ging ze mooi niet doen, niet voordat ze behoorlijk aangeschoten zou zijn. Ze dronk haar bacardi-cola snel op en richtte zich toen op Melody. "Hi Melody, Mag ik wat te drinken van je? Ik geloof dat ik wel een paar drankjes kan gebruiken vanavond."
Eenmaal bij het podium, pakte hij de microfoon. "Ik wil mijn excuses aanbieden aan iedereen die ik vanavond heb teleurgesteld," zei hij in de microfoon. "En dat wil ik doen door een nummer voor hen te zingen."
David zette het lied in, en het klonk wel okey. Toen het lied afgelopen was zag ze een jongen het podium oplopen en David een rechtse geven. Maya kon niets anders dan met open mond toekijken. D-dat was Alan? en zei hij nu 'broertje'?

Charlie haatte haar kamergenoot. Ze had het non-stop gehad over deze avond, en uiteindelijk had Charlie maar gezegd dat ze zou komen om haar stil te krijgen. Maar nu ze er was vond ze het stiekem wel leuk. Even though ze de halve groep al gerold had. Ze bestelde een biertje terwijl David een nummer stond te zingen. Daarna had ze een perfect uitzicht over de stoot die uitgedeeld werd op het podium.

"Grappig, is het niet?" zei Charlie tegen het meisje naast haar terwijl ze naar het podium keek. "Hoe ze zo verschillend kunnen zijn? En het is nog wel een tweeling." Charlie draaide zich naar het meisje, en stak haar hand uit. "Charlie."

Abby keek Dean met onschuldige oogjes aan. Ze knipperde een paar keer met haar ogen om heel lief te lijken. "Aww... Spelbreker. Ik weet toch dat je mij naar huis zult dragen. Ik heb dit vanavond nodig." Ze nam er een slok van. Toen Dean haar voorstelde kreeg ook Abby lichte blosjes op haar wangen. "Hoi Alan, leuk je te ontmoeten." Dean ging plotseling een nummer aanvragen voor haar en Alan. "Nee...Nee!" Maar hij liep al weg. Op dat moment kwam een prachtige dame aanlopen met lang, bruin haar. Abby keek haar met een bescheiden glimlach aan. "Ja, hoor. " Ze kwam vast voor Dean die dadelijk weer terug zou komen nadat hij hun twee had aangemeld. Dean deed altijd waar hij zelf zin in had. "Ik ben Abby trouwens." Ze glimlachte lief naar het meisje. De blondine keek op toen Alan zichzelf excuseerde naar het toilet. "Ok...?"
Abby volgde David met haar ogen die opeens op het podium stond om te gaan zingen? Het verraste haar dat het nog niet eens zo slecht klonk. In ieder geval kon het haar niet zoveel schelen. Ze had niets met hem en Abby vond hem gewoon aardig. Als hij iemand zag zitten moest die zelf weten. Uit respect klapte ze wel. Op dat moment zag ze Alan rennen en David een stoot in zijn gezicht geven. "Wow!" Abby begon te lachen. Wat een held. Dat had David wel verdiend.

Dean ging naar de DJ, of degene die erover ging. Hij ging een romantisch duet aanvragen.
https://www.youtube.com/watch?v=RE-vp5H_maE

Dat zou Alan en Abby eens af leren om altijd zo verlegen te zijn. Abby was dat alleen in het begin, maar dan nog! Toen hij terug kwam zag hij Eliza bij hun staan. Alan was in de tussentijd weg. De jongen kwam echt niet onder het nummer uit. "Alan, die kleine." Dean zuchtte diep. "Eliza, wat een verrassing." Hij trok haar tegen zich aan en drukte een kus op haar voorhoofd. Daarna fluisterde hij in haar oor. :"Jij bent de mooiste hier desondanks dat jij niet zo overdreven uitgedost bent als de rest." Hij knipoogde naar haar toen hij haar losliet. Hij bekeek de zaal en zag daar Lilian staan. Hij zwaaide even naar haar. Top meid. Hij mocht haar. Net zoals Abby. Op het moment dat Dean wat wilde zeggen hoorde hij commotie. Schijnbaar was er wat gebeurd op het podium. Daar stond Alan en een man die hij een klap had verkocht. "Damn. Dus hij heeft het toch in zich." Dean grijnsde goedkeurend. "Wie is die gast?" vroeg hij aan Eliza en Abby. Degene die werd geslagen bedoelde hij daarmee.

Eliza keek met een glimlachje naar de jonge vrouw. "Abby, aangenaam ik ben Eliza.' Ze keek haar vriendelijk aan waarna ze op keek toen Dean terug kwam. Ze liet zich tegen hem aantrekken en bloosde een beetje. Ze hoorde zijn gefluister in haar oor en keek hem aan, zacht beet ze op haar onderlip waarna ze gauw weg keek. Ze ademde even diep in en keek toen naar Abby. Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk erbij maar dat gevoel verdween al snel door de commotie die er ontstond. "Mijn god.." Fluisterde ze geschrokken en ze keek naar de jongeman die kennelijk Alan heette aangezien Dean over hem sprak. "Dat is David." Was haar vlugge antwoord. Ze had de jongeman ontmoet in een café en ze had het erg gezellig gevonden, ze was dan ook best geschrokken doordat hij zo werd geslagen. Even was ze bezorgd om wat er gebeurd was maar David leek er nog goed bij te staan dus bekeek ze Dean en Abby even, ze wist zich geen houding bij het voorval te geven en besteedde er ook niet zoveel aandacht aan.

Alan was bij David op het podium gestormd en sloeg hem vol op zijn kaak. “Goede stoot, broertje,” zei David met een flauwe grap. Hij veegde met zijn hand langs zijn mondhoek en zag dat het bloedde. Er kwam een uitsmijter aangelopen. Die wilde blijkbaar de 2 mannen uit de bar gooien. “Het is al goed,” zei David met een lach. “We zijn familie.” De uitsmijter nam er gelukkig genoegen mee, maar David wist dat ze de rest van de avond in de gaten gehouden werden.
David draaide zich naar zijn broertje. “Kom,” zei hij, alsof er niks is gebeurt. “Dan doe ik iets aan je hand.” Alan keek daarentegen nog steeds kwaad uit zijn ogen, toen David hem van het podium loodste. Intussen keek hij naar het groepje waar Abby en Eliza bij stonden. ‘Wat zullen ze wel niet van me denken,’ dacht David met een schaamtegevoel.
“Wat doe jij hier!” gromde Alan naar zijn broer bij de toiletten. David pakte Alans duim vast. “Je weet hoe wat ik moet doen, toch?” vroeg hij. Alan knikte en David drukte zijn duim weer terug op zijn plaats. Op Alans gezicht was duidelijk de pijn te zien, maar hij probeerde zich groot te houden. “Ik ben teruggekomen,” zei David tegen hem. “Om uit te zoeken wat er in de fabriek is gebeurd.” “Waarom heb je mij dan achtergelaten, eikel!” Alan was duidelijk nog steeds kwaad op hem. “Je weet hoe het thuis was en je hebt mij daar alleen gelaten!” David liet zijn hoofd hangen. “Sorry.” Dat was het enige wat hij zei.

‘Wat een lef heeft hij,’ dacht Alan, ‘om zijn gezicht weer te laten zien. Hij denkt alleen aan zichzelf.’ De tranen stonden nog steeds in zijn ogen van de pijn van zijn duim. Maar dat hoefde David niet te zien. Wat hem betreft, kon zijn broer oprotten en terug gaan waar hij vandaan kwam. “Jij hebt mij alleen gelaten met hem!” zei Alan weer tegen zijn broer. “Ik had niemand meer die voor me klaar stond. Ik was helemaal alleen!” Hij trilde van woede, terwijl David rustig tegenover hem stond. “Het spijt me.” Dat was het enige wat David tegen hem zei. Alan wist niets over wat David allemaal heeft moeten doorstaan. Volgens hem was dat niet zo erg als wat hij had meegemaakt.
“Kom,” zei David na een tijdje stilte. “Laten we wat drinken halen.” Bij de bar aangekomen bestelde David wat drinken. Alan had het niet gehoord. Hij deed heel veel moeite om rustig te worden. Het drinken werd ingeschonken en Alan dronk ijn glas in 1 keer leeg. Het drinken brandde in zijn keel. “Wat is dit?” vroeg hij aan zijn broer. “Rum-cola,” zei David met een glas whiskey in zijn handen. “Hoezo?” David moest zijn lach inhouden toen hij Alans zure blik en lege glas zag.

Melody keek op van het antwoord van David, Hij was haar nummer kwijtgeraakt? daar geloofde ze niks van, maar ze liet het verder maar zitten. Ze zag dat David opstond en een lied begon te zingen. Tegelijk hoorde ze dat Maya een drankje nodig had. Ze dacht net te zien dat ze een cola-mix had gehad, dus schonk ze een Whiskey-cola in met extra whiskey, ze zag eruit alsof ze het nodig was.
Daarna was ze naar andere klanten achter de bar gelopen. Aan het eind van het liedje had ze een Krak gehoord door de microfoon, blijkbaar was er iets gebeurd. Mels kon het alleen niet zien vanaf haar blek en werkte gewoon door. Als mensen aan het vechten waren werd het opgelost door de uitsmijters, en was het iets technisch, dan was het de taak voor de DJ