Het oefenlokaal

"Ni..niet nu meteen." Maar Aidan was al teruggelopen naar zijn kamer. Nu kon Abby beter ook hetzelfde doen. Het meisje was zich heen snel gaan douchen omdat ze zich toch een beetje vies voelde. Vervolgens begon ze haar haren te stijlen en tegelijkertijd haar make-up te doen. Ze wilde niet dat Aidan voor haar moest schamen vanavond. Ze kon er beter goed uitzien. Ofja mooi - als niet in freak style. Gewoon normaal mooi.

Spoiler:

Look for picture how she looks like

Ze bekeek zichzelf tevreden in de spiegel. Abby leek nu een stuk ouder en "normaal". Althans ze hoopte dat dit normaal was. Abby was daar niet zo in thuis. En dit allemaal in een half uur. Ze was trots op zichzelf.

Abby kwam haar kamer uit gelopen en liep terug naar de richting waar ze gedag hadden gezegd. Toen ze Aidan zag knikte ze. Hij zag er mooi uit no matter what. Sommige mensen hadden echt geluk in de wereld. "En? Zie ik er normaal uit?" Abby had ook parfum op gedaan wat rook naar zoete vanille met een vleugje coconnoot. Hopelijk zou hij zich niet voor haar schamen vanavond.

"Normaal genoeg voor mij," zei Aidan, die het enigszins raar vond om deze vraag te beantwoorden. Ze wilde niet mooi zijn, maar normaal. "Maar je ziet er vooral heel goed uit." Hij gaf haar haar een knipoog en stak zijn arm weer uit. "Weet je al waar we heen gaan?" vroeg hij. Hij had nog steeds niet gegeten en wreef nu nog wat dringender over zijn buik.

"Gelukkig!" Ze legde haar beide handen gerust boven haar borst. "ik was echt bang dat je dadelijk voor mij moest schamen." Abby was tevreden met dit antwoordt. Aidan moet wel raar gedacht hebben toen zij die vraag stelde. Je kreeg niet altijd zo'n vraag toegeworpen. Bij zijn compliment begon Abby lichtjes te blozen. "D..dankjewel." Fluisterde ze. Ze was niet gewend dat een jongen haar een compliment gaf. Dus zo voelde het dus om een compliment te krijgen? "Sowieso gaan we wat eten! Waar heb je zin in? Italiaans, Engelse keuken, Franse keuken? Jij mag kiezen."

Zullen we ergens anders verder gaan? In een leuk restaurantje? Ik weet echt even niks.

Maak jij aan?
begin ik wel

Een restaurantje.

Er was een wonder gebeurt. Nee, er was niemand uit de dood opgestaan, geen engel uit de lucht gevallen of een vliegtuigramp voorkomen, maar Lilian zat met een boek op schoot. Het boek zag er nog gloednieuw uit, wat niet heel gek was, want Lilian had het boek deze ochtend pas uit de verpakking gehaald. Op een of andere manier was ze deze ochtend in de flow gekomen om misschien eens wat te gaan doen met haar zogenaamde krachten. Geconcentreerd liet ze haar blik over de regels glijden, terwijl ze stap voor stap een bezwering uitvoerde. Het zou ervoor moeten zorgen dat een vaas om zou vallen. Maar wat ze ook deed, er leek geen beweging in te komen.

Maya haatte haar rooster op dinsdag. Op de dinsdagen had ze altijd 3 tussenuren achter elkaar. Okey, het is tijd die ik aan haar huiswerk kan besteden in de bieb, maar het is nog steeds bagger. Eigenlijk vond ze 3 uren te veel. Ze kon wel werken voor een uur of anderhalf, maar langer achter elkaar werd echt te veel. Tussendoor naar huis gaan was ook niet echt een optie, want dan is de tijd net te kort om iets zinnigs te doen. Dus had Maya maar besloten om weer naar een oefenruimte te lopen en daar te oefenen met magie. Misschien kon ze aan de slag voor lucht- of watermagie. Maya had de teksten wel gelezen, maar was nog niet begonnen met de verslagen. Ze kon zich er niet toe zetten.
Dromerig liep Maya van haar les naar een oefenruimte. Ze klopte zachtjes op de deur en keek of er iemand binnen was. Ze zag een blonde vrouw staan. Ze leek iets te willen doen met een vaas. "O , Hey. Sorry dat ik stoor maar is het goed als ik erbij kom? Ik moet nog oefenen met lucht... " zei Maya met een voorzichtige stem. Ze kende het meisje niet en wist niet hoe ze zou reageren, dus bleef ze voorzichtig.

Lilian schrok op, het was lang geleden dat ze zo geconcentreerd was dat ze iemand niet hoorde binnenkomen. Lilian vouwde haar benen uit elkaar, want ze had nu al een flinke tijd in kleermakerszit gezeten. Dat was niet de meest prettige houding. "Ehm ja natuurlijk." Lilian klonk wat verstrooid, omdat ze het niet verwacht had. "Van mij zul je geen last hebben." voegde ze er droog aan toe. In het halfuur dat ze hier zat had ze geen enkele vooruitgang geboekt en het zag er niet naar uit dat ze die wel zou gaan boeken. Een klein stemmetje in het hoofd van Lilian bracht haar de suggestie dat de school misschien een fout gemaakt had, dat ze helemaal niet begaafd was, zoals haar medeleerlingen.

Maya zag dat de vrouw van haar schrok, "het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken". Maar gelukkig vond ze het niet erg als zij ook kwam oefenen in het lokaal. 'van mij zul je geen last hebben" had ze gezegd. hrmmm maar ik maak me meer zorgen dat je last hebt van mij.. ik kom er immers later bij dacht Maya nog. Maya liep het lokaal in en zette haar tas neer bij een muur. Ze pakte er een bakje uit met een aantal veren, deed hem open en zette hem op de grond neer. Maya ging voor het bakje staan, ademde diep in en uit en concentreerde zich op de lucht om haar heen. "aeris accessio" fluisterde ze zachtjes. Met de luchtstromen pakte ze voorzichtig een aantal veren op en liet deze rustig door het lokaal zweven.

Lilian zond haar een vriendelijke glimlach, om aan te geven dat het niet uitmaakte dat ze haar had laten schrikken. Lilian was ondertussen haar concentratie alweer deels verloren en bleef kijken naar wat de nieuwkomster in het lokaal ging doen. Een bakje veren en binnen een paar tellen later zweefde deze veren soepeltjes door de kamer heen. Verbaasd bleef Lilian naar dit schouwspel kijken, het leek het meisje geen enkele moeite te kosten om de veren in een rustig tempo door het lokaal te zweven. En zij kreeg die vaas niet eens een centimeter verschoven. "Hoe doe je dat?" vroeg Lilian, op zachte toon, om haar niet uit haar concentratie te halen.

ik typ vanaf de telefoon dus wss zit t volspelfouten.
__
Maya zag vanuit haar ooghoeken dat het andere meisje stond te kijken. Daarom was ze niet heel verbaast dat het andere meisje zachtjes praatte. "Hoe doe je dat?" had ze zachtjes gevraagd. Omdat maya doorhad dat zet meisje stond te kijken was ze neit geschrokken toen ze wat zei. Rustig stuurde ze de veren weer naar het bakje. " Ik zorg eerst dat ik zelf rustig sta... en me concentreer op de lucht in de omgeving. Daarna kijk ik naar het object dat ik wil bewegen en bedenk me hoe het er uit zal zien als het opgetild wordt door de lucht." Maya keek naar de vaas en naar het meisje... "en het is altijd handig om te beginnen met dingen die heel licht zijn."

Lilian keek naar de uitleg in haar boek, dat ze stap voor stap had opgevolgd, maar ergens bleef ze waarschijnlijk toch wat mis doen. "Zou je mij misschien willen helpen?" Lilian's stem klonk vriendelijk, want ze had er niet extreem veel moeite mee om hulp te vragen aan andere. Het enige jammere was dat sommige mensen op deze school al jaren ervaring leken te hebben, terwijl Lilian de meest basisdingen nog niet eens onder de knie had. Ze keek even naar de vaas, die genoemd was in het boek, dat ding was niet heel zwaar, maar in iedergeval een stuk zwaarder dan veertjes. Dus at klonk logisch.

Het meisje vroeg vriendelijk of maya haar wilde helpen. maya dacht na... zelf had ze ook niet veel ervaring, maar samen oefenen zou wel kunnen. Maya stak haar hand uit " Ik ben Maya, en natuurlijk wil ik je helpen. Ik moet alleenwel zeggen dat ik zelf niet heel veel ervaring heb."

___
kort stukje... ik zit op mijn telefoon

haha, typen op telefoons is altijd zo kut!
-
Oja, voorstellen was misschien wel zo aardig. "Lilian." noemde ze haar naam op haar beurt. "Ah echt waar!"en met een blik op de nog altijd ronddwarrelende veertjes haalde Lilian haar schouders op, "Een stuk meer ervaren dan ik. Hoe lang ben je al met magie bezig?" vroeg ze toen. Lilian had het idee, dat magie misschien niet helemaal haar ding was, maar ze was daardoor ook nooit serieus met oefenen bezig geweest, dus dat was niet helemaal eerlijk.

De vrouw stelde zich voor als Lilian. "Ah echt waar! Een stuk meer ervaren dan ik. Hoe lang ben je al met magie bezig?" vroeg Lilian. Maya antwoordde "Ik wist niets van magie tot ik de uitnodiging van Silverwood kreeg. Vanaf toen ben ik begon ik met lezen over magie en ik ben pas begonnen met oefenen vanaf het begin van het schooljaar." Dat waren wel veel woorden in een keer... Maya voelde zich meestal een rookie tussen alle studenten die uit een magisch gezin kwamen, veel van hen wisten al zo veel. Het voelde apart om nu aangesproken te worden alsof zij al veel wist. Maya keek naar een van de veertjes op de grond. "Wil je beginnen met een veertje om te oefenen?"

____
Ik probeer het ff met kleurtjes. Even kijken of dat fijn werkt

Haha, ik heb het idee dat het linkjes zijn door de kleur xd
-
Lilian wist niet wat ze hoorde, ze was dus een eerstejaars die geen enkele magische achtergrond had, net als zijzelf. Alleen zij wist wel gebruik te maken van haar krachten, terwijl ze zelf er geen bal van kon. "Dan kun je al best veel." antwoordde Lilian bewonderend. Misschien zou oefenen werken, maar Lilian had eigenlijk het idee dat je ook aanleg en talent moest hebben en ze mocht dan wel de gave hebben, maar ze dacht dat de andere twee zaken bij haar ontbraken. "Ehm, ja, dat lijkt me het betse." zei Lilian wat onzeker. "Wat is het beste om dan te doen, want ik heb echt geen idee." zei ze met een verontschuldigende glimlach, want ze verpeste hier wel haar oefentijd mee.

dan doe ik het niet.... weet zelf ook absoluut nog niet of ik het wel fijn vind >.<
____
"Dan kun je al best veel" zei Lilian. even later vervolgde ze met een onzekere stem: "Ehm, ja, dat lijkt me het beste." zei Lilian wat onzeker. "Wat is het beste om dan te doen, want ik heb echt geen idee." Nu was het Maya's beurt om goed na te denken, Hoe kan ik dit het best uitleggen? "ehm... probeer eerst eens rustig te gaan staan met je ogen dicht. Als je eerst de omgeving om je heen voelt... " Die oefening had haar geholpen om de eerste keer lucht te sturen. " Ik weet dat het wazig klinkt, maar het heeft mij eerder wel geholpen" Gaf Maya meteen toe.

haha, het lijkt mij vooral vervelend om steeds die kleurtjes aan te klikken
-
Lilian ging overreind staan, ze keek even naar haar handen en besloot deze gewoon langs haar lichaam te houden. Maya had verteld dat ze haar ogen moest sluiten en de omgeving om haar heen moest voelen. Het klonk heel abstract en eigenlijk vond Lilian het als een soort yoga oefening klinken, maar ze moest open-minded zijn en sloot dus haar ogen. Een diepe ademteug deed de borst van Lilian rijzen en dalen, terwijl ze zich concentreerde op de omgeving. "En dan?" fluisterde Lilian, want ze had het idee dat ze de omgeving nu begreep, maar het leek haar niet dat de veertjes uit het niets zouden gaan rondlvliegen. Misschien moest ze echt die lessen gaan volgen...

valt mee hoor.. wil alleen niet op je telefoon... maar op mijn laptop wil t wel makkelijk
____

Maya zag dat Lilian deed wat ze vertelde... "en dan?" vroeg ze. Maya vertelde rustig "als je je ogen open doet, kijk je naar het veertje en wijs je ernaar met je hand. Als je dan de spreuk zegt 'aeris accessio' en je concentreert op het veertje moet je hem kunnen bewegen. Het kan helpen om je hand ook dezelfde kant op te laten bewegen als het veertje." rustig deed ze het voor met een veertje verder op.

Lilian knikte, maar spark niet meer, omdat ze bang was dat ze dan de connectie met haar omgeving zou kwijtraken en daar had ze geen behoefte aan. Lilian stak haar hand uit naar het dichtstbij liggende veertje en sloot nog even kort haar ogen. Zacht sprak ze de toon "'aeris accessio" uit ze bewoog rustig met haar hand omhoog, ze had haar ogen gericht op het veertje dat nog geen trilling gaf. Teleurgesteld bleef ze naar het veertje staren, De eerste keer goed gaan, dat gebeurde ook alleen maar in films, maar toch vond Lilian het jammer.

Maya keek naar Lilian die haar best deed bij het veertje. het lukte niet... maya keek naar het teleurgestelde gezicht van lilian. "Het heeft mij ook een paar dagen geduurd voor er iets gebeurde." ze keek de jonge vrouw bemoedigend aan. " blijf het vooral proberen" en mompelend voegde ze er aan toe " en misschien is het handig om iemand te zoeken die er echt verstand van heeft"

Lilian had de bemoedigende woorden wel even nodig, want het bleef teleurstellend dat iets niet lukte, ondanks dat ze koppig was en wilde dat het lukte. Zachtjes zuchtte ze en ging met haar handen door haar haren heen. "Nou, ik ben al lang blij dat je even langs kwam en mij wilde helpen, in plaats van aan je eigen dingen te werken." zei ze met een glimlachje, "Want anders zat ik waarschijnlijk nog steeds als een standbeeld voor die vaas."

Lilian zuchtte en haalde haar handen door haar haar. "Nou, ik ben al lang blij dat je even langs kwam en mij wilde helpen, in plaats van aan je eigen dingen te werken." zei ze met een glimlachje, "Want anders zat ik waarschijnlijk nog steeds als een standbeeld voor die vaas."
Maya moest glimlachen bij die opmerking. Ze dacht aan hoe ze er zelf bij had gezeten de eerste dagen. Niets was gelukt... ze had in de avonden geprobeerd tot ze er letterlijk bij neer viel. en omdat het niet lukte had ze verschillende keren op het punt gestaan om haar boeken weg te gooien en het verder niet eens meer te proberen. gelukkig had ze het niet gedaan. Na een van de lessen had ze bij de docent om extra tips gevraagd en dat had er uiteindelijk voor gezorgd dat ze die avond voor het eerst beweging had gekregen in zo'n klein veertje. Pas een week later was haar iets gelukt met water, dat element was ze gewoon niet goed in.
"Ik help graag mensen. En als je iets aan een ander uit kan leggen is dat ook een vorm van leren. Dat betekend dat je het zelf snapt" floepte ze eruit nu klonk ze als een enorme nerd, waarom moet ik zulke dingen ook altijd zeggen?
"En misschien licht een ander element je beter, of een andere vorm van magie" zei ze snel. "Ik weet dat ik lucht wel redelijk onder de knie begin te krijgen, maar water ligt mij veel minder. Ik gooi mijzelf nog steeds nat als ik daarmee ga werken... "

Lilian knikte, ze snapte wel wat Maya bedoelde. Pas als je het in eigen woorden wist over te brengen, was je er pas zeker van dat je het zelf ook goed begreep. Dat kon ze zich nog wel herinneren van haar middelbare school, hoewel dat al een flinke tijd geleden was. School had ze zeker niet gemist. "Ahw, nouja, gelukkig is het mooi weer." lachte Lilian, water, misschien zou dat makkelijker gaan. Hoewel ze eigenlijk een hekel aan zwemmen had, ze vond het heerlijk om in te dobberen en af te koelen, maar daar bleef het bij.
Ondertussen grabbelde ze in haar tas naar een reep chocolade die ze eerder die week gekocht had, "Wil je ook een stukje?" vroeg Lilian, want na een flinke tijd concentreren was chocola altijd het antwoord.