Basketbalveldje

Dit veldje ligt ligt op de campus aan de rand van een park. Het veldje, wat van beton is, is omringt met een hek zodat de spelers niet continue hun bal hoeven te zoeken. Het veldje is goed onderhouden en heeft aan beide kanten een net staan. Om het veldje heen, buiten het hek, staan een aantal bankjes waar eventuele toeschouwers kunnen gaan zitten.

Regels: als je afval hebt, gooi het in de daarvoor bestemde afvalbakken. Iedereen speelt graag op een schoon veldje.
Aantal personen: -

Stilletjes nam Eliza plaats op een van de bankjes en glimlachte even. Niet dat er echt gespeeld werd, er waren wel enkele jongens die speelden maar daar lette ze niet zo op. Glimlachend bekeek ze die even en pakte er toen een spreukenboek bij. Ze probeerde steeds beter om alles geleerd te krijgen maar ze vond het ontzettend lastig. Ondanks dat ze uit een familie van tovenaars kwam ging het haar moeilijk af. Misschien lag het aan het eerste jaar? Misschien ook niet. Ze wist het niet en zuchtte diep. Ze bleef rustig zitten en keek naar haar boek, ze lette nauwelijks op andere mensen en zuchtte zachtjes terwijl ze met haar toverstaf speelde. Zachtjes beet ze op haar onderlip en probeerde er goed op te letten.

Maya liep over de campus heen op zoek naar een plekje om rustig te oefenen met waterspreuken. Ze had haar fles met water in haar tas zitten samen met een spreukenboek. Omdat ze zoveel oefende kon ze de stof net bijhouden, maar ondanks dat ze vroeger altijd in een zwembad te vinden was, had ze niet veel feeling voor watermagie. Het element lucht lag haar beter, en het tekenen was haar absolute favoriet tot nu toe. Ze had al wel geleerd over meerdere vormen van magie, maar durfde het nog niet te oefenen, dat zou ze wel doen als het aangeboden werd in de lessen.
Ze zag bij een basketbal veldje een meisje zitten wat ze vaker had gezien bij de lessen geschiedenis. Ze was duidelijk aan het leren. Ze bekeek het veldje nog eens, niet heel druk, misschien kon ze hier ook wel oefenen. Ze ging zitten op het andere bankje en pakte haar fles met water, haar waterspreuken boek en probeerde het water met een spreuk te laten zweven.

Ze bladerde door het boek en zuchtte diep. Haar toverstaf lag naast haar maar ze had niet het gevoel alsof ze die heel nodig wilde gebruiken, in tegen deel. Het gevoel vond ze zo jammer, ze wilde haar ouders trots maken. Eliza vond het zo lastig, maar daar moest ze nu niet aan denken. Ze moest nu gewoon aan de slag gaan en haar uiterste best doen met oefenen. Zachtjes beet ze op haar onderlip en keek naar het meisje dat op het andere bankje was gaan zitten. Kennelijk was zij zelf niet de enige die de gedachte had gehad om te gaan oefenen. Ze glimlachte even en keek even naar haar, benieuwd wat ze zou gaan doen. Eliza keek altijd liever naar anderen dan dat anderen naar haar konden kijken, ze kon het immers niet goed en dan voelde ze zich erg opgelaten.

Nadat ze haar flesje op de grond had neergezet en de dop had opengedraaid zoch Maya in haar boek de juiste spreuk. Al snel had ze hem gevonden en ze legde het boek open naast haar neer. Ze concentreerde zich op het water en fluisterde de spreuk. "Aqua innatant" Ze bewoog haar hand en een deel van het water kwam in beweging. Het water kwam langzaam omhoog uit het flesje en ze liet het voor zich zweven. Dit onderdeel lukte haar meestal wel, maar nu moest ze het water zwevend houden en laten bewegen naar een plaats die zij bepaalde. Met handbewegingen stuurde ze het water van links naar rechts en van beneden naar boven. Na een minuut of twee liet ze het water weer terugzakken en het flesje, ongeveer de helft ging ernaast, maar het was al een verbetering met vorige week. Toen had ze het water over zich heen gekregen...

Ze hield het boek even in de gaten maar keek zeker wel over de rand heen. Ze wilde maar wat graag zien wat het meisje zou gaan doen. Op het moment dat het dan ook echt gebeurde beet ze op haar onderlip van spanning en plezier. Ze vond het zo knap altijd. Ze had al een keer iemand zoiets zien doen en ze vond het nog steeds echt geweldig om te zien. Ondanks dat bij de jongedame de helft over zichzelf heen kreeg vond Eliza het nog heel erg knap. "Gaaf hoor!' Zei ze dan ook vrolijk tegen haar en ze stak haar duim omhoog, ze had er echt heel erg veel respect voor. Het enige wat haar echt perfect lukte was alchemie, meer ook niet. Misschien omdat haar vader daar zo gespecialiseerd in was.

Maya had net het water in het flesje gedaan en er zaten verschillende natte spatten op haar broek toen ze naast haar een stem hoorde. "Gaaf hoor!" Ze had niet doorgehad dat er iemand zat te kijken en schopte van schrik het flesje omver. Ze keek naar het meisje naast haar, die stak vrolijk een duim omhoog. Was dat vanwege het water morsen? "ehh thanks" Zei Maya zachtjes, ze merkte dat haar wangen rood werden Waarom moet ik ook zo'n kluns zijn. Dat meisje kan waarschijnlijk veel beter omgaan met magie... Maya probeerde nog een beetje water te redden door het flesje overeind te zetten en de dop erop te draaien. Er was te weinig over om er nog mee te oefenen, en ze kende nog geen spreuk om water uit haar kleren of uit de grond te halen.

Eliza keek naar het meisje dat zich duidelijk ongemakkelijk voelde bij haar compliment. Om die reden stond ze even om en liep met haar eigen bidon water naar haar toe. "Hier, gebruik het mijne maar. Het is gaaf om je te zien oefenen, het is zo knap." Eliza glimlachte even opzij naar de jongedame en bleef rustig staan. "Ik vind het knap hoor, al die mensen die de elementen zo goed kunnen beheersen." Ze keek naar het water dat op de grond was gevallen. Deed zij zoiets maar, dat leek haar zo mooi. Om te kunnen spelen met vuur, de lucht laten bewegen.. Geweldig leek haar dat maar ook Eliza had genoeg zelfkennis om te weten dat zoiets niet voor haar weggelegd was. Ze moest bij haar alchemie en geschiedenis blijven, daar as ze het beste in en dan ook zeker het meest gelukkig, dat wist ze zeker en ze glimlachte even naar het meisje.

Maya keek op van haar flesje water toen de vrouw naar haar toe kwam lopen. " Hier gebruik het mijne maar. Het is gaaf om je te zien oefenen, het is zo knap." "Dank je wel" zei Maya met een glimlach, ze had het jammer gevonden als ze had moeten stoppen met oefenen.  Ze zag dat de vrouw glimlachte "Ik vind het knap hoor, al die mensen die de elementen zo goed kunnen beheersen." De vrouw klonk alsof zij het zelf niet kon, Alle eerstejaars krijgen toch les met watersturen?  Ik dacht dat iedereen  de basis moest kunnen, en dat sommige meer oppakken dan anderen.. Maya vond het niet kunnen om er naar te vragen. Ze had de vrouw eerder gezien bij de lessen van geschiedenis... "Volgens mij hebben we een aantal lessen samen, jij doet toch ook geschiedenis? Ik ben Maya" Zei ze met een vriendelijke toon.

--------
Ik werk ff met kleurtjes om te kijken of dat fijner leest... als je het vervelend vind haal ik het wel weg

Is goed hoor
--
Eliza keek naar haar en glimlachte toen de jongedame haar bedankte. Eliza moest diep graven, ergens herkende ze dit meisje wel even maar gelukkig beantwoordde de vrouw haar vraag al. Natuurlijk, de geschiedenislessen. "Ja, geschiedenis is mijn normale studie dus dat kan zeker kloppen." Eliza begon te glimlachen bij de woorden geschiedenis en studie. "Aangenaam Maya, ik ben Eliza, leuk je te ontmoeten."   Het was altijd prettig om mensen te kennen in de klas waar je zat, of het nou in de gewone lessen of magische lessen was. Veel vriendinnen had ze nog niet kunnen maken. "Doe jij ook geschiedenis of hoort het bij een andere studie die je volgt?" Natuurlijk was haar interesse gewekt, een andere geschiedenis-freak was natuurlijk altijd leuk. Normaal keken mensen haar raar aan als ze zo gepassioneerd over geschiedenis sprak.

Ergens in haar onderbewuste maakte Maya een vreugdedansje Ik had het dus toch goed, De andere vrouw doet ook geschiedenis.Ze voelde zich opgelucht, het had behoorlijk awkward geweest als ze het fout had gehad. Maya keek op met vrolijke ogen. "Aangenaam Eliza! En ik volg ook de geschiedenis studie, 't is iets wat me altijd al heeft geboeid." Het gebeurde niet vaak dat Maya iemand tegenkwam die ook een geschiedenis studie deed. En tot nu toe had ze in de lessen nog erg weinig aanspraak gehad. Buiten de opleiding om kende ze ook nog maar bar weinig mensen. "Waarom heb jij eigenlijk voor de geschiedenisstudie gekozen? " Maya vond die vraag zelf nooit heel erg om gesteld te kijken, dus durfde ze hem ook te vragen. Daarnaast was ze ook wel nieuwsgierig naar de vrouw, misschien zouden ze vriendinnen kunnen worden?

Eliza glimlachte even en keek naar de jonge vrouw. Ze kwam toch even naast haar zitten aangezien ze het ontzettend leuk vond om te horen dat er iemand anders was die ook geschiedenis studeerde. "Eigenlijk om dezelfde reden, ik vind het mateloos interessant. Van kleins af aan eigenlijk al, wegdromend over het verleden. Buiten dat is mijn vader een subliem alchemist en kon hij me soms het verleden laten zien om me lessen te leren, daardoor ben ik er nog meer van gaan houden." Ze glimlachte ietwat verlegen en keek even naar Maya. 'Heb je nog een voorkeur qua periode?" Eliza wilde nu dan ook zoveel mogelijk weten van de jongedame. Dit was makkelijk om een gesprek gaande te houden als je beiden ergens passie voor voelde.

Lilian kwam naast haar zitten. Blijkbaar vond zij geschiedenis ook gewoon heel interessant. Ze vertelde ook over haar vader, hij was een alchemist. en hij kon haar soms het verleden laten zien, Maya zou er zelf veel voor over hebben om zelf een keer het verleden te kunnen zien. "Jij komt uit een magisch gezin? Dat is ook supergaaf! en ik wist niet eens dat dat kon met alchemie!" Op het gezicht van Maya verscheen een grote glimlach en haar ogen begonnen te schitteren. " eigenlijk houd ik het meest van de periode voor de middeleeuwen. De oude Egyptenaren en zo... Ik vind het zo knap en bijzonder wat die mensen toen al konden... " Ze keek het meisje aan "Wat is jouw favoriete periode?"

Eliza keek naar haar en glimlachte. Ze knikte even verlegen toen Maya zo enthousiast was over het feit dat ze uit een magisch gezin kwam. "Ja, het is vaak wel heel leuk maar de druk is wel groot." Ze grinnikte even en knikte trots. Alchemie was qua magie haar sterkste punt, ze had het nog niet in haar vakkenpakket maar thuis had ze natuurlijk ook al het een en ander geoefend en daar bleek ze tot nu toe het beste in te zijn. Ze begon te grijnzend bij de periodes die Maya noemde en knikte instemmend. "De Grieken en Romeinen, buiten al het verbluffende werk ben ik dol op alle mythes en de taal. En ernaast ben ik dol op literatuur dus het hele stuk van echte Engelse literatuur, daar ben ik ook verzot op." Ze grinnikte even en keek naar Maya. Het was zo leuk om er echt met iemand over te praten!

sorry voor de late reactie.. ik dacht dat ik al een antwoord had gepost....
----------

"Waarom is de druk groot als je uit een magisch gezin komt?" Maya begreep niet goed waarm de druk dan zo hoog zou zijn. Ze weten dan toch hoe zwaar het is en dat twee studies tegelijk ook niet makkelijk is?
Toen Eliza ook haar favoriete periodes noemde kon Maya's dag niet meer stuk. "Het is zo fijn om eindelijk eens iemand tegen te komen die snapt hoe interessant het kan zijn! Meestal word ik ontzettend raar aangekeken als ik erover begin."  Maya dacht aan de keren dat ze met een groep vrienden naar Londen gingen en de blikken om hun gezichten toen ze voorstelde om naar het British museum te gaan. De enige die toen wel mee wilde was Max, maar meer vanwege de architectuur van het gebouw dan de exposities.
"Ben je trouwens al een keer in het British museum geweest? ze hebben daar een hele gave vaste expositie over de klassieke oudheid." Als je eenmaal over geschiedenis begon, kon Maya er uren over doorpraten. Dan durfde ze meestal ook wel veel te vertellen. Dat was ook de reden dat ze dit als reguliere opleiding had gekozen, het was iets wat haar interesseerde en ze zou wel zien wat ze er later me zou gaan doen. Ze had inmiddels een bedrag op haar rekening staan waar een aantal generaties van zouden kunnen leven zonder ooit te hoeven werken.

Niet erg joh
--
Eliza keek haar aan en haalde haar schouders op. "Ik wil ze niet teleurstellen natuurlijk. Ze zijn allemaal zo goed en mijn broer ook al en ik wil niet het sulletje zijn dat niets kan." Legde Eliza haar uit, het was misschien wat negatief gedacht maar zo ervoer ze het wel, zeker nu niet alles lukte. In haar achterhoofd wist ze ook wel dat dat heus niet zo erg was maar leuk was het natuurlijk nooit.
Ze glimlachte breed en knikte. 'Precies! Daar heb ik ook altijd last van." Lachend keek ze Maya aan en straalde helemaal. Alleen haar vader begreep het, de rest van hun gezin had totaal geen affiniteit met geschiedenis, iets waar ze helemaal niets van begreep. Er was toch eigenlijk niets mooiers? Ze kreeg ook vaak genoeg van haar moeder te horen dat ze niet zo in het verleden moest leven maar Eliza wist dat ze dat als grapje bedoelde.
"Nee, nog nooit. Ik zou het wel ontzettend graag willen, het staat al jaren op mijn verlanglijstje maar niemand wilde met me mee naar Londen ervoor." Ze zuchtte even diep, ze had er zulke geweldige dingen over gehoord en ze keek naar Maya. Er was gewoon geen geld geweest voor zo'n tripje op en neer, Eliza begreep dat best maar het was nog altijd wel erg jammer. "Jij wel?" Was haar vraag vervolgens, nieuwsgierig als  ze was.

"o vandaar" Nu snapte Maya het al iets beter. "Maar als ze allemaal al goed zijn wordt jij het zeker ook wel" vervolgde ze met een glimlach. Maya had verder geen magie in de familie, voor zover zij wist, dus ook niemand die haar als een sul zou bestempelen als het niet wilde.
'Precies! Daar heb ik ook altijd last van." Maya zag Eliza stralend naar haar kijken. Zelf kon ze de grote glimlach ook niet van haar gezicht afkrijgen. Met een diepe zucht vertelde de vrouw dat ze nog nooit naar Londen was geweest, maar dat ze wel al jaren heen wou. Ze vroeg of Maya wel eens heen was geweest. "Ik heb zelf altijd bij Londen gewoond, dus in de stad ben ik vaak genoeg geweest. Maar ik ben maar een keer in het museum geweest. Ik was samen met een vriend gegaan, Hij had meer oog voor de architectuur dan voor de exposities, maar het was wel gezellig." Maya dacht terug aan die dag, Max had verschillende keren benoemd hoe geniaal het gebouw in elkaar zat, van buiten was oogde het heel klassiek met griekse zuilen enz. Maar zodra je in de centrale hal kwam keek je naar een hele moderne indeling. Ze wilde graag nog eens terug naar t museum, om de exposities nog eens te zien. Ik kan vragen of Eliza mee wil? dacht ze en ze besloot de figuurlijke stoute schoenen aan te trekken. "Als je wilt kunnen we een keer samen gaan om te kijken. Londen is niet zo ver." Ze hoopte dat de vrouw mee wilde, dus ze keek verwachtingsvol naar Eliza.

Eliza knikte en glimlachte toen liefjes, ze vond het leuk dat Maya dat zei, dat hoopte zij zelf ook natuurlijk. "Dankjewel, ik hoop dat ook natuurlijk." Ze keek haar even aan en plukte aan een lok van haar bruine haren die over haar schouder hingen.
Ze kon een brede grijns niet onderdrukken, ze vond het geweldig dat iemand haar helemaal begreep. Eindelijk eens iemand die inzag dat geschiedenis leuk was en dat het juist heel interessant was om het erover te hebben. Ze grijnsde en keek toen naar Maya.
"Oh echt? Wat gaaf!"
Het leek Eliza heerlijk om in Londen te wonen, het was een stad en dat vond ze sowieso veel leuker, als een kind uit een boerendorp was een stad natuurlijk dé droom. Wonen en leven in een stad. Ze vond het sowieso al heerlijk om hier op campus te wonen, dat was al heel wat. Ze keek even naar haar en luisterde, knikte soms ten teken dat ze luisterde. "Echt? Ook niet alleen geweest?' Vroeg ze rustig en ze keek naar Maya, zij zelf had het wel geweten. Ze was alle musea in Londen afgegaan, al moest het in haar eentje.
Enige verbazing was op haar gezicht te zien, al gauw veranderde dat in een vrolijke expressie. "Natuurlijk! Ja, ontzettend graag!"
Eliza stuiterde nog net niet op en neer op het bankje omdat ze het een ontzettend leuk idee vond.

eliza reageerde heel enthousiast toen Maya vertelde dat ze in Londen had gewoond. Zelf was het haar ook wel bevallen, ze kende genoeg mensen maar kon ook anoniem opgaan in de massa. Iets wat bij hun in de villawijk niet echt kon, vroeger had ze daar ook geen behoefte aan gehad, maar dat was gewoon een van de dingen die veranderd was in de afgelopen jaren. De vrouw leek verbaasd te horen dat zelfs Maya niet vaker dan 1 keer bij het museum was geweest. "Alleen naar een museum gaan is niet echt mijn ding, ik vind het veel leuker als ik het kan delen met iemand." gaf Maya toe. Ze was wel regelmatig naar 'the national gallery' geweest, maar dat was heerlijk dicht bij huis en ze had er veel kunnen zien en leren over teken en schilder stijlen. Soms was ze daar op een bankje gaan zitten om daarna uren bezig te zijn met natekenen van composities en werken.
Opluchting was van Maya's gezicht af te lezen toen de vrouw enthousiast reageerde op haar voorstel. Ze had er nu al zin in! "Dan moeten we een dag af gaan spreken!" zei ze vrolijk. "Wanneer komt jou denk je uit?"

Eliza keek haar aan en grijnsde, daar had ze natuurlijk wel weer een punt. Alles naar een museum was natuurlijk ook best saai. Ze keek hem aan en glimlachte even liefjes. "Dat is wel zo, het is veel leuker als je het kan delen." Ze glimlachte haar even toe en plukte een beetje aan haar haren. Ze glimlachte verlegen en keek haar aan. "Ja, dat vind ik ontzettend leuk!" Ze glimlachte tevreden en pakte toen haar agenda erbij. "Uhm, moeten we onze roosters even naast elkaar leggen? Dan kunnen we even kijken welke dag het beste is?' Ze glimlachte haar liefjes toe en gleed met een hand door haar haren. Ze zou wat geweldigs te vertellen hebben. Ze keek haar verlegen aan.
"Ken je nog veel mensen hier op school? Het is zo veel en groot." Ze glimlachte verlegen naar haar en bleef rustig zitten. Ze was benieuwd of er nog veel anderen naast hun waren.

Maya zag dat Eliza haar agenda erbij pakte, Het was inderdaad wel handig om meteen de roosters naast mekaar te leggen. Daarom greep Maya naar haar tas en haalde haar agenda eruit. Ze had haar rooster al opgeschreven voor de eerst komende 6 weken. inclusief huiswerk. "Ik heb zowiezo een dag in de week vrij van lessen, komt deze periode heel mooi uit..." zei ze terwijl ze door haar agenda bladerde op zoek naar de juiste week. Ze bladerde nog een week of twee verder en wees naar een lege dag. "Hier ben ik de hele dag vrij... Hoe zit dat met jou rooster op die dag?" Ze beantwoorde de vriendelijke glimlach van Eliza met een vrolijk gezicht. Ondertussen speelde ze met haar pen.
Ze zag een verlegen blik van Eliza "Ken je nog veel mensen hier op school? Het is zo veel en groot." Maya dacht na... zo heel veel mensen kende ze nog niet... In de eerste week had ze een aantal jongens ontmoet... Ze was twee keer iemand tegengekomen tijdens het oefenen in een tussenuur. En in de lessen had een een paar keer -met tegenzin- naast het regenboog meisje, Melody, gezeten. Verder had ze ook eigenlijk nog niet heel veel moeite gedaan om veel mensen te leren kennen, ze durfde gewoon nog niet zo goed. "Het is zeker groot" Antwoordde Maya rustig: "Maar ik ken nog niet veel mensen, Ik heb een aantal mensen ontmoet, maar heb er nog niet heel veel contact mee. Ik stap niet snel op mensen af namelijk..." Lichte blosjes verschenen op haar wangen. "En uit de geschiedenis groep ken ik alleen jou en Melody, dat meisje met dat super opvallende haar, maar dat is alleen omdat ik er een par keer naast heb gezeten."

Eliza knikte en keek naar de agenda van Maya, ze was zo geordend dat merkte Eliza al direct. Glimlachend bladerde ze door naar die dag. 'Ik ben ook vrij, dus ik enk dat dat de beste dag is." Ze keek haar glimlachend aan en schreef het er alvast in. Ze zou eindelijk naar het British Museum gaan, alleen het idee al leek haar geweldig. Ze kon dan ook niet stoppen met grijnzen en keek opzij naar Maya, het zou vast leuk worden. Twee geschiedenisfreaks in een museum met allerlei geschiedenis dingen, het leek haar geweldig.
Ze was blij dat ze niet de enige was. Het was een grote school met veel studenten uit andere leerjaren dan het eerste, dat was logisch natuurlijk. Echter kende Eliza zelfs uit haar eigen leerjaar niet heel veel mensen. Maya kennelijk ook nog niet. "Dat ken ik wel, de meeste stappen op mij af maar bij sommige mensen durf ik het wel. Als ze vriendelijk lijken." Ze schonk Maya een plagend knipoogje en knikte. "Ik ken wel een paar mensen en mijn huisgenootje natuurlijk. En van de geschiedenis groep ook jou en dat regenboogmeisje, ik wist niet dat ze Melody heette, daar heb ik eigenlijk nog nooit mee gesproken." Eliza speelde even met een plukje van haar eigen haren en keek toen langzaam weer op naar Maya. "Maar we kunnen natuurlijk ook niet iedereen kennen, dat zou een beetje raar zijn maar ik kom uit een heel hecht dorpje, het is raar om niet meer iedereen te kennen." Bekende ze eerlijk. Eliza liet haar haren weer even los.

Ook Maya schreef de datum meteen op. Heerlijk, ze keek nu al uit naar de dag. eliza kende blijkbaar ook niet veel mensen van de school. De vrouw gaf wel aan dat ze het niet gewend was om niet iedereen te kennen, omdat ze uit een klein dorpje kwam. "Dat gevoel ken ik wel" gaf Maya toe: "als kind ben ik ook opgevoed in een gemeenschap waar iedereen elkaar kent, maar na een halfjaar in Londen centrum te hebben gewoond ben ik er aan gewend om in een menigte op te gaan." Zelf vond Maya het niet heel erg om niet iedereen te kennen. Zelf had ze het vroeger niet zo erg gevonden. Maar toen ze wat ouder werd voelde het steeds vaker verstikkend aan, en sinds ze het ongeluk heeft gehad had ze het gevoel gehad dat ze een soort attractie was. Ze was blij toen ze naar Londen verhuisde en bijna niemand haar herkende. Al miste ze wel een groep vrienden om zich heen. Tuurlijk had ze nog wel contact met een aantal, maar dat stelde bijna niets voor.
"Je woont op de campus? Hoe is het wonen hier op de campus?" vroeg ze met interesse... Ze had zelf een groot appartement even verderop, maar had waarschijnlijk op de campus gewoond als ze niet zo veel ruimte nodig had voor haar krukken, benen en rolstoel. Plus het appartement had wat meer privacy...

Eliza knikte ten teken dat ze het begreep, misschien als ze in de stad zelf zou wonen dat ze het ook zou hebben maar nu totaal niet. Ze miste haar ouders en haar broer ontzettend veel, zeker nu het niet goed ging met haar vader. De man van wie ze haast het meeste hield. Zacht beet ze even op haar onderlip bij de gedachte aan hem. Ze hoopte maar dat alles goed zou komen, ze zou er kapot van zijn als ze hem zou verliezen. "Ik denk dat het wel vanzelf komt, maar ik mis het soms nog wel, hoewel de vrijheid natuurlijk ook wel lekker is."
"Ja, ik woon op de campus. Het is gezellig, ik ben niet helemaal alleen maar het is wel druk. Er zijn veel studenten die echt genieten van hun studententijd, je moet goed door geluid heen kunnen slapen." Eliza grinnikte zachtjes en keek naar Maya. "Je mag best een keer langskomen hoor, ik raad overdag aan, dan is het een stuk rustiger. Eliza gleed even met een hand door haar haren en keek rustig naar Maya, benieuwd wat ze van haar aanbod vond. 'Jij woont dus in Londen zelf?" Vroeg ze nieuwsgierig en glimlachend, dat leek haar ook wel gaaf maar ze had bij lange na niet genoeg geld daarvoor.

Ze zag Eliza begrijpend knikken, en daarna moeilijker kijken. Ze gaf toe dat ze het leven in een kleine gemeenschap soms wel miste. Misschien keek ze daarom even moeilijker. Maya besloot er niet over te zeggen, dat was haar plaats niet. "De vrijheid is heerlijk!" beaamde Maya. ze luisterde naar de vrouw met interesse:"Ja, ik woon op de campus. Het is gezellig, ik ben niet helemaal alleen maar het is wel druk. Er zijn veel studenten die echt genieten van hun studententijd, je moet goed door geluid heen kunnen slapen."Ze zag Eliza grinniken "Je mag best een keer langskomen hoor, ik raad overdag aan, dan is het een stuk rustiger." Op Maya's gezicht verscheen een glimlach, ze had van Max gehoord dat het bij hem op de campus ook erg gezellig kon worden, en luidruchtig. dat was dus hier in Londen hetzelfde als NY. Eliza leek verwachtingsvol te kijken naar Maya "Graag, ik ben wel benieuwd naar de campus" Zei ze met een glimlach. Volgens mij kunnen we echt wel vriendinnen worden dacht Maya met een gelukkig gevoel. Maya hoorde de vraag: "Nu woon ik op een klein eindje lopen van de campus in mijn eigen appartement. Maar hiervoor heb ik een tijd in het centrum van Londen gewoond. Mijn huisje is groot en rustig, dus ik kan doen wat ik wil. Ik heb geen last van mijn buren en mijn buren ook niet van mij, dus als je een keer de rust op wil zoeken ben je welkom." Ze knipoogte naar Eliza. Maya scheurde een papiertje uit een schrift en schreef haar adres en telefoonnummer op. Daarna gaf ze het aan Eliza "Nu weet je ook hoe je me kan bereiken."