Café Atlanta

David lachte vriendelijk. Eliza vertelde over haar kamergenoot en zei dat ze erg van chocola houdt. "Geen dank hoor," zei David met zijn mond vol. Hij probeerde zijn vuist voor zijn mond te houden, om het wat fatsoenlijker te maken. Maar tevergeefs. Er vielen kruimels brownie op de tafel. David slikte de rest door. "Sorry," zei hij met een gezicht dat een beetje rood werd. "Dat was niet de bedoeling." hij veegde de kruimels van de tafels in zijn hand en deed ze op het bordje.
David dacht even na over wat hij nu moest zeggen. 'Ze vind me vast een idioot,' dacht hij. 'Heeft ze gelijk in, maar toch...' "Wat vind jij eigenlijk lekker om te eten?" vroeg David, in de hoop om het gesprek op gang te houden. Hij vond het hier wel gezellig met Eliza.

Eliza keek hem vrolijk aan en grinnikte even. Ze at rustig door en keek toen naar hem en moest lachen tegen hem. "Ah dat maakt niet uit hoor." Ze keek hem vrolijk aan en grinnikte even. Ze nam een slokje wijn. Vrolijk keek ze naar hem en bleef rustig zitten en at er zelf ook verlegen van. "Ehm, nou eigenlijk gewone dingen. Wat aardappelen met groente en een lekker stuk vlees. Ik ben weinig anders gewend. Ik kom van een boerderij dus veel meer keuze is er niet." Lachend keek ze naar hem en grinnikte even. "Jij dan? Je lijkt me wel een genieter van eten of heb ik het mis?' Ze keek hem nieuwsgierig aan.

Eliza moest lachen om zijn praktijken. Dat maakte David een stuk rustiger. Ze vertelde dat ze gewone dingen gewend was te eten, want op een boerderij was er weinig anders. Hier moest David ook wel om beetje om lachen. "Jij dan?" vroeg ze. "Je lijkt me wel een genieter van eten of heb ik het mis?" Daar moest David over nadenken. Hij had veel verschillende dingen geproefd.
David nam een sip van zijn whiskey en zei: "Het allerlekkerst vind ik Italiaans eten. Het is makkelijk te bereiden, maar je kunt er zoveel smaken aan toevoegen." Hij nam nog een sip. "Ik kan het je wel een keer laten proeven wat ik bedoel, als je wilt?"

Eliza keek vrolijk naar hem en keek hem rustig aan. Ze liet hem nadenken terwijl ze rustig van de brownie at. Ze genoot er ontzettend van en dat was te zien in haar gezicht. Glimlachend keek ze toen naar hem en luisterde naar wat hij te vertellen had. Ze glimlachte even en knikte rustig. "Ja, dat lijkt me erg lekker. Het klinkt in ieder geval goed." Met een vrolijke blik keek ze hem aan en at rustig haar brownie op. Verlegen keek ze even weg dat ze zo snel gegeten had en grinnikte zachtjes even om zichzelf. ze voelde zich op haar gemak bij David en dat deed haar goed.

David merkte dat Eliza van de brownie genoot. Ze glimlachte veel. 'Gelukkig maar,' dacht David. "Ja, dat lijkt me erg lekker," zei Eliza toen David haar zijn vraag stelde. "Het klinkt in ieder geval goed." David lachte. "Mooi," zei hij. "Dan neem ik je binnenkort uit eten." David had nog altijd een glimlach op zijn lippen, maar ondertussen dacht hij: 'Ik dacht dat ik had afgesproken dat ik niet meer zou flirten. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?'

Eliza glimlachte even en knikte. "Oh gezellig!" Ze keek hem vrolijk aan. Ze boog even naar haar tas toe en pakte een briefje. Erop schreef ze haar telefoonnummer en haar kamernummer. "Kijk eens aan, dan heb je beiden." Ze glimlachte even naar hem en grinnikte. "Ik heb er nu al zin in." Eliza keek vrolijk naar hem en ging even met een hand door haar haren heen waarna ze haar pen weer in haar tas deed. Ze dronk rustig nog wat wijn en keek naar hem. "Kom je eigenlijk uit een magisch gezin?' Vroeg ze hem nieuwsgierig en met een vrolijke glimlach.

Eliza pakte een papiertje uit haar tas en schreef haar telefoon- en kamernummer op. “Kijk eens aan,” zei ze met een glimlach. “Dan heb je beiden.” Ze bleef glimlachen, terwijl David het briefje aan nam. ‘Misschien is de date toch niet zo erg,’ dacht David. “Ik heb er nu al zin in.” “Ik ook,” zei David, ook met een glimlach. Eliza ging met haar hand door haar haren heen en na een slok wijn, vroeg ze hem: “Kom je uit een magisch gezin?”
David vond het fijn dat ze het gesprek op ging wilde houden, maar hij wist niet wat hij hierop moest antwoorden. Hij rekte zich uit en keek peinzend naar het plafond. David dacht na over wat hij wel en niet wilde vertellen over zijn familie. Eindelijk richtte hij zijn aandacht weer op Eliza en zei: “Ik heb mijn familie al 4 jaar niet gesproken en om eerlijk te zijn heb ik geen idee of iemand anders in mijn familie magisch begaafd is. Nou ja, mijn moeder was dat waarschijnlijk wel...”
David hield gauw zijn mond. ‘Waarom zei ik dat,' dacht hij. 'Dat heb je nooit aan iemand verteld.' David hoopte maar dat Eliza daar niks over zou vragen...

Ze keek rustig naar hem en wachtte op zijn antwoordt. Misschien was het geen goede vraag geweest? Ze was gewoon nieuwsgierig naar hem. Eliza bekeek hou hij zich uitrekte en glimlachte terwijl ze luisterde. "Ah, ik snap het. Ik zal er niet verder over doorvragen." Ze schonk hem even een kleine glimlach en dacht na, ze wilde wel meer van hem weten. "Heb je favoriete sporten of boeken?" Rustig bleef ze zitten en wiebelde een beetje met haar voeten. Kort keek ze er naar waarna ze zelf ook al wel weer op hield omdat ze zich irriteerde aan zichzelf. "En je hoeft niet al mijn vragen te beantwoorden hoor, als je het liever niet hebt mag je dat gewoon zeggen, daar heb ik best begrip voor." Eliza keek hem aan waarna ze even weg keek door het café heen.

In eerste instantie was David verbaasd. Hij had verwacht dat ze door zou vragen. Dat zouden de meeste mensen doen. Maar hij vond het fijn dat Eliza dat niet deed. "Heb je favoriete sporten of boeken?" vroeg ze. Daar moest David over nadenken en keek naar het plafond. Hij bleef een geruime tijd staren, voordat hij antwoord gaf. "Ik heb niet echt een favoriete boek of film. Ik las onderweg wel eens boeken en keek bij mensen bij wie ik op bezoek was wel eens films. Maar voor mij sprong er niks echt uit."
Hij richtte zich weer op Eliza, en merkte dat ze door het café heen keek. "Heb jij anders suggesties voor me? Misschien iets wat we samen kunnen kijken of met een groepje mensen?" David dacht echt niet na over wat hij zei, wat vaak voor problemen zorgde. Dat merkte hij in dit gesprek, maar ook in zijn andere gesprekken met vrouwen van Silverwood. 'Ik kom serieus in de problemen als ik zo door ga, ' dacht hij.

Eliza keek hem nieuwsgierig aan en wachtte rustig af. Zijzelf was dol op die twee dingen dus ze was benieuwd of ze dezelfde interesses deelden. Rustig bleef ze zitten terwijl hij over een antwoord aan het nadenken was. Ze glimlachte even toen hij antwoordt gaf. "Hmm, wel een genre dat je misschien aansprak?' Vroeg ze nieuwsgierig en ze ging wat overeind zitten. "Uhm, ik lees veel spannende boeken. Met mysteries en geheimen om te ontraadselen." Kort moest ze toch wel even nadenken. "Verder vind ik spannende films daarbij ook wel heel interessant dus ik kan er misschien best wel eens eentje met je kijken hoor als je wilt?" Ze nam nog een slokje wijn waarmee ze haar glas leeg dronk. Ze keek weer op naar hem en glimlachte hem toe. "Lijkt me wel gezellig om te doen toch?"

Een genre dat David aansprak. Daar moest hij even over nadenken. Hij nam een slok whiskey voordat hij antwoord gaf. “Als ik moet kiezen, dan kies ik voor spanning of fantasy films. Omdat er veel in gebeurt vaak.” Eliza vond het een goed idee om samen een keer een film te gaan kijken. “Lijkt mij ook gezellig,” zei David. Zijn glas was bijna leeg, dus hij sloeg hem in 1 keer achterover. “Ik heb alleen geen idee waar in Londen een bioscoop is. Als je al naar de bioscoop wilt gaan dan?”

Rustig keek ze naar hem en knikte even. "Ja, daar heb je gelijk in! Dat is wel ontzettend leuk." Vrolijk keek ze naar hem. Ze glimlachte even naar hem en bleef rustig zitten. "Oh fijn." Ze grinnikte even. "Die vinden we heus wel hoor, makkelijk. Gewoon even op internet kijken en anders gaan we gewoon ergens een film huren of downloaden." Ze keek hem vrolijk aan en dronk rustig was. Ze bleef rustig zitten en gleed met een hand door haar haren heen. "Is het niet te sterk voor je dat ineen keer achterover te slaan?" Met nieuwsgierige ogen keek Eliza naar David, hij was erg interessant.

David knikte instemmend. “Zullen we dan straks een film kijken?” vroeg hij. “Ik heb er eigenlijk wel zin in.” Hij wist dat hij het hemzelf steeds moeilijker maakte om te stoppen met flirten, maar de lach op Eliza’s gezicht was het allemaal waard. “Ik laat jou wel een film kiezen.” Eliza keek David nieuwsgierig aan. “Is het niet te sterk voor je om dat in een keer achterover te slaan?” vroeg ze. David leende naar voren en keek haar met een lach aan. “Ik kom uit Ierland,” zei hij rustig. “Ik kan wel wat hebben. Anders mag je het zelf wel een keer uitproberen.”

Eliza keek hem aan en knikte na even nadenken. "Ja dat is goed." Ze glimlachte hem toe. "Bij mij op de kamer? Daar heb ik nog wat films liggen, allemaal vanochtend uitgepakt." Ze grinnikte even en keek hem vrolijk aan. Ze keek nieuwsgierig naar hem. "Aah, ja dat verklaard natuurlijk een hoop." Twijfelend bekeek ze zijn lege glas. "Ik weet het niet, ik heb nog nooit zoiets gehad. Wat als ik het niet lekker vind?' Ze beet twijfelend op haar onderlip en bleef zitten. Eliza had nog nooit sterke drank op. Alleen bier en wijn, daar bleef het dan ook wel bij.

"Ik vind het best," zei David. Hij probeerde onverschillig te klinken, maar het lukte niet. Stiekem hoopte hij dat ze hem zou uitnodigen, ook al was dat niet verstandig. 'Ik ben benieuwd hoe de avond gaat lopen,' dacht hij. 'Zolang het maar niet awkward wordt uiteindelijk.'
"Welke films heb je dan?" vroeg David aan haar. "Of is dat nog een verassing." David keek naar zijn lege glas. "Dan mag je een keer wat van mij proeven," zei hij. "Als je het dan niet lekker vind, drink ik het op. Maar ik wil er wel bij zijn als je whiskey neemt." Bij zijn laatste zin gaf hij Eliza een knipoog. Hij wist nog zijn eerste whiskey en de ochtend daarna. De rest was hij vergeten. David wilde er voor Eliza zijn, voor het geval dat.

Eliza keek naar hem en glimlachte. Ze knikte rustig en dacht even na. "Ik weet nog niet welke film. Ik heb alles vandaag pas uitgepakt dus ben even kwijt wat ik allemaal heb." Vrolijk keek ze hem aan en grinnikte. "Dus het is nog een verrassing, dat kan ook wel eens leuk zijn!" Ze giechelde even en knikte. 'Dat is goed, ik wil best een keertje van je proeven." Rustig keek ze hem toen aan en moest lachen. "Verwacht maar niet teveel hoor. Ik ben niet gemaakt voor sterke drank, ik ben nooit verder gekomen dan een biertje of wat wijn." Ze keek hem vrolijk aan en glimlachte breed. Haar glas was ook leeg en ze keek naar hem. "En naar mijn weten is whisky erg sterk. Maar wil je nog iets drinken of zullen we gaan?" Vroeg ze hem rustig.

David lachte naar Eliza. “Komt goed uit,” zei hij. “Ik houd vaak wel van verassingen.” Hij dacht er nog over na om een whiskey te bestellen, zodat ze kon proeven, maar besloot dat niet te doen. “We gaan nog wel een keer wat drinken,” zei hij met een knipoog. “Want ik denk dat we zo moeten gaan, als we nog de bus willen halen.” David stond op en deed zijn leren jas aan. Hij pakte zijn portemonnee die aan een ketting aan zijn broek vast zat en haalde daar het geld uit voor het drinken en de brownies. ‘Ik heb ook niet veel geld meer,’ dacht David. ‘Misschien dat ik nog ergens een klusje kan doen.’ “Zullen we?” vroeg David met een lach.

Eliza grinnikte even. "Goed om te weten." Ze keek hem vrolijk aan en liep verder door. "Dat is goed." Rustig deed ze haar jas aan en pakte haar tas op. Het was dat hij sneller was maar anders had Eliza erop gestaan zelf te betalen. "Ja, laten we maar gaan." Ze knoopte haar jas dicht waarna ze naar de deur toe liep en rustig het café uit liep. Ze keek even om voor de zekerheid of David haar wel volgde en glimlachte hem even toe. Ze probeerde na te denken over welke films ze allemaal had liggen terwijl ze naar de bushalte liep. Eliza vond het wel gezellig om met iemand film te gaan kijken.

David liep samen met Eliza naar de bushalte. Onderweg dacht hij dat hij een bekende zag. Iemand van zijn verleden in Ierland. ‘Wat doet hij hier?’ dacht David. ‘Hij was toch gearresteerd?’ Net op het moment dat David naar hem toe wilde lopen, rende de mysterieuze man weg. “Dat was gek,” zei David. “Zo eng ben ik toch niet?” Hij draaide zich weer om naar Eliza met een kleine glimlach, al stonden zijn ogen serieuzer. Niet veel later kwam de bus aangereden.

Eliza stopte rustig bij de bushalte en keek even hoe laat de bus zou komen. Ze merkte nauwelijks op dat David iets vreemds meemaakt. Ze glimlachte even naar hem maar zag de serieuze blik in zijn ogen, desondanks vroeg ze er niet naar. Op het moment dat de bus er was stapte ze rustig in en liep naar een plekje toe waar David naast haar zou kunnen zitten. Ze keek hem afwachtend aan en hield haar tas op haar schoot, verlegen keek ze even naar hem. Hij was nu toch wel een stukje dichterbij dan dat er een afstand tussen hen in zat. niet dat ze er problemen mee had, totaal niet.

David liet Eliza voor hem de bus in gaan. ‘Mooi uitzicht,’ dacht hij, maar betrapte zich erop. ‘Nee David, niet meer flirten. Je raakt zo alleen maar in de problemen.’ Nadat David had ingecheckt, ging hij naast Eliza zitten. Ze zaten schouder tegen schouder. David kreeg het warmer. Nu had hij het altijd al snel warm, maar dit was anders. Hij begon zich uit te rekken, omdat hij de hele tijd al heeft gezeten. Doordat hij dat deed, kroop zijn t-shirt omhoog en was een stuk van zijn buik zichtbaar. Snel trok hij zijn shirt goed met een hand, maar zijn andere kon hij niet kwijt. Dat was zijn arm waar Eliza tegen aan zat. Dus hij legde zijn arm maar achter Eliza. “Dus,” zei hij, “Neem je altijd vreemden mee naar je kamer?”

Eliza  glimlachte en keek naar hem. Ze liet hem rustig naast zich zitten. Enkele seconden nadat ze naar zijn buik had gekeken, keek ze gauw weg met haar hoofd en begon de bus te rijden. Zachtjes grinnikte ze even. "Natuurlijk, daar ben ik dol op.' Antwoordde ze plagend waarna ze haar hoofd schudde. 'Nee, normaal niet maar ik sta open voor nieuwe mensen dus ja.." Het was misschien wat naïef van haar om er verder niet bij na denken, maar goed, wat was er dan ook van haar te verwachten? Eliza keek verlegen even naar hem. 'Ga jij altijd mee naar de kamer van vreemde dames?" Kaatste ze zijn vraag een beetje terug en ze keek hem brutaal aan.

‘Zou ik de waarheid vertellen?’ dacht David bij zichzelf. ‘Nee. Nu nog niet.’ David lachte naar Eliza. “Zo vreemd ben jij toch niet?” zei hij met een knipoog. De bus was ondertussen gestopt om andere passagiers op te halen. “Moeten we eigenlijk nog ver?” vroeg David toen hij zag dat het behoorlijk druk werd. Een paar keer werd hij tegen Eliza aangeduwd, omdat mensen zich naar achter wurmden. Bij hen stond een oudere vrouw. David sprak haar aan. “Mevrouw, u mag mijn plek wel nemen.” Hij draaide zich om naar Eliza. Ondeugd stond op zijn gezicht geschreven. “Of jij moet bij mij op schoot. Dan is er ook genoeg plek.”

Eliza moest zacht lachen en keek hem vrolijk aan. "Je wilt niet weten hoe vreemd ik ben." Ze grinnikte even. "Nog zes haltes volgens mij." Ze keek even op naar het schermen en bloosde soms een beetje als hij tegen haar aan gedrukt werd. Eliza keek naar de oudere dame, ze vond het erg netjes van David dat hij die aansprak. "Oh ik kom wel op schoot zitten hoor." Brutaal keek ze hem even aan en glimlachte hem toe. Ze stond even op zodat de vrouw aan de binnenkant kon zitten waarna ze bij David op schoot kwam zitten, ze keek even brutaal naar hem, benieuwd of hij dit verwacht had van haar. Ze keek erna weer even voor zich en grinnikte zachtjes in zichzelf.

David bekeek Eliza toen ze opstond en bij hem op schoot ging zitten. Om eerlijk te zijn had hij dat niet verwacht. ‘Nog zes haltes,’ dacht David terwijl Eliza op zijn schoot zat tijdens deze hobbelige busrit. 'Dat moet lukken.’ David sloeg zijn armen lichtjes om Eliza heen, zodat ze niet opzij zou vallen. “Wat leuk,” zei de oude vrouw naast hen. “Dat jonge stelletjes nog iets aardigs doen voor een oude vrouw als ik.” David werd rood toen hij dat hoorde. ‘Dit gaat de verkeerde kant op,’ dacht hij. 'Het gaat echt tegen mijn voornemen in.' Hij wachtte op het antwoord van Eliza, terwijl zijn hart sneller ging kloppen tegen haar rug aan.