Café Atlanta

Spoiler:

In dit gezellige studentencafé is altijd wel iets te doen, er zijn vaak studenten die er van 's ochtends voor een koffie tot 's avonds voor wat bier zitten. Het café is bekend om zijn cocktails en elke donderdagavond zijn de cocktails vier euro, iets dat goed loopt. Al met al erg gezellig en zeker een goede aanrader.

Het was middag toen David het café binnen liep. Hij was klaar met zijn kamer inrichten, wel 1 tas vol spullen, en hij vond dat hij wel een drankje verdiende. Zodra David binnen liep, voelde hij zich op zijn plek. Een café is een plek dat je overal tegen komt en het is een plek wat David meerdere malen heeft bezocht. En hij is nauwelijks alleen vertrokken. 'Nee, David,' dacht hij bij zichzelf. 'Houd je in. Je moet nog 4 jaar met dezelfde mensen omgaan.'
David ging bij een tafeltje zitten en wachtte op de serveerster. Hij wist al wat hij wilde, iets wat hij bijna niet heeft gehad in de rest van Europa. Een pint Guiness, echte Ierse bier.

Rustig ging ze met een hand door haar haren en glimlachte even. Ze had de hele ochtend geleerd en vond nu dat ze wel wat drinken verdient had. Ze had een korte jurk aan met erover een jasje. Ze liep naar binnen toe en keek even rond. Het beviel haar in geen geval dat het zo druk was en zoekend keek Eliza rond waar ze even kon gaan zitten. Nou goed, ze zou wel eerst haar drankje bestellen en dan wel met een drankje in de hand op zoek gaan naar een plekje, veel beter zou het immers niet worden. Rustig bestelde ze een glas wijn aan de bar waar ze maar direct voor betaalde. Tevreden nam Eliza een slokje ervan en keek rond. Er zat een jongeman alleen, toch twijfelde of ze erheen moest lopen. Ze vermande zichzelf, dit kon ze wel, ze was geen watje meer. Ze ademde even diep in waarna ze naar de jongen toe liep. "Hey, mag ik er misschien bij zitten? Het is zo druk."

David keek naar buiten met zijn biertje in de hand. Hoewel het druk was in het café, voelde David zich rustig. Zijn leren jas hing op zijn stoel en hij had zijn gebruikelijke zwarte t-shirt met spijkerbroek aan. "Hey," zei iemand bij zijn tafel. "Mag ik er misschien bij zitten? Het is zo druk." David keek op en zag een vrouw bij zijn tafel staan met een wijntje in haar hand. "Natuurlijk mag dat," zei David en stond op. Hij ging pas weer zitten nadat de meid zat. "Het is inderdaad druk, zeker op dit tijdstip. Maar waar zijn mijn manieren." David keek haar in de ogen aan en glimlachte. "Mijn naam is David. En wat is jouw naam, mio bella?" 'Houd je in, David!' dacht pas nadat hij iets had gezegd.

Eliza was maar al te blij dat ze kon zitten bij de jongeman en glimlachte van opluchting. Blijven staan vond ze ook zo raar, zeker omdat ze alleen was. Bovendien vond ze het best leuk om nieuwe mensen te leren kennen, dat beviel haar wel. Ze nam rustig plaats bij hem en glimlachte even. "Ja, ik heb misschien het verkeerde tijdstip uitgekozen om wat te drinken." Vrolijk keek ze naar hem en bloosde een beetje bij zijn woorden. "Eliza, aangenaam David en nogmaals bedankt!" Ze nam een slokje van haar wijn en glimlachte weer naar hem. "Het is wel gezellig hier, ik kende het helemaal niet."

David merkte dat de vrouw bloosde. "Eliza," stelde de vrouw zich voor. "Aangenaam David en nogmaals bedankt!" Ze nam een slokje van haar wijn en glimlachte weer naar hem. "Het is wel gezellig hier, ik kende het helemaal niet." David glimlachte toen hij zei: "Het is al goed. Ik wil een dame zoals jij niet zomaar alleen laten staan." En daar begon hij weer. 'Oke, gauw een andere onderwerp.'
"Ik kende deze plek ook niet," zei David snel. "Maar in elke stad zijn er wel cafés te vinden. In Madrid, in Hamburg, in Kopenhagen en zelfs in de kleinere dorpjes op het platteland." David keek Eliza aan. "Maar dat is niet interessant. Wat brengt jou naar Londen?"

Emily moest even grinniken om zijn opmerking, ze kon er niets aan doen maar ze vond het wel charmant van hem. "Dat is fijn om te horen, weet ik in ieder geval dat ik niet alleen sta als jij in de buurt bent." Ze glimlachte hem even toe en knikte bij zijn woorden, dat was ook wel weer zo. Overal zaten wel leuke cafeetjes, plekken die elke dag gezellig maakten. "Ik heb net de hele ochtend gestudeerd en wilde een stuk van de stad wel eens zien, dus ik dacht hoe kan dat beter dan ergens wat gaan drinken nietwaar?" Ze glimlachte hem toe en nam nog maar en slokje. David leek haar een erg gezellige jongen en bovendien helemaal niet verkeerd om naar te kijken.

Eliza glimlachte terwijl David aan het praten was. Het was een mooie glimlach, vond David. Hij vond het bijna niet meer erg om toch te flirten. Bijna.
"Ik heb net de hele ochtend gestudeerd en wilde een stuk van de stad wel eens zien," vertelde Eliza. "Dus ik dacht hoe kan dat beter dan ergens wat gaan drinken, nietwaar?" David knikte bij haar woorden. "Klopt helemaal," zei David. "En mensen van alle klassen komen in een café. Dus in feite is iedereen hier gelijk." David dronk zijn Guinness leeg. "Maar goed, zo denk ik erover." David trok de aandacht van een serveerster en vroeg om nog een biertje. "Maar jij studeerde nog, zei je?"

Eliza keek naar hem en luisterde rustig naar wat hij zei. "Ja, dat is waar. Iedereen wilt wel eens wat drinken ja." Ze glimlachte even en knikte rustig. "Ja, ik vind wel dat je daarin gelijk hebt dus toch wel een goede oplossing." Vrolijk dronk ze nog wat wijn en keek hem aan. "Ja ik studeer nog. Ik studeer geschiedenis." Ietwat verlegen keek ze even weg aangezien het een knappe jongen was, hij was vast populair en wat was er nou stoffiger dan een geschiedenis-studie? Ze keek langzaam weer op naar hem en bleef rustig zitten. "Jij dan? Wat doe jij dan verder, ook studeren of werk je?" Vroeg ze maar rustig en glimlachend.

Eliza vertelde dat ze geschiedenis studeerde, maar keek direct weg toen ze dat zei. 'Vreemd, dacht David, maar dacht er verder niet over na. "Jij dan?" vroeg ze rustig en glimlachend, "Wat doe jij dan verder, ook studeren of werk je?"
"Ik doe beide," zei hij, nadat hij even had nagedacht. "Ik doe een opleiding tot beveiliger. Lang niet zo bijzonder als geschiedenis." David gaf Eliza een knipoog. "Verder zoek ik nog een vaste baan. Ik neem wel eens kleine klusjes aan, maar niks vast." De serveerster kwam aan met Davids biertje. "Wil jij ook nog wat?" vroeg hij Eliza.

Eliza keek even naar hem en glimlachte rustig. Ze giechelde even door zijn woorden en keek verlegen naar haar schoot. "Het lijkt me wel veel spannender dan geschiedenis. Ik kijk enkel naar gevaarlijke dingen die al gebeurd zijn, jij maakt ze vast nog wel eens mee?" Ze glimlachte en knikte even. "Ja, ik heb mijn vaste baan op moeten geven toen ik hierheen verhuisde dus ik moet nog maar een keer iets vinden waar ik kan werken, het is altijd prettig om een extraatje te hebben." Ze keek even op en knikte. "Zou ik nog een wijntje mogen." Vroeg ze de serveerster rustig waarna ze weer naar David keek, ze vond het erg gezellig met hem.

David keek toe terwijl Eliza nog een wijntje bestelde. Dit kon nog wel eens gezellig gaan worden. 'Nee David,' dacht hij. 'Je weet wat je had afgesproken.'
"Waar kom je dan vandaan om een baan als model op te moeten geven?" vroeg hij en te laat betrapte hij zich erop van wat ij zei. 'Ach laat maar,' dacht David. 'De afspraak werkt niet goed.'

Eliza draaide zich weer naar hem toe na besteld te hebben. Haar ogen twinkelden en ze grinnikte bij zijn woorden. "Model? Nee ik werkte bij een plaatselijke supermartk achter de kassa." Ze grinnikte nog even na en keek hem vrolijk aan. "Ik kom uit een klein boerendorpje, het is een wonder dat we een supermarkt hadden." Ze glimlachte even. "En jij dan?" Kaatste zede vraag rustig terug.

Eliza glimlachte even. "En jij dan?" kaatste ze zijn vraag terug. Dat was geen vraag waar David graag antwoord op gaf, en dat was te zien in zijn gezicht. Hij had nooit een onschuldig iemand kwaad gedaan, maar wat hij wel deed, wilde hij niet vertellen. In plaats daarvan zei David uiteindelijk: "Ik heb verschillende baantjes gehad. De meest voorkomende was een uitsmijter bij een bar." David nam een slok van zijn bier. "Toen ik op reis was door Europa, ben ik af en toe ook gevraagd voor dat werk. En ja, ik had soms extra geld nodig. Ze zochten iemand die sterke, dronken kerels de deur uit kon werken. Geen idee waarom ze mij telkens vroegen," voegde hij er met een glimlach en een knipoog aan toe.

Eliza keek even naar hem en slikte. Het was duidelijk geen goede vraag geweest om terug te vragen aan hem en ze slikte even. Ze was blij dat hij uiteindelijk toch antwoord gaf en glimlachte even. "Oh nee, echt geen idee? Nou ik kan het wel raden hoor." Ze moest even lachen en keek hem vrolijk aan. "Maar je hebt gereisd? Wat gaaf, dat zou ik ook wel willen hoor, gewoon kunnen gaan en staan waar je wilt. Lijkt me veel beter dan je hele leven in een dorpje wonen waar iedereen elkaar kent. Je kan nog niet de deur uit gaan of het hele dorp weet al dat je ergens heen gaat." Ze schudde haar hoofd even en keek hem glimlachend aan. 'Vond je het lastig om dat werk te doen? Het lijkt me soms helemaal niet leuk.'

"Maar je hebt gereisd?" vroeg Eliza aan David. "Wat gaaf, dat zou ik ook wel willen hoor, gewoon kunnen gaan en staan waar je wilt. Lijkt me veel beter dan je hele leven in een dorpje wonen waar iedereen elkaar kent. Je kan nog niet de deur uit gaan of het hele dorp weet al dat je ergens heen gaat." David moest even nadenken. Met een flauwe glimlach zei hij: "Wel fijn dat er altijd mensen om je heen zijn die voor je klaar staan."
Eliza schudde haar hoofd even en keek hem glimlachend aan. 'Vond je het lastig om dat werk te doen?" vroeg ze. "Het lijkt me soms helemaal niet leuk." Weer toonde David een flauwe glimlach. "Klopt," zei hij. "Ik heb er een paar littekens aan over gehouden." David trok zijn shirt bij zijn schouder weg en liet een rafelige litteken zien. "Iemand was zo kwaad op me dat je me stak met een bierflesje."
David pakte zijn biertje en dronk hem leeg. "Maar genoeg daarover," ging hij verder. "Zullen we het over iets leukers hebben. Vertel iets over jezelf."

Met interesse luisterde ze naar hem en knikte instemmend, dat was wel zo. Iedereen leefde met je mee als er iets gebeurde. Eliza merkte wel op dat de jongeman maar weinig over zichzelf kwijt wilde en ze keek even naar het litteken. "Pfoe, dat moet flink gebloed hebben." Ze keek hem aan. "Wat een idiote mensen heb je toch zeg." Kort schudde ze haar hoofd even en keek hem aan. "Tja, wat valt er nog meer te vertellen. Ik ben negentien, ik ben dol op sporten en verder tja, ben ik vooral veel aan het leren." Ze grinnikte even. "Leren en lezen zijn ernaast wel de meeste bezigheden. Ik ken nog niet veel mensen op school maar ik denk dat als ik er wat ken dat ik ook wel wat meer uit wil gaan. Londen lijkt me ontzettend leuk." Ze nam rustig een slokje wijn en keek hem aan. Ze vond zichzelf best saai klinken maar goed, wie vond dat nou niet van zichzelf? Het was niet altijd makkelijk om jezelf erg leuk te vinden of te presenteren.

David hoorde het verhaal van Eliza aan. "Naar welke school ga je dan, want misschien kunnen wij wel vaker afspreken?" stelde David voor, voordat hij het door had. "Tenminste, als jij wilt." David nam nog een slok van zijn bier en merkte dat het alweer leeg was. "We kunnen meer van Londen ontdekken samen en met z'n tweeën is het gezelliger dan als je alleen bent."

Eliza glimlachte even. "Silverwood." Ze keek hem aan en glimlachte. "Ja, lijkt me gezellig.' Ze knikte instemmend en grinnikte omdat zijn bier duidelijk alweer op was. Bij haar niet, haar wijn was pas voor de helft leeg maar goed, dat dronk je dan ook wat minder makkelijk weg als dat je bier weg dronk. Eliza keek hem aan. "Daar heb je gelijk in, het lijkt me een stuk gezelliger dan in mijn eentje maar wat ronddwalen." Ze nam rustig nog een slokje en keek even naar hem. Misschien zou hij na verloop van tijd wel wat meer over zichzelf vertellen, het maakte haar wel nieuwsgierig naar waar hij allemaal geweest was en waar hij vandaan kwam.

Davids ogen werden groter toen Eliza het had over Silverwood. "Silverwood?" vroeg David voor de zekerheid. "Imposant gebouw? Veel leerlingen? Laatst een openingsfeest geweest voor speciaal begaafde mensen?" De serveerster kwam weer bij hun tafel en vroeg of David nog een biertje wil. "Doe nu maar een whiskey," antwoordde hij. "Heb je ook 2 brownies voor ons?"

Eliza knikte toen hij de naam van haar school herhaalde. Het drong pas langzaam tot haar door dat hij op dezelfde school zat doordat ze knikte bij al zijn vragen. "Ja, inderdaad.." Ze keek hem verbaasd aan. "Wauw, ik had niet verwacht dat ik bij toeval iemand tegen zou komen die er ook op zou zitten." Ze moest even lachen en keek hem vrolijk aan. Ze keek even verbaasd weg en grijnsde. "Echt leuk! Woon je op de campus of hier ergens in de stad?" Het had Eliza enkel meer nieuwsgierig gemaakt en ze keek verlegen op toen hij twee brownies bestelde. Ze glimlachte hem even verlegen toe en nam een klein slokje wijn.

Eliza keek David verbaasd aan. "Wauw," begon ze, "ik had niet verwacht dat ik bij toeval iemand tegen zou komen die er ook op zou zitten." Ze moest even lachen en keek hem vrolijk aan. "Ik ook niet," antwoordde David lachend. Ze keek even verbaasd weg en grijnsde. "Echt leuk! Woon je op de campus of hier ergens in de stad?"
"Ik woon op het campus," zei David. "Ik heb nu nog een eigen kamer, maar ik hoop dat daar verandering in komt. Het kan nogal saai worden alleen." David ging met zijn armen over elkaar op de tafel leunen, zijn lach bleef om zijn lippen hangen. "En jij dan? Woon je ook op campus? Want dat zou wel helemaal toeval wezen."

Eliza schudde haar hoofd. "Ah dat meen je niet!" Ze moest lachen en keek hem vrolijk aan. "Ja op de campus natuurlijk, het is veel te ver van huis en geld voor een eigen appartement heb ik niet." Ze keek hem vrolijk aan. "Wat erg dit.." Ze grinnikte en schudde haar hoofd. "Ik heb je helemaal nog nooit gezien, er zijn natuurlijk wel veel mensen maar toe." Ze moest even lachen en keek vrolijk naar David, het was zo gek dat ze zomaar iemand in een café tegen kwam die toevallig ook nog bij haar op school zat en op de campus woonde. Ze vond het heel gek maar wel ontzettend leuk. Ze grinnikte even en keek David aan. "Dat maakt elkaar tegenkomen wel een stuk makkelijker."

"Dat maakt het inderdaad een stuk makkelijker," antwoordde David. "Heb jij dan wel een kamergenoot? Want het is altijd leuk om meerdere mensen te ontmoeten." De serveerster kwam aangelopen met de brownies. David nam ze aan en gaf er eentje aan Eliza. "Ik hoop dat je het lekker vindt," zei David met een glimlach. Hij pakte zijn whiskey en hief en in de lucht. "Op het maken van nieuwe vrienden."

Eliza knikte even en keek hem aan. "Ja, Emily. Ze is erg aardig en speelt erg goed piano." Ze keek hem vrolijk aan en knikte. "Ja tuurlijk. Ik ben een vrouw, welke vrouw houdt er nou niet van chocola?" Ze keek hem lachend aan en pakte de brownie aan. "Ontzettend bedankt ervoor trouwens." Ze schonk hem een lieve glimlach en hief haar glas ook eventjes. "Op nieuwe vrienden." Stemde ze in en ze nam een slokje waarna ze haar glas weg zette en de brownie enigszins netjes probeerde te eten zonder al te veel te knoeien.