Eliza keek naar hem en slikte. Het verbaasde haar wel een beetje dat hij het dit maal niet erg vond. "Och ja, vergeet je het zo makkelijk als je mensen bijna wurgt?" Het kwam er wat kortaf en kil uit, niet dat ze per se wilde dat hij haar herinnerde maar kom op, het was alsof het zijn dagelijkse bezigheid was! "Ben ik een van de vele ofzo?' Voegde ze er dan ook met enige brutaliteit aan toe, als dat zo was dan moest ze misschien toch maar eens naar de directie stappen zodat ze met deze jongeman konden praten over zijn woedeproblemen, die kennelijk niet al te licht waren.