De studieruimte

James merkte wel op hoe geïnteresseerd de jongeman was. Hij had duidelijk een goed onderwerp aangeraakt bij Aidan en knikte. "Ik zou niet willen bedenken wat ze allemaal met ons zouden willen proberen, sowieso zouden ze ons opsluiten. Gewone mensen willen zo graag superieur zijn, ze zouden het denk ik niet aankunnen als er nog andere mensen beter dan hun waren." James was heus niet minachtend over mensen maar hij had genoeg gezien om de zwakheden makkelijk te kunnen benoemen, buiten dat hij zelf ook zwakheden had, maar hij keek nu enkel naar de dingen met magie. Dan vond James zichzelf toch enigszins superieur aan mensen, soms dan. Sommige momenten stond James ook versteld van wat allemaal mensen wisten te maken zonder magie te gebruiken.

"Maar wij zouden met alle gemak uitbreken," zei Aidan lachend. Inmiddels kon hij scherpe waterstralen maken en met genoeg geduld konden die overal doorheen snijden. "Ik weet alleen niet of ze anti-magische materialen hebben die ons kunnen weerhouden van het gebruiken van magie." Hij haalde zijn schouders op. De niet-magische wereld was inmiddels zover, dat ze magie nooit meer zouden ontdekken. Veel van wat tovenaars konden, konden zijn ook met niet-magische hulpmiddelen, dus magie was echt niet meer nodig. De enige vraag die er voor hen nog was, was die van het begin van alles. Daar kon niemand nog een verklaring voor verzinnen.

Hij knikte even lachend en keek naar Aidan. "Dat is ook wel weer zo, zolang ze er niets van weten zijn er ook geen dingen die ze tegen ons kunnen gaan gebruiken." Hij grijnsde even naar hem en knikte maar. De jongeman had gelijk, er was nog niets mogelijk om hun magie te ontdekken. De mensen die er te overduidelijk mee rond liepen werden opgesloten in gekkenhuizen, er was niets dat het gebruik van magie tegenhield tegenwoordig. De mensen waren tegenwoordig ook gewoon ervan overtuigd dat magie niet bestond, behalve in de inheemse landen nog, daar geloofden ze er nog wel in maar goed. Daar werden de magische mensen ook wel weer geëerd dus zo veel problemen leverde dat nu ook weer niet meer op.

"Precies," beaamde Aidan lachend. "Dus we hoeven ons nergens zorgen over te maken. Totdat hier de schoolinspectie eens langskomt en ze voor hun doen heel rare lokalen vinden." Ook dat stelde hij zich weer voor, maar ging er verder niet op in. Hij keek naar het boek voor zich en met één beweging van zijn staf, sloeg hij het dicht. Hij ging er met over elkaar geslagen armen op liggen en keek naar de ander. Gelukkig konden zij wel toveren, want dat vond hij echt heerlijk om te doen. Ook toveren om niet-magische mensen te helpen.

"Ik betwijfel of de schoolinspectie überhaupt zijn weg weet te vinden hier naar toe en anders zijn er vast zat leraren die ze andere dingen laten zien dan de dingen die ze horen te zien." James grijnsde even en keek naar Aidan. Hij bekeek hoe het boek dicht sloeg en glimlachte even. "Maar ik moet zeggen. ik wist het nooit en ik heb het tot nu toe nog niet gemist. Misschien omdat ik zo verwend ben," kwam hij kort terug op hun eerdere onderwerp, "maar ik denk dat in verschillende landen, als ik het zou gebruiken dat de mensen dan zouden schrikken." Hij keek even naar Aidan en grijnsde kort. "Daar geloven ze nog wel, maar ik denk op een andere manier." James keek even de studieruimte rond. "Ze willen er daar wel in geloven in tegenstelling tot wij."

"Dus jij denkt dat als we naar het juiste andere land gaan, dat we bijna een soort goden zouden zijn voor die mensen?" vroeg Aidan nadenkend. Het idee leek hem aanlokkelijk, maar dan moest hij eerst heel bedreven zijn in magie om bijvoorbeeld de vorm van een luchtgod aan te nemen. Dan moest je weten wat te doen met de winden. Hij keek weer naar James, afwegend wat die net gezegd had. "Maar overal waar de westerse invloed is gekomen, is er niemand meer die in magie gelooft. Aan de andere kant, met de juiste trucjes kan je zelfs de katholieke kerk zover krijgen om een nieuwe heilige uit te roepen." Hij zuchtte, ze woonden in een rare wereld.

James knikte. "Dat weet ik wel zeker. Sommigen willen nog gewoon in magie geloven. Willen niets weten van de wetenschap en d logische verklaring van dingen omdat magie nou eenmaal een mooie oplossing is, of iets om te vervloeken." Hij glimlachte even en keek naar Aidan. Hij knikte instemmend, dat was natuurlijk wel zo. De westerse wereld zwoor magie af, deed alsof het nooit bestaan maar zij wisten wel beter. De verbrande vrouwen waren heksen geweest, heus niet allemaal maar zeker een deel. Het was toentertijd ook anders natuurlijk. Nu zouden ze je opsluiten in plaats van verbranden. "Er is nog maar één soort magie, als je het al zo wilt noemen, waar mensen nog in geloven en dat is in een god of meerdere goden." Hij keek even naar Aidan. "Dan staan ze het onverklaarbare toe."

"Ja, maar bijna niemand gelooft meer op die manier," zei Aidan. "In elk geval heeft ook dat voor veel mensen een andere betekenis gekregen dan vroeger. Het is iets om je aan vast te klampen, maar niemand denkt eigenlijk nog dat al die wonderen echt gebeurd zijn. Het zijn een soort van sprookjes." Hij keek naar James, hopend dat hij met deze opmerking niemand beledigde. Veel Ieren waren gelovig en Aidan vond dat geen probleem. Hij was het alleen zelf niet.

James knikte. 'Natuurlijk, maar toch wenden veel mensen zich nog naar een god, maakt niet uit welke. Biddend dat deze hun problemen op lost." Hij keek naar Aidan en glimlachte even vriendelijk. "Ja, alleen komt in de echte wereld niet altijd alles goed.' Zijn uitspraak had een cynische ondertoon en hij keek even naar Aidan. Buiten dat waren zij geen goden en zou niemand hen geloven als ze grote problemen op zouden lossen. Al zouden mensen het zelf zien dan nog zouden ze zeggen dat het nooit door de mens gedaan kon worden en dat er een hogere macht was. Zo zaten ze nu eenmaal in elkaar.

Aidan opende zijn mond om iets te zeggen, maar eindigde in een diepe zucht, waarmee hij te kennen gaf dat hij inmiddels niets meer over het onderwerp te zeggen had. "Ik denk dat we op een dood punt zijn gekomen," legde hij uit. "Wij weten dat er meer is, maar niet-magische mensen ontkennen dat tot in de lengte der dagen." Hij zuchtte weer en schoof zijn boek richting zijn tas. "Dat gezegd hebbende, denk ik dat ik mijn hersens even wat rust ga geven door helemaal niets te doen." Hij lachte vrolijk. "Maar de volgende keer dat ik nadenk over een onderwerp waarover weer lang gediscussieerd kan worden, dan laat ik het je zo snel mogelijk weten." Daarna groette hij de ander door zijn vingers van zijn hoofd af te bewegen en liep hij de studieruimte uit. Echt toe aan helemaal niets.

Charlie liep de studieruimte in, terwijl een bruinharige jongen net naar buiten liep. Ze moest hem ontwijken, anders was hij over haar heen gelopen. Soms haatte ze het dat ze zo klein was en niet opviel. Maar ja, op andere momenten vond ze het wel fijn. Als ze door een raam moest of zo. Niet dat ze dat met opzet zou doen want een deur was zo veel makkelijker.
Ze klampte haar schoudertas tegen haar lichaam aan. Er zaten 3 portemonnees in, en 5 telefoons. Ze had uit 4 van de 5 de simkaart gehaald, en ze wachtte op een sms van Yaro die haar zou vertellen wanneer hij ze kwam halen.

Charlie liep naar een lege tafel, en ging eraan zitten. Ze pakte een noteblock, pen, en The Developing Human. Clinically Oriented Embryology. uit haar tas, en zette haar tas tussen haar voeten. Sure, haar Ethiek huiswerk was interessanter, maar daar had ze niet binnenkort een tentamen van. "If the oocyte is fertilized, the corpus luteum enlarges to form a corpus liteum of pregnancy and increases its hormone production." las Charlie zachtjes. "Want normaal Engels is te veel gevraagd."