Het campuspark

Féren sloeg eigenlijk een beetje meer dicht nadat ze erachter kwam dat ze zojuist gigantisch heeft zitten ratelen. Redelijk onbeleefd, zo beoordeelde zij het dan maar. De woorden van het meisje drongen langzaam maar zeker tot haar door. Het laatste vooral. Dat sloeg in als een hamer. "Oh, nee nee! Het conservatorium bevind zich bijna in het centrum van Londen... Hier op school hebben ze helaas niet iets met dans." sprak Féren met een lichte ondertoon van teleurstelling. Ze herpakte zich en stond op, haar hand uitstekend. "De naam is Féren Oneira... Gek op dans, vandaar de... baggy... outfit..." ze eindigde met een beschaamde toon in haar stem. Ze wist dondersgoed dat ze er nogal slordig uitzag, maar als iemand die dagelijks danste, maakte zij zich niet druk om mooie kleding. Ze zouden haar namelijk toch alleen maar belemmeren in haar bewegingen.

Kate wist inderdaad dat de school ook relaties had met instituten buiten de school, zodat leerlingen hun eigen pasies en studies konden volgen en niet belemmerd werden door de beperkingen die 1 school zou bieden. Zelf volgde ze haar bedrijfskundige vakken buiten de school, omdat ze daar beter waren. "Dus reis je elke dag op en neer, of heb je een appartement in de stad?" ook Kate had de keuze gehad voor een appartement buiten de stad of hier op de campus, maar haar oom had er godzijdank niet moeilijk over gedaan om een mooi appartement te huren, want een kamer delen ging volledig tegen Kate's natuur in. Zij had behoefte aan privacy. Kate bekeek het meisje even, "Kate," noemde ze haar eigen naam, of eigenlijk de afkorting van haar echte naam. "Wat voor dans doe je?" was haar volgende vraag.

Féren haalde haar schouders op wanneer ze de vraag hoorde over een appartement. "Ik twijfel nog een beetje. Ergens is het chill om op de campus te wonen. Maar ja, weinig dansruimte. En boven de dansstudio waar ik normaal dans, en lesgeef, is binnenkort een kamer vrij. Dus ik red me nog wel even." Ze glimlachte een beetje ongemakkelijk, want momenteel sliep ze in de studio, op een luchtbed, met een slaapzak. Niet echt comfortabel. Ze keek even naar Kate en leek haar gezicht te bestuderen. Op die manier zou ze het meisje niet vergeten. Ze glimlachte vriendelijk en bij haar volgende vraag haalde ze eens diep adem om daarna een nadenkend geluid te maken terwijl ze zuchtte. "Ik denk dat de betere vraag is, welke niet? Ik heb ballet, hiphop, popping, locking, stijldansen... Eigenlijk van alles. Maar ben een voorstander van een combinatie tussen verschillende stijlen. Mijn favoriet? De combinatie ballet en hiphop." Ze glimlachte breed en keek Kate aan. "Wat doe jij zoal buiten school?"

Kate was er nog niet uit waar het meisje nou haar intrek had genomen, want ze sliep niet op de campus en dus ook nog niet bij haar dansstudio. Bijzonder... Toch was er niets van het gezicht van Kate af te lezen waar ze over nadacht. Kate had het talent om haar gezicht uitdrukkingloos te houden, soms krulde haar lippen op commando op tot een glimlach, maar je zou er zelden een gemeende glimlach uit zien komen, want zo was Kate niet. Ze wilde alles onder controle hebben, dus ook haar emoties. Ondertussen had Kate haar voet weer op de grond gezet, haar veter was gestrikt en deze houding was een stuk fijner om in te staan. Ondertussen luisterde ze weer naar de informatie die Féren haar allemaal vertelde, ze leek wel het tegenbeeld van Kate. Féren was open, expressief en leek van haar passie haar werk te maken. "Ballet en hiphop," herhaalde Kate, om te laten zien dat ze geluisterd had en om zich er een beeld van voor te stellen. Dans was niet haar specialiteit, maar ze had wel de paar basis stijldansen geleerd in haar jongere jaren. Toen Féren vroeg naar wat ze buiten de school deed, haalde ze haar schouders op, "Niet veel." Af een toe het vuile werk opknappen van haar familie, een bepaalde deal regelen of een wijntje drinken, het ging haar geen van alle aan, dacht Kate ironisch.

Féren stond op wanneer ook Kate klaar was. Ze keek geschrokken op haar telefoon wanneer ze een oproep had. "Eén van de lesklanten." verkondigde ze. Ze liep even weg van Kate om de telefoon te beantwoorden. "Ja... Ik kom er nu aan." Haastig pakte ze haar tas en keek naar Kate. "Het was gezellig voor zolang het duurde. Maar ik ben de tijd vergeten en moet de kids les gaan geven. Ik zie je vast nog wel eens op de campus." Ze glimlachte even en zwaaide waarna ze weg sprintte om naar de dansschool te gaan. Zo laat, zo laat... ik ben al zo verschrikkelijk laat! bestrafte ze haarzelf in haar gedachten. Hoe kon ze immers de tijd vergeten!?

Kate keek naar de roodharige vrouw die midden in haar leven leek te staan en er soms zelfs achter aan moest rennen. Want voor ze het wist moest ze ervandoor om les te geven, in dansen, tenminste daar ging Kate maa rvanuit. Kate stak groetend haar hand op en keek hoe ze ervandoor sprintte. Nu keek Kate ook op haar horloge, tijd om weer aan de slag te gaan.

new
-
Lilian zat in kleermakerszit op een van de bankjes langs het pad. Op haar schoot lag haar camera te rusten, terwijl ze door een tijdschrift bladerde. Waarom had het haar ook alweer leuk geleken om een fotografie cursus te doen? Ze moest allemaal opdrachten inleveren, waar Lilian totaal geen inspiratie voor had. Vroeger maakte ze gewoon foto's van dingen die ze mooi vond, nu moest het ook nog eens out-standing zijn. Lastig. Het tijdschrift wat ze had zou haar inspiratie moeten geven, want er stonden heel veel soorten stijlen in. Stijlen die Lilian ook bijna allemaal prachtig vond, maar ook lastig om na te doen.

Het was heerlijk weer, prachtig en rustig. Zeker voor Engelse normen was het mooi weer. Leila droeg dan ook enkel een los blouseje met een spijkerbroek. Haar jas had ze over haar tas heen gehangen die over haar schouder hing. Ze had besloten om hier in het campuspark te relaxen en haar middag door te brengen, ze moest straks toch weer terug naar haar lessen. Met een hand ging ze even door haar haren heen, ze was duidelijk niet de enige die ervoor had gekozen. Uiteindelijk besloot ze maar om naast een jongedame op een bankje plaats te nemen. Deze had een camera op haar schoot, dat was wel veilig. Leila voelde affiniteit met dat ding en mocht het op praten aankomen dan kon ze tenminste ergens over meepraten. Uit haar tas pakte ze wat water en rustig deed ze een zonnebril op. 'Fotografeer je voor de lol?' Met een glimlach keek ze even opzij naar de jongedame.

Lilian keek op toen er een medestudente naast haar kwam zitten. De jonge vrouw kwam haar niet heel bekend voor, maar na al die weken kwam Lilian nog bijna dagelijks nieuwe mensen tegen voor haar gevoel. Ze schoof iets opzij zodat het meisje wat meer ruimte had op het bankje. Bij de vraag van het meisje knikte Lilian, "meestal wel," gaf ze toe, "alleen ik was zo slim om een cursus te gaan doen..." zei ze naar waarheid. "Het valt me toch vies tegen om echt ergens over na te denken, wat je nu precies wilt laten zien." Normaal koos ze gewoon iets moois uit en nu was het verplicht om er ook technisch over na te denken. Ergens vond Lilian het erg interessant, maar ze moest er erg aan wennen. "fotografeer jij ook?"

Rustig dronk ze wat van het water en glimlachte. "Oei, ik heb gehoord dat dat heel pittig is ja." Leila keen naar haar en schudde haar hoofd. "Nee, ik ben meestal het onderwerp dat gefotografeerd wordt. Ik heb niet echt het gevoel voor wat beeldschoon is en wat niet. Tenminste, niet voordat het vastgelegd is." Leila keek naar de jongedame. "Maar wat is het onderwerp van je cursus nu dan?' Misschien kon ze enige hulp bieden, zo had ze toch nog wat te doen in haar ellendig lange pauze. Als de jongedame naast haar dat natuurlijk zou willen. Leila zette haar tas even op de grond en keek vol interesse opzij, wachtte rustig af en glimlachte vriendelijk.

Lilian keek verbaast op toen het meisje vertelde dat zij altijd degene was die voor de camera stond. Direct keek Lilian haar met andere ogen en gleed haar blik over haar heen. Ja, ze was een knap meisje met een zekere uitstraling die heel bijzonder was, in de positieve zin. Lilian tikte op het tijdschrift dat ze nog altijd opengeslagen op haar schoot had liggen, "Black-and-white, een heel cliche onderwerp, maar ik snap nu precies waarom ze het gekozen hebben, omdat het zo cliché is, is het lastig origineel te zijn." Ze gaf het tijdschrift aan het meisje dat vol stond met prachtige foto's van stillevens, dieren en modellen. "Maar wat voor modellenwerk doe je dan, eigenlijk?"

Leila bleef rustig zitten en knikte. Dat was inderdaad wel echt een cliché onderwerp. 'Ja, dat is best lastig. Verder nog regels eraan? Moet het natuur zijn, stilleven, mensen? Of mag alles?" Rustig nam ze het tijdschrift even aan en bladerde rustig. "Eigenlijk alles wel." Ze keek met een kleine glimlach opzij. "Ik heb wel eens helemaal naakt gedaan, dat maakte me wel verlegen maar het was wel ontzettend spannend." Leila moest even lachen en keek naar haar. "Dus meestal gewoon met kleren aan." Ze keek naar de jongedame en glimlachte. "Ik heet trouwens Leila, dat praat iets makkelijker." Vriendelijk keek ze naar de jonge vrouw. "Dus de camera sprak mij natuurlijk wel aan." Ze grinnikte zachtjes.

"Alles mag, wat het misschien nog wel lastiger maakt." beantwoorde Lilian de vraag van haar buurvrouw. "Dat kan ik me voorstellen, Lilian probeerde zich voor te stellen hoe ze zich zou voelen als ze ergens naakt moest gaan staan, terwijl er allemaal mensen eromheen stonden om de perfecte foto te maken, het maakte een toch wat ongemakkelijk gevoel bij haar los. Maar voor modellen die het als werk zagen, zou het vast een stuk profesioneler eraan toe gaan. "Gaaf, en dan voor fashion shoots, of voor van alles?" vroeg Lilian. "Gelijk heb je, aangenaam, ik ben Lilian." stelde ze zichzelf voor.

"Oh dat klinkt wel echt heel erg lastig." Ze keek naar haar en knikte even. Dat was wel echt heel erg veel mogelijkheden. Legio. "Van alles. Wat me wilde daar ging ik meestal wel voor." Vrolijk keek ze naar Lilian en glimlachte. "Ja, het meeste deed ik wel." Beaamde ze. "Ik vond het leuk om allerlei dingen te doen. Als je wilt kan ik je misschien wel helpen?" Leila keek naar de vrouw en glimlachte. "Aangenaam Lilian." Rustig bleef ze zitten en gleed even met een hand door haar haren heen. Misschien kon ze wel wat voor de vrouw betekenen, dat zou ze wel leuk vinden natuurlijk.

Lilian keek het meisje vrolijk aan toen ze haar hulp aanbood, "Graag!" zei ze met een glimlach, alle hulp was welkom en dit meisje leek er wel verstand van te hebben. Iets wat niet zo gek was, want zelfs al stond je voor de camera, je kreeg wel veel informatie mee over hoe alles in het werk ging. Ondertussen begonnen er wat ideetjes te ontplooien in haar hoofd, dus Lilian trok de stoute schoenen aan, "Wil jij anders niet model staan?" vroeg ze, terwijl ze haar hoopvol aankeek. Dan had ze tenminste iets om mee te starten, dan zouden ze daarna nog van alles kunnen verzinnen, maar een aanknopingspunt zou al heel veel zijn.

Leila keek met een glimlach naar haar. Vrolijk begon ze na te denken over wat ze allemaal konden doen. Ze beet nadenkend even op haar onderlip en glimlachte wat verlegen. "Tuurlijk, geen probleem." Ze keek Lilian vrolijk aan en grijnsde breed. Ze vond het wel leuk Lilian te helpen met haar cursus. "Heb je al ideeën?' Vroeg ze vervolgens, dan konden ze misschien een richting op gaan denken. Glimlachend keek ze opzij naar haar. Rustig bleef ze zitten en nam een slokje uit haar flesje water. Zelf zat ze ook na te denken over verschillende mogelijkheden. Ze keek rond, het parkje rond en bekeek de mensen terwijl ze nadacht over welke hulp ze Lilian verder kon bieden.