Castle Howard

James keek even lachend naar haar. "Nee maar is er een typisch uiterlijk voor Russische vrouwen dan?" Hij grinnikte even en bekeek haar verbaasd. Hij was wel benieuwd naar haar antwoord want het hij had het nooit geweten. Natuurlijk had elk land wel bepaalde karakteristieke kenmerken aan de mensen maar toch, James wist niet precies wat die van Rusland was. Hij glimlachte haar even toe en grinnikte zachtjes. "Dan klinkt het niet alsof ik daar heel graag heen wil!" Lachend keek hij even naar haar en schudde vrolijk zijn hoofd. Hij knikte toen rustig naar haar en glimlachte. Rustig knikte hij, ze was zo positief en dat was best prettig. "Ja dat is misschien ook wel zo." Hij zuchtte even zachtjes en keek naar haar. "Ik doe nu rechten, dus ik wacht het af." Hij had er weinig zin in om te denken aan zijn ouders, wat dachten die nou aan hem? Ze waren een voorbeeld voor hem zoals een superheld een voorbeeld was voor anderen maar ze waren net zo afstandelijk als superhelden. Verzonken in gedachten keek hij weg tot ze weer wat zei en hij keek op. "Oh ja natuurlijk. Ik ga graag met je mee." Hij glimlachte haar toe en stond rustig op.

"Typisch het uiterlijk voor een Russische vrouw? Hmm..." Abby moest toch eventjes nadenken. "Meeste vrouwen zijn blond of hebben haast wit haar. Vrij lang en heldere ogen. Russische vrouwen zijn bloedmooi op enkele na. Waaronder ik." Mompelde ze zachtjes. "Mijn zussen, heb er 3 zijn echte schoonheden. Blinken ook allemaal nog ergens in uit ook nog." Abby begon samen met James al richting het kasteel terug te lopen. Natuurlijk hield Abby de tuinen goed in de gaten. Kijken of ze iets zag wat ze nog niet had gezien. En of ze daar een foto van kon maken. "de mensen zijn niets anders gewend. Alleen lijk het mij voor een toerist in de eerste instantie even wennen." Abby keek niet bepaald verrast op toen ze hoorde dat James rechten deed. Zijn moeder was tenslotte advocate en James leek daar wel het type voor. "Rijk, je ziet redelijk goed uit en ben ook nog eens slim. Het pakketje is compleet." Abby had expres gezegd redelijk goed uit want ze wilde kijken of James daarop iets ging zeggen. Ze vond het leuk om grapjes met mensen uit te halen.

James luisterde er rustig naar en keek naar haar. "Ik vind je knap hoor, bloedmooi is nou ook weer niet nodig. Leuk voor op een poster maar verder.' Hij grinnikte even en keek haar aan. "En waar blink jij in uit dan? Je bent toch ook goed in dingen of niet soms?" James volgde haar richting het kasteel en knikte even. "Ja dat lijkt me wel, ik hou het toch voorlopig bij wat warmere landen als je dat niet erg vind hoor." Hij keek haar even vrolijk aan, hij hield niet zo van de kou en dat terwijl hij in Canada was opgegroeid en in de plek waar hij had gewoond ook nog wel eens aardige winters waren geweest. James was er niet bepaald fan van en bezocht liever mooie, zonnige landen waar hij zich niet warm aan hoefde te kleden omdat hij anders te koud zou zijn. "Redelijk mooi? Zei je dat nou echt? Nu voel ik me toch wel beledigd hoor." Hij keek haar met een brede grijns aan en schudde zijn hoofd. "Je kan niet ontkennen dat ik gewoon ontzettend knap ben."

Ze keek James met grote, blauwe ogen aan. Meende hij dat serieus? Toen hij de laatste woorden hoorden werd ze rood. "Grapjas. Ik wist wel dat je een grapje maakte." Abby rolde met haar ogen. Wie vond haar nu knap? Ze wist gewoon van zichzelf dat ze niet veel speciaals was. Vergeleken met andere studenten op haar school was zij echt... zo'n jong schaapje. Bij zijn vraag begonnen haar ogen te schitteren. "Schaatsen! Ik ben Russisch kampioen in wedstrijd schaatsen en in kunstschaatsen. Daarbij doe ik dat nog 3 keer in de week. En binnenkort ga ik meedoen hier in Engeland." Abby begon helemaal te stralen wanneer zij over schaatsen sprak. Het was leuk hoe James deed. Ook bij haar opzettelijke opmerking, zijn reactie was gewoon grappig. Abby deed haar armen over elkaar. "Owja? Denk je echt dat je zo knap bent? Je bent mijn type sowieso niet." Abby stak haar tong naar hem uit. "En mensen die zichzelf mooi vinden worden er juist lelijker op." Ja, Abby vond het leuk om James te plagen. Het was een feit.

"Hoezo een grapje? Voor de meeste meiden ben je echt nog wel knap hoor.' Hij grinnikte even en keek naar haar. Het klonk misschien ongeloofwaardig aangezien James ook wel aardig wat modellen versleten had maar er was ook iets als charisma of gevoel wat je uitstraalde en vele bloedmooie vrouwen misten dat gevoel, mede daardoor was James tot de conclusie gekomen dat een vrouw niet bloedmooi hoefde te zijn zolang ze maar aan bepaalde eigenschappen voldeed. Deze veranderden natuurlijk naar waar de vrouw voor bestemd was; vriendschappelijke band, een nacht in zijn bed of misschien zelfs een langere relatie. Alles had zijn plaatsje wel. Rustig bekeek hij haar toen Abby het over het schaatsen had, ze klonk zeer gepassioneerd wat ontzettend mooizo was om te zien. "Het klinkt alsof je het inderdaad ontzettend goed kan. Ik zie het ook wel voor me, in een strak pakje pirouettes maken over het ijs."Hij grinnikte plagend en keek naar haar. Er lag een ondeugende twinkeling in zijn ogen. "Nee dat is maar een grapje, ik vind het gaaf dat je op zulk niveau kunt sporten, ik ben al blij als ik twee keer per week fitness."

Abby keek hem met een kleine glimlach aan. Echter lachte haar ogen totaal niet mee. Natuurlijk waren er altijd nog personen die minder knap waren dan haar of juist 100 keer zo mooi. Alleen het was zo moeilijk om in een gezin opgevoed te worden met drie zussen met zo'n schoonheid, dat Abby vaak niet werd geloofd als zij vertelde dat zij hun zusje was. Mensen moesten haar altijd paar keer bekijken en zeiden stiekem achter haar rug hele gemene dingen. Ze hield van haar zussen, maar het was soms zo moeilijk om in hun schaduwen te leven. Mensen gingen je toch altijd vergelijken en het was ook eens fijn om te horen als iemand zei: "Hey. Jij hoort er net zo goed bij." Abby keek voor zich uit. "Je hebt mijn zussen nog niet gezien. Anders zou je wel begrijpen waarom ik zo denk hoe ik nu doe." Maar Abby wilde James niet belasten met haar gevoelens of gedachten. Dat bracht alleen negatieve sfeer. "Het is het innerlijk wat telt toch?" Ze gaf James een plagende elleboog zachtjes in zijn zij. Bij zijn woorden begon Abby weer lichtjes te blozen. "Ja, dat wil je wel zien hé." Abby ging nu een opmerking maken wat James vast bij haar niet zag aankomen. "Ik wil je best wel eens een privé showtje geven." Daarna kreeg het gesprek weer een gewone wending. "Twee keer maar? Dus je hebt geen six pack?"

Hij bekeek haar even. "Maar je zussen zijn niet hier en jij wel. Dus jij bent nu mooi en niet je zussen. Je moet niet continue denken aan hun. Jij bent hier nu om wat van je leven te maken en schoonheid is echt niet alles." James liet haar even verder uitpakken en knikte instemmend, daar had ze helemaal gelijk in. "Precies, het innerlijk is wat telt behalve als je mij bent natuurlijk. Dan ben je helemaal perfect." Hij liep met haar het kasteel binnen waar hij de deur rustig voor haar open hield. James glimlachte haar toe en begon toen even te lachen bij haar opmerking. "Ik zal dat maar iets heel onschuldig aanvaarden, dus dan accepteer ik de uitnodiging heel graag hoor." Hij keek even op de bordjes en liep rustig richting de bibliotheek toe. Zacht grinnikte hij even. "Nee, nog net niet. Als ik ze heel goed aanspan wel, maar ik ben nog steeds heel sexy hoor." Hij grinnikte haar even toe en schudde zijn hoofd. Hij vond het wel gezellig zo hoewel ze nu wel iets stiller zouden moeten zijn in de bibliotheek.

James was echt heel wijs. Nu begreep zij waarom hij rechten deed. Hij had zijn uiterlijk mee en ook nog zijn brains. Dat kwam niet heel vaak voor. “Je hebt gelijk. Het is een gewoonte geworden met de jaren. Ik ben het proberen om het af te leren.” Ze moest lachen toen hij zei dat hij the whole package was. “Dat kan ik niet ontkennen. Je bent slim en knap. Beetje oneerlijk James. Mind to share something with me?” Grapte ze. Abby was zeker niet dom. Alleen ze wilde wel iets knapper zijn. Gewoon om een waardig lid in het gezien te kunnen zijn.
Hij hield de deur voor haar als een ware gentleman. “Dankjewel.” Nu ze binnen in het kasteel waren moesten ze natuurlijk zachter praten. Dat ging Abby ook doen. Ze grinnikte zachtjes. “Alleen als je ze aanspan? Hmm ben je toch niet zo perfect als je dacht James.” Ze schonk hem een speelse knipoog. Na ongeveer 10 minuten kwamen ze aan bij de bibliotheek. “Zullen we over een anderhalf uurtje weer afspreken? Want ik denk niet dat het interessant voor je is wat ik allemaal ga lezen en opzoeken.”

James glimlachte even naar haar. "Dat moet je zeker doen, ik weet zeker dat je dat goed zou doen Abby." Hij keek haar aan en glimlachte. Hij moest lachen om haar antwoord en knikte. "Tuurlijk, kom ik sta wel even wat af." Hij grinnikte even en keek in haar ogen. Hij liep verder door en glimlachte tevreden. "Toch niet zo perfect als ik lijk? Dat vind ik toch wel spijtig om te horen." Hij grinnikte even en liep verder. Rustig liep hij naar de deur van de bibliotheek toe en keek naar haar. "Natuurlijk, dat is prima. Zullen we anders samen eten in het restaurant, dat lijkt me wel gezellig?" Hij keek naar haar en glimlachte even vriendelijk. James voelde zich wel op zijn gemak met haar om te praten over allerlei dingen. "Dus, zie ik je dan?" vroeg hij vriendelijk en hij wachtte af. Hij zou nog maar wat gaan roken en zorgen dat ze samen konden eten als ze wilde. Als ze dat niet wilde dan zou hij alleen gaan eten.

Abby keek verrast toen hij haar uitnodigde om samen wat te gaan eten in het restaurant naderhand. Het meisje bleek toch iets goeds te doen. James wilde graag met haar wat gaan eten. Het was ook veel gezelliger om met zen tweeën te eten dan in je eentje. “Dat lijkt mij heel leuk. Ja is goed! Over een anderhalf uurtje spreken we hier weer af.” Abby draaide zich om en liep vrolijk weg.
Ze had van alles opgeschreven, kopieën gemaakt, stiekem foto’s gemaakt van sommige boeken en heel veel gelezen. Ze was echt blij dat ze vandaag hier naartoe was gekomen. Ze had zoveel opgestoken in dit anderhalf uur. Al haar research, materialen wat ze had verzamelend en sommige samenvattingen deed ze netjes in een mapje. Ze plakte er een sticker op en stopte het mapje terug in haar tas. Ze keek op de klok. Het werd tijd om terug te gaan. Abby ging zich nog even snel opfrissen, spoot wat vanille/Kokosnoot vleugje op en deed wat lipbalsem op. Zo. Nu hoefde James zich niet te schamen met haar als diner partner. Ze liep naar de uitgang/ingang van de bibliotheek.

James had zich de afgelopen anderhalf uur prima vermaakt. Hij was terug gegaan naar de tuinen en er veel rond gewandeld en gezien. Ernaast had hij verschillende vrienden van hem gebeld maar het langste met zijn moeder, het was heerlijk om even Frans met haar te praten. Zijn vader was binnenkort jarig en ze zouden het vieren in een enorm penthouse in New York. Er was hem gevraagd er dan bij te zijn, hij mocht een introducee meenemen en moest maar even een geschikt cadeau vinden. James zuchtte diep. Wat gaf je aan een man die alles al had? Hij was gaan zitten, had nog aardig wat sigaretten gerookt en zich net voor het diner opgefrist. Nu stond James te wachten op Abby. Hij leunde tegen een pilaar aan, zijn handen achter zijn rug en zijn blik was nadenkend naar het plafond gericht, tot hin de deur open hoorde gaan. Direct keek hij normaal om haar te zien en een glimlach ontvouwde op zijn gezicht. Rustig liep James naar haar toe en bood haar zijn arm. "Heb je er zin in?"

Het meisje keek hem glimlachend aan toen ze hem zag staan. Hij had vanuit een afstand heel anders uitgezien. De manier waarop hij stond en na dacht. Dat ze zo iets van hem zou zien. Abby vond het altijd leuk om mensen te bestuderen. Ze nam zijn arm aan en glimlachte. "Uiteraard heer James." Sprak ze op een beleefd toontje uit. "Zullen wij maar eens naar het restaurant gaan?" Hun liepen beide richting het restaurant. In de tussentijd nam Abby alles tot zich op. Hoe het kasteel er van binnen uit zag, het personeel en de schitterende schilderijen en decoraties wat ze hier deden gebruiken.

James glimlachte even naar haar en knikte. Rustig nam hij haar mee naar het restaurant waar hij de deur voor haar open hield. "Ik heb in de tussentijd al een tafeltje voor ons geregeld, bij het raam zodat je uit kan kijken over de tuin en de rest van de omgeving." Hij begeleidde haar, tussen andere tafels door, naar hun tafel. Hij liet haar zitten en schoof haar aan waarna hij zelf ook plaatsnam. "Heb je nog veel werk kunnen verzetten in de bibliotheek? Gevonden wat je zocht?' Hij pakte de menukaart aan die hen gebracht werd en opende deze rustig. "Ik wil graag een glas rode wijn, wil jij ook Abby want dan nemen we een fles of heb je liever iets anders?" Ze hadden dan wel korting vanuit school maar dat betekende niet dat James de uitgekozen goedkopere gerechten ging eten omdat hij dan korting zou krijgen. Nee, zo was hij helemaal niet. Als hij uit eten ging dan zou hij dat ook goed doen en ervan genieten. Niet zo goedkoop mogelijk, dan kon je beter niet gaan in zijn ogen.

James had schijnbaar al een reservering geplaatst. Het was een ideale plek met schitterend uitzicht. Hij wist gewoon dat Abby hield om dingen te bekijken. "Dat is echt geweldig James. Wat attent van je." Abby vond dit echt een pluspunt. Hij was helemaal niet egocentrisch en leek altijd te denken aan de ander. Abby ging zitten en keek verrast toen hij haar school aanschoof. Dit was een luxe die zij totaal niet was gewend. "Dankjewel." Glimlachte ze beleefd. Bij zijn vraag knikte Abby. "Jup. Ik heb een heel mapje gemaakt met allemaal kopieën en documenten erin. Ik heb ook stiekem foto's gemaakt met mijn telefoon. Dus niet doorvertellen." Ze deed speels haar vinger voor haar lippen als teken dat dit een geheim tussen hun was. Ook zij pakte nu de menukaart erbij. Bij zijn vraag over rode wijn begon ze lichtjes te blozen. Abby kon niet goed tegen alcohol, vooral geen wijn. "Een fles is prima." Ze glimlachte een tikkeltje verlegen. Een glaasje kon geen kwaad toch? "Ik wil graag een kan water erbij als dat mogelijk is." Ze glimlachte terwijl ze bladerde. Ze wilde gebakken garnalen als voorgerecht en als hoofdgerecht een zalmsalade. "Wat heb jij in de tussentijd gedaan?"

Rustig had hij een fles goede rode wijn en een karaf water besteld voor hun twee waarna hij ook even in de menukaart dook. "Geen dank, ik wil graag genieten als ik eet en dan valt de korting van school een beetje in het niet. Dus kies wat je wilt, het is een cadeautje. Voor een gezellige dag, ik heb maar weinig mensen die ik aardig vind." Hij keek haar even aan en knikte. "Dan heb je veel werk kunnen verrichten." Kort lachte hij even om haar speelse reactie en knikte. Hij deed zijn lippen op slot en gooide de sleutel weg met een knipoog naar haar. James keek haar dan ook voorlijk aan en dacht na over wat hij wilde. "Ik heb veel in de tuin gewandeld en met mijn moeder gebeld, mijn vader is binnenkort jarig en ze geven zijn verjaardag in een penthouse in New York. Of ik er ook bij wilde zijn en misschien iemand mee wilde nemen. Mijn moeder hoopt al jaren dat ik thuiskom met haar schoondochter." Hij keek even vriendelijk naar haar, "Ik was vooral blij om gewoon mijn Frans weer even op te krikken." Na even bedacht hij dat wat hij gezegd had misschien niet zo goed op te vangen was. "Sorry, ik bedoelde het niet slecht hoor." James keek op met een vriendelijke blik. Hij nam nooit vrouwen mee naar huis, dan waren zijn ouders echt typisch normale ouders en vreselijk vervelend. Buiten dat had James haast nooit een lange relatie gehad.

Abby keek verrast toen hij aanbod dat zij alles mocht kiezen wat op de kaart stond. Ze begon lichtjes te blozen toen hij zei dat hij haar aardig vond. Schijnbaar was dat iets heel bijzonders. "Oké. Dat is iets wat ik niet af sla." Alleen vond Abby het zo ongemakkelijk om nu opeens duurdere gerechten te gaan kiezen. Misschien ging ze dan wel voor de carpaccio salade met een schoteltje gebakken garnalen erbij als voorgerecht. De zalmsalade werd nu een pangafilet (die vis ofzo iets) met roomsaus. Abby vertelde hem dat ze haar keuze had gemaakt en dat zij dat wilde. Of ze nog aan een dessert toe kwam? Ze begon zachtjes te lachen waarbij ze weer knorde. Heel lichtjes. "James! Dat doe ik ook altijd! Wat grappig." Bij zijn woorden knikte zij af en toe om aan te geven dat ze luisterde. "Wauw. Dat is wel echt geweldig! Ik ben nog nooit in een penthouse geweest." Ze glimlachte nieuwsgierig naar hem. "Wat ga je voor je vader halen?" Abby vond het geen probleem wat hij had gezegd. "Hoe komt dat dan als ik vragen mag? Dat je nooit een lange relatie hebt gehad?" In de tussen tijd kwam de vrouw terug met de rode wijn en karaf water.

James keek haar rustig aan en glimlachte even. "Mooi, ik ben blij dat je het accepteert." Rustig keek hij naar wat hij wilde eten. Hij koos voor een zalmsalade als voorgerecht met ertussendoor een garnalencocktail. Als hoofdgerecht koos hij voor een stukje hertenborst in pepersaus. Hij glimlachte even omdat ze zei dat zij dat ook deed, hij kon er wel om lachen. "Niet? Ik heb er eentje in L.A." Hij keek even weer naar de kaart, misschien kwam dat er iets te arrogant uit. "Ik weet niet, die man heeft alles? Wat moet ik hem nou geven dat hij zou waarderen." Hij zuchtte diep, in dit geval was James echt radeloos. Hij wist nauwelijks wat zijn vader leuk vond, zo slecht was hun band. "Ik reis veel en veel vrouwen kunnen er niet tegen dat ik los wil leven. Ze willen settelen, iemand die er altijd is en die ze niet alleen maar via de telefoon spreken. Ik snap het wel." Hij glimlachte even  naar haar en proefde de wijn even waarna hij knikte, die vond hij goed genoeg dus werd er voor hen beiden ingeschonken waarna hij zijn glas hief. "Op een heerlijke dag." James schonk haar een glimlach van zijn witte tanden en keek naar haar, blij dat hij iemand had ontmoet die hem niet direct een arrogante kwal vond.

"Ik denk dat jij James, geen genoegen neemt met een nee. Dan kan ik beter het accepteren." Ze glimlachte terwijl ze de wijnglas met rode wijn naar haar lippen bracht. Ze nam er een sipje van. De dingen die James koos waren niet bepaald goedkoop. Wat een dure smaak dacht Abby bij zichzelf. Als je dat je hele leven gewend was, wist je uiteraard niet beter. "Ga je wel eens naar een Mc'donalds of een Burger King?" Ze moest het gewoon vragen. Toen hij vertelde dat hij niet wist wat hij zijn vader moest geven, dacht Abby eventjes na. "Weet je wat je iemand geeft wat alles al heeft? Wat vader en zoon tijd James. Ga iets leuks met hem doen. Iets waar zijn interesse in ligt. Deel een passie waar jullie misschien nooit van hebben geweten dat jullie dat beide leuk vinden." Ze glimlachte. "Hij houdt van je en ik weet dat vaders te trots zijn om dat te zeggen. Dus verras hem met iets stoers." Abby begreep wel dat vrouwen dat vervelend vonden. Nu wilde zij iets daarover zeggen, maar besloot het niet te doen. Dat was niet haar positie. "Beter vrijgezel zijn dan een affaire hebben met iemand die is getrouwd."Zei ze nonchalant totdat ze besefte wat ze had gezegd. "Oeps..." zei ze met een rood hoofd. Ze proostte bescheiden. "Ja..."

Zachtjes moest James even grinniken en knikte. "Daar heb je gelijk in, ik hou niet zo van tegenspraak als ik iets aanbied." Hij grijnsde even en nam rustig een slokje wijn. Verbaasd keek hij naar haar en moest lachen. "Ja, na het uitgaan vind ik dat wel eens lekker om me dan vol te eten daar.' Hij keek haar grinnikend aan en dronk nog wat. Daarna verscheen er een serieuze blik op zijn gezicht. "Ik weet niet welke passies we delen, tot nu toe nog niet zoveel, mijn vader en ik hebben nooit echt een goede band gehad.' Hij glimlachte vriendelijk maar afwezig. "Mijn vader was altijd voornamelijk bezig met zijn werk, ik zag zijn moeder iets meer maar niet. Ik ben opgevoed door een nanny en niet meer.' Hij glimlachte even naar haar en zuchtte diep. 'Ik denk ook niet dat hij er tijd voor vrij zou maken hoor, zo is hij gewoon n iet." Hij glimlachte even vriendelijk naar haar waarna hij haar verbaasd aankeek door haar opmerking. "Het maakt niet uit, sommige getrouwde mannen blijven niet trouw.' Hij glimlachte haar toe. 'Geloof me, ik heb rare bedpartners gehad."

"Dat dacht ik al." Ze nam nog een aantal slokjes van de rode wijn. Het smaakte goed. Heel goed zelfs. Abby had nog nooit zo'n dure wijn gedronken als deze. Je merkte duidelijk het verschil tussen goedkoop en duur. "Toch? Wauw! Dat had ik nu echt niet gedacht." Ze glimlachte tevreden bij dit nieuwe feitje. Dus James kon ook gewoon een "normale" levensstijl hebben. Buiten al dat luxe. Abby luisterde aandachtig om te kunnen peilen hoe zijn vader een beetje in elkaar zat. James leek net alsof te doen alsof het hem niet iets deed. Echter merkte je aan zijn lichaamshouding en de manier hoe zijn expressie veranderde, dat het hem zeker wat deed. Zijn vader leek werk voorop te zetten en James kreeg misschien ergens een derde of vierde plek. "Hmm... Dat is wel moeilijk." Abby wist heel vaak wel raad op iets, maar dit? Toen schoot haar iets te binnen. "Een brief James. Dat is het. Schrijf hem een brief voor zijn verjaardag." Ze legde aarzelend haar hand op de zijne. Haar blauwe ogen stonden onzeker omdat ze niet wist hoe James hierop zou reageren. "Leg je emoties vast in een brief. Schrijf al je gedachten op wat je nu werkelijk van hem vindt. Meeste mensen beseffen het pas als ze een papiertje in hun handen hebben. En ik weet dat dit te diep voor je gaat, dat je het allemaal beetje oppervlakkig wilt houden tussen jou en mij, maar een brief is iets wat je echt moet doen. " Ze trok haar hand weer terug en haar wangen hadden lichte blosjes. Bij zijn volgende woorden lachte ze zachtjes. Ondertussen werd hun voorgerecht geserveerd. "Eet smakelijk." Ze nam een hapje. Abby ging het gewoon vragen: "Wat versta jij onder rare bedpartners?"

James schonk een onschuldige glimlach, hij kon er niets aan doen, zo was zijn karakter gewoon. Hij nam rustig een slokje en keek naar haar. "Smaakt de wijn een beetje? Ik weet niet precies wat je lekker vind dus ik heb maar gekozen voor wat ik lekker vond." Hij grinnikte even bij haar reactie en knikte. 'Niet dat ik het lekker vond maar dat is een ander verhaal. Ik kan moeilijk nee zeggen tegen een hele groep.' Hij glimlachte even bij de gedachte aan verschillende avonden, het was erg leuk geweest. Die glimlach verdween echter ook weer door zijn vader en de gedachte eraan. Hij keek op toen hij haar hand op de zijne voelde. 'Een brief?" Herhaalde hij zachtjes mompelend, was dat nou wel een goed idee en hij keek naar haar. "Misschien is dat wel een goed idee, maar ik denk dat ik het dan niet doe waar iedereen bij is. Voor de rest van de wereld geef ik hem wel wat golfspullen of een auto." Hij keek naar haar en glimlachte even. "De brief is misschien wel wat, dankjewel Abby. Ik hoop alleen dat ik ook echt iets kan schrijven, mannen en emoties.." Hij glimlachte even en nam zijn vork vast. "Eet smakelijk." Rustig begon hij te eten. Hij moest even grijnzen en keek weg. "De raarste, is een zwangere vrouw.' Hij keek beschaamd even weg. "Ik vermoedde het al maar ik had iets teveel op, het was op een feestje van mijn ouders en ze had een vriend of verloofde, weer ik niet, maar in een kamertje even vlug." Bekende hij eerlijk.

"Ja, de wijn smaakt voortreffelijk. Ik heb nog nooit zo'n heerlijke wijn gehad." Bekende Abby. Ze voelde zich ook steeds warmer worden. Abby kon heel slecht tegen alcohol. Ze hoopte nog dat ze straks zelf naar huis kon lopen. Niet dat zij James zou belasten. Dus ze deed het rustig aan met de wijn. Ze schonk zichzelf een water in om dat er tussendoor te drinken. "Uiteraard geef je dat niet waar iedereen bij is. Dat is iets tussen jullie twee James. Mannen en emoties, weet er alles van. Misschien kan ik je eens helpen met de brief? Kom je maar eens bij mij thuis langs." Niet dat Abby goed was in emoties te laten zien. Zij had nooit verteld aan haar zussen of ouders hoe zij zich werkelijk voelde in het gezin. De voorgerechten waren heerlijk. Ze was zeer tevreden met haar keuze. Dat laatste wat hij zei had Abby niet verwacht. Een zwangere vrouw die vreemd ging. Hoe erg was dat? "Jij bent erg meneer James. Je moet geen vluggertjes houden is niets aan." Ze nam simpel nog een slok van haar wijn. "Ik heb een relatie gehad met een vrouw die een man wilde zijn. Dat is pas raar in bed."

James keek met een tevreden glimlach naar haar, hij was blij dat het goed smaakte. Rustig dronk hij door maar niet te snel, dat vond hij sowieso niet lekker met wijn. Hij glimlachte even naar haar en knikte. "Ja, misschien mijn moeder er wel bij als morele steun." Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en hij knikte. "Ja, ik zou heel erg graag je hulp willen Abby. Woon je op de campus of er buiten?" Vroeg hij haar rustig en hij glimlachte even. Hij wilde haar hulp, ze wist vast beter te omschrijven wat hij zou willen schrijven, James was niet altijd goed met woorden, daarom was hij blij met haar hulp. Hij was blij dat hij Abby zag genieten van het eten, dat maakte hem tevreden. "Misschien wel een beetje, het niet was niet echt netjes in ieder geval." Kort moest hij even lachen. "Maar anders dan leef ik helemaal alleen, ik heb toch een beetje aandacht van de vrouwen nodig, anders dan zit ik maar in mijn eentje. En het is heus niet alleen in bed hoor. Meestal duurt het een weekje, leuke etentjes, iets bezoeken en 's nachts gewoon samen zijn." Verklaarde James rustig zijn hele strategie. 'Erna zijn ze me meestal ook al weer zat." Hij nam een slokje wijn en keek haar verbaasd aan. "Dat lijkt me ook wel raar ja." Mompelde hij verbaasd.

Abby vond het fijn dat hij haar hulp aanvaarde. Het was toch iets persoonlijks. de brief namelijk. Zij zou dan er echt achter komen hoe James zich dan voelde. Hoe hij werkelijk over zijn vader dacht. Dat hij zijn moeder erbij wilde betrekken was niet meer dan logisch. Het bleven je ouders. "Buiten het campus. Ik heb een mooi appartementje voor haast geen geld. Het is hier een stuk goedkoper dan in Rusland." Abby hield graag haar privacy. Met een kamergenoot had je dat niet. Tevens vond ze het ook eng als ze een kamergenote kreeg die Abby dan niet mocht. Dan kon je beter op jezelf gaan en het risico vermijden. Hij begon zijn strategie aan haar uit te leggen. Dat vond ze wel een beetje grappig. Hij was duidelijk op zijn gemak bij haar. "Een weekje? Hmm James. Klinkt alsof je iets verkeerds doet. Ben je wel goed onder de lakens?" Ze bracht de wijnglas naar haar lippen, haar blauwe ogen speels in de zijne gericht. Het was leuk om jongens over hun bed technieken grapjes te maken. Dat lag namelijk voor een man heel gevoelig. "Ja. Dus mijn definitie van rare bed partners is nog tikkeltje extremer denk ik."

James keek naar haar. "Oh daar ben ik wel benieuwd naar, ik woon wel op de campus omdat ik nog niet de tijd heb genomen een goed appartement te vinden. Ik heb al wel wat gezien maar dat kan ik mooi doen als ik richting jou toe rijd." Hij glimlachte even vriendelijk naar haar en at rustig wat door tot hij zijn garnalencocktail op had. Hij glimlachte even naar haar en dronk nog wat wijn. Tot zijn glas leeg was en hij zichzelf bij schonk. "Wil jij ook nog een beetje of wil je het rustig aan doen?" Hij glimlachte haar vriendelijk toe en knikte. "Ja, ik ben heel goed onder de lakens." Hij boog wat naar voren en keek haar aan. "Ik ben zelfs nog beter als er geen lakens in de buurt zijn." Hij keek haar even lang aan waarna hij ook een slokje nam. "Meestal willen ze na een week wel weer terug naar hun vriend." Hij grinnikte even en knikte. 'Maar jij gaat dus langere relaties aan en geen vluggertjes?" Vroeg hij haar rustig en hij keek naar haar. Hij glimlachte haar even vriendelijk toe en keek naar buiten. Hij vond het fijn met Abby te eten en te praten, hij was zichzelf bij haar en dat was hij lange tijd niet meer geweest. James was toch best trots op zichzelf erdoor.