Shangri-La Hotel - Parijs

Met haar slanke vingers streek ze door haar haast witte lokken. Haar houding was ontspannen en tevreden. Ze was op haar gemak bij James en dat bleef. Hij was gewoon prettig in de omgang. Dat had ze al van het begin. "Daarmee refereerde ik de heer Taylor, jouw buikje. Jouw "overgewicht." Ze schonk hem een onschuldig knipoogje. "David daar in tegen is een ... " Ze legde haar vinger over haar lippen terwijl ze eventjes nadacht. "Een beertje." Ze giechelde zachtjes. Ze was eens benieuwd wat James er van vond dat ze hem een varkentje vond. Uiteraard was dat plagend bedoeld. James vond zij meer op een leeuw lijken. Ja, een echte leeuw. Alleen niet zo lui als een leeuw. Dus misschien dan meer een panter? Een zwarte panter.
"Ik kan al wat dingetjes opnoemen." Ze begon met haar vingers te tellen. "Nagels lakken, street run, je weet wel tegen muren aanrennen en over daken springen, een knoop naaien als die van je blouse is afgesprongen en nummertje vier." Haar blauwe keken hem nu direct aan. "De kroonluchter." Dat was een heel ingewikkeld standje. Tja, een beetje met seks praten over James kon geen kwaad. Dat vond hij toch wel een leuk onderwerp.
Abby ging niet meer in over haar leeftijd. Ze nam James zijn woorden met een glimlach aan. "Dan doen we dat wel gelijk morgenvroeg! Als eerst ontbijten, brief schrijven, daarna de winkel in en vervolgens jouw tour." Wat een planning dacht de blondine bij zichzelf.
Haar blauwe ogen werden groot. "Dat meen je niet?" De vrouw zou zich wel diep schamen. En wat moest de baas wel niet denken. Abby schudde lachend haar hoofd en nam het laatste hapje. "Onvoorstelbaar. Ik zou echt door de grond zakken als mij dat gebeurde."

James glimlachte haar toe en draaide rondjes met zijn glas. "Goed, goed. Het is alweer duidelijk." Hij schudde zijn hoofd. 'Jij verdient al geen wijn meer of andere drank. We gaan zo maar over op het water, lekker gezond. Dit biggetje moet namelijk afvallen." Hij grinnikte even en keek naar haar. Ze was een heerlijke vrouw en een enorme pestkop maar daar kon hij absoluut van genieten bij haar.
"Oh echt? Zeg eens?" Nieuwsgierig keek hij haar aan toen ze op haar vingers begon te tellen. "Goed, die street run daar moet ik je gelijk in geven. Ik kan echter wel nagels lakken, dat kan iedereen wel, naaien kan ik ook, in elke betekenis van het woord." Hij moest lachen en keek naar haar. "ik denk eerder dat jij die niet kan. Het is dat we allebei in een relatie zitten maar anders zou ik zeggen dat ik die wel even aan je laat zien."Hij moest lachen en keek haar ondeugend aan. Nu zou hij dat niet meer doen, hij wilde Féren niet kwetsen en zij David ook niet.
"Ik zei toch dat ik aan plannen deed. Ik kan niet zonder." Hij moest even lachen en keek naar haar. "Jawel, nu hebben ze ruzie omdat zijn vrouw kennelijk háár minnaar mee had genomen, daar had hij natuurlijk niet op gerekend. Wat een verschrikkelijke vrouw.' Hij schudde zijn hoofd en moest even lachen. "Wil je nog een toetje mevrouw?" Vroeg hij rustig toen ze het op had. Hijzelf nam net zij laatste slok wijn.

"Ik ben heus nog niet dronken hoor." Beet ze hem toe terwijl ze naar haar lege glas wijn keek. Haar wangen waren nog steeds een beetje rossig. "Hoogstens een beetje aangeschoten. En ja, jij moet over aan de water. Ik daar in tegen." Ze wenkte naar de ober en bestelde voor zichzelf een Baileys met ijs. "Mag mijzelf trakteren op echt iets lekkers." Ze glimlachte lief naar hem. "Wat voor dier vind je mij eigenlijk James? Dan zeg ik dadelijk misschien waar ik je echt op vind lijken." Nu klonk ze was serieuzer. Waar zou James haar mee associëren?
"Heb ik toch nog iets gevonden wat je niet kan." Ze glimlachte tevreden met deze uitkomst. "Wat ben ik toch goed." Ze lachte zachtjes bij dat naaien opmerkingen. "Dat kan ik niet ontkennen helaas." Haar mond viel bijna open toen hij zei dat ze iets niet kon. "Excuseer mij James." Ze probeerde beledigd naar hem te kijken. "Ik doe het misschien niet zo vaak als jij en Féren, maar als ik het doe." Ze keek op van onder haar lange wimpers naar hem. "Is het iedere keer weer een verrassing en onvoorspelbaar. Jij weet echt nog niet wat ik wel of niet kan. Ofja ik kan eigenlijk alles." Ze giechelde bij haar woorden. Ze waren beide trouw aan hun partners maar het bleef een luchtige onderwerp voor hun.
Ze rustte haar hand tegen haar mond. "Dat kan echt niet ... Wat een verschrikkelijke vrouw inderdaad. Eerst je man beschuldigen van iets wat je zelf doet." Bij James zijn vraag glimlachte Abby liefjes. "Nee nee. Ik houd het op de baileys. Want ik zit echt heel vol."

"Dat zou ik ook wel erg vinden hoor. Na twee cocktails en een glas wijn al dronken. Hij moest lachen en bekeek haar, ze was duidelijk aangeschoten. Dat wist hij zeker. Hijzelf bestelde een whisky en keek haar grinnikend aan. "Ik trakteer je op iets lekkers." Verbeterde hij haar met een plagende knipoog en hij dacht toen even na. Kort was zijn voorhoofd even gefronst. "Ik denk een kat, maar dan een huiskat. Nee, meer een lynx. Zeldzaam maar net zo mysterieus en nieuwsgierig als een kat, toch ben je niet te temmen." Hij glimlachte, hopend dat het ermee door kon natuurlijk.
"Maar dan zoek je wel uitersten. Bij de normale dingen heb je nog altijd niets gevonden." Hij moest lachen  om haar beledigde blik. Het was ontzettend grappig om dat te zien. "Natuurlijk schatje. Féren en ik genieten gewoon graag op die manier van elkaar. Het is tot nu toe toch nog elke keer weer een verrassing geweest met haar." Gaf hij rustig toen en hij grinnikte. "Je kan veel en je kan het goed. Eigenlijk ongehoord voor een dame van jouw leeftijd." Hij schonk haar een knipoog. 'Maar ach het internet, tegenwoordig kan ieder jong meisje alles goed leren voor ze een man heeft gezien." Hij vond het leuk om haar te plagen, zeker nu hij haar leeftijd wist.
James moest even grinniken. "Ze is wel vreselijk ja. Française ten top." Hij moest lachen. 'Mijn moeder doet zoiets ook altijd in mindere mate. Zegt ze dat ik haar moet bellen maar zelf doet ze het ook nooit.' Hij schudde zijn hoofd en vroeg de man toen rustig om de rekening. Eventuele verdere drankjes konden ze boven op hun kamer of terras doen.

Abby beet zachtjes op haar onderlip. "Gemenerik! Je weet dat ik niet goed tegen alcohol kan. Ik word al snel dronken. Daarbij ben ik niet zo heel groot. Dat heeft daar ook zeker mee te maken." Ze keek op toen James een whisky bestelde. "Drink jij sterke drank? Ik dacht dat jij alleen maar aan de wijn zat." Dit was nog eens een verrassing. Ze moest zachtjes lachen. "Ja inderdaad. Jij trakteert mij op iets lekkers. Ik ben dat niet vergeten hoor." Hun drankjes werden gebracht. Ze bracht het glas naar haar lippen. Ze snoof de zoete geur voordat ze een slok nam. Baileys. Heerlijke smaak.
"Een lynx? Daar kan ik zeker mee leven. Mooie beesten zijn dat. Oké ... Ik zie jou als een zwarte panter. Gevaarlijk, onvoorspelbaar, alert, sierlijk, dominant en mysterieus. Ja, zo ben je wel." Ze vond haar beschrijving helemaal geweldig. "Owja en arrogant. Panters vinden zichzelf heel wat." Zei ze er plagend achteraan.
Abby keek even om zich heen. "Normale dingen. Ja, dat is lastig. Je zegt dat je het allemaal kan. Kan jij dan ook strijken? Dat vinden mannen vrij lastig."
Haar mond viel open. "Pardon?" En gelijk sloot ze die. Ze deed haar armen over elkaar. "Sorry hoor dat ik al meer weet dan jullie twee bejaarde." Doordat ze anders ging zitten vielen haar blonde lokken als een waterval over haar schouders. "Ik heb een vrouw gehad met zoveel tatoeages en piercings. Zij was heel heftig. En die man van 30 heeft mij veel geleerd. En mijn nerd vriendje, tja die was een geval apart." Ze trok een gezicht wat niet al te best uitzag. "En een meisje die een jongen wilde worden. Ja, lastig. Die wilde niet aangeraakt worden omdat ze anders haar geaardheid als man niet kon uiten. Ik heb internet niet nodig gehad, maar van mijn aantal voorgaande relaties kan ik niet zeggen dat ik daar veel van geleerd heb. En in Rusland hebben de meeste mensen nog geen internet hoor." Ze stak haar tong naar hem uit. "In ieder geval het punt wat ik wilde maken, ik ben gewoon een aangeboren talent." Amuserend nam ze een wat grotere slok van de baileys.
"Dan moet jij dat doen James. Toon interesse. Doe je bij anderen toch ook Behalve bij je ouders."

James moest even grinniken en knikte. ‘Dat weet ik. Kleine meisjes kunnen niet goed tegen alcohol. Moet je eigenlijk gewoon helemaal niet geven want dan word je helemaal gek.” Hij grinnikte even en knikte. “Ik drink vaak wel sterke drank. Bij eten drink ik liever wijn, dat geeft smaken een extra boost maar ernaast heb ik graag een glas whisky, met of zonder ijs.” Hij knikte en grijnsde. “Waarom zo verrassend?” Daar was hij best benieuwd naar. Kalm nam hij toen een slok van zijn whisky en bekeek Abby rustig terwijl ze een slokje van haar drank nam.
“Gelukkig maar, je bent wel echt katachtig.” Tevreden keek hij naar haar, de beschrijving klopte wel. Hij knikte haar toe, dat was acceptabel. Lachend keek hij naar haar. “Oh jij.” Hij schudde lachend zijn hoofd even. Ze was echt geweldig. “Ik ben dan toch ook wel echt geweldig toch? De allerleukste, beste, knapste, allergeweldigste James die je vereert met zijn aanwezigheid?’
Rustig nam hij nog een slokje en knikte. ‘Ik kan ook strijken, sinds kort. Ik woon op mezelf hè? Ik heb alleen maar overhemden, wat denk je dat ik doe? “ Hij grijnsde breed en keek naar haar. Rustig luisterde hij naar haar uitleg over al haar partners en schudde zijn hoofd. “Hoe was het dan om seks te hebben met zo’n normaal iemand als ik? Ik bedoel ik ben perfect, misschien dat je daardoor ook gewoon heel erg goed werd, ik heb gewoon een geweldige invloed.” Natuurlijk moest hij dingen op zichzelf betrekken,a nders was het niet leuk natuurlijk. “Och ja, dat was ik vergeten.” Hij moest lachen en knikte. “Schatje, ik heb je gewoon alles aangeleerd in een hele korte tijd. Je hebt een gave, dat zeker, maar ik heb die geperfectioneerd.” Hij moest lachen en keek naar haar. Hij rolde even met zijn ogen. “Ik heb geen interesse, ze zijn mijn ouders. Ik weet precies wat ze doen op welk moment van de dag als ik hun schema heb. Ze hebben me toch niets te vertellen.”

"Kleine meisjes?" Ze keek hem met een waarschuwende blik aan. "Kleine meisjes... Ik ben klein in lengte maar zeer volwassen voor mijn leeftijd hoor." Ze wierp hem een trotse blik toe. "Niet veel meiden van mijn leeftijd hebben mijn levenservaring." Nu klonk ze haast zelf als een oude oma. Dat was ook niet de bedoeling geweest. Ze grinnikte nu zelfs zachtjes. "En ik ben trots op mijn prettig gestoordheid." Ze knikte tevreden terwijl ze James met een ontspannen glimlach aankeek. "Daarom vind je mij zo leuk toch? Anders deed je dit allemaal niet voor mij."
“Ik ben dan toch ook wel echt geweldig toch? De allerleukste, beste, knapste, allergeweldigste James die je vereert met zijn aanwezigheid?’ Abby zette voorzichtig haar glas neer en stond op. Daarna liep ze naar de deur van het buitenterras. "Sorry ik kan gewoon niet langer in deze stank blijven. Even een luchtje scheppen." Ze ging echt naar buiten, bleef daar paar seconde staan en kwam weer naar binnen. Ze schoof weer netjes aan. "Nu kan ik het voorlopig weer even uithouden." Haar expressie stond plagend en lichtelijk geamuseerd door haar eigen genialiteit. Hoe verzon ze het?
Ze bolde haar wangen op. "Ik ga ooit nog iets vinden voor nu geef ik mijzelf gewonnen." Ze kon soms echt niet tegen James op. Zijn plagende arrogantie was moeilijk tegen op te botsen. Vooral hoe hij nu sprak over hun seks. "Omg... Just kill me now." Ze legde haar gezicht in haar hand en schudde hopeloos haar hoofd. Haar hoofd werd weer rood en ze wist zich echt geen houding hier op te geven. "Wat wil je dat ik hier nu op zeg?" Ze rolde even met haar ogen en glimlachte. "Jouw perfectie kan ik helaas niet overtreffen. Ik ben je ook zeer dankbaar voor de praktijk lessen in hoe-word-ik-beter-in-bed voor dummies." Ze lachte en dronk haar glas leeg. Abby stond op, ging achter hem staan en sloeg haar armen om zijn schouders. "Je kan eens vragen of jij een keer in hun schema past of... Hey mam, ik mis je. Een beetje affectie." Ze sloeg nu zachtjes tegen zijn achterhoofd, nam weer afstand en keek naar de ober die de rekening kwam brengen.

“Je bent mijn kleine, schattige Abby.” Beet hij haar genietend toe en knikte. “Natuurlijk, je bent echt al zo oud en volwassen. Ik ben heel trots op je. Toch ben je nog mijn kleine meisje. Ik mag je wel een beetje zien als mijn kleine zusje, hoewel ik daarmee niet zo over seks zou praten.”  James grinnikte en moest lachen. “Ja, tuurlijk. Zonder die prettig gestoordheid was alles anders geweest.” Hij keek naar haar en glimlachte. De sfeer was heerlijk ontspannen en dat deed hem echt goed. Het kwam zelfden voor dat James het zo goed met iemand kan vinden als dat hij nu met Abby had.
Verbaasd keek hij op toen ze naar de deur van het buitenterras liep. Bij haar woorden begon hij echter te lachen. Een onbezorgde en ontspannen lach. Niet ingehouden en netjes. Vrolijk keek hij haar aan en schudde zijn hoofd. “Jij onmogelijke vrouw!” James straalde helemaal. Hij grinnikte even, heerlijk. Hij vond het geweldig dat iemand zich zo los kon gedragen.
“Ik vind het fijn als je jezelf gewonnen geeft, dan doe ik het nog altijd goed.” Plagend tikte hij tegen haar opgebolde wangen. Hij grinnikte en keek naar haar. “Echt niet schatje, wacht maar.” Hij moest lachen en knikte. “Ja, dat klinkt wel aardig. Ik stuur de rekening voor de lessen nog wel na hoor.” Hij schonk haar een knipoog en glimlachte. Rustig dronk hij zijn glas leeg en keek op. Abby ging achter hem staan, hij ontspande direct onder haar aanraking.
“Ze zou vragen of ik ziek zou zijn als ik dat zou zeggen. Ik moet op eigen benen staan, dat hebben ze me geleerd. Daar past iemand missen niet in.” Hij miste Féren ook niet. Hij miste eigenlijk mensen niet zo, natuurlijk vond hij het jammer dat ze er niet was maar echt missen? “Mis jij David nu?” Hij keek naar haar en keek niet eens naar de rekening. Hij gaf zijn creditcard aan de man om de betaling te regelen. Het maakte hem immers niets uit hoe duur het zou zijn, hij zou het toch wel betalen.

"Jouw kleine, schattige Abby? Het klinkt alsof ik je kleine zusje ben inderdaad. En nee, die rol wil niet op mij nemen. Het is niet gezond om met je "broer" naar bed te zijn gegaan." Beet ze hem toe met een kleine glimlach. "Je mag mij zien als een voorbeeld functie. Als een soort idool." Ja, dat vond ze wel een leuk idee.
Een stralende James deed haar goed. Waarom kon hij zo bij haar stralen en bij zijn ouders zo kil zijn? Ook zij had een moeilijke band met haar vader. Aan de ene kant begreep zij het wel. Maar Abby deed er alles aan om erkend te worden door haar vader. Om een complimentje van hem te ontvangen ook al kreeg ze die nauwelijks. "Er is inderdaad 1 Abby op deze wereld." Ze grinnikte zachtjes.
James was echt een pestkop. Nog erger dan zij was. "Ik betaal je wel in natura." Zei ze voor de grap. "Of ik maak gewoon weer iets leuks voor je. Geld is ook zo saai. En dat heb je toch niet nodig." Ze porde tegen zijn schouder. De man deed niet eens de moeite om naar de rekening te kijken. Hoe fijn was dat? Bij zijn vraag keek Abby op. Haar wangen begonnen iets roder te worden. "Ja, eerlijk gezegd wel. Alleen ik mis snel mensen. Want hoe graag ik ook alleen ben, ik wil toch graag bij mijn dierbaren zijn. Ik mis mijn familie ook. En ik mis jou ook al na een week." Abby glimlachte lief naar hem. "Kom." Ze pakte zijn hand vast en trok hem van de stoel af. "Jij gaat dadelijk even je moeder een smsje sturen. Ze zal het leuk vinden om te weten dat je in Parijs bent. Als je het niet probeert weet je nooit hoe ze werkelijk zullen reageren."

James moest even lachen. 'Mijn kleine vriendinnetje dan." Hij moest lachen en knikte toen. "Een voorbeeldfunctie?" Hij kuchte even. 'Juist ja, wiens ego stonk hier ook alweer zo?" Met een plagende grijns keek hij naar haar en hij bleef rustig zitten. "Gelukkig is er maar een Abby, anders zou ik gek worden denk ik." James glimlachte tevreden en bleef rustig zitten. Het was heerlijk met haar, zo voelde het dus om met vrienden dingen te doen.. James moest zeggen dat het goed voelde.
"Wat? Ik hoorde natura?' Hij schrok op uit zijn gedachten en moest lachen. "Ja, geld heb ik niets aan. Ik vind het wel leuk als je iets maakt, ik heb al gezien dat je daar goed in was." Rustig luisterde hij naar haar. Zij miste David wel.. Hoorde hij Féren te missen? "Ik mis mensen niet echt. Ik vind het prettig als ze aanwezig zijn maar ik kan ook zonder. Féren wilt vast horen dat ik haar gemist heb als ik terug kom, denk je niet?" Hij kon wel enigszins een inschatting maken en er lag een glimlach op zijn gezicht. Hij was echt gek op die vrouw. Verbaasd keek hij op toen hij van de stoel afgetrokken werd. "Oh Abby toe, dan komt ze hier nog heen straks. Ze werkt veel in Parijs." Hij keek haar met een gepijnigde blik aan. "Moet het echt?" Mompelde hij zuchtend terwijl hij met haar mee liep, terug naar boven. Zijn moeder was een schat maar hij had echt geen zin erin. Misschien zou Abby hem zo ver krijgen. Hij keek naar haar. "Jij mag met haar dealen dan, niet ik." Koppig kon hij wel zijn, dat was duidelijk.

Een klein vriendinnetje? Of zij daar zo blij mee moest zijn? Echter was dat beter dan zijn kleine zusje. Abby lachte en haalde onschuldig haar schouders op. "Ik heb ook zo mijn momenten."De dame kneep zachtjes in zijn wang. "Pas op wat je zegt meneertje." Als James iets over seks hoorde werd hij altijd gelijk wakker. "Denk je ook wel eens na zonder...." Ze keek even naar beneden. Hopelijk snapte James wat Abby daarmee bedoelde.
Abby kreeg nu al zin om van alles te knutselen doordat James zei dat hij dat wel goed vond. Bij zijn woorden keek Abby hem even met een sceptische blik aan. "Dus je gaat nu tegen Féren zeggen: 'Ik heb je gemist' en eigenlijk is dat dus helemaal niet zo? Jij bent echt erg." Abby schudde glimlachend haar hoofd. Zij zou David dood knuffelen als ze hem zou zien. En allemaal souvenirs mee brengen. Ze wist zeker dat hij dat kon waarderen.
Abby rolde weer met haar ogen. "Jij kan soms echt zo koppig zijn. Toch ga ik je je zin niet geven. Je gaat haar straks echt eventjes smsen. Misschien kunnen we haar morgen wel ontmoeten. Wie weet. En doe niet zo dramatisch." Ze stapte de lift samen met hem in. "Het is toch leuk om je moeder weer te zien. Ook al vind je zelf van niet. En ja, ik deal wel met haar."

Hij grinnikte zachtjes en keek naar haar. Hij moest wel lachen toen Abby in zijn wang kneep. Rustig keek hij even naar haar. "Soms, maar niet vaak. Het geef me de beste ideeën." James keek haar met een ondeugende blik aan en keek naar haar. Het was heerlijk om haar een beetje te plagen. Haar sceptische blik liet hem met zijn ogen rollen. 'Moet ik dan zeggen dat ik haar niet gemist heb omdat ik mensen nooit mis? Zou jij dat van David willen horen of zou je willen horen dat hij je gemist heeft met een cadeautje?" Hij keek vragend naar Abby en bleef dan ook rustig eronder.
"Ik? Koppig? Hou toch op joh." Hij schudde zijn hoofd en stapte met haar de lift in. Met tegenzin pakte hij zijn mobiel erbij. Keek naar haar en drukte het nummer van zijn moeder in. Hij kreeg, jammerlijk genoeg, geen voicemail. Integendeel. Hij kreeg haar secretaresse waarna hij al snel door werd verbonden. Een vriendelijke stem sprak liefdevol zijn naam uit, ze zei wat dingen in het Frans tegen hem waarop hij reageerde waarna hij de telefoon op luidspreker zette. "Maman, een vriendin van mij, Abby. Ze wilt je graag ontmoeten. Kan dat morgen? We zijn toch in Parijs." Hij keek naar Abby met een blik die genoeg zei. Nu mocht ze het zelf even overnemen met zijn moeder, als vrouwen onder elkaar.

Toen James de vraag terug kaatste over David keek ze naar de grond. "Eerlijk? Ja. Ik heb liever dat die tegen mij zegt dat die mij niet heeft gemist. Dan dat die met een cadeautje komt aanzetten en er niets van meent. Want waarom liegen? Ik zou hem juist helpen om meer gevoelens toe te laten. En daarbij vind ik een cadeautje lief genoeg. Dan heeft die wel aan mij gedacht. Zo gretig ben ik niet hoor. Ben snel tevreden." Ze glimlachte lief naar James. "Maar je moet zelf doen wat je wilt."
Abby keek op toen James werkelijk zijn moeder ging bellen. Zenuwen gierde door haar lichaam. Hij ging het echt doen. James leek het niet zo leuk te vinden. Ze vond het al bijzonder dat hij het deed in de eerste plaats. Ze haalde even diep adem en kreeg nu de telefoon in haar handen. "Bonsoir! Mijn naam is Abby Black." Ze kon vriendelijk en een tikkeltje nerveus. "Sorry dat wij u storen alleen vroegen wij ons af of u morgen tijd voor ons heeft? James wilde u heel graag weer zien alleen u kent u zoon wel. Hij is een beetje koppig. Alleen als u tijd heeft natuurlijk." Haar blauwe ogen keken naar James met een amuserende blik. Hij had haar de telefoon niet moeten geven.

"Ja?' Hij twijfelde nu een beetje en liep door. "Ik weet het niet. Ik wil haar graag gelukkig zien eigenlijk." Hij glimlachte zwakjes en dacht na. Misschien moest hij Abby ook wel niet vergelijken met Féren, alle vrouwen waren anders natuurlijk. Rustig liep hij met haar mee naar de lift toe. Hij drukte weer op het knopje om helemaal naar boven te gaan. Eenmaal hij zijn moeder aan de telefoon had leek Abby wat nerveus te worden. Hij keek naar haar en glimlachte. James hoorde de stem van zijn moeder en glimlachte even. "Och kind, praat me er niet van. Jullie kunnen absoluut langs komen, dat is absoluut geen probleem. Je hoorde de vrouw aan de andere lijn zachtjes grinniken. James, hou haar een beetje in de buurt ja! Dit meisje doorziet je en dat is wel een beetje nodig. Tot morgen lieverd, succes Abby. Veel plezier met mijn jongen. De stem was vriendelijk en James keek even naar Abby. Hij schudde zijn hoofd even en moest grinniken. "Dag mama, veel succes nog. Je ziet ons wel." Hij keek naar Abby, zijn moeder zei nog het een en ander waarna ze ophing.

"Je moet doen wat jij het beste vindt James. Féren en ik zijn beide hele andere personen. Ook met een ander persoonlijkheid. Wat zij goed vindt of leuk vindt betekent niet dat ik dat vind." James moest hun niet gaan vergelijken en ook niet zijn relatie met die van Abby en David.
De moeder van James klonk heel anders. Hoe hij vertelde leek het net alsof ze een heks was. Abby voelde zich gelijk op haar gemak. Ze mochten langskomen en Abby glimlachte. "Dat zouden wij heel leuk vinden." Abby knikte tevreden toen zijn moeder ophing. "Hoor je dat? Zelfs je moeder vindt dat ik je goed kan doorzien." De blondine glunderde en stapte de lift uit toen ze bij de juiste verdieping waren. "Waarom doe je altijd alsof je moeder zo erg is? Ze klonk echt heel lief."

James knikte. "Dat weet ik Féren, jullie zijn heel anders.' Hij glimlachte haar even toe, het was maar goed ook dat ze heel anders waren. "Ik weet zeker dat het goed komt met Féren, dan weet ik in ieder geval dat ik tegen jou niet hoef te zeggen dat ik je gemist heb als ik je een tijd niet zie maar gewoon een bosje bloemen volstaat." Hij schonk haar een vriendelijke blik en bleef rustig staan terwijl hij naar zijn moeder en Abby luisterde. Hij zuchtte diep en schudde zijn hoofd. "Ja, nu kan ze met jou haar favoriete onderwerp bespreken. Mij." Hij schudde zijn hoofd en liep met haar mee naar hun kamer die hij kalm opende. Hij liep naar de bar, schonk zichzelf wat whisky in en voor Abby een glas Baileys. "Omdat jij er nu bij bent!" Hij schudde zijn hoofd. "Je hebt mijn moeder niet in de rechtszaal gezien, of als ze boos is. Die vrouw wordt niet vaak boos maar mijn god, je mag dan wel heel gauw wegvluchten. Mijn vader trotseert haar vaak, ik denk dat ze daarom voor hem gevallen is." Hij moest even grijnzen en schudde zijn hoofd. "Mijn moeder is gewoon.. Ja, wat moet ik ervan zeggen. Ze is erg lief als ik haar eens in de maand bel, dan is het ook meer dan genoeg." Hij liep naar de bank toe en nam plaats. De twee glazen zette hij op het tafeltje en vragend keek hij Abby aan. Wilde ze nog komen zitten?

"Dat weet ik Féren?" Een amuserend glimlachje sierde op haar gezicht. Ze pakte een lok van haar haren vast. "Ik heb geen vuurrood haar." Haar blauwe ogen keken hem op een speelse manier aan. James een beetje plagen op de fout van de naamverwisseling was heel leuk. Abby schudde zijn hoofd. "Met bloemen maak je mij echt niet blij mee. Die gaan zo snel dood. Ik hou niet van dingen wat snel vergaan. Geef mij een naaikit en daar maak je mij echt blij mee." Ze gaf hem een speels elleboog stootje en trok haar hakken uit toen ze in de kamer waren. De vrijheid wat je voelde als je je hakken uitdeed zou een man nooit begrijpen.
"Iedereen is op werk en privé heel anders. Daarbij hoort een advocate heel hard te zijn. Anders win je nooit recht zaken. Geen genade." Ze moest zachtjes lachen. "Je vader is een gedurfde man." Abby ging zitten toen James haar vragend aankeek. Ze pakte het glas en bracht het naar haar mond. De geur van Baileys werd haar nooit teveel. Dit waren de dingen waar zij van genoot. Ze nam tevreden een slokje. "Als dat de band is wat je wilt, hou ik je niet tegen. Echter je moeder een bezoekje brengen als je in Parijs bent is niet al te veel gevraagd. Dan ziet ze je een keer in plaats dat ze je hoort aan de telefoon." Ze sloot even haar ogen. "Mijn band met mijn vader is ook echt niet goed. Die hoef ik niet eens te bellen. Dat vind die vervelend."

James keek opzij. "Sorry.. Ik wilde mijn zin anders formuleren." Hij glimlachte naar haar, blij dat ze hem er mee kon plagen en het niet erg vond. Gelukkig maar, anders zou hij het jammer vinden. Kalm liep hij door met haar en rolde met zijn ogen. "Dan geef ik je een bos nepbloemen. Weet David al dat je niet van bloemen houdt? Is een standaard mannending om te geven." Hij moest lachen en liep de kamer verder in. "Dat begrijp ik ook wel, maar ze is niet altijd anders." Hij moest even grijnzen en haalde zijn schouders op. "Mijn moeder is Frans, wat moet je anders." Alsof dat natuurlijk alles verklaarde. Rustig nam hij plaats bij haar en glimlachte even. "Ik weet het Abby." Mompelde hij moe, hij irriteerde zich niet aan haar. Voor hem was het gewoon normaal, hij zou naderhand zeker weten blij met haar zijn maar nu maakte het hem gewoon moe. "Vervelend? Waarom vindt hij het vervelend?" Eigenlijk vond hij het wel prettig dat het onderwerp wat meer naar Abby schoof, zoveel wist hij natuurlijk ook niet van haar. Hij bleef zitten en bekeek har even met een tevreden glimlach waarna hij weer een slokje nam van zijn whisky. 'Vertel mij eens wat meer over jou, ik wil wel eens luisteren in plaats van praten bij jou." Met een plagende blik keek hij naar haar.

"Nepbloemen? Daar kan ik nog wel iets mee. Kan ik mijn huisje leuk mee versieren." Alsof haar huisje al niet druk genoeg was ook al had ze alles goed bij elkaar ingericht. Soms werd het te veel en daar moest Abby rekening mee houden. "Dat heb ik hem nog niet verteld. Maar tot nu toe heb ik ook geen bloemen van hem gekregen." Ze dacht aan de ketting en glimlachte. Hij had haar iets veel meer bijzonders gegeven dan dat. Iets onvervangbaar en een stukje van zichzelf.
Ze konden het beter niet meer over zijn moeder hebben. Abby merkte de verandering in James op. Zijn houding. Misschien kon zij eens wat meer openen jegens James. "Mijn vader is een traditionele, trotse man die wilt pronken met zijn gezin. En hij is trots op mijn drie oudere zussen echter alleen niet op mij. Hij was volgens mij wel blij dat ik 'opgerot' ben naar het buitenland. Voor hem ben ik een doorn in het oog." Haar stem klonk verbitterd en ze nam nog een slok van haar Baileys. Het kwam vast door de alcohol dat zij zo loslippig werd. Meestal wist ze toch altijd goed over haar vader te spreken, alleen nu niet.

"Alsof dat huis nog niet genoeg versierd is?" Hij moest even lachen en keek vrolijk naar haar. Hij zou haar geen nepbloemen geven, zo was hij niet. "Hm.. Anders had je hem vast de laan uit gestuurd. Zo cliché met bloemen aankomen." Hij schonk haar een knipoog. Het was fijn om zo luchtig met haar te praten over de relaties terwijl beiden de ander nog nooit ontmoet hadden, ach dat zou vanzelf vast wel een keer komen.
James was allang blij dat ze niet meer doorging over zijn moeder, ze zou haar morgen zelf wel ontmoeten. Natuurlijk zou zijn moeder dan stralen en geweldig zijn. Ze zou lief doen en hem de beste zoon van de wereld vinden. Een zucht gleed uit zijn mond bij de gedachte daaraan. Zacht nam hij Abby's hand vast, gaf een kneepje. "Ik ben ook blij dat je opgerot bent naar het buitenland, anders hadden we hier niet zo gezeten." Hij liet haar hand weer los en legde daarvoor in de plaats zijn arm om haar heen. James trok haar zacht bij zich en glimlachte. "Het komt wel goed met hem, als jij het gaat maken weet ik zeker dat hij trots op je zal zijn Abby." Hij begreep hoe belangrijk dat kon zijn, die erkenning van je ouders, dan ene moment dat je zag dat ze trots waren en je iets goed had gedaan.

Abby begon zachtjes te lachen. "Tja wat doe je eraan? Ik hou van vrolijkheid." Soms als Abby zich down voelde, dan zorgde haar huis voor de medicijn. Je voelde je gelijk goed als je in haar huisje rondkeek. "Eerlijk antwoordt? Ik denk dat ik de bloemen had geaccepteerd en hem had bedankt." Ze bloosde lichtjes. "En misschien dagen erna pas verteld dat ik niet zo'n bloemenmens ben." Ze vroeg zich af of hun eens op een dubbeldate zouden gaan. Dat zou wel heel gezellig zijn.
James was begripvol toen Abby over haar vader vertelde. Hij trok haar zelfs dichter tegen zich aan. Ze begroef haar gezicht tegen zijn borst en sloot haar ogen. Luisterde naar het ritme van zijn hart terwijl ze zachtjes vanbinnen begon te kalmeren. "Ja... Dat is waar. En dan had ik nooit David ontmoet. En zou ik nooit de kans krijgen om Féren te ontmoeten." Het was iets goeds dat zij Rusland had verlaten voor Silverwood.
Abby lachte een beetje bespottelijk. "Die dag zal nooit komen. Hij keurt mijn schaatsen ook af. Het is dankzij mijn moeder dat ik mijn passie kan uitvoeren. Als het aan hem had gelegen..." Een trieste klank was in haar stem te horen.
Ze ademde zachtjes in en uit en mompelde zachtjes: "Sorry dat ik de sfeer verpest."

James glimlachte even naar haar en knikte, dat had hij al wel gemerkt, Abby was een vrolijk meisje en daar genoot hij ook zeker op. Ze wist op die manier ook zeker zijn stemming vaak goed op te fleuren. Zachtjes grinnikte hij om haar eerlijke antwoord. "Hij zou het vast niet erg hebben gevonden." Plagend schonk hij haar even een knipoog. Er waren genoeg andere dingen die je aan vrouwen kon geven buiten bloemen. "Ik heb gehoord dat chocola het ook altijd goed doet bij vrouwen?" Probeerde hij lachend en hij keek even naar haar.
De jongeman hield haar tegen zich aan, streelde haar haren. Ze was hier beter af. Ze had mensen die om haar gaven, een leuk vriendje. Dit was beter vond hij en hij was blij dat ze het daar mee eens was. Zacht kuste hij haar haren en liet zijn arm om haar heen. Het gaf hem een fijn gevoel, dat ze zich zo open gaf bij hem, dat ze hem genoeg vertrouwde daarvoor. "Precies, die kans zou je dan nooit gehad hebben. En je zou dan niet hier zitten.." Hij streelde door haar haren en speelde ermee.
"Hij zal wel gaan beseffen dat hij je mist, dat hij trots op je is. Dat merk ik soms zelfs bij mijn ouders dus ik weet zeker dat hij dat ook wel zou merken. Alleen is het vaak te laat.." Hij glimlachte liefjes. "Je verpest geen sfeer Abby. Ik ben blij dat je zo open bent.' Hij keek haar met een glimlach aan en een vriendelijke blik in zijn ogen. "Ik zal je morgen weer helemaal oppeppen, dat beloof ik." Hij grijnsde een beetje en nam toen maar weer een slokje van de whisky.

Abby rustte haar smalle vingertje tegen haar volle lippen. Haar blauwe ogen stonden tevreden. "Chocolade is bij mij altijd welkom. Daar sluit ik mij volledig bij aan." Ze vroeg zich af waar je mannen mee kon blij maken. "Waar kun je mannen in het algemeen blij mee maken?" Op seks na. Dacht Abby. Volgens Abby kon je James vast ook de gelukkigste man op wereld maken als je jezelf in een strik ontving.
De dame voelde zich op een of andere manier veilig. Heel veilig. Bij James kreeg zij ook het gevoel dat ze alles kon zeggen. Alles kon vertellen over haar gevoelens. Hij leek er totaal geen problemen mee te hebben. James steunde haar zelfs. Abby zette even haar glas op tafel, omhelsde en glimlachte liefjes. "Dankjewel James." Fluisterde ze zachtjes. Daarna drukte ze een kus op zijn wang. Haar blauwe ogen stonden dankbaar. Hij wist altijd het juiste te zeggen. Dat ontevreden gevoel verdween als sneeuw voor de zon. "Hoe kan het dat je zo goed bent met andermans problemen en je eigen problemen altijd lijkt te vermijden?"

Zachtjes grinnikte hij. "Nou, daar hebben ze hier in Parijs natuurlijk genoeg van." Hij keek haar vrolijk aan, ze zouden wel langs genoeg chocolatiers komen dus ze kon haar hart ophalen. "Eh, iets van een geurtje ofzo? Denk je nu echt dat ik zo'n goede maatstaf ben? Ik krijg auto's voor mijn verjaardag." Hij moest lachen en keek haar met een plagende blik aan. Hij was de meest beroerde maatstaf die er was, behalve als je een cadeau moest vinden voor een of andere rijke stinkerd, zoals hijzelf. Dan was hij perfect natuurlijk, James vermoedde echter dat dat in de meeste gevallen niet zo zou zijn.
James keek haar met een glimlach aan en omhelsde haar tevreden. Hij liet zijn handen op haar rug rusten en streelde er rustgevend en liefkozend over. "Geen dank Abs." Hij keek naar haar en grijnsde tevreden bij haar kusje. "Geen idee, de problemen van anderen zijn veel makkelijker denk ik." Hij haalde zijn schouders op, niet dat zijn eigen problemen zo vreselijk waren maar ze stonden veel dichterbij dan Abby's probleem met haar vader. Dat stond een eind van hem af waardoor hij zijn eigen dingen makkelijker weg kon duwen, dat zou dan vanzelf wel komen als het een keer echt nodig zou zijn.

"Ja? Hebben ze dan speciale Franse chocolade? Want dat heb ik nooit gehad in mijn leven." Abby had alleen goedkope chocolade geproefd in haar leven. Haar vader vond snoep en lekkernijen echt onzin. Daar wilde hij nooit veel geld aan uitgeven. Toen ze haar vertelde dat ze een baantje had om haar eigen dingen te kunnen kopen, had ze grote ruzie met hem gehad.
Een zachte lach verliet haar lippen. "Ja, dat was ik bijna vergeten. Meneer ik krijg toch alles wat ik wil. Maar sommige dingen zijn ook niet te koop. Geld is niet alles. Trouwens jij zal al tevreden zijn als Ferén zichzelf inpakte in cadeaupapier."
Zijn handen voelde prettig. Abby voelde zich veilig bij James, maar dit was niet goed. Ze stond op en glimlachte. "Ik ga mijn pyjama aantrekken." Ze liep naar de badkamer waar ze een vlugge douche nam zonder haar haren te wassen. Ze poetste haar tanden, trok een pyjama legging aan met een glitterend topje erop. Zelfs haar pyjama's waren nog apart. Haar haren droeg ze in een hoge paardenstaart. Ze ruimde alles op en liep terug naar de kamer. Ze sprong op bed en ging lekker onder de dekens liggen. "Ik ben klaar."