Shangri-La Hotel - Parijs

James keek naar haar en knikte. 'Ik snap het, het is ook wel spannend, ik wil je daarom een beetje laten ontspannen. De meeste mensen maken zulke dingen niet mee, dat besef heb ik wel inmiddels." Hij glimlachte even naar haar. Hij vond het juist prettig dat ze niet zo'n omhoog geblazen trutje was dat hieraan gewend geraakt was, hij vond het leuk om haar te kunnen verrassen. Tevreden knikte hij. "Inderdaad, het is heel erg lekker hier de vis hoor. Ze hebben er hier een neusje voor maar eigenlijk smaakt alles hier echt heerlijk." Hij glimlachte naar haar en bleef rustig zitten, keek even naar de stad, welke hun uitzicht was, desondanks hadden ze het lawaai van de stad niet.
Vrolijk keek hij naar haar en slikte even. "Ze heet Féren, ze danst en zit bij ons op school." Hij glimlachte even, hij was kort in zijn informatie, hij gaf antwoord op haar vragen. "In een koffiebar. Ik ben meegegaan naar haar dansschool waar we gedanst hebben en erna zijn we het bed in gedoken." Hij kon het niet laten om te grijnzen en keek even naar haar, dat was natuurlijk typisch James, met vrouwen in bed duiken. "Ze heeft geen appartement dus ik ben nu op zoek naar iets waar ik dan ook soms zal wonen en zodra haar gewenste appartement vrij komt gaat ze daar heen en neem ik deze waarschijnlijk over." Hij keek even naar Abby. "En jij? Hoe gaat het met die jongen waar je een oogje op had?"

“Ik wil niet dat je mij daar op afkeurt.” Gaf ze met eerlijke aarzeling toe. ”Het moet voor jou ook wel vreemd zijn om met iemand zoals mij bevriend te zijn. Ook al ben ik dankbaar voor alles wat je doet. En ik wil niet weer een teleurstelling voor iemand zijn. Snap je?” Ze schonk hem een lieve glimlach. Daarom deed zij ook zo haar best om er goed uit te zien en zich op een nettere wijze te gedragen. Alles om James niet in schaamte te brengen.
Abby kon nu al niet wachten om haar hoofdgerecht te proeven. Door James at zij allemaal dingen wat ze nooit heeft geproefd in haar leven. Voor alles een eerste keer toch?
Zij merkte hoe James vrij gesloten was over deze ooh beroemde Féren. Diegene die zijn hart heeft weten te openen. (Ik weet niet of het al is gebeurd maarja xD) De wijn en de cocktail werden op hun tafel neergezet. Met interesse keek Abby hem aan terwijl zij in de tussentijd wat van haar cocktail dronk. En wat proefde die heerlijk! Abby kon het niet laten om te lachen. “Dat had ik zo moeten zien aankomen! Echt jouw manier.” Haar blauwe ogen stonden speels en was niet beleefd jegens James toe. Abby nam nog een slok die bijna uit haar neus kwam toen zij hoorde dat hij in principe bij haar ging wonen. Dat ze samen ging wonen. Abby hoestte zachtjes omdat zij zich door dit had verslikt en keek hem met grote ogen aan. “Serieus?” Was dat wel niet erg snel? “En hoe lang kennen jullie elkaar nu al? Weet je het zeker James? Niet om je onzekerheden in te praten maar dat is heeeeel kort.” Er kon zoveel fout gaan. Echter ging zij dat niet zeggen. Het was al een hele stap voor hem om een relatie te hebben met iemand.
Bij zijn vraag speelde Abby wat nerveus met het rietje van haar cocktail. “Prima…” Ze merkte zelf ook dat ze wat bescheiden deed. “David en ik zijn nu officieel een stel.” Ja hoor, ze voelde zich helemaal rood worden. “M-maar… Ik heb het gevoel dat hij iets voor mij achterhoudt. Ik weet alleen niet wat. David is een mysterie op dat gebied.” Er waren nog zoveel dingen die zij niet van David wist.

"Jou op afkeurt? Ik vind het juist leuk om iemand te hebben die gewoon normaal is en nie teen of ander opgeblazen idee heeft over hoe alles moet. Ik vind het heerlijk om je hiermee te verrassen en dat je je dan een beetje ongemakkelijk voelt dat had ik allang verwacht. Dus je bent absoluut geen teleurstelling, eerder een aanwinst." James keek vrolijk naar haar en bleef rustig zitten. Ze dacht waarschijnlijk dat hij enkel rijke vrienden had maar eigenlijk had hij nauwelijks vrienden. De rijken leken daar een stuk minder van, je was kennissen en als je  elkaar nodig had dan kwam dat zo uit en anders liet je elkaar gewoon met rust.
James nam stilletjes een slokje van zijn weijn terwijl hij naar haar keek. Kort moest hij knikken, dat was wel typisch zijn manier geweest. Rustig keek hij naar haar, verbaasd doordat ze zo moest hoesten. "ik ben daar echt niet elke dag hoor. Meer in de weekenden, dat ik dan weet dat ze er ook is. Ik ga daar pas de hele tijd wonen als Féren daar weg is." Hij keek naar haar en haalde zijn schouders op.  "Ach ja, we zien wel hoe het loopt, anders dan kan ze erin blijven en dan neem ik het erna van haar over." James zou er niet moeilijk over doen, hij had zich er al op ingesteld dat het niet lang zou duren want dat deed het bij hem immers nooit. Toch zag hij ook voordelen aan het feit dat hij Féren vaker zou gaan zien. Hij zou de irritaties eerder opmerken en daar dan waarschijnlijk met haar over kunnen praten. Kalm keek hij naar haar en glimlachte even.
Gelukkig was hij niet de enige die verlegen werd van zulke vragen. "Echt? Goed om te horen Abby! Ik ben blij voor je." Hij keek naar haar en knikte. Kort nam hij haar hand even vast en gaf daar een kneepje in. "Weet hij dat je dat gevoel hebt?' Gevoelens.. Daar kwamen ze weer, maar James zetten zijn eigen afkeer opzij. Voor Abby wilde hij daar wel eventjes over praten, kort maar want hij vond het eigenlijk maar niets om het over die vriend te hebben.

Zijn woorden zorgden ervoor dat Abby weer wat zekerder voelde. Het deed haar goed om James zo te horen. Abby bleek helemaal geen blok aan het been te zijn voor hem. Dat stelde haar gerust, dat stelde Abby meer op haar gemak. Een tevreden glimlachje sierde weer rondom haar lippen. “Jouw vrolijkheid de heer Taylor is vrij aanstekelijk als ik dat mag zeggen.” Door zijn positiviteit werd je zelf uit zo’n negatieve spiraal uitgetrokken. En dat was goed voor haar omdat Abby alles negatief in zag. Alles negatief naar zichzelf betrok.
Ze moest goed opletten dat ze James een positief duwtje in de goede richting gaf. Dat had hij nodig en zo te zien leek hij heel zeker te zijn. Hij leek het zelfs leuk te vinden om haar in de weekenden te zien en misschien nog vaker. Nu kon Abby James met een goed gerust hart loslaten. Alsof ze op dit moment een grotere zus was maar dat klopte totaal niet. James was veel ouder dan haar. “Je bent een stuk veranderd James in zo’n korte tijd. Die Féren heeft een magische werking op jou.” Zij knipoogde speels naar hem en nam nog een slok van haar cocktail.
Nu leek het onderwerp weer over te gaan op haar. Dat vond ze niet al te prettig. Haar ogen waren naar hun handen gericht. “Nee…” Zei ze op een aarzelend toontje. “Ik denk niet eens dat David onze relatie serieus neemt. Ik weet niet eens of die denkt dat we echt iets zijn. Voor mij gevoel is dat namelijk wel zo. Alleen begrijp ik hem niet. De ene moment zegt die dat en de ander moment doet die weer anders.” Abby trok haar hand terug. “Het zal wel aan mij liggen. Ik loop misschien een beetje te hard van stapel.” Dat had James haar ook voor gewaarschuwd. Dat ze zich te snel in relaties liet storten. (De gesprek neemt even een andere wending omdat die van David en Abby nu ook raar verloopt haha!)

James merkte wel dat zijn woorden haar goed deden en dat was fijn. Hij vond het maar niets dat ze zo onzeker over zichzelf was want hij vond het immers nergens voor nodig. Rustig keek hij naar haar en grijnsde breed. "Dat is fijn om te horen juffrouw Black." Hij grinnikte even en keek naar haar. Het was heerlijk om zo speels met haar te praten, dat hij iemand gevonden had die op deze manier dacht, zijn humor kon delen was natuurlijk meer dan prettig.
De jongeman keek naar haar en glimlachte even. "Misschien een beetje." Hij nam een slokje van zijn wijn en keek van zich af. Zijn gedachten waren weer even bij Féren en een glimlach speelde rond zijn lippen. "Ik ben wel bang dat het verkeerd gaat, dat ik niet goed genoeg zal zijn of dat ik een fout maak." James keek Abby even aan en slikte. Natuurlijk was hij vreselijk onzeker maar dat liet hij niet al te veel zien. Hij dacht er soms over als hij in bed lag en aan Féren dacht. "Oh shit!' Hij had haar nog niet eens een berichtje gedaan dat hij veilig aangekomen was. Gauw pakte hij zijn telefoon en stuurde haar een berichtje met zijn excuses en dat hij een souvenirtje mee zou nemen. "Ik was haar vergeten te zeggen dat we veilig aangekomen zijn." Hij kon een kleine grijns niet onderdrukken, het was namelijk typisch iets voor hem. 'Ik heb wel een foto, wil je die zien?" James was duidelijk verkocht, hij zou anders nooit zo met een vrouw pronken, dat ging dan op een andere manier.
Desondanks switchte hij het onderwerp toch weer naar Abby en haar relatie. Hij nam haar hand weer vast toen ze zich terug trok. "Abby, misschien moet je met hem erover praten? Misschien is dat wel goed. Ik neem aan dat niet iedereen zo belabberd is in gevoel zoals ik ben?" Hij streelde even over haar hand heen. "Ik begrijp je wel, geloof me.' Bekende hij haar zacht, hij zelf liep misschien ook wel wat hard van stapel. "Doe rustig aan, misschien kan jij ook wel wat voor hem schrijven?" James wilde haar toch wel een beetje vertrouwen in de zaak geven.

“Niet goed genoeg? James laat mij niet genoodzaakt zijn om deze cocktail over je hoofd te kiepen meneer.” Ze probeerde hem dreigend aan te kijken terwijl ze haar cocktail glas optilde. Daarna grijnsde ze speels en nam er een slok van. “Heerlijk. Het goede leven dit.” Ze keek tevreden naar haar cocktail. Soms kon Abby zo snel weer afgeleid worden. “Ik ben niet gewend om je zo onzeker te zien. James die onzeker is over vrouwen. Hallo kijk naar je zelf.” Abby schudde haar hoofd. “Ze mag van geluk spreken dat jij voor haar gevallen bent hoor. Dat is een hele eer. Dus niet zo onzeker meneer.” Ze lachte zachtjes en keek zelf even op haar telefoon. David had het niet leuk gevonden dat ze naar Parijs ging. Hopelijk stuurde hij haar nog wel wat. Het maakte haar ontzettend onzeker. “Jij bent erg de heer Taylor. Je moet je diep schamen.” Abby’s blauwe ogen twinkelde van plezier. Ze had het echt naar haar zin met hem. “Ja??? Zeker! Waarom kom je daar niet gelijk mee. Laat mij kijken.” Haar nieuwsgierigheid begon alleen te groeien.
Het irriteerde haar een beetje dat hij gewoon haar hand weer terug pakte. Ze begreep dat James het deed omdat hij begrip wilde tonen. “James… Hou op. Je zegt net dat je haar leuk vind, zo overtuigend over jullie relatie aan het praten en ik? Ik weet niet eens wat hij precies voor mij voelt. Ik ben zo enthousiast, denkend dat we wat hebben en in de tussentijd? Maakt die tijdens de seks een opmerking of ik geen affaire heb met een ander.” En dat floepte gewoon eruit. Ze legde gelijk haar hand voor haar mond. “Sorry.” Ze werd helemaal rood.

Wtf, ik al de hele middag kijken of je een reactie had geplaatst en hij heeft het gewoon niet aangegeven
--
James kon een brede glimlach niet onderdrukken. "Je bent geweldig, dankjewel Abby. Ik heb inderdaad liever niet dat je mijn pak vernield." Hij glimlachte even en grinnikte toen zacht. "Waarom? Ik ben een klootzak, dat zag ze op voorhand al. Ze had van me verwacht dat ik weg zou gaan toen ik vroeg wat ze voor ontbijt wilde en ik kan haar geen ongelijk geven, ik heb er over nagedacht. Om gewoon weg te gaan en haar te laten voor wat het was." Hij keek naar haar en glimlachte even zwakjes, zo was hij wel. Hij had er werkelijk waar over getwijfeld maar besloten het niet te doen, was dat dan zo goed? Hij wist het niet. "Misschien wel een beetje maar goed, ik ben niet zo goed met relaties dus ik vind dat het me nog wel vergeven kan worden hoor." Hij moest lachen en knikte. "Nou gewoon, dacht ik niet aan." James keek haar plagend aan en gaf haar toen zijn mobiel waar foto's van Féren en hem op stonden. Hij was toch wel heel nieuwsgierig naar de reactie van Abby erop.
James slikte. "Dus? Betekent dat dan dat ik je hand niet mag vast pakken? Volgens mij Abby, als ik het mag zeggen. Ben ik hier in Engeland je beste vriend, dus ik mag dat. Buiten dat wil ik naar je luisteren en je vertellen dat je je niet zo druk moet maken." Ging hij tegen haar in tot hij de opmerking hoorde. Zijn blik veranderde. 'Hij zei wat?" Hij had beloofd de jongen te keuren en hij had echt geen grapje gemaakt, hij wilde niet dat er met Abby gesold werd. "Ik hou hem in de gaten nu Abs, nog een keer zo'n grapje en dan heeft hij een probleem. Hoe leuk je hem ook vindt." Hij dronk van zijn wijn en keek in haar ogen.

Meen je niet? Heb ook met Dean gereageerd haha
Wel vreemd.....
----
"Ik en geweldig? Hmm dat wil ik wel vaker uit jouw mond horen." Zei ze met een tevreden glimlachje. Ja, iedereen vond het fijn om complimentjes te ontvangen. Zelfs Abby. "Correctie: je was een klootzak. Nu toch niet meer? Dat je al een relatie met haar aangaat betekent al heel wat. Vooral voor jou" Abby keek op toen het voorgerecht werd geserveerd. "Merci." Zei ze dat goed? Ze had wat woordjes opgezocht maar haar Frans was echt slecht. Gewoon niet. "Ah ziet echt heerlijk uit!" Abby wachtte tot ook James zijn voorgerecht had. "Smakelijk." Ze nam een hap en weer sloot ze even haar ogen. De sensatie in haar mond was ongelooflijk. Een explosie van smaken vulde haar smaakpapillen. Je zag echt dat zij er van genoot. "Voortreffelijk." Zei ze nadat ze het eerste hapje had doorgeslikt.
Ze wees nu met de vork naar James. "Je hebt het niet gedaan. Je bent teruggekomen. Dat is voor jou een grote stap." Abby en peptalken. Misschien moest ze haar eigen talkshow beginnen. Haar ogen schitterde van haar eigen binnenpretje. De dame nam zijn mobieltje aan. "Jou kan alles vergeven worden charmeur. Jij komt met alles weg." Ze giechelde en keek naar de foto's. "Leuk!" Abby realiseerde zich nu pas dat zij helemaal geen foto's had van David en haar. En ook niet eens een fatsoenlijke foto van zichzelf en James. "Ze is echt heel... heel mooi. En haar haren. Echt om jaloers op te zijn. James heel goed gedaan, mijn complimenten." Ze gaf braaf weer de telefoon terug en nam een aantal hapjes van haar voorgerecht.
Ze bloosde lichtjes. "Ja... Je bent inderdaad mijn beste vriend. En ik ben er ook echt blij mee." Ze zuchtte eens diep. Haar cocktail was in de tussentijd op. Alleen was ze niet van plan om veel te gaan drinken. Abby wilde geen last voor James zijn. "James..." Ze keek onzeker naar hun handen. "Het komt wel goed." Probeerde zij zichzelf aan te praten. "Waarom ben ik niet gewoon verliefd op jou geworden? Dan hadden wij nu leuke foto's." Ze keek een beetje afwezig en wuifde snel met haar hand. "Grapje hé. " Ze glimlachte lief naar hem en hoopte niet dat James het al te serieus zou opnemen.

Ja, echt, ik snapte er niets van. Oeh moooooi
--
"Kom op zeg, dat hoor je vaak genoeg uit mijn mond, je moet gewoon beter luisteren." Lachend keek hij naar haar en schudde zijn hoofd even. 'Ah ik ben nog steeds een klootzak Abby, alleen nu eentje met een vriendin." Hij wilde eigenlijk gewoon niet toegeven dat ze gelijk had, dit was zijn manier van haar gelijk geven en hij keek haar aan, dat moest genoeg duidelijk zijn. James keek verbaasd op en grijnsde toen. "Dat doe je goed hoor, welke woorden heb je jezelf nog meer aangeleerd?" Vroeg hij haar nieuwsgierig, niet dat hij een antwoord verwachtte want zodra Abby een hap genomen had was ze duidelijk verkocht en genoot ze van haar eten, hij gaf haar groot gelijk. Het smaakte heerlijk. Ook James genoot ervan en maakte een instemmend geluidje, dat was het inderdaad.
"Ik ben inderdaad terug gekomen, ze schrok zich dood. Ik heb me kapot gelachen. Daarna zijn we weer het bed in gedoken en betrapt door haar moeder, ik kan niet meer stuk hoop ik.' Lachend keek hij naar haar en glimlachte even. "Ik hoop het.' Hij grinnikte zachtjes en liet haar kjken. Hij was blij met haar reactie en keek naar haar. Rustig nam hij de telefoon aan. "Dankjewel, ik ben blij dat je haar leuk vind.." Hij vond dat toch wel belangrijk. Abby was erg belangrijk voor hem geworden de afgelopen tijd en haar mening ook.
Hij knikte, hij was blkij dat zij er ook blij mee was en dronk wat van zijn wijn. Hij had naar de ober geknikt om haar een nieuwe cocktail te geven. "Ik wil gewoon zeker weten dat je goed terecht komt bij hem." Erna was hij stil. Hij keek naar haar en slikte. "Omdat hij al in het spel was.' Hij keek langzaam op in haar ogen. Hij had afstand van haar genomen daardoor, had haar laten gaan want anders wist hij wel zeker dat er meer was geweest tussen hun, James had echter respect gehad voor haar gevoelens voor David, hij hoopte dan ook dat het goed uitpakte voor haar.

"Luisteren is niet mijn sterkste kwaliteit moet ik eerlijk bekennen." Ze leunde heel even met haar kin in haar handpalm. Haar ogen op hem gericht. "Eigenwijs, koppig, lastige." Zei ze tegen hem. "Hmm.." Ze legde haar vork tegen haar lippen. "Ik weet geen andere woorden meer om je op dit moment te beschrijven." Ze wilde haar tong uit steken maar dat ging ze hier nu echt niet doen.
Abby keek op toen James nog een cocktail bestelde. "James..." Ze voelde haar wangen rood worden. "Je weet hoe slecht in tegen alcohol kan. Als ik straks niet meer kan lopen hou ik jou verantwoordelijk."
Beide leken ze even stil door het heerlijke eten. Ze stilte was ook totaal niet onprettig. Gewoon even een momentje om beide te genieten van hun eten. Vooral omdat Abby nooit zo iets at. Sinds James begon ze steeds meer andere keukens uit te proberen. "Umh... Bonjour..." Zei ze op een aarzelend toontje. Bang dat ze het verkeerd uit sprak. "En...en... au revoir..." Ze keek James met onzekere blauwe oogjes aan. "Zeg ik het goed?" Je hoorde duidelijk de aarzeling in haar stem.
Abby keek op en nam een slok van haar cocktail die net aan tafel werd geserveerd. "Alweer? Konijntjes." Maakte ze als grapje. "Wat??? Betrapt door haar moeder? Nou leer je je schoonmoeder ook gelijk kennen." Abby lachte zachtjes.
"Ja, ik hoop het ook. Mannen." Abby rolde met haar ogen.
Heel even ontmoette hun ogen elkaar. De woorden die James zei drongen haar langzaam door. Ze had twee opties. Erover doorgaan en hun beide kwellen met iets wat toch geen nut had. Of er luchtig over praten omdat ze nu beide in een relatie zaten. En omdat Abby David totaal niet kwijt wilde. Hij was heel speciaal voor haar. En het maakte haar niet eens uit of ze gekwetst zou worden door hem. Dan zou ze hem toch vergeven. "Ja... en daarbij. We weten beide dat je nooit op iemand zoals mij zou vallen. Daarbij." Haar mondhoeken gingen iets omhoog. "Het klinkt alsof Féren heel goed in bed is."

Lachend keek hij naar haar. "Ik wist het al wel, ik had het al ondervonden dat je slecht kon luisteren." Plaagde hij haar vrolijk. Hij schudde zijn hoofd bij haar beschrijving over hem. "Jij pestkop!" Lachend keek hij naar haar. Hij vond het heerlijk dat Abby hier ook van kon genieten en hij knikte. 'Natuurlijk, natuurlijk. Denk je dat ik je niet naar boven kan tillen? Ik slinger je zo over mijn schouder en neem je mee.' Hij grinnikte en keek haar met een plagende knipoog aan. Dan zou hij het natuurlijk altijd nog netjes doen, zo was James wel. "Bovendien gooi je er allemaal dingen uit als je gedronken hebt, en ik drink ook dus we gaan samen van deze eerste avond genieten."
James knikte rustig en glimlachte. "Klinkt erg goed, mademoiselle." Hij glimlachte haar toe. 'Ik wil het je wel leren tussendoor, ik ben natuurlijk opgegroeid met een Franse moeder, dus dat telt niet." Hij glimlachte even en moest lachen om haar grapje. "Die ga ik onthouden jongedame, wacht jij maar." Lachend keek hij naar haar en schudde zijn hoofd. "Oh hou op jij, ze heeft mijn moeder gelukkig nog niet ontmoet en ik hoop dat dat ook nog een hele tijd mag duren." Hij rolde even met zijn ogen en keek haar aan. "Ja sorry, zo is mijn soort nou eenmaal."
Het was een gevoelig onderwerp, dat begreep hij zelf ook wel en stil keek hij naar haar. Hij glimlachte even. Hij wilde het ontkennen maar dat deed hij niet. Zacht deed hij een plukje van haar haren goed. "Féren is heerlijk in bed, ik neem aan dat David ook goed is, je huid straalt.' Hij keek plagend in haar ogen en glimlachte haar vriendelijk toe. Het was goed, het was het allerbeste als ze gewoon vrienden bleven. Ze hadden het al gedaan, er was niets meer dat ze van elkaar niet hadden gezien. Hij keek haar aan. "Dankjewel Abby.'

"Tja kijk. Iemand die zo geweldig is als mij kan niet overal goed in zijn. Natuurlijk ben ik haast perfect en heb zo mijn verbeterpuntjes." Ze kon haar brede glimlach haast niet onderdrukken. "Boh... Ik klink als iemand die ik heel goed ken en heeeeel toevallig tegenover mij zit." Haar ogen keken hem pesterig aan. "En het begint natuurlijk met een J en eindigt met ames." Ze nam het laatste hapje van haar voorgerecht. Het was voor het eerst dat ze zo snel haar voorgerecht op had.
"Een pestkop zijn is mijn beroep. Dat moet je nu ondertussen wel weten meneer Taylor." Ze keek naar haar cocktail. Dit ging echt niet goed komen vanavond. Straks rolde ze nog van het bed af of ging ze in de badkuip slapen. Stel je voor? "Ha! Eerst zien dan geloven. Daar moet je toch iets meer voor trainen voordat je mij kan optillen." Natuurlijk wist ze dat James sterk genoeg was om haar op te tillen.
"Ja, jij kan tegen alcohol! Laten we dat kleine detail niet vergeten." Ze keek hem met vernauwde oogjes aan. Zo'n ik-hou-je-in-de-gaten look.
Toen James vertelde dat hij haar bijles Frans wilde geven ofja wat wilde leren klapte Abby tevreden in haar handen. "Graag! Al kan ik je niet beloven of ik goede leerling ben."
Abby keek naar hem. "Ga je haar niet meenemen naar de verjaardag van je vader?" Vroeg Abby een tikkeltje verbaasd. Dat deed je toch als je een relatie had? Of zag zij het nu verkeerd?
Toen hij stil viel leek ze dus de spijker op zijn kop te hebben. "Haha zie je nu wel! Sex addict." Ze keek hem speels aan en nam nog een slokje van haar cocktail die al op de helft leeg was. Die dingen dronk je als siroop weg. Abby werd rood toen James het over haar seks leven begon. "Ja... Hij is heel goed." Haar stem klonk wat verlegen. "Maar je moet eerlijk tegen mij zijn James. Seks met liefde is toch 10 keer beter dan liefde zonder seks? Zoals wij hebben gehad?" Ze was eens benieuwd op zijn antwoordt. Hij had altijd seks zonder gevoelens gehad. Met Féren moest het anders zijn geweest.
"Gek. Je hoeft mij niet te bedanken." Toen besefte Abby dat ze nog niet eens hadden geproost. "James! We moeten proosten."

Lachend keek hij naar haar. "Natuurlijk schatje, jij bent perfect, dat weet ik toch." Zachtjes grinnikte hij even en keek in haar ogen. Kort erna moest hij lachen en schudde zijn hoofd. "Pas maar op jij, vannacht." Lachend keek hij naar haar. "Je gaat hopen dat je nooit geboren was, ik ga je zo dood kietelen." James at ook al gauw zijn voorgerecht op en keek in haar ogen. "Toevallig wist ik dat ja, want ik heb je in de gaten gehouden. Jij bent een duiveltje, een pestkopje." Zacht grinnikte hij. "Nu zul je het krijgen ook." Hij zou haar straks wel vanuit de lift naar hun kamer tillen. Hij zou haar naar hun kamer brengen en haar daar maar goed kietelen, hij grijnsde al even bij de gedachten die bij hem opkwamen. Rustig nam hij een slokje wijn.
"Nee, dat moeten we niet vergeten, dat is juist uiterst belangrijk. Daarom kan ik zo genieten als jij drinkt." Hij zag haar vernauwde ogen en moest lachen, het klonk warm en vriendelijk. "Maar ik zal zorgen dat je niet teveel drinkt en je je dit heerlijke eten kan herinneren."
"Oh ik zorg wel dat ik een goede leerling ben, er zijn andere manieren om je alles te leren.' Hij keek haar met een genietende blik aan. Anders dan zou hij wel zorgen dat ze een winkel niet in zouden gaan of een bezienswaardigheid niet. Hij grinnikte even en keek haar aan waarna hij zichtbaar slikte. Hij keek weg. James schudde zijn hoofd. 'Dat was ik niet van plan, dat wil ik haar niet aan doen.' Mompelde hij en hij keek haar aan. "Ik vertel haar gewoon dat ik een weekend weg ben, reizen. Ik wil haar nog niet meenemen en als ik het vertel dan zal ze per se mee willen, dat willen alle vrouwen nou eenmaal."
"Jongedame, je drinkt veel te snel, je krijgt geen cocktails meer nu. Alleen nog wijn." Zei hij streng waarna hij moest lachen. "Nou als ik zo addicted ben dan moet je maar oppassen, ik sta niet voor mezelf in hoor.' Hij schonk de jongedame een ondeugende glimlach en knipoog. Hij knikte even, blij dat dat in ieder geval goed was voor Abby. "Ik weet het niet, ik vond het eigenlijk in het begin weinig anders. Het is gewoon.. Het blijft gewoon seks voor mij." Hij keek naar haar, het was voor hem meer en bezigheid dan iets dat hij uit liefde deed. Het was een noodzaak, hij kan er zijn energie in kwijt.
"Proosten? Waarop wil je proosten?"

Dat onderling klieren was vrij humoristisch. Abby kon het ook niet helpen dat ze glimlachte van oor tot oor. Of dat ze op een knorretjesachtige manier moest lachen de hele tijd. Het was fijn als je met iemand dezelfde humor deelde. En dat degene in alles mee ging en daarop nog meer onzin verzon. Soms sloegen hun gesprekken totaal nergens op.
"Dood kietelen? Nee... Dat sta ik niet toe. En wacht jij maar. Ik trap je gewoon het bed uit." Abby knipperde onschuldig met haar ogen meerdere keren. "Jij was het duiveltje weet je nog? En ik het lieve engeltje die nog niet eens een vlieg kwaad doet. Ik ben gewoon altijd heel lief en beetje plagend." Ze knipoogde en deed haar bestek netjes op haar bord leggen. "Eerst zien dan geloven de heer Taylor." Ze gebruikte een uitdagende ondertoon.
Blijkbaar ging James Ferén niet mee nemen. Een zucht rolde over haar lippen. "Misschien versterkt dat je band met je vader? Dat je hem eens voorstelt aan iemand die veel voor je betekent. Je weet maar nooit...?" Probeerde Abby te bemoedigen.
Abby begon ook te lachen. "Ik kan er niets aan doen. Het lijkt net siroop! En nee geen wijn. Je weet nog de vorige keer wat er gebeurde. Wijn is niet goed voor me."
Bij de opmerking over de seks keek ze hem verdacht aan. "James... In godsnaam." Ze pakte zijn hand vast en kneep er in. "Je moet seks niet alleen als seks zien. Je deelt je ziel aan de ander. Zo moet je het eens gaan bekijken." Abby keek naar haar cocktail. "Op jou en je seksleven. Dat die nog magischer wordt." Haar ogen schitterde van ondeugd. Soms kon ze een beetje gemeen zijn op een speelse manier.

Lachend keek hij naar haar. "Dat kan je niet eens joh, gekkie.' Hij moest lachen en genoot. Vrolijk keek hij naar haar en dronk rustig wat van zijn wijn terwijl hij haar bekeek. Het was heerlijk dat ze zo onschuldig keek. Hij knikte instemmend, ja dat was hij wel. Vrolijk keek hij naar haar. "Je bent een schatje, dat weet ik. Je bent een prachtige jongedame." Vrolijk keek hij naar haar en glimlachte even. "Natuurlijk juffrouw Black>" Hij moest lachen en keek in haar ogen. Rustig streelde hij door zijn haren heen. Hij glimlachte haar even toe en bleef rustig zitten. "Ik weet het niet Abby. Ik ben niet zo dol op mijn familie, ik heb niet echt zin om haar voor te stellen aan mijn ouders. Dan ligt er direct zoveel druk op zo'n relatie. Al die familie en vrienden." Hij keek naar haar en zuchtte die. "Ik hou er niet van om dan zoveel met mijn ouders te delen en andere mensen."
"Jawel, een wijntje past goed bij de vis." Hij moest even lachen. "Daarna kijken we wel even verder wat je te drinken krijgt." Hij glimlachte even naar haar en moest lachen. "Zo voel ik het niet Abby. Seks is voor mij totaal niet gevoelsgerelateerd." Hij keek naar haar en glimlachte even. "Daar is wel een wonder voor nodig om dat te verbeteren." Genietend keek hij naar haar en moest lachen. "Jij klein kreng."

"Dat kan ik niet? Ha! Dat zullen we nog wel eens zien. Je onderschat duidelijk mijn kracht." Ze gooide haar blonde lokken naar achteren en probeerde verwaand te kijken. Dat hield ze enkele tellen vol en toen kwam haar wel bekende glimlach weer tevoorschijn.
"Precies precies. Zo mag ik het horen James. Goed dat je het erkend. Maar maak je geen zorgen. Ooit kom je eens naar de goede kant. Daar zorg ik wel voor." Abby keek op toen de ober kwam aangelopen om hun lege borden op te halen. "Hmm... Omdat jij het zegt." Ze keek vriendelijk naar de ober en bestelde wijn voor bij de vis dadelijk. Die samen met het hoofdgerecht serveert moesten worden. Ze dronk haar cocktail in de tussentijd al leeg. Lag het aan haar of begon het langzaam warmer te worden? Ze begreep het wel aan de ene kant. Hij had gewoon geen goede band. En dan je vriendin voorstellen. Het kon twee kanten op gaan. Of het had een positieve werking of het had een nadelige werking. En vooral als ze dadelijk Féren niet goed genoeg voor James zouden vinden. Dat wilde je uiteraard voorkomen. "Ik begrijp het. Straks of morgen maken we de brief en hopelijk vanuit daar zal je band beter worden. Althans iets herstellen." Ze gaf hem een bemoedigd knikje. "Ho ho. Ga je nu voor mij bepalen wat ik mag drinken? Dan mag ik dadelijk overgaan naar de sterke drank." De dame lachte zachtjes voordat ze met haar lege glas nu zijn wijnglas zachtjes aantikte. "Het zal je nog verbazen James hoe je gaat veranderen. Binnenkort heb je geen tijd meer voor mij omdat je 24 uur 7 bij Féren bent. Wacht maar. Dat gaat echt nog wel gebeuren."

"Integendeel, ik denk juist dat ik hem overschat." Hij moest grijnzen bij haar verwaande blik. James keek naar Abby, bekeek haar even. Ze was geweldig dat ze zo meedeed. Ze switchte zo vlug dat hij soms moeite had om haar bij te houden maar hij voelde haar aan, begreep wanneer iets een grapje was en dat was al erg belangrijk. Zeker met hun geplaag over en weer.
"Ik zou zulke feiten natuurlijk nooit ontkennen. Ik ben een duivel en ik geniet nog steeds van mijn duistere kant." Hij boog wat voorover toen de ober weg was. 'Zieltjes winnen met mijn duistere seks." Met een ondeugende blik keek hij in haar ogen, hij had haar toen ook bijna overgehaald natuurlijk, hij vond dat hij daar wel even naar terug mocht refereren. " Brave meid, ze hebben hier uitstekende wijn waar ook jij langer dan twee tellen over zal doen, geloof me. Ook wordt je er lang niet zo zat van als jij bang van bent.' Hij schudde zijn hoofd even en keek naar haar. "Doe morgen maar, op een terrasje in de ochtend. Dan gaan we hier wel ergens ontbijten of boven op ons eigen terras. Dan kunnen we de brief doen en erna Parijs in, dan hebben we het vervelende gedeelte in ieder geval gehad.' James glimlachte even naar haar. "Hoewel het natuurlijk uiterst vervelend is om jou door heel Parijs te sleuren als de doorsnee toerist maar misschien is doorsnee wel eens goed voor me, ik heb alleen geen doorsnee kleding mee.' Hij nam nog een slokje en moest lachen. 'Ik bepaal alles liefje, ik mag dat. Bovendien ga ik jou echt geen sterke drank geven, misschien als je al in bed ligt en niet kan slapen." James schudde zijn hoofd even en keek haar aan. 'Ik meen het Abby, dat gaat niet gebeuren. We zijn beiden zo gefocust op onze eigen levens. Als ik bij haar in het appartement zou wonen dan zouden we elkaar minder zien dan wanneer we het plannen."

"Wie het laatst lacht, lacht het best. Niet vergeten. Vanavond lig jij lekker op de grond terwijl ik lekker in het tweepersoonsbed lig. Gewoon te genieten terwijl jij kou aan het lijden bent." Ze leunde eventjes naar achteren en deed haar ene been over de ander. Af en toe van zitpositie veranderen was wel zo prettig.
De sfeer begon iets te veranderen. James kon echt een pestkop zijn! Abby keek hem met dezelfde ondeugende blik aan. ""Niet vergeten dat je met een engel in zee bent gegaan James. En ik hoorde je niet klagen toen je verleidt werd door het goede." Fluisterde ze zachtjes zodat alleen hun twee het konden horen. Ook zij zou hem laten herinneren aan die nacht. Misschien was die dan niet zo goed als die van Féren. Maar hij was met een lief, oh zo onschuldig meisje naar bed geweest. "Daarbij kan ik je aanklagen meneer. Je hebt officieel een pedopas." Haar blauwe ogen schitterende met ondeugd.
Bij de opmerking over de wijn werd ze wel iets gerustgesteld. Dat vond ze wel een prettig idee. "Ik geloof je op je woord. En ik wil ook niet zat worden vanavond want anders sta ik morgen echt niet op." James wilde namelijk de brief in de ochtend maken. "Lijkt mij verstandig dat wij eerst ontbijten zodat we goed kunnen nadenken en daarna de brief opstellen in de kamer. "
James ging haar heel Parijs laten zien. Abby kon serieus niet wachten. De tijd mocht van haar veel sneller gaan. "Ik ga gewoon in mijn toeristische kloffie rondlopen. Ik vind dat maar niets altijd sjiek aangekleed zijn. Of zo netjes. Ik heb veel bewondering voor je, dat je dat kan."
Abby knikte zachtjes bij zijn woorden. "Ah zo... Dan is het goed. Ik kan er niet tegen als mensen in een relatie komen en dan iedereen laten vallen. Ook al zie ik jullie er toch beide voor aan."

"Dat zie ik toch nog niet zo snel gebeuren hoor. Geloof me, ik bespring je dan wel." Hij moest lachen en keek naar haar, hij had het beeld al voor zich. Hij kon dan beter op het bed springen dan op haar, hij wilde Abby natuurlijk geen pijn doen, dat was niet het doel dat hij voor ogen had. Integendeel, hij wilde haar nog veel meenemen dus dan moest ze goed uitgeslapen zijn en geen pijn hebben door hem.
Een kleine grijns kon James niet onderdrukken bij haar woorden. "Als ik het me goed herinner heb jij je laten verleiden door mij. In plaats van andersom." Hij glimlachte en nam een slok van zijn wijn. "Ik hoorde jou anders ook niet klagen toen de duivel je binnendrong op zo veel manieren en zo vaak." Fluisterde hij uitdagend terug, oké, ging misschien een beetje ver maar zijn ogen twinkelden door de uitdaging die erin lag. Hij genoot ervan. "Oh? Ben je nog niet volwassen?" Hij begon te lachen en schudde zijn hoofd. "Jij bent echt heel erg vies wist je dat." Ongelofelijk, hij had gewoon gedacht dat ze volwassen was. "Hoe oud ben je? Zeventien hoop ik? Ik ben gewoon vier jaar ouder en je vindt niet dat je dat deze pedo even moet melden?" James schudde zijn hoofd, ongelofelijk.
James knikte even en moest lachen. "Ik schop je er wel uit, geloof me. Ik ben niet van het uitslapen, als het even kan ga ik nog even sporten voor het ontbijt begint." Hij glimlachte haar vriendelijk toe. Hij had een redelijk gestructureerd leven en behield dat ook graag, of hij nou even weg was of niet. Het had voor hem allang geen vakantiewaarde meer. Parijs was een tweede stad waar hij zou kunnen wonen. "Is prima, dat lukt allemaal wel."
"Ik heb het gewoon niet, ik heb misschien ergens één spijkerbroek in mijn kast liggen maar verder niet. Ik heb wel mijn best gedaan om iets niet als te chique uit te kiezen dus ik hoop dat je het goed keurt."Hij grijnsde even, hij zou ook gewoon geen toerist zijn in Parijs, dat lukte hem geowon niet echt. "Nee, ik laat je niet vallen Abby. Je bent mijn beste vriendin, ik heb je nodig, geloof me."

"Je bespringt mij?" Haar grote ogen werden groter. "Wil je mij soms dood hebben?" Ze krulde een blonde lok om haar vinger. Haar blik stond een beetje stoeierig. "In verband met de lengte en gewicht." Haar ogen stonden vrolijk. "Niet dat ik je voor dik uitmaak." Corrigeerde zichzelf snel. Ze bedoelde dat in de gespierde manier. James was nu eenmaal wel wat breder en lang. Zij had nog echt een kinderlichaam vergeleken met hem. Maarja, hij was dan ook een man.
"Zo als ik het mij herinner heb je mij gewoon dronken gevoerd? Want dan kan ik namelijk niet meer helder nadenken. En daar heb je misbruik van gemaakt."
Natuurlijk had zij dat niet zo gezien. Haar gezicht werd zo rood als een tomaat bij zijn fluisterende opmerking. Heel even beet ze op haar onderlip toen de beelden weer in haar hoofd flitsen. "Touche... Ik kan er niets aan doen dat je onweerstaanbaar bent." En dat meende zij wel. "Dat is een mens eigen eigenlijk. Naar het duister tastend wetend dat het niet goed voor je is."
Zijn reactie op zijn leeftijd plezierde haar. Dit had hij duidelijk niet zien aankomen. Hij leek even van zijn stuk gebracht. "Ik ben inderdaad 17. Wel leuk dat je mij ouder schat. De meeste schatten mij altijd jonger." En opgewekte glimlach sierde op haar gezicht. Je zag duidelijk dat zij zich vermaakte. "Hoe voelt dat nu James? Officieel pedofiel zijn?" Zij ze op een wat zachtere toon er achterna. Nu moest ze gewoon even op dat gevoelige onderwerp doorgaan. Hem daarmee confronteren.
Daar ging haar idee om uit te slapen. Dat had zij eigenlijk niet van James verwacht. "Een verrassende wending. Je bent van de planning. Ik zal gewoon naar je luisteren reisinstructeur." Toen zij het woordje spijkerbroek hoorde lachte ze. "En die ga je echt dragen! Morgen! Anders blijf ik extra lang in bed liggen. Ik wil de 'casuel' James leren kennen."
Op dat moment werd hun hoofdgerecht geserveerd en daarbij haar wijn. "Eindelijk. Dit gesprek zorgt ervoor dat ik een droge keel krijg." Ze bracht het glas naar haar lippen en nam er een slokje van. "Très Bien."
Zijn laatste woorden zorgde ervoor dat ze hem even een tijdje aankeek. "Je hebt mij nodig?" Verlegen sloeg ze haar ogen neer naar het eten. "Dat heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd."

“Nee, alleen zwaar gewond.” Hij schonk haar een plagende knipoog en knikte toen begrijpend. “Ja, ja. Dit is gewoon een vriendelijke manier om te zeggen dat ik dik ben, ik begrijp het. Dat gaan we dan ook maar oplossen, morgen gaan we alles lopend doen.” Hij keek Abby met een grijns aan en grinnikte even zachtjes.
“Natuurlijk heb ik dat gedaan en dat ga ik nu weer doen.” James keek even naar Abby. “Je weet toch dat ik maar al te graag misbruik van je maak.” Tevreden leunde hij wat achteruit. Haar gezicht werd rood door zijn opmerking waardoor hij een lach niet kon onderdrukken. “Ik tast graag naar het duister, het doet me goed.” James bekeek haar rustig en met een glimlach, hij had deze slag even gewonnen maar de oorlog van plagerijen was nog lang niet over tussen hen natuurlijk.
Hij had toch wel even moeten slikken, hij was dan ook maar blij dat alles goed was uitgepakt want als dat niet zo as geweest. “Fijn dat David en ik samen de pedogroep kunnen vormen.” Hij keek even weg en gooide maar gauw wat wijn achterover. “Dat is echt niet eerlijk! Je speelt een vals spelletje jij!” Hij schudde zijn hoofd en keek haar aan. ‘Wanneer word je achttien?” Zijn lichte ogen bekeken haar, goed, het was wel confronterend. Hij had moeten nadenken voor hij zomaar met iedereen naar bed ging, het was een duidelijke wake-up call hoewel hij nu niet van plan was om nog met anderen naar bed toe te gaan natuurlijk.
“Had je dat niet verwacht? Ik kan echt niet zonder mijn planning. Ik had toch wel gedacht dat je dat had begrepen, daarom slaap ik ook nooit uit, of hou ik zo’n luie zondag.” Rustig keek hij naar haar en glimlachte. “Je denkt toch niet dat ik dat ding in pak? Ben je gek? Ik heb hem niet mee.’ Hij glimlachte haar even toe en schudde zijn hoofd. “Ik draag morgen geen spijkerbroek en de dag erna ook niet, ik vind ze vreselijk zitten.” Rustig bestelde hij zelf nog een glas wijn en bedankte de ober voor het hoofdgerecht.
“Ik ben echt blij dat je alles zo lekker vindt Abby, ik vind het leuk om mijn geld op deze manier toch een beetje met jou te delen.” Het was leuk om haar te zien genieten. ‘Smakelijk.”
James keek stil naar haar. “Dan nu wel, vergeet het ook maar niet, ik ga het niet elke dag herhalen.” Mompelde hij zachtjes en hij bekeek haar even. “Maar je weet het wel nu.”

"Kunnen we dadelijk nog een bezoekje aan de huisarts gaan brengen. Of beter gezegd: dan kan ik in het ziekenhuis bed gaan liggen of deze hele trip op krukken gaan lopen. Liever niets." Abby schudde haar hoofd. "Nee! Nee! Zo bedoel ik dat echt niet. Je weet zelf dat je goed afgetraind bent. Althans gewoon normaal, niet te overdreven. En ik vind het niet erg om veel te lopen. Ik ben schaatser. Mijn uithoudingsvermogen is hoger als dat van een ander. Trouwens wanneer kom je eens met mij mee schaatsen? Ik wil je wel eens zien vallen op het ijs." Soms was Abby wel een deugnietje.
Abby moest haar verlies toegeven. Dus dat deed ze door een hap te nemen van haar hoofdgerecht. Even bleef ze en tijdje stil om fatsoenlijk te kunnen eten. En wat stilte van tijd tot tijd was wel prettig. James leek het heel slecht op te nemen toen hij er achter kwam dat ze 17 was. Ze keek hem met een serieuze blik aan. "Overdrijven is ook een kunst." Heel even rolde ze met haar ogen. "In oktober word ik gewoon 18. Ik blijf gewoon Abby hoor." Ze nam een slokje van haar wijn en glimlachte. "Heb je nu spijt?" Wist David eigenlijk dat zij 17 was? Had ze hem dat verteld? Dan kon zij zich namelijk niet herinneren. En zou hij net zoals James ook zo reageren? Het maakte haar onzeker deze gedachte.
"Wij gaan er morgen gewoon eentje kopen! Ik weet sowieso iets leuks wat we kunnen doen. Ik kleed jou in een kledingwinkel en jij mij. En zo moeten we de hele dag rondlopen. Of durf je dat niet aan?" Haar blauwe ogen keken plezierig naar James. Benieuwd wat hij daar op ging zeggen.
Zo voelde het om gewaardeerd te worden door een ander. Zo voelde het om door iemand belangrijk gevonden te worden. Abby kon het niet helpen om te stralen. Het ging gewoon van zelf. "Ik vind dat heel fijn om te weten James. Je betekent ook veel voor mij." Zei ze met een zoete klank in haar stem. "En bedankt voor dit alles. Morgen wil ik op zen minst wel ergens op trakteren! Maakt niets uit wat."

Lachend keek hij naar haar. “Ik rij je wel overal heen in een rolstoel.” Hij gaf haar een plagende knipoog en moest lachen. “Nee,  natuurlijk niet.” Het sarcasme droop gewoon van zijn stem af. “Ik begrijp het wel, ik ben gewoon dik, dat is oké. Je vindt dikke mannen gewoon sexy, het is me een eer.” Hij knikte, dat was hij alweer vergeten. Natuurlijk vond ze het dan geen probleem. “Ik kan best een beetje schaatsen hoor. Heb je al iets gevonden wat ik niet kan?” Kaatste hij lachend terug naar haar.
Hij genoot van de stilte, de rust die eten met zich meebracht. James was het al niet gewend om in gezelschap te verkeren met eten en het viel hem dan ook goed als het even stil was, hij zijn eigen gedachten kon horen. “Ik weet het, gelukkig maar.” Hij schudde zijn hoofd. “Nee, ik heb zeker geen feit maar ik zou wel beter moeten opletten. Stel dat de seks niet goed was geweest, je had zo naar politie kunnen stappen en ik was weggevaagd.” Hij keek even in haar ogen en nam een slokje. “Dat is het vooral, ik had gewoon moeten opletten hoewel je gewoon ja gezegd hebt natuurlijk.’ Hij keek haar aan en glimlachte, het was verder geen probleem meer, hij had het gewoon niet verwacht.
James rolde met zijn ogen en keek haar aan. “Echt waar?”Hij dacht er even over na onder het genot van een slok wijn. “Goed, maar je moet het aannemen wat ik voor je koop. Beloof je dat?” Er lach een grijns op zijn gezicht. Nu kon hij haar mooi verwennen zonder dat ze het mocht afwijzen. Ze zou het vanzelf wel leuk gaan vinden en dat hij dan even een dag een spijkerbroek aan zou moeten, dat zou hij dan maar voor lief nemen.
Abby leek al helemaal te stralen dor zijn woorden en hij glimlachte haar toe. “Graag gedaan, je mag in de ochtend wel een kop koffie van de Starbucks voor bij betalen. Dat lust ik altijd wel graag na het sporten.’ Hij keek haar grijnzend aan en knikte tevreden. Het was ontzettend gezellig met haar.

Haar ogen schitterde net als de nachtelijke sterren die nu goed te zien waren in Parijs. "Dan houden we een rolstoelrace! Dan gaan we voor jou ook eentje regelen zodat ik je dik kan inmaken." Ze moest nu al lachen bij deze gedachte. Niet dat zij daar James voor aanzag om dat te doen. Haar glimlach kon ze bijna niet verbergen toen hij sprak over flinkere mannen. "Dat klopt. Ik voel mij zeer aangetrokken door schattige varkentjes zoals jij. Voel je inderdaad maar vereerd." Ze kon het niet laten om hem weer een beetje te pesten.
"Wacht maar James. Ooit op een dag zal ik iets vinden waar je niet goed in bent. En ik vermoed dat ik wel een aantal dingen weet." Haar blauwe ogen stonden zelfverzekerd. James kon niet in alles goed zijn. Abby staarde eventjes naar haar wijn voordat ze er weer een sipje van smaak. De vis smaakte inderdaad veel beter met de wijn erbij. James had voor de zoveelste keer weer gelijk. "Ah gelukkig. Want ik had het rot gevonden om te horen als je ja had gezegd. En dadelijk is dat voor David iets om op af te knappen." Abby probeerde niet onzeker te klinken maar die poging mislukte. "In ieder geval. Ik moet mij wel vereerd voelen dat je dacht dat ik ouder was. Ik word vaker 14/15 geschat." Bekende Abby eerlijk. Dat was voornamelijk als ze geen makeup op had.
Blijkbaar ging James in dit spelletje mee. Ze had nu al het perfecte beeld in gedachte. James ging ze lekker voorschut in zijn ogen laten lopen in Parijs. Ook al wist ze dat die vent overal mee weg kwam. Hem stond alles, maakte niets uit wat. "Ja en dat geldt ook voor jou. Niet terugkrabbelen morgen als je er spijt van krijgt."
Abby nam een hapje, wachtte tot haar mond leeg was en glimlachte. "Dat is een deal. Koffie van de starbucks it is." Ze keek een beetje rond in de zaal en hoorde opeens een vrouw schreeuwen. Ze gooide zo haar rode wijn in de man zijn gezicht. Hij zat met een andere vrouw aan tafel en de vrouw die de rode wijn in zijn gezicht had gegooid stond naast hem. Een affaire? Helaas kreeg Abby niets mee omdat het Franstalig was.

Lachend keek hij naar haar, ze was geweldig. Een rolstoelrace! Wie bedacht nou zoiets? Hij schudde genietend haar hoofd. Niet dat hij het ooit zou doen, levensgevaarlijk zoiets. Nee, hij zou dat niet toestaan. “Varkentjes? Juist ja, ik denk dat ik David toch echt even moet spreken en me afvragen of hij het er mee eens is om een varkentje genoemd te worden.’ Hij moest lachen en keek haar uitdagend aan.
“Ik ben uiterst benieuwd wat je vindt, want tot nu toe heb ik zelf nog niets gevonden wat ik niet kan.” Hij moest even lachen erom, hij was wel echt in veel dingen goed maar lang niet in alles, dat zou hij echter niet toegeven.
Rustig at hij door en bekeek haar glimlachend. “Nee, ik vind het niet rot en David zal er zeker niet op afknappen. Het is ook geen afknapper Abby. Daar hoef je echt niet zo bang voor zijn.” James glimlachte haar toe, ze was zo onzeker. Het liefste wilde hij dat geheel bij haar weghalen. “Gewoon, door hoe je deed. Je leek een stuk ouder.” Hij keek naar haar en glimlachte even naar haar. Toch was ze nog steeds perfect,  ondanks dat ze nog net niet volwassen was.
“Natuurlijk, ik zal niet terugkrabbelen.” Beloofde hij haar. Hij grijnsde breed en keek in haar ogen. Hij had al helemaal in zijn hoofd zitten wat hij zou gaan doen met haar, hij kende Parijs natuurlijk op z’n duimpje dus dat werd geen probleem. James had rustig zijn bord leeggegeten en knikte. Daar zou hij zeker dankbaar voor zijn want van koffie werd hij altijd wel even goed wakker.
Hij volgde Abby’s blik en keek om naar het stel. Grinnikend keek hij naar de twee. “De vrouw denkt dat de man een affaire heeft, het is echter zijn baas met wie hij zit te eten.” Vertaalde hij ruw voor haar. “Hij biedt nu zijn excuses aan, net als zijn baas die dan ook netjes vertrekt. Hij keek op toen er een man achter de boze vrouw aan kwam lopen die haar hand vast nam. “Auw, arme man.” Mompelde hij hoofdschuddend.