Café De Toren

- Je kan je nuchter voelen, maar nog steeds aangeschoten zijn Eveline. Daarom ook "stond nog steeds" Maar anders heb ik het hierbij gecorrigeerd -

Shane keek Lilian even sceptisch aan en kon het niet helpen om gewoon te lachen na haar woorden. “Oké, ten eerste ben ik gewoon erg voorzichtig wat mijn verleden aan gaat. Ten tweede is dit nog geen flirten. Met flirten had ik al heel andere dingen gedaan en als laatste... Ik heb geen idee hoe ik met lichtbollen zou moeten gaan smijten.” Zei hij grijnzend. Mijn god Shane, hou je mond dicht. Je kraamt onzin uit gek. Shane keek haar even rustig aan wanneer ze vertelde dat het nieuwsgierigheid was en hij knikte daarna even. Wanneer ze op stond om iets van de grond af te pakken viel Shane bijna om wanneer hij een stap achteruit moest zetten. Hij legde even zijn hand tegen zijn hoofd. Zijn temperatuur was inderdaad verhoogd, maar het duurde hem te lang. Hij ontspande en liet het dan maar voor wat het was. Bij het antwoord op zijn vraag fronstte hij even. “Mijn thuis is iet wat te ver om nu heen te lopen.” (en is ook bezet). Shane keek even om zich heen en trok zijn jas van de kruk maar trok bijna de hele kruk mee. “Ai.. ik mag wel gaan oppassen met stilstaande objecten vanavond. Rare vraag, maar wil je een beetje op me passen.” Hij lachtte kort en keek daarna naar haar. Zijn jas aantrekkend en rustig staand, al voelde zijn hoofd alsof alles draaide. Nee... hitte was misschien een nog dommer idee om van een aangeschoten gevoel af te komen. Hij liep, nou ja, wankelde door het café heen en hoopte maar dat de frisse lucht hem wat beter zou doen voelen. Hij opende de deur, greep eerst mis, maar trok daarna de deur open, haar voor latend. Man, hij schaamde zich voor zichzelf en hij hoopte maar dat het sneller over zou gaan wanneer ze buiten zouden zijn.

op die fiets ^^
-
Lilian knikte met een grijns om aan te geven dat ze tevreden was met zijn antwoord. Ergens was ze blij dat ze de flirt-Shane nog niet had meegemaakt, gezien hij nu al bloemen had lopen vouwen van servetjes en de lippen van Shane waren nog op haar netvlies -of haar lippen- gebrand. Lilian had wel gezien dat Shane het ene biertje naar de andere achterover had geslagen, maar zoals wel vaker was daar niets van te merken tot hij opstond. Het nadeel van alcohol, als je stilzat en door bleef drinken bleef altijd alles goed te gaan, tot je opstond. Lilian pakte uiteindelijk stevig de arm vast van Shane, zodat ze hem door het café kon leiden. Ergens was ze trots op haar zelf, meestal was zij degene die na twee wijntjes al op haar benen stond te wankelen, maar ze had zich deze avond aan haar belofte gehouden en geen druppel alcohol op.
Eenmaal buiten graaide Lilian in haar tas en zoals in elke vrouwentas zat er iets praktisch in. Ze toverde een halfvol flesje water tevoorschijn. "Hier neem dit." Ik weet wel een parkje in de buurt waar we kunnen gaan zitten, het is een paar minuten van hier, als ik het goed heb.