Dansstudio Beats & Violins

Dansstudio Beats & Violins... De studio van het Conservatorium dat in de stad gevestigd zat. De zwarte vloer, de spiegels en de muren leken dagelijks gloednieuw. Het was dan ook een redelijk nieuwe studio. Van waar je binnen komt kijk je rechts langs de muur direct in de spiegels, en links de ramen waarvoor de bars staan. Het was misschien niet super groot, maar er pasten toch maar ruim 50 mensen in als het nodig was.

Féren had haarzelf snel omgekleed in haar danskleding. Ze had die middag een klein klasje waar ze les aan moest geven, maar ze had ook kennis gemaakt met James. Zij zou met hem gaan trainen, reizen en hij zou dan met haar dansen. Het was goed voor zijn conditie, dus misschien vond hij het wel leuk. Ze had net de radio helemaal klaar gezet als de eerste twee kinderen al binnen kwamen. Féren begroette ze met een grote glimlach. De anderen kwamen er vlak achteraan. Ze dansten een heel uur en Féren legde elke pas met zorg uit aan de kinderen. Na het uur betaalden de kinderen haar vijf euro... in totaal, met vijf kinderen is dat dus vijfentwintig. Ze bedankte ze. "Tot de volgende keer kinderen! En goed oefenen." Sprak ze de kinderen nog toe. "Moet de deur op slot juf?" vroeg Lily nog aan haar, de oudste van de kinderen. "Laat maar open Lily. Ik denk dat wij zo toch ook weg gaan." antwoorde Féren met een glimlach. De kinderen liepen lachend weg. Ze hadden weer veel geleerd. En ze waren benieuwd wie de man was die daar de hele tijd had gezeten.

Féren pakte nu een CD uit haar tas die ze in de radio deed. De combinatie van violen en hiphop vulden de kamer en Féren gooide haar schouders en haar voeten los. "Zal ik eerst één van mijn routines voor de gein voordoen?" In haar hoofd telde ze... "Vijf, zes, zeven, acht." En haar lichaam begon te bewegen. Ze danste enthousiast. De kinderen maakten vaak een slechte dag nog goed, maar nu ze James had ontmoet kon haar dag niet meer stuk. Ze maakte een sprong naar achteren, haar benen en hoofd daarbij naar achteren gooiend. Ze landde zachtjes en zakte door haar knieën, een grond element waarbij ze zichzelf over de grond liet glijden en al draaiend weer omhoog kwam. Ze verloor zichzelf in haar muziek en dans... Pas wanneer Féren eindigde met een pirouette waarmee ze naar de grond zakte en zichzelf vervolgens uitspreidde over de vloer, stopte de muziek en keek ze naar James. Ze grijnsde en keek naar hem. "En... hoe was dat voor ballet en hiphop?" Ze liep naar haar toe, haar heupen losjes mee wiegend op haar passen.

(OOC: Férens danskleding:

Hij was goed op tijd geweest, zoals afgesproken natuurlijk. Hij had een zijn sportkleding aan, een losse joggingsbroek met een soort hemd erboven. Hij vond het lekker zitten en ook daarin zag hij er natuurlijk goed uit. Hij had haar les gevolgd, oké hij was misschien niet op het niveau van de kinderen maar veel beter was hij natuurlijk ook niet. De les kwam teneinde en hij keek naar haar. "Doe maar, ik denk dat ik je nooit zou kunnen bijhouden." Hij glimlachte haar even toe. Hij bekeek haar toen ze begon te dansen en slikte even. Ze zag er echt ontzettend goed uit. Alles klopte aan haar, aan haar bewegingen. Het was geweldig. Met grote ogen keek hij naar haar en toen ze stopte klapte hij dan ook voor haar. "Geweldig Féren maar absoluut niet iets wat ik kan." Hij keek even naar haar en moest lachen. Rustig stond hij op en keek naar haar, hij was er immers bij gaan zitten na al die tijd. Op het moment dat hij stond keek hij naar haar. "Dus, wat wil je mij gaan leren?" Hij keek haar vrolijk aan.

Féren wreef even verlegen over haar arm en keek daarna naar haar handen. "Ik heb er ook al wat jaren in zitten om zo te kunnen dansen James. Het is niet dat ik dit van de ene op de andere dag kon." Ze pakte zijn handen vast en keek even naar ze. "Sommige dingen moet je gewoon doen, er niet over na denken." Ze leidde hem naar de dansvloer en liet zijn handen los om de radio op een ander nummer te zetten. Een vrij bekend nummer. Begging... Ja... hij zou haar smeken om genade of zij zou hem smeken om genade waarschijnlijk. Ze liep naar hem toe en had een glimlach om haar lippen. "Welnu James... Welkom in mijn wereld." Ze liep langs hem heen en ging achter hem staan. Ze legde haar handen onder ze zijne en maakte een soort golf beweging, van links naar rechts. Daarna liep ze voor hem langs, zijn rechterhand vasthoudend. Maar al snel schoot ze naar zijn linkerkant waar ze haar linkerhand plaatste en haar rechterhand omhoog hield en nu schuin naar James keek. Ze liet zijn hand los en bewoog haar zelf zijwaarts in een rol beweging over de grond waarna ze weer opstond. Ze haalde een hand door haar haren en glimlachte. "Je wou geen ballet doen toch?" Ze had een brede grijns om haar lippen en keek daarna naar hem. Ze plaatste haar voet naar voren, naar achteren, in het midden en naar de zijkant. Vier tellen. Ze keek hem aan. "Probeer het." Ze begon te lachen, maar lachte hem niet uit. Ze had gewoon plezier, voor het eerst sinds lange tijd, had zij plezier.

James keek naar haar en glimlachte, dat was waar natuurlijk. Ze had er al jaren op zitten en hij nog helemaal niets. "Ik heb wel gestijldanst, verplicht natuurlijk, maar een beetje ritmegevoel heb ik wel natuurlijk." Hij keek naar haar en liep met haar mee naar de dansvloer. "Wat een toepasselijk nummer.' Lachend keek hij naar haar en knikte. Rustig liet hij haar haar gang gaan en glimlachte even. Hij voelde haar handen onder de zijne gaan. Hij bewoog wat met haar mee, tenminste hij deed zijn best. Hij liet haar leiden, hoewel dat natuurlijk niet hoorde normaal gesproken, hij was gewend om te leiden. Desondanks lukte het hem wel redelijk, mede door het ritmegevoel dat hij haar had. Rustig keek hij naar haar en grinnikte. "Ik vind het leuk dat je zoveel plezier hebt, het is te zien dat je geniet van het dansen." Hij keek haar even aan en glimlachte haar toe. "Ik denk dat je me wel genoeg kan leren Féren. Rustig bleef hij staan toen ze even stilstonden en streelde even over haar hand. 'Het is best leuk met jou samen dansen.'

Féren keek hem aan en kon zijn moeite meer dan ooit waarderen. Sommige dansstijlen waren gewoon ontzettend moeilijk. Ze keek hem even glimlachend aan wanneer ze allebei even stil bleven staan. Ze voelde hoe haar hand over de hare ging en ze ademde even uit waardoor ze weer rustiger werd in haar ademhaling. Dansen was nu eenmaal ook een vorm van inspanning. Ze keek naar hem en draaide opeens naar hem toe. Ze liet zichzelf als het ware naar rechts vallen, maar stapte uit waardoor ze langs hem heen gleed en nu tegen zijn rug aan stond. "Ik vind het fijn dat je de moeite wilt doen een paar passen te leren. De meesten geven het gewoon op." Kort dacht ze een partner die ze had gehad die haar bewust liet vallen. Op de vloer... Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd om het beeld te verdrijven. Ze zette een paar stappen verder weg en draaide haar om. Haar ogen leken gepijnigd, maar ze liep al snel naar de radio waar wat meer, klassieke muziek, nu klonk. Ze glimlachte en keek naar hem. "Ook ik ben thuis in het stijldansen meneer James. Misschien kunt u dat bij mij bijschaven." Ze kantelde haar hoofd even en bond snel met haar handen haar haren in een paardenstaart. Daarna keek ze naar hem. Ze had wel verwacht dat hij te dominant was om haar te laten leiden in een dans als de tango of de quickstep. Dus liet ze hem leiden.

Ze bewoog zo soepel, zo gemakkelijk, alsof ze in het water lag. "Ja natuurlijk, ik heb het beloofd dus dat geef ik niet zo op. Bovendien heb ik je nu zien lachen en geloof me, dat wil ik vaker zien. Als ik dat te zien krijg door met je te dansen dan zal ik dat doen." Niet veel later zag hij de gepijnigde blik in haar ogen en hij hield haar goed in de gaten, het verleden zat haar duidelijk dwars maar nu was niet het moment om daarover te vragen en rustig keek hij naar haar. 'Natuurlijk, dat kan ik je zeker bijschaven. Ik heb het gehaald tot Topklasse, erna kon ik wedstrijden gaan doen maar dat was iets teveel van het goede." Rustig nam hij haar vast om de leiding te nemen in deze tango. Stijldansen kon hij zeker goed, zijn gevoel voor maar was merkbaar en zijn dominantie ook. Hij liet haar draaien als hij wilde dat ze draaide en hij danste met haar de zaal rond alsof hij niets anders deed elke dag. Ja, het zat nog steeds in hem. Hij glimlachte even naar haar. 'Hopelijk bevalt het je." Zei hij zacht terwijl hij door danste en overging in een wals aangezien de muziek een overgang had gemaakt.

Féren had haar rand rustig in de zijn gelegd wanneer hij opeens de tango inzette. Ze lette er zelf op dat ze haar passen af zou maken. Zich herinnerend hoe haar leraar destijds zo streng was daarop. Ze voelde hoe de sfeer een beetje omsloeg, hoe hij meer dan duidelijk de leiding nam. Maar ze moest hem nageven dat deze stijl van dansen beter bij hem pastte. Hij kon het ook gewoon super goed. Féren kreeg bijna moeite om hem bij te houden, maar al snel liet ze zichzelf gaan en stond ze toe dat hij de totale leiding had waardoor ze hem vertrouwde. Ze vergat haar leraar die haar vertelde haar passen af te maken en bleef James in de ogen aankijken, ze sprak eigenlijk niet. Totdat de muziek was afgelopen en James al de overgang maakte naar de wals. Ze knipperde even met haar ogen en week haar blik toen af. "Ik... Heb eigenlijk al een tijd geen goede danspartner gehad. Dus dit..." Ze zweeg even maar keek hem toen met een grote glimlach aan. "Dit was geweldig! Ik zou het super vinden als je ooit met me mee zou gaan naar een competitie. Ze zouden het zwaar krijgen." Ze volgde hem met de wals en glimlachte. "Als je dat zou willen natuurlijk. Je hoeft je dan geen zorgen te maken over iets als, dat ik ver weg van je ga... Want met de tango. Ja, dan moeten we dicht bij elkaar blijven hé." Ze grijnsde even plagend naar hem en gaf hem ondertussen een knipoog waarna ze weer verder danste met hem. Haar hart klopte wel twee keer zo snel als normaal en ze voelde hoe haar vrouwelijke hormonen en haar hele lichaam naar hem verlangde. Maar ze dwong haarzelf rustig te blijven. Oké, hij was een goede danser en hij had dé perfecte looks. Maar dat soort mannen waren nu eenmaal niet het soort welke zich tot één vrouw zou beperken... Eeuwige zonde... De woorden bleven door haar hoofd echoën.

James merkte wel dat Féren in het begin vooral haar passen af wilde maken. Hij nam niet de tijd om haar de passen telkens af te laten maken. Hij danste door, de passie in hem overwon het van het rekening houden met iemand. Hij keek in haar ogen toen hij klaar was en glimlachte. De wals was gelukkig een stuk rustiger, ze konden op adem komen en Féren kon praten. "Dat is een heel groot compliment." Hij glimlachte haar toe en bleef  doorgaan. "Een competitie.. Ik zal daar wel eens over nadenken voor je.' James keek naar haar, iets in hem gaf hem de drive om door te gaan, om wel te zeggen tegen haar dat hij het zou doen, gewoon voor haar. "Dan doe ik maar al te graag de tango met je, in een mooi pakje." Hij grinnikte kort en keek haar aan. Zijn hart ging tekeer, hij verweet het enkel aan de inspanning die ze net hadden gedaan. "Ik wil hier best meer van doen, als dit voor jou ook een goedgekeurde manier van dansen is." Hij keek naar haar en liet haar een rondje draaien. Hij wilde haar, hij wilde haar vaker zien en zachtjes beet hij op zijn wang. "Féren.." mompelde hij zachtjes haar naam, die liet hij over zijn tong rollen en keek naar haar. Hij zuchtte tevreden en danste door.

Féren stond gedurende hen dans eigenlijk toe dat hij zoveel dominantie op haar uitoefende, dat het bijna intimiderend over kwam. Ze volgde zijn bewegingen nauwkeurig en danste nu echt mét hem in plaats van afzonderlijk. Ze moest gewoon niet zoveel nadenken en zichzelf laten leiden door James. Toch borrelde de onzekerheid in haar op. Wat als hij weer iemand was die haar uiteindelijk zou laten vallen. Diep van binnen wist Féren dan ook dat zij en James meer gelijk hadden als dat ze elkaar wilden laten zien. Wanneer hij toestemde dat hij wel de tango met haar zou willen doen begonnen haar ogen te glimmen van opwinding en blijdschap. "Wacht maar tot je mijn kledingkast voor competities ziet James." Ze sloot haar ogen even en voelde hoe een traan over haar wang gleed. Ze keek hem lachend aan. "Je hebt me zojuist erg blij gemaakt James. Dank je." Maar op hetzelfde moment groeide de onzekerheid in haar hart. Ze was zo bang om haarzelf te openen. Hij liet haar een rondje draaien en ze begon te lachen. Ze vergat de onzekerheid en had haar hand weer in ze zijne gelegd om verder te kunnen dansen. Féren leunde naar James toe en gaf hem een kus op zijn wang. Daarna trok ze haar handen los om van hem weg te draaien en hem daarna plagend aan te kijken.

Hij vond het meer dan prettig dat Féren hem toestond om de leiding te nemen. Hij wilde ook de leiding hebben, zonder leiding was hij nergens. Wat moest hij dan? Dan zou hij onzeker zijn, niet overeind staan in deze wereld. De leidinggevende kant in hem had hem gemaakt tot wie hij was. Sterk, hard en leeg. Hij had weinig behoefte aan emoties die zijn dominantie aan konden tasten, gevoelens die hem deden twijfelen aan hemzelf. Het was dan ook wat dat hij twijfelde aan zichzelf wat deze jongedame betrof. Een gevoel van tevredenheid deed hem goed, ze was blij. Féren was blij dat híj met haar wilde dansen. De jongeman schonk haar dan ook een grijns. "Dan moet ik ook maar iets vinden nietwaar'?" Zijn ogen werden groot toen hij haar traan zag, bang dat hij haar gekwetst had. Dat gevoel kwam binnen als een donderslag. Waarom? Waarom was hij bang iemand gekwetst te hebben, het was zo'n beetje zijn alledaagse bezigheid. Zacht streelde hij de traan weg en kuste haar voorhoofd. 'Heel graag gedaan." Hij fluisterde het zachtjes tegen haar haren. Gelukkig was dit kwetsbare en breekbare moment snel voorbij, hij liet haar draaien. Dansen, het was haar passie. Dat moest hij onthouden, daar kon hij vast nog wel wat leuke dingen mee regelen. Hij liet haar leunen tegen hem aan. De plek waar ze hem kuste werd wat warm, ze deed duidelijk gekke dingen met hem. "Féren, je bent een interessante jongedame."

Féren keek naar hem wanneer hij haar een kus op haar voorhoofd gaf. Maar al snel leunde ze lichtjes tegen hem aan en bij zijn woorden dat ze interessant was liep ze naar één van de spiegels aan de muur. Er zat een deurknop aan en ze trok de deur open. Aan de deur was een soort kapstok welke Féren nu naar beneden trok. Met veel geritsel kwam daar haar garderobe naar beneden en ze liep onder de jurken door en glimlachte opgetogen. Ze ging op de grond zitten, spreidde haar benen en leunde op haar ellebogen naar voren. Haar benen eigenlijk in een split. "Mijn garderobe, verzameld door mijn hele carrière heen." Er hing daadwerkelijk van alles tussen, en in allerlei kleuren, lang en kort, sierlijk en wat zakelijker. Ze keek over haar schouder naar de jurken en fronste even. Op één van de witte jurken waren duidelijk bloedplekken te zien. Dit op knie-, zij- en borsthoogte. Ze rilde even bij de herinnering aan de danscompetitie waar haar jaloerse partner haar had gestoken nadat ze een andere deelnemer succes had gewenst. Ze week haar blik af van de jurken en ging nu recht zitten. Daarna boog ze zich naar haar been. Ze was bezig met haar cooling down. En ze geneerde haar niet. Ze boog zich naar een tijdje naar de andere kant en stond daarna op. Ze liep naar de witte jurk en haalde hem ertussen uit. Ze liep verder de kast in en vouwde de jurk nogal rommelig op en legde hem boven op een plank bij een paar andere spullen. "Sorry, die had ik er tussenuit moeten halen eigenlijk." Ze hoopte eigenlijk dat hij de bloedvlekken niet gezien had. Maar ze waren er, en ze hingen vol in het zicht.


(OOC: Een greep uit Féren haar garderobe, de enige witte hiertussen is de bewuste jurk)

Dat bedoelde hij precies, deze jongedame was interessant. Interessant en vernieuwend. Ze was totaal niet zoals hij gewend was van vrouwen en dat sprak hem heel erg aan. "Wow.. Je houdt je dansgaderobe hier? Jeetje.." Hij keek er met grote ogen naar, uiteindelijk bleef zijn blik hangen op een jurk. Hij hield in de gaten dat ze haar oefeningen deed. Het rode waren duidelijk bloedvlekken en hij bekeek haar. Er zat een verhaal achter de jongedame, James wist het zeker. "Oh niet erg." Hij sprak er rustig over heen maar zijn gezicht zei genoeg. Iemand had haar pijn gedaan en dat wilde hij niet accepteren. Hij snapte niet waarom je iemand lichamelijk pijn deed. Psychisch iemand pijn doen dat had ook hij gedaan, hij had harten gebroken en dat was voor hem ook genoeg maar er zat bloed op de jurk, hij wist zeker dat iemand haar pijn had gedaan. James bekeek haar onderzoekend. "Je hebt mooie jurken, ze staan je ook allemaal vast prachtig. Als ik met je meega moet je me wel zeggen welke je aan doet dan zorg ik wel voor een stropdas of vlinderdasje in de matchende kleur, dat moet geen problemen opleveren." Wist hij zeker dat hij wel met haar mee wilde gaan doen? Hij keek even naar haar. Ja. Voor haar.

Féren kon een lachje niet onderdrukken wanneer hij aangaf dat het niet erg was. Ze ontspande wat meer wanneer hij dat zei en liet haar hand langs te overige jurken glijden wanneer hij over een pak begon. "Je hebt daar inspraak in. En meestal voor de tango word rood gebruikt. Maar ik heb teveel aan rode jurken." Ze keek even naar de verschillende soorten jurken. De gele was voor de Salsa, de korte rode voor de tango, de roze had ze ooit moeten kopen voor de quickstep, de blauwe was voor een debut geweest waar ze de wals in had gedanst. De witte was dan weer voor een tango, de oranje voor de chachacha, de paarse voor een jive en de groene wederom voor de chachacha. En de blauwe tutu? Die was voor haar rol als de witte zwaan in het zwanenmeer. De gedachten lieten haar glimlachen. "Al deze jurken hebben een verhaal. Ik heb ze overal wel eens voor gebruikt, voor elke dans. Ook de witte. Die werd bij een tango gebruikt." Ze sloot haar ogen even en zuchtte. "Ik kan je net zo goed vertellen wat er gebeurde... Mijn toenmalige partner en ik zaten in een hoge divisie en we moesten de tango doen. Ik ken redelijk veel mensen binnen die competities en wenste een ander koppel veel succes. Vooral de man dan... Ik kende hem goed en hij was een uitstekend danser. Nu niet meer, zware blessure. Maar mijn partner werd jaloers en hij had een mes mee genomen. Hij stak me drie keer... Mijn borst, zij en knie... Al was mijn knie slachtoffer toen ik al op de grond lag. Achteraf kreeg ik te horen dat hij een crimineel was en een oogje op me had..." Ze klemde haar kaken op elkaar en vocht tegen haar tranen nu. "Ik had het nooit verwacht. Ik zag hem niet op die manier... Nooit gedaan..." Ze slikte haar tranen weg en keek naar James. Ze glimlachte, het kostte wel enige moeite en ze liep daarom ook weg van de kast. Richting een andere spiegel met handvat. Ze trok de deur open en met een doffe klap viel haar matras neer op de studiovloer. "Welkom in mijn slaapkamer dan maar... Ik heb geen geheimen, nooit gehad eigenlijk. Met veel van de goede vragen kunnen mensen alles over me te weten komen." Ze haalde even haar schouders op en haalde toen een hand door haar haren. "Binnenkort komt de verdieping boven de studio vrij en heb ik eindelijk mijn eigen appartement." Ze glimlachte, nu wat makkelijker en keek naar James. Ze liet zichzelf op het bed vallen en maakte haar schoenen wat losser. "Je mag er gewoon bij komen zitten hoor, je hoeft niet te blijven staan. En het zit beter als de vloer, geloof me." Ze stond daarna op en liep de kamer in waar het matras in lag en trok een koelkast open. "Wil je wat drinken misschien? Na je zware inspanning door met mij te dansen." Ze keek nu onder haar schouder, omdat ze voorover gebogen stond voor de kleine koelkast, en keek hem grijnzend aan.

Hij was wel blij enige inspraak te hebben. Hij was geen fan van sommige kleuren, geel was niet zijn ding, sommigen tinten groen ook niet. Het lag ook heel erg aan de jurk of hij het mooi vond bij de vrouw. "Ik neem je wel een keer mee. Dan gaan we iets uitzoeken voor een nieuw verhaal, ons verhaal." Hij keek naar haar en glimlachte. Tot ze het verhaal van de witte jurk begon te vertellen. Woede laaide in hem op, wat dacht die klootzak wel niet. Hij liep naar haar toe en trok haar zacht tegen zich aan. "Dat is vreselijk om te horen Féren, ik beloof je,' zacht kuste hij haar haren, "ik beloof dat ik er alles aan zal doen om je geen pijn te doen. Nooit en dat anderen je ook nooit opzettelijk pijn zullen doen als ik in de buurt ben." Hij zag wel aan haar dat het haar veel moeite kostte. Haar tranen inhouden, hij liet haar dan ook gaan toen ze zich weg draaide van de kast. Dat was haar goed recht, dat ze de jurk nog bewaarde. Hij had het allang verbrand.
"Dit is waar je nu woont?" Hij fronste even, James was beter gewend, veel beter. Hij wist niet of hij haar hier wel kon laten zitten. Zijn handen jeukten om iets beters voor haar te regelen. "Hoe lang duurt het nog? Anders kan ik wel iets voor je regelen waar je tijdelijk kunt wonen." Hij zou de kosten op zich nemen, hij had meer dan genoeg en misschien als het leuk was kon hij het wel houden. Zijn lichaam kwam in beweging en liep naar het matras. Rustig nam hij erop plaats en knikte. "Doe maar iets, alles is wel welkom." In zijn stem was duidelijk dat hij nadacht. Hij bedacht zich hoe hij haar kon helpen. Féren had ongetwijfeld geen hulp nodig en hij twijfelde of ze het eigenlijk wel aan zou nemen maar toch wilde hij graag een poging wagen. Iets in hem wilde dat namelijk, dwong hem er toe.

Féren keek naar hem wanneer bij begon te spreken en haar haren kuste. Waarom gaf dit haar een gevoel alsof ze elkaar al langer kenden? Alsof... ze een koppel waren. Waarom zorgde hij ervoor dat er een vuur in haar oplaaide, wat al een beetje gebeurde met de tango. Ze keek hem aan wanneer hij zei dat beloofde haar nooit pijn te doen maar ook dat anderen dat niet meer zouden doen. Ze had hem kort aangekeken maar was omgedraaid naar de spiegel.
Bij zijn vraag of ze hier woonde begon ze te lachen. "Beetje zielig eigenlijk niet waar? Maar geen zorgen, ik lig comfortabel en kan gelijk nadat ik wakker ben geworden trainen." Féren keek hem aan alsof hij gek was geworden wanneer hij vroeg hoe lang het nog duurde en dat hij wel iets kon regelen. "James... Ik... uhm..." Ze begon met haar vingers te frummelen en liet haar haren een beetje voor haar gezicht vallen. "Ik... kan dat niet aannemen James. Ik heb ook al verder gekeken... Maar het is nog maar even." Ze slikte even ongemakkelijk en stond daarop ook op om naar de koelkast te lopen. Ze pakte een flesje cola en een flesje water en liep weer terug, de koelkast met haar voet dichtduwend. Ze gaf James het flesje cola en ging naast hem zitten waarna ze haar benen strekte. Ze duwde hem even kort met haar schouder. "Het is oké... Ik leef al bijna vier maanden op deze manier en het gaat prima." Ze liet haarzelf achterover vallen op het bed waardoor haar haren zich over het bed verdeelden. Het flesje water rustte nog ongeopend in haar hand en ze keek nu naar James. "Het is vreemd hoe je van vrouwenverslinder op eens zo rustig bent geworden." Ze glimlachte liefjes naar hem.

Heel goed snapte hij niet wat er in hem omging, er was iets dat maakte dat hij haar dicht bij zich wilde houden. Veilig, zodat ze geen pijn meer zou lijden. Haar korte blik maakte hem toch weer onzeker. Wat?! James.. Onzeker? Hij schudde zijn hoofd en liep haar achterna.
Hij zat wel goed en keek naar haar. "Het is geen moeite, ik kan het zo regelen als je wilt. Misschien is het niet perfect maar wel gewoon een woning, een beetje voor jezelf.' Hij keek in haar ogen en zag dat ze onzeker werd erdoor. Het was natuurlijk ook wel een extreem voorstel. Wie betaalde er nou normaal gesproken een kamer voor je? James natuurlijk, hij had er dan ook genoeg geld voor. "Ik vind het eigenlijk wel een goed idee. Dan zoek ik een leuk iets en dan kan ik er daarna zelf in trekken. Ik wil toch graag een appartementje in Londen naast mijn kamer." James glimlachte haar even toe. Hij bekeek haar achterkant even, ook dat zag er goed uit. Ah, daar herkende hij zichzelf weer en hij grinnikte even. Ja, dit was wie hij was. Hij hoorde zo te zijn. Kijken naar lichamen, niet naar de vrouwen in die lichamen, ten minste niet zo erg. "Bedankt." Hij nam de fles cola aan en dronk er rustig van. "Maar ik vind het geen goede manier van leven dus eigenlijk wil ik graag je iets beters aanbieden." Oh daar ging hij weer. In zijn hoofd vervloekte hij zichzelf en keek in haar ogen. Haar woorden klopten helemaal. 'Ik ben het ook niet gewend van mezelf dus geniet er maar van zolang het duurt." Hij keek in haar ogen en glimlachte zwak terug. Hij herkende zichzelf totaal niet.

Féren keek hem aan en schudde haar hoofd lachend. "Je houdt er zeker niet over op tot dat ik toestem, of wel?" Ze ging overeind zitten en ging met haar hand door zijn haren, een beetje plagend. "Nou... vooruit dan... Je mag wat regelen... maar wel op 1 voorwaarde." Ze draaide haar rug een stukje naar hem toe, maar niet omdat ze weg wilde kijken. Ze liet zichzelf rustig zakken waardoor ze met haar hoofd op zijn benen lag en naar hem keek. Haar donker bruine ogen kregen nu een meer goudkleurige glans, al was dit door de lichten in de studio. "Je komt me regelmatig op zoeken... Gewoon een kopje koffie doen, of misschien iets sterkers." Ze grinnikte even en keek hem daarna met een glimlach aan. Ze hief haar hand om deze vervolgens op zijn wang te leggen. "Een appartement is meestal al te groot wanneer je alleen bent." De woorden klonken een beetje droevig, maar eigenlijk was het een soort hint. Ze vond het heerlijk als er mensen om haar heen waren. En het liefst, wilde ze dat het James was die om haar heen zou zijn.
Zijn woorden dat hij zichzelf ook niet herkende lieten haar glimlachen en ze legde haar hand, die op zijn wang lag, nu in zijn nek. Ze kwam rustig omhoog, zonder aan zijn nek te trekken, en drukte haar lippen in zijn mondhoek. "Dank je wel James... Voor de moeite die je voor me wilt doen... Ik zou niet weten hoe ik je moet bedanken." Ze keek hem aan van onder haar wimpers en ze liet zichzelf rustig terug zakken op zijn benen.

Gelukkig pakte ze het zo goed op, ze had hem ook direct door. Haar hand voelde prettig. "Geweldig!" Ook al had hij de voorwaarde nog niet gehoord, hij zou het zeker doen. Haar hoofd lag op zijn schoot en zachtjes streelde hij door haar haren heen terwijl hij haar bekeek. Féren had mooie ogen en hij keek er dan ook graag in. "Helemaal geen problemen mee. Ik kom heel graag langs, vast wat dingen aanschaffen. Dan kan ik er prima intrekken." Zachtjes hield hij haar hand vast en streelde erover heen. "Ik kom graag de stilte opvullen. Ik kan ook wel eerder erin komen wonen als je wilt." Zijn lichte ogen gleden over haar gezicht en eindigden in haar donkere ogen.
Verbaasd liet hij haar doen en glimlachte een beetje. Hij voelde de kus op zijn mondhoek en genoot. Zachtjes beet hij even op zijn onderlip en boog haar toen toe. Zachtjes kuste hij haar lippen. "Graag gedaan Féren, ik vind het echt geen moeite." Hij streelde door haar haren en liet haar rustig liggen. Hij voelde zich goed, beter dan hij zich in een tijdje had gevoeld.

Féren voelde een steek van opwinding wanneer hij begon over eerder erin trekken. Alsof ze zouden gaan samenwonen. Ze strekte haar armen tot over haar hoofd en liet ze over zijn benen liggen. Wanneer hij haar kuste bleef haar mond een klein beetje open staan, alsof ze meer verwachtte. Ze verwachtte het eigenlijk minder als dat ze het wilde. "Dus... je meent het echt? Je wil echt langskomen en misschien eerder intrekken? Gaat dat niet tegen je 'ik wil me niet aan verplichtingen houden' in?" Ze grijnsde even en ging even zitten. Ze keek langs James heen naar de spiegel waar de jurken achter hingen. "Oh mijn hemel... ik moet op zoek gaan naar een grote kast." Ze beet even op haar onderlip en keek daarna naar James. Pas nu begon ze een beetje te geloven wat er zou gaan gebeuren. Ze omhelsde hem stevig en keek hem daarna aan. "En toch... voelt dit anders... als... dat zou... moeten..." Ze beet weer op haar onderlip en liet hem los, haar blik afwijkend. Meer om de blos te verschuilen als dat ze bang was. Nee.. ze was bang dat hij het zou zien, dat ze zo bloosde.

"Ja, ik meen het." Hij viel stil, ja natuurlijk, het ging geheel tegen zijn eigen voorwaarden in. 'Ik..' Hij had er geen antwoord op en bleef stil erover. Hij streelde door haar haren heen. "Wat voor smaak heb je qua woninginrichting? Of wil je liever samen een keek winkelen naar spullen?' Hij keek haar glimlachend aan. Grijnzend keek hij naar haar, hij wilde best even met haar gewoon naar een woonwinkel en verschillende dingen uitzoeken, dat vond hij altijd wel leuk. Hij liet graag de stijlen van anderen over hem heen komen.
Haar omhelzing voelde fijn en zachtjes legde hij zijn armen om haar heen. "Hou je mond, ik weet het.' mompelde hij haar toe. Op het moment dat ze hem los liet trok hij haar terug. "Niet wegkijken. Ik wil je tegen me aan hebben." Hij streelde zacht door haar haren heen en glimlachte. Het maakte hem rustig. "Ik heb me lang niet zo sereen gevoeld zonder eerst een wilde nacht te hebben gehad.' Bekende hij dan ook zachtjes.

Féren keek hem met een glimlach van oor tot oor aan. Ze geloofde het niet helemaal nog. Haar ogen glinsterden en ze kon zich nauwelijks inhouden. "Samen winkelen is altijd leuker als alleen." Gaf ze eerlijk toe, en daarnaast, met James erbij, kon het nog wat worden. Ze stak haar hand onder het bedovertrek en haalde er een pakje met biljetten onderweg. "Ik heb ongeveer 250 pond gespaard zodat ik een beetje had om wat te kopen. Het is niet veel, maar beter iets als niets."
Ze giechelde om zijn woorden dat hij het wist. Ze werd echter weer terug getrokken in een omhelzing en ze keek even verrast en legde haar armen weer om hem heen. Zijn woorden lieten haar alleen maar erger blozen. Wat deed hij toch met haar!? Ze kreeg het idee alsof ze droomde. Voorzichtig maakte ze zich een beetje los om vervolgens bij hem op schoot te gaan zitten. Haar armen om zijn hals leggend en hem aankijkend. "Een wilde nacht dus." Ze grijnsde opeens en verborg haar gezicht nu in zijn hals. Zonder erbij na te denken likte ze voorzichtig zijn nek, een klein stukje maar, waarna ze begon te blazen waardoor het natte plekje ijskoud werd.

"Dan wordt het dus samen winkelen." Hij grijnsde breed en keek naar het pakje biljetten. "Weet je zeker dat je dat niet wilt bewaren? Ik kan het betalen." Hij glimlachte even, inmiddels had hij door alles wel begrepen dat ook vrouwen soms hun eigen dingen moesten kopen en hun ruimte nodig hadden.
"Je bloost zo schattig." Zachtjes grinnikte hij even en hield haar tegen zich aan. Hij voelde zich fijn bij haar en streelde even door haar haren heen. James kon dan ook een grijns niet onderdrukken toen Féren op schoot kwam bij hem en haar armen om zijn hals legde. "Een hele wilde nacht." Bevestigde hij haar zachtjes. Hij keek op toen ze haar gezicht verborg en zijn ogen werden groot. Zijn blik werd anders, kippenvel verspreide zich over zijn lichaam. James greep haar beter vast. "Féren.." Hoe hij haar naam uitsprak.. Er hing iets sensueels overheen, hij verloor zichzelf hier zometeen in en hij draaide zijn hoofd. 'Ik wil je kussen, nu." Was het enige wat hij nog zei waarna hij dat ook deed. Hij liet zich niet tegenhouden en genoot. Zijn tong gleed plagend langs haar lippen waarna hij zichzelf toestond met de hare te spelen. Hij wilde van haar genieten ook al had hij zichzelf nog zo beloofd om zich in te houden bij haar.

Féren genoot alleen al van het idee dat ze samen zouden gaan winkelen, maar het feit dat hij zei dat hij geld genoeg had liet haar haar hoofd heftig schudden. "Oh nee meneer James... als we het samen gaan doen leg ik ook wat in. Punt uit." En daarmee maakte ze duidelijk dat het geen discussieerbaar iets was.
Hij bevestigde het 'wilde nacht' stukje en Féren kon een lachje niet onderdrukken. Mannen en hen wilde nachten immers... Féren had net het natte stukje koud geblazen wanneer hij haar steviger vast pakte. Ze wilde wat zeggen, maar James zijn woorden waren zo... dominerend en tevens een beetje onverwacht. Maar de woorden lieten alles in haar buik samentrekken. Hij was daar, opeens, op haar lippen, zijn tong plagend over haar lippen terwijl Féren nog steeds aan het denken was wat ze moest doen. Maar zodra zijn tong de hare vond was ze verloren, ze ging mee in zijn ritme. Al had ze natuurlijk een eigen gedachtengang en beet ze hem na een tijdje speels in zijn tong, zachtjes maar. Waarna ze haar hand door zijn haren liet glijden. Ze verplaatste haar gewicht, waardoor ze haar benen kon verplaatsen... Eén aan elke kant van hem. Ze legde haar handen op zijn gezicht en ze keek hem kort diep in zijn ogen aan voordat ze zijn lippen weer vond. Het passionele spel zou zich voortzetten. Haar lichaamstemperatuur steeg, net zoals haar hartslag. Precies hetzelfde als wanneer ze dansten, wanneer hij haar voor het eerst kuste diezelfde middag. Ze was nu dus officieel verloren in deze man. Officieel verloren in James... Maar in haar was de angst dat hij haar nooit meer zou zien na dit gebeuren... Bang, dat ze weer alleen gelaten zou worden met wederom een gebroken hart. Dat deze nu niet onderhand van steen was snapte zij niet eens.

Oké, er was duidelijk geen discussie mogelijk maar dat maakte hem niet uit. Hij zou toch wel het meeste betalen en haar laten mee betalen, dan was het goed en hij knikte ten teken dat hij het er maar mee eens was.
De kans om haar iets te laten zeggen gaf hij haar niet meer. Hij overheerste haar, domineerde haar. Het was waar hij van genoot. Hij was er, ze stond hem gelukkig ook toe en ging mee in zijn ritme. Speelde mee met hem en genoot ervan. Féren verplaatste haar benen en zachtjes gleden zijn handen over haar bovenbenen, naar haar billen toe. Hij greep ze vast, kneep er plagend in en genoot. Hij liet haar zichzelf verliezen, merkte dat haar verlangens groeide. James keek in haar ogen en glimlachte. Kort liet hij haar los, beet op haar onderlip en trok er plagend aan. "Hmm.. Weet je zeker dat je dit wilt? We kunnen ook wachten tot alles is ingericht en samen het appartement in kunnen wijden." Opgewonden keek hij haar aan en duwde zijn heupen iets naar haar toe. Ze liet hem duidelijk niet onberoerd en hij keek haar toen grijnzend aan. James voelde zich heerlijk, helemaal als vanouds.

Féren wist niet precies was haar overkwam. De lieve rustige James was weg, en de James die ze bij de koffiebar had leren kennen was terug. Ergens vreemd, maar ergens ook leuk. Ze voelde hoe zijn handen naar over haar benen naar haar billen gingen en ze bewoog daardoor een beetje omhoog. Hij liet haar los en beet in haar onderlip, trok eraan waardoor een zachte kreun haar keel verliet. Ze grijnsde bij zijn vraag en ging met haar hand door zijn haren en trok er lichtjes aan. "Kan jij het zo lang volhouden dan? Kan jij zo lang wachten?" Ze voelde hoe hij zijn heupen kantelde en ze voelde zijn groeiende erectie. Ze keek even naar zijn buik, maar daarna naar hem. Haar ogen waren een beetje donkerder, ondeugender en vol verlangen. Ze boog naar hem toe en likte zijn lippen en beet even in zijn onderlip nu. "Je smaakt heerlijk James... Net als vanmiddag." Fluisterde ze tegen zijn lippen. Haar korte topje en haar losse broek kwamen voor haar nu uit. Ze voelde zich comfortabel en ze voelde zich ook... vrouwelijker... James maakte daadwerkelijk dingen in haar los die ze nog nooit bij iemand had ervaren.