Schaatsbaan

David zag dat Abby geïnteresseerd naar hem zat te kijken. Ze had hem nog meer vragen gesteld over zijn verleden. Over dingen die hij liever niet naar het licht wilde laten komen. “In Europa heb ik een aantal dingen gedaan waar de mensen niet blij mee waren,” begon David. “Vooral de vaders waren er niet blij mee. Of de echtgenotes. Ik heb onbedoeld een aantal harten gebroken.” David had moeite met dit te vertellen en hoopte maar dat Abby door had waar hij op doelde. “En Ierland kunnen we beter vermijden.” Meer zei hij er niet over. ‘Hoe minder Abby weet, hoe veiliger ze is,’ dacht David.
De serveerster kwam aangelopen met hun bestelling. “Dank je,” zei David en nam de milkshake aan. “Maar wat wil je dan voor ons gaan koken?” vroeg hij aan Abby. “Een romantisch dinertje, misschien?”

Abby keek hem met een kleine glimlach aan. Het verleden was nu eenmaal het verleden. Iedereen had vast iets in zijn of haar leven gedaan, waar diegene spijt van had. "Ik begrijp het. Moet toen nog aan dat verhaal denken met die stieren." Abby wist niet of ze de juiste woorden ging zeggen wat David nodig had. "Je moet weten dat ik nooit op je verleden jou zou afkeuren. Het heeft je gevormd tot de persoon wie je bent. Daarbij heb je al vaker gezegd dat je het anders wilt doen. Ik ben nu je 'tweede' kans!" Ze schonk hem een bemoedigd glimlachje. "En jij mag mijn hart niet breken mister Cupido. Anders ben ik niet meer dat liefje meisje die tegenover je zit." Ze keek hem met plagende oogjes aan. "En dan vermijden wij Ierland." Ze keek naar de milkshake die werd gebracht. "Dat is een grote milkshake." Bij zijn vraag glimlachte Abby. "Iets wat jij lekker vindt. Wat is jouw lievelingsgerecht?" Abby bloosde lichtjes. "Dat sowieso..."

‘Was het maar zo simpel,’ dacht David. Maar dat zou hij niet tegen Abby zeggen. “Dank je,” zei hij afwezig. “Je hebt gelijk, het verleden is het verleden.” David keek Abby aan met een twinkeling in zijn ogen. “En voor jou zal ik naar de toekomst kijken.” Hij durfde nog niets te zeggen over hun toekomst samen. Niet als zijn verleden hem in zou halen.
“Echt waar,” zei David met een ondeugend lachje. “Wil je me zeggen dat jij altijd een lief meisje bent? Ik hoop het niet.” David nam een slok van de milkshake. Kokos was niet zijn favoriete smaak, maar voor Abby dronk hij graag mee. “Ik vond het eten in Italië wel lekker,” antwoordde hij op Abby’s vraag. “Het was daar erg gezellig en iedereen was aardig.”

Zijn blik stond afwezig. Abby keek naar de tafel omdat ze wist dat ze niet het juiste had gezegd. Abby vond dit zo moeilijk. Hoe kon ze David helpen? "Ik vind je leuk om wie je nu bent David, dat je dat niet vergeet. Ik zal niets tegen je gebruiken." Ze krulde een blonde lok om haar wijsvinger. Je hoorde de onzekerheid in haar stem.
Abby keek hem met brutale oogjes aan. "Op welke manier wil je mij dan niet lief zijn David? Ik wil ook best wel eens de broek aan hebben in onze relatie. Kan ik althans wel proberen." Ze nam een slokje van de milkshake. "Mmm zo lekker!" Ze zag er zo vrolijk en zorgeloos uit op dit moment. "Italiaans..." Abby had nog nooit Italiaans gekookt. Voor alles een eerste keer. "Dan ga ik daar eens wat gerechten van opzoeken. Ik heb nog nooit een Italiaan in mijn leven ontmoet. Maar zoals jij het omschrijft. Klinken in ieder geval gezelliger dan de Russen."

Een klein lachje krulde om Davids lippen. "Maak je maar geen zorgen," zei hij om Abby zich beter te laten voelen. "Ik kan heel goed voor mezelf zorgen. Is me al 4 jaar gelukt." Abby keek hem met brutale ogen aan. "Of je hebt helemaal geen broek aan," zei David ondeugend. Hij legde zijn hand haar Abby's knie en leunde zo ver naar voren dat hun neuzen elkaar bijna raakten. "Ik heb namelijk liever dat je ondeugend bent."
"Ik wil je rustig helpen," zei David toen Abby begon over gerechten. "Als we de kans krijgen, gaan we samen naar Italië. Het was daar geweldig! Elke maand kwamen de mensen uit het dorp bij elkaar en maakten met hun allen een groot feestmaal klaar. De vrouwen stonden in de keuken en ik hielp de mannen mee om op het plein tafels en stoelen te zetten. Er waren spelletjes voor de kinderen en ’s avonds was er een kampvuur.” David leunde naar achter op zijn stoel en dacht terug aan het kampvuur met een glimlach.

Het meisje knikte. Daar had David wel gelijk in. Hij was niet zo ver gekomen als hij niet goed voor zichzelf had kunnen zorgen. "Onthou nu wel dat alles wat je met mij wilt en kunt delen, gerust kan doen zonder te denken: dadelijk ziet Abby mij in een ander daglicht"

Een ondeugende twinkeling verscheen in haar blauwe ogen. "Dat komt goed uit want ik heb vandaag geen broek aan" haar vingers waren nu gerust op zijn hand die hij op haar knie had gelegd. "Dat zal ik onthouden." Haar stem klonk verleidelijker. Hun lippen raakten elkaar bijna maar ze trok zich speels terug.
Het klonkt echt als een sprookje. Zo ging dat helemaal niet in Rusland. "Ik wil dat echt graag een keertje meemaken. Kan nu al niet wachten om plekken met jou te bewonderen" ze nam nog een slokje van de milkshake. Haar ogen stonden vol nieuwsgierigheid. Ze wilde graag het ongekende zien.

“Kan ik àlles met je delen?” vroeg David plagend. “Daar wil ik je graag aan houden.” Hun lippen raakten elkaar bijna aan en net toen David haar probeerde te kussen, trok Abby zich terug. ‘Wacht maar,’ dacht David. ‘Ik krijg je nog wel.’ Een subtiele, maar brutale glimlach verscheen op Davids lippen. Net als Abby nam David ook een slok van de milkshake. “Dat komt wel goed,” zei hij lachend. “Er is genoeg wat we samen kunnen doen en bewonderen. Wat dacht je van Australië? Of de Alpen? Of is er iets wat jij graag wilt zien of doen?”

"Ja tuurlijk! Op welke manier dan ook klier wat je bent" Ze vond het leuk dat ze elkaar nog steeds deden plagen. Ze hoopte dat deze relatie alleen nog leuker werd. Dat hun bsnd nog sterker werd. Ze keek naar zijn brutale glimlach. Dat was zo ontzettend aantrekkelijk. David was gewoon te knap voor . "Nieuw Zeeland wil ik ook graag zien en Indonesië. Heb daar altijd foto's van bewonderd." Ze nam nog een slokje van haar. "Trouwens David. Woon je op het campus?" Abby twijfelde of ze dit al eens had gevraagd.

De glimlach die David vaker die dag op had, verscheen nu ook weer op zijn gezicht. “Goed om te weten,” zei hij. Hij streek een lok achter Abby's oren zodat hij haar ogen beter kon zien. ‘Man, wat is ze leuk,’ dacht hij. ‘Als het de hele tijd zo tussen ons blijft, dan teken ik ervoor.’ David knikte instemmend. “Dat schijnen inderdaad mooie landen te zijn. We moeten eigenlijk een lijstje maken met landen waar we naartoe gaan.” David krabde achter zijn oren. “Ja, ik woon op het campus,” antwoordde hij. “Ik heb geen kamergenoot, dus heb de hele ruimte voor mezelf. Alleen heb ik het nog niet ingericht.” Hij leek ze te schamen hiervoor. ‘Vreemd,’ dacht hij. ‘Normaal maakt het me niks uit.’

"Weet je dat je echt een killer laugh heb? Zo... sexy" Abby giechelde toen ze dat zei. Ze wilde dat gewoon tegen David zeggen. Ze bloosde lichtjes toen hij een pluk achter haar oor deed. "Dat doe je echt vaak. Is daar een achterliggende gedachte bij?" Vroeg Abby nieuwsgierig.
"Dat moeten we inderdaad doen!" Dat zou wel een hele waslijst worden want Abby wilde heel veel zien in de wereld. Maar ze moest ook rekening houden met het geld want het meisje was niet rijk. Bij zijn uitleg over zijn kamer floot Abby. "Geluksvogel! En wat maakt dat nu uit? Ik wil vanavond langskomen! Misschien kan ik je helpen met de inrichting."

David knikte. “Dat weet ik,” zei hij met dezelfde lach die Abby bedoelde. “Ik vind je ogen mooi. Je hoeft je niet te verstoppen. Dat weet je, toch?” David keek haar vragend aan. Hij hoopte echt dat ze minder zenuwachtig zou worden bij hem in de buurt. “Is goed,” zei David uiteindelijk. “Vanavond bij mij thuis beginnen we aan de lijst. En we hoeven geen rekening te houden met een kamergenoot.” David gaf Abby een plagende knipoog en nam nog een slok van de milkshake. Hij hoopte dat het drinken snel op was, want hij had zin om met Abby naar huis te gaan.

"Daviidddd..." Benadrukte ze nogmaals. Hij maakte haar ieder keer verlegen door dat soort dingen te zeggen. "Weet ik... Weet ik. Maar dan nog. Zo leef ik al mijn hele leven. Onzichtbaar zijn is het beste wat ik kan." Abby keek nu al uit naar vanavond. Het meisje keek naar de milkshake die bijna op was. "Gaan we direct vanuit hier naar jou of mag ik eerst even naar huis? Want heb alleen joggingkleding bij mij en dit jurkje. Maar zo ga ik niet over straat." Abby wilde zich sowieso even opfrissen, andere kleren aan trekken en dan naar David gaan. Ze moest op haar best uit zien uiteraard.

"Waarom?" vroeg David geïnteresseerd. "Waarom zou iemand als jij zich willen verstoppen? Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet veel beter." Hij schoof de milkshake naar Abby. "Jij mag het laatste hebben," zei hij. "We kunnen eerst naar jouw huis gaan. Maar voor mij hoef je je niet om te kleden. Ik betwijfel of we onze kleren lang aan houden." Bij zijn laatste opmerking bewoog David zijn wenkbrauwen op en neer.

Bij zijn vraag durfde Abby hem niet aan te kijken. Alweer begon ze aan de stof van haar jurkje te frunniken. Het liefst sprak ze daar niet over. Ze wilde David haar negatieve kant niet laten zien. Dat moest ten alle tijden verborgen blijven. Zij was niet het zonnetje wat iedereen van haar dacht. Ze was eerder de eenzame maan die altijd alleen wilde zijn. "Is niet belangrijk." Zo probeerde zij aan het gesprek te ontkomen. "Ik kan ook achteraf komen? Dat vind ik wat fijner. Dan kan ik nog wat dingetjes doen en dan kom ik gelijk goed?" Abby wilde koste wat het koste echt heel mooi voor hem uitzien. Vooral bij zijn opmerking. Abby begon rood te worden. "Hmm... Nog meer reden om langs huis te gaan." Ze dronk de milkshake leeg. "Want ik wil namelijk met iets verrassen als we straks toch geen kleding meer aan hebben." Ze glimlachte op een geheimzinnige wijze naar hem.

David begon zich te schamen toen hij Abby zo zag. Dit wilde hij niet, dat zij zo zat te piekeren. "Abby," zei hij zachtjes. "Je kunt me alles vertellen. Net als ik jou alles kan vertellen. Als we echt willen dat het tussen ons werkt, moeten we eerlijk zijn." Hij probeerde een lach voor haar op te zetten, wat half lukte. "Maar als je niet wilt, hoef je het niet te zeggen."
"Is goed," zei David met zijn gebruikelijke lach. "Ik kijk er nu al naar uit. Maar je kunt beter niet te veel van de kamer verwachten." David stond op en bood zijn hand aan om Abby op te helpen staan.

Abby beet zachtjes op haar onderlip. Dit keer niet totdat hij bloedde. Gewoon heel zachtjes. "Weet ik weet ik" Ze probeerde het af te wimpelen door zorgeloos naar hem te glimlachen. "Alleen ben ik er nog niet aan toe om je alles over mij te vertellen. Om mijn innerlijke emoties. Als ik er klaar voor ben dan vertel ik het je. Beloofd." Ze pakte zachtjes zijn hand vast en kneep erin. "Alleen wil ik niet dat je mij in een ander daglicht gaat zien. Dat is mijn grootste angst." Haar blauwe ogen stonden nu vol zorgen maar ze glimlachte. "Laten we het leuk houden goed? Ik kijk nu al uit naar vanavond!" Abby nam zijn hand dankbaar aan. "Wat een echte heer ben je toch David." Ze stond op haar tenen en drukte een liefkozende kus op zijn wang. "Je moet mij wel even het adres via de app sturen goed? En hoe laat spreken we af bij jou?"

David knikte. "Is goed, Abby," zei hij rustig. "Zolang je maar niet denkt dat je zo makkelijk van me af komt." Hij schonk haar een knipoog en rekende de milkshake af. "Ik kijk ook al uit naar vanavond," zei hij en voelde Abby's zachte lippen tegen zijn ruwe wang. "Is dat alles wat ik krijg?" vroeg hij ondeugend. "Is 8 uur goed? Dat moet genoeg tijd zijn voor ons allebei."

Haar blauwe ogen keken hem onschuldig aan. "Ja dat is alles meneer. Niet zo gretig zijn. Je krijgt vanavond de rest van het dessert." Daar bedoelde het meisje duidelijk zichzelf mee. Haar vingers gleden om zijn middel en ze drukte zichzelf tegen hem aan. "Prima. Dan zie ik je vanavond." Snel gaf ze hem nog een kusje op zijn mond als afscheid en ze zwaaide. Ze moest nu echt opschieten. Alles moest perfect zijn voor vanavond.

doe jij eerste post?

David haalde zijn schouders op. "Dan zal ik er ook de hele nacht van genieten," zei hij ondeugend. Abby drukte zich tegen hem aan en David ging met zijn handen door haar haar. Ze was al snel weg. "Tot vanavond," zei hij zachtjes, wetend dat ze hem niet kon horen. Hij liep richting huis en appte Abby zijn adres. "Dus," zei een bekende stem achter hem. David herkende de stem uit duizenden en wist dat Rick achter hem stond. "Die blonde is je nieuwe speelmaatje?"
-
Gedaan ^^