Het rotsentuintje

Eliza glimlachte even, het was heerlijk en ze knikte om de woorden van Lilian te beamen. Zijzelf was hier ook wel aan toe ook al had ze het niet toegegeven als ze geen joint had gehad. Het was heerlijk even te ontspannen op deze manier. Natuurlijk had ze haar sporten en andere dingen maar dat was toch anders. Dit zorgde echt even voor totale ontspanning voor haar geest en ook wel voor haar lichaam. Opnieuw nam ze de joint van Lilian aan en glimlachte even. Ze keek opzij naar de jonge vrouw. "Ja, inderdaad. Ik snap ook niet echt waarom. Zoveel is er niet mis mee in mijn ogen. In tegenstelling, ik vind het heerlijk." Ze grijnsde even en blies rustig de rook uit die ze net ervoor geïnhaleerd had.

Lilian voelde altijd heel erg hoe haar spieren verslapte, dus al snel besloot ze om voorlopig niet overreind te komen, want daar was ze veel te loom voor. "Je bent niet de enige," zei Lilian met een lach in haar stem. Behalve loom kreeg ze ook een stuk gemakkelijker de slappe lach om geen enkele reden. Gelukkig vielen de vreetkicken dan wel weer mee. Ze bleef naar Eliza kijken die de rook uitblies, "Wist je dat je een knappe vrouw bent?" Lilian bedoelde er helemaal niets mee, maar dit soort opmerkingen flappen er gewoon een stuk makkelijker uit als er even geen rem zit op je gedachte.

Eliza keek even naar Lilian en grinnikte even. "Echt niet? Ik dacht de enige hier te zijn." Ze trok een zielig gezicht maar moest algauw weer lachen. Eliza gaf rustig de joint terug en grinnikte om Lilian. "Natuurlijk." Mompelde ze tevreden waarna ze moest lachen, haar giechelbuien waren vreselijk. Gelukkig had ze de joint dan ook aangenomen nu ze in een goede bui was. Straks thuis zou ze wel weer een vreetkick hebben en zich misschien wat down voelen maar dat nam ze allemaal voor lief voor dit heerlijke moment. "Zeg Lil.." Ze keek langzaam opzij, in een poging serieus te kijken. "Ik zal vaker steentjes naar je gooien." Ze begon alweer te grijnzen.

Lilian moest lachen om de antwoorden van Eliza en ze deed ook geen enkele moeite om erover na te denken of het wel of niet grappig was. Want alles was leuk op het moment. Bij het horen van haar naam keek ze weer op naar Eliza, "Waarschuw dan wel even van te voren, dan koop ik een paraplu." reageerde ze op haar beurt met een brede grijns naar de jonge vrouw. "Maar verder vind ik het prima." ze draaide zich deels op haar buik naar Eliza toe en leek op het punt te staan wat te zeggen, maar toen was ze het weer helemaal kwijt, dus draaide ze zich weer om, waardoor een lading steentjes het water in rolde. Wat weer voor een lachbui bij Lilian zorgde

Eliza moest lachen. "Wel eentje met stippen anders waarschuw ik niet!" Het gesprek ging nergens over maar toch giechelde Eliza vreselijk veel na elk antwoord. Met nieuwsgierige ogen keek ze naar Lilian die op haar buik draaide, de rollende steentjes in het water zorgde echter weer voor een lachsalvo bij Eliza. "Hebben ze wel allemaal hun zwemdiploma Lil?" Met grote ogen keek Eliza naar het water en viste er een steentje uit. "Hij was toch bijna verdronken zonder mijn hulp, arme Kees." Ze moest lachen om zichzelf en zette het steentje op een grote steen, om te kunnen bewonderen. Vrolijk gleed haar blik weer naar Lilian toe.

Waarschijnlijk hoefde Lilian na deze middag voorlopig geen buikspieroefeningen meer te doen, dankzij alle lachbuien die elkaar opvolgde. Ze trok een pruillip bij de vraag van Eliza die een steentje uit het water moest redden, omdat het bijna verdronken was. "Sorry." zei ze, maar langs kon ze haar gezicht niet in de plooi houden. Tevreden sloot Lilian haar ogen, er waren best leuke mensen op deze plek waar mee te lachen viel, bedacht ze zich. Enkele minuten bleef ze stil liggen, gewoon genietend van de ultieme ontspanning die ze voelde. Uiteindelijk opende ze haar ogen, 'Ik heb honger." dit keer kon ze blijkbaar niet van het eten afblijven.

Eliza giechelde en keek nar haar. "Goed zo, zeg maar sorry tegen het steentje." Ze giechelde verlegen en keek naar haar. Ze genoot en sloot haar ogen even tevreden. Ze had een tevreden gevoel door haar hele lichaam heen. Ze beet zachtjes op haar onderlip en keek langzaam op naar Lilian. "Honger.. Oh eten, ja ik lust ook wel wat." Ze pakte haar tas en keek er naar. "Hmm, ik heb nog wat chocola." Ze begon te grijnzen en toonde de reep aan Lilian. "Kijk eens aan, zullen we die delen?' Vroeg ze vrolijk en ze keek naar de jonge vrouw, die deelde immers ook met haar een joint dus waarom niet wat eten delen met haar?

Lilians geluk kon niet op toen Eliza een chocoladereep uit haar tas tevoorschijn haalde. Dat was nog eens voorbereiding. Ondertussen vergat ze voor het gemak even dat dit niet een bepaald geplande actie was geweest. "Dat lijkt me een heel goed plan!" zei Lilian met een brede grijns op haar gezicht. Er ging niets boven chocolade.
-
sorry beetje kort, haha

Niet erg haha
--
Eliza moest lachen en keek haar vrolijk aan. Dit was heerlijk. Gauw pakte ze de reep en deed hem door midden breken. Ze glimlachte even en gaf Lilian de helft. Ze keek haar liefjes aan en at al gauw een stukje. "Oh heerlijk dit!" Ze moest lachen en genoot. Genietend sloot ze haar ogen en hief langzaam haar hoofd. Ze opende haar ogen weer en keek naar de wolken. Tevreden keek ze naar de wolken die allerlei vormen aannamen.

NEW
________
Gabe zat op een van de rotsen. Hij had deze plek uitgekozen om de aanwezigheid van water. Hij had geleerd van de keer dat hij had geoefend met zijn kracht en de gehele schuur van zijn vader in de fik had gezet. Hij had nog lang niet de volledige controle over zijn krachten maar vorderde al wel behoorlijk veel. Meer dan gemiddeld volgens zijn docenten waardoor er constant werd gewezen op het feit dat hij meer moest trainen. Dus daar zat hij nu. In de zon, zonder t-shirt, in een poging om zijn kracht onder controle te krijgen.

kleding:

Maya had weer een aantal tussenuren vandaag. Gelukkig was het mooi weer en daar ging ze natuurlijk van genieten. Maya's tas hing over haar schouders en in de betekende tas zaten een paar leerboeken en haar tekenspullen. ze had zichzelf voorgenomen om een hoofdstuk te gaan lezen voor geschiedenis, maar daarna mocht ze van zichzelf beginnen met het huiswerk van tekenen en magie, haar favoriete vak van de magische opleiding.
De dame liep over een pad naar het rotsentuintje, het was een heerlijke plek: rustig en beeldschoon. Toen ze naar het tuintje op liep zag ze een man op een van de rotsen zitten, in de zon en zonder shirt. Ze zag voornamelijk zijn rug en de grote tatoeages die op zijn rug te zien waren. Van een afstandje kon ze het niet goed zien maar het leken wel vleugels. Maya ging een eindje verder op op een rots zitten, om de man niet te storen. Pakte een boek over Egypte uit haar tas en begon er in te lezen.

Gabe was zeer geconcentreerd bezig waardoor hij het niet echt merkte dat er iemand het tuintje in kwam lopen. Hij vormde met behulp van een lucifer een vlam die hij probeerde te controleren. De vlam was niet erg groot en om zijn krachten te testen probeerde hij hem zonder de lucifer te gebruiken groter te maken. Steeds een stukje groter totdat de vlam zo groot was als zijn handen. Natuurlijk was dit gedoemd om te mislukken en het duurde ook niet erg lang voordat hij de controle verloor. De vuurvlam/bal schoot van zijn handen af in de richting van het meisje dat zat te lezen. Gabe zag haar zitten. Zijn ogen werden groter. 'PAS OP!' schreeuwde hij naar het meisje. Hij wilde absoluut niet dat er iemand gewond raakte, als hij had geweten dat er iemand zat had hij absoluut niet met het vuur zitten experimenteren.

Maya las in haar boek en stopte af en toe met lezen om voorzichzelf te herhalen wat ze net had geleerd. Opeens hoorde ze een mannenstem roepen. "PAS OP". De vrouw keek abrubt op en zag iets op haar af komen. Ze liet zich van haar rots afvallen om de vuurbal te ontwijken. Ze viel op het grind en probeerde snel weer rechtop te zitten. Wat was dat? dacht Maya. Ze keek verward rond en keek naar de man die net had geroepen. "Bedankt voor de waarschuwing" zei ze zachtjes.

Gabe zag het meisje op de grond vallen en de vuurbal tegen de rotsen kapot spatten. Meteen sprong hij op en hij liep vlug op haar af. 'Gaat het?' vroeg hij bezorgd. Zijn hart klopte drie keer zo hard als normaal, het schade berokkenen aan mensen door zijn kracht was een van zijn grootte angsten. Tenminste, als die mensen onschuldig was. Er waren een aantal mensen waarvoor hij graag meer beheersing had over zijn kracht zodat hij ze kon pijnigen. 'Sorry voor mijn onhandigheid hoor,' verontschuldigde hij haar tegenover haar.

Maya ging rechtop zitten en zag de man naar haar toe komen. Toen hij vroeg of het ging klonk hij bezorgd. Maya voelde de adrenaline door haar lichaam gieren, ze was geschrokken van het moment maar verder leek ze oke te zijn. "Ik ben oké." verzekerde ze de man "Heb erger meegemaakt." Liet ze zich ontglippen. Waarom moet ik dat er achteraan zeggen? Dacht ze, boos op zichzelf. Onhandig stond ze op. De man verontschuldigde zich voor zijn onhandigheid. Maya klopte wat stof van haar broek en keek de man aan. "verontschuldiging aanvaard." zei ze vriendelijk. Als het een ongeluk was kon de man er ook niet veel aan doen en had het ook geen in om boos te worden. "Ik ben blij dat je me op tijd waarschuwde." Maya bleef vriendelijk. Waarom? Omdat het haar ook zo geleerd was. Bovendien durfde ze eigenlijk ook niet boos te reageren tegen vreemden, omdat Maya niet wist wat zij zouden doen. Ze stak haar hand uit naar de man: "Ik ben Maya."

Gabe glimlachte opgelucht toen ze bevestigde dat er niets aan de hand was. Hij hield zijn hoofd verbaast iets schuin en keek haar aan toen ze vertelde erger meegemaakt te hebben. Vreemd. Achja, het waren zijn zaken verder niet. Maar Gabe wist van zichzelf dat hij het zou onthouden. 'Gelukkig maar dat ik op tijd was met waarschuwen,' zei hij daarna. Hij was echt opgelucht en voelde zijn hart weer wat rustiger gaan kloppen. 'Gabe,' stelde hij zichzelf voor terwijl hij zijn hand uitstak om die van haar te schudden.

De man leek opgelucht terwijl ze vertelde dat het beter ging. Hij keek verbaasd maar vroeg niet verder toen ze eruit flapte dat ze erger mee hand gemaakt. Daar was Maya dankbaar voor. Het was niet haar bedoeling geweest om uberhaubt er iets over te zeggen, maar het zal de adrenaline wel zijn...
De man schudde haar hand en stelde zich voor als Gabe. Ze keek de man aan terwijl hij zich voorstelde. Maya voelde een vaag gevoel van herkenning terwijl ze zijn grijze ogen zag. Ze besloot er niets over te zeggen, omdat ze niet kon plaatsen waarvan ze hem moest kennen. "Aangenaam Gabe." Ze wist niet wat ze verder moest zeggen... Wat zeg je tegen iemand die je net bijna geroosterd heeft? Maya bedacht zich dat ze net een boek in haar hand had gehad. Ze keek naar de grond op zoek naar het boek, ze zag het een aantal meters verderop liggen. Ze liep ernaar toe om het op te pakken.

----
srry baggerstukje...