Het rotsentuintje

Zachtjes beet ze op haar onderlip en knikte. Dit vond ze wel een geschikte plek om gewoon even rustig te zitten en na te denken. Ze had slecht bericht van thuis gehad. Haar vader lag in het ziekenhuis vanwege iets aan zijn nieren en dat maakte haar toch wel bezorgd. Stil keek ze naar haar mobiel en zuchtte diep. Ze vond het maar niets dat ze hier zat terwijl haar vader in het ziekenhuis lag, ze had echt niet het geld om terug te gaan en eigenlijk wilde ze alle lessen niet missen en dat hadden haar ouders ook gezegd. Ze hoefde niet te komen, zo ernstig zou het niet zijn. Haar broer daarentegen was wel gegaan en dat stak haar toch wel, waarom hij wel en zij niet? Diep zuchtte Eliza even en pakte een klein steentje wat ze geërgerd weggooide en ze keek naar het water dat langs haar op stroomde.

Lilian had een eindje verderop gelegen, half wegdoezelend in het avondzonnetje. De avonden begonnen korter te worden, maar vandaag werden ze getrakteerd op een heerlijk zonnetje en een onbewolkte lucht. Alleen het wegdoezelen werd ruw verstoort door een steentje dat op haar buik belande. Verstoort kwam Lilian overeind, ze veegde wat zand en gras dat tussen de rotsen omhoog was gekomen van zich af, om daarna opzoek te gaan waar dat steentje vandaan kwam. Een eindje verderop was haar antwoord al snel gevonden, een meisje dat tobbend voor zich uit staarde. Lilian liep in haar richting, "Wat heeft dat arme steentje jouw misdaan?" vroeg Lilian, op een vriendelijke toon, terwijl ze het steentje in de lucht hield. Boos worden had geen zin, ze had behoorlijk beschut gelegen en het meisje zag er echt uit alsof ze er even helemaal klaar mee was.

Eliza zuchtte diep en zat rustig stil tot er ineens iemand naar haar toe kwam met het steentje dat ze net had weggegooid. Ze slikte even. "Sorry, ik heb je toch niet geraakt of wel?" Ze slikte even en beet op haar onderlip. Ze wilde niemand kwaad maken. "Het steentje heeft mij niets misdaan." Beantwoordde ze de vraag toen vriendelijk en ze keek even weg van de vrouw. Wat moest ze hier nu mee? Ze had weinig behoefte aan een gesprek met een wildvreemde over haar gevoelens, hoewel dat vast zou opluchten was Eliza daar een beetje te koppig voor. Toch glimlachte ze de jonge vrouw weer even vriendelijk toe en speelde met een ander steentje in haar hand. Die wilde ze het liefste ook weggooien, hard en met al haar frustraties erin, daar zou ze echter mee wachten tot de vrouw weer weg was. Eliza slikte even en bekeek de jongedame nu maar rustig, ze had lange, blonde haren, iets dat Eliza altijd al mooi had gevonden en ze keek even naar haar eigen bruine lokken.

Lilian knikte om duidelijk te maken dat ze wel geraakt was. Niet dat het pijn had gedaan. Ze rolde nog even met het steentje tussen haar vingers voor ze het steentje met een boog het water in deed verdwijnen. Er waren vast toverspreuken voor om dat te laten gebeuren, maar Lilian moest het toch echt hebben van haar mikkunsten. "Vanwaar dan die irritatie?" Het ontging Lilian niet hoe het meisje met het steentje in haar hand rolde, alsof het de duivel zelf was. En het was de manier hoe ze erbij zat waardoor haar intuïtie vertelde dat er wat was, ook al kende Lilian het meisje niet. Ze had een smal, egaal gezichtje dat versierd werd door zachte bruine haren, een klassieke schoonheid.
Ondertussen nam Lilian op een metertje van de jonge vrouw plaats en vouwde haar benen over elkaar heen, dit zou een perfecte plek zijn als ze weer eens met haar yoga oefeningen zou beginnen, bedacht ze zich. Dit zou ze onthouden, nam ze zichzelf voor.

"Oh, sorry daarvoor, dat was niet mijn bedoeling geweest." Verontschuldigde Eliza zich vriendelijk en ze keek langzaam even naar de vrouw. Ze had het steentje in het water zien vallen en slikte. 'Mijn vader ligt in het ziekenhuis en ze willen dat ik hier blijf wachten tot hij er weer uit is." Ze zuchtte diep en gooide het andere steentje ook weg. Nu had ze het toch verteld maar ze was gewoon zo boos erom, ze snapte het niet. Waarom haar broer wel en zij niet? Ze wilde ook wel haar vader zien. Langzaam keek ze even naar de jongedame die was gaan zitten en zuchtte diep. "Dus dan lucht met steentjes gooien toch wel enigszins op, alleen niet genoeg.' Ze glimlachte even vriendelijk waarna Eliza weer voor zich uit staarde. Ze wist zich maar slecht een houding te geven hierdoor.

Lilian trok een medelevend gezicht, "Dat klinkt niet echt fijn, is het ernstig?" oké, domme vraag, je lag niet zomaar in het ziekenhuis natuurlijk. "Waarom ben je er dan zo kwaad over?" was haar vervolgvraag, want anders was je niet opgelucht door iets. Het leek niet dat ze er enkel kwaad om was dat ze niet langs mocht komen, er was waarschijnlijk iets extras aan de hand. Ook al kende Lilian het meisje niet, niemand verdiende het dat diens vader in het ziekenhuis lag en zich daar extra rot over te voelen. Met haar hand reikte ze naar haar tas die ze bij zich droeg en haalde er een pakje sigaretten uit, "Wil je er eentje?" vroeg Lilian. Soms was een sigaret heerlijk om even voor te ontspannen.

Eliza keek even naar haar en slikte. Ze zuchtte diep en haalde haar schouders op. 'Weet ik niet, het zit bij zijn nieren.." Ze keek naar de jonge vrouw en slikte zacht. "Ik ben kwaad dat ik niet mag komen en mijn broer wel, ik wil ook gewoon naar ze toe gaan en ze steunen. Dat mag alleen niet. Ze willen dat ik hier blijf en maar afwacht en pas als het heel ernstig wordt naar ze toe kom." Eliza keek naar de jongedame en glimlachte zwak naar haar. Verbaasd keek ze toen naar de sigaretten. "Ja doe maar.' Ze had pas een paar keer in haar leven gerookt maar dat maakte haar niet zo uit. Ze snakte nu wel eigenlijk naar iets dat haar wat rust zou geven. Ze glimlachte naar de vrouw. 'Ik ben trouwens Eliza." Stelde ze zich maar even voor nu ze een sigaret van de vrouw kreeg. Dat vond ze wel zo netjes van zichzelf.

Lilian begreep dat dat niet leuk was, ze zou zich zelf ook ontzettend machteloos voelen als er op dit moment wat zou gebeuren met haar vader en ze niet langs mocht komen. Waarschijnlijk zou ze dan de hele dag door de gangen stampen, als een klein kind zeurend aan de telefoon om een vliegticket los zien te krijgen. Lilian gaf haar een sigaret aan, gevolgd door een aansteker. Het meisje zag eruit alsof ze wel wat sterkers kon krijgen, maar Lilian wilde niet direct het risico lopen dat het meisje naar de eerste de beste leraar zou lopen en ze in de problemen kwam. Eerst maar eens kijken hoe ze was. "Lilian." stelde ze zichzelf voor, "Waar kom je eigenlijk vandaan?" vroeg ze, terwijl ze haar eigen, on-aangestoken sigaret tussen haar vingers deed rollen.

Eliza keek naar haar en zuchtte even. Ze nam de sigaret aan en stak deze aan. Ze nam een stevige trek ervan en gaf de aansteker toen terug. Met gesloten ogen blies ze de rook even uit. 'Hier uit Engeland, een klein boerendorpje.' Ze glimlachte even naar haar en rolde met haar ogen. "Niets spectaculairs dus en nog laten ze me niet terug gaan. Ik snap helemaal niets van mijn ouders." Mompelde ze even gefrustreerd waarna ze naar Lilian keek. "Jij dan? Waar kom jij vandaan?" Eliza keek even naar haar alvorens ze weer een hijs van haar sigaret nam en de nicotine haar lichaam binnen liet dringen. Het voelde fijn, als vertrouwd. Ze was twee jaar lang gestopt geweest maar met deze frustratie merkte ze pas echt hoe ze het toch wel nodig had en fijn vond.

Lilian pakte de aansteker terug, stopte de sigaret tussen haar lippen en hield de vlam erbij. "Ze bedoelen het vast goed." waren de woorden van Lilian, hoewel die behoorlijk dooddoenerig waren. "Ik kom uit Hongarije." zei ze, terwijl ze tevreden naar de rook keek die vanuit haar lippen opsteeg. Het was een slechte gewoonte, maar een verslaving stillen bleef een lekker gevoel. "Maar, mijn ouders wonen tegenwoordig in Oregon." zelf was ze er al een flinke tijd niet meer geweest, ondertussen waren haar ouders zelfs van huis gewisseld, maar op enkele foto's na, had ze het nog nooit gezien. Maar haar ouders schenen er ontzettend blij mee te zijn, dus dat was het belangrijkste.

Eliza schudde haar hoofd. "Goede bedoelingen of niet, ze luisteren toch niet naar wat ik wil. Hoe volwassen ik voor de wet ook mag zijn." Ze nam een trekje van de sigaret en genoot even van het gevoel dat die met zich meebracht. "Dat is wel een eind weg ineens. Ga je vaak naar je ouders toe?" Ze glimlachte even vriendelijk naar Lilian. Het was wel heel iets anders natuurlijk, van Hongarije naar Oregon, een totaal andere cultuur ook ineens. Gelukkig had zij zelf niet zo'n cultuurshock mee hoeven maken. Gewoon van het platteland naar de stad nu maar meer ook niet. Toch verlangde ze er soms wel weer naar terug om gewoon bij haar ouders te zijn en familie om zich heen te hebben in plaats van hier alleen zitten.

"Daar zijn ouders voor.' die leken altijd alles beter te weten, hoe lief ze ook konden zijn, soms haalde ze het bloed onder je nagels vandaan. Lilian pakte een ander steentje van de grond af en rolde deze tussen haar vingers, dit zou dus bestuurt moeten worden met magie, nog steeds kon ze het zich niet voorstellen dat zij daar toe in staat zou moeten kunnen zijn. "Nee, ik heb ze voor heet laatst een jaar geleden gezien, denk ik, toen ben ik een weekje bij ze geweest, maar we houden wel gewoon contact." internet was echt de uitvinding van de eeuw geweest, Lilian kon zich niet voorstellen hoe het geweest zou zijn als er geen dingen als whatsapp en skype bestond. Misschien was ze dan toch een stuk minder zeker over de wereld gereisd. Lilian tikte wat as van haar sigaret af en nam nog een trekje. "Was zo'n Engels dorpje niet saai?" vroeg Lilian ineens.

"Ja dat is ook wel weer zo natuurlijk." Ze grinnikte eventjes, blij dat er tenminste iemand was die alles zo luchtig zag. Eliza bekeek Lilian verbaasd. Al meer dan een jaar had die haar ouders niet gezien, dat kon ze zich totaal niet voorstellen. "Vind je het niet lastig dat je ze zo weinig ziet? Ik bedoel zoals feestdagen of als je jarig bent dan is het toch leuk ze wel te zien lijkt me?" Ze keek vragend naar de jongedame maar glimlachte nog steeds. Eliza moest even lachen om de vraag van Lilian en knikte om aan te geven dat het vreselijk saai was geweest. "Als klein kind is het geweldig, je hebt alle ruimte om te spelen en er reden weinig auto's dus je kon doen en laten wat je wilde maar hoe ouder ik werd hoe meer ik me eraan ging ergeren. Altijd dezelfde mensen, je kan niets doen of het hele dorp weet het al. Maar het is een dorp waar veel magische gezinnen wonen, omdat het er zo rustig is. Ik kom zelf ook uit een volledig magisch gezin dus daar hadden mijn ouders wel alle ruimte om het aan ons te laten zien."

"Ja, zeker feesten als Kerst, maar gelukkig zijn er altijd leuke mensen om het mee te vieren en om dan toch een cadeautje op de deurmat van je huidige bestemming te vinden, dat maakt het extra speciaal. Eigenlijk zou ik ze rond deze tijd weer zien, maarja toen zat ineens dat universiteitsgedoe in de weg." lachte ze "Dat lijkt me wel heel gaaf, opgroeien met magie, ik wist niet eens dat het bestond tot enkele weken terug."ze keek even naar haar vingers, "En dat ik er zelf gebruik van moet maken blijft ook, pretty weird." mompelde ze erachteraan. Langzaam blies ze de rook van haar sigaret uit. "Bevalt het je hier verder wel een beetje?"

Eliza knikte, dat kon ze zich zeker wel voorstellen. Kerstmis was toch wel een speciale tijd van het jaar en zij zelf zou haar ouders dan zeker niet kunnen missen. Desondanks moest ze glimlachen bij de woorden van Lilian. "Ja, dan weet je in ieder geval dat ze aan je denken. Dat zullen ze ook vast veel doen, daar ben ik van overtuigd." Eliza keek even naar de jonge vrouw en grinnikte. Ja.. Dat leek haar raar, ineens op een universiteit zitten en het nog niet zo lang weten. Zijzelf had altijd al geweten dat ze naar Silverwood zou gaan. "Het is erg leuk maar wel veeleisend. Ik ben nog niet goed erin, soms heb ik het gevoel alsof ik het sulletje van de familie ben dus de druk is hoog. Het lijkt me best prettig die druk niet te hebben." Eliza keek even naar haar sigaret en langzaam weer op naar Lilian. "Ik heb een leuke kamergenote dus dat is fijn en verder vind ik het wel erg gezellig. Jou dan?"

"En anders show je gewoon mijn kunsten, dan zien ze duidelijk dat je ontzettend goed bent." lachte Lilian, ze had geen idee van Eliza's vermogens, maar aangezien ze zelf werkelijk niets kon, was de kans groot dat Eliza een natuurtalent zou zijn naast haar. "En tja, ik weet niet beter, mijn ouders zijn al totaal overdonderd dat ik ging studeren." merkte ze droog op, hoewel ze beide lesgaven aan een universiteit, was die aanleg nooit op Lilian overgegaan. Eigenschappen sloegen zich wel vaker een generatie over, niet waar? "Ik heb mijn kamergenootje nog niet ontmoet." mompelde ze ietwat verbaasd, want ze realiseerde zich dat ze al weken een kamer met een onbekend persoon deelde, of eigenlijk had ze gewoon een kamer voor haarzelf. "Verder vind ik het hier prima, maar je moet het zelf wel een beetje opspicen om het leuk te houden." reageerde ze op Eliza, vandaar ook de joint die ze aangeschaft had, je moest het een beetje spannend houden.

Zachtjes grinnikte Eliza en schudde haar hoofd. 'Zo erg zal het toch niet zijn.' Ze moest even grijnzen. "Ik heb sommigen gezien.. Ze beheersen het al zo goed. Ik beheers een beetje alchemie en daar houdt het ook wel op hor. Ik vind mijn normale studie makkelijker.' Verbaasd keek ze op. "Oh ja? Waarom? Vonden ze je geen studenten type?" Ze snapte dat enigszins ook wel, Lilian leek haar zelf nou ook weer niet echt het studententype dat nou graag in de schoolboeken zat. 'Niet eens? Dat doen jullie heel erg goed samen!' Ze grinnikte even en knikte toen. "Ja dat is waar, je moet het zelf leuker maken want anders is er echt niet veel aan." Eliza haalde haar schouders even op. "Gelukkig voor mij ben ik niet anders gewend." Zachtjes grinnikte, wat had ze anders al die jaren in het dorp gedaan.

Er was een kort lachje te horen, "jawel, zo erg is het." ze gooide het steentje dat ze in haar hand had in de richting van het water en ze nam het laatste trekje van haar sigaret, voor ze deze voorzichtig uitdrukte tegen een van de rotsen aan. "Niet bepaald, sowieso ben ik afgelopen jaren niet op een school geweest, dus het was een hele verassing dat ik spontaan had 'besloten' om dit te gaan doen. Ondertussen graaide ze in haar tas naar het pakje sigaretten. "Tja, ik denk dat ze mij gewoon zijn vergeten in te delen, of dat het meisje niet door heeft dat ze op deze kamer slaapt." zei ze nadenken, iets anders kon ze niet verzinnen. "Wil je er nog eentje?" vroeg ze terwijl ze het pakje tevoorschijn haalde, maar ineens besloot ze, aangezien het meisje het beaamde dat je het zelf leuk moest maken, om ook wat anders uit haar tas te pakken. "Of heb je hier meer zin in?" in de blauwe ogen van Lilian was een ondeugende twinkeling te zien, in haar hand hield ze een iets te dik gedraaide joint omhoog.

Eliza moest ondanks dat toch even grinniken en ze keek naar haar. "Het komt vast gauw genoeg goed, ze zouden je vast geen brief hebben gestuurd als je een magische kluns was geweest." Ze glimlachte en keek naar haar. "Ja, dat kan ik me vast wel voorstellen maar vonden ze het niet leuk dan?" Eliza glimlachte even en knikte. Dat kon natuurlijk best. "Misschien heb je gewoon een kamer voor jezelf voor nu? Ook best lekker soms, hoef je niet met iedereen rekening te houden. Andermans rotzooi niet opruimen." Ze glimlachte even en knikte rustig. Ze wilde nog wel een sigaret aangezien ze haar eigen net opgerookt had. De lichte ogen van Eliza werden iets groter toen ze de joint zag maar een kleine grijns verscheen rond haar lippen en ze besloot de stoute schoenen aan te trekken. "Laten we die maar doen." Ze greep deze kans een met beide handen aan, benieuwd hoe het zou zijn natuurlijk.

Lilian wist dat zo net nog niet, maar besloot er maar op te hopen. Want aangezien dit magie gedoe nogal geheimzinnig was, leek het haar geen prettige ervaring om weggestuurd te worden, terwijl ze wisten dat ze van magie wist. Misschien zouden ze haar geheugen wel wissen, of erger... Lilian schudde inwendig haar hoofd, waarschijnlijk zouden ze haar gewoon een stiltecontract laten tekenen. "Opzich wel, het is een keer wat anders dan kamers moeten delen in gehorige hostelletjes." gaf ze toe.
Er verscheen een tevreden glimlach op de lippen van Lilian toen Eliza de kans aanpakte om de joint te roken. "Oké, dan!" ze grabbelde weer naar haar aansteker in haar broekzak. "Heb je het wel eens eerder gedaan?" vroeg ze, want meestal merkte je er niet zoveel van als het je eerste keer was, zeker omdat ze (voor zover Lilian wist) nuchter was.

Eliza keek even naar de vrouw en glimlachte rustig. "Ja, dan lijkt me dit wel een stuk fijner en aangezien je hier toch nog wel een tijdje gaat zitten lijkt het me alleen maar lekker om een kamer helemaal voor jezelf te maken. Daar ben ik althans mee bezig." Ze gooide haar sigarettenpeuk gauw even weg en leunde wat naar voren om de joint goed te bekijken. Ze vond het gaaf om te zien en glimlachte toen hij aanging. 'Ja, twee keer eerder." Ze keek even op naar haar. "De eerste keer merkte ik nauwelijks wat maar de tweede keer was ik dronken dus dat was niet echt een geweldige ervaring." Eliza keek haar even aan, ze ging er vanuit dat Lilian het wel vaker gedaan zou hebben, anders zou je in Eliza's ogen niet gewoon een jointje op zak hebben om te pas en te onpas te kunnen roken. Ze ging even met een hand door haar bruine haren en wachtte rustig af. Het zou zeker een welkome afleiding zijn deze dag.

Lilian knikte, ze kon de vrouw daar geen ongelijk in geven, maar ze had behalve wat foto's opgehangen, er nog vrij weinig aan gedaan. "Ah, mooizo." Lilian fronste even, "Nouja, mooi dat je het eerder gedaan hebt, niet dat het een keer niet zo goed ging." verbeterde ze zichzelf. Lilian had zelf ook wel eens een nare ervaring gehad, maar ze vond het meestal heerlijk om te doen. Gewoon even je zorgen vergeten en ultiem ontspannen. Met haar aansteker stak ze voorzichtig de joint aan, het koste wat moeite, want het vlammetje van de aansteker deed niet precies wat het zou moeten doen. Gelukkig brandde enkele pogingen het uiteinde van de joint. Tevreden blies ze de rook uit en genoot ze van de welbekende geur van de wiet. Met een glimlachje gaf ze de joint door aan de vrouw. "proost." zei ze met een knipoog.

Eliza grinnikte even om de opmerking waarin de vrouw zichzelf verbeterde en knikte instemmend. Als dit haar eerste keer was geweest dan had ze toch nauwelijks wat verschil gevoeld buiten dat haar schouders iets losser zouden aanvoelen. Eliza ging even iets lekkerder zitten en bekeek Lilian rustig terwijl ze de joint aan probeerde te steken, gelukkig lukte het uiteindelijk wel. Eliza begon al een beetje te grijnzen bij het idee en ze nam de joint dan ook tevreden aan. "Cheers." Beantwoordde ze haar vrolijk en ze nam een stevige hijs ervan. Genietend sloot ze haar ogen even en hield de rook een paar seconden binnen waarna ze rustig en ontspannen de rook weer uit blies terwijl ze de joint weer aan Lilian aan bood. Dit was perfect.

Lilian keek met een glimlach toe hoe Eliza een trek van de joint nam. Ze hadden hier wel de perfecte plek om te roken, geen toeschouwers, een lekker zonnetje en geen verplichtingen. Tenminste, niet voor zover Lilian wist, want die skipte toch een groot deel van haar dag. Tevreden nam Lilian de joint aan en nam nog een trekje. "Hier was ik wel even aan toe." zei ze terwijl ze haar benen strekte en het zich wat gemakkelijker maakte tegen de rotsen aan. De volgende keer moesten ze maar een kleedje meenemen, want stenen waren behoorlijk hard. Ondertussen bood ze de joint weer aan aan Eliza. "Jammer, dat ze er hier altijd zo moeilijk over doen."