Het plein buiten het hoofdgebouw

Zoals de titel zegt ligt dit plein voor het hoofdgebouw. Het is een plein met voornamelijk stenen. In het midden ligt een grasveld en er staan meerdere banken verspreid over het plein.

Regels: Schoolregels
Maximale aantal personen: geen

Het openingsfeest was afgelopen en iedereen was langzaam naar buiten gedruppeld. Zo ook Aiden. Aiden had echter geen zin om al naar zijn kamer te gaan. Het was veel te leuk om al zijn nieuwe schoolgenoten te bestuderen. Er liepen een aantal interessante exemplaren tussen die hij graag zou willen leren kennen. Aiden was iemand die niet hield van standaard. Hij vond het leuk als mensen anders durfden te zijn. Na even buiten het gebouw te hebben staan dralen besloot Aiden om plaats te nemen op een van de bankjes die uitzicht had op de mensen die er op het plein liepen.

Melody huppelde het hoofdgebouw uit. Toen ze eindelijk buiten keek ze om zich heen. Dit plein zag er best okey uit. Er liepen veel mensen op t plein. Mels keek om zich heen, ze moest haar energie kwijt. Ze zag het grasveldje en bedacht zich geen moment. Ze huppelde op het veld af en begon daar radslagen te maken. ondertussen verloor zij iets uit haar jurk maar dit had ze zelf niet door.

Een van de feestgangers viel hem specifiek op. Ze was hem al eerder opgevallen, maar nu stal ze zijn aandacht opnieuw. Het was een meisje met regenboogkleurig haar en duidelijk een hoop energie. Aiden grinnikte bij zichzelf toen ze vrolijk het plein over huppelde richting het grasveld. De wereld zou meer van dit soort mensen moeten hebben. Vrolijk, uitbundig en zo te zien zich niet veel aantrekkend van anderen. Het meisje begon vol energie radslagen te maken. Nu kon Aiden ten eerste al geen radslagen maken, maar hij had er ook echt geen energie voor. Het was niet zo dat hij moe was, maar actief? Nee dat ook niet. Zijn blik op het meisje houdend stond hij op. Nonchalant stopte hij zijn handen in zijn zakken en liep op het meisje af. Tijdens een van haar radslagen zag Aiden iets uit haar jurk vallen. Zo te zien had ze het niet door. Daarom besloot hij om het voor haar op te rapen en het haar te geven als ze een beetje was uitgeraast. Hij pakte de zwarte stift die ze was verloren op en bleef vervolgens zachtjes grinnikend naar haar staan kijken.

Melody stopte na een tijdje met radslagen maken, ze werd een beetje dizzy van het draaien. Ze stond op en deed jaar jurk even goed.
Jemig wat was ze weer druk, waarom had ze die redbull ook al weer in een keer achterover geslagen? Pas toen zag ze dat er een jongen naar haar stond te kijken. Ze bekeek hem eens goed. Hij was langer dan haar, had kort haar en was slank. Das niet lelijk ;D Melody bedacht zich niet en liep op de jongen af, benieuwd wat hij tegen haar zou zeggen.

Uiteindelijk stopte het meisje met haar radslagen. Ze zag er licht duizelig uit. Vervolgens zag Aiden haar naar hem kijken en tot zijn verrassing -oke eigenlijk niet, hij wist echter al dat ze excentriek was- kwam het meisje naar hem toelopen. Hij begon breed te grijnzen. "Ha, lekker energiek ben jij. Beetje uitgeraasd?" De woorden stroomden uit Aidens mond. Laten we het erop houden dat hij voor het feest begon al wat alcohol had gedronken. Van alcohol ging hij praten.

"Ha, lekker energiek ben jij. Beetje uitgeraasd?" hoorde ze de jongen zeggen. Hij had een brede grijns op zijn gezicht. "Energie genoeg! combi van ADHD en redbull" Zei ze met een grote glimlach "misschien niet de meest slimme combo" voegde ze er snel aan toe...
Gelukkig voelde Melody zich ondertussen al minder stuitterig en duizelig, anders had ze echt niet stil kunnen staan.
"wat doet zo'n knappe jongen als jij hier trouwens alleen? " vroeg Melody geïneresseerd. Hij was de eerste die haar niet aankeek of ze thuishoorde in een mentale inrichting

"Energie genoeg! Combi van ADHD en redbull, misschien niet de meest slimme combo," zei het meisje. Aiden begon te lachen. Hij mocht dit meisje wel, ze was tenminste niet zo terughoudend als de meeste mensen. Dat maakte contact maken een stuk makkelijker. Nu moest Aiden toegeven dat hij zelf ook niet altijd even makkelijk aanspreekbaar was, maar dat was af en toe. "Wat doet een knappe jongen als jij hier trouwens alleen?" vroeg ze geïnteresseerd. Knappe jongen? Dat hoorde Aiden niet vaak. Eerlijk gezegd had hij dat nog nooit gehoord. "Aangezien er hier verder geen andere jongens op het veldje staan, neem ik aan dat je mij bedoeld," zei Aiden grappend terwijl hij deed alsof hij naar een andere jongen zocht die zomaar zou zijn verschenen. Daarna veranderede zijn uitdrukking naar bedenkend. Wat deed hij hier. "Tja, wat doe ik hier... Dat weet ik zelf ook niet zo goed eigenlijk. Het feest was afgelopen en ik had nog geen zin om naar huis gegaan, dus was ik nog even mensen blijven kijken."

Mels zag de jongen lachen, ze vond dat het hem goed stond. Toen ze vroeg wat de jongen hier deed, keek hij om zich heen alsof hij opzoek was naar een andere jongen. "Aangezien er hier verder geen andere jongens op het veldje staan, neem ik aan dat je mij bedoeld," zei hij. Meldody lachtte zachtjes om deze opmerking, blijkbaar was hij het niet gewend om zo'n opmerking te ontvangen. zijn gezicht werd bedenkelijker: "Tja, wat doe ik hier... Dat weet ik zelf ook niet zo goed eigenlijk. Het feest was afgelopen en ik had nog geen zin om naar huis gegaan, dus was ik nog even mensen blijven kijken."
Mels keek om zich heen, "Je hebt genoeg mensen om te zien. Is een school altijd zo druk?" vroeg ze zich hardop af. Opeens bedacht Mels dat ze zich niet eens had voorgesteld " Waar zijn mijn manieren?" zei ze en ze stak haar hand uit "Ik ben Melody"

"Is een school altijd zo druk?" De vraag verbaasde Aiden een beetje. Hij wist niet goed wat hij er mee moest. Wist dit meisje niet hoe school was? Je zou toch denken dat ze naar school was geweest. Hoe oud zou ze zijn? 18? 19? Zoiets. Dan was je toch wel eens naar school geweest? Of ze had natuurlijk thuis school gehad. Voor Aiden er iets over kon vragen veranderde het meisje van onderwerp: "Waar zijn mijn manieren? Ik ben Melody." Aiden glimlachte en nam de hand aan. "Aiden, aangenaam." Hij liet eventjes een stilte vallen, maar besloot toen om het alsnog te vragen. "Je vroeg of het altijd zo druk was op school. Ben je nog nooit eerder naar school geweest?"

Mels schudde de hand van de jongen. Hij stelde zich voor als Aiden. Daarna was hij even stil en vroeg "Je vroeg of het altijd zo druk was op school. Ben je nog nooit eerder naar school geweest?" Melody keek hem aan. "Ehh ... Ja... Ben echt nog nooit in een school geweest... Ik heb altijd les gehad van mijn ouders op hun boerderij. Als ik naar een school had gemoeten had ik al vanaf mijn 4e intern moeten gaan wonen." Voor haar was de scholing thuis vanzelfsprekend geweest. Toen ze haar toelating ontving voor Silverwood was het snel bepaald dat ze daar heen zou gaan. Alleen haar reguliere studie had een moeilijkere keuze geweest... "Jij bent wel altijd naar school geweest zeker?" vroeg Melody nieuwsgierig, omdat hij bij haar vraag zo verbaasd had gekeken kon ze daar wel van uit gaan. "Hoe is dat? "

Ah, thuisscholing. Daar had Aiden wel eens iets over gelezen. Het leek hem heel raar om thuis les te krijgen, hij moest er bovendien niet aan denken om zijn vader als leraar te hebben. De tiranie was dan uitermate hoog geweest. En dan natuurlijk nog het stukje dat je dan helemaal alleen les had. Zonder vriendjes, niet dat Aiden ooit echt vrienden had gehad, maar toch. "Het lijkt me heel raar om thuis les te hebben, maar dat zal wel komen doordat ik altijd op een 'normale' school heb gezeten." Bij normale maakte hij met zijn handen een tussenhaakjes gebaar in de lucht. Normaal was echter maar een kwestie van perspectief. Voor de een was normaal iets anders dan voor iemand anders. "Tja, hoe is een normale school," begon Aiden, "dat is best moeilijk uit te leggen weet je. Het is denk ik een stuk drukker dan thuis les en natuurlijk zit je met andere kinderen in de klas. Veder, uhm ja, samen buitenspelen. Projecten maken. Ik denk dat dat het grootste verschil is, alle andere mensen in de les," besloot hij peinzend.

De Jongen leek even na te denken over zijn antwoord. "Het lijkt me heel raar om thuis les te hebben, maar dat zal wel komen doordat ik altijd op een 'normale' school heb gezeten." Ze zag dat hij met zijn handen een soort komma's in de lucht tekende bij het woord normale. Mels moest lachen bij deze opmerking. "normaal is een vies woord, heb ik wel eens gelezen"vertelde ze met een knipoog. "Tja, hoe is een normale school,dat is best moeilijk uit te leggen weet je. Het is denk ik een stuk drukker dan thuis les en natuurlijk zit je met andere kinderen in de klas. Veder, uhm ja, samen buitenspelen. Projecten maken. Ik denk dat dat het grootste verschil is, alle andere mensen in de les," Hij klonk niet heel zeker, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij niet echt vergelijkingsmateriaal had. Melody vond het wel interessant klinken zo'n 'normale' school en luisterde ook met volledige aandacht. "Ik denk dat ik dan ook aan die drukte zal moeten gaan wennen" merkte ze vrolijk op. "T is vast wel wennen, maar op een leuke manier." Haar enthousiasme straalde van haar af. Zelf had ze het altijd naar haar zin gehad thuis. Ze kreeg les van haar ouders die elkaar afwisselden en deed projecten met haar broertje en zusje. Die zou ze wel echt gaan missen, ze was nog nooit een lange periode bij hen weg geweest.
"Wat voor een opleiding volg jij hier?" Ze kon het niet laten om vragen te stellen, het was leuk om nieuwe mensen te leren kennen en ze wilde graag dingen leren.

"Ik denk dat ik dan aan de drukte moet wennen," zei Melody. Aiden grinnikte: "Jij wennen aan drukte? Ik denk dat dat wel gaat lukken met je ADHD." Hij zei dit op een speelse manier. Aiden was heel benieuwd naar dit schooljaar met dit meisje. Dat kon nog erg leuk worden. Hij vroeg zich af of ze lessen zouden hebben samen. "Wat voor opleiding volg je hier?" Dat was een interessante vraag. "Welke bedoel je precies? Mijn 'normale' opleiding, hé daar heb je dat woord weer, is psychologie en aangezien ik hier naar school ga kun je denk ik wel raden wat mijn andere opleiding is." Hij wiebelde met zijn vingers om er een spannend randje aan te geven, want kom op, lessen in magie hadden toch zeker wel iets spannends.

Mels zag dat Aiden grinnikte toen ze zei dat je moest gaan wennen. Het klonk erg leuk en vrolijk. Speels zei hij "Jij wennen aan drukte? Ik denk dat dat wel gaat lukken met je ADHD." Maya moest lachen bij deze opmerking. Net als de meeste mensen dacht Aiden dat mensen met ADHD goed tegen drukte kunnen. zucht... "ADHD betekend dat ik al druk genoeg ben in mijn hoofd, als er van buitenaf ook nog rukte bijkomt moet ik wel degelijk wennen, al is het maar om te te leren focussen op 1 ding." Zei Mels, maar met een grote glimlach. "Zo doe ik nu mijn best om me op jou te concentreren terwijl ik overal om ons heen dingen zie gebeuren." Ze gaf hem een grote knipoog.
Op haar vraag over de opleiding antwoordde hij: "Welke bedoel je precies? Mijn 'normale' opleiding, hé daar heb je dat woord weer, is psychologie en aangezien ik hier naar school ga kun je denk ik wel raden wat mijn andere opleiding is." Hij wiebelde zijn vingers heen en weer. Ik mag deze jongen wel "Psychologie klinkt als een interessante 'normale' opleiding" Ze deed het ding met haar vingers en de onzichtbare aanhalingstekens. Heet zoiets in de psychologie geen spiegelgedrag, iets wat vaak gebruikt werd bij het flirten? Melody liet een giechelend lachje ontsnappen. "die andere opleiding volg ik ook, wat een toeval!" Jup, Melody had zin om weer haar flirty zelf te zijn. Op het feest zelf had ze genoeg mooie mannen gezien, maar dit was de eerste man waar ze een beetje gesprek mee aan kon knopen.

Oja dat was ook zo, hij had inderdaad wel eens ergens gehoord dat mensen met ADHD zich moeilijk konden concentreren. Nu hij erover na dacht stond dat zelfs in een van zijn schoolboeken. "Hmm, dan zou ik haast denken dat ik ook ADHD heb, maar ik vang al die dingen die om ons heen gebeuren op en verwerk ze terwijl ik me op jou focus," zei hij bedenkelijk. Aiden kon heel veel tegelijk doen moet je weten. Zo kon hij thuis tv kijken en naar zijn ouders luisteren die ruzie maakten in de keuken tegelijk.
"Psychologie klinkt wel als een interessante 'normale' opleiding." Melody deed hetzelfde ding met haar vingers in de lucht bij het woord normaal. "Die andere opleiding volg ik ook, wat een toeval!" Aiden besloot zijn sarcasme in te zetten en mee te gaan in de lichte flirt die hier ontstond. "Nee! ECHT!? Dat meen je niet!" zei hij terwijl zijn stem droop van het sarcasme. Nu kan Aiden redelijk goed acteren en hij liet zijn lichaamstaal synchroon gaan met zijn woorden door enorm verbaasd te reageren.

"Hmm, dan zou ik haast denken dat ik ook ADHD heb, maar ik vang al die dingen die om ons heen gebeuren op en verwerk ze terwijl ik me op jou focus," Zei Aiden, maar zijn toon klonk niet heel zeker. Melody glimlachte na die opmerking, " Het kost me veel moeite om me nu op jou te concentreren, " Zei Mels: " Maar die moeite doe ik graag voor jou Aiden." Het laatste zei ze met een verleidelijke toon.
"Nee! ECHT!? Dat meen je niet!" zei hij als reactie op haar opmerking dat zij de speciale opleiding ook volgt. Het sarcasme droop van de zin af en zijn hele lichaamstaal was verbaasd. Mels begon te giechelen, dat gebeurde wel vaker als ze wat alcohol had gehad en ze het naar haar zin had. "Jij bent een goede acteur! " en terwijl ze dit zei prikte ze met een vinger in zijn arm.

Die moeite deed ze graag voor hem. Aiden wist niet wat hem over kwam. Stond dit knappe meisje nu serieus met hém te flirten? Was dit echt!? Een nerveus gevoel verspreidde zich door zijn lichaam. "Zeg, t is maar een idee hoor..." begon Aiden, "heb je zin om zo ergens even iets te gaan zitten drinken ofzo?" Aiden keek naar zijn voeten en voelde hoe zijn wangen langzaam rood werden. O god, misschien had hij toch de alcohol moeten laten staan.

Melody zag de houding van de jongen wat nerveuzer worden. "Zeg, t is maar een idee hoor..." begon Aiden, "heb je zin om zo ergens even iets te gaan zitten drinken ofzo?" Hij leek gespannen en hij keek naar de grond. Hij was aan het blozen. Waarom zo onzeker? Hij is leuk! Melody kon het niet laten, ze plante een vinger onder zijn kin en duwde zijn gezicht zo, zodat hij haar wel recht aan moest kijken. Ze keek de jongen aan met haar blauwe ogen. "Natuurlijk wil ik dat wel" zei ze tegen hem met een flirtende toon. Het was bedoelt als geruststelling, en ze had er ook wel zin in om iets te gaan drinken met deze jongen. Hij leek wel gezellig. "Ken jij een leuke plek in de buurt?" Vroeg ze opgewekt terwijl ze zachtjes in haar lip beet.

nieuw
-
Lilian had haar camera weer eens van haar kamer gehaald. Het was al flink wat weken geleden dat ze voor het laatst haar tijd aan een van haar favoriete hobby's had besteed. Dus het voelde even als thuiskomen toen ze de instellingen van haar camera perfectionieerde voor een shot van het hoofdgebouw. Het was een prachtig gebouw en hoewel Lilian meestal geen gebouwen fotografeerde, vond ze dat dit gebouw wel een duur velletje van het speciale poparoid papier waard was. Geconcenreerd probeerde ze de juiste hoek te vinden om de foto van te maken.

Haar blonde lokken wapperde zachtjes met de wind mee. In haar armen droeg ze een aantal boeken. Om haar schouder droeg ze een soort van Afrikaanse stijlachtige tas. Het zag er in ieder geval uniek uit. Niet iedereen liep er mee rond. Abby wilde meer te weten komen over magische wezens. Nu ze iemand daar over had horen spreken wilde zij gaan uit zoeken of de wezens echt bestonden. Het zonnetje straalde zwakjes door de wolken heen. Het was niet bepaald fris maar warm kon je het ook niet echt noemen. Ze liep over het pleintje buiten het hoofdgebouw. Heel even bleef ze staan toen zij een meisje, een medestudent zag fotograferen. Ellen keek even om zich heen. Niemand anders deed dit. Was dat een hobby van de studente? Ellen vroeg zich stiekem af of ze wel goede foto's kon maken. Dit meisje was altijd van: alles kan nog veel beter!

Met wie meet ik nu, abby of Ellen :3?
-
Lilian klikte op het knopje van haar camera en niet veel later kwam er een velletje iitgerold dat ze aanpakte en even in de lucht liet wapperen. Op dat moment zag ze iemand naar haar staan kijken. Vrolijk stak Lilian haar hand naar haar op. "Gave tas!" ontdekte Lilian. Ze hield van het soort tassen waar je niet iedereen direct mee zag lopen, waardoor het echt opviel. Daarna keek Lilian naar het velletje in haar handen, waar ondertussen kleuren op verschenen waren. Het zag er oké uit, maar Lilian was er niet helemaal tevreden mee.

Ellen
Zag idd dat ik Abby heb geschreven. Foutje
---
Ellen keek verrast op toen de dame haar hand naar haar uitstak. Ellen keek even om zich heen. Had zij het tegen haar? Toen zij het compliment hoorde was het duidelijk naar Ellen bedoeld. Voorzichtig stak ze ook haar hand op. “Dankjewel.” Ze probeerde dankbaarheid in haar stem over te laten komen. Zij en expressies waren een moeilijke opgave. Iets wat voor de meeste een gewoonte was, werd voor Ellen een echte uitdaging. “Je maakt nog foto’s op ouderwetse wijze.” Viel de blondine op. Dat zag je nergens meer.

Lilian knikte bij de opmerking van de vrouw, "Inderdaad, dit was ooit een cadeau geweest van mijn vader." zei ze, terwijl ze even de camera in de lucht hield. "Dus het is uitgegroeid tot een soort hobby." legde ze uit. Eigenlijk was het echt een soort passie geworden en had ze fotoboeken vol met foto's van haar reizen. Natuurlijk zou ze best een echte spiegelreflex camera willen hebben, want dat was gewoon kwalitatief veel beter en ook als je dan een mislukte foto had was het niet zo'n probleem, maar dat koste geld en dat geld had Lilian op dit moment niet. "Fotografeer jij ook?"

“Mooi cadeau…” En dat meende Ellen echt ook al klonk het nog monotoon. Ze probeerde er vriendelijkheid in te laten horen. “Heel mooi.” Ellen luisterde naar het meisje die het begon uit te leggen. “Dat lijkt mij begrijpelijk.” Dat zo iets een hobby kan worden. Het was moeilijk om goede foto’s te maken op het juiste moment. En ook de goede belichting, positie en noem maar op. Er waren zoveel factoren. Bij de vraag van de blondine schudde Ellen haar hoofd. “Nee… Ik ben niet zo goed in foto’s maken of in andere dingen.” Ellen keek even weg. “Ik heb mij er eigenlijk ook nooit in verdiept.” Omdat Ellen daar nooit tijd voor had met haar bovennatuurlijke magie.