Eetcafé "the World"

Dit eetcafé staat niet ver bij de school vandaan en is daarom erg makkelijk te bereiken. Het is genaamd "the World" omdat de eigenaren het hebben opgericht na een jarenlange wereldreis. Als je binnenkomt heeft het een uiterlijk van een café, met een lange bar en een aantal tafels die bestaan uit donkerkleurig hout. Ze hebben vele decoraties uit de landen waar ze zijn geweest, wat het een erg interessante plek maakt. Overal liggen boekjes of souvenirs waar je naar kan kijken, het is net een museum. Maar tegelijkertijd heb je de mogelijkheid om een drankje te bestellen. Het eten dat ze maken is bijna elke dag anders. Ze serveren de hele dag door verschillende kleine hapjes, zoals tapas, uit verschillende landen. Zoals kleine taco's uit Mexico, sushi uit Japan of hun favoriete Griekse specialiteiten. Het is erg low-budget en daarom ook uitstekend voor de studenten, als lunch of diner.

Regels: Het enige nadeel is dat het niet super groot is, dus er is ruimte voor zo'n twintig personen. Breek niets en wees vriendelijk.

Het voelde een beetje als thuiskomen toen ze het eetcafé binnen liep. Niet dat ze hier ooit eerder was geweest, maar reizen was haar passie en dit café ademde verschillende culturen uit. Enkele seconde bleef de jonge dame in de deuropening staan terwijl ze de ruimte rond keek. Het was aan het eind van de middag, rond een uur of 5, dus de eerste klanten waren binnen op een drankje te nuttigen en als je, je neus gebruikte kon je etensgeuren ruiken. Lilians maag knorde, maar ze had op het moment nog niet het geld om buiten de deur te eten. Integendeel, ze was hier om, om een baantje te vragen. Haar koffers waren nog niet binnen en hoewel haar ouders haar wel lichtjes financieel steunde waren er teveel nieuwe kosten om baanloos het leven door te komen. Gelukkig wist Lilian van aanpakken en had ze nadat ze iemand over deze plek had horen spreken direct haar schoenen gepakt.
Omdat Lilian niet direct kon zien wie de eigenaar was, besloot ze in eerste instantie maar naar de bar te lopen en het daar maar gewoon te vragen als de barman even tijd had.

Marina had deze plek al vroeg ontdekt in de maand dat ze hier kwam. Het was de perfecte plek, want als Marina ergens dol op was, dan was het eten. Ze hield ervan om nieuwe dingen uit te proberen en kleine porties te eten met een drankje erbij. Het was een heerlijke ruimte met niet al te veel mensen. Ze zat aan de bar met een cola en een mandje brood en kruidenboter dat de barman zo vriendelijk bij haar had gezet. Ze keek op van het tijdschrift dat ze las toen er iemand binnen kwam. Even glimlachte ze vriendelijk naar het meisje dat naar de bar kwam lopen. Rustig nam ze een slokje van haar cola en keek naar de barman die de richting van het meisje opliep. Marina vond het heerlijk om naar mensen te kijken. Wat ze deden en hoe ze dat deden. Het was een fijn tijdverdrijf, hoewel niet iedereen het altijd even fijn vond als iemand maar naar ze keek. Marina wist gelukkig wanneer het tijd was om haar ogen weer neer te slaan, maar de barman had er geen problemen mee dat ze een beetje keek.

Lilia ving de vriendelijke glimlach op van een meisje dat aan de bar zat. Ze zat een tijdschrift te lezen, een van de vele die door het restaurant verspreid lagen. Het zorgde voor een gezellige uitstraling en een warme sfeer. Ja, ze vond het hier prettig aanvoelen, iets wat altijd erg belangrijk was voor Lilian. Als het ergens kil was, bleef ze er geen seconde langer dan nodig was.
Haar blik ging van het meisje door naar de barman die aangelopen kwam. Vriendelijk keek Lilian hem aan en schudde haar hoofd op de vraag wat hij haar in kon schenken. "Eigenlijk vroeg ik mij af of jullie nog op zoek zijn naar personeel?" zei ze direct, ze kon er omheen gaan dralen, maar dat was niets voor Lilian en de man leek het ook niet heel erg te vinden. Hij vertelde haar dat hij daar niet over ging en dat hij de eigenaar er bij zou halen, maar die was nnu nog in de keuken bezig dus zou ze even moeten wachten. Lilian knikte dankbaar en nam plaats naast het meisje met het tijdschrift.

Marina stopte een stukje brood in haar mond en schoof het mandje naar het meisje toe terwijl ze kauwde. Zodra ze haar mond leeg had, sprak ze pas weer. "Hallo, wil je een stukje?" vroeg ze aan haar, het mandje had ze aangeboden gekregen maar er zat teveel in om voor haar helemaal op te eten als ze straks ook nog iets anders wilde eten. "Het lijkt me leuk om hier te werken. Is een gezellige tent," zei ze terwijl ze een beetje rondkeek. Hier kon ze nooit stoppen met kijken omdat er op elk stukje muur iets anders interessants hing. Mooie posters of beeldjes uit Indonesië, maar ook een reeks Japanse manga. Aan een muur hingen er kleine vlaggetjes van elk land waar de eigenaren waren geweest. Het was prachtig. Marina was wel ergens geweest in schoolvakanties, maar dit was meer dan waarvan ze kon dromen.

Lilian pakte dankbaar een stukje brood uit het mandje, 'Thanks," zei ze, waarna ze een stukje afbeet. Ze merkte dat ze best wel trek had gekregen, hoewel ze zelden voor half negen at in de avond, merkte ze dat ze nog steeds vermoeid was van de afgelopen dagen en daardoor een stuk meer honger had dan anders. "Ik hoop het, ik ben hier eerlijk gezegd nooit geweest, maar de sfeer is inderdaad heel prettig! Het doet me aan mijn reizen denken." legde Lilian uit, "Maarja, nu ik hier op school zit, wordt dat reizen een beetje lastig." zei ze met een wat sippe (hmm, ik kom niet op het woord, haha), toon in haar stem. Settelen was nieuw voor haar en ze had het idee dat, dat ook nog wel even zou duren. Maar goed, ze kon lopen sikkeneuren over het feit dat ze nu niet over een paar weken weg kon of er wat van maken, dat laatste leek haar toch een betere optie. "Maar kom jij hier vaker?" vroeg ze toen ze de rest van het stukje brood had doorgeslikt.

Marina keek naar het meisje. Ze had blijkbaar ook gereisd. Misschien moest ze er maar eens over na denken om na haar studies ook voor een langere tijd te reizen. Dat leek haar heerlijk, maar ze zou wel graag willen dat er iemand met haar meeging. Dat zou gezellig zijn. "Ik woon hier nu een maand vanwege mijn studie en in de afgelopen maand ben ik hier vier keer gaan eten," zei ze met een lachje. "Maar het eten is heerlijk en er is van alles te lezen," vervolgde ze haar antwoord. Rustig brak ze nog een stukje brood af en keek ze op toen ze wat gerammel in de keuken hoorde. De eigenaren waren man en vrouw van een jaar of veertig. Ze waren een komisch stel, waarvan de man altijd vrij luidruchtig in de keuken was. Maar dat zorgde voor humor en gezelligheid.

"Vier keer?" herhaalde Lilian ietwat ongelovig, ten eerste dat moest goed zijn en ten tweede, dat meisje had zeker geld over. Hoewel, Lilian had nog niet op de prijslijst gelet, dus misschien viel het alles mee. "Dat is wel fijn, misschien moet ik het ooit eens gaan proberen." Ook Lilian keek in de richting van het lawaai, het klonk als een drukke boel in de keuken, dus het zou waarschijnlijk nog even duren voor iemand vrij was om haar te woord te staan, daarom was ze blij dat haar buurvrouw niet vies leek te zijn van een praatje. "Wat studeer je eigenlijk?" vroeg Lilian, ze had haar oud genoeg ingeschat om een hogere studie te doen en niet meer op een middelbare school te zitten, of wat het precieze systeem ook was in dit land.

Marina glimlachte. Misschien was vier keer inderdaad een beetje veel, maar ze vond het heerlijk om anderen voor haar te laten koken. Ook al was ze zelf ook dol op koken, vond ze het fijn om dingen van anderen te proberen. "Het is erg lekker en ze hebben veel verschillende dingen," zei ze terwijl ze naar het menu aan de muur gebaarde. Bijna elke dag stond er wel wat anders op en dat was een geweldig concept. "Ik doe een opleiding tot kok," zei Marina lachend, want ze bedacht het vrij ironisch klonk als ze hier voor haar liet koken. "En daarnaast ga ik nog naar een bepaalde school in de buurt," zei ze terwijl ze dat een beetje afwimpelde, omdat niet iedereen natuurlijk wist van wat zij waren.

sorry voor mijn trage antwoord! Ik was gisteren uit en dat was iets te laat geworden D:
-
Lilian moest lachen om de ironie van haar opmerking, maar met een blik op de kaart kon ze heel goed begrijpen waarom ze hier kwam. Haar maag begon nog net niet te rammelen van al de lekkernijen die erop stonden. En een kok moest toch ook weten wat wel en niet lekker was, kon je beter zoveel mogelijk eten, was Lilians logica. "Dan weet ik dus bij wie ik een keertje moet komen eten." grapte Lilian, ze vroeg niet veel verder naar de school, want er waren vast wel meer scholen in deze buurt en ze vond het nog steeds vreemd om over de universiteit te praten. Voor ieder ander was het een gewone school, zelfs haar ouders die doceerde (is dat een goed ww) aan de universiteit van Oregon op het moment wisten niet beter dat dit een goede, maar kleine school was. Nog steeds kon ze de verbaasde stemmen ophalen toen ze hen vertelde dat ze ging studeren, haar ouders hadden die hoop al lang geleden opgegeven.

Sarah was een half uurtje geleden het eetcafé binnengelopen. Ze had zich meteen op haar gemak gevoeld in de ruimte, ze kon niet helemaal plaatsen waarom maar het had gewoon een warme uitstraling. Ze was aan een tafeltje helemaal in de hoek gaan zitten en had een kop warme thee besteld. Het was buiten ijzig koud en er stond een venijnige wind. Voorovergeleund over het tafeltje las ze in haar boek. Ze was ongeveer halverwege.

__
Oke lekker bagger begin maar je doet het er maar mee

Hahaha no worries
--
Met kalme passen liep hij naar binnen, hij had niet gereserveerd maar hoopte toch te kunnen eten. Hij had zijn kraag goed omhoog gedaan. "Kan ik hier wat eten?" Vroeg hij vriendelijk aan een van de mannen. Het zat echter aardig vol. Hij keek even rond en slikte even. Uit zichzelf liep hij toen maar naar een jongedame toe die hij alleen had zitten. "Hey, verwacht je iemand, zou ik anders bij je mogen zitten? Het is zo ontzettend druk en ik wil graag even warm worden." Hij bekeek de jongedame even en schonk haar een vriendelijke glimlach terwijl hij haar antwoord afwachtte. Glimlachend keek hij naar haar en keek toen rond. Het was echt ontzettend. "Als je wilt kan ik als goedmaker ook wel het eten betalen?" James ging met een hand door zijn haren en glimlachte tevreden naar haar.

'Euhmm,' stamelde Sarah. Ze was totaal overrompeld dat de jongen ineens op haar afkwam. Het viel haar op dat hij een behoorlijk knap uiterlijk had, en onmiddellijk vroeg ze zichzelf af waarom hij op haar afstapte. Waarschijnlijk gewoon omdat ze de enige was die nog een stoel vrij had. 'Ja, euhm natuurlijk kun je gaan zitten,' stamelde ze verder, ze kreeg waarschijnlijk rode blosjes op haar wangen. Ze was altijd ontzettend verlegen en wist niet goed hoe ze zichzelf een houding moest geven bij deze jongen. Ongemakkelijk ging ze even verzitten. Ze keek, eerder staarde, de jongen nog steeds aan. Niet goed wetende wat ze tegen de jongen moest zeggen.

__________
Hoezo ongemakkelijk?

Hahah not at all xD
--
James glimlachte, ze was duidelijk totaal overrompeld door hem en hij glimlachte. "Dankjewel." Hij nam rustig plaats en keek even naar haar. "Oh waar zijn mijn manieren. James Taylor, aangenaam." De jongeman stak zijn hand naar haar uit en glimlachte zijn witte tanden bloot. Hij keek naar de ober de bij hen kwam, zelf bestelde hij een glas wijn. "Wil jij ook want dan maak ik er wel een fles van?' Hij glimlachte naar het meisje. Hij had zelf, zoals gewoonlijk, geen zin gehad om te koken. Zijn huisgenoot was toch niet thuis geweest dus besloot hij gewoon maar met zichzelf uit eten te gaan. Hij was niet anders gewend dus hij vond het wel leuk toch nog gezelschap te vinden.

Voorzichtig pakte Sarah de hand van de jongen aan. 'Sarah,' stelde ze zichzelf voor. Ze keek even kort naar de lege mok die op de tafel stond. Als ze met deze jongen ging eten zou ze wel een steuntje in de rug nodig hebben. Ze wierp een voorzichtige blik op de jongen. 'Doe maar,' zei ze toen. Ze sprak weinig, met weinig woorden. Sarah wist gewoon niet hoe ze zich moest gedragen in de buurt van deze jongen. Hij was knap, vrolijk en vriendelijk, alleen wist zij niet hoe ze ermee om moest gaan.

___
Ik moet nog een beetje in Sarah met jongens komen... ik ben zelf totaal anders bij jongens in de buurt dus dit is lastig hahaha

James glimlachte even en knikte. "Aangenaam Sarah, nogmaals bedankt dat ik hier mag zitten." Hij bestelde een fles wijn en een karaf water erbij, hij zou ook nog terug moeten komen. Al vlug kregen ze toen de kaart waarna hij haar kort bekeek. Ze zag er goed uit, het mocht dat misschien wel niet maar vrouwen bekijken was toch wel iets dat hij graag deed. Hij zou dat ook niet snel kunnen en willen laten. Kijken en niet aanraken, daar was niets mis mee toch? Rustig leunde hij wat achterover en glimlachte toen ze de wijn kregen. Hij schonk voor hen beiden wat in en hief zijn glas rustig. "Hopelijk smaakt het je." James nam een slokje en ging even met een hand door zijn donkere haren heen.

Sarah voelde zich bekeken door de jongen en er ontstonden lichte blosjes op haar wangen. Ze werd nog nerveuzer van zijn aanwezigheid dan dat ze normaal al was. Ze ademde een keer diep in, ze probeerde het van zich af te zetten toen ze het glas wijn van hem aannam. 'Dankjewel,' zei ze terwijl haar hand zich om het glas heen sloot. Ze liet de wijn even door het glas heen dansen en rook daarna voorzichtig aan de donkerrode substantie. Daarna nam ze een slokje en glimlachte goedkeurend. Door het bedrijf van haar vader begaf ze zich altijd in de kringen waarin je leerde om wijn goed te beoordelen. 'Hij is heerlijk, vind je niet?' vroeg ze hem. Ze wierp een korte blik op de menukaart, ze wist al wat ze wilde hebben aangezien ze altijd hetzelfde bestelde hier.

James merkte duidelijk dat hij te maken had met ene meisje dat zo verlegen leek dat ze zich het liefste verschool achter haar glas wijn. "Geen dank." Hij glimlachte haar vriendelijk toe en dronk rustig nog een slokje, ze leek de wijn ook echt te beoordelen en er gelukkig van te genieten. "Hij is zeker heerlijk maar anders had ik hem natuurlijk niet uitgekozen." Een kleine grijns sierde zijn lippen. Ging het om wijn dan was James absoluut zeker van zichzelf, zoveel kennis had hij er onderhand wel van. Buiten dat was het ook wel een hobby voor hem om te genieten van verschillende soorten wijnen onder het genot van goed gezelschap of zonder goed gezelschap. James ging ook vaak genoeg alleen dineren, hij at vaker alleen dan met andere mensen samen. Niet dat hij niet van gezelschap hield, soms was het natuurlijk wel prettig alleen te zijn, maar hij had vaak geen andere keuze dan alleen eten.

Sarah glimlachte even kort. 'Heb je veel kennis van wijn dan?' vroeg ze hem, misschien een beetje een rare vraag maar ze wilde niet overkomen alsof ze niets te zeggen had. Ergens hoopte ze heel erg dat hij veel verstand van wijnen had, dan hadden ze tenminste iets om over te praten. Ze had niet veel zin om ongeveer twee uur in een restaurant tegenover iemand te zitten waar ze geen gesprek meer kon voeren. Een gesprek voeren was voor haar altijd al een hele uitdaging, laat staan als ze geen fatsoenlijke overeenkomsten vertoonde met de mensen waarmee ze was.

James keek naar haar en knikte. 'Inmiddels wel ja, ik kan eigenlijk niet zonder een goede wijn dus dan moet ik natuurlijk wel weten wat ik koop, zonder daar continue kennis van anderen voor in te schakelen." Hij glimlachte vriendelijk naar Sarah en keek haar even aan. Tevreden nam hij een slokje van zijn wijn. "En jij dan? Kennis van wijn? Zoals je aan de wijn rook en hoe je het proefde, dat is niet het gezicht van een leek of je bent een geweldige actrice." James boog iets voorover en liet zijn hoofd leunen op zijn hand. Zijn lichte ogen bekeken haar met een glimlach. Erna schonk hij voor zichzelf een glas water in. 'Jij ook? Ik moet nog terug rijden en ik wil mijn auto graag heel houden. Ze is laatst al naar de garage geweest en ik hou er niet zo van als andere eraan zitten." Hij grijnsde kort en knikte naar buiten waar een prachtig bakbeest gewoon even geparkeerd stond. "Maar, Sarah, vertel eens wat over jezelf. Hoe oud ben je? Waar kom je vandaan?" James zat op de praatstoel en was enthousiast, hij had er zin in vanavond.