De bloesembomen

Ergens achter de school staan vijf flinke bloesembomen die ieder jaar rond het voorjaar tot de zomer vol in bloei staan met prachtig roze bloesem. Dit is niet erg gunstig voor mensen met hooikoorts, maar geeft wel een magisch beeld. Ze zijn omgeven door flink wat gras en school heeft er een aantal bankjes geplaatst voor leerlingen om er in de buurt te zitten. Het kan een vrij drukke plek zijn als het mooi weer is, maar ergens is het ook erg rustgevend.

Regels: Er kunnen best wat mensen komen, ook omdat het vrij makkelijk te bereiken is. Toch is er maar beperkt plek op de bankjes. Blijf met je tengels van de bomen af en speel niet met vuur in hen buurt.

Gabe liep met zijn overvolle rugtas langs een van de bloesembomen naar een bankje. Het was opmerkelijk rustig voor de tijd van het jaar. De zon scheen vrolijk op de bloesem en de temperatuur was nog best aangenaam voor het begin van de herfst. Gabe had een onverwacht tussenuur en had besloten zijn tijd hier door te brengen. De bomen hadden op een of andere manier een kalmerende werking op hem, hij wist zich nog te herinneren dat toen hij heel klein was zijn moeder hem dezelfde soort bomen had laten zien. Misschien waren het wel exact dezelfde bomen, zijn moeder was immers een begiftigd persoon met een hoop kennis over magie. Ach, hij zou het nooit te weten komen. Aangezien hij van plan was nooit met zijn grootouders te spreken, als hij hen ooit zou tegenkomen zou hij meedogenloos zijn. Hij zou zonder een moment van twijfel hetzelfde doen als de moordenaar met zijn moeder had gedaan, alsof het niets was. Het was hun verdiende loon.
Inmiddels had hij het zich gemakkelijk gemaakt op een van de bankjes. Zijn benen had hij lang voor zich uit gestrekt en zijn gezicht naar de zon toegekeerd die tussen de takken vol bloesem op de plek scheen. Heerlijk, de ontspannende rust.

Met haar oortjes in liep Marina, totaal niet op de maat van de muziek, richting een van de bankjes bij de bloesembomen die ze even geleden had ontdekt. Ze neuriede mee, iets wat ze beter kon doen dan zingen, want dat was niet om aan te horen. Muziek was een van de beste dingen op aarde en daarom baalde Marina er af en toe ontzettend van dat ze zo a-muzikaal was. Dit deed niet af aan haar liefde voor muziek. Haar boekentas had ze om haar schouder hangen en het was tijd om even te zitten. Het was een drukke dag. Het was een dag vol magische les en dat was een stuk enerverender dan het koken dat ze normaal deed.
Toen Marina bij de bankjes kwam, zag ze dat het vrij rustig was. Bij de achterste boom zaten wat mensen, maar anders dan dat was er alleen een jongen te zien. Niet erg gezellig, maar misschien ook maar beter voor haar rust. Op deze manier kon ze misschien nog wat studeren. Als ze daar zin in had. Ze wilde bij de jongen op het bankje gaan zitten, maar deed eerst een van de oortjes uit haar oor. "Vind je het erg als ik naast je kom zitten?" vroeg ze met een kleine glimlach aan hem.

Een stem onderbrak Gabe zijn gruwelijke gedachten, langzaam draaide hij zijn hoofd naar de richting van het geluid en ontwaarde een prachtig meisje. Het duurde even voordat hij haar helder in beeld had aangezien het felle licht van de zon zwarte vlekken achter zijn ogen had gelaten. Hij glimlachte naar haar, een charmante glimlach die zowel oprecht als een facade was. 'Natuurlijk,' sprak hij terwijl hij een armgebaar naar de plek naast hem maakte, hij trok zijn benen iets in zodat het meisje erlangs kon lopen. Hij bedacht zich dat mensen waarschijnlijk nooit naast hem zouden zitten als ze zijn diepste geheimen kende. Maar niemand kende die geheimen tot in de puntjes, dus waren er tot nu toe nog geen mensen geweest die hem hadden gemeden.

De jongen vertelde haar dat ze mocht zitten, dus Marina gaf een zelfde soort charmante glimlach terug. "Bedankt," zei ze tegen hem en ging naast hem zitten. Ze sloeg haar benen over elkaar heen, vooral omdat ze een jurkje droeg en keek ik haar tas naar een boek dat ze nodig had. Ze was bezig geweest met Ethiek van magie en het was uitermate interessant. Bijna alle vakken waren interessant, maar ze vond het erg gaaf om door te denken over wat magie nou eigenlijk betekende en de diepere betekenis te achterhalen. "Ook een uurtje vrij?" vroeg ze tussen neus en lippen door terwijl ze nog in haar tas zocht. Ze viste het juiste boek eruit, ook al had ze niet al teveel boeken, toch zat haar tas aardig vol met dingen die ze nodig had. Marina keek de jongen rustig even aan terwijl ze het boek opende.

Gabe liet zijn ogen over het meisje heen glijden, ze zag er aardig genoeg uit om even te stoppen met het bedenken van een gruwelijk moordplan. Hij glimlachte nog steeds en draaide zich iets naar haar toe. 'Yes, jij ook?' vroeg hij haar terug. 'Ik ben Gabe trouwens,' stelde hij zich vlug voor. Hij liet zijn ogen even rusten op het boek dat ze uit haar tas viste. Ethiek der Magie: Het beginsel kort glimlachte hij. Ethiek der magie was in een paar weken tijd tot een van zijn lievelingsvakken uitgegroeid. Hij had er aanleg voor, al wist hij ook dat hij zelf bezig was met de scheidslijnen stevig te overtreden. De ethiek trok hem aan, maar zich eraan houden zou hij niet doen. 'Leuk vak?' vroeg hij haar wijzend op het boek.

Marina bladerde een beetje door het boek om alvast de latere dingen te bekijken, die zouden nu in de lessen nog niet aan het bod komen. "Ja, best fijn zo af en toe," zei ze tegen hem, ook omdat het nog goed weer was. Ze bleef steken over een hoofdstuk dat ging over "de balans van de natuur" waar ze het hadden over hoe magie invloed kon hebben op het klimaat en ecosystemen als je het hier teveel op gebruikte. "Ja, ik vind Ethiek erg interessant. Jij niet?" vroeg ze met een glimlach aan hem. Uit haar tas pakte ze haar flesje water en nam een slok.

Gabe glimlachte, een mede-liefhebber voor de Ethiek. Veel leerlingen had hij al horen klagen over dat het een verschrikkelijk vak was, in het begin had dat hem afgeleid tot hij de ware essentie van het vak inzag. Het was geweldig in zijn ogen. 'Ik vind het juist een geweldig vak,' zei hij glimlachend tegen het meisje. 'Het leert je van een andere kant naar de magie te kijken, en dat is prettig,' ging hij verder.