Openingstopic ~ Start van het schooljaar

David keek Maya aan toen ze aan het praten was. Hij zag de litteken op haar gezicht. 'Zij is iemand met een verhaal,' dacht hij. 'Gelukkig, anders was dit gesprek saai geworden.'
"Ik ben ook eerste jaars," zei David. "Eigenlijk ben ik nog maar net 4 uur in Engeland en ben direct hierheen gekomen. Maar ik wil je tijd niet verspillen met verhalen over mijn reizen door Europa. Kan ik je anders iets anders te drinken aanbieden?" vroeg hij daarna en hij nam een slok van zijn whiskey.

Melody keek naar de mensen aan de bar, Ze zag een jongen staan praten met een meisje met krukken. en Damn wat was dat een lekker ding. Mels liep naar hem toe en ging naast hem staan, legde een hand op zijn schouder en zei met een verleidelijke stem "Hey there pretty boy, Ik zoek iets lekkers om te drinken, heb jij en tip voor mij?" zachtjes beet ze op haar lip, het was altijd grappig om te zien hoe mensen daar op reageren.

Terwijl David met Maya stond te praten, legde iemand een hand op zijn schouder. Hij draaide zich om en kon zijn ogen niet geloven. 'Damn, wat heeft zij veel kleuren in haar haar.' "Hey there pretty boy," zei ze. "Ik zoek iets lekkers om te drinken, heb jij en tip voor mij?" David zag dat ze op haar onderlip beet. "Uuhhmm.." begon hij en hij ging rechter op staan. "Ja. Ja, ik weet wel wat."
David richtte zich tot de barvrouw en trok haar aandacht met een handgebaar. "Mag ik een scotsh en een redbull-wodka voor deze excentrieke dame." Daarna wende hij zich tot Maya. "Kan ik voor jou nog wat bestellen. Ik ben nu toch bezig."

Maya wilde net Davids vraag beantwoorden toen ze met regenboogmeisje aan zag komen lopen. afgezien van haar haar was het best een mooie meid, en ze had overduidelijk zelfvertrouwen genoeg, dat kon je wel zien aan haar houding. Ze vroeg aan David of hij voor haar iets te drinken wist en daarna beet ze op haar lip. Ze zag dat David in eerste instantie verrast was door het meisje, maar ze zag ook dat hij daarna rechterop ging zitten. Hier voelde Maya zich niet heel lekker bij, ze was eindelijk aan het praten met een interessante jongen, moest iemand anders zijn aandacht afleiden. Ze was blij dat hij daarna weer aan Maya vroeg wat zij wilde drinken, blijkbaar was het nieuwe meisje niet genoeg om zijn aandacht helemaal van haar af te houden.
Maya pakte haar glas Iced tea en liet het aan David zien en glimlachte: "Ik heb nog, thanks"

Emily woonde al op de campus, het beviel haar heel goed. Vandaag moest ze tussen de praktijken door nog naar de generale repetitie van het balletstuk, ze danste immers dr hoofdrol! Maar helaas liep de generale uit, haar tegenspeler is lelijk gevallen en moest verbonden worden. Ze baalde ontzettend! Ze wilde niet dat anderen zouden denken dat ze altijd te laat komt. Ze zat met haar spitzen nog aan in de auto, ze had alleen tijd gehad een ander, donkergroen, jurkje aan te doen. Eindelijk reed ze de parkeerplaats van school op, eenmaal geparkeerd trok ze snel haar spitzen uit en haar zwarte hakken aan. Ze keek nog even in de spiegel en trok de balletknoet uit haar haar. Haar haar stond alle kanten op, vond ze. Ze haalde rode lippenstift uit haar tas en deed die op haar lippen. prima! Ze stapte uit en liep snel naar de ingang.

Ze zag dat er meer mensen te laat waren, gelukkig gelukkiger was ze niet de enige! Ze liep naar de receptie om zich re melden en werd samen met meer laatkomers naar de zaal geleidt. Ze liep door naar binnen, daar waren al een hele boel mensen aan het feesten, drinken en dansen. Ze besloot eerst wat te drinken bij de bar. De barman kwam bij haar "Ik wil graag een.. Ehm... Doe maar een glas water." ze besloot toch nog even gezond te doen. "Ah kom op, het is feest, dan ga je geen water drinken! Water kun je bij de toiletten drinken." daar had de barman ook wel gelijk in, "doe me dan maar een gin tonic, alstublieft.". Ze kreeg haar gin tonic en draaide zich om. Ze leunde tegen de bar en nam de omgeving in haar op, heel veel nieuwe mensen. Ze herkende niemand. Ze hoopte wel vanavond wat leuke contacten op te doen, misschien zelfs een leuke vrouw te ontmoeten! Wie weet..?

Hij zag dat ze hem bekeek, dat deed hem goed. Hij zag haar haast denken en oordelen wat ze van hem vond, dat vond hij maar al te komisch om te zien. Desondanks hield hij een brutale grijns in en bleef met een vriendelijke glimlach staan. “Ik hoop dat het exclusiever word anders stelt het me toch wel wat teleur, ik vind het niet zo geweldig allerlei soorten mensen.” Bekende hij eerlijk en hij bekeek haar even en glimlachte. Ze zag er goed uit, ook van dichtbij en glimlachte naar haar. “Aangenaam Marina,” hij schonk haar een glimlach met zijn witte tanden ontbloot, “nee het is nog niets, het is erg saai maar goed, ik ben er ook nog niet zo lang.” James volgde rustig haar blik even naar de dansende mensen en grinnikte even. “Wat ziet het er toch mooi uit al die onbekenden die hun best doen, al die stilvallende gesprekken en dansende mensen, als je het dansen kan noemen. Ik zag je er wel naar kijken.” Hij keek in haar ogen en had er een brutale twinkeling in staan. Hij voelde zich nu al op zijn gemak bij haar en hij zou zorgen dat hij deze jongedame vaker aan zou spreken, dat zou vast prettig zijn want ze leek makkelijk in de omgang en dat gaf hem ook het gevoel dat hij het nog steeds had, hij kon nog steeds makkelijk praatjes met mensen maken. Het was een kwaliteit waarvan hij hoopte het nooit te verliezen.

Een lachje ging over Marina's lippen bij het laatste wat hij zei. "Het is nogal teleurstellend, de mensen en de manier waarop ze dansen. Maar misschien had ik te hoge verwachtingen," zei ze en perste haar lippen op elkaar om te voorkomen dat ze teveel glimlachte. Ze had altijd geleerd dat ze ongenoegen nooit zo mocht uiten, alleen maar omdat ze veel beter gewend was. Maar Marina was inderdaad veel beter gewend. Luxe feesten, met veel eten en bekendste bands. De realisatie was altijd dat niet alles zo goed was en het dat ook niet per se hoefde te zijn. Althans, voor de meeste mensen niet. Ze nam een slok. "Ze doen hun best. Ik krijg alleen last van plaatsvervangende schaamte wanneer de gesprekken stilvallen en ze niet goed weten of ze dan verder moeten dansen," zei ze terwijl ze met haar hoofd gebaarde naar een jongen en meisje op de dansvloer die precies deden wat ze beschreef. Met een glimlach en ogen die stralend meelachte, keek ze James aan. Het was fijn dat ze niet een van de mensen was die afwachtend aan de rand van de zaal stonden, maar dat ze in ieder geval aanspraak had. En ook niet met de meest verkeerde.

Ja had het tegen Dean oriella ^^
-
Gelukkig was het geen wijn geweest, dat had de vlek hoogstwaarschijnlijk permanent gemaakt, en geld uitgeven om een nieuw overhemd te betalen, nu ze ook al een noodgarderobe moest kopen was zonde geweest. Toch zou de arme jongen de rest van de avond met een bruine vlek op zijn witte overhemd moeten lopen, terwijl Lilian het enkel met wat plakhanden moest doen. "Dat lijkt me de beste oplossing," er verscheen een glimlachje bij haar woorden, gelukkig pakte de jonge man het goed op. Op het moment had ze geen behoefte gehad aan boze woorden en hoe graag ze ook de rust zelve zou willen zijn, de vermoeidheid had haar een korter lontje dan gewoonlijk gegeven en dat kon redelijk gemakkelijk ontbranden.
Snel nam ze een slok uit het glas, als er weer een ongeluk zou voorkomen, was de kans een stuk minder groot dat de cola over de rand zou spatten. En het incident had in iedergeval wat contact voortgebracht. Altijd positief blijven. Want het mocht wel een feest zijn, maar de nieuwejaars kende elkaar bijna allemaal niet, dus er hing tussen veel mensen toch een wat ongemakkelijke sfeer. Gelukkig was Lilian het wel gewend om de nieuwkomer te zijn en liet ze zich hierdoor niet uit het veld slaan, daarom had ze ook wel bewondering voor de paar mensen die vrolijk aan het dansen waren. Als haar energiepeil wat hoger was geweest, had ze waarschijnlijk gezellig meegedaan. "Dat kun je wel zeggen, mijn vlucht...." op dat moment werd haar gesprekspartner onderbroken door een meisje dat hem zijn portemonnee terug gaf. Het ontging Lilian niet dat er iets mis was en ze trok vragend haar wenkbrauwen op, maar hield in eerste instantie haar mond.

James kon het niet laten even te lachen om haar woorden. Het was een warme en vriendelijke lach. “Dan hadden we beide die hoge verwachtingen, ach niets meer aan te doen. Ik ga wel op zoek naar wat betere tenten in de buurt, als ik er een vind dan neem ik je wel mee.” Hij glimlachte even naar haar. James was absoluut beter gewend en rustig nam hij een slokje van zijn whisky. Hij volgde haar gebaar naar het koppel en grinnikte even. Hij keek haar vrolijk aan, met een ondeugende blik in zijn ogen, dit was nu al een jongedame die hij wel zou mogen. Ze had dezelfde waarden en verwachtingen die zij had van dingen. “Het is in ieder geval niet vervelend om naar te kijken, we hebben nog wat te lachen hier. Ik hou soms wel wat van komedie hoor, jij niet?” James keek vrolijk nog even naar het koppel en daarna algauw weer naar haar. “Wil jij zo nog iets drinken, rondje van mij.” Hij glimlachte naar haar en dronk zijn whisky op die hij op een tafeltje in de buurt van de bar zette waarna zijn blik weer even naar Marina gleed.

"Neem me dan maar mee ja. Ik heb in een maand hier nog niet veel soeps ontdekt," zei Marina en haalde haar schouders erbij op. Het was niet zo dat ze elk weekend van plan was uit te gaan, maar het was wel fijn om een drankje te kunnen doen waar het een beetje gezellig was. Marina lachte nog even om het koppel. De humor was inderdaad om te genieten en spotten op andere mensen was altijd heel erg fijn, ook een goed gespreksonderwerp. "Een beetje komedie zo nu en dan is niet verkeerd," zei ze met een giechel.
Ze goot de laatste slokken Bacardi-cola naar achteren omdat ze zijn aanbod niet wilde afslaan en glimlachte naar hem. "Graag, doe maar een gin-cola," zei Marina. Misschien een beetje veilig, maar Marina hield niet van alcohol als het niet met iets anders gemixt was. "Het is wel fijn dat ze gewoon maar alcohol aan iedereen schenken," zei ze met een blik op de bar waar een flink aantal mensen drankjes naar binnen werkten. Ze deed de knoopjes van haar colbertje los vanwege de warmte van de zaal en zette haar glas neer op een tafeltje dat al bezaaid lag met glazen.

Wie kon hij lastig gaan vallen en daarbij de kans hebben dat degene hem niet af wees? Want sociaal zijn bleef lastig als je de juiste personen niet had en Zhen moest wel de juiste persoon hebben om te porren. Eenzijdige conversaties waren niet zijn ding, hij wilde gewoon blijven praten. En als zijn tegenpartij niet terug praatte, dan werd het lastig. Zhen keek op toen iemand hem aansprak. Wauw, hij hoefde niet eens moeite te doen, haha! De jongen, die duidelijk langer was dan hem, vroeg hem of hij op zoek was naar iemand en dat hij wel kon helpen. 'Ah, nee! Ik was gewoon aan het kijken of ik... toevallig een bekende zag.' Want zeggen dat je viste naar vrienden kon wat eng klinken. 'Maar nope, nog niemand gezien! Of het ligt natuurlijk aan de drukte en het feit dat ik praktisch op mijn tenen moet staan bij letterlijk alles. Ik kon niet eens mijn koffers bovenop de rekken in de trein hijsen. Ik moest de hele reis met m'n koffers tussen mijn benen zitten. Alles moet gewoon dwerg-vriendelijker zijn en mensen moeten wat krimpen!' Daar ging hij weer met zijn gebabbel. Het was niet eens geforceerd of nep. Woorden stroomden nou eenmaal uit hem als een waterval. 'Oh, maar bedankt voor het bieden van je hulp! Ik ben Zhen, leuk je te ontmoeten!' Hij stak zijn hand uit naar Aiden en schonk hem een vrolijke glimlach.

James knikte, die belofte had hij nu eenmaal gemaakt. Als hij hier iets beters zou vinden dan zou hij haar meenemen. “Geloof me, ik neem je binnen een maand nog een keer ergens mee naar toe.” Hij keek haar aan en grijnsde even een beetje brutaal. Hij was zelfverzekerd en dat bleek uit zijn houding en zeker uit de beloftes die hij maakte. Hij zou haar binnen een maand meenemen naar een betere plek dan dit, kom op, dat was natuurlijk niet zo moeilijk voor James. Morgenochtend zou hij Edward, zijn butler, al bellen die hem hopelijk in de avond al precies kon vertellen welke plaatsen geschikt waren voor zijn interesses en waar hij de jongedame in kwestie mee naartoe kon nemen. “Een gin-cola komt eraan voor mevrouw, wel blijven staan want anders kan ik je straks niet terugvinden natuurlijk.” Hij keek haar vrolijk aan waarna James rustig naar de bar toe liep. Voor zichzelf bestelde hij nog een glas whisky en voor Marina werd het dan een gin-cola. Tot zijn geluk hoefde hij niet lang te wachten en kon hij rustig met de twee glazen terug lopen. “Kijk eens aan. Op een gezellige avond dan maar.” Zei hij vrolijk en hij hief zijn glas even kort.

De jongen reageerde enthousiast op Aidens vraag en begon een verhaal over hoe oneerlijk de wereld was voor kleine mensen. Aiden snapte dat wel. Nu kun je je afvragen waarom, aangezien hij zelf zo lang was, maar lang zijn is ook geen pretje hoor! Aiden besloot dat hij deze jongen wel mocht, voor wat hij van hem had gezien dan. "Aangenaam Zhen. Mijn naam is Aiden," stelde hij zichzelf beleefd voor. "Ik snap je probleem met je lengte. Het lijkt me vreselijk om nergens bij te kunnen, maar ik kan je vertellen dat lang zijn ook geen pretje is! Waar jij je koffers niet op het rek krijgt, stoot ik mijn hoofd aan datzelfde rek! Waarom maken ze er niet gewoon een uitschuif rek van met een knopje om de hoogte in te stellen." Aiden vond het leuk om met mensen te praten. Zowel over dit soort onozele onderwerpen, als over meer serieuze. Hij wierp de jongen een vriendschappelijke grijns toe.

Marina keek hem aan met een ondeugende glimlach. "Daar houd ik je aan," zei ze tegen hem. Het was erg wennen zo'n nieuwe stad. In Brighton wist Marina waar alle beste plekken waren, maar hier was ze een totale leek. Ook al had ze het goed getroffen met haar ouders, ze lieten haar niet veel buiten huis of buiten Brighton. Veel van de wereld had ze daarom nog niet gezien, niet eens veel van het Verenigd Koninkrijk zelf. Ze nam haar glas gin-cola van hem aan en hief deze kort naar hem. "Bedankt, meneer. Op een fijn schooljaar dan ook," zei Marina met een lachje en ze nam een slok. Dit betekende dat ze in ieder geval iemand had om comfortabel mee te spreken. Iemand die op ongeveer dezelfde hoogte dacht als zij en dat was fijn. Het was niet erg leuk om de lesdagen in te gaan zonder dat je nog iemand kende. Ze haalde haar vrij hand door haar haar. Even ging haar blik naar het meisje met regenbooghaar, veel excentriekere types zag ze nog niet. "Het wordt vast een heel interessant jaar," zei ze terwijl ze haar wenkbrauwen optrok.

Melody keek nog eens naar het meisje waar de mooie jongen mee aan het praten was. Het was een redelijk lange meid, met stijl zwart haar en met ontzettend lichte ogen Zouden dat lenzen zijn? over haar rechteroog liep een litteken Zonde, verder is het een mooie meid. Toen zag ze de krukken staan. vast een sportblessure, ik zie geen gips
De meid pakte haar glas en gaf aan tegen pretty boy dat ze al wat te drinken had. Het is feest en je drinkt iced tea? wel ieder zijn ding... Melody hield wel van een feest en op een feestje drink je geen frisdrank, tenzij je naar huis moet rijden. Maar daar heb je ook taxi's voor...
Melody pakte de wodka/redbull aan van pretty boy en goot hem in een keer achterover. "smaakt goed" zegt ze met een dikke glimlach "De naam is Melody," mels pakt uit haar BH een watervaste stift en pakt de hand van de jongen "en dit ... is mijn telefoonnummer" en ze schrijft haar nummer op zijn hand. Met een knipoog voegt ze er aan toe "laat wat van je horen" Daarna draaide ze zich om en liep naar de uitgang van het feest. Het feest was niet bijster veel aan en Mel had geen zin om nu een lang gesprek aan te knopen met mister pretty. Volgende keer moet ik misschien ook zijn naam vragen...
Ze liep naar de uitgang en zag daar een gast staan bij de deur, hij was een boek aan het lezen. "zoiets doe je toch niet"zei ze zachtjes tegen haarzelf en ze liep naar hem toe, en tikte het boek uit zijn handen. Daarna huppelde ze verder naar buiten, op weg naar het park.

Het regenboogmeisje nam het drankje dankbaar aan en goot hem in 1 keer achterover. "Smaakt goed," zei ze met een dikke glimlach. "De naam is Melody." Ze pakte uit haar BH een watervaste stift en pakt de hand van de jongen "En dit ... is mijn telefoonnummer." Ze schreef haar nummer op zijn hand. Met een knipoog voegde ze er aan toe: "Laat wat van je horen." Daarna draaide ze zich om en liep naar de uitgang van het feest.
Tja, hoe moest David daarop reageren. Hij had wel vaker zulke meiden gedate, maar hij vertrok altijd weer binnen een aantal dagen. Dat zou nu niet meer het geval zijn. Toen viel het kwartje bij hem. 'Ik ben hier nu 4 jaar.' dacht hij. 'Ik kom deze meiden vaker tegen. Misschien elke dag...' Die gedachte beangstigde hem, omdat hij geen woeste exen wilde in zijn klas. Daar had hij al genoeg van in andere landen. David besloot niet meer te gaan flirten met zijn klasgenoten. Althans...

Maya zag dat het het regenboog meisje naar haar keek, ze keek snel een andere kant op. Ze haatte het als anderen zo naar haar keken, alsof ze een freakshow was. Ze hoorde dat het meisje aan het drinken was en zich daarna voorstelde als Melody Hrm Melody klinkt inderdaad een stuk beter dan regenboogmeisje... ze keek naar haar en zag dat ze haar telefoonnummer schreef op de hand van David. "laat wat van je horen" had ze gezegd met een knipoog. Maya moest haar best doen om vrolijk te blijven kijken, ze vond het niet erg als mensen zich zo gedroegen, als het maar niet bij haar in de buurt was. Melody voelde zich namelijk behoorlijk ongemakkelijk op dat soort momenten.
"wel dat was ... eh .. bijzonder "zei ze in de hoop het gesprek met David weer op te pakken. Ze nam een slok van haar iced tea en keek hem aan.

Alan was zo erg verzonken in het verhaal van zijn boek, dat alles wat om hem heen gebeurde hem ontschoot. 'Hier ben ik alleen,' dacht hij altijd als hij aan het lezen was. 'Hier ben ik veilig.' Alan had niet door dat er iemand naar hem toe kwam lopen. Een meisje met regenbooghaar sloeg zijn boek uit zijn handen en huppelde verder. Alan schrok er zo van dat hij naar achteren stapte en zijn hoofd tegen de muur. "Fijn," gromde Alan zachtjes. "Zelfs hier zijn er pestkoppen."
Alan wilde gaan bukken om zijn boek op te pakken, maar door zijn onhandigheid, en het feit dat hij hoofdpijn had door de muur, schopte hij per ongeluk zijn boek weg. Het boek schoof weg en Alan holde er achter aan. Telkens als hij het boek bijna te pakken had, werd het weer weggeschopt, zowel per ongeluk als met opzet. "Kom op," zei hij toen het boek voor de vijfde keer wegschoof. "Ik heb het verhaal nog niet uit."

Charlie had het helemaal gehad, en ze was pas net binnen. Dean was 50 lichter, aan de bar stond iedereen met iedereen te flirten, en in de zaal was het al niet veel beter. Sorry, Al. Maar ik verveel me. dacht ze terwijl ze zich door de menigte wurmde. Ze ging vlak bij de bar staan, en observeerde het volk. Tie dye, mankepoot en pretty boy... Handtas van mankepoot lag op tafel, maar dat vond ze geen uitdaging. Nee. De uitdaging was de flirt aan de tafel naast de bar.

“Kijk eens aan. Op een gezellige avond dan maar.” hoorde Charlie hem vrolijk zeggen terwijl hij zijn glas hief. Snel greep ze een half leeg glas van een tafel.
"En een gezellig jaar!" glimlachte Charlie toen ze zich bij het duo aansloot. Ze zette het glas op tafel en greep de hand van de jongen. "Hi, ik denk niet dat wij al kennis hebben gemaakt! Charlie." Ze schudde deze uitbundig terwijl haar andere hand aan het werk ging. "Charlie." herhaalde ze terwijl ze hetzelfde deed bij het meisje. "Sorry, vergeet helemaal jullie namen! Wat was het ook al weer?"

"Wel dat was ... eh .. bijzonder" zei Maya nadat Melody was vertrokken en ze nam een slok ijsthee. "Ach ja," begon David. "Iedereen is wel eens 'bijzonder'" Bij het laatste woord stak hij zijn tong uit bij zijn mondhoek en keek hij scheel. Daarna begon hij te lachen en gaf hij Maya een knipoog.
Er kwam iets tegen Davids voeten aan en uit reflex schopte hij het weg. Hij zag gauw een glimp van wat hem leek op een boek. 'Vreemd dat er een boek is op een feestje,' dacht hij.
"Zal ik je anders zo naar huis brengen?" vroeg David. "Dit feestje wordt er niet beter op."

James kon het niet laten om even te grijnzen, ze vond het dus kennelijk geen probleem om met hem ergens heen te gaan, dat was altijd fijn om te weten natuurlijk. Bij haar bedankje knikte hij haar toe en nam een slok. Marina was gezellig, iemand die hetzelfde dacht als dat hij deed, dat maakte het praten met haar veel makkelijker dan met mensen uit een ander milieu, het zorgde ervoor dat hij zijn visies niet uit hoefde te leggen, noch zijn roekeloze gedrag van de afgelopen jaren te verklaren. Ze begreep immers dat hij het geld had, hij kon het uitgeven wanneer hij dat wilde, daar was geen hard werken voor nodig. “Ja, ik weet niet wat ik ervan moet vinden maar sommige types die hier rondlopen zijn toch echt wel heel erg raar en niet helemaal wijs.’ Mompelde hij, James schaamde zich niet voor zijn oordeel over andere mensen, ze hadden toch ook altijd een oordeel over hem? Bovendien kon je het wel een beetje verwachten als je er zo bij ging lopen natuurlijk, dan was je ook gewoon gek in zijn ogen, geen enkel zichzelf respecterend mens deed dat. “Het wordt vast gezellig.”

"Ach ja," begon David. "Iedereen is wel eens 'bijzonder'" Bij het laatste woord stak hij zijn tong uit bij zijn mondhoek en keek hij scheel. Daarna begon hij te lachen en gaf hij Maya een knipoog.
Maya schoot in de lach, het was lang geleden dat ze om zo'n suf grapje had gelachen. Meestal gebeurde dat soort dingen alleen met Max.
"Zal ik je anders zo naar huis brengen? Dit feestje wordt er niet beter op." hoorde Maya David zeggen. "Het feest is inderdaad niet heel bruisend, goed idee!" Maya dacht even na Naar huis gaan is wel een goed idee, durf ik met hem samen mee te gaan? Na een momentje twijfelen besloot ze het risico maar te nemen, als hij vervelende vragen zou stellen zou ze die gewoon ontwijken. "Maar eh... Ik woon niet op de campus, Het is een eindje lopen."

Maya moest lachen om zijn stomme grap. En David vond dat ze een mooie lach had. 'Niet flirten, David,' dacht hij bij zichzelf.
Maya leek hem even te twijfelen, maar uiteindelijk wilde ze met David mee. "Maar eh..." begon ze. "Ik woon niet op de campus. Het is een eindje lopen." "Moet ik je dan dragen?" vroeg David met je speelse knipoog. "We hebben dan in ieder geval genoeg tijd om ons gesprek voort te zetten."

Marina nam een slok en wilde antwoord geven op James toen er een druk meisje op hun af kwam lopen. Eerst schudde ze James de hand en daarna Marina. Ze trok haar wenkbrauwen op naar James en schrok een beetje van het plotselinge van het meisje. "Uh, hallo," zei ze voorzichtig tegen het meisje omdat ze niet helemaal wist hoe ze moest reageren. "Inderdaad niet helemaal wijs," zei ze met een gedempte stem tegen James. Een beetje ongemakkelijk keek ze naar het meisje. Marina kon niet zo goed met dit soort mensen omgaan, maar toch glimlachte ze met haar standaard zelfverzekerde glimlach naar het meisje. "We hebben elkaar nog niet eerder ontmoet, ik ben Marina," stelde ze haarzelf maar aan het meisje voor. Het was toch een feest om mensen te leren kennen waarschijnlijk, dus misschien was het minder vreemd dan Marina dacht dat het was. Misschien had het meisje wel een slokje op, dan kon ze het wel begrijpen. Toch zette ze een stap in de richting van James zodat ze zich wat minder ongemakkelijk voelde bij het enthousiaste meisje. Misschien kon hij er wel mee omgaan.

"Moet ik je dan dragen?" vroeg hij met je speelse knipoog. "We hebben dan in ieder geval genoeg tijd om ons gesprek voort te zetten."
"Het lopen doe ik liever zelf" antwoordde Maya met een glimlach en een knipoog. Maar ze pakte haar tas, deed hem om en pakte haar krukken. "Zullen we dan maar gaan? By the way, wat verwacht jij eigenlijk van de lessen." en Maya liep samen met David de zaal uit en richting haar appartement.