Délifrance

Lilian had zich - met enige tegenzin- het campus terrein afgedwongen. Na de douche was namelijk nog steeds haar geheugen niet terug gekomen en douches waren altijd plekken waar je de tijd had om na te denken. En omdat ze telkens in cirkeltjes bleef ronddenken, was ze ontzettend gefrustreerd de douche uitgestapt en had ze zichzelf het liefst onder haar dekens begraven. Maar ze had met Dean afgesproken en Lilian kwam altijd haar afspraken na. Dus na de douche had ze zich in een simpele spijkerbroek en een lekker zittende trui gehesen en had ze Dean een berichtje gestuurd dat ze klaar was.
Nu waren ze dus in de stad en hadden ze besloten ergens te brunchen en waren ze bij de delifrance beland. "Heb jij al honger?" vroeg ze aan Dean die naast haar stond. Zelf had ze nog steeds niet echt behoefte aan eten, maar mannen hadden op een of andere manier altijd honger. Onderweg hadden ze niet heel veel gesproken, maar dat had ook niet persé gehoeven.

Dean:

Spoiler:

De man had echt een douche nodig na dat zware nachtje. Beter gezegd: intensief nachtje. Nu was hij weer schoon, fris en voelde hij zich verzorgd. Hij had zich weer glad geschoren, lekker aftershave opgedaan en wat wax in zijn haren gedaan. Hij droeg een blauwe shirt met daarop een van zijn favoriete vest. In de kleur blauw/grijs. Hij deed de capuchon van zijn vest op en had een vrij nonchalante kledingstijl. Daarop droeg die een simpele, zwarte jeans die mooi op zijn heupen vielen. Hij keek naar zijn telefoon. Lilian had niet afgezegd. Misschien herinnerde zij het weer? Hij deed een ketting op met een militair naamkaartje erop. Daar stond van alles opgedrukt. Natuurlijk was dat voor de sier. Aan zijn ketting hingen ook allemaal ringen. Hij beek zichzelf nog een keer in de spiegel, deed een lekker luchtje op en vertrok.
De man had haar komen ophalen en binnen no time waren ze in de stad aangekomen. "Ja." Hij grijnsde. "Mannen hebben altijd honger." Hij zocht een leuk plekje uit, beetje in een hoek zodat ze niet veel verstoord werden of begluurd. Hij schoof de stoel voor Lilian naar achteren als een gentleman en ging zelf tegenover haar zitten. "En jij?"

Lilian keek hem ietwat verbaast aan, hij leek letterlijk haar gedachte hardop te hebben uitgesproken. "Dat is duidelijk." zei ze met een lach, terwijl ze plaatsnam op de stoel die Dean zo charmant naar achteren had geschoven. "Ik niet." gaf ze toe, "Maar ze hebben vast wel iets wat ik lekker vind." Lilian was nog nooit in zo'n broodjeszaak geweest, dus ze liet het maar gewoon over zich heen komen. Het zou vast niet veel anders werken dan bij andere eetcafé's of iets dergelijks. Lilian keek even naar Dean, die er ook weer helemaal opgefrist uitzag, zijn ochtendstoppeltjes waren verdwenen en zijn haren zaten weer in model. Hij zag er goed uit.

"Dat is toch normaal? Liefde bij de man gaat namelijk door de maag. Althans bij mij is dat wel zo." Hij keek haar met een plezierig glimlachje aan. Zijn handen waren nu nonchalant in zijn broekzakken gerust. Hij ging lekker comfortabeler zitten en keek beetje om zich heen. Gelukkig was het niet zo druk. Dean hield niet zo van drukte. "Ze hebben meer dan alleen broodjes. Ook wraps en pannini's. Ik weet niet of je zo iets ook lekker vind?" En dan hadden ze ook nog gewoon soepen en salades. De menu was vrij uitgebreid vond Dean. De ober kwam vragen of hun wat te drinken wilde. "Doe mij maar een cappuccino alsjeblieft." Hij kon wel een cafeïne boost gebruiken. Hij pakte de menu en begon erin te bladeren. "Teveel keuze." Mompelde hij zachtjes.

Lilian moest lachen om zijn woorden, "Dat zal ik onthouden, helaas voor jou zijn mijn kookkunsten niet zo geweldig." plaagde ze Dean. Maar ze kon wel koken, maar had er gewoon niet zoveel plezier in, dus ging ze vaak voor iets gemakkelijks. Lilian steunde met beide armen op de tafel en viste een van de menu kaarten van de tafel, "Ik zal eens kijken." zei ze, terwijl ze hem open sloeg. Nog steeds was er niet veel hongergevoel bij Lilian te bekennen. Toen de ober naar haar keek wat ze wilde drinken dacht ze even na, "geef mij maar een gewone koffie, alstublieft." Ja, caffeïne was inderdaad een goed idee. Ook Lilian bekeek het menu even, maar haar blik bleef hangen bij de vruchtentaartjes, aangezien ze toch niet echt honger had besloot ze dan maar gek te doen. "Moet ik voor je kiezen?" vroeg Lilian ietwat plagend, omdat ze hem gisteren voor de smoothies had laten kiezen en hij daarmee de spijker op zijn kop had geslagen.

"Maak je geen zorgen Lilian. Die taak neem ik al te graag op me." Zei hij voor de grap met een speelse glimlach. "Ik kan best goed koken al zeg ik het zelf. Maarja waar ben ik eigenlijk niet goed in?" Hij liet het speels klinken. Stiekem vond hij zichzelf goed in alles, maar in praktijk ging dat vaak anders dan hoe het in zijn hoofd omging. Echter kon deze man wel koken.
Dean besloot een lekkere, grote stokbrood te nemen met van alles erop en eraan. Het werd zelfs verwarmd en erbij geserveerd wilde Dean stokbrood met kruidenboter. Bij haar woorden keek hij haar met donkere ogen aan. "Misschien. Ik heb al een keuze gemaakt maar als jouw keuze beter is dan neem ik die." Hij glimlachte en was eens benieuwd wat Lilian voor hem zou uitkiezen.

Lilian liet zich wat achterover zaken in haar stoel, "Dat is dan afgesproken, Grey." zei ze met een quasi-serieuze blik. Hoewel ze er werkelijk geen probleem van zou maken als hij voor haar zou koken. Dat zou dan waarschijnlijk beter worden dan haar standaard pasta en rijst recepten. Het opeten van eten, daar was ze dan wel weer goed in.
"Oké dan." zei Lilian langzaam, terwijl ze haar ogen bedachtzaam over de kaart liet gaan. Hij had honger, dus dat betekende dat ze alle kleine broodjes en lichte maaltijden achterwegen liet. Ze zag hem niet aan voor een enorme zoetekauw dus bleven de hartige broodjes over. Uiteindelijk keek ze op van de kaart, 'een clubsandwich met extra ei." zei ze beslist.

Hij lachte zachtjes. Hij was eens benieuwd of Lilian zijn kookkunsten wel kon waarderen. Maar hij zou natuurlijk zijn best doen als hij voor haar moest koken. Soms was het fijn als je geen relatie had, geen commitment naar iemand. Gewoon niets. Dan hoefde je ook nergens zorgen om te maken. Voor nu had hij sowieso nog niet veel vrouwen leren kennen. Op Eliza na. En Eliza had hij alleen 1 keer gezien.
Dean wachtte af en in de tussentijd werden hun cafeïne boost gebracht. "Ah lekker." Hij deed wat suiker bij de zijne en wachtte even tot het was afgekoeld. Toen Lilian de keuze maakte wat hij sowieso wilde keek hij verbaasd. "Jij bent echt goed. Ik wilde dat namelijk gaan bestellen." De man was duidelijk onder de indruk. "En ik wilde nog stokbrood met kruidenboter erbij. Gewoon lekker voor erbij."

Lilian pakte haar kop op en warmde haar wanden aan de mok, niet dat ze het heel koud had, maar het was gewoon een gewoonte. Bij de reactie van Dean keek ze bijna net zo verbaast als hij zelf, maar ze herstelde zich al snel. "Ik weet dat ik goed ben." zei ze tevreden. Lilian zou normaal gesproken misschien ook wel zo'n clubsandwich genomen hebben, maar ze had nu al haar keuze op de taart gezet, dat mocht wel naar hun naar verluid intensieve nacht. Weer kwam de ober langs, ditmaal om hun broodjes bestelling op te nemen. "Weet je..." zei Lilian toen de ober ervandoor was, "volgens mij is dit voor het eerst dat ik naar een one-nigher met diegene ergens wat ga eten." zei ze met lach. "Je moet vast heel speciaal zijn."

Beide leken het niet te verwachten. Het liet hem grijnzen. Lilian zat boordevol verrassingen en hij vond dat leuk. Heel leuk zelfs. Hij nam een slokje van zijn cappuccino. "Je bent inderdaad heel goed Lilian." Hij knipoogde op speelse wijze naar haar. De ober kwam en hij hoorde dat Lilian een taartje bestelde. Ze at tenminste iets. Hij keek haar aan toen ze sprak. Hij lachte zachtjes. "Nou eerlijk? Dit geldt ook voor mij Lilian. De meeste one night standers draaide bij mij gelijk door de volgende dag. Ik heb een aantal stalkers gehad die heel ver gingen." Zijn donkere ogen keken een beetje afkeurend. Deze gedachte waren namelijk niet prettig. "Daarom ga ik bijna ook niet met iemand naar bed. Dusja. Desondanks dat je je niets kan herinneren. Je mag je wel vereerd voelen." Hij zei dat op een plagend toontje. Gewoon om Lilian een beetje te pesten.

Lilian trok haar wenkbrauwen op bij het verhaal van Dean. Dat was ook niet te geloven, stalkers. Lilian was blij dat haar meeste ons vaak in plaatsen hadden plaatsgevonden waar ze heel snel weer was vertrokken. Bij zijn laatste opmerking verschenen er twinkelintgetjes van plezier in haar ogen, "Zal ik doen." beloofde ze Dean, waarna ze een slokje van de koffie nam. "Misschien was je wel zo goed in bed dat ze je niet meer wilde laten gaan." plagend keek ze hem aan, "en aangezien ik me er niets van herinner, heb je misschien geluk gehad." Het was duidelijk dat Lilian hem plaagde, want ze was veel te nuchter om achter iemand aan te gaan als een stalker, dan was je in haar ogen gewoon niet helemaal goed snik.

Dean begon zachtjes te lachen terwijl hij zijn kopje weer rustig op tafel neerzette. "Nou... Ik denk dat sommige vrouwen meteen denken dat je een relatie hebt. Dat je meteen iets serieus wilt. Die weten niet echt de betekenis van een ons." Als je ging stalken was je gewoon gestoord. Hij had er geen andere woorden voor. Dan zat er ergens een schroefje los. "Owja?" Met zijn donkere ogen keek hij haar op een plagende wijze aan. "Misschien zijn dadelijk de rollen omgekeerd. Misschien ga ik jou wel stalken. Je weet maar nooit." Hij glimlachte en keek nu even serieus. "Dus je weet het nog steeds niet te herinneren? Ik denk eerlijk gezegd dat het ook niet meer gaat gebeuren."

Lilian grinnikte even bij zijn woorden, "Nou ik zal je geruststellen, ik ben niet een van die vrouwen." Lilian kon het zich niet eens voorstellen om op zo'n manier met een jongen om te gaan. Zelf was ze geen expert in relaties, maar zover kwam ze zelfs met logisch nadenken. lilian's gezicht betrok een beetje bij zijn laatste woorden. Ze wist dat hij gelijk had, maar ze wilde er gewoon niet teveel bij nadenken, want ergens gaf het ook een onprettig onzeker gevoel waar ze niet van hield. "Wat zou het precies veroorzaakt kunnen hebben?" vroeg Lilian na een tijdje naar haar handen gestaard te hebben, "Ik heb nog nooit van een drug gehoord die op zo'n manier geheugenverlies geeft."

"Dat stelt mij al zeer gerust dat je dat zegt." Hij glimlachte en nam een slokje. De sfeer lag ontspannen en Lilian was leuk gezelschap. Ook leuk om naar te kijken. "Heb jij al eens last gehad van lastige figuren?" Die vraag schoot zo maar in hem op. Dean keek bedenkelijk bij haar vraag. Hij bleef nog steeds aan de cocktail denken. "Ik denk nog steeds de cocktail. Toen begon alles te veranderen. De sfeer althans en onze aantrekkingskracht." Dean wist het zonder enige schroom gewoon tegen haar te zeggen. "Ik ook niet. Ik ga eens wat rondvragen. Misschien kom ik er wel achter." Hij keek een beetje zorgelijk.

Lilian ging met haar hand door haar haar terwijl ze over de vraag van Dean nadacht, of ze ooit last had gehad van lastige figuren? "Op de standaard sissende viezeriken op straat, waar bijna elke vrouw last van heeft, godzijdank niet." zei ze uiteindelijk, naar waarheid. Misschien kwam dat omdat ze pas op wat oudere leeftijd geïnteresseerd raakte in mannen -en vrouwen-, en dat ze daarna al snel begon met reizen, dus nooit ergens lang genoeg kon blijven m stalkers te ontwikkelen. Bij zijn woorden knikte Lilian dankbaar, "Dat zou ik fijn vinden." zei ze naar waarheid, "Het blijft gewoon vreemd." zei ze uiteindelijk, want de ober kwam eraan en zette hun het eten voor de neus.

Lilian had dezelfde humor als hem. Dat was altijd wel prettig in een gesprek. Hij moest lachen. "Of die fluiten alsof je een hond bent. Die heb je ook nog." Hij knipoogde en keek een beetje rond. Er begonnen nu wat meer mensen naar binnen te lopen. Gelukkig bleef het bij hun gewoon rustig. Hij was er 100 procent mee eens dat dit niet kon. "Zo verlies de club zeker nog gasten. Je kan niet mensen zo maar gaan drogeren. Of wat dan ook... En als ze van die speciale cocktails maken moeten ze je wel van te voren waarschuwen." Dean keek tevreden op toen de broodjes op tafel werden gezet. De geur rook verrukkelijk. "Smakelijk eten." Zei hij met een brede glimlach voordat hij een hap nam van zijn heerlijke sandwich.

Lilian lachte, "En dan hopen dat je nog komt ook." zei ze terwijl ze een hand door haar haren haalde. Die mannen waren het ergste, maar zolang het bij op een afstandje toekijken bleef vond ze het best, zodra ze handtastelijk werden, was het natuurlijk een ander verhaal. "Inderdaad." beaamde Lilian. Tevreden keek ze naar het eten wat gebracht werd, nog steeds had ze geen honger, maar een stukje taart kon er altijd wel in, natuurlijk. "Eetsmakelijk." zei Lilian, waarna ze met haar vingers een aardbei van haar fruittaartje pikte en in haar mond stak. Daarna pakte ze wel netjes het vorkje op, zoals het hoorde. Bij een blik op Dean met de enorme sandwich moest ze lachen, 'Gaat het passen?"

"Dat vind ik nog het ergste! Hoe kunnen ze zich dat voorstellen? Alsof iedere vrouw op zo iets af komt? Vooral als het een groepje heren zijn. Dat komt meer intimiderend over dan dat het leuk is." Hij nam tevreden een hapje van zijn sandwich. Het was ontzettend groot en daar hield Dean wel van. Bij haar vraag glimlachte hij tevreden naar haar. "Wat denk je zelf? Ik ben een grote eter hoor. Sowieso moet ik goed eten met zoveel fysieke beweging wat ik doe." Hij keek een beetje rond en bekeek af en toe wat mensen. "Ga je vanavond nog wat doen? Of nog plannen voor de aankomende dagen buiten school?"