A.V.A. (Algemene Vechtsport Academie)

De Algemene Vechtsport Academie, ook wel bekend als A.V.A. of gewoon Ava. De ruime gymzaal is de plek waar menig mens kan komen om te trainen, lessen te volgen of om gewoon te kijken. De plek met gediplomeerde instructeurs en ook de geboorteplek van menig beroemde vechtsport beoefenaars.

Bij binnenkomst begin je met de bokszakken aan beide zijden. Daarna een ruimte met matten waar men kan touwtjespringen of eventuele grepen oefenen buiten een ring. Daarna krijg je achterin de boksring waar gevechten en hen technieken beoefend kunnen worden. Loop je weer terug, kom je uit bij een stukje laminaat met daarvoor spiegels en een rek met gewichten.

Welkom bij de A.V.A.

Jay stond buiten bij de deuren nog een sigaret te roken. Hij vond het zelf al ironisch. Want een goede sporter zou de combinatie met roken niet aangaan. Toch waren er tig professionele sporters die gewoon rookten. Je zou bij intensieve trainingen dan ook verwachten dat het elkaar op heft. Hij wist echter wel beter. Ze rookten door de stress. Geen privé leven, meer slapen, weer trainen en weer slapen... Hij haatte het en dat was voor hem de reden geweest dat hij stopte met het professioneel beoefenen van de Muay Thai sport. Jay nam nog een flinke hijs van zijn sigaret voordat hij deze in een put wierp en naar binnen wandelde.

Hij liep de kleedkamers in die van de ene kant naar de hal zou leiden, waar hij nu vandaan kwam, en de andere deur bracht je gelijk naar de zaal. Hij trok zijn kleding rap uit om te verkleden naar zijn "Sportkleding". Hij haalde even een hand door zijn korte haar en liep daarna naar de zaal waar hij zijn handschoenen even wat strakker aantrok. Het vest hing losjes over zijn schouders, de rits open waardoor zijn buik duidelijk te zien was. En met zijn buik, de vele littekens die hij door de jaren heen had verzameld.

Jay sloeg een keer speels tegen één van de bokszakken en liep door naar de lege plek waar hij begon met rekken. Hij pakte na een tijdje een springtouw waar hij mee begon. Hij keek tijdens het springen de zaal rond. Er waren weinig tot geen mensen, terwijl het normaal wel redelijk druk was. Het liet hem ongemerkt zijn schouders ophalen. Het zou wel. Hij begon het warmer te krijgen, trok zijn vest snel uit en sprong verder. Hij ging meestal door tot de 500 om zijn conditie goed te houden en vooral goed op te warmen.

Het was de dag nadat David voor Rick aan het werk was geweest en hij was kwaad. Kwaad op Rick, maar vooral kwaad op hemzelf. David had gehoord van een vechtsport acdemie en hij was gelijk geïnteresseerd. Bij de service-balie vroeg hij om vandaag te komen kijken. Het duurde even voordat David de medewerkster had overtuigd, maar hij mocht deze dag proefdraaien, zolang hij zich maar gedroeg en een aantal folders mee nam.
Zoals altijd met het sporten, droeg David een zwarte trainingsbroek, een groene shirt en bokserstape om zijn handen. Omdat David alleen sportschoenen had voor buiten, liep hij op blote voeten.
David had geen zin om nu in de buurt van de school of Abby te zijn. Zijn rechterschouder jeukte nog steeds toen hij de zaal binnen liep. Er waren niet veel mensen aanwezig, waar David tevreden over was. Hij wilde naar de stootzakken gaan, om zich af te reageren, maar zag iemand touwtje springen. ‘Goed idee,’ dacht David. ‘Eerst even een warming up.’ Hij liep naar de plek toe waar de jongen bezig was en pakte ook een springtouw. Hij gaf de jongen een knikje, zoals mannen wel vaker tegen elkaar doen, ook al kennen ze elkaar niet. David nam wat afstand van de jongen zodat ze elkaar niet in de weg zaten. ‘Na 100 ben ik hier wel klaar mee,’ dacht David en begon te springen.

Jay zag hoe iemand de zaal binnenkwam. Al gunde hij zichzelf niet veel tijd om de persoon te bestuderen. Hij versnelde namelijk het tempo en daarvoor moest hij zijn concentratie erbij houden. De jongen kwam zelf ook touwtjespringen, het was nu eenmaal een goede warming-up. Hij gaf een knikje naam hem, en dat maakte dat Jay een knikje terug gaf. In zijn hoofd telde hij... 498, 499, 500... Hij stopte gelijk met springen en schudde zijn benen even los. Hij liep naar de doos waarin de touwen opgeborgen lagen en borg zijn touw erin op. Hij glom een beetje van de kleine zweetdruppels die zich vormden. Hij bewoog zijn hoofd van links naar rechts, daarbij zijn nek krakend. Hij wierp een blik over zijn schouder naar de nieuwkomer, hij had hem hier nog nooit gezien. Maar Jay voelde de agressiviteit.

Jay liep vervolgens naar één van de boxkussens waar hij één, twee... drie keer tegen aansloeg en vervolgens begon met verschillende combinaties. Hij trapte afwisselend lager en hoger. Al zijn spieren moest goed opgerekt worden om de high kicks goed uit te kunnen voeren. Hij bleef echter gewoon verder gaan met de combinaties en het rekken. Hij besloot voor zichzelf dat het niet verstandig was om iemand met frustraties te gaan zitten uitlokken... tenzij hij het eruit wou gooien.

De jongen die net aan het touwtje springen was, stopte niet veel later dan David was begonnen en liep naar de stootzakken toe. David keek toe hoe de jongen tegen de zak aan schopte. Door die beweging, kon David duidelijk de ontblote buik zien, samen met alle littekens die erbij kwamen. ‘Die vent moet er zeker trots op zijn,’ dacht David. ‘Anders zou hij ze niet zo open en bloot laten zien.’
Niet veel later legde David zijn touw terug van waar hij het vandaan had. Hij liep naar de stootzak die naast de andere zak hing waar de jongen bezig was. Onderweg draaide hij zijn rechterschouder rond. Het deed nog steeds wat zeer, al was het maar een zeurende pijn. Zijn schouder kraakte 1 keer hoorbaar, en de zeurende pijn ebde weg. “Stukken beter,” mompelde David tegen zichzelf.
David begon zachtjes tegen de zak te slaan, telkens 2 stoten snel achter elkaar. Eerst rechts en dan links, vervolgens links en dan rechts. Zo ging hij door. Toen David het ritme te pakken had, sloeg hij harder, tot de zak langzaam heen en weer bewoog. Dit gebeurde allemaal automatisch. David was met zijn gedachten verdwaald in de gebeurtenissen van de avond ervoor en zijn leven in Ierland.

Jay keek naar de jongen die eerst naast hem touwtje springde en nu een stootzak te grazen nam. Hijzelf maakte zijn combinaties af om vervolgens zijn armen over elkaar te slaan en te kijken hoe de stootzak steeds meer heen en weer zou gaan bewegen. Jay zijn blauwe ogen volgden elke stoot en slag en hij liep al snel naar de stootzak toe om hem tegen te houden. "Niet dat ik me ermee wil bemoeien... Maar nog even en je trapt de zak kapot of op zijn minst van zijn haak." Jay ving de klappen rustig op en hield nog redelijk makkelijk stand.
Geduldig wachtte Jay tot de jongen klaar was en hij liet daarna de stootzak los. "Frustratie... Een sterke emotie. Je zit tegen woede aan of niet soms?" Jay veegde me zijn handdoek het zweet van zijn voorhoofd en maakte zijn handen schoon. Daarna stak hij zijn hand uit. "Jay Aeon..." Hij keek even naar de jongen en ontspande zijn houding een beetje. Zijn ademhaling rustig.

De jonge man die naast hem stond te oefenen, kwam naar David toe gelopen. "Niet dat ik me ermee wil bemoeien,” begon hij en hield de stootzak vast. David schrok en richtte zich weer op de echte wereld. Hij ging direct rustiger slaan. “Maar nog even en je trapt de zak kapot of op zijn minst van zijn haak." Een flauwe lach speelde om Davids lippen, maar zijn ogen stonden nog steeds donker. David antwoordde maar niks. Er was ook niks om nu antwoord op te geven. Zijn handen deden zeer en zijn schouder begon te verkrampen.
David stopte met slaan en masseerde zijn schouder. "Frustratie,” zei de man terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd veegde. “Een sterke emotie. Je zit tegen woede aan of niet soms?" David keek hem sceptisch aan. Normaal gesproken kon David zijn emoties in check houden, als hij wilde. Maar goed, hij was er nu ook niet met zijn hoofd bij. “David,” zei hij en nam de hand aan van de man die zich had voorgesteld als Jay Aeon. De man scheen een behoorlijk stevige handdruk te hebben. “Weet je dat je wat over een man kan weten aan alleen zijn handdruk?” vroeg David aan hem. Hij ontweek bewust de vraag die Jay hem eerder had gesteld.

Jay haalde zijn schouders op bij David zijn opmerking over een handafdruk. "En wat zegt de mijne of mij dan?" Hij keek even spottend naar de jongen en keek naar zijn schouder die David aan het masseren was. Hij liep even weg en kwam terug met een soort kussen. Een warmte kussen. "Leg die er nou maar even op... Daar ontspannen je spieren sneller van als van een aanraking." Hij sloeg zijn armen voor zijn lichaam en keek hem nu sceptisch aan. "Je kan een vraag ontwijken... Maar ik herken frustratie als ik het zie." sprak Jay nu rustig. Hij sloeg een paar keer met zijn rechter in zijn linkerhand. "Wil je er van af?" Opeens had hij een gigantische grijns om zijn lippen.
Jay stak zijn hand omhoog en keek David uitdagend aan. "Geen zorgen... Ik heb de opleiding afgerond en ben een gecertificeerd Thai boks trainer. Geen enkel probleem. Ik blok wel en laat je je gang gaan. Maar zodra je rustiger bent, ga ik je wat leren. Deal?" Hij stak zijn hand uit als een soort van: ik ga akkoord of ik ga niet akkoord.

David stopte zijn handen in zijn broekzakken. “Het enige wat ik nu over je kan zeggen, is dat je je mannetje staat,” zei David. “Maar dat komt ook omdat je hier anders niet zou zijn.” David schudde zijn hoofd toen Jay de warmtekussen aanbood. “Is niet nodig. Ik heb ergere dingen overleefd. Anders was ik hier nu niet.” Jay kreeg een grote grijns op zijn gezicht toen hij het voorstel deed. David herkende zo’n grijns maar al te goed. Hij had zelf ook vaak zoiets.
“Als je wilt sparren, moet je het gewoon vragen,” zei David en gaf Jay een knipoog. “Een stukje papier zegt niks. Ik kan ook zeggen dat ik een kickbokser uit een bar heb getrapt.” Dat was eigenlijk nog waar ook, al was de kickbokser toen dronken. “Maar dan kunnen we beter naar de matten gaan,” zei David verder. Er kwam ook een grijns op zijn gezicht, al was het maar een kleine. Hij zou zijn frustratie niet op iemand anders uiten, maar David had wel even zien om eens goed te sparren.

Jay kraakte zijn nek en schouders bladen en liep naar de zijn sporttas waar hij het warmtekussen in opborg en wat anders eruit haalde. Wanneer hij weer bij David kwam gaf hij zijn reserve handschoenen aan hem. "Dit is wat beter als bokserstape. En geen zorgen, ik maak ze altijd schoon." Hij liep daarna al richting de matten. Een papiertje zegt inderdaad niet veel. Maar ik weet precies wat ik doe en hoe ik de meeste stoten moet blokken." Jay grijnsde dus even bij de gedachte en bleef geduldig op de mat staan. Hij maakte zijn handschoenen nog wat strakker en sloeg een paar keer met zijn vuisten tegen elkaar, zijn voeten even snel heen en weer bewegend en daarna zijn dekking innemend. Zijn dekking was hoog. Zijn handen losjes gebogen er hoogte van zijn slapen en zijn onderarmen en ellebogen dekten zijn ribben en borstkas af. Zijn ene been stond licht naar voren gebogen terwijl de andere alleen met de grond in contact stond met de bal van zijn voet. Het maakte hem onvoorspelbaar, maar hij zou alleen blokken. Hij zou wachtten, tot dat David de eerste stoot zou doen. "Van mij mag je, David."

David nam de handschoenen aan. “Dank je,” zei hij beleefd. Maar eigenlijk had het hem niet uitgemaakt of ze handschoenen gebruikten of niet. David liep achter Jay aan naar de matten. Daar draaide Jay zich om en ging in een vechthouding staan. Het werd David direct duidelijk dat de jonge man hier ervaring mee had. ‘Gelukkig maar,’ dacht David met een grijns. ‘Anders zou dit saai worden.’ David nam zelf ook zijn gevechtspositie aan.
Zijn rechterbeen achter waar hij het meeste gewicht op zette. Zijn linkerbeen zette hij losjes voor zich. Hierdoor kon hij snel naar achter en naar voren springen. Zijn linkervuist hield David voor zijn gezicht, zodat hij zijn gezicht en borst kon verdedigen. Zijn rechterarm daarentegen hield hij naast zijn lichaam ten hoogte van zijn middenrif. Met deze arm zou hij eerst slaan en kon hij schoppen afweren.
“Van mij mag je, David,” zei Jay. Er verscheen een lachje op Davids lippen. David sloeg hoog met links, wat Jay makkelijk kon blokkeren. Maar vervolgens verzette David zijn gewicht naar zijn voorste voet en maakte een snelle, lage stoot met rechts. David zou direct weer terug stappen, of zijn stoot nou raak was of niet.

Jay keek naar David en bestudeerde zijn houding. Hij keek hem aan in zijn ogen. Zijn truc om te weten wat de tegenstander zou gaan doen. Alleen het lachje al om zijn lippen veraadde wat hij ging doen. Jay blokkeerde David zijn slag met zijn rechter onderarm. Zijn snelle lage stoot met rechts wist Jay te blokkeren met zijn linker been. Jay grijnsde en hij verruilde zijn dekking voor een high-kick met rechts, gericht op David zijn ribben. Daarna herstelde hij zijn houding meteen en wisselde even van been en daarna keek hij hem aan. "Kom op man, geef me wat van die frustratie die ik net voelde. Je merkt vanzelf wanneer ik je terug sla. Ik wil dat je die frustratie eruit gooit zodat jij je weer honderd procent op dit 'gevecht' kan focussen." Hij nam zijn defensieve houding weer aan en stond klaar om de klappen te incasseren.
Jay werd wel eens een pijnjunk genoemd omdat hij graag klappen incasseert voordat hij ze geeft. Hij heeft dan nog altijd zijn knieën welke zijn tegenstanders vaak vrezen. Jay keek David gewoon aan en bleef rustig, maar zijn gezicht vertoonde niets over wat hij zou gaan doen. Dat had hij wel geleerd in zijn thai boks carrière.

David kon de schop van Jay makkelijk blokkeren met zijn rechterarm. Hij had immers verwacht dat hij direct een tegenaanval zou krijgen. Sterker nog, David zou zich beledigd voelen als Jay niks deed. Hetzelfde lachje als net speelde weer om Davids lippen. “Mijn frustratie is niet naar jou gericht,” zei David. “Maar als jij een ‘gevecht’ wilt, doe dan zelf ook mee en blijf niet als een zoutzak staan.” David wilde Jay uit zijn tent lokken. De man deed alsof hij beter was, alleen maar omdat hij trainingen heeft gevolgd.
David sloot zijn ogen, haalde een keer diep adem en ontspande zich. ‘Als hij een gevecht wil, dan zal hij nu ook zijn best moeten doen,’ dacht hij. Toen David zijn ogen weer opende, waren alle emoties uit zijn gezicht verdwenen. Zijn expressie was koud als van ijzer. Hij ging net zo staan als net, klaar voor een echt potje sparren.

Jay keek geamuseerd naar David. Ze hielden zichzelf dus beiden in. Ook Jay zijn ogen werden strakker, maar meer van de rust. Jay werd nooit geraakt door woorden, eerder door slagen. En dat wilde hij ook. Jay wachtte eigenlijk net zo lang totdat David klaar stond. Jay zijn ogen begonnen te glimmen. Dit zou interessant worden. Hij stapte opeens naar voren en sprong omhoog met zijn knie gericht op de borst van David, maar hij sloeg in plaats daarvan met zijn rechter arm op de schouder van David...

(Laat ik maar niet te ver vooruit gaan, anders word het al snel godmodding x.x)

David stond stil toen Jay begon te bewegen. Hij had de vonk in Jays ogen gezien en deed direct een stap naar achter. David had echter niet door dat Jay uit ging halen met zijn vuist. ‘Kut,’ dacht David. Jays vuist raakte zijn schouder en David draaide met de beweging mee, om de impact te verkleinen. In zijn draai maakte David een lage stoot naar boven met rechts en stapte richting Jay, zodat de afstand eigenlijk veel te klein was tussen hen.
-
Ach, dat komt wel goed ^^ Zo gaat ie toch lekker?

Jay zag al wat hij deed voordat hij het gedaan had eigenlijk. Jay pakte met zijn linkerhand kort de vuist van David vast en duwde deze naar beneden waardoor Jay naar achteren sprong. De terugwerkende kracht zou ervoor zorgen dat David zichzelf zou raken in zijn gezicht. Jay lande op de grond, zette een stap naar voren en gaf een low kick met rechts, net boven David zijn linker knie. Jay hield zijn balans uitstekend en zijn ogen flitsten met elke beweging die hij maakte.

(Whaha, ik en mijn vriend hebben dit getest. Het is echt zo O-O)

Zodra Jay de vuist van David vast had, ontspande David deze. Zijn hand trok hij terug toen Jay hem los liet, maar de trap kon David niet tegen houden. David ving de trap op met zijn been. Hij beet even op zijn tanden om de pijn te onderdrukken, maar al snel zette hij zijn masker weer op.
Nog voordat Jay zijn been had terug getrokken, deed David een stap naar voren. Met links sloeg David tegen de zijkant van Jays verdediging en sloeg door richting Jays gezicht met zijn elleboog. David hield zijn rechterhand laag om borst en buik te beschermen.
-
Haha, is het een beetje iets?

Jay had zichzelf niet snel genoeg gecorrigeerd en daardoor moest hij een klap incasseren. Hij ontspande zich en zag David zijn linkerhand aankomen. Een opening. Hij stootte met zijn linkerhand vol tegen David zijn kaak. Jay sprong zelf even een klein stukje terug na de stoot en veegde het bloed, wat door de stoot met Davids ellboog was gekomen, van zijn wang. "Wel... Dat was onverwacht. Had niet verwacht dat je zo'n kracht had. Maar qua techniek zou ik het niet goedkeuren. Het is pijnlijk aan mijn ogen." Hij grijnsde even en liep weer terug naar David, in de verdegings stand. Hij klakte even met zijn tong. Zijn hartslag was rustig. Zijn concentratie hoog.

David proefde bloed in zijn mond. Hij had op zijn wang gebeten toen Jay hem raakte. Met zijn tong ging hij langs het plekje. ‘Daar blijf ik nog even last van hebben,’ dacht hij. David haalde zijn schouders op bij Jays opmerking. “Je moet wat, als je leert vechten op straat,” zei hij alsof het niets bijzonders was. “Maar ik zal wel rustiger aan voor je doen.” Hij liet een klein glimlachje zien. Maar de glimlach vervaagde snel weer tot zijn ijzeren masker en David ging weer klaar staan. “Jouw beurt,” zei hij op vlakke toon.

Jay haalde zijn schouders op en kraakte zijn nek even wanneer David zei dat ie wat rustiger aan zou doen. "Was dit je topsnelheid dan David? Valt me van je tegen." Hij had dus leren vechten op straat... Dat was toch wel zonde. Hij had aanleg, als ie een echte opleiding zou hebben gehad... Dan had Jay meer moeite gehad. Hij grijnsde even en wachtte tot David hem een seintje gaf. Dat kwam al snel.
Jay controleerde zijn ademhaling kort en stapte toen op hem af. Een snelle combinatie volgde... Rechts hoog om de verdediging te breken, linkshoog om de andere verdediging te breken... Hij zakte iets door zijn knieën en schoot met zijn knie omhoog, raak punt, vlak onder de kin. In de thaiboks wereld, onmiddelijke knockout...

Jay controleerde zijn ademhaling kort, voordat hij op David af stapte. David wist dat Jay iets ging doen, maar niet snel genoeg. Toen Jay begon met slaan, zette David 1 voet achter de andere, met ruimte ertussen. Er was nu een kleinere oppervlakte voor Jay om te kunnen raken. De eerste stoot kon David nog afweren, maar de tweede kwam te snel. David boog naar achteren om deze te kunnen ontwijken. Maar Jay maakte zijn combo af met een hoge knie.Om niet geraakt te worden, liet David zich achterover vallen op de mat. In zijn val schopte hij richting de benen van zijn tegenstander. Zodra David met een harde smak de mat raakte, rolde hij naar achteren en met 1 knie nog op de grond, nam hij een verdedigingspositie aan. David voelde het huid op zijn rug samentrekken, door de klap, maar besteedde er geen aandacht aan. Dat kon na het sparren wel.

Jay wachtte tot David weer was opgestaan voordat hij een nieuwe combinatie zou uitvoeren. Zijn voeten bewogen nu snel en hij rende op David af, maar stopte op tijd en pakte gewoon David zijn hand vast. "Tis goed zo. Je bent rustiger. Met andere woorden, het heeft geholpen." Hij grijnsde even en pakte zijn handdoek van de grond veegde het bloed even weg. Daarna keek hij naar David. "Je kan best goed vechten, je hebt er aanleg voor en alles. Als je wil kan ik je helpen in de Muay Thai. Is best leuk. Maar je moet je agressiviteit wel onder controle houden, anders keert de vijand zich tegen je." Jay keek naar David en glimlachte. "Trouwens... jij gaat naar Silverwood toch? Volgens mij ben ik je roommate."

David zag dat Jay op hem afrende en verwachtte dat hij zou springen. In plaats daarvan pakte hij alleen Davids hand vast, wat hem verbaasde, en stond op. "Bedankt voor het compliment," antwoordde David op Jays verhaal. "En trainen is altijd goed." Voor de tweede keer werd David verbaasd door Jay, en weer met goed nieuws. "Eindelijk," zei David in de lucht, en keek Jay weer aan. "Ik heb best lang gewacht voor een kamergenoot. Nu hoef ik niet alles zelf te betalen." Een grijns kwam op Davids lippen tevoorschijn. "Maar nog 1 ding," zei David met dezelfde grijns. Hij legde zijn hand op Jays borst en duwde hem naar achter. "Dit gevecht is nog niet voorbij."

Jay grijnsde en schudde zijn hoofd even wanneer hij achteruit werd geduwd. Hij gooide de handdoek weg en draaide door naar beneden waar Jay zijn gewicht naar zijn handen verplaatste en David naar achteren trapte. Steunpunt was ter hoogte van zijn buik en middenrif. Zijn kracht in zijn benen was over de driehonderd kilo. Hij plaatste zichzelf weer terug op zijn benen en gaf een trap na, in de richting van David zijn ribben. Jay zijn blik was duisterder. De trap, mits goedgeplaatst, zou aankomen als een stalen honkbalknuppel. Dit doordat Jay zijn heupen inkantelde en de trap afmaakte met de wreef van zijn voet.

Jay werd direct offensief nadat David hem naar achter had geduwd. Hij trapte David vol richting zijn ribben. David had nog net genoeg tijd om zijn armen voor zijn borst te houden om de klap op te vangen, maar de kracht van Jays trap zorgde ervoor dat David achteruit vloog, tegen de muur aan. Zijn rechterschouder maakte als eerste contact met de muur en een luide krak was te horen door de zaal. David grimaste van de pijn. Hij wist wat de pijn betekende. Zijn schouder hing weer uit de kom. Met zijn andere hand op zijn schouder stond David op. "Oké," zei hij tussen zijn tanden door geklemd en probeerde te lachen. "Nu is het gevecht voorbij."

Jay corrigeerde zijn hele houding en liep vrij snel naar hem toe. "Ai... had me gewaarschuwd dat je een zwakke plek had man." Hij beet even op zijn onderlip en zuchtte even. "Ga op de grond liggen." Meer zei hij niet, hij zou de schouder er dan met brute kracht terug in duwen. Hij had het vaker gedaan, dus een probleem was het niet. Hij wachtte net zo lang en ging met zijn voet vak boven ze kom staan en pakte de arm van David. "Houd je tanden maar op elkaar David, zal je nodig hebben." Zonder enige waarschuwing trok hij aan David zijn arm en drukte hem er direct in. Jay liet zijn arm rustig zakken en hielp hem bij zijn andere arm overeind. "Sorry man... echt waar. Ik liet me even een beetje gaan."