Shangri-La Hotel - Parijs

Parijs, de stad van de liefde, de kunst, de artiesten. Parijs. Prachtige stad. Hoeveel woorden moet ik eraan vuil maken? De Eiffeltoren, Notre Dame, het Louvre. Alles wat je wilt zien in Parijs is binnen handbereik. Er is zoveel te zien dat het eigenlijk niet op te noemen is.

Het Shangri-La Hotel is een luxueus hotel met uitzicht op de Eiffeltoren. Alles is er wel te vinden. Een fitnessruimte, restaurant, binnenzwembad. De kamers hebben een aparte woonruimte met tv's en wifi. Het is een prachtig hotel op loopafstand van de Eiffeltoren. In bezit van een tuin aan de achterkant waar je ook je uitzicht op de Eiffeltoren hebt.

Spoiler:

Site van het hotel: http://www.shangri-la.com/paris/shangrila/
Deze suite zat 'ie aan te denken:
http://www.shangri-la.com/paris/shangrila/rooms-suites/suites/la-suite-shangri-la/
Kijk op je gemak waar James Abby mee naar toe neemt :3
--

Rustig werd de taxideur open gedaan. Als eerste stapte James eruit waarna hij Abby er aan zijn hand heen uit kon helpen. Ze waren op een vliegveld buiten Parijs geland waar een taxi op hen had staan wachten zodat die het tweetal mee kon nemen Parijs in. James had gevraagd om er wat langer over te doen dus reden ze langs verschillende bezienswaardigheden waar James het een en ander al over wist te vertellen. Hij zou haar gids zijn in Parijs.
In ieder geval hadden ze het hotel bereikt. Hun koffers werden uit de taxi gehaald en naar binnen gebracht. James had besloten Abby volledig te verwennen en had een van de duurste suites uitgekozen. Het was al laat in de avond, hij had in zijn hoofd om nu nog even met haar te dineren. Morgen zouden ze als doorsnee toeristen Parijs zelf in gaan, buiten het feit dat James allerlei leuke tentjes kende zou hij zijn best doen om er zo gewoontjes als mogelijk uit te zien.
"Kom."
Hij glimlachte Abby toe en nam haar aan haar hand mee het hotel in. Hij checkte zichzelf in en kreeg de sleutels voor hun kamers. "Wil je je nog even opfrissen voor we gaan eten?' Hij glimlachte haar vriendelijk toe. "Ik wil zelf eigenlijk wel even iets schoons aantrekken als je het niet erg vind." Hij had het nog niet over de mogelijke vriendjes kwestie gehad, dat vond hij een onderwerp voor aan de eettafel.
"Nog één dingetje, ik heb geen gescheiden bed kunnen regelen." Hij gaf haar een plagende knipoog. "Ik kan je wel een eigen kamer geven maar op de kamer staat nu eenmaal een groot tweepersoonsbed. Maar je kan geheel aan je eigen kant liggen of je maakt een muur van kussens." Lachend keek hij naar haar. Abby was niet de enige die genoot van dit uitstapje, ook James deed dat, hij was al lange tijd niet meer met iemand weggeweest.

Zo mooi!
Die suit. Never gonna see something like that in my life!
Super vet! Echt leuk uitgezocht
----

Parijs, de stad die ieder mens wel eens gezien moet hebben in hun leven. Abby had dit niet eens durven te dromen. Hier was zij dan in het land Frankrijk waar zij nooit de moeite heeft gedaan om zich hier in te verdiepen. Als eerste stapte James eruit waarna hij Abby er aan zijn hand heen uit kon helpen. Ze waren op een vliegveld buiten Parijs geland waar een taxi op hen had staan wachten zodat die het tweetal mee kon nemen Parijs in.
De heenreis naar het hotel was voor Abby al een fantastisch avontuur. Ze reden een speciale route op verzoek van James zodat Abby van alles kon zien van Parijs. De bezienswaardigheden, de klasse wat deze stad uitstraalde en de sprookjesachtige sfeer leek ervoor te zorgen dat Abby dacht dat ze lag te dromen. Soms kneep ze even in haar bovenarm om er van te zeker zijn dat zij wakker was. Nee, dit was de realiteit. James had zich aan zijn woord gehouden. Hij wist zoveel van deze stad af dat Abby niet kon stoppen om naar hem te luisteren. Ze wilde meer horen - honger naar kennis. Geen enkele detail mocht James overslaan. De tijd leek om te vliegen want hun waren gearriveerd bij het hotel.
Haar blauwe ogen werden groot van verbazing. Het hotel was al een magnifiek plaatje. Voorzichtig stapte zij uit de taxi starend naar de omgeving, naar het immense gebouw die voor hun stond. De blondine liet zich door James mee voeren door dit sprookjesverhaal. Zo voelde het. “Ja tuurlijk!” Gaf ze gelijk antwoordt. Abby keek zichzelf even. Ze droeg een simpele skinnyjeans met een strak grijs truitje erop. Haar haren waren in een knot gebonden en ze droeg alleen mascara. Abby dofte zich nooit op als ze met de vliegtuig ging. Dat kon je beter doen als je bij de bestemming aan kwam. “Ik moet dit even allemaal tot mij laten door dringen.” Gaf ze eerlijk toe. Ze draaide even rond en bekeek de mensen die rondliepen. Het personeel die zakelijk hun gasten ontvingen, de gasten die zoveel rijkdom uitstraalde en de sjieke sfeer kon je niet missen. Abby kneep zachtjes in zijn hand. “Ik vind het zo spannend en eng tegelijkertijd!” Haar blauwe ogen straalde van alles uit. Je kon er niet bepaald een emotie aan vastknopen.
“Ah dat is niet erg! We delen gewoon het bed.” Abby haalde simpel haar schouders op. Dat zou David toch niet erg vinden? James was een heer en als zij iets niet wilde deed hij dat niet. Zo goed kende zij hem nu wel. “Het zou belachelijk zijn als we twee kamers moeten nemen. We hebben elkaar toch al… nouja je begrijpt me wel.” Ze bloosde lichtjes. “Kom kom! Ik wil onze kamer zien.” Abby leek op dit moment zo onbezonnen en opgewonden van vreugde. Abby moest niet vergeten om hem het cadeautje te geven wat zij had gemaakt.

Thanks, heb er mijn best op gedaan haha.
Nee, dat zal ik ook niet zien, ik heb de prijzen erbij gezien haha!
--
James merkte absoluut dat ze genoot, dat was maar goed ook want anders zou hij de enige zijn en dat wilde hij natuurlijk niet. Hij had glimlachend toegekeken hoe Abby haast all kennis die hij haar vertelde opzoog. Ze keek alsof ze in een sprookje was beland en dat gaf hem een goed gevoel. Alsof hij iets goeds deed. Hij was het gevoel niet echt gewend maar het gaf hem wel een soort tevredenheid, hij deed zijn best en werd beloond, dit maal met een stralende Abby en dat was hem toch wel veel waard.
“Ik hoop dat dit een beetje overkomt met een droomhotel, ik heb voor ons een suite op de bovenste verdieping met een eigen terras en de Eiffeltoren voor de deur.” Hij had het zelf uitgezocht, Edward was al verbaasd geweest, normaal had die er opdracht voor gekregen  maar James wilde zijn best doen voor dit uitje met Abby. Nooit had hij echt normale vrienden geweest en misschien was het ook wel meer dan vrienden geweest als Abby niet al iemand op het oog had maar eigenlijk was dit beter. Hij moest niet vergeten haar dat te vertellen, ze zou het vast waarderen. Ze deed zo haar best om hem iets meer te laten vertellen over wat hij dacht en hier schaamde hij zich niet zo voor, dit was wel te vertellen.
Rustig wandelde hij met haar het hotel in. Het was chique, James paste er zo in. Hij had dan misschien geen pantalon aan maar een spijkerbroek hing haast niet in zijn kast. Een gewone nette, donkerblauwe broek had hij aan met een bijpassend grijs overhemd. Dat was genoeg voor in het vliegtuig maar voor hun etentje wilde hij er toch wel weer iets netter uit zien. Hij luisterde naar haar en glimlachte. “Geniet er maar van.”  Had hij gezegd voor hij de sleutels had geregeld waarna hij weer terug kwam en haar hand vast nam. “Gelukkig maar.” Hij glimlachte haar toe en moest even lachen. “Ik had de hele verdieping kunnen afhuren als je had gewild maar ik vond een kamer wel voldoende.” Hij moest lachen door haar gebloos en knikte. “Ik begrijp je volledig schoonheid.”
James nam haar rustig mee naar de liften toe en drukte op het knopje voor de zevende etage. Hij nam haar met zich mee. “Hoe gaat het eigenlijk met je school?’ Vroeg hij rustig, hij kon ook best geïnteresseerd zijn in haar en hij wilde haar even kalmeren voor hij haar zometeen de kamer liet zien. Dan mocht ze natuurlijk weer helemaal wild worden.
Rustig ging hij met zijn vrije hand even door haar haren en stapte uit op de juiste verdieping. Hij begeleidde Abby naar het einde van de hal waar dubbele deuren waren. Hij opende een van de twee voor haar en stapte rustig na haar naar binnen toe.
“Ga jezelf maar vermaken en rondkijken.”

Ik durf nog niet eens naar de prijzen te Kijken!!! :p
daarom rpgen we. Dan doen we alles lekker beleven in onze fantasieën
----
Ze voelde zich in dit hotel totaal under dress. Gelukkig had ze veel research gedaan over Parijs en de mode. Parijs had een aparte mode dus Abby was de afgelopen dsgen bezig geweest met haar kleding. Ze had er heel hard aan gewerkt om schitterende, bijzondere outfits te maken. Zo viel zij totaal niet op maar was netjes genoeg om met James hier rond te reizen. Tenslotte ging zij James niet in schaamte brengen.  Ook James moest zijn status hoog houden.
"James dit alles is net als een droom. Ik heb mijzelf zo vaak geknepen dat ik er wel een blauwe plek aan over hou." Grapte ze.
Bij zijn opmerkinf gaf ze hem een speelse elleboog zachtjes in zijn zij. "Verwend jongetje. " Fluisterde zachtjes. "Goed dat je dat niet gedaan hebt. Ik vind dit allemaal al veel te duur."
Zelfs de liften zagen er piki bello uit. Alles was in de puntjes verzorgd. De hoge klasse had niets te klagen in dit hotel. Bij zijn vraag glimlachte Abby vriendelijk. "Goed. ik heb ontdekt dat ik niet alleen aanleg heb voor telekinese, ook voor helen! Dus ik ben het traject van schopl een beetje door elkaar aan het gooien. Niets zeggen" Ze knipoogde naar hem. "En met jou?"
James gedroeg zich als een echte heer en tevens als een soort begeleider die gaar rondleidde. Dat vond Abby wel grappig om te zien. Toen eenmaal de deuren open gingen liet Abby zijn hand los. Ze legde haar handen op haar mond van verbazing. "Wooow. Het is nog mooier dan ik mijzelf had ingebeeld. James!" ze begon alles te onderzoeken tot op de puntjes. Ieder laatje, de geur van de handdoeken, de zeepjes in de badkamer en ga zo door. Het duurde ook ongeveer 20 minuten voordat Abby klaar was met haar hele onderzoek. "Ik heb er gewoon geen woorden voor! Dit is veel te veel" Een twinkeling verscheen in haar ogen. De dame trapte haar schoenen uit, klom op bed en begon er op te springen. "Hier gaan we hemels op slapen!" ze pakte een kussen en keek naar James. Een ondeugende glimlach verscheen op haar gezicht . Op dat moment gooide zij een kussen richting hem. "Kussengevecht!" Abby ging proberen het kind in James wakker te schudden.

Jaa, gelijk heb je!
--
Lachend keek hij even naar haar, haar humor was heerlijk en hij kon er zeker van genieten. “Arm ding, straks gaan mensen nog denken dat ik je mishandeld heb.” Genietend schudde hij zijn hoofd en grinnikte. “Hé jij!” Lachend keek hij naar haar. “Dit verwende jongetje vindt het anders ook wel leuk om het met jou te delen hoor. Maar dat doe ik wel een keer op een andere plek. De hele verdieping afhuren, dan kan je je mooi verstoppen.”
James was blij met zijn vraag over school want het interesseerde hem. “Echt? Dat doe je goed, dus je geeft jezelf ook nog eens extra veel werk?” Vroeg hij haar glimlachend. Hij was zelf niet echt goed in de dingen. “Ik heb er nog niet echt veel moeite voor gedaan. De basis gaat goed maar echt een talent voor iets heb ik nog niet.” Hij moest toegeven dat het wel aardig ging, hij leek er inderdaad aanleg voor te hebben maar zoals bekend was, was studeren niet echt James grootste kwaliteit.
Eenmaal in de kamer bekeek hij haar even. Hij liet haar gaan en was rustig gaan zitten en had een glas wijn ingeschonken. Hij glimlachte even in zichzelf en dronk er rustig van terwijl hij wachtte tot ze alles bekeken had. In die tijd had hij het al wel op en keek even naar haar.
“Mooi, ik ben echt blij dat je er gelukkig mee bent.” Hij keek in haar ogen en liep naar haar toe. Ze begon op het bed te springen en hij moest lachen. Genietend keek hij naar haar, het was heerlijk om te zien hoe ze lol had. Geschrokken kreeg hij een kussen tegen zijn gezicht aan.
Er verscheen een vrolijke blik in de ogen van James . Lachend gooide hij het kussen terug. “Kom maar op dan!” Hij keek haar vrolijk aan en pakte nog een kussen erbij om van haar te winnen.

"Nooouuuu! We weten beide heel goed wie van ons twee de broek aan heeft." Zei Abby op een stoer toontje terwijl ze haar armen over elkaar heen sloeg. Ze probeerde een stoere imago achter te laten en keek vanuit haar ooghoeken naar James. "Die blauwe plekken zijn van die gevechten wat ik dagelijks voer. Mensen moeten me vrezen." Ze grinnikte bij haar eigen woorden. Dit kwam totaal niet overtuigend over. Zo'n smal meisje met zo'n onschuldig gezichtje? Niemand ging haar geloven. "Misschien moet ik eens wat krachttraining gaan doen."
Abby zag het helemaal voor zich. Een eigen verdieping voor hun zelf. Dan konden ze racen met de poets karretjes, voedselgevechten houden en zelfs verstoppertje spelen. Of wat volwassener mensen zouden doen een project X feestje geven. Of een catwalk om in de stijl van James te blijven. "Ik krijg zoveel ideeën op dit moment. Het is niet goed om mij daarmee te voeden." Hun gingen zo gewoon met elkaar om. Als buitenstaanders dit eens zouden zien of horen.
Abby lachte hard waardoor ze zachtjes moest knorren wat haar eigenlijk wel heel schattig maakte. En een beetje nerdig uiteraard. "1-0 voor de Abbynator!" In plaats van de terminator. Op dat moment kreeg ze zelf een kussen in haar gezicht. "Oef!" Ze grinnikte en schrok toen James weer een kussen had. "W-wacht!" Snel raapte zij de kussen op die hij naar haar had toegeworpen. Ze kwam dichter bij James en haalde uit met het kussen.

"Jij de spijkerbroek en ik de nette broek." Was zijn bijdehante antwoord en lachend keek hij naar hoe stoer ze probeerde te doen. Hij schudde zijn hoofd even. "Onmogelijk die vrouwen van tegenwoordig." Mompelde hij hoofdschuddend maar het was duidelijk niet serieus bedoeld. "Oh ik ben zo bang voor je." Hij moest lachen en kneep plagend in haar bovenarm. "Doe maar, die armpjes, een kippetje is er jaloers op." De jongeman schonk haar even een knipoog en grijnsde breed.
O, jeetje, hij had haar weer genoeg gegeven om over te fantaseren. Het probleem met James was dat hij fantasieën uit wilde laten komen. Hij had er geld genoeg voor en lachend keek hij naar haar. "Als jij, speciaal voor mij, nou eens al die fantasieën uit dat mooie koppie van je bij gaat houden en opschrijft voor mij. Dan kan ik een paar leuke dingen uitkiezen en die waarheid maken, voor zover dat in mijn macht ligt.' Hij grijnsde even en genoot. O ja, James zou zeker zijn best doen voor deze jongedame.
Het gelach van Abby vond hij eigenlijk wel schattig en hij moest er zelf door lachen. "O, is het dan nu 1-1?" Riep hij lachend toen hij haar het kussen terug had gegooid. Hij moest wachten en dat deed hij dan ook gehoorzaam en haalde zelf ook uit. De kussens kwamen tegen elkaar aan en lachend keek James naar haar. "Dit is leuk!" Riep hij vrolijk. Zijn ogen twinkelden van plezier. Als kleine jongen had hij dit nooit gedaan, hij had niemand om het mee te doen. James'glimlach verdween een beetje, zijn verleden haalde hem weer even in. Hij zag zichzelf nog zitten. Een op maat gemaakt pak, zijn haren waren netjes gedaan. Zijn ouders hadden deze suite voor hem uitgekozen, ze hadden de hele verdieping afgehuurd maar plezier maken zat er niet in. Hij moest de hele dag hier blijven en rustig aan doen. Hij had naar de Eiffeltoren moeten kijken en studeren aan zijn Franse taal. Het zwembad had hij nooit in gemogen. Stil keek hij even naar Abby en deed een stap terug.
"Sorry, ik heb echt even een sigaret nodig."
Hij draaide zich om en liep weg. Uit zijn broekzak haalde hij zijn pakje. Hij ging buiten op het terras staan en stak de sigaret aan. Hij hoorde het rumoer van Parijs en kwam langzaam tot rust. Wat bezielde hem om deze suite te kiezen? Al die nare herinneringen omhoog halen? Abby wilde dat hij meer open was, daarom had hij dat gedaan, hij wilde zijn best doen.

"Draag jij überhaupt wel eens een spijkerbroek of een joggingsbroek?" Abby probeerde het zichzelf in te beelden. Alleen op die keer na dat hij een jeans droeg van Steve. Echter vroeg zij zich af of James zelf een collectie van spijkerbroeken had. "Ho ho ho! Mannen zijn 10 keer erger hoor! Geloof mij maar. Zijn nog erger dan vrouwen." Dat constant plagerij van hun was amuserend om te zien. Het ging allemaal zo natuurlijk alsof ze elkaar al jaren konden. Alsof ze dit dagelijks deden en er geen genoeg van kregen. "Wacht jij maar. Met armpje drukken maak ik je zeker in." Abby probeerde zo overtuigend mogelijk te klinken. Haar blauwe ogen probeerde een tikkeltje arrogantie uit te stralen. Wat totaal niet bij haar paste.
"Als jij, speciaal voor mij, nou eens al die fantasieën uit dat mooie koppie van je bij gaat houden en opschrijft voor mij. Dan kan ik een paar leuke dingen uitkiezen en die waarheid maken, voor zover dat in mijn macht ligt.' Haar heldere, blauwe ogen staarde hem even aan. Meende hij dit nu serieus? Ze voelde een rode gloed over haar wangen heen trekken. "Jij moet eens zuiniger met je geld omgaan!" Ze wees weer met dat vingertje van haar. "Echter zal ik wel eens wat van mijn creatieve gedachte met je delen. Gewoon omdat het kan." Waarom ook niet? En James leek het graag te willen.
Als leeftijdgenoten hun nu zouden zien werden de beide individuen voor gek verklaard. Dan werden ze kleine kinderen genoemd. Dat kon Abby niets schelen. Op dit moment waren ze onbezonnen met elkaar in gevecht. James leek er helemaal in op te gaan. Het leek wel of hij nog nooit een kussengevecht heeft gehouden in zijn leven.
Plotseling veranderde de hele sfeer. James leek in gedachten te zijn verzonken. Abby liet haar arm langs haar lichaam zakken en liet het kussen los. Bezorgdheid lag in haar ogen. "James..." Ze reikte haar hand uit maar hij liep gelijk weg. Met snelle passen liep ze hem achterna. Ze aarzelde even bij de deur naar het terras toe. Moest zij hem even geen tijd voor zichzelf gunnen? Kwam zij niet als een bemoeial over als ze naar hem toe ging? Daar kwamen die negatieve gedachte weer. Vastberaden besloot ze toch naast hem te gaan staan. Ze zweeg voor een tijdje. De stilte voelde niet ongemakkelijk. Dat was het nooit bij James. "Sorry... Volgens mij heb ik je iets laten herinneren wat niet zo plezierig schijnt te zijn geweest." Abby aarzelde even en leunde nu met haar hoofd tegen zijn schouder. "Jij hebt vast nooit een kussengevecht gehouden of wel?" Er klonk een droevige klank in haar stem.

James grijnsde even en keek naar haar. “Met sporten draag ik een joggingbroek, dan wel en eigenlijk probeer ik spijkerbroeken zoveel mogelijk te vermijden, ik vind ze niet echt geweldig als ik eerlijk mag zijn. Ik draag ze dan inderdaad ook zelden. Of ik moet echt niets anders hebben.” Bekende hij eerlijk maar hij schaamde zich er niet voor. Waarom zou hij ook, hij had genoeg geld om het uit te geven aan kleding die hij wilde dragen. “Oh echt niet, jullie vrouwen zijn onbegrijpelijk, onveranderlijk en onverbeterlijk de ergste soort, mannen daarentegen vallen reuze mee. Mannen zijn simpel, is iets niet goed dan zeggen we het, vrouwen draaien er zo lang omheen. Om alles. Maar één ding zal ik niet ontkennen. Ook mannen kunnen ijdel zijn.” James grinnikte even en keek naar haar. Hij was een voorbeeld, hij was inderdaad best wel ijdel soms. Zeker als hij een belangrijk feest had of een leuke dame ging ontmoeten, hij wilde er wel verzorgd uit zien natuurlijk.
James grijnsde doordat hij Abby alweer iets zag blozen en moest lachen om haar vingertje. “Waarom? Ik heb het en anders staat het toch maar op mijn bankrekening niets te doen. Jij moet gewoon eens beter leren zulke dingen te accepteren.” Hij gaf haar een knipoog en knikte toen tevreden. “Goed zo, ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen.” Hij was blij dat ze zijn aanbod accepteerde, dat deed hem goed.
Gauw was hij weggelopen, zelfs de bezorgde blik van Abby had hij genegeerd. Hij kon het gewoon even niet. Diep inhaleerde hij de rook en sloot zijn ogen. Rustig blies hij die uit. Hij hoorde dat Abby naast hem ging staan en slikte. “Ik heb het zelf gedaan, voor jou.” Begon hij zachtjes. “Je wilde me meer geopend, dit is mij, meer geopend.” Hij knikte naar de hotelkamer.
“Je hebt gelijk, ik heb nog nooit een kussengevecht gehouden.” Hij keek even in haar ogen waarna hij weer naar Parijs keek. “Ik ben hier veel geweest, exact deze kamer al is het interieur iets moderner geworden. Mijn ouders huurden altijd de hele verdieping af. Ik heb nog nooit in dat zwembad daar gelegen of snoepjes van de minibar gegeten. Ik oefende mijn Frans en mijn Engels, mijn andere schoolvakken en alle extra dingen die mijn ouders nodig vonden voor mij om te leren. Ik droeg op maat gemaakte kleding en pakken, ik kwam niets tekort.” Zijn stem klonk wat bitter. “Behalve vrienden, liefde. Ik weet dat je me kil vindt, dat ik niemand binnen laat. Daarom deze hotelkamer. Ik ben net zo. Je kan er zijn en het is heerlijk maar zodra je weggaat worden alle herinneringen zichtbaar weggevaagd.”
Hij was nog nooit zo open geweest tegen iemand en stil nam hij weer een trek van zijn sigaret. “Ik had Edward ook en hotel uit moeten laten kiezen, ik had het niet zelf moeten doen.” Mompelde hij zacht voor zichzelf uit.

"Alleen met sporten, dat telt niet. Heb je nooit een lazy zondag waarvan je denkt. That's it. I'm gonna walk in my sportwear the whole day. En je doet je haren dan niet en doet nog niet eens de moeite om je tanden te poetsen." Abby keek hem met nieuwsgierige oogjes aan. Ze was reuze benieuwd naar zijn antwoordt.
Bij de opmerking over vrouwen bolde Abby haar wangetjes ter tegenspraak. Zij was er totaal niet mee eens. "Dat is echt onzin. Mannen liegen altijd vaak, kunnen nooit eerlijk hun gevoelens uiten, weten niet wat ze willen en het ergste nog is dat mannen doen alsof de hele wereld hun niets boeit." Over dat ijdelheid knikte Abby sterk mee. "En dat ook nog eens! En de ijdelste man die ik ken staat nu naast me." Haar pretoogjes bekeken hem.
James ging Abby teveel in de watten leggen zo. Stiekem vreesde Abby dat zij ging wennen aan deze luxes. Zij wilde niet veranderen in zo'n onuitstaanbaar grietje die dacht dat de hele wereld van haar was. En daarbij wilde zij geen misbruik maken van James zijn rijkdom en goedheid. "Ik deel een paar ideetjes echter zullen we wel een budget op stellen." Je hoorde dat Abby het duidelijk meende.
James leek een stuk ouder op deze manier. Zo getekend door het leven. Desondanks dat hij zoveel geld te spenderen had was het voor hem als kind nooit leuk geweest. James had nooit kind kunnen zijn. Abby voelde de tranen in haar ogen prikken. Hier kon ze zo niet tegen. Vroeger had zij zich ook altijd zo alleen gevoeld ook al kwam ze uit een groot gezin. Abby beet zachtjes op haar lip totdat ze bloed proefde. Gewoon om de tranen proberen te bedwingen. Het deed haar pijn om dit te horen. Hij had totaal geen band met zijn ouders op deze manier. Nooit echte vrienden gehad of de warmte gekend van een leuk gezin.
Het meisje aarzelde even en ging voor hem staan. Ze sloeg haar armen om zijn middel en drukte haar hoofd tegen zijn borst. "Je bent niet kil James. En ik vind het zo fijn dat je je zo probeert open te stellen voor mij." Het raakte haar dat hij haar zo in vertrouwen nam. Dat James eindelijk eens vertelde hoe hij zich werkelijk voelde. Ze legde haar hand tegen zijn wang, ging op haar tenen staan en drukte een liefelijk kusje op zijn voorhoofd. "We gaan de gemiste tijd van je jeugd inhalen. Samen" Ze schonk hem een van de liefste glimlachen die zij aan hem kon schenken.

James dacht rustig even na over haar woorden en fronste. “Nee vrijwel nooit, vind ik niet lekker. Ik sport bijna elke ochtend, douche dan direct en schiet in mijn kleren.” Hij grijnsde even en keek naar Abby, hij vond het wel grappig maar ook verontrustend,w as het zo raar dat hij niet zo’n lazy zondag had. Misschien toch een keer proberen? Waarschijnlijk zou het niets worden maar wie weet, misschien zou Abby gelijk kunnen krijgen.
“Nu voel ik me toch wel echt beledigd jongedame. Ik denk dat ik maar een muur van kussens tussen ons in moet gaan bouwen voor vannacht.’ Hij moest lachen toen ze hem de ijdelste man die ze kende noemde. “Oké, ik wilde dat ontkennen maar ik weet gewoon dat het de waarheid is.” Lachend keek hij naar haar schudde zijn hoofd, vreselijk om jezelf op sommige vlakken zo goed te kennen.
Hij glimlachte en keek op toen ze een budget op wilde stellen. “Vooruit dan maar, we stellen een budget op.” James besloot er niet tegenin te gaan, dat zou toch geen nu hebben en hij vond het ook wel lief van haar dat ze niet enkel op al zijn centen zou willen teren. Dat waardeerde hij zeker en hij keek even naar haar. Hij mocht haar.
Het was lastig voor James, er zat nog zo’n beerput aan gevoelens van binnen, hij had niet het idee dat hij ooit de bodem zou bereiken daarin. Stil keek hij even naar haar en zag dat de lip van Abby bloedde doordat ze er zo op beet. Zachtjes streelde hij het bloed weg. “Niet huilen.” Fluisterde hij haar zacht toe. Hij viel stil toen ze haar armen om zijn middel sloeg en haar hoofd tegen zijn borst legde. Hij deed zacht hetzelfde terug en streelde haar haren. “Ik vertrouw je Abby, dat heb ik bij jou thuis al gezegd en daarom wilde ik deze moeite nemen. Edward had zeker iets anders uitgekozen, hij kent me en hij had het wel geweten.” Hij glimlachte en keek haar aan bij het kusje op zijn voorhoofd maar glimlachte terug bij haar glimlach. “Geef me liever maar nieuwe herinneringen om de oude weg te vagen van deze plek.”

"Nog nooit een luie zondag gehad? Je hebt duidelijk onder een grot geleefd. Of in jou geval opgesloten in teveel luxe!" Met ongeloof keek ze hem aan voordat ze wegkeek. "Een luie zondag is het lekkerste wat er is. Geen verplichtingen, je mag lekker lelijk rondrennen die hele dag zonder dat iemand je ziet en gewoon even helemaal niets! En dan ook echt niets. Het is een aanrader."
Abby probeerde niet al te hard te lachen omdat ze het altijd storend vond dat zij knorde als zij dat deed. "De heer Taylor heeft een teer zieltje. Kan niet veel hebben zo te zien." Ze stak plagend haar tong naar hem uit. "Zie je nu wel mister ijdeltuit. Ook al moet ik toe geven dat dat een van jouw charmes is." Ja, James verdiende nu wel een klein complimentje.
Abby vond dit zelf ook erg lastig. Doordat zij zelf zo vaak was gepest en zichzelf altijd had opgesloten vond ze het moeilijk om hem hier in te steunen. Ze deed het erg haar best maar kon het niet helpen om emotioneel er toch betrokken in te raken. Ook al wist ze dat James daar niet tegen kon als ze op het punt stond om te huilen. "Verdorie. Ik vind je gewoon zo zielig! Je hebt nooit een horrornight kunnen hebben of bij een kampvuur kunnen zitten of zelfs een sneeuwballen gevecht?" Hoe kon je je kind dat nu aandoen? Leren was ook niet alles. Het deed haar goed toen James nogmaals bevestigde dat hij haar vertrouwde. Bij zijn opmerking over nieuwe herinneringen keek ze op. "En we gaan er nu eentje meteen maken!"
Abby liet hem los en liep terug naar de kamer. Na een paar minuten kwam ze terug met een ingepakt cadeau. Abby had voor James een memory wall gemaakt. Dat was een soort van prikbord die zij had bekleed in verschillende, gekleurde stoffen. Je kon er foto's op prikken, inspirerende teksten op schrijven, krantenknipsels en nog veel meer. Allemaal goede herinneringen. Abby had een foto van haar erop gezet. Eentje waar ze haar tong uit stak en een piece teken maakte. Op de achtergrond lag een slapende James in haar bed. Echt grappig dat ze die had gemaakt. Wetend dat zij dat voor dit ging gebruiken. Daarboven had ze geschreven: The day I met Abby. Dat was namelijk een belangrijk iets.

“Nee echt niet.” Lachend keek hij naar haar en glimlachte even. “Nou dan zal ik het maar een keer proberen als het me lukt.” Hij betwijfelde het echter maar goed, dat was voor latere zorg. Misschien kon hij dat wel proberen na hun dagen Parijs, zou dat wel lekker zijn, hij had werkelijk waar geen idee.
“Inderdaad, mijn tere zieltje moet goed behandeld worden.” Lachend keek hij naar haar en schudde zijn hoofd even. “Pas maar op, straks pak ik die tong van je af.” Hij schudde zijn hoofd en keek naar haar. “Ik ben blij dat je me charmant vindt.” Hij verdraaide de woorden misschien maar goed, hij wilde het compliment naar zichzelf gewoon nog wat groter maken.
Eigenlijk was hij best geschokt door hoe emotioneel Abby er van werd, hij zelf bleef er koel onder, er kwam geen verdere emotie naar boven. Zacht hield hij haar vast en slikte. ‘Nee, dat heb ik nooit gehad. Maar wat je niet hebt mis je op dat moment niet. Ik dacht dat iedereen zo leefde, pas toen ik ouder werd besefte ik wat ik gemist had. Zo’n sociale achterstand is echter niet in te halen.”
Verbaasd keek hij naar haar. Nu? Hij begreep niet zo goed wat ze van plan was en liet haar weglopen. Rustig wachtte hij op haar en nam het cadeau aan. Met een vragende blik keek hij even naar haar waarna hij het uitpakte.
Rustig keek James er naar. Hij bekeek de foto van hem en Abby, kort moest hij lachen en keek op naar haar. “Heb je die gemaakt toen ik nog sliep?” Hij schudde grinnikend zijn hoofd en keek even naar haar. “Dus, als ik het begrijp, is de bedoeling dat ik hier dingen op prik?’ Hij had nooit zulke persoonlijke dingen dus hij had er wel wat uitleg bij nodig van Abby en glimlachte naar haar.
Zacht trok hij haar bij zich en knuffelde haar. “Dankjewel Abby, echt. Ik heb nog nooit zoiets persoonlijks gekregen van iemand. Je bent echt geweldig.” Fluisterde hij nog zachtjes in haar oor voordat hij haar weer los liet en terug keek naar het bord. Parijs zou er dan zeker opkomen.

Bij zijn woorden keek ze hem twijfelachtig aan. Ongeloof kon je terug zien in haar blik. Ze geloofde hem niet. Daar leek James nu echt te ijdel voor. "Je komt gewoon een zondag een keer naar mij en dan proberen we het." Abby schonk hem een speels glimlachje. "Ook al deel ik niet graag mijn zondag outfit want ik denk dat je mij echt gaat uitlachen." Ze fronste even. Misschien kon Abby dat beter niet doen.
"Jouw tere zieltje heeft een cursus: Hoe word ik hard nodig!" Abby wilde weer haar tong uit steken naar hem maar besloot het niet te doen na zijn opmerking. Haar ogen maakte ze kleiner. "Je zou niet durven......... of wel?"

De koelheid van James verontruste haar. Desondanks dat hij zich opende bleef hij nog steeds diep van binnen heel erg gesloten. Ze begreep het wel. Wat had het voor zin om er zo emotioneel in betrokken te raken? Het was nu eenmaal gebeurd. Echter voelde Abby voor hem. Als hij zijn emoties had afgesloten zou zij die voor hem voelen.
"Met zoveel geld in de wereld en dan kon je het op dat moment met niemand delen. Ik vind je ouders heel egocentrisch. Ik weet dat ik niet mag oordelen maar een kind hoort een kind te kunnen zijn." Abby schudde haar hoofd in teleurstelling. "Maar ik zal je ook wat vertellen. Omdat jij een klein stukje nu over jezelf heb verteld. Ik kom uit een groot gezin en toch heb ik mij altijd alleen gevoeld."
De dame hield haar hoofd een beetje schuin en onderzocht het gezicht van James. Peilde zijn reactie af. Een lichte blos verscheen op haar wangen. "Ja... Maar niet denken dat ik een stalker ben!" Ze begon met haar armen te bewegen in defensieve houding. "Had er geen verdere intenties achter." Ze glimlachte een beetje ongemakkelijk.
"Precies! En je kan er ook dingen in schuiven want ik heb er ook linten aan gemaakt. Kun je postkaarten aan schuiven of foto's. Je kan er op schrijven, dingen op prikken. Noem maar op. Aan de achterkant van dit bord heb ik een kleine inham gemaakt waar je de stiften vind ik verschillende kleuren en er zit een zakje aan met prikkers." Abby had aan alles gedacht tot in de puntjes.
Hij trok haar in zijn armen en lief knuffelde ze hem terug. "Ik wist niet wat ik iemand moest geven die al alles had. Maar dit kun je niet in de winkel kopen." Haar blauwe ogen keken hem lief aan. "Zullen we maar eens gaan omkleden de heer Taylor? Anders zijn we dadelijk nog te laat voor het diner."

James keek naar haar en moest even lachen. “Goed, die deal staat.” Zei hij vlug voordat ze eronder uit kon komen. “Jammer, jammer. Nu staat onze deal al en kom ik je prachtige zondag outfit bewonderen.” Lachend keek hij naar haar en schudde zijn hoofd. Heerlijk om haar zo te plagen, het ging ook van zelf en ze leek het gelukkig totaal niet erg te vinden.
“Oh en wie moet mij die cursus gaan geven? Jij zeker?” Hij gaf haar een plagende knipoog en keek haar aan. Hij grinnikte even. “Oh echt wel. Kom maar.” Hij stak zijn hand uit maar tikte met zijn vinger op haar neus. “Doe niet zo gek, je hebt je tong nodig.” Met een ondeugende blik keek James naar haar maar hij bedoelde er niet echt iets mee.
Het leek haast alsof Abby de emoties voelde die hij afwees. Die hij wegstuurde zodat hij emotioneel afgesloten bleef. Zachtjes hield hij haar even vast en slikte. “Ik wil niet dat je zoveel pijn voor mij voelt, dat verdien je niet.” Fluisterde hij zacht in haar oor waarna hij zijn hoofd schudde. “Ze waren bezig met hun werk, om mij gelukkig te maken. Ze wilden dat ik niets tekort zou komen.” Hij slikte even, hij kan zijn ouders niet echt iets verwijten, ze hadden hun best gedaan maar het was gewoon op een verkeerde manier uitgepakt.
Verbaasd keek hij naar haar toen ze zelf ook wat bloot gaf en keek naar haar. “Was het wat teveel bij jou?” Hij streelde door haar haren en glimlachte naar haar. “Het is niet leuk om alleen te zijn of je alleen te voelen, dat snap ik.” Hij glimlachte even.
“Oh nee? Ik heb je door! Je bent me gewoon aan het stalken. Hoeveel foto’s heb je nog gemaakt jongedame? Heb je stiekem een kamertje volgehangen in je appartement met foto’s van mij?’ James keek lachend naar haar en ging met zijn hand plagend door haar haren heen. Het was niet gemeen bedoeld, hij vond het wel leuk om zichzelf te zien slapen.
De jongeman luisterde geïnteresseerd naar haar uitleg en knikte ten teken dat hij het begreep. “Ik vind het echt een geweldig cadeau Abby. Het is zo persoonlijk en dat is me meer waard dan wat anderen me ook geven.” Hij streelde even over haar wang. ‘Dankjewel mevrouwtje.” Hij gaf haar een kus op haar wang als bedankje en knikte toen. “Ja, laten we dat maar doen. Dan komen we met een beetje stijl te laat maar dat is niet zo erg natuurlijk.” Hij glimlachte, nam het bord mee en aan de andere hand nam hij Abby mee naar binnen toe.

Abby kon zichzelf voor haar kop slaan. "Oké. Maar als je ooit iemand verteld op wat ik zondag draag dan vermoord ik je! En ja dat meen ik." Waarom. Waarom had ze zichzelf nu zo in de nesten gewerkt? Ze wilde James niet eens zichzelf op haar lelijkst laten zien. Stom, stom, stom.
"Dat verdien ik niet? Gekkie, Wie verdient het dat je hart eens gesmolten wordt en niet voor altijd een blok met ijs blijft? Ik vind het niet erg. Ik wil best je emotionele uitlaatklep zijn." Gaf ze met eerlijkheid toe. Ze vond James heel belangrijk. Het leek wel of ze elkaar jaren konden, zo voelde dat voor haar. Abby zou zelfs voor hem door het vuur gaan, geen twijfel aan mogelijk.
Abby nam zijn gezicht tussen haar smalle handen en keek hem met haar indringende, blauwe ogen aan. "Luister. Ik neem je ouders niets kwalijk omdat ze het beste voor hun zoon wilden. Ik vind dat heel knap. Alleen hebben ze op heel veel gebieden de steken laten vallen. Zelfs nu nog James. Het is niet voor niets dat we een brief naar je vader gaan sturen. Geld maakt het leven makkelijker maar maakt je leven niet gelukkig. Onthou dat."
Bij zijn woorden nam ze een stapje terug en beet nerveus op haar onderlip. "Ik was en ben op de dag van vandaag niet goed genoeg. Ik zal ook nooit goed genoeg zijn. Voornamelijk voor mijn vader niet." Was dit toevallig of hadden ze allebei zo'n verschrikkelijke band met hun vader? "Maar laten we het daar maar niet over hebben." Ze rolde met haar ogen.
De blondine begon hard te lachen bij zijn woorden. "Stop! Door jou moet ik altijd lachen als een varkentje. Super voor schut! En nee, ik heb alleen deze foto gemaakt. Ik zie je al persoonlijk en dat is veel beter dan een foto." Ze knipoogde speels naar hem. Dit was beter. De zware kost moest voor nu even opzij geschoven worden. Was voor hun alle twee het beste.
Haar wangen kleurde rood. Hij vond het oprecht heel leuk. Stiekem vond ze dat heel fijn om te horen. Ze had die bevestiging gewoon nodig.
Het meisje volgde hem naar binnen en glimlachte. "Ik neem als eerste de badkamer in beslag!" Ze pakte haar tas en ging de badkamer in. Ze nam een korte douche, deed haar haren stijlen, deed mooie makeup op en had een speciale outfit voor vanavond.
Hoe ze eruit ziet:
http://www.newyorkgirlstyle.com/wp-content/uploads/2014/08/Dakota-Fanning-Steven-Hong-Photoshoot-2013-02.jpg

Ze had een parelketting om gedaan die ze van haar zussen had gekregen toen ze 16 was geworden. Ook parel oorbellen die ze op haar 15de had gekregen. Abby ging heel goed met haar spullen op. Zuinig. Daarna droeg ze nog wat bijpassende ringen en armbanden. Er moest nog wel een beetje Abby style in zitten. Met zenuwen kwam ze de badkamer uitgelopen en keek naar James. "En? Goed genoeg?" Ze draaide een rondje in haar sjiek, satijnen, witte jurk die haar prachtig afkleedde.

Lachend keek hij naar haar. “Ik ga er stiekem een foto van maken en die op mijn prikbord hangen.” Hij keek haar vrolijk aan en grijnsde even. Plagend woelde hij door haar haren heen. “Ik zeg niets, bovendien, ik ben een vriend dus ik mag de ergste dingen van je zien.” Hij gaf haar een knipoog en bleef staan.
“Dat ben je al, of je het wilt of niet.” Hij keek even naar haar en glimlachte zwak. Rustig bleef hij staan en keek even naar haar. “Zoals ik al zei, ik vertrouw je, dus ik vertrouw je ook met mijn emoties.’
Zijn gezicht lag tussen haar handen en hij keek terug in haar ogen. “Dat is waar.” Hij kon haar geen ongelijk geven maar het deed wel pijn om het te beseffen van je eigen ouders. Stil keek hij naar haar en glimlachte haar even toe. Hij wist best dat geld niet gelukkig maakte maar hij deed graag een poging tot, misschien dat het hem ooit wel gelukkig zou kunnen maken.
James keek met een trieste blik naar Abby, hij vond het vreselijk dat ze zo over zichzelf dacht. “Prima, ik kan me voorstellen dat het een lastig onderwerp voor is.” Hij streelde even over haar wang, hij herkende zich wel heel erg in haar.
“Ik vind het wel leuk, weet ik in ieder geval dat je echt moet lachen en niet doet alsof>” Vrolijk keek hij naar haar en grinnikte even. “Nou vooruit, ik geloof je, voor deze keer.”Hij gaf haar een speelse, dreigende blik en bewoog met zijn wijsvinger waarna hij zijn hoofd schudde. Hij zou Abby vrijwel altijd wel op haar woord geloven, hij vertrouwde haar.
Vertrouwen, het was de sleutel in een relatie, vriendschap, welke band dan ook en hij was blij dat hij bij Abby kon uitspreken dat hij haar vertrouwde. Dat deed hem heel erg goed en hij keek in haar ogen. Ze was te vertrouwen en hij zou alles voor haar doen, hij wist dat dat wederzijds was.
Lachend liet hij haar gaan. “Vooruit, jullie vrouwen hebben toch een langere tijd in de badkamer nodig.’ Hij pakte zijn spullen vast uit hoewel hij enkele dingen al had laten brengen, zoals zijn pak voor deze avond.

Zijn pak:

Op het moment dat Abby weer binnen kwam keek hij naar haar. Hij glimlachte breed. “Wauw.. Je ziet er echt perfect uit!’ Hij liep naar haar toe en kuste zacht haar voorhoofd. “Ik ben zo terug.” James liep langs haar naar de badkamer waar ook hij een korte douche nam. Hij deed zijn haren goed, aftershave op en liep in zijn boxer terug de slaapkamer in. Daar haalde hij zijn pak uit een van de zakken en kleedde zich net aan, strikte de veters van zijn schoenen en deed nonchalant zijn mobiel in de binnenzak van zijn jasje, net als wat sigaretten.
“Ik denk wel dat we kunnen gaan.”

"Nee nee!" Protesteerde Abby gelijk. Hoe durfde hij? Dat ging ze nooit toelaten. Over haar dode lijk! Ze deed in protest haar armen over elkaar heen slaan en keek beledigd de andere kant op. "Als iemand ooit die foto te zien krijgt." Ze lachte zachtjes. "Wil je mijn haren niet door de war maken a.u.b!" Ze grapte want het interesseerde haar niet veel hoe haar haren zaten op dit moment. "Ja en? Ik wil nog steeds dat je mij mooi vindt. Je bent de enige die dat vindt dusja." Ze deed er zo luchtig over maar ze vond het fijn dat James haar complimenten gaf over haar uiterlijk. David daar in tegen. Over David gesproken. Moest ze hem niet eens een berichtje sturen?
De dame voelde trots in haar opwellen. Hij vertrouwde haar! Nu gaf James het echt van zichzelf toe. Abby ging er alles aan doen om zijn vertrouwen niet te schaden. En ze gingen het ook niet meer over hun ouders hebben. Ze gingen nu gewoon lekker genieten van Parijs. Van dit droomuitje.
James gaf haar een compliment waardoor ze gelijk rood werd. "Dankje." Verlegen keek ze naar haar hakken schoentjes. De kus op haar voorhoofd herinnerde aan de woorden: als iemand je kust op je voorhoofd ben je gezegd en beschermd. Dat vond ze een prettig idee.
Toen James even weg was spoot Abby wat parfum op, sms'te David dat ze veilig was aangekomen en dat ze hem miste en vervolgens zocht ze een klein handtasje. James kwam teruggelopen in zijn boxershort. Stiekem bekeek ze hem en gelijk keek ze weg. Doe normaal Abby! Je hebt een vriend. Ze bekeek zichzelf even in de spiegel. Ze was vuur rood. "Huh?" Ze was zo in gedachten verzonken dat ze niet gemerkt heeft dat James zijn pak al aan had. "Ziet goed uit." Zei ze verlegen en opende de deur. "Goed idee, ik kan even wat koelte gebruiken. Heb het opeens heel warm." Zei ze zo nonchalant mogelijk.

James moest even lachen om haar reactie, heerlijk vond hij dat en hij keek in haar ogen. "Nou vooruit, dan zal ik dat niet doen.' Ze zag er liefjes uit en hij grinnikte even. "Ach die doe je zo toch weer goed en ik vind je altijd mooi. Ik heb gezien wat er onder de kleding zit dus dan maakt het omhulsel me niet zoveel uit hoor." Hij grinnikte even en bekeek haar rustig. Hij keek naar haar en deed haar haren toch braafjes weer goed en keek in haar ogen. Ze zouden het gezellig gaan, hebben. Hij keek nu even rond en glimlachte tevreden. Hij had zin in het etentje.
Rustig had hij haar even bekeken toen hij terug kwam. Hij had haar blik wel gezien en dat ze rood werd. Lachend keek hij naar haar en nam haar aan zijn hand mee. 'Natuurlijk schatje, ik vind het leuk om te zien dat je me nog steeds lekker genoeg vindt om te gaan blozen." Hij grijnsde en nam haar rustig weer mee terug naar de lift toe. Ze gingen naar de eerste verdieping waar ze het restaurant hadden geplaatst. Rustig liep James er heen, meldde zich met zijn achternaam. Hij had een tafeltje op het terras geregeld, natuurlijk hing er verwarming boven dat ze het niet koud kregen. James schoof de stoel van Abby aan toen ze zat. "Dus, wat wil je drinken?" Vroeg hij haar glimlachend en hij keek in haar ogen. Zelf bestelde hij een glas rode wijn en keek afwachtend naar Abby.

"Het omhulsel? Dus wil je mij nu vertellen als het iemand is die niet zo knap is een zak over de hoofd trekken en toch gaan met die banaan?" Ze hield haar hoofd een beetje schuin afwachtend wat hij hier op te zeggen had.
Haar ogen keken even naar hun handen. Hij leek echt zo'n guardian die haar veilig wilde houden. In ieder geval ging niemand haar zo lastig vallen. James die lekker lang was echt vrij intimiderend kon over komen tegenover een vreemde. In een duur pak, zijn gezicht en dan hoe hij over kwam. Velen zouden jaloers op hem zijn.
Bij zijn opmerking viel haar mond letterlijk open. "James!" En ja hoor. Het leek wel alsof ze een opvlieger kreeg zo warm kreeg ze het. Ze wapperde zelfs met haar hand. "Eikel." Siste ze naar hem maar haar ogen stonden niet gemeend. "We moeten echt iets aan die ego van jou doen. En daarbij ik word niet rood door jou. Ik werd rood door." Ze keek vluchtig om haar heen. Abby en liegen waren geen combinatie. "Door de warmte. Het is hier echt heet. Vooral nu in de lift." En weer stak zij haar tong naar hem uit.
Ze gingen naar de eerste verdieping waar ze het restaurant hadden geplaatst. Vanaf nu moest Abby zich als een echte dame gaan gedragen. De blondine ging netjes zitten op haar stoel en glimlachte beleefd naar James. "Doe mij maar een cocktail. Deze." Het was een cocktail van het huis.

James keek nog even naar haar en moest lachen. "Nee, nee absoluut niet. Met omhulsel bedoelde ik de kleren." Hij schudde zijn hoofd. "Ik moet er natuurlijk wel opgewonden van raken." Hij grijnsde en keek even naar haar en genoot.
Hij vond het prettig om haar vast te houden en met haar rond te lopen. Hij ging naar het restaurant en glimlachte even naar haar. Glimlachend keek hij opzij. "Ja, dankjewel schatje.'Hij grinnikte en liep rustig door. Hij was blij dat ze zo reageerde, dat vond hij enkel leuk. "Je liegt Abby, ik zie het aan je maar dat kan me niets schelen. Ik weet wat je bedoeld."Hij gaf haar een knipoog en keek naar haar. Hij ging dan ook tevreden zitten.
"Prima keuze." James bestelde voor haar de cocktail en voor zichzelf de wijn. Glimlachend keek hij naar haar. "Ik wil wel het een en ander met je bespreken als je dat goed vind.. Er zijn wat dingen gebeurd." Hij glimlachte even naar haar en bleef rustig zitten. Hij keek even in haar ogen en bekeek daarna de kaart even. Wat zou hij eens gaan eten? Hij glimlachte even tevreden. "Kies maar uit wat je wilt." Vrolijk keek hij naar haar, hij wilde haar weer verwennen.

Ze knipperde een paar keer met haar ogen van verbazing. "Ah zo bedoelde je dat." Haar wangen begonnen wat warmer aan te voelen van schaamte. De dame begon zachtjes te giechelen. "Laten we dat maar niet vergeten. James zei dit gewoon zonder schaamte. Dat vond ze wel een goed pluspunt aan hem. Zijn directheid en schaamteloosheid.
Met haar vingers pakte ze voorzichtig de menukaart. Bang dat zij iets zou beschadigen. Alles zag er zo mooi en netjes uit. Zo buiten haar status. In Rusland ging zij nauwelijks uit eten. Alleen met speciale gelegenheden en dat was van een hele andere klasse. Aan de ene kant voelde zij de geluk en bewondering dat zij hier nu zat. Aan de andere kant voelde zij zich een beetje opgelaten omdat zij het gevoel kreeg dat zij daar niet goed genoeg voor was. "Hou je mond jij!" Ze keek van boven haar menukaart naar hem. "Hoe zie je nu dat ik lieg?" Daar was zij wel benieuwd naar.
Bij het woordje gebeurd begon haar maag om te keren. Positieve of negatieve zin? "De meeste gerechten ken ik niet eens." Abby aarzelde. "Ik ga denk ik voor een botervis als hoofdgerecht met een kleine garnalen salade erbij en als voorgerecht de soep van het huis." Ja, daar begon ze mee. Het was ook geen zwaar soepje.
"Maar vertel James. Goed of slecht nieuws?"

Grijzend keek hij naar haar. Ze moest duidelijk weer even wennen aan zijn directe antwoorden, hij wond er geen doekjes omheen. "Nee, dat moeten we absoluut niet vergeten." Hij bekeek haar glimlachend en zag dat ze alles zo voorzichtig vast pakte. "Abby, denk er niet aan dat dit chique is, wees gewoon jezelf. Ze hebben hier zelfs kinderen, denk je dat die zich altijd aan alle regels houden? Ze zijn wel erger gewend. Zolang je gewoon maar vriendelijk bent.' Hij keek even naar haar en glimlachte haar toe.
"Je kijkt dat continue weg, gaat sneller praten en je wordt er gewoon verlegen van." Hij grinnikte en keek haar even tevreden toe.
'Dat is het leukste, gewoon proberen wat lekker klinkt." Hij glimlachte even. Rustig wenkte James een ober. Hij gaf de bestelling van Abby door en voor zichzelf.. "Ik wil vooraf graag de zalmsalade en als hoofdgerecht de zeebaars." Hij glimlachte, ja hij ging voor vis deze avond. Hij wilde er graag een witte wijn bij en bestelde die ook. Rustig keek hij even naar haar en slikte.
"Goed nieuws, ik heb een meisje ontmoet."
Hij keek naar zijn bord en slikte even. Abby kon hij het wel vertellen toch? Jawel, die zou het enkel leuk vinden, dat wist hij zeker.

Ze deed verlegen haar menukaart wegleggen. Ze keek naar de tafel, staarde er een beetje naar. "Dat kan misschien zo zijn maar zo vaak ga ik niet uit eten. In Rusland gaat het daar heel anders aan toe. Sowieso kwamen wij alleen in de Low budget restaurants. Dus dit is voor mij altijd nieuw. Maakt mij nerveus." Gaf ze eerlijk toe. Haar stem klonk wat zachter bang dat James haar raar ging vinden.
Verlegen deed ze een blonde lok achter haar oor. Ze ging haar best doen om gewoon zichzelf te zijn. Maar wie zei nu of zichzelf wel goed genoeg was? "Klinkt ook goed. We blijven een beetje in het vis concept." Vis was daarbij ook erg lekker en Abby had stiekem ook naar de prijzen gekeken. Ze had bewust voor gerechten gekozen die niet te duur waren. Althans het goedkoopst op de menu.
Haar ogen werden groter toen ze zijn woorden hoorde. Heel even wist ze niet wat ze moest zeggen. Abby had er gemengde gevoelens over. Waar zij helemaal geen recht op had! Dus ze glimlachte stralend naar hem. "Dat is echt geweldig! Ik zei het je toch dat je iemand zou tegen komen! Nou vertel mij alles. Wie is ze, wat doet ze. Ooh ooh! En belangrijkste hoe hebben jullie elkaar ontmoet! En en hebben jullie een relatie?" Ze was helemaal opgewonden en opgetogen. Alleen ergens in haar achterhoofd voelde zij ontevredenheid. Dat ze gewoon ging negeren omdat zij zelf David had.