Abby's appartement

"Vaak?" Ze trok even haar wenkbrauw omhoog om hem sceptisch te kunnen aankijken. Dat wilde ze eigenlijk niet weten. Echter wist hij het daarna goed te maken door de dingen die hij zei. "Dat is een brave jongen." Expres het woord jongen gebruiken. Abby grinnikte bij zijn reactie. Ja, ze was nu wat ruiger dan gewoonlijk. Ze keek naar zijn erectie. "Mooi. Dat wilde ik nu zien." Langzaam kwam ze omhoog en liet zijn erectie haar glijden. Op dat moment sloot ze even haar ogen om te genieten van dit intens gevoel.

Hij grinnikte zachtjes en knikte maar daar zou hij verder niet over uitweiden, dat zou voor een andere keer zijn. Glimlachend keek hij naar haar. Een brave jongen nog wel? Hij trok een wenkbrauw op en keek haar even aan. Haar gegrinnik liet hem zijn ogen vernauwen. "Alsof je dat niet al weet." Hij gromde even genietend toen ze hem in zich liet glijden. Ze was zo heerlijk en het gaf hem zo'n opwindend gevoel. James deed echt zijn best om zich in te houden en niet de leiding over te nemen. Hij gaf moedwillig de leiding uit handen en daar mocht ze nu gebruik van maken, voor zolang het zou duren. Opgewonden bekeek hij haar.

Abby keek hem met een stoute blik aan. "Ik weet wel dat je het wilt. Mij overmeesteren." Ze ging nu langzaam op en neer. Expres langzaam om hem eens goed te pesten. Ze kreunde lichtjes terwijl ze met haar hoofd meer naar achteren ging. "Zo lekker." Langzaam begon ze steeds dieper te gaan. Ze wilde James volledig voelen. Ze pakte zijn handen en legde die op haar borsten. Haar lippen vonden de zijne weer en ze kuste hem.

James keek naar haar. Ze was heerlijk en hij knikte. "Oh zeker weten, dat wil ik maar al te graag." Gromde hij haar toe toen hij haar zo traag zag bewegen. "Verdomme Abby, ik wil dat je meer doet!" Kreunde hij. Hij greep haar borsten dan ook ruw vast, hardhandig begon hij die te kneden en toen hij haar lippen voelde kuste hij haar hongerig. Hij gromde en beet op haar lip, trok die naar zich toe en kuste haar daarna weer. Speelde met haar tong en kreunde verlangend. "Oh hmm Abby..'

Haar ogen straalde plezier uit. Heerlijk om James zo gek te maken zoals zij dat nu deed. "Wil je dat ik meer doe? Echt waar? Maar je leek er zo van te genieten? Zo traag en lekker langzaam." Ze gebruikte expres sensuele tonen in haar stem. Abby kreunde toen hij haar borsten hard beetpakte. "Lekker." Hij was echt een beest. Fantastisch. Abby ging nu voor hem nu sneller op en neer. Steeds harder liet ze James in haar stoten.

James keek naar haar. Hij keek haast boos naar haar "Verdomme." Vloekte hij haar toe en hij ging hard door. Hij merkte dat ze sneller bewoog en dat deed hem goed. Het deed hem heel erg goed. Hij wilde sneller, hij wilde meer. Hij wilde alles doen met haar. Hij gromde en siste haar naam zachtjes. Haar heerlijke naam. Hij dacht niet eens meer aan de jongeman die ze leuk vond, het kon hem niets schelen. Hij zou haar wel even laten voelen dat hij de baas was en niet tolereerde dat iemand anders aan haar zou zitten. Hij bekeek haar genietend. "Je bent zo lekker." Vloekte hij zacht.

Ik skip even hahaahha
Kan geen seks meer zien xD
----
Abby was echt tevreden nadat hun lekker nog goede ochtenseks hebben gehad. Ze moest daar natuurlijk gebruik van maken. "James. Ik ga mij heel even douchen." Ze kuste hem en liep naar de badkamer. Ze ging zich grondig douchen. Daarna föhnde ze haren. Maakte zich mooi op en trok een jurk aan wat in James zijn stijl paste. Dat zal hem wel bevallen.

Spoiler:

"Zo..." Ze kwam terug naar de slaapkamer. "Jij bent aan de beurt."

Hahah doe maar ;3 Ik zie btw de foto niet D;
--
James was rustig blijven liggen. Hij had genoten van haar maar hij genoot er keer op keer van. Zachtjes kuste hij haar nog even. "Is goed, dan ga ik na je." Hij bleef nog even tevreden liggen en gaapte moe. Rustig dommelde hij nog even in tot ze terug kwam. Hij grijnsde even tevreden naar haar. Ze zag er zoals altijd erg mooi uit. James kwam overeind van het bed. Hij pakte wat kleding van haar ex mee en liep rustig naar de douche toe. Hij ging rustig douchen en waste zich tevreden. Dat deed hem wel goed, al het zweet van zichzelf afwassen.

Neeeeee! whyyyy
en zo dan????
de linkse foto

http://media.onsugar.com/files/ed2/192/1922398/45_2009/ae66846c5d41e25b_dakota.jpg_1
-----
Abby begon de kamer te luchten, de lakens te verschonen en het ontbijt op te ruimen. Ze glimlachte tevreden. Ze had totaal geen spijt. De wijn had haar drempel verlaagd maar de uitkomst er van? Ze liep naar de woonkamer om daar nog even alles in orde te maken. Ze mocht James graag en hopelijk wilde hij hierna gewoon nog contact met haar. Ook al was het op een vriendschappelijke manier.

Nu wel! Hij is leuk
--
James had zich gedoucht, het deed hem zeker goed en uiteindelijk kwam hij terug. Hij had kleding van haar ex aan maar het paste hem goed. Glimlachend keek hij naar haar. "Ik vond het gezellig vanavond. Zullen we binnenkort gewoon wat gaan drinken? Het lijkt me wel gezellig." Hij keek even naar haar en kwam rustig de woonkamer in lopen. Zijn haren waren nog vochtig maar die zouden vanzelf wel drogen. Glimlachend keek hij naar haar. "Vond jij het ook wel leuk?" Hij keek even naar haar, zoekend voor de bevestiging

James zag er goed uit in de kleding van haar ex. Het stond hem nog veel beter dan Dave. Kon James een keer niet goed uitzien? Haar blonde lokken volgde sierlijk haar bewegingen. "Ik vond het ook gezellig gisteravond." Ze sloeg haar armen om zijn hals en ging op haar tenen staan om hem een kusje te geven. "Graag!" Haar blauwe ogen schitterde van enthousiasme. "Dus no hard feelings?" Ze gleed met haar handen door zijn vochtige haren. "Heb je ook wel eens een dag waar je er niet goed uitziet? Of ben je altijd mister perfect?" Ze stak plagend haar tong naar hem uit. Bij zijn vraag knikte ze. "Dat was toch overduidelijk of niet dan?" Ze streek met haar vingers langs zijn wang. "Ik ga het zeker missen." Ze liet hem los. Ze streek met haar hand over haar arm. "Ik zeg dit niet vaak dus onthou dit goed James. Maar bij jou heb ik het gevoel dat ik wel mijzelf kan zijn. Althans al een gedeelte ervan" Ze glimlachte lief.

Abby liet hem glimlachen en dat deed hem goed. "Ik ben blij dat te horen." Ze gaf haar zachtjes een kus terug. "Nee hoor, ik vind het echt niet erg. Ik vind het juist leuk dat je iemand vindt waar je helemaal dol op bent." Hij keek naar haar en glimlachte. Hij moest lachen om haar opmerking. "Ik zie er altijd goed uit, daar zorg ik wel voor schatje.' Hij moest even grijnzen. James nkikte instemmend, het was overduidelijk geweest maar goed, hij hoorde graag nog even de bevestiging. "Ik zal het onthouden. Het is goed, ik heb je graag als mijzelf." Zachtjes kuste hij haar weer en streelde door haar haren. 'Je bent een mooie jongedame Abby. Je verdient een leuke man die helemaal voor je gaat en goed voor je is. Als hij dat niet is, geloof me, dan sla ik hem heel erg hard in elkaar of laat ik dat wel door beter getrainde mensen doen." Hij keek haar aan en kuste weer.

Het was fijn dat James het accepteerde. Het enige wat ze angstiger vond was zijn goedkeuring. Stel je voor dat James David totaal niets vond? Wat moest ze dan doen? Of dadelijk wist hij iets over hem wat zij nog niet wist. "Dol is nog een groot woord James! Ik voel wel de vlinders in mijn buik als ik hem zie." Ze grinnikte. "Maar ik bespaar je de details anders moet ik dadelijk toch echt nog een teiltje pakken."
Abby gaf hem een duwtje tegen zijn schouder. "James het begint hier te stinken van eigendunk. Foei!" Ze beantwoordde zijn kus. "James..." Ze begon weer rood te worden en keek weg. "Verdorie! Waarom moet je mij iedere keer laten blozen?" Ze beet op haar onderlip. "Ik haat het dat mijn huid zo bleek is. " Abby zuchtte eens diep. "En jij James. Verdient ook eens verliefd te worden op iemand. Zodat dat laagje ijs op je hart eens gaat smelten"
Abby lachte bij zijn woorden. "Haha! Daar reken ik op. Fijn dat ik nu een rijke vriend heb. Jij kan dingen regelen wat normaal niet gaat."

James keek naar haar en grinnikte even. "Ja, dat is al dol genoeg voor mij." Hij schonk haar een plagende knipoog en knikte. "Ja, daar ben ik wel bang voor dus hou maar op." Lachend keek hij naar haar en moest lachen toen hij een duwtje kreeg. Hij vond het fijn dat ze zijn kus beantwoordde waarna hij zachtjes grinnikte. "Dan moet je een raampje open doen, schoonheid." Hij streelde door haar haren heen en glimlachte. "Je bent gewoon erg mooi als je bloost, dan laat ik je dat natuurlijk graag doen." Rustig keek hij in haar ogen en kuste haar voorhoofd.
Een kleine zucht ontsnapte uit zijn mond. "Ik word niet verliefd, doe ik niet aan, dat weet je best liefje. Ik heb een hart van steen, dat heb je zelf gezegd." Hij keek naar haar. James glimlachte even en knikte. "Natuurlijk, dat zal ik zeker allemaal voor je regelen. Ik wil je graag zien genieten, dus we gaan sowieso nog een keer een stukje vliegen." Hij glimlachte naar haar en kuste haar weer even. "En dat is niet om je toekomstige vriendje jaloers te maken hoor, dat moet je hem wel even duidelijk maken."

"Plaagkopje." Ze kneep plagend in zijn wang terwijl haar blauwe ogen schitterde als kleine diamantjes. Ze schudde amuserend haar hoofd. Hij had net dezelfde humor als zij heeft. "Dat ga ik dan maar eens doen James." Ze maakte een speels rondje en opende ook letterlijk de raam. "Ah veel beter. Daar gaat al een deel van die arrogantie van je." Daarna deed ze lachend weer het raam dicht omdat het wel frisjes was. Ze keek naar hem toe hij een kus op haar voorhoofd drukte. Een lieve glimlach sierde op haar gezicht. "Dan moet ik eens gaan proberen om jou te laten blozen."
Abby beet zachtjes op haar onderlip. "Ik neem mijn woorden terug. Ik denk dat je een hart van ijs hebt die gesmolten kan worden. Daar ben ik sterk van overtuigd." Ze klapte in haar handen toen hij dat voorstel gaf over het vliegtuig. "Ja graag! Dan drinken we wat in je privé jet. Zo luxe!" Abby keek er nu al naar uit. "Maak je daar maar geen zorgen om. En we weten nog niet of hij mijn toekomstige vriend wordt. Zoals ik al zei: de kans is groot dat hij mij afwijst."

James keek even naar haar en glimlachte. Hij was inderdaad haar een beetje aan het plagen, daar genoot hij van. Ze straalde dan zo als ze plezier had. "Je hebt echt een heerlijke humor.' Lachend keek hij naar haar toen ze het raam ook daadwerkelijk open deed. Vrolijk keek hij naar het raam. Dat was even lekker maar hij merkte ook wel dat het er fris door werd. "Nu moet ik al mijn arrogantie weer opnieuw opbouwen, hoe kun je!" Hij schonk haar een zielig gezicht en grinnikte toen zachtjes. "Oh doe je best schatje, dat lukt je toch niet denk ik, hoop ik."
Kort keek hij in haar ogen en glimlachte kort. "Oh.. Mevrouwtje komt nu terug op haar woorden? Veel succes met iemand vinden die dat kan." Hij schudde zijn hoofd en kuste haar zacht even.
James keek in haar ogen. "Natuurlijk, er is genoeg te drinken in mijn vliegtuig." Hij glimlachte en keek naar haar. "Nee, de kans is klein dat hij ja afwijst. Doe niet zo gek Abby. Waarom zou iemand een vrouw als jou afwijzen? Daar is geen reden voor."

"Dat vind ik nu ook. Mijn humor is inderdaad geweldig." Ze knipoogde naar hem. "Rara, als wie klink ik nu?" Ze keek hem met een speelse expressie aan. "Ooh wat ben je toch zielig...?" Ze deed een pruillipje. "Ik vind je nu ook echt zielig." Ze gaf hem een knuffel. "Beter? En soms is het goed om met een schone lei te beginnen." Abby keek hem met een challenge accepted expressie aan. "Dat gaat mij echt wel lukken! Misschien niet vandaag maar Rome is ook niet in 1 dag gebouwd."
Abby lachte zachtjes. "Waar is mijn kacheltje? Dan ben ik de eerste die het lukt." Grapte ze. Maar hoe kon ze nu iemand vinden die James zijn interesse wekte? Volgens Abby wekte iedere vrouw, die er goed uitzag zijn interesse. "Wanneer gaan we? Zullen we nu al een datum prikken?"
Ze werd even stil bij zijn woorden. "James even serieus. Heb je mij gezien? Ik ben niet knap. Er zijn vele mooiere vrouwen dan ik. En daarbij... Ben ik ook nog eens raar."

Zachtjes lachte hij, een aangenaam en vriendelijk geluid. Het was een leuke grap, ze wist zijn zogenaamd 'slechte' karaktereigenschappen goed te gebruiken, de blonde dame zette ze om in humor. "Als iemand die heel zelfverzekerd en knap is." Was zijn zachte antwoord, zijn ogen glimlachten haar toe, hij kon het wel waarderen. James hief zijn hand, plagend tikte hij tegen haar onderlip aan omdat ze zo pruilde. "Veel beter." Een rol met zijn ogen kon nu niet voorkomen worden. Een schone lei? Kom op, alsof hij ineens als zijn goede karaktertrekken wegvaagde. "Ik geef je alle tijd die je nodig hebt schatje, maar een paar honderden jaren wordt me toch wel te lang hoor." Hij keek naar haar en glimlachte.
Rustig bleef hij staan, bekeek hoe ze lachte. Ze was mooi als ze lachte. James keek naar haar, 'Ga maar halen,' hij wilde wel zien wat ze kon doen om zijn hart zogenaamd kon smelten.
"Wanneer? Pak maar je agenda, ik heb alle tijd van de wereld. Jij gaat voor school en Edward kan zo komen met het vliegtuig. Waar wil je heen gaan?' James bleef rustig staan en pakte zijn mobiel erbij. Hij kon het zo in zijn agenda zetten en dan zou Edward het wel door krijgen.
"Volgens mij is het niet doorgekomen bij jou dat ik niet iets doe met vrouwen die niet knap zijn? Ik denk dat een jongen in zijn handen mag klappen als hij jou heeft Abby. Je bent niet raar en nu ophouden. Je hebt vannacht gezien wat je met me deed. Dat had je niet met me gedaan als je raar was of niet knap. Duidelijk?" Er gleed een strenge blik in zijn ogen en hij nam haar schouders vast.

"Als iemand zelfverzekerd en knap is...... Ben jij het." Abby maakte zorgeloos zijn zin af. "Of bedoel je stiekem mij?" Abby, het zonnetje in huis. Ze leek zo zorgeloos, zo zeker over dingen waar zij achter stond en snel contacten te leggen.
Als James eens beter wist. Als anderen het wisten. Echter zal niemand daar ooit achter komen.Dacht de blondine bij zichzelf. Haar negatieve zelfbeeld, haar onzekerheden en haar negatieve spiraal was niet voor iedereen bestemd om te weten. Laat staan of mensen wisten hoe ze daar mee moesten omgaan?
"Och och!" In de tussentijd begon Abby in een kast te rommelen. "Een paar honderd jaar is niets als je het eeuwige leven hebt." Abby lachte zachtjes. "Wij zijn misschien magisch onderlegd maar ik zou nooit het eeuwige leven geschonken willen krijgen. Niet mijn ding." Uit haar kastje haalde ze echt een kacheltje eruit. Het meisje liep naar het stopcontact en stak het erin. Abby pakte zachtjes zijn hand vast en ging op haar tenen staan. Ze legde haar handen op zijn schouders en duwde hem naar beneden. "Zitten jij." Zij ging achter hem staan en voelde de warmte van de kachel heel lichtjes. "Soms de heer James, moet je de warmte kunnen voelen van de mensen om je heen. En nee ik bedoel niet het intensieve warmte van een nacht hard werken. Fluisterde ze speels in zijn oor. "Soms moet je gewoon je ogen sluiten, je gedachten die omhoog komen eens allemaal uit spreken." Ze deed nu het kacheltje uit. "En stiekem hoop ik dat ik degene zal zijn op het moment dat je je gedachte wilt uitspreken. Daar zijn namelijk vrienden voor."
Bij zijn voorstel liep ze gauw naar haar eettafel waar haar agenda op lag."Ik wil graag naar Parijs. Daar had je het over. En ik kan volgende week al. Past dat in jouw schema?" Ze bladerde door de agenda. Ze liet bijna de agenda uit haar handen vallen toen hij haar bij haar schouders vastgreep. Haar grote, blauwe ogen keken hem verrast aan. "D-duidelijk." Voor het eerst werd ze niet rood. Nee, ze zag er meer gesloten uit. Alsof ze een groot geheim had om het te verbergen. "Je doet net alsof ik een hoofdprijs ben." Haar ogen waren op haar agenda gericht. "Oké. Volgende week dus?" Ze wilde het onderwerp over zichzelf van zich af schuiven.

Zijn blauwe ogen straalden, een vrolijke twinkeling lag erin doordat ze zo tegen hem deed. Natuurlijk ben ik het jongedame.Kijk naar me." Hij deed een van zijn hand in zijn broek in de zak en ging met een hand door haar haren heen.
"Niet het eeuwige leven? Hm.. Misschien als ik eeuwig jong ben." Bekende hij, hij zou het niet zo erg vinden als hij eerlijk was. Hij had weinig vrienden en dan vond hij het niet zo erg om alleen te leven. James gleed even met een hand door zijn haren heen. "Oh god! Je hebt echt een kacheltje? Mijn god Abby!" Lachend keek hij naar haar en schudde zijn hoofd. Ze deed het letterlijk, geweldig! Vrolijk keek hij in haar ogen, wat leuk dat ze dit deed. Het was zo origineel aan haar. Ze was zo authentiek en zo zichzelf. Hij vond het prettig en hij was er zeker van.
Zijn armen gleden om haar middel heen en even hield hij haar vast. "Ja mevrouwtje, ik ga al braaf zitten." Zachtjes grinnikte hij kort en ging zitten.
Haar woorden gaven kippenvel op zijn armen, het ging recht door hem heen. "Mijn gedachten?" Hij bleef zitten. James sloot zijn ogen even en dacht na. "Ik ben blij dat we vrienden zijn, zolang je maar blijft. Mensen gaan weg, altijd gaan ze weg." Fluisterde hij terug. Zijn gezicht betrok, het zorgeloze en vrolijke verdween. Hij zag er harder uit, ouder. Zo was hij geworden, door de jaren heen. "Mensen zijn niet te vertrouwen, dat weet ik, ik wil je vertrouwen Abby."
Het was genoeg, meer dan genoeg. Hij opende zijn ogen, er lag een vuur in, smeulend en donker. Hij bekeek haar en draaide zich even weg van haar. Pakte zijn telefoon erbij. 'Parijs." Herhaalde hij kort. "Een moment." Hij pakte zijn telefoon en draaide een nummer. Zijn taal veranderde, hij ging over in het vloeiend Frans. Hij sprak met zijn piloot erover. Trommelde met zijn vingers op zijn zijn been. James zag er zakelijk uit, streng terwijl hij sprak. Ja, zo was hij ook wel.
"Volgende week is geregeld schoonheid."
Abby leek zo gesloten en hij bekeek haar. 'Dat ben je ook, geloof me."

"Ah mijn excuses onze majesteit. Ik was even vergeten hoe perfect je was." Ze maakte een buiging. "Ik zal deze fout niet nog eens begaan." Toen ze omhoog kwam lag er een grote glimlach op haar gezicht gerust.
Abby zou liegen als zijn aanrakingen haar helemaal niets deden. Een simpele arm om haar middel gaf haar toch een tinteling in haar buik. Hij had zoveel charisma, dat het gewoon niet meer te weerstaan was. Abby luisterde geconcentreerd naar zijn ademhaling. Het verraste haar dat James er serieus op in ging. Dat had zij eigenlijk niet zien aankomen. Abby dacht zelfs dat hij het lachend weg zou wuiven. Zijn gezicht betrok, het zorgeloze en vrolijke verdween. Hij zag er harder uit, ouder. Zo was hij geworden, door de jaren heen. Zijn woorden bezorgde onaangename kippenvel. Ze leken zoveel op elkaar dan wat je op het eerste gezicht doet denken.
Abby sloeg haar armen om zijn schouders en rustte haar hoofd langs de zijne. Ze fluisterde zachtjes in zijn oor: "Je kunt mij vertrouwen James. Kan ik jou vertrouwen?" Zij vertrouwde namelijk ook mensen niet snel.
Echter wat hij liet zien verdween al weer gauw. Hij veranderde weer terug in zichzelf. Althans de James die nergens zorgen over maakte en een goed leven leidde. Abby was duidelijk onder de indruk van zijn vloeiend Frans. Abby vond het heerlijk om hem zo zakelijk te zien, zo streng. Zo was hij ook wel in bed als James dat wilde. Een plezierig twinkeling verscheen in haar ogen bij deze gedachte.
"Echt? Super!" Ze vloog hem om de hals en drukte een kus op zijn wang. "Je wilt niet weten hoe dankbaar ik je ben. Nu kan ik eindelijk eens meer van de wereld zien!" Haar ogen schitterde. Een blos trok over haar wangen. Ze deed met trillende vingers een blonde lok achter haar oor. "Zo is het wel genoeg." Voor het eerst klonk ze koud. "Ik wil het niet horen." Ze pakte een pen en keek op. "Wanneer zullen we gaan? Dan zet ik dat in mijn agenda. En is het een dag of overnachting?"

Hij knikte natuurlijk instemmend. "Dankjewel prinses. Goed dat je dat nu niet meer vergeet." Genietend schudde de man zijn hoofd toen ze boog en keek grijnzend terug in haar ogen. Hij vond het leuk om zo mee te spelen met haar. Het hield alles zo luchtig. Zeker gezien het onderwerp dat volgde op hun luchtige geplaag.
Het was zwaar en duister. Niet zo luchtig en vrolijk als het daarnet nog wat geweest. "Ja.." Mompelde hij enkel zacht, het was fijn om te horen dat hij haar kon vertrouwen. Toch zei het stemmetje in zijn achterhoofd dat hij vanzelf wel zou zien of ze ook daadwerkelijk te vertrouwen was als er problemen op zouden komen. Dan zag hij het altijd wel. Mensen zeiden zo gemakkelijk dat ze te vertrouwen waren maar als het puntje bij paaltje kwam. Hij dacht terug aan kerstavond. Zijn ouders hadden beloofd di avond samen met hem te vieren. Als kleine jongen had hij samen met Edward de prachtige kerstboom mogen optuigen. Er lagen cadeautjes onder en hij had de hele kamer versierd in een prachtige kerstsfeer. De jongen was zo trots geweest maar beiden waren niet op komen dagen. Pas midden januari had hij zijn ouders weer gezien. Zelfs familie was niet te vertrouwen, beloftes waren niets waard. Niet voor anderen, ook niet voor hem.
Het was maar goed dat Abby hem andere gedachten bracht. Ook het Frans bracht hem weer tot rust en hij keek naar haar. Hij legde even een arm om haar heen en rustte zijn hand op haar rug. "Graag gedaan liefje, mijn piloot staat de hele week klaar. Heb je belangrijke lessen? Dan maken we er twee dagen van met een nacht."
Haar koude houding liet hem naar haar kijken. "Kan me niets schelen." Siste hij zacht in haar oor, ook al klonk haar stem zo koud, hij kon de zijne nog wel killer laten klinken.

prinses? Zo was ze nog nooit door iemand genoemd. Niet eens door haar vader. Vader zeiden dat wel eens: mijn prinsesje. Maarja, Abby was de minste dochter van de 4. Zij had het minst bereikt tot nu toe. Ja, schaatsen. Echter vond haar vader schaatsen niet zo bijzonder. Prinses. Het klonk wel prettig in haar oren.
Bij zijn antwoordt drukte ze haar lippen tegen zijn oor. "Volgens mij denken we nu op dit moment precies hetzelfde. Eerst zien dan geloven."Ze streek met haar vingers door zijn haren. "Wantrouwen gaat niet op een op andere weg helaas. Was dat maar zo." Beide konden ook een serieus gesprek voeren. Aan de ene kant vond Abby dat wel prettig. Niet alles was met een lach op te lossen. Stiekem vroeg zij zich af waar hij aan dacht. Welke herinneringen hij nu aan het oprakelen was. De herinneringen of de mensen die er voor hadden gezorgd dat hij geen personen meer kon vertrouwen. Echter ging Abby dat niet aan hem vragen. Misschien zou zij ooit het antwoordt te horen krijgen.
Abby schreef met snelle krabbels in haar agenda. "Doe maar vanaf woensdag. Want ik heb vroeg weekend. De donderdag en vrijdag heb ik namelijk geen lessen." Abby kon nu al niet wachten. Haar gezicht straalde alsof er overal glitters waren gestrooid. Dit waren even de momenten dat je aan haar zag dat ze echt 17 leek.
Haar blauwe ogen keken hem recht in zijn ogen aan. "James..." Ze probeerde nu wat liever te klinken als daarnet. "Zoals ik al eerder zei. Kijk naar mij." Abby beet op haar onderlip. "Ik ben niet mooi. Ik ben gewoon. En ik heb dat allang geaccepteerd. Wil je alsjeblieft stoppen met liegen? Ik heb vaak genoeg gehoord in mijn leven dat ik lelijk ben." Tranen welde op in haar ogen en ze draaide zich om. "Oké. Parijs staat vast." Zo probeerde Abby het gesprek een andere wending te geven. Het meisje vond het niet leuk als James zo kil tegen haar deed. Ook wilde zij geen oude koeien uit te sloot halen. Haar zelfbeeld was een gevoelig onderwerp voor Abby.

Kennelijk kwam dat enkele woordje binnen. Het was maar een woordje? Hij kende het gevoel, zacht streelde hij haar haren. Ze leken haast familie, zo erg voelden ze elkaar aan. Hij was echter blij dat ze dat niet waren, anders had James nooit deze heerlijke nacht met haar kunnen hebben. Hij streelde over haar wang heen en knikte.
"Je hebt gelijk, ik denk precies hetzelfde als dat jij denkt. Toch wil ik het proberen voor je, jou vertrouwen." Hij streelde door haar haren heen. "Het spijt me als het me niet lukt maar ik ga echt mijn best doen lieve Abby, voor jou wel." Hij knuffelde haar zacht en liet haar toen los. Dan kon ze de dingen in haar agenda zetten en ze keek naar hem. "Goed, dan gaan we woensdag tot vrijdag, dat is dan besloten." Zacht grinnikte de jongeman en hij rekte zich uit. Hij kuste haar wang even. "Wacht maar tot je een keer jarig bent, dan zorg ik ook voor iets leuks.' Beloofde hij haar zachtjes en hij keek naar haar.
Ondanks het vrolijke nieuws sloeg de stemming om. 'Ik kijk naar je Abby. Ik kijk zelfs heel graag naar je." Hij legde zijn hand op haar kind en trok die naar zich toe. "Ik vind je mooi. Ik vind je prachtig." Zijn blauwe ogen keken in de hare, gauw draaide hij haar terug. "Ja, dat staat vast." Mompelde hij haar toe waarna hij zacht haar tranen weg veegde. "Ik ben dol op je Abby, ik zou niet tegen je liegen want je vertrouwd me." Hij kuste haar lang. 'Gewoon is perfect, dat besef je gewoon niet omdat die zussen van je opgehemeld zijn maar ik zou jou liever willen, geloof me." Hij keek haar aan. "Ga alsjeblieft iets beter over jezelf denken. Ik vind het vreselijk om je zo te zien." Hij streelde over haar wang heen en slikte even.

Was het eng dat je met iemand een onverklaarbare connectie had? Iets wat je nauwelijks kon beschrijven? Gewoon geen touw aan kon vastknopen? Ja, dit had zij nu met James. Het was een beetje angstaanjagend zelfs. Ze luisterde naar zijn woorden, nam ieder woord goed tot zich op. Als hij zijn best ging doen, dan deed Abby dat ook voor hem. Ze knuffelde hem zachtjes terug. "Je blijft mij ieders keer opnieuw verbazen. Ik ga dan ook echt mijn best doen! Dan doen we dat samen. Kom, pinky promise." Ze stak haar pink naar hem uit en keek hem nu wel serieus aan. Ze meende het. "Als we het beide proberen zullen we elkaar vast niet teleurstellen. Ben ik sterk van overtuigd."
Van woensdag tot vrijdag zou ze in Parijs zijn. Wat droegen de mensen daar? Wat aten ze daar en de taal! Ze kon helemaal geen Frans. Gelukkig kon James het voor haar vertalen. Ze had een persoonlijke tolk bij zich. En hoe moest ze daar betalen? Kon dat ook met pond? "Ik ga wat research doen zodat ik voorbereid ben." Bij de opmerking over haar verjaardag glunderde ze. "Cadeautjes! Ik hou van cadeautjes." Ze giechelde. Ja, soms kon ze nog heel kinds zijn. Ze hield gewoon van dat soort dingetjes. Het hoefde niet eens duur te zijn.
Ze schrok toen hij haar zachtjes vastpakte bij haar kin en haar naar zich toe trok. Nu moest ze hem wel aankijken. En dat voelde intimiderend. Een rode blos trok over haar wangen en een traan rolde over haar wang. Een traan maar. Abby wist zich altijd goed sterk te houden tot op dit moment. Waarom kwamen de woorden zo hard aan? En waarom had nooit iemand anders dit eerder tegen gezegd? Voorzichtig knikte ze. "Ik vertrouw je." Ze sloeg haar armen om zijn hals en kuste hem terug. Het was een lange kus. Heel anders als al die anderen waren geweest. Het maakte haar angstig van binnen. Wanneer hij de kus verbrak keek zij even naar haar voeten. Ook zij moest even slikken. "Ik denk niet dat ik dat binnen een dag kan veranderen James..." Ze legde haar hand tegen zijn wang. "Maar bedankt voor je lieve woorden. Echt... Ik ben je dankbaar." Abby kuste hem. "Het heeft tijd nodig." Het leek wel of James echt om haar gaf. Hoe kon iemand zoals hij nou om iemand zoals haar geven? "Je hebt echt een geweldig persoonlijkheid." Ze kneep zachtjes in zijn hand.
"Moet je niet gaan?" Vroeg ze voorzichtig. Hiermee wilde ze aangeven dat ze even tijd voor zichzelf nodig had. Abby wilde zich afzonderen van iedereen. Dit werd haar even allemaal teveel.