De centrale parkeerplaats

De drukte was eigenlijk niet om aan te zien. In elk parkeervak was wel een motor te vinden. Yamaha's, BMW's, Kawasaki's, Honda's... noem maar op. Er was van alles te vinden. Alleen waren deze niet de standaard modellen die van uit de fabriek kwamen zetten. Nee... deze motoren waren verbeterd en veranderd door de liefhebbers van de sport.
Natuurlijk wist Jared af van de soms wat illegalere meetings, midden in de nacht. Hij had de politie al zien staan, voor als er wat uit de hand zou lopen waarschijnlijk. Hij had ergens in het midden een plek kunnen vinden en had zijn motor er net neergezet. Verschillende mensen kwamen al naar de motor kijken. Echt bijzonder was het niet, gewoon een zwarte motor met fel oranje accenten. Al was het geluid uit de uitlaat wel bewijs genoeg dat dit een snelle jongen was. Sneller als dat zou mogen af en toe.
Hij zette de motor op de standaard en zette daarna zijn helm af welke hij even vasthield. Een paar pitspoezen, zoals hij ze noemde, kwamen meteen op hem af gelopen en glimlachten verleidelijk en lief naar hem. Ze wilden wel een ritje met hem maken, maar Jared was er niet echt van onder de indruk. Hij stapte van de motor af en liep naar de jongen rechts van hem die eenzelfde soort motor had, maar dan felrood. Hij begon er rustig een gesprek mee, de pitspoezen negerend die dus ook teleurgesteld wegliepen, en glimlachtte naar de jongen. Oh ja, hier kon Jared zichzelf wel bezig houden.

Spoiler:

Wat een drukte. Dit was niet bepaald een plek voor Ellen om te zijn. Meestal vermeed zij de drukte. Dan liep ze er met een grote bocht om heen. Hoe kwam ze hier terecht? Het begon allemaal op een regenachtige, duistere dag.

Ellen liep als een verzopen kat door de stad. Zij had geen paraplu meegenomen en was van top tot teen doorweekt. Haar mascara en eyeliner waren uitgelopen. Ze was net een personage uit The Walking Dead. Veel te horror en griezelig. Met snelle passen liep zij naar een winkel met en afdak waar zij onder ging schuilen. Zonder dat zij er bij na dacht staarde zij gewoon voor zich uit. Wachtend tot de regen ophield. Plotseling kwam een lange, beer van een man naast haar staan. Hij was kaal en had een tatoeage op de zijkant van zijn hoofd getatoeëerd. Een draak. Ze staarde er even fascinerend naar. "Hey jij. Interesse om model te staan voor een meeting?

En nu stond zij bij een van de bekendste motornamen Ducati. Haar haren waren gestijld, haar ogen donker opgemaakt en ze droeg een leren jack met daaronder een donker blauw topje met studs op haar schouders en daaronder een zwarte, strakke skinnyjeans. Daarop droeg ze zwarte, stoere, motorlaarzen met de naam Ducati erop. In plaats van 18 straalde zij uit alsof ze rond de 22 was.
Af en toe mocht zij op de motor zitten terwijl er foto's van haar werden gemaakt. Dit was echt niets voor haar maar het betaalde super! Ze kreeg voor deze hele dag gewoon 400 euro.
"Ellen. Je hebt een half uurtje pauze schat van mij. Ga een beetje rondlopen en maak wat contacten"
Ellen stapte van de motor af, gooide haar lange lokken naar achteren en liep zwijgzaam het terrein op. Wat was het immens groot hier. Ze wist niet waar ze moest kijken. Overal stonden indrukwekkende motoren. De pitspoezen, de vrouwen die nauwelijks wat aan hadden keken haar afgunstig aan. Ellen deed het helemaal niets omdat ze staarde naar een motor met oranje accenten. Aarzelend keek ze om zich heen en benaderde deze motor. Was het een KTM? Ze liep er een rondje om heen om te kijken of ze gelijk had.

Jared keek over zijn schouder wanneer de jongen waarmee hij in gesprek was, hem erop attendeerde dat er een mooie vrouw naar zijn motor keek. Hij keek naar haar en liep daarna rustig naar haar toe. "Motor fan?" zei hij rustig wanneer hij schuin achter haar stond. Hij had zijn armen over elkaar heen geslagen en keek naar haar. Hij kon een glimlach niet bepaald onderdrukken en hij keek even van zijn motor naar haar.
"Het is een opgevoerde variant van de Kawasaki Ninja, 155 pk... Hij heeft er een turbo onderliggen en haalt nu met gemak 400 km per uur. Al haal ik dat er liever niet uit op de openbare weg." Jared bleef eigenlijk gewoon rustig. En keek even naar de vrouw voor hem. Hij had haar nog nooit op een circuit gezien en ook niet bij een meeting. Hij fronste even. "Je bent nieuw hier... niet waar? Ik heb je echt nog nooit op een meeting, een race of een circuit gezien. Laat staan in magazines, gezien het feit dat je duidelijk hier met iemand bent voor foto's." Hij klakte even met zijn tong en zuchtte toen. "Jared Howe, motorisch ingenieur zouden sommigen zeggen. Ik ben meester en leerling wat motoren aan gaat. En jouw naam is?"

Haar lichaam verstijfde toen iemand tegen haar begon te praten. Gedraag je normaal. Je mag Ducati geen slechte naam bezorgen. Probeer te glimlachen en vriendelijk te zijn. Haar groene ogen ontmoeten de ogen van de man die tegen haar begon te praten. "Een beetje." Gaf ze eerlijk toe. Ze had zelf nog nooit op een motor gereden maar had het altijd heel mooi gevonden als zij goede motors zag. Haar favoriete merk was een Triumph. Bombardementen, branden, faillissementen… het Britse motorfietsmerk Triumph heeft zich met het nodige vallen en opstaan door haar eigen geschiedenis weten te worstelen, maar bestaat desondanks nog steeds. Daar was Ellen blij om. Als er ooit een dag was dat ze niet werd belaagd door geesten ging ze haar eigen motor kopen en lessen nemen.
De dame floot zachtjes toen hij uit begon te leggen wat voor motor hij had. "Nee, dat begrijp ik. Wat een monster. Je moet het uit proberen op afgelegen wegen of pacouren." En ze wist zeker dat hij dat al deed. Hij leek veel over motors te weten. "Ik dacht eerst dat het een KTM was. Wat een stomme vergissing." Hoe had ze een Ninja nu niet kunnen herkennen? Meestal waren ze in gif groen misschien vandaar. "Is dit een speciale editie? Ik ken namelijk alleen de gif groene of de hele pikzwarte Ninja's" Het deed haar eens goed om over andere zaken te praten dan magie. Gewoon een normaal leventje. Voor nu.
Ze speelde met een lok tussen haar vingers. "Dat heb je goed geschoten." Ze glimlachte een klein beetje. Ze leek nog heel erg geserveerd. Zorgvuldig na te denken wat ze zei en hoe ze deed. Kwam ze al vriendelijk over? "Magazines zijn niet voor mij weggelegd. Ik ben geen model en heb nog nooit op een motor gereden. Vandaar dat ik nooit op deze evenementen ben geweest of races." Wat had ze daar te zoeken? Mensen zouden zich alleen aan haar irriteren.
"Ellen. Ambitieuze atletieker, die vaker een wapen in haar handen heeft gehad dan gereedschap om aan motoren te kunnen sleutelen. A-technisch. " Grapte ze. Althans poging tot. "En voor nu tijdelijk model van Ducati." Ellen haalde haar schouders op. Velen vrouwen zouden erover opscheppen. Zij vertelde het als een feit zonder enkele arrogantie te bekennen. "Zou ik je motor mogen aanraken?" Vroeg ze met een lichte aarzeling. Haar groene ogen stonden eigenlijk nog expressieloos. Ellen deed haar best en kwam meer uit haar schulp dan gewoonlijk.

Jared keek naar haar wanneer ze toegaf dat ze eerst dacht dat de motor een KTM was. Hij schudde glimlachend zijn hoofd. “Die fout maken wel meer mensen, je bent niet de eerste die dat denkt dus. En daarnaast, het maakt helemaal niet uit.” Hij liep even naar de motor toe en schakelde de neon verlichting in welke hij kort controleerde en keek daarna naar haar. “Hm... Eigenlijk is het een standaard editie welke ik zelf in elkaar heb gezet bij de fabriek van Kawasaki. Heb wat contacten gemaakt dankzij mijn baas.” Hij keek haar even rustig aan en vervolgde toen. “De kappen zijn custom made, eigenlijk elk onderdeel van de motor. Dus vandaar dat deze nog wel een beetje op viel. Ook de reden waarom veel mensen hem verwarren met een KTM. “ Hij legde alles gewoon geduldig uit.
Wanneer ze uitlegde dat ze geen model was en nog nooit op een motor had gereden keek hij haar bijna geschokt aan. “Je hebt nog nooit op een motor gereden? Ik kan daar wel wat verandering in brengen binnenkort.” Hij pakte de helm van de grond en keek even naar de jongen die naast hem stond. Maar daarna keek hij weer naar haar. Ze stelde haarzelf voor als Ellen en hij nam haar hand even. “Aangenaam kennis te maken. A-technisch model dus.” Grinnikte hij. Wanneer ze vroeg of ze zijn motor mocht aanraken zette hij een stap opzij en maakte een gebaar naar de motor van: ‘ga je gang’. Hij keek weer naar de jongen. “Yo... Marco... doe me een lol en geef je reserve helm even.” De jongen keek hem verbaasd aan maar pakte toen de helm en gooide deze naar hem toe. Jared liep nu naar Ellen toe en hield deze voor haar. “Zet hem op, dan maken we gewoon even een kort ritje over het parkeerterrein. Als je wilt tenminste.” Zei hij rustig, de helm nog steeds voor haar omhoog houden en zijn eigen helm onder de arm.

Ellen kwam op een KTM motor omdat deze motoren te herkennen waren aan hun oranje kleuren. Je had de volledige oranje gekleurde motoren, de zwarte met oranje segmenten erin en de motoren met wit/zwart en oranje. Oranje kwam in ieder motor wel voor. Van heel opvallend naar heel subtiel op alleen de KTM letters na. “Dan is mijn blunder nog goed te praten.” Meeste vrouwen hadden op dit moment lief naar hem gelachen met een klein blosje. Ellen daar in tegen bleef neutraal en beetje stoerder uitstraling.
De dame knikte terwijl zij aandachtig naar hem luisterde. Ellen kreeg je niet snel onder de indruk. Alleen vond ze het knap hoe hij zijn eigen motor in elkaar heeft weten te zetten met de juiste connecties te gebruiken. “Netjes. Als ik een motor custom made zou laten maken is dat zeker een Triumph.” Dat waren pas kisten en je zag er nauwelijks een vrouw op rijden. Die waren ook nauwelijks te houden voor een vrouw alleen. Ook al had de Triump nu ook een sporteditie. Due waren makkelijker, lichter en minder breed. “Dan wel de Tiger editie.” Zei ze er gauw achteraan. Een echte oldtimer kreeg ze niet eens getild.
Ze schudde haar hoofd om nogmaals aan te duiden dat ze nog nooit had gereden. Nog niet eens bij iemand achterop. “Nog nooit.” En wat bedoelde hij met binnenkort? Ze voelde de nieuwsgierigheid in haar alleen haar gezicht bleef hetzelfde. Ellen probeerde zachtjes op een vriendelijke wijze te lachen. Je merkte duidelijk aan haar dat het voor haar onwennig was.
“Echt?” Haar groene ogen kregen een hele lichte schittering die gelijk weer weg was. Met haar vingertoppen streek ze voorzichtig over de motor. Haar ogen bekeken aandachtig ieder onderdeel. Ellen was duidelijk onder de indruk. Op dat moment kwam Jared naar haar toe gelopen. Haar ogen bleven even naar de helm kijken. “Nu?” Zenuwen voelde zij in haar buik. Wilde hij haar echt achterop nemen? Ellen keek even oplettend om haar heen. Geen geesten, geen spirituele aura’s en geen Stalkers. Vandaag was echt haar dag! “Oké!” Ze nam de helm aan en deed het over haar hoofd. “Wauw… Dus zo voelt het om een helm op je hoofd te hebben.” Ze keek naar Jared. “Ziet het er heel raar uit?” Dat vroeg ze zich gewoon af. Ellen voelde zich voor het eerst echt menselijk. Gewoon normaal.

Jared keek naar haar. "Triumph hé... Die heb ik nog wel in de garage staan. Die laat ik je ooit wel een keer zien als je wilt. En aan een Tiger kan ik wel komen, geen probleem." Hij had alles geregeld om veilig even een rit te kunnen maken en Jared had de helm aan haar voor gehouden. Wanneer ze vroeg of hij nu bedoelde glimlachte hij en knikte. "Ja, ik bedoel nu. Daar is een meeting soms voor." Hij keek naar haar wanneer ze de helm op haar hoofd zette en klopte zachtjes op de helm. "Jup, zo voelt het, en het ziet er net zo raar uit als dat het bij mij eruit ziet. Dus geen zorgen." zei Jared rustig. Hij schoof de helm over zijn hoofd en liep daarna naar de motor waar hij opstapte. Hij startte de motor en menig mens keek al om. Het was dan ook geen standaard geluid wat uit de motor kwam. Rustig tikte Jared zijn vizier omhoog en keek naar haar. "Stap maar achterop." Hij moest bijna schreeuwen om boven de motor uit te komen en tikte achterop de motor waar een zitvlak zat. Daarna klapte hij met zijn hak de standaard in en wachtte tot hij voelde dat ze achterop zat. "Een hint, je mag gewoon goed vasthouden. Sommige bochten kunnen scherp gaan en dan kan je beter goed vasthouden." Hij glimlachte even en tikte toen het vizier dicht.
Wanneer ze echt goed zat trok Jared rustig het gas open en reed de drukte van de parkeerplaats door. Vlakbij de weg keek hij even om en stak zijn duim omhoog. Dit om te vragen of het goed ging en daarna draaide hij zich weer om en draaide het gas open. Binnen tien seconden zat de motor al op 200km/u. Hij reed over de grote straten. De politie had de straten al afgezet voor dit soort dingen en Jared concentreerde zich op de weg. Hij reed diverse richtingen in en zelfs een keer langs de parkeerplaats waar hij de Ducati tent zag staan. Hier zou hij nog problemen mee kunnen krijgen ook. Hij gaf weer vol gas en reed nog een paar blokjes.

Meende hij dit nu echt? Had hij er eentje zelf in het bezit? Die motoren waren heel duur. Motoren waren sowieso duur in het algemeen maarde Triumph waren niet bepaald goedkoop. Ellen wilde hem haast om zijn hals vliegen maar zoals gewoonlijk kon dit meisje zichzelf niet uitdrukken. Dus haar wangen werden heel klein beetje rossig. "G-Graag..." Ik ga een Triumph echt van dichtbij zien ooit! Niet alleen via internet en van een afstandje. Van dichtbij!!! Ellen rustte haar hand even boven haar linkerborst. Haar hart klopte van opwinding. "Dat klinkt echt heel onrealistisch. Kan het haast niet geloven." Want tot nu toe had zij geen Triumph motor gezien hier op de meeting. Oudere mannen vonden deze motoren eigenlijk mooi.
Voor het eerst durfde Ellen een echte glimlach te laten zien waarbij je haar witte tanden zag. "Cool. Dan moet dat goed zijn." Ze legde heel even nog haar handen op de helm. Haar dag kon niet meer stuk. Het voelde fijn dat haar eens iets was gegund. Haar ogen volgde Jared nauwlettend om te kijken hoe hij de motor opstartte. Hij leek er wel voor te zijn gemaakt. Het stond hem heel goed de motor. Meestal was het andersom. Dan maakte de motor juist de man. Jared had dat niet nodig dus het maakte hem nog knapper. Opeens voelde ze de angst toenemen. Stel je voor er ging iets mis?
Het geluid trilde door haar lichaam zo intens voelde zij het. "Gaaf..." rolde fluisterend over haar lippen. De angst van haar mocht gestolen worden want ze ging er op! Ellen stapte achterop en slikte. Dit meisje was heel erg nerveus ook al liet ze er totaal niets van zin. "Oké!" ze verhief haar stem zodat ze boven het geluid kwam. Ze sloeg haar smalle armen om zijn brede middel.
Een kreetje verliet haar lippen toen de man vertrok. Ze deed gauw haar klep dicht want die was zij in alle excitement vergeten. Het ging zo snel. Haar blonde lokken wapperde hevig met de wind mee. Ze keek over haar schouder toen ze de tent van Ducati langsreden. Shit... Mag dit wel? Ellen waarom ben je opeens zo impulsief? Dadelijk krijg je nog problemen? Echter leken haar gedachten haar niet te kunnen deren. "Jared.... Dit is het vetste en leukste wat ik ooit gedaan heb in mijn leven." Schreeuwde ze om te proberen boven al het geruis te komen. Een traan rolde over haar wang want voor het eerst voelde Ellen zich intens gelukkig. Zo was het om gewoon een normaal leven te leiden! Om iets te doen wat je jaren niet durfde en niet mogelijk was geweest door de Stalkers. Dit noemde men ook wel vrijheid.

Jared keek even naar haar en merkte dat ze blij was. Waarom begreep hij op dit moment nog niet en hij zou er ook niet echt naar vragen. Niet op dit moment in ieder geval. Hij keek naar haar en glimlachte. Ze leek dan een beetje nerveus, maar al met al stapte ze op en was het tijd voor plezier.
Jared hoorde haar woorden een beetje, maar niet veel. Hij keek naar haar en tikte tegen zijn helm. Nu was zijn stem in haar helm te horen door een systeem. “Ik ga het gas nu vol open trekken. We gaan de 350 km/u aantikken. Goed vasthouden, dit gaat erg hard namelijk.” Het was helaas een eenrichtingsweg met communicatie omdat hij de code van de andere jongen niet had. Maar hij trok opeens het gas open en hield haar handen kort vast. Al snel raakten ze de snelheid die hij wilde. Hij gleed als een mes door een scherpe bocht heen, de motor kantelde en ze konden de grond aanraken als ze wilden. Hij bracht zijn knie naar buiten en ging daarna weer recht zitten. Dit naarmate de motor ook rechter werd in vergelijking met de motor. Daarna reed hij weer rustig richting het parkeerterrein en zette de motor terug op de plek waar hij eerst stond. Hij stopte de motor en draaide de sleutel om. Hij trok de helm van zijn hoofd af en schudde zijn hoofd even, keek daarna naar Ellen en had een grijns van oor tot oor. “Dus... hoe vond je dat?” Hij wachtte tot zij was afgestapt en zette daarna de motor op de standaard en stapte ook af. Hij hield zijn helm onder zijn arm en nam de helm aan van Ellen wanneer ze deze afzette. Deze gooide hij terug naar de buurman. Jared haalde een hand door zijn haren en glimlachte.

Ellen bekeek het terrein. Alles ging zo snel dat het haast moeilijk was om alles zo helder te zien. Zo moeilijk om de omgeving op te nemen. Ze schrok en liet bijna los van schrik toen de stem van Jared in de helm te horen was. “Ik wist niet dat dit tegenwoordig ook bestond?” Ja, Ellen was blijkbaar heel A-technisch en liep achter met de nieuwste gadgets en uitvindingen. Haar armen om zijn middel werden iets steviger. Echter keek ze wel uit dat ze hem niet pijn deed of dat het veel te hard was. Ellen wilde hem niet samenknijpen.
Eigenlijk wist de blondine totaal niet wat zij kon verwachten. Hoe snel ging een motor vam 350 km/u? Haar vraag werd gauw genoeg beantwoordt. Ze schuurde over de lange eenrichtingsweg met een ongelofelijke snelheid. Ze leek alles nu wel in een tunnelvisie te zien. Alles er om heen was wazig. Niet meer te zien. Alleen wat haar ogen nog konden verwerken. De motor kantelde en heel even kreeg zij de verleiding om haar hand uit te steken. Om te proberen of zij de grond kon aanraken. Haar groene ogen stonden vol vrolijkheid en spanning. Dit was het gaafste wat ze ooit in haar leven mocht meemaken. Dit ging zij namelijk niet herhalen omdat haar vrijheid snel afgenomen zou worden.
Voor ze het wist stonden ze alweer stil. Haar hart klopte haast in haar keel. Adrenaline leek nog door haar aderen te stromen. Haar hele lichaam tintelde nog van deze sensatie. Van deze nieuwe ervaring. Voorzichtig stapte zij van de motor af en deed de helm af. De dame wapperde even met haar haren en gleed er met haar vingers doorheen. Ze leken haast goud in de zon die er op scheen. “Dankjewel.” Ze gaf de helm weer terug.
Nu ze langzaam was hersteld van dit alles begonnen haar ogen te schitteren als kleine sterretjes die je in de donkere hemel zag. “Echt… Geweldig!” Voor het eerst voelde zij zich echt mens en durfde zichzelf te uiten. Ze aarzelde even en gaf hem een korte knuffel. “Het is voor jou misschien niets maar je hebt mijn leven veranderd.” Fluisterde ze zachtjes en hoorde iemand haar naam noemen.
“Ellen! Je moet weer terug van de baas!” Ellen knikte. “Tot ziens Jared.” Ze rende gauw naar de assistente van haar werkgever. Haar oren ruiste nog na van deze nieuwe ervaring. Ze kwamen aan bij de stand van Ducati. “Ellen! Hoe kon je nu zo maar op een andere motor rijden met onze logo? Opschieten meid. Ik wil dat je tegen de motor gaat aanstaan.” Haar ogen waren weer expressieloos. Het was voor korte duur geweest dat zij zichzelf zo heeft weten te uiten. “Prima.” Ze ging tegen de motor aanstaan en nam een wat stoerdere houding aan. 400 euro leek nu niets vergeleken met de rit van haar leven.

Jared haalde een hand door zijn haren en glimlachte vriendelijk naar haar. “Geen probleem Ellen. Je mag vandaag altijd terug komen om nog een ritje te maken hoor. Dat is geen probleem.” Hij zette de helm op een kist waar ook Marco zijn spullen op had liggen. Jared gaf de helm terug aan hem en keek naar Ellen en liep rustig naar haar toe. Wanneer ze hem een knuffel gaf, een korte, fronste Jared en hij keek haar verbaasd aan. “Zoals ik al zei... Wanneer dan ook... Je mag langskomen.” Hij keek daarna op naar iemand die Ellen riep. Jared keek even naar zijn motor en daarna hoe Ellen wegliep. Hij schudde zijn hoofd en raakte weer aan de praat met Marco. Hij vroeg hem letterlijk om op de motor te passen. Maar Jared liep nog even naar de motor en zette het elektrisch slot erop en nam zijn helm mee. Hij liep een rondje over het parkeerterrein en keek naar de verschillende motoren die er stonden. Hij maakte af en toe een praatje met mensen. Nieuwe mensen die hij nog niet kende, maar ook bekenden die wel eens bij de garage kwamen. Wanneer hij bij de stand van Ducati kwam keek hij even naar Ellen. Er werden foto’s van haar gemaakt en Jared keek naar haar. Hij snapte het niet. Toen ze bij hem van de motor af stapte was ze vrolijker, ze... toonde emotie. Maar nu? Ze stond er wel. En ze was ook zeker mooi en ze hadden een goede match met haar gevonden bij het type motor. Maar ze leek niet gelukkig. Jared zette een stap naar voren en liep gewoon op haar af, bleef rustig voor haar stil staan. Hij negeerde de blikken van de cameramensen, de mensen van Ducati en ook de mensen die verbaasd keken naar het handelen van hem. ”Wat is er aan de hand Ellen? Je was zo enthousiast en nu? Nu kijk je zo down.” zei hij rustig. Hij had zijn helm in zijn hand en hij keek even over zijn schouder naar de mensen. ”Kom over een uurtje ofzo maar naar de plek toe, dan zie ik je daar en heb ik een verassing.” Met die woorden liep hij weg en hij verontschuldigde zich tegenover de mensen en verdween daarna in de menigte. Jared liep terug naar Marco en legde hem uit wat hij van plan was. “Luister nou Marco, let gewoon op deze motor, dan ben ik zo terug oké? De garage is best dichtbij.” Marco zuchtte even. ”Nou vooruit dan, maar schiet op.” Jared bedankte hem en rende toen weg, naar de garage waar hij de deur open schoof en naar binnen liep. Hij liep het kantoor binnen, pakte een sleutel en liep daarna naar de motoren die in de hal achter de garage stonden. Hij stak de sleutel in het stopcontact van een motor en reed terug naar de parkeerplaats. Hij zette de motor waarop hij nu was gekomen er naast neer en stapte rustig af. Nu was het afwachten. Want hij was zelf ook wel nieuwsgierig wat Ellen zou vinden van de Triumph Tiger.

Hij vond het blijkbaar niet erg als Ellen langs zou komen. Een iemand die het niet erg vond om in haar aanwezigheid te zijn. Het voelde fijn dat eindelijk iemand haar niet vreemd vond, eng of gewoon te emotieloos. Jared bleef ook een tijdje in haar hoofd tijdens de foto’s maken. Ellen werd zelfs geïnterviewd over hoe zij was gecast. “Nou… Ik rende door de stromende regen, mijn make-up was uitgelopen en leek net of ik uit een horrorfilm kwam.” Ellen klonk nog steeds monotoon maar haar expressie stond iets vriendelijker. Minder koud. Haar baas, Ed kwam naar haar toegelopen en sloeg zijn brede, getatoeëerde arm om haar heen. “Ze zag er echt badass uit als ik dat zeggen mag. Ik wist dat Ducati gewoon bij Ellen paste. Stoer, kil en dodelijk.” Grapte de man en schudde Ellen een beetje door elkaar. Hij was zo sterk! En ze werd een beetje duizelig ervan. “Maar onze schoonheid moet weer aan het werk. Hup hup!”
Ze beet aan de binnenkant van haar wang. Ze klonk net als een hondje of slaaf. De hele tijd dag ze aan het bedrag 400 euro. Het enige lichtpuntje van dit alles hier op deze stand. En de Ducati ’s. Die waren schitterend en zij mocht erop zitten en aanraken zoveel zij wilde. Haar ogen stonden kil en hield onder haar arm een helm. Daarna stond ze met een ander mannelijk model te poseren. Het was allemaal zo vermoeiend.
De blondine keek verrast op toen Jared voor haar neus stond. Haar groene ogen waren groot. Een lichte verbazing stond in haar ogen. Heel lichtjes. Haar expressies kosten nog steeds veel moeite. Ze beet zachtjes op haar onderlip omdat zij zich geen houding wist te geven. Hoe kon zij dat aan hem uitleggen zonder dat hij haar dadelijk een freak vond. “Verrassing?” Dat was het enige waarop zij reageerde. “Oké…” Fluisterde zachtjes. Ze keek naar de grond. Als ze had kunnen blozen was dat gebeurd maar haar gezicht bleef hetzelfde.
Haar baas kwam naar haar toe gerend. “Ellen. Die jongen… Wat is jouw connectie met hem?” Ze keek hem emotieloos aan. “Ik mocht een ritje maken en hij heeft een verrassing voor me.” Diep van binnen was ze helemaal opgewonden en enthousiast. “Dan mag je straks wel even gaan. Je krijgt een andere houding bij hem. Dat is goed meisje. Af en toe laten zien dat je leeft is goed.” Ellen trok een wenkbrauw op. Wat bedoelde hij daar nu weer mee?
De tijd verstreek langer dan ze had gedacht. Dat was altijd als je ergens zin in had. Na een uur ging ze naar de plek waar zij Jared het eerst had ontmoet. Bij zijn mooie motor waar ze een ritje op hebben gemaakt. Ze voelde kriebels in haar buik. Kreeg ze nog meer geluk vandaag? Ellen bleef staan wachtend op Jared. Op dat moment kwamen er allemaal pitspoezen bij haar staan. “Kijk kijk kijk. Het gezichtje van Ducati. Van dichtbij ben je nog lelijker dan van veraf.” Ellen keek ze aan met nog steeds geen emotie. Moest ze hier op reageren? “Hallo we praten tegen je.” Een van de dames duwde tegen haar schouder. Nog steeds kwam er geen reactie van Ellen. Dat Jared opschoot want die dames begonnen haar op de zenuwen te werken. Ook al zag je niets van haar aan de buitenkant.

Jared glimlachte even en hij knikte. “Goedzo. Gewoon denken aan die verassing, ik weet gewoon zeker dat je het leuk vind.” Zei hij nog voordat hij wegliep.
Hij had dan ook meteen de Triumph gehaald en naast zijn motor neer gezet. Jared bedankte Marco dat hij even op de Kawasaki had gepast en keek nu even om zich heen. In de verte zag hij dan de Ducati stand en hij besloot gewoon even richting de stand te lopen. Maar een paar meter verderop herkende hij de blonde haren en de donkere ogen. Jared maakte even haast, verlengde zijn pas en ontweek de andere mensen die naar de motoren keken. Hij bewoog zich tussen de andere meiden door en legde een arm om Ellen heen. Zijn ogen waren gericht op een paar van de andere meiden. “Natasha, Jasmin en Jane... Doe me een lol en laat haar met rust. Ze is net nieuw en ze weet nog lang niet genoeg over motoren om jullie te overtreffen. Gewoon met rust laten anders kunnen jullie mijn motoren wel vergeten.” Beet hij ze toe. Hij nam Ellen mee en glimlachte even lief naar haar.
“Laat hen maar gewoon Ellen. Ze zijn waarschijnlijk jaloers dat je mee mocht op de Kawasaki. Ze hebben er wel vaker last van om dan gewoon een meid die wel op een motor mag, en zij niet, af te zeiken. Ze hopen dat je dan weggaat en dat zij alsnog kunnen. Maar geen zorgen... Na dit wil je denk ik wat moeilijker weg.” Hij legde zijn handen op haar ogen voor de laatste paar meters en stuurde haar naar het vak waar nu de Kawasaki en de Triump stonden. “Oké.. ben je er klaar voor?”
Hij grijnsde en haalde toen zijn handen van haar ogen af. En daar stond ie. Een wat oudere, rood/witte Triumph Tiger. Jared keek even naar Marco die even zijn duim opstak. Jared grijnsde kort nog breder en liep daarna rustig naar haar toe. “Je zei dat dit één van de motoren was die je leuk vond toch? Ik dacht, ik haal hem even op. De garage was toch dichtbij. En misschien maakt het je dag wat beter als zonet.” Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek haar met een gekanteld hoofd aan. “Wat is dat trouwens? Waarom als je hier bij mij bent, lijk je meer emotie te tonen als wanneer je bij Ducati aan de slag gaat. Ik vind het erg vreemd Ellen.” Hij legde zijn helm op het krat waar hij eerder de helm op had gelegd en hij keek haar nu rustig aan. “Ik moet hem straks terug rijden, maar als je wil, en de dag is voorbij, laat ik jou terug rijden op de Triumph. Dan rijdt ik wel naast je. Brengen we in ieder geval de Triumph terug. Dan breng ik jou daarna terug met de Kawasaki. Hoe klinkt dat? Laat dat je minimaal de rest van de dag vrolijk zijn?” Hij keek een beetje bezorgd naar haar. Hij snapte er dan wel niets van, maar hij wilde natuurlijk wel gewoon helpen.

Ellen bleef de drie vrouwen nog steeds negeren. Opeens trok iemand aan haar lange, blonde lokken die goud leken in het zonlicht. Op dat moment greep Ellen de pols van het meisje vast. “Auw!” Haar groene ogen keken haar doordringend aan. “Je doet mij pijn.” Ellen liet haar los en je zag lichte vingerafdrukken in haar huid. Die vervaagden weer nadat Ellen haar had losgelaten. “Laat mij met rust.” Sprak ze zonder enkele expressie. Niet in haar stem of op haar gezicht.
Op dat moment kwam Jared die de dames wegduwde en beschermend zijn arm om haar heen sloeg. Haar ogen keken Jared starend aan. Kwam hij nu echt voor haar op? Waarom ging hij zijn eigen reputatie nu aan haar riskeren? De vrouwen keken haar met een vuile blik aan toen de man haar mee nam. “Jared… Dat had niet gehoeven. Ik wil niet dat je problemen krijgt door mij…” Haar groene ogen stonden nog steeds kil. Haar stem daar in tegen klonk iets zachter.
Ellen knikte alleen zachtjes op zijn woorden. Wat kon zij verwachten? Hij legde uit het niets zo zijn handen op haar ogen. Even rilde ze. “J-Jared…” Haar houding was onwennig en alert. Ellen vond dit totaal niets. Maar zij liet zich door hem sturen. Voor deze ene keer.
“Ja…?” Ellen wist echt niet wat zij nu ging zien. Of wat zij kon verwachten van deze verrassing. Toen hij zijn handen weghaalde zag zij de mooiste motor ter wereld. Althans in haar ogen. Haar groene ogen keken onwerkelijk naar de motor, toen naar Jared en toen weer naar de motor. “Jared…” Ellen beet zachtjes op haar onderlip. Ze voelde haar ogen waterig worden. “Dit dit… Dit is echt mijn mooiste dag van mijn leven.” Ellen was helemaal vergeten hoe geluk voelde, hoe blijdschap voelde. Haar groene ogen schitterde en voor het eerst glimlachte ze van oor tot oor. Dat maakte haar nog veel mooier dan ze al was.
Haar ogen waren naar Jared gericht. “Ik ben een beetje vreemd.” Zei ze op een onzeker toontje. Zij kon het hem niet vertellen. De enige persoon die haar niet geschift behandelde.
“Ik moet hem straks terug rijden, maar als je wil, en de dag is voorbij, laat ik jou terug rijden op de Triumph. Dan rijdt ik wel naast je. Brengen we in ieder geval de Triumph terug. Dan breng ik jou daarna terug met de Kawasaki. Hoe klinkt dat? Laat dat je minimaal de rest van de dag vrolijk zijn?”
Was dit waar? “Echt? Echt!!” Ellen vloog in zijn armen en drukte een kus op zijn wang. “Jared je bent echt de beste!” Voor het eerst in jaren leek ze zo zorgeloos, echt een normaal meisje. “Je weet niet hoeveel dit voor mij betekent.”
Ellen liep naar de motor en keek aarzelend naar Jared. Ze wilde het aanraken, wilde ieder onderdeel ervan voelen. Ellen liep er gefascineerd om heen en legde voorzichtig haar hand erop. “Wauw… Wauw” Ze leek zo kinderlijk op dit moment. “Voor de eerste keer in mij leven ga ik motorrijden met de motor van mijn dromen.” Ze knuffelde de motor. “Hallo Triumph, ik ben Ellen…” Ze straalde.

Jared schudde zijn hoofd even wanneer Ellen zich zorgen maakte. “Om mijn reputatie hoef jij je geen zorgen te maken hoor. Ik kom een keer op een nieuwe motor aan en het is goed. Ze zijn gewoon jaloers.” Hij legde eigenlijk dus gewoon uit dat het hem niet uit maakte.
Maar wanneer ze de Triumph had gezien wist hij weer waarom hij alles deed. Hij wilde mensen gewoon blij maken. Soms moest dat toch kunnen? En als je het hebt? Waarom niet. Hij zag hoe ze blij was, hij zag zelfs de tranen opwellen in haar ogen. Haar woorden lieten hem glimlachen en hij gebaarde haar dat ze de motor gewoon mocht aanraken. Wanneer hij haar vertelde dat zij hem terug mocht rijden werd pas echt duidelijk hoe blij ze was. Hij werd bijna aangevlogen door haar en hij ving haar dan ook onhandig op. Hij omhelsde haar kort en slikte toen ongemakkelijk. “Ik meen het Ellen. Jij mag de Triumph terug rijden.” Bevestigde hij. Jared keek naar hoe ze nu naar de motor liep en zichzelf zelfs leek voor te stellen aan de motor. Hij grinnikte even. “Vreemd of niet, je bewijst maar weer dat dit je favoriete motor is.” Hij glimlachte even en liep toen ook naar de motor. Hij keek er even naar. “Eerst was ze helemaal kapot, we hebben haar helemaal moeten fiksen. Ik heb haar samen met mijn baas uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. En daarbij onderdelen vervangen, moeilijkste ooit. Want we wilden de motor helemaal origineel houden.”

"Jaloers? Wie is nu jaloers op mij?" Ellen begreep het niet. "Laat je nooit andere op jouw motor?" Vroeg ze met een lichte aarzeling. Blijkbaar wilde de dames van net gewoon aandacht van hem. Maar kwam het door hem als persoon of omdat hij altijd met motors kwam? Want dat zou wel heel oppervlakkig zijn vond Ellen. Dan werd Jared alleen gebruikt voor de motors en zijn status. "Ik hou niet van mensen die alleen naar het oppervlakte kijken." Haar stem klonk monotoon echter leken haar ogen iets killer als daarnet.

Ellen voelde zich als een klein meisje. Toen ze nog niet werd achtervolgd door Stalkers en toen ze nog niets wist van haar gave. Toen alles nog zo zorgeloos was. Ja, vandaag voelde zij zich zo. En dat zou alleen vandaag zijn. Want bij haar was geluk helaas van korte duur. Het moest wel idioot uit zien dat zij zich voorstelde aan de motor. Maar op een of andere manier voelde ze nu al een band met dit mechanische machine. Het klonk haast idioot. "Ja..." Knikte ze met een lieve glimlach. "De eerste keer toen ik het hoorde was ik al verkocht. Dat unieke geluid en dan de uitstraling. Ik had altijd zoveel bewondering voor de motorrijders." Haar ogen waren nu op Jared gericht omdat hij aan het praten was. Het zou onbeleefd zijn om alleen naar de motor te kijken. "Wauw...Je ziet er echt niets meer van." Ze keek bewonderd naar Jared. "Je bent echt goed met je handen." Ja, dat mocht wel gezegd worden. "De triumph houdt nog zijn authentieke straling met dat pikant tintje eraan." Het was namelijk een Tiger. Die waren prettiger en wat ruiger gemaakt dan de klassieke. "Wanneer werd jij voor het eerst verliefd op een motor?"

Jared keek even naar haar en glimlachte toen. "Ze zijn jaloers omdat ze al een paar maanden bezig zijn om bij mijn motoren te komen en een ritje te mogen maken. Daarom." Hij keek haar even verbaasd aan bij het volgende wat ze zei 'Ik hou niet van mensen die alleen naar de oppervlakte kijken'. Hij grinnikte kort. "Dat gevoel ken ik, maar je doet er niet veel aan ben ik bang." gaf hij eerlijk toe.

Wanneer ze zo blij was met de Triumph, om deze te zien en deze naar de garage te mogen rijden was het ook een goede dag voor Jared. Hij vond het fijn om mensen soms een leuke dag te bezorgen en als hij dat kon met één van de motoren? Dan was hij al helemaal over de top vrolijk. Wanneer hij haar vertelde dat hij de motor opnieuw in elkaar had moeten zetten leek ze erg tevreden over het opknapwerk. "Het was veel werk, maar het was het waard." Hij glimlachte vrolijk en wanneer ze hem vroeg wanneer hij verliefd werd op een motor zuchtte hij even en dacht vervolgens diep na. "Ik denk dat ik een jaar of vijf was. Ik werd helemaal gek op de zwaardere sportmotors. Daarom ook deze Kawasaki Ninja." Hij keek even goedkeurend naar de sportmotor en daarna naar haar. "Als je wil... en je hebt een motorrijbewijs, dan kan ik denk ik wel wat regelen met mijn baas." Hij dacht kort na en daarna vervolgde hij: "Ik denk dat ik wel kan regelen dat je de Triumph zo mag hebben. We hebben er namelijk meerdere en dit is vreemd genoeg de minst favoriet van de baas." Hij keek even naar haar en toen keek hij even om zich heen. "Je moet zo denk ik wel even terug naar Ducati. De dag is over een paar uurtjes over. Ik zelf zal hier nog wel staan." Legde hij rustig uit waarna hij haar de sleutel van de Triumph gaf. "Ik zie je over een paar uurtjes. Gewoon lachen nu oké? Je hebt de sleutel in je hand, denk maar aan de Triumph." grapte hij even.

De dames waren dus duidelijk op de status van Jared gericht. Belachelijk vond Ellen. Echter ging ze er verder geen woorden aan vuil maken. Het waren haar zaken niet. Daarbij mocht Jared toch zelf weten wie hij op de motor nam? Deze dames mochten blij zijn dat ze Ellen niet waren. Ze had sowieso al een rot leven. Een keer geluk en dan van die lastige dames die het wilden verpesten. Haar wraak kwam nog wel. Haar blauwe ogen stonden nog steeds expressieloos terwijl Ellen totaal niet kalm was. Gelukkig kon ze zichzelf heel goed verbergen.
"Als je ooit eens je kennis wilt delen met iemand, dan wil ik mijzelf graag als vrijwilliger aanmelden. Het lijkt mij leuk om aan een motor te sleutelen. Helemaal op te knappen alsof die gloed nieuw is." Dat leek Ellen pas een echte uitdaging.
"Ik denk dat ik een jaar of vijf was. Ik werd helemaal gek op de zwaardere sportmotors. Daarom ook deze Kawasaki Ninja."
Ze knipperde een paar keer met haar ogen. Meende hij dat nu? Vanaf zijn vijfde was hij al motorgek? Dat verklaarde deze enorme passie voor hem. Sommige jongetjes hadden dat met voetbal maar hij met motoren. Stiekem moest Ellen beetje glimlachen. Ze zag Jared al voor zich op een mini motortje.
Bij zijn volgende woorden werden haar ogen een slag groter. "Nee nee ... Geen motor rijbewijs." Ze beet op haar onderlip. Ze moest haar emoties onder controle houden. "Ik...umh... Dat is voor mij niet zo verstandig." Hoe kon ze uitleggen dat ze door demonen of slechte geesten werd achtervolgd. En deze er alles aan deden om haar te laten verongelukken. "Misschien ooit als ik daar meer tijd voor heb." Corrigeerde zichzelf even snel. "Voor nu ben ik al tevreden als ik van ver af mag bewonderen." Voor de rest van mijn leven. Dacht ze somber.
Toen ze zijn mededeling hoorde, zijn haast bijna belofte begon ze te glimlachen. "Wauw dat zou zo geweldig zijn! Alleen... Zo iets kan ik echt niet aannemen. Dat is gewoon teveel..." Ze glimlachte wat bescheiden en beetje ongemakkelijk. Dit verdiende zij allemaal niet. Jared was veel te lief voor haar. "Ja... Je hebt gelijk." Haar blauwe ogen ontmoette de zijne. "Zal ik doen." En ze schonk Jared een van haar mooiste glimlachen. En dat was een change of a lifetime.
Ze nam de sleutels aan en liep enthousiast weg.
In gedachte verzonken liep ze langs de stands tot ze plotseling iemand haar vastpakte en haar bij een verlaten stand toe trok. Daar stonden de dames weer alleen met nu twee heren bij zich.
"Dat is dat vervelend meisje die Ducati al van ons heeft gestolen en ook nog Jared misbruikt. Leer haar eens een goed lesje. Paar klappen en beschadig de kleding."
Het was een geluk dat ze in het leger zat en dat ze zichzelf kon verweren. Echter kwam ze er gelukkig met paar kleerscheuren en schrammen er van af. Ook had ze een barst in haar lip. Ze keek naar de mannen die op de grond lagen. "Fuck..." Ze keek naar haar dure outfit, haar verwilderde haren en ze wilde niet weten hoe haar gezicht nu uitzag.
Met aarzelende passen liep ze naar de ducati stand. "Hoi..." De man keek geschrokken. "Ellen! Wat is er gebeurd? En de outfit... Dat was een speciale, een maar van gemaakt. Wat heb je gedaan?!" Haar baas klonk boos en tevens bezorgd tegelijkertijd. En met de schrammen in haar gezicht en kapotte lip mocht ze niet meer op de foto's. Het was ook allemaal te mooi om waard te zijn.

Jared had haar glimlachend aan gekeken. "Geen zorgen, ik deel de kennis graag en ik kan je zelfs leren motor rijden als je dat wilt." Hij glimlachte even en keek naar haar. "Welnu... ga lekker je eigen dingen doen. Ik zal hier zijn." Hij duwde haar plagend een beetje van de Triumph weg en liep zelf naar het krat die achterin stond waar hij een poetsdoek weg haalde. Hij begon de beide motors goed op te poetsen en af en toe kwamen er meiden en mannen langs die even een praatje met hem maakten. Ook de meiden van eerder liepen langs met een verleidelijke glimlach. Jared schudde zijn hoofd en hij poetste de motoren gewoon helemaal op, checkte de oliepijl, de lucht in de banden en de remmen. Hij gaf ze meestal ter plekke toch wel een kleine controle wanneer hij niets te doen had.
Hij keek pas op wanneer twee mannen opschepten tegen elkaar over het feit dat ze iemand hadden geslagen maar dat de vloer daarna met hen aan was geveegd. De meiden van eerder hadden ook al lichte schrammen. Hij fronstte en het kwartje viel al snel. Hij liep al snel van de motoren weg en tikte één van de mannen op de schouder. Deze draaide om en Jared gaf de man een flinke slag in zijn gezicht, recht op zijn neus. Hij rende om, gebruikte nu zijn snelheid en stond achter de andere man, tikte ook deze op zijn schouder welke hij ook een tik op zijn neus gaf. "Rot eens op elke keer mensen ik elkaar te slaan." Beet hij ze toe. Hij liep daarna van ze weg en baande zich een weg, tussen de vele mensen door, naar de Ducati stand. Jared liep meteen op haar af, de blik in zijn ogen was gevaarlijk, onvoorspelbaar. Maar Jared nam haar meteen in zijn armen en omhelsde haar. "Shit Ellen, het spijt me dat ze hier zo jaloers zijn." Hij keek even naar de standhouder van Ducati. "Ik betaal de kleding wel." zei hij rustig. Hij nam daarna Ellen haar gezicht in zijn handen. "Godver... Wijs maar aan wie het zijn... Ik heb de mannen al gevonden... Welke meiden waren het?" Hij streek voorzichtig met zijn duim langs haar onderlip en keek naar de snee. Hij haatte dit soort dingen als ze gebeurden.

Ellen kreeg een lege blik in haar ogen. Haar hand lag op haar ene arm terwijl ze met neergeslagen naar de grond keek. "Het spijt mij." Ze kon niet zeggen dat ze had gevochten. Ellen kon niet de schuld in andermans schoenen gaan schuiven. Ze had gewoon nooit bij deze stand weg moeten gaan. Dan was dit allemaal niet gebeurd. Ze voelde even in haar broekzak waar de sleutel lag. Hoe kon ze Jared nu onder ogen komen. "Ellen... Dit heeft consequenties voor je bedrag van vandaag als je niet verteld wat er precies is gebeurd. Ik kan je niet helpen op deze manier."
Ze moest een excuus verzinnen. Kon ze zeggen dat ze was gevallen? Kon ze zeggen dat zij ergens tegen was aangelopen?
"Ik..." Ze zag Jared komen aanrennen en gelijk omhelsde hij haar. Haar donkere ogen waren expressieloos. Wat deed Jared hier? Ze begreep er helemaal niets van. Haar baas keek hun beide aan. "Jaloezie? Hebben ze Ellen aangeraakt? Dat wist ik niet. Tuurlijk hoeft de kleding niet vergoed te worden. Ik had kunnen weten dat Ellen in het vizier zou worden gebracht. Ellen, ga je zo maar even omkleden en laat deze jongeman even naar je gezicht kijken." Haar baas had het helaas te druk om het zelf te doen.
Ze kon niet wegkijken omdat Jared haar gezicht tussen zijn handen had. "Het is al goed Jared. Ik heb mijzelf kunnen verdedigen." Ze wilde niet zeggen welke vrouwen het waren geweest. Dat had nu toch geen zin meer. Daarbij wilde ze geen last zijn voor hem. "Sorry, dat ik je weer belast." Ze haalde voorzichtig de sleutel uit haar zak en gaf die aan Jared terug. "Ik ben het gewend. Je kan beter uit mijn buurt blijven. Dat is voor jou het beste. Bedankt voor alles tot nu toe." Ze liep van hem weg en ging snel het tentje in van Ducati. Ze zakte in elkaar en legde haar gezicht in haar handen. Zachtjes snikte ze. Waarom had dit weer moeten gebeuren nu alles zo goed was gegaan? Waarom bezorgde zij altijd problemen voor anderen?

Jared schudde zijn hoofd even verward wanneer ze zei dat ze hem belastte, dat het beter was als hij uit haar buurt zou blijven. Hij schudde zijn hoofd en keek even naar de eigenaar van de Ducati stand. Jared beet even op zijn onderlip en liep daarna rustig naar het tentje, de sleutel rustig in zijn hand houdend. "Ellen... Waarom maak je je zorgen over iets wat het beste voor mij is? Volgens mij weet ik dat zelf nog altijd beter... Je moet je soms meer zorgen maken over jezelf, niet over anderen." Hij ging bij het tentje zitten en keek over zijn schouder naar de smalle opening die naar binnen keek. "Ik ben niet bang voor jou, de meiden, de mannen die hier rondlopen. Het maakt me niet uit. Ik vroeg jou omdat je zo geïnteresseerd was in de motor, niet alleen in mij. Ik haalde de Triumph voor je op, omdat het je droom motor was en ik wilde iets goeds doen..." Hij zweeg even en zuchtte. "De Triumph, die nu van jou is zelfs. Daarom wilde ik je motor rijles gaan geven. Zo kan je af en toe de nare mensen ontsnappen..." Hij stond nu rustig op en schoof de sleutel onder het gordijn door. "Ik hoop dat je straks gewoon nog komt oké? Maak je geen zorgen over mij... Ik red me prima, altijd al gedaan." Hij glimlachte kort en liep daarna naar de baas van de tent toe. "Let op haar, ik kom haar het eind van de dag zelf wel ophalen om te voorkomen dat ze weer word belaagd." Legde hij uit waarna hij weg liep, terug naar de motoren. Weer begon hij met de doek elk onderdeel van de motoren te poetsen. Marco had hem verbaasd aangekeken, maar vroeg niets.

Ellen had in jaren niet meer gehuild. Voor het eerst had zij ergens naar uitgekeken. Voor het eerst had ze geen zorgen gehad, verliep alles op rolletjes en leek ze voor het eerst echt zorgeloos. Gewoon vrolijk door alle goede dingen wat haar waren overkomen. Ellen was haast vergeten hoe het voelde om gewoon een leven te leidde als ieder ander. Waarom gebeurde het dan iedere keer weer dat anderen het moesten verpesten? Mocht Ellen niet eens wat goeds krijgen? Dit meisje had het al zwaar genoeg.
Ze hoorde de aangename stem van Jared. Ze wist niet hoe het kwam, alleen leek het een rustige werking op haar te hebben. Ze veegde haar tranen weg en luisterde naar hem. Zijn woorden leken haar gerust te stellen. Hij leek zich niet zo snel uit het veld te slaan. Ellen daar in tegen ook niet. Ook de Triumph bleek nu definitief de hare te zijne. Het geluk begon langzaam weer terug te komen. Vallen en opstaan zeiden men eens. Je niet uit het veld laten slaan. Dat had zij ook geleerd in haar SWAT team. Ze zag hoe de sleutel werd teruggeschoven.
Haar baas keek op toen Jared naar hem toe liep."Komt goed... Ze is vast even overstuur. Het is ook niet niets om belaagd te worden op je eerste evenement."
Ellen ging zich omkleden in een andere promo pak. Dit was echt een motorpak voor dames. Ze verzorgde haar gezicht, veegde het bloed weg en deed haar makeup ook weer goed. Daarna borstelde ze haar haren uit en bekeek zichzelf. "Opgeven is voor watjes. Geen gehuil meer. Je kunt het." Haar gezicht was iets meer opgezwollen dan normaal en haar lip ook iets dikker. Echter had haar baas er al een idee op bedacht. Het paste wel bij de ruige imago van Ducati. Nadat de uren waren verstreken kreeg ze het volledige bedrag in haar hand gedrukt. En zelfs nog 50 pond meer. "Je bent een van de sterkste dames die ik ken Ellen. Ook al laat je niet veel van je zelf zien. Ik hou contact met je. Ik zal je vaker benaderen. Trouwens hou de motorpak maar. Het staat je goed." Ellen bedankte hem en kon niet wachten om terug naar Jared te gaan.
Ze kwam aan bij de tent en aarzelde even om naar binnen te gaan. Daarna stapte ze naar binnen. "Ik ben er..." Ze ging zo min mogelijk proberen te glimlachen omdat het pijn deed met de snee in haar lip. Niet dat dat een moeilijke opgave voor haar was.

Jared had de motoren alleen maar meer opgepoetst en sommigen wilden helpen, anderen wilden een praatje maken. Hij had nogal kortaf gereageerd en meestal liepen de mensen dan ook wel vrij rap weer verder. Hij pakte daarna rustig zijn spullen in en hoorde en zag hoe sommigen weg reden. Hij draaide zich blij om wanneer hij een bekende stem hoorde. "Hé.. Ik zou jou op komen halen. Was je nu al klaar?" Hij liep naar haar toe en omhelsde haar kort. Daarna keek hij naar haar lip en inhaleerde even. "Auw... ze hebben je goed gehad." Zijn hele blik was bezorgd en hij glimlachte daarna. "Ik ben al blij dat je hier bent. Ik heb je lieve Triumph helemaal voor je opgepoetst en je mag hem zo meenemen. Als je wil kan ik mijn Ninja pakken en je ondertussen was les geven. Dan kan je in ieder geval veilig de weg ermee op. Moeten we alleen even wachten tot iedereen weg is. Is dat goed?" Hij keek haar even glimlachend aan en liet haar daarna even alleen met de gedachten voor de Triumph.

Ellen knikte. "Ja..." Ze liet zich in de korte omhelzing trekken van Jared. Het voelde fijn om met vriendelijkheid te worden ontvangen. "En ik heb het volledige bedrag gekregen en ik mocht dit pak houden." Het was allemaal weer goed gekomen. De bezorgde blik zorgde ervoor dat ze hem met een bemoedigde blik aankeek. "Ik ben erger gewend." Zei ze op een luchtig toontje. "Maak je geen zorgen. Alleen glimlachen doet een beetje pijn." De plan wat Jared vertelde deed haar goed. Ja, daar had zij echt geen zin. Ze had nu een eigen motor, een Triumph. Iets wat zij in haar leven nooit had kunnen betalen. Iets wat zij nooit hadden durven kopen. "Klinkt goed!" Ellen's stem klonk enthousiast. Ja, ze was weer wat optimistisch. Ellen vond het niet erg om te wachten. Ze ging even naar buiten om nog even de motoren te bewonderen. Personen kwamen langs gescheurd en dat was adembenemend om te zien. De pitspoezen durfde niet meer in haar buurt te komen. Zachtjes genoot ze van de wind in haar haren. Ze kon niet wachten om dadelijk zelf een ritje te kunnen maken.

Jared had haar weer losgelaten, met enige tegenzin, en keek nu hoe velen vertrokken. Ze was het eens met het plan om na het evenement nog even een beetje te lessen zodat ze veilig de weg op zou kunnen. Jared keek even om zich heen en daarna even naar haar. Ze leek redelijk enthousiast. Hij kon het niet helpen even te glimlachen. Bijna iedereen was weg. Een enkeling bleef nog even staan of was aan de telefoon. "Pak de sleutels, ik heb een helm voor je gekocht als kadootje voor je triumph en dan gaan we zo beginnen." Hij zette zelf zijn helm op en gaf haar de in dezelfde rode kleur als de triumph helm. Jared ontspande een beetje en stapte daarna rustig op de Ninja waarna hij wachtte tot zij ook zat en de motor daarna startte. Jared keek even naar haar en knikte toen. Hij wachtte tot ze wegreed en ging daarna naast haar rijden. Hij klapte het onderste gedeelte van de helm omhoog waardoor hij makkelijker te verstaan was. "Remmen met beide remmen, nooit met één. Versnellingen zijn makkelijk. Naar boven voor 1 en voor de rest naar beneden om op te schakelen. Terug schakelen gaat tegenovergesteld natuurlijk. Probeer maar, gewoon beetje op en af schakelen en de motor onder controle krijgen."