Café De Toren

Shane had besloten om eens wat te gaan verkennen van Londen. Hij was een keer in de Irish pub geweest en had daar Eliza leren kennen. Een kennis die al meer richting een goede vriendin ging. Hij had zijn haren weer eens op de typische Shane manier, zonder gel of wax, maar gewoon lekker ruig. Zijn witte t-shirt met de opdruk 'life's a bitch... then you die' en de donkergrijze halflange jas met een marine blauwe sjaal, welke weer paste met zijn broek. Natuurlijk waren de donkerblauwe G-Star schoenen niet te missen met deze outfit.
Shane had een sigaret aangestoken en kwam verschillende tentjes tegen. Af en toe keken vrouwelijke voorbijgangers hem na, maar op dit moment zocht hij gewoon een leuke plek waar hij kon chillen. Hij wilde zijn peuk weggooien wanneer hij tegen een gevel op keek en de naam van de plek even hardop las. "Café de Toren." Hij keek even naar binnen. Het zag er gezellig uit. Hij gooide zijn sigaret weg en liep naar binnen. Hij trok zijn sjaal los welke nu losjes om over zijn schouders hing. Hij keek even om zich heen en liep direct naar de bar waar hij nu plaatsnam. "Een biertje alsjeblieft..." Hij keek daarna weer om zich heen. Ja... hier zou hij zich wel vaker kunnen plaatsen.

Doen we die stripclub meet ook, of heb je nu genoeg meets om op te focussen?
-
Lilian was de hele dag bezig geweest en in haar drukte had ze niet eens tijd gehad om te eten. Met een blik op het schermpje van haar mobiel concludeerde ze dat het niet zo gek was dat ze stierf van de honger. Het was bijna negen uur. Haar blik zocht de straat af en daardoor viel haar blik op Café de Toren, het zag er gezellig uit en ze kon nog net zien hoe er iemand naar binnen liep. Ze was dus niet de enige, dus dat was prima. Lilian liep het café binnen waar ze direct verwelkomt werd door het welbekende geluid van pratende en lachende mensen. Dat geluid stemde haar altijd direct vrolijk. Ontspannen liep ze naar de bar, want ze had geen behoefte om in haar eentje aan een tafel te zitten. De bar was het perfecte plekje om gewoon even een praatje te maken met mensen die ook alleen binnen kwamen. Dus ook Lilian nam plaats aan de bar, ze had geluk, want er was nog maar 1 kruk vrij geweest. Daar bestelde ze een bord met wat hapjes, dat zou de ergste honger stillen en een glas cola. Voorlopig had ze besloten geen alcohol meer te drinken, dan gebeurde er gekke dingen. Toen ze het glas cola voor zich had nam ze tevreden een slok om vervolgens even een glimlach naar haar buurman te werpen.

Shane keek even naar de nieuwkomer die naast hem op de laatste vrije kruk was gaan zitten. Ze had een cola besteld en Shane hief even zijn bierglas naar haar als antwoord op haar glimlach. Hij nam er een flinke slok van en zette daarna het glas neer. "Aangename drukte hier, niet waar?" Hij keek de jonge vrouw rustig aan. Zijn ogen bestudeerden haar even. Ze mocht er zeker wezen. Een mooie vrouw, en zo laat, die hier alleen binnen liet. Shane vond het wel prima. Hij had zijn handen losjes om het bierglas en hij keek even naar haar. Hij gebaarde de bartender en bestelde een hamburger, maar gaf meteen aan dat het eten en drinken van de vrouw naast hem op zijn kosten was. "Geniet ervan........." Hij doelde hiermee meteen op haar naam en dat was wel lichtelijk duidelijk. Hij zou gewoon voor haar betalen. Een goede daad per dag moest kunnen.

Lilian knikte, "Zeg dat wel." er klonk een tevreden toon door in haar stem. Lilian hield van mensen om haar heen, vandaag was ze vooral druk geweest met dingen regelen en daarmee praatte je wel met mensen, maar dat was altijd serieus en oppervlakkig, niet gewoon een gezellig praatje waar ze juist van hield. Lilian bekeek op haar beurt de jongen even, tot hun ogen haar kruiste en ze het glas hief om nog wat vocht bij te tanken. Ondertussen werd er een boord met frituur voor haar neergezet en Lilian kon het niet laten om toch vast een mini-loempia te pikken voor ze afgekoeld waren. Je maakte altijd onverstandige beslissingen als je hongerig was... Ondertussen ontging het Lilian niet dat de jongeman naast haar aan de barman duidelijk maakte dat haar eten op zijn kosten waren. "Lilian is de naam, aangenaam" maakte ze zijn zin af, terwijl ze een ietwat verbaasde glimlach liet zien. "En dat is niet nodig hoor." ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen, ze had wel vaker dat iemand na een gesprekje haar een drankje aanbood, maar dit was behoorlijk random. "Maar ehm, in iedergeval bedankt, buurman." zei ze, nu implicerend om zijn naam te weten te komen, terwijl ze het bord nu wat tussen hen in schoof, zodat ook de man hier wat van af kon pikken.

Shane glimlachte even bij het horen van haar naam. Vanzelfsprekend was dat ze de zijne wilde weten. "Shane..." Antwoorde hij. Achternamen waren een overbodige luxe in een café als dit. Wanneer ze het bord een stukje naar hem toe schoof glimlachte hij, dankbaar en tegelijk een beetje charmant. Hij haalde zijn schouders even op. "Niks te danken Lilian. Soms verdienen vrouwen het om eens lekker in de watten gelegd te worden. Net zoals mannen trouwens, maar ik ben meer van het geven dan het nemen." Hij keek kort om zich heen om erachter te komen of hij binnen mocht roken en schijnbaar, mocht dat hier. Toch zou hij even wachten, gezien er eten op de bar stond en hij vond het ook niet echt prettig wanneer er gerookt werd bij zijn eten. Hij pakte eerder een klein frikandelletje van het bordje het nam er rustig een hap van. Echt warm was het niet, voor hem niet althans. "Dus... wat brengt een mooie vrouw als jij hier, naar een redelijke uithoek van Londen, naar een café." Hij keek haar even glimlachend aan en haalde de hand, waarmee hij niet at, door zijn haren.

Lilian trok een wenkbrauw op, "Uit welk boekje heb je dat gehaald?" klonk het ietwat sarcastisch uit Lilians mond, hoewel er verder ook een grijns van haar lippen af was te lezen. De opmerking die hij had gemaakt klonk haar iets te glad in de oren en dat had ze gewoon niet kunnen laten gaan. Soms was ze een te grote flapuit, maar ergens vond ze het ook niet erg. Altijd op je tenen lopen, dat was niets voor Lilian. Lilian nam nog wat van het eten, ze mocht dan wel in het gezelschap van een man zijn, ze kon zichzelf daarvoor niet uithongeren zoals sommige meisjes deden. Dat kan Lilian nooit begrijpen, vrouwen die niet wilde laten zien dat ze menselijk waren en dus nooit aten in het bijzijn van andere. Met haar vrije hand trok ze het elastiekje uit haar blonde haren, vast haar was niets voor haar, maar soms was het gewoon praktischer. "Deze mooie vrouw had behoefte aan eten en dit was het eerste wat ze tegen kwam." zei ze met een lach, nee er was geen gecompliceerd achtergrond verhaal aan verbonden, "Maar wat brengt een man alleen naar hier?" Waarschijnlijk wist ze het antwoord al, maar ze was wel benieuwd naar wat hij zou zeggen.

Shane haalde quasi verontwaardigd zijn schouders op en keek haar aan. "Wel pardon? Ik lees geen boeken dus ik heb geen idee uit welk boek dat moet komen." Hij schoot daarna even in de lach en pikte nu een bitterbal van het bordje. Hij keek haar aan wanneer ze vertelde wat zij hier deed, en vanzelfsprekend als het was... kreeg hij dezelfde vraag. Hij schudde kort zijn hoofd, dit omdat de bitterbal een beetje heter was als de rest, en keek haar daarna aan. De waarheid of een leugen? Hmm... De waarheid dan maar. "Ik was een beetje gefrustreerd en ben een stuk gaan rijden. En zo, ben ik hier gekomen. Af en toe is een mens toe aan gezelschap." Hij haalde even een pluk van haar haren, die ze net los had gegooid, bij haar mond weg en streek het achter haar oor. "Dit staat je veel beter als een paardenstaart Lilian. Moet je vaker doen." Hij glimlachte even charmant naar haar en nam daarna een slok van zijn bier.

Bij de gevatte opmerking die ze terugkreeg kon ook Lilian haar lach niet inhouden. Het gesprek ging nu al nergens over en dat kon haar helemaal niet schelen. Ze was hier om te ontspannen, niet om te filosoferen. Dat laatste was alleen haar ding als ze stoned was. Lilian at nog wat van het gefrituurde vlees dat nu al aardig hard ging, terwijl ze naar het antwoord van Shane luisterde. "Daar kan ik niets tegen inbrengen." beaamde Lilian, "En welke zaken hebben je zo gefrustreerd dat je je uitweg in de kroeg bent gaan zoeken, of wil je er niet over praten?" At least, he wasn't drinking Whiskey, dacht Lilian bij zichzelf. Anders was hij een karikatuur van zichzelf geweest. Ineens bevond de hand van Shane zich vlakbij haar wang, een haarlok werd uit haar gezicht geveegd en Lilian moest lachen, "Beste Shane, je bent een ontzettende charmeur, wist je dat?" Lilian was nog bezig met uitzoeken of hij echt zo in elkaar zat of dat hij opzoek was naar iemand om de nacht mee door te brengen, in iedergeval kon het geen kwaad om samen wat te drinken. En bij die gedachte nam Lilian nog een grote slok van haar cola.

Shane schoot in de lach bij haar woorden en plaatste een hand onder zijn gezicht en stal nog een hapje van het bord wat nonchalant zijn mond in verdween. Hij at eerst zijn mond leeg en keek daarna naar haar. "Ik? Ik ben een charmeur en een vreselijke romanticus..." Hij ontweek de eerste vraag maar nam een slok van zijn bier en keek haar daarna aan met een rustige blik. "Gewoon... zware dagen achter de rug. Een vriendin met een vaag contract... Snap er niet veel van." Hij haalde zijn schouders op en gaf haar een paar klopjes op haar schouder. "Maar goed... soms dan ga je jezelf helemaal te pletter zuipen en je gaat gewoon plezier maken. En plezier? Dat is de beste remedie. Vooral als je gezelschap zoals jou vind." Hij grijnsde even en pikte nog snel een hapje van het bord voordat het op was. Al zat hij nu wel redelijk vol en liet hij de rest voor haar. Hij nam een slokje bier en pakte het pakje sigaretten waar hij er één uithaalde. De bartender zette meteen een asbak neer en Shane keek er even verbaasd naar. "What the... Ik heb hem nog niet eens aangestoken zag je? Er staat nu al... Ongelovelijk." Hij lachte en leek oprecht onbezorgd nu. Hij stak zijn sigaret aan en keek naar Lilian. Hij hield haar zijn pakje voor en trok een wenkbrauw op. "Er zit niets raars in... gewoon Chesterfields..."

Lilian grinnikte bij die opmerking, "Gelukkig lopen er geen rozenverkopers rond op deze plekken, anders had je waarschijnlijk geen pond meer op zak." Lilian kon heerlijk wegzwijmelen bij romcoms, maar dan hield haar gevoel voor romantiek grotendeels op. Misschien omdat ze nooit echt verliefd was geweest, behalve op haar beste vriend, maar dat was ook al relatief snel weer overgewaaid. "Dat klinkt ook niet heel duidelijk." beaamde Lilian, die totaal niet thuis was in contacten. Snel gooide ze nog twee stukjes vlees naar binnen, waarna ze nog een slok van haar cola nam. Deze was nu leeg en ze gebaarde om een nieuw glas. "Ik kan je geen groter gelijk geven." lachte Lilian, "Ik ben geweldig gezelschap." zei ze met een knipoog. Ook Lilian was verbaasd over de snelle service van de barman, "Hij heeft vast een oogje op je," grapte ze, "Vandaar zijn snelle reactie" ondertussen hield Shane een pakje sigaretten voor, aarzelend pakte ze er een uit. "Dat mag ik hopen, ik heb recentelijke ervaringen met 'cadeautjes' en niet verwachte inhoud." Ze viste een aansteker uit haar broekzak en stak op haar beurt de sigaret aan. Nu pas had ze door hoe erg haar lichaam weer had verlangd naar een shotje nicotine.

Shane schudde zijn hoofd en keek haar verbaasd aan. "Wat? De bartender? Nee, die ziet niks in me hoor." Maar wanneer de bartender omdraaide en hem een knipoog gaf ging er een rilling door hem heen en hij keek naar Lilian. "Oké.. je hebt gelijk. Vergeef me oké?" Hij streelde even haar wang en leunde toen naar haar toe, voor haar langs en gaf haar een kus op haar lippen. Hij ging daarna weer recht zitten en de bartender was hoofdschuddend verder gegaan. "Sorry... maar dat soort dingen? Ik zou 's nachts niet kunnen slapen als ik dat in mijn hoofd zou houden. En om terug te komen op het verkopen van rozen." Hij kaapte één van de servetjes van achter de bar en begon deze wat onhandig te vouwen. Al leek het wel zo. Hij had zijn sigaret nog in zijn mond en rookte gewoon door. Vijf minuten laten legde hij een servetten roos voor haar neer. "Geen mensen die rozen verkopen, maar ik mag je die wel geven toch?" Hij glimlachte even en nam een slok van zijn bier, daarna de as van zijn sigaret aftikkend.

Lilian zag hoe de bartender een knipoog aan Shane verkocht, "Ik heb altijd gelijk." antwoordde Lilian schouderophalend. Of ze had mensenkennis, waarschijnlijk was dat het, maar dat maakte niet uit. De volgende move van Shane vond ze wat minder leuk en dat lieten haar ogen ook duidelijk merken door even kwaad op te flitsen. "Je zou het ook als compliment kunnen opvatten." merkte ze op. Zelf had ze ook wel eens de fout gemaakt door achter een straight-girl aan te gaan, en de keren dat ze haar gewoon vertelde dat ze zich gevleid voelde, alleen dat ze volledig hetero waren was een stuk prettiger dan de andere drama's die ze er soms van konden maken. Ondertussen nam ze een trekje van de sigaret, terwijl ze even flink moest wennen aan de smaak. Het was verrassend hoe sterk merk van smaak konden verschillen. Vervolgens at ze de rest van het bord leeg en schoof ze die behulpzaam in de richting van de bartender. Na tientallen baantjes in de horeca wst ze dat dit soort kleine gebaren het leven er een stuk makkelijker op maakte. Terwijl ze het café doorkeek verscheen er een roos op de bar, ditmaal van papier. "Je zit vol verborgen talenten, Shane." zei ze, terwijl ze de papieren roos oppakte en hem even bestudeerde. Hier zou ze zelf nooit het geduld voor hebben. "Wil je nog wat eten?" vroeg ze toen.
-
ahh wifi in de trein is zo kut.

Shane nam een hijs van de sigaret, inhaleerde eens diep en blies de overige rook uit. Hij keek naar haar, over zijn schouder. "Het spijt me echt oké? Ik had dat niet mogen doen." Hij keek daarna naar de bartender en knikte even naar hem, waarna hij terug knikte. Hij keek toe hoe ze de laatste hapjes naar binnen werkte en het bord naar voren schoof. Hij plaatste de servetten roos op de bar en haar reactie was iets wat hem even liet lachen. "Als je niets nuttigs doet tijdens schooluren steek je af en toe wat op van youtube filmpjes." Hij glimlachte even. Wanneer ze vroeg of hij nog wat wilde eten schudde hij zijn hoofd. "Nee dank je, het was heerlijk, maar ik heb vanavond voordat ik hier heen ging nog goed gegeten. Ik neem nog wel een biertje." Hij wachtte tot hij oogcontact had met de bartender en hief zijn glas als teken dat hij er graag nog één wou. De bartender knikte, dat hij het had gezien en Shane keek daarna naar haar. "Dus, Lilian... Vertel eens wat over jezelf. Als je wil althans."

Lilian deed ook niet bepaald veel nuttigs binnen haar schooluren, het was al een wonder dat ze eindelijk wat magielessen was gaan volgen, hoewel ze dat niet zomaar met een vreemde zou delen. Maar origamie had nog niet binnen haar tijdverdrijf gezeten. Lilian knikte, zelf had ze voorlopig ook even genoeg gehad, het was geen volwaardige maaltijd maar ze had ook geen bodem nodig voor vanavond als ze aan de cola bleef.
Ze sloeg haar benen over elkaar en nam nog een slok van haar cola terwijl ze Shane even aankeek. "Wat wil je weten?"
-
sprry even kort ;c

Shane gleed even met zijn hand door zijn haren en keek haar vervolgens rustig aan. "Hm... misschien waar je vandaan komt, je interesses, wat je het liefst doet buiten school... En ik weet naar welke school je gaat. Zit er zelf ook en heb je wel eens zien lopen." Shane wuifde de rare blikken weg en keek haar daarna weer aan. "Ik herkende je zal zodra je binnen kwam. Bij naam kende ik je niet." Hij glimlachte een beetje en nam nog een slok van zijn bier, zette zijn glas terug en keek naar haar. "En daarnaast... Wat doe je buiten school... heb je werk? Of heb je een bepaalde sport die je beoefend? Ik wil gewoon wat leuke dingen over je weten. School weten we allebei dat het saai is." Hij grinnikte even en genoot van dit moment. Onbezorgd lekker praten met iemand zonder bang te zijn dat er iets gaat gebeuren. Hij vond het wel prima zo.

Lilia kon een verbaasde blik niet verbergen, "Echt waar?" ze probeerde in haar hoofd te bedenken of ze Shane herkende, maar bij haar gingen geen belletjes rinkelen. "Het lot heeft ons vast hier samen gebracht." sprak ze ietwat spottend, want het was best bijzonder dat ze elkaar hier tegen kwamen. Lilian pakte haar glas op en draaide de cola een beetje rond om de ergste prik eruit te doen verwijderen. Ze was zo'n type die cola best lekker vond, maar als er nog teveel prik inzat kreeg ze een onbeholpen niesbui en dat was niet het meest charmante wat je mee kon maken. "Ik ben al weken bezig met een baantje zoeken, maar tegenwoordig zijn er geloof ik teveel studenten in deze stad, want overal zitten ze vol," verzuchte Lilian, die het super vervelend vond dat ze geen inkomen had om te sparen voor haar volgende reisbestemming. "Maar het liefst trek ik een beetje rond en zie ik wel wat er gebeurt, alleen op zo'n school is het toch allemaal een stukje anders." ze trok een gezicht die duidelijk maakte dat leren inderdaad niet haar ding was. "En ik ben Hongaarse, van geboorte dan en jij?" ze probeerde zijn nationaliteit in te schatten, maar ze merkte dat ze het niet precies wist.

Shane lachte vanbinnen om haar reactie. Hij was gewoon scherper als dat hij zich voor deed. Wanneer ze over een baan begon haalde hij zijn schouders op. "Geen last van eigenlijk. Mijn pleegouders zorgen voor me. Al ben ik zelf wel bezig met een kleinschalig kantoor. We doen iets nieuws met dienstverlening. Best leuk." Hij nam een slok van zijn bier en Shane keek haar daarna aan. "Hé... misschien wat voor jou? Secretaresse? Inplannen van meetings, telefoon aannemen. Niet veel bijzonders. En ik ben geen perverse baas ofzo." Shane grinnikte om zijn eigen woorden en schudde daarna zijn hoofd even. "Denk er maar over na."
Over het rondtrekken kon hij zich wel inleven. Hij was als kind veel rondgestuurd naar pleeggezinnen, maar hij ging liever vrijwillig. "Ik ben het daar helemaal mee eens." Wanneer ze vertelde waar ze vandaan kwam glimlachte hij. "Ach ja... Ik ken het... Maar ben er nog nooit geweest. Ik ben zelf geboren in New York, maar opgegroeid in Engeland, Spanje en wederom een keer Amerika en nu ben ik hier." Hij nam weer een slok van zijn bier en vroeg de bartender om een nieuwe. "Het is een lang verhaal om eerlijk te zijn."

Lilian luisterde naar zijn aabod, "Ik zal het onthouden, maar aangezien ik zelfs mijn schoolrooster niet eens uit mijn hoofd en weet ik niet of het heel handig is voor je bedrijfje." Lilian lachte naar hem, ze zag het wel gebeuren dat ze hem op drie plekken tegelijk zou inplannen, terwijl de stapels brieven zich metershoog opstapelde. Lilian bracht haar cola weer naar haar mond en dronk het glas leeg. "Spanje moest gaaf geweest zijn."gaf Lilian haar gevoelens over het land weer. Zeker de zomers die ze daar doorgebracht waren tijden met mooie herinneringen en Lilian miste nog altijd de zomerse sfeer in dat land. "Ik heb de tijd." zei Lilian uitnodigend, maar ze wist helemaal niet dat zijn verleden niet bepaald gezellig was en dat helemaal geen gesprek was voor een studentenbar tegen iemand die hij nauwelijks kende.

Shane luisterde naar haar antwoord en schoot in de lach. "Ha! Dat zal wel meevallen. Je moest de meid voor je zien. Die kon al helemaal niets." Hij luisterde daarna naar haar opmerking over Spanje. Shane draaide zichzelf letterlijk weg van het gesprek nu. "De temperaturen waren overdreven soms... en de omstandigheden alleen maar erger." Hij kreeg een nieuw biertje van de bartender en hij keek haar aan wanneer ze zei dat ze de tijd had. Shane keek even om zich heen wat al duidelijk maakte dat het hier te druk was om het daarover te hebben. Hij klemde zijn kaken op elkaar uit frustratie. "Ik weet niet of ik het nu wel kan vertellen Lilian. Het is hier iets te druk voor een gesprek met deze... hoe zal ik het noemen... gevoeligheidsgraad?" Hij gunde haar even een glimlach voor hij een slok van zijn nieuwe biertje nam. Daarna keek hij naar haar en leunde een beetje naar haar toe. "Ik ben niet iemand met een leuke jeugd Lilian. Ik ben meer iemand die een verknipte jeugd heeft gehad. Al weet ik heel goed dat een ieder zo zijn of haar eigen dingen mee heeft gemaakt." Hij leunde weer terug op zijn eigen barkruk en vouwde zijn handen in elkaar op de bar. Shane keek even naar het biertje wat nog levendig bruisde. "Als we gaan praten... en je wilt echt dingen over me weten... kunnen we dat beter doen op een wat meer... privé gelegen plek."

Lilian besloot een mentale notitie te nemen van het aanbod van Shane, want het kon in iedergeval geen kwaad om zoiets tijdelijk te doen. Sowieso omdat ze sommige dagen helemaal niets om handen had en als Lilian ergens niet tegen kan, dan was het wel middagen televisie kijken. Ondertussen luisterde Lilian naar de woorden van Shane, die niet al te opgewekt klonken ondanks het feit dat hij haar af en toe een glimlachje toewierp. Ja, Lilian wist heel goed dat ze in haar handjes mocht knijpen met ouders als die van haar. Natuurlijk hadden ze de ouder-dochterruzies gehad door de jaren heen, maar haar ouders waren er altijd voor haar geweest en hadden Lilian altijd gesteund, met welke beslissing ze ook nam. Ze bleef naar Shane kijken terwijl hij sprak, het was iets wat Lilian altijd intuïtief deed, contact zoeken met mensen, aangeven dat ze echt luisterde en niet alleen uit beleefdheid, zoals sommige mensen deden als mensen ze als praatpaal gebruikte. Nadat hij uitgepraat was bleef Lilian even stil, omdat de dingen die hij zei heftig waren, zonder dat ze de inhoud ervan wist, was het haar duidelijk dat het niet zomaar iets was. "Het gaat er meer om of jij ze kwijt wilt..." zei ze vervolgens langzaam, "Ik ga jou niet dwingen je ziel bloot te leggen, omdat ik zo nodig alles wil weten."

Shane kantelde zijn hoofd en haalde tegelijkertijd zijn schouders op. "Weet je... het is gebeurd en ik kan er niet bepaald veel aan veranderen. En eerlijk is eerlijk, het maakt me niet kwaad of verdrietig meer. Wel.. niet zo erg dat ik me oprol in een hoekje van de kamer." Hij grijnsde en nam nu een nieuwe sigaret uit het pakje en stak deze aan, het pakje een beetje naar Lilian schuivend, mocht ze er ook één willen. Shane ontspande een beetje en keek nu naar haar. "Mijn eigen ouders hebben me uit huis gezet omdat ik daadwerkelijk een heethoofd was. Ik heb bij drie pleeggezinnen gezeten, in de drugswereld, in de alcoholwereld en als laatste in een internaat. Dat alles voordat ik hier in Londen kwam, bij de academie. Eén van de pleegouders betaalde mijn huis, zwijggeld, en daar woon ik nu." Dat is het samengevatte verhaal van wat er gebeurd is. Als je wil weten wat er echt gebeurd is, dan moeten we toch echt privé ergens gaan praten." Hij nam nog een slok van zijn bier, de laatste en merkte dat hij met drie of vier biertjes toch wel langzaam aan aangeschoten begon te raken. Daarom praatte hij waarschijnlijk wat makkelijker. Maar toch... Het waren dingen die hij sommigen wel toevertrouwde, en ergens leek Lilian wel oké.

We moeten binnenkort ook even een vervolgmeet voor Kate en Shane doen
--
Lilian pakte een sigaret aan en stak deze vlug aan. Het was altijd heerlijk om even te ontspannen, zeker als het gesprek een gespannen kant opging. Met grote ogen luisterde ze naar Shanes verhaal, nogmaals bedacht ze zich hoe blij ze met zichzelf moest zijn dat ze zich nooit in de schimmige werelden van drugshandel had begeven. Lilian dronk haar glas cola leeg. "Ik vind het prima," zei ze uiteindelijk, "Dit is inderdaad niet de plek voor heftige verhalen." zei ze vervolgens. Met haar blauwe ogen keek ze hem aan. "Maar beloof me dat je me wegstuurt als je er genoeg van hebt, ik wil geen pijnlijke herinneringen open ritsen als ik iets verkeerd zeg." waarschuwde ze hem. Lilian was iemand die goed kon luisteren en daar geen problemen mee had, maar ze wilde niet verantwoordelijk zijn voor een eventuele break-down die iemand weer het verkeerde pad op kon sturen. Dat zou ze zichzelf niet kunnen vergeven.

Shane keek even naar Lilian wanneer ze toestemde om ergens meer privé te willen praten. Hij keek haar kort verbaasd en ongelovig aan en leunde nu ook even rustig op de bar. “Serieus? Je wilt daadwerkelijk gaan praten, met een redelijk vreemd persoon, want we kennen elkaar pas net. Omdat je wil weten wat er in mijn verleden gebeurt is?” Hij trok een wenkbrauw op en schudde zijn hoofd even. Hij nam nog een hijs van zijn sigaret want dat had hij nu wel nodig. “Wat zit er in voor jou als ik vragen mag? Waarom zou je met iemand als mij zowiezo een gesprek aangaan. Wie weet ben ik een enge ontvoerder ofzo.” Hij lachtte even en schudde zijn hoofd. “Niet dat ik dat ben oké. Maar ik ben nu wel nieuwsgierig waarom je geïnteresseerd bent in mijn verhaal.” Hij stond rustig op en rekte zich uit. Jup, de drank voelde hij nu zeker wel, maar hij zou het snel genoeg niet meer voelen. Zijn temperatuur steeg al waardoor de alcohol vanzelf zou verdampen. Hij keek naar haar wanneer ze zei dat ze haar wel weg moest sturen wanneer ze iets verkeerds zou zeggen. Hij keek haar geschokt aan. “Oké... ten eerste, zal ik dat nooit doen. En ten tweede... als ik dat zou doen dan zou ik niet met mezelf kunnen leven. En ten derde... de schade die is gedaan heb jij niet toegebracht, dus er zal eigenlijk niets met mij gebeuren wat mijn leven aan gaat. Soms gaat het goed... en soms fout... Zoals ze hier wel eens zouden zeggen: When life gives you lemons... Just... don’t make lemonade.” Hij grijnsde bij het feit dat hij refereerde naar een computerspel en opeens, was hij weer nuchter en werd hij weer rustiger. “Dus... waar wil je heen gaan? Jouw huis, mijn huis, openbare plek waar het rustiger is.” Hij keek haar aan met een rustige glimlach en stond nog steeds.

"Moet er altijd wat inzitten?" kaatste Lilian de vraag terug. "Ik vind het gewoon niet erg om af en toe iemand te leren kennen. En dan bedoel ik naast flirterige kroeggesprekken." zei Lilian naar waarheid. "En zolang je niet met enge lichtbollen gaat rondlopen smijten, denk ik wel dat ik het aankan." voegde ze eraan toe, met een korte flashback naar die gek die ze laatst ergens op het schoolterrein had ontmoet. Lilian kon niet zeggen dat ze het erg vond dat ze hem niet meer tegen was gekomen. Lilian keek hem even aan, "Ik ben wel benieuwd hoe je hier beland bent, misschien is nieuwsgierigheid geen goede eigenschap, maar verder heb ik geen enkele bijbedoelingen met mijn interesse." Ook Lilian trok zichzelf van de kruk af, ze bukte om haar tas te pakken en draaide zich naar Shane om. "Dat is dan afgesproken." antwoordde Lilian, die de referentie niet snapte, maar wel de strekking van wat hij bedoelde. Bij zijn vraag dacht ze even na, "Mijn kamer is op de campus, dus dat is niet echt om de hoek (en nog bezet, haha), dus de keuze is aan jou. Ik vind je huis prima, maar anders vind ik een openbare plek geen probleem. Het is gelukkig droog."

-
wil je een beetje oppassen met dat je personages niet overal te makkelijk vanaf komen, in dit voorbeeld alcohol, want het blijven nog wel gewoon mensen, geen supermensen :3